2021.06.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.369.2021.1.MG
z 29 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2021 r. (data wpływu 12 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą działek nr 1 i nr 2 (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą udziału wynoszącego 1/2 w prawie własności działki nr 3 oraz udokumentowania fakturą tej czynności (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),
uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą działek nr 1 i nr 2 (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług informatycznych (PKD 4, działalność związaną z doradztwem w zakresie informatyki), jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W zakresie przedmiotu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności od roku 2019 wpisane jest także PKD 5, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. Wpisanie tego rodzaju działalności wynikało wyłącznie z tego, że Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej wynajmuje osobom trzecim jedno mieszkanie na cele mieszkaniowe. Mieszkanie to Zainteresowany nabył jako osoba fizyczna i weszło ono do majątku wspólnego małżonków.

Wnioskodawca pozostaję w związku małżeńskim, w którym panuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wnioskodawca nie dokonywał zakupu nieruchomości z zamiarem sprzedaży, nie prowadził działalności deweloperskiej.

Wnioskodawca w roku 2016, wraz z bratem (...), nabył w drodze spadku po Swojej matce Pani (...), wraz z innymi spadkobiercami, udziały w spadku, w skład którego wchodziło szereg nieruchomości, w tym udział w prawie własności działki nr 4.

Udział w prawie własności działki nr 4 został nabyty przez spadkodawczynię Panią (...), w dniu (…) listopada 1997 r., w drodze darowizny dokonanej na rzecz Pani (...) i Pani (...) ze strony ich ojca Pana (...).

W czerwcu 2017 r. miał miejsce podział spadku i nieodpłatne zniesienie współwłasności bez spłat i dopłat, w ramach którego Wnioskodawca nabył udział wynoszący 1/4 w prawie własności działki nr 4, a w ramach tego samego działu spadku i nieodpłatnego zniesienia współwłasności bez spłat i dopłat Jego brat Pan (...) nabył również udział wynoszący 1/4 w prawie własności działki nr 4.

Wartość udziału Wnioskodawcy w spadku nabytym w roku 2016 była równa wartości udziału wynoszącego 1/4 w prawie własności działki nr 4, jaki nabył w czerwcu 2017 r. w wyniku działu spadku i nieodpłatnego zniesienia współwłasności bez spłat i dopłat. Tak więc Wnioskodawca w wyniku działu spadku z czerwca 2017 r. nie nabył majątku o wartości wyższej niż wartość przypadającego Mu udziału w spadku po Pani (...).

Wartość udziału brata Wnioskodawcy Pana (...) w spadku nabytym w roku 2016 była równa wartości udziału wynoszącego 1/4 w prawie własności działki nr 4, jaki Pan (...) nabył w czerwcu 2017 r w wyniku działu spadku i nieodpłatnego zniesienia współwłasności bez spłat i dopłat. Tak więc w wyniku działu spadku z czerwca 2017 r Pan (...) nie nabył majątku o wartości wyższej niż wartość przypadającego mu udziału w spadku po Pani (...).

W tym miejscu, ze względu na dalszą część wniosku zasadne jest opisanie statusu brata Wnioskodawcy, to jest Pana (...).

Pan (...) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zarządzania wdrażaniem produktów z branży oświetleniowej, od etapu koncepcji aż do uruchomienia ich produkcji (PKD 5, pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania) oraz w zakresie organizacji kursów edukacyjnych dla dzieci i młodzieży (PKD 6, pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane). Pan (...) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Pan (...) pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Pan (...) jest także wspólnikiem spółki cywilnej prowadzącej działalność w zakresie kursów edukacyjnych dla dzieci i młodzieży. Pan (...) nie dokonywał zakupu nieruchomości z zamiarem sprzedaży, nie prowadzi działalności deweloperskiej.

W dacie nabycia w drodze spadkobrania udziału w prawie własności działki nr 4 nie obowiązywał dla tej działki miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w ewidencji gruntów działka nr 4 widniała jako rolna.

W czerwcu 2017 r., przeprowadzono dział spadku wraz ze zniesieniem współwłasności bez spłat i dopłat, w następstwie którego jedynymi współwłaścicielami działki nr 4 został ,,Wnioskodawca (udział 1/4), Pan (...) (udział 1/4) i Pani (…) (udział 1/2)”.

Przed styczniem 2019 r. Wnioskodawca wystąpił wraz z bratem (...) o wydanie warunków przyłączenia dla gazu, wody i prądu (co było to niezbędne, aby można było złożyć wniosek o warunkach zabudowy) dla działki nr 4.

W styczniu 2019 r. Pan (...) złożył wniosek o wydanie warunków zabudowy dla działki nr 4 ze wskazaniem budowy na tej działce dwóch hal biurowo-magazynowych oraz dwóch zjazdów do drogi publicznej.

W marcu 2019 r. została wydana dla Wnioskodawcy i dla Pana (...) oraz dla Pani (...) decyzja o warunkach zabudowy, w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla budowy dwóch hal biurowo-magazynowych wraz z dwoma zjazdami na terenie działki nr 4.

W grudniu 2019 r. wydana została dla Wnioskodawcy, Pani (...) i Pana (...) decyzja zatwierdzająca podział działki nr 4 na dwie działki o nr 3 oraz 5, dla realizacji warunków zabudowy ustalonych w decyzji o warunkach zabudowy z marca 2019 r.

Oznacza to, że na działce nr 3 może być wybudowany jeden budynek biurowo-magazynowy ze zjazdem do drogi publicznej, a na działce nr 5 może być wybudowany drugi budynek biurowo-magazynowy ze zjazdem do drogi publicznej.

Działki nr 3 i nr 5 były na ten moment niezabudowane i miały bezpośredni dostęp do drogi publicznej. Tym samym każda z działek o numerach 3 i 5 była terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

W marcu 2020 r. Wnioskodawca, Pani (...) i Pan (...) zawarli notarialnie umowę o zniesienie współwłasności działek nr 3 i nr 5 bez spłat i dopłat w ten sposób, że:

działka nr 3 przypadła na współwłasność Panu (...) i Wnioskodawcy (każdemu w 1/2), do majątku osobistego każdego,
działka nr 5 przypadła na wyłączną własność Pani (...) do Jej majątku osobistego.

Podział ten został dokonany w ten sposób, że w jego wyniku Wnioskodawca uzyskał wynoszący 1/2 udział w prawie własności działki nr 3 o wartości równej wartości Wnioskodawcy udziału 1/4 w prawie własności działki nr 4 przed jej podziałem. Tym samym Zainteresowany nabył udział w wysokości 1/2 w prawie własności działki nr 3, a wartość tego udziału była równa wartości udziału nabytego przez Wnioskodawcę w drodze spadku po Pani (...).

Działka nr 3 będąca przedmiotem zbycia nie była do czasu sprzedaży wykorzystywana przeze Wnioskodawcę, ani przez Jego brata Pana (...) w działalności gospodarczej, ani rolniczej w rozumieniu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w tym w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.

Działka nr 3 nie była do czasu sprzedaży wykorzystywana przez Wnioskodawcę, ani przez Jego brata Pana (...) w jakikolwiek sposób, ani w działalności gospodarczej, ani też w prywatnym użytkowaniu. Działka nr 3 nie była użytkowana od dnia nabycia do momentu sprzedaży. Działka nr 3 nie była nigdy udostępniania osobom trzecim. Nie były zawierane żadne umowy najmu, dzierżawy, czy użyczenia. Dotyczy to całego okresu od dnia nabycia do dnia sprzedaży.

Działka nr 3 nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę, ani przez Jego brata Pana (...) w działalności gospodarczej w żaden sposób, ani w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, ani wyłącznie na cele działalności zwolnionej z tego podatku.

Wnioskodawca i Jego brat Pan (...) nie ponosili do dnia sprzedaży działki nr 3 kosztów związanych z ogrodzeniem działki nr 3. Nieruchomość stanowiąca wówczas działkę nr 4 została ogrodzona jeszcze przez poprzedniego właściciela, przez nabyciem udziału w niej w drodze spadku przez Zainteresowanego i Jego brata Pana (...), a celem tego ogrodzenia działki nr 4 przez jej poprzedniego właściciela było uniemożliwienie wstępu na działkę nr 4 osobom nieupoważnionym.

Działka nr 3 nie była do dnia sprzedaży uzbrojona w media typu prąd, woda, gaz, kanalizacja, ani też Wnioskodawca nie ponosił, ani Jego brat Pan (...) żadnych nakładów z tytułu uzbrojenia działki nr 3 w wymienione media.

Działka nr 4 (z której podziału powstała działka nr 3) jeszcze przed nabyciem udziału w niej w drodze spadkobrania graniczyła z utwardzoną gminną drogą dojazdową. Nie były wytyczane nowe drogi, ani podjazdy, a Wnioskodawca, ani Pan (...) nie ponosili żadnych nakładów z tego tytułu.

Decyzja o warunkach zabudowy działki nr 4 z marca 2019 r. przewiduje dwa zjazdy z nieruchomości na drogi publiczne, przy czym określenie w tej decyzji zjazdów na drogi publiczne wynika z przepisów powszechnie obowiązujących nakładających obowiązek dostępu działki przeznaczonej pod zabudowę do drogi publicznej. Po wydaniu decyzji o warunkach zabudowy działki nr 4, została wydana decyzja o podziale działki nr 4 na dwie działki nr 3 i nr 5. Na podstawie z kolei decyzji o podziale został dokonany podział geodezyjny działki nr 4 na dwie działki o nr 3 i nr 5. Podział geodezyjny wynikał z tego, że Wnioskodawca, Pan (...) i Pani (...) zamierzali podzielić się prawem własności wydzielonych działek w sposób odpowiadający udziałowi każdej z wymienionych osób w prawie własności działki nr 4 przed jej podziałem. Wnioskodawca nie podejmował, ani Pan (...) przed sprzedażą żadnych innych działań zwiększających atrakcyjność działki nr 3.

Uwzględniając uwarunkowania wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że działka nr 3 nie była w żaden sposób związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej. Działka nr 3 nie była w żaden sposób wykorzystywana przez Wnioskodawcę, ani Pana (...) i stanowiła nieużytek. Wnioskodawca nie prowadził, ani Pan (...) na działce nr 3 gospodarstwa rolnego. Nieruchomość działki nr 3 nie była przedmiotem najmu, dzierżawy. Zainteresowany, ani Pan (...) nie czerpali z działki nr 3 żadnych pożytków.

W styczniu 2019 r. Pan (...) złożył wniosek o wydanie warunków zabudowy dla działki nr 4, ze wskazaniem budowy na tej działce dwóch hal biurowo-magazynowych oraz dwóch zjazdów do drogi publicznej.

W marcu 2019 r. została wydana dla Wnioskodawcy, Pana (...) i Pani (...) decyzja o warunkach zabudowy, w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla budowy dwóch hal biurowo-magazynowych, wraz z dwoma zjazdami na terenie działki nr 4.

Zgodnie z art. 94 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w przypadku braku planu miejscowego, jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze nieobjętym obowiązkiem sporządzenia takiego planu, podziału nieruchomości można dokonać jeżeli jest zgodny z warunkami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Działka nr 4 znajdowała się właśnie na terenie, na którym nie było planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego. Wniosek o podział działki nr 4 został rozpatrzony przez organ w oparciu o wcześniejszą decyzję tego organu o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu działki nr 4. Wniosek o podział działki nr 4 był z kolei konieczny, by spadkobiercy, to jest Wnioskodawca, Pan (...) i Pani (...) mogli się podzielić nabytym w drodze spadku prawem własności nieruchomości w sposób zgodny z przypadającą każdej z tych osób wielkości udziału ułamkowego.

Powyższe wynika wprost z przepisu art. 94 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Bez złożenia wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy nie mogłaby zatem zostać wydana decyzja o podziale działki nr 4 na dwie działki o nr 3 i 5. Decyzja o podziale działki nr 4 na działki 3 i 5 była zgodna z ustaleniami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Przy nabyciu działki nr 3 (powstałej w wyniku podziału działki nr 4 na dwie działki 3 i 5) nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W czerwcu 2020 r. Wnioskodawca stanął wraz z bratem (...) do aktu notarialnego sprzedaży działki nr 3 i sprzedali działkę nr 3.

Nabywcą działki nr 3 okazał się sąsiad, którego nieruchomość bezpośrednio graniczy z działką nr 3. Nabywca został pozyskany w drodze bezpośredniej rozmowy z nim po tym, jak na płocie okalającym nieruchomość Wnioskodawca wraz z (...) wywiesili informację o tym, że działka jest na sprzedaż i podali nr telefonu kontaktowego.

W akcie notarialnym oświadczyli, że sprzedają działkę nr 3 działając każdy z osobna, jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług. Ustaloną cenę sprzedaży działki nr 3, w części przypadającej na Wnioskodawcę opodatkował Wnioskodawca podatkiem od towarów i usług według stawki 23%. Tak samo postąpił Jego brat Pan (...) w zakresie części ceny sprzedaży przypadającej na Niego. Zarówno Wnioskodawca, jak i odrębnie Pan (...) wystawili na nabywcę działki nr 3 fakturę VAT (każdy z Nich w zakresie siebie dotyczącym).

Celem Wnioskodawcy i Pana (...), jako współwłaścicieli działki nr 3 było zbycie majątku prywatnego dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych (to jest w celu pozyskania środków na budowę domu na innej działce oraz w celu spłaty kredytu) lub przeznaczenie tych środków na inne cele życiowe.

Działka nr 3 była w dacie sprzedaży działką nieuzbrojoną (brak na tej działce przyłącza gazu, wody, sieci kanalizacyjnej, energii elektrycznej), natomiast na etapie poprzedzającym złożenie w styczniu 2019 r. wniosku o warunkach zabudowy Wnioskodawca i Pan (...) wystąpili o wydanie warunków przyłączenia dla gazu, wody i prądu (co było to niezbędne, aby można było złożyć wniosek o warunki zabudowy). Warunki przyłączenia dla gazu, wody i prądu dla działki nr 3 zostały wydane. Samo natomiast przyłączenie w zakresie przyłącza gazu, wody, sieci kanalizacyjnej energii elektrycznej nie zostało wykonane. Media (gaz, woda, sieć kanalizacyjna, sieć energii elektrycznej) znajdowały się na dzień sprzedaży „w drodze" publicznej do której przylega działka nr 3. Na działce nr 3 nie było na dzień sprzedaży żadnych przyłączy z zakresu tych mediów.

Poza złożeniem wspomnianego wyżej wniosku o wydanie warunków przyłączenia dla gazu, wody i prądu, Wnioskodawca i Pan (...) nie podejmowali przed sprzedażą działań mających na celu doprowadzenie mediów do działki nr 3. Wnioskodawca i Pan (...) nie ponosili innych nakładów finansowych związanych z przygotowaniem działki nr 3 do sprzedaży.

Wnioskodawca nie prowadził, ani Jego brat Pan (...) działań marketingowych celem zwiększenia atrakcyjności działki nr 3.

Niezależnie od sprzedaży działki nr 3, w dniu (...) sierpnia 2020 r. Wnioskodawca sprzedał także prawo własności dwóch działek nr 1 i nr 2 zabudowanej domkiem letniskowym, położonych (…). Działki te Wnioskodawca nabył w drodze darowizny od dziadka, dokonanej na podstawie umowy darowizny zawartej w czerwcu 2020 r.

Przy transakcji sprzedaży prawa własności działek nr 1 oraz nr 2 Wnioskodawca nie działał w charakterze czynnego podatnika podatku od towarów i usług (choć posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług).

Działka nr 2 była na dzień sprzedaży w całości objęta uproszczonym planem urządzenia lasu dla lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa, należących do osób fizycznych i wspólnot gruntowych, sporządzonym na okres od (...) 2015 r. do (...) 2024 r.

Działka nr 2 zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego terenów zabudowy mieszkalno-letniskowej stanowiła na dzień sprzedaży teren zabudowy letniskowej, w planie zabudowy oznaczony symbolem 1AB, działka ta znajdowała się na obszarze zdegradowanym i obszarze rewitalizacji na podstawie uchwały Rady Gminy w sprawie uchwalenia lokalnego programu rewitalizacji.

Działka nr 2 była na dzień sprzedaży zabudowana domkiem letniskowym, zbudowanym między rokiem 1960 a 1970, domek letniskowy był na dzień sprzedaży posadowiony na płycie betonowej położonej na bloczkach m8. Domek letniskowy nie posiadał fundamentów i nie był budynkiem w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane.

Zarówno działka nr 1, jak i nr 2 nie były nigdy przez Wnioskodawcę wykorzystywane w działalności gospodarczej, ani wynajmowane, wydzierżawiane. Działki nr 1 i nr 2, będące przedmiotem zbycia w dniu (...) sierpnia 2020 r. nie były przez Wnioskodawcę do dnia sprzedaży wykorzystywane w działalności gospodarczej, ani rolniczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Działki nr 1 i nr 2 nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane w jakikolwiek sposób, ani w działalności gospodarczej, ani też w prywatnym użytkowaniu. Działki nr 1 i nr 2 nie były użytkowane od dnia nabycia w czerwcu 2020 r. do dnia sprzedaży (...) sierpnia 2020 r. Działki nr 1 i nr 2 nie były nigdy udostępnianie osobom trzecim. Nie były zawierane żadne umowy najmu, dzierżawy, czy użyczenia. Dotyczy to całego okresu od dnia nabycia w czerwcu 2020 r. do dnia sprzedaży (...) sierpnia 2020 r.

Działka nr 1 była na dzień sprzedaży w części objęta uproszczonym planem urządzenia lasu dla lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa, należących do osób fizycznych i wspólnot gruntowych, sporządzonym na okres od (...) 2015 r. do (...) 2024 r., ale nie było dla tej działki wydanej decyzji i warunkach zabudowy. Nie było dla działki nr 2 wydanej na dzień sprzedaży decyzji o warunkach zabudowy.

Przy nabyciu działki nr 1 i nr 2 nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, bowiem nabycie obu tych działek nastąpiło w drodze darowizny z czerwca 2020 r.

Działki nr 1 i nr 2 nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej w żaden sposób, ani w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, ani wyłącznie na cele działalności zwolnionej z tego podatku.

Wnioskodawca nie ponosił do dnia sprzedaży kosztów związanych z ogrodzeniem działek nr 1 i nr 2.

Nieruchomość stanowiąca działkę 1 została ogrodzona jeszcze przez poprzedniego właściciela, przed nabyciem jej w drodze darowizny przez Wnioskodawcę, a celem tego ogrodzenia przez jej poprzedniego właściciela było uniemożliwienie wstępu na działkę osobom nieupoważnionym.

Działki nr 1 i nr 2 były na dzień sprzedaży działkami uzbrojonymi w następujące media: prąd, woda, kanalizacja. Uzbrojenie zostało wykonane przez Pana (...) i Panią (...) lub przez jeszcze wcześniejszych właścicieli, którzy ponosili związane z tym wydatki. Miało to miejsce przed 2005 rokiem, a kanalizacja została podłączona około roku 2010 przez Pana (...) i Panią (...). Nie były wytyczane nowe drogi, ani podjazdy do działek nr 1 i 2, a Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów z tego tytułu.

Wnioskodawca nie podejmował przed sprzedażą żadnych innych działań zwiększających atrakcyjność działek nr 1 i 2.

Działki nr 1 i 2 nie były w żaden sposób związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Działki nr 1 i nr 2 nie były w żaden sposób wykorzystywane przez Wnioskodawcę i Zainteresowany nie prowadził na działkach nr 1 i nr 2 gospodarstwa rolnego.

Działki nr 1 i nr 2 nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał z nich żadnych pożytków.

Nabywcą działek nr 1 i 2 została osoba będąca właścicielem działek sąsiadujących z działkami nr 1 i nr 2 i w związku z tym, że już wcześniej osoba ta kilkukrotnie zgłaszała chęć nabycia działek nr 1 i 2 Panu (...), to podczas bezpośredniej rozmowy osoba ta zaproponowała Wnioskodawcy chęć zakupu działek nr 1 i nr 2, co skutkowało sprzedażą z dnia (...) sierpnia 2020 r.

Oprócz udziału ułamkowego w działce nr 3 oraz prawa własności działek nr 1 i nr 2 objętych niniejszym wnioskiem, Wnioskodawca wraz z małżonką jest współwłaścicielem następujących nieruchomości:

zlokalizowanej przy ul. (...) w (…), mieszkanie nr (…). Powierzchnia lokalu mieszkalnego wynosi 20,70 m². Nabycie tej nieruchomości nastąpiło w 2018 r. ze środków własnych,
zlokalizowanej w (…) przy ul. (...), na działce stoi dom jednorodzinny o powierzchni użytkowej 148 m². Powierzchnia działki wynosi 851 m².

Poza sprzedażą udziału w prawie własności działki nr 3 oraz prawa własności działek nr 1 i nr 2, których sprzedaż jest objęta niniejszym wnioskiem, Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 3).

Czy prawidłowe jest stanowisko, że sprzedaż przez Wnioskodawcę prawa własności działek nr 1, jak i nr 2 nie była sprzedażą dokonaną przez Wnioskodawcę jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług, działającego w charakterze podatnika podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prawa własności działek nr 1 i nr 2 nie stanowiła wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści powołanego przepisu wynika więc, że stwierdzenie czy dana osoba fizyczna, sprzedając działki gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularne zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Dla prawidłowej wykładni art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług istotne są tezy wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 (EU:C:2011:589). W wyroku tym Trybunał stwierdził, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego. Natomiast, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE, to należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Działki nr 1 i nr 2 Wnioskodawca nabył w drodze darowizny dokonanej w czerwcu 2020 r. Wnioskodawca nie podejmował w stosunku do działek nr 1 i nr 2 żadnych aktywnych działań o jakich jest mowa w tezach wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 (EU:C:2011:589).

Brak takich aktywnych działań ze strony Wnioskodawcy oznacza, że prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż przy sprzedaży prawa własności działek nr 1 i nr 2 Zainteresowany nie prowadził działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym Zainteresowany nie działał także przy tej sprzedaży w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady” wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług informatycznych, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W zakresie przedmiotu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności od roku 2019 wpisane jest także wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. Wpisanie tego rodzaju działalności wynikało wyłącznie z tego, że Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej wynajmuje osobom trzecim jedno mieszkanie na cele mieszkaniowe. Mieszkanie to Zainteresowany nabył jako osoba fizyczna i weszło ono do majątku wspólnego małżonków.

W dniu (...) sierpnia 2020 r. Wnioskodawca sprzedał prawo własności dwóch działek nr 1 i nr 2 zabudowanej domkiem letniskowym. Działki te Wnioskodawca nabył w drodze darowizny od dziadka, dokonanej na podstawie umowy darowizny zawartej w czerwcu 2020 r.

Działka nr 2 była na dzień sprzedaży zabudowana domkiem letniskowym, zbudowanym między rokiem 1960 a 1970, domek letniskowy był na dzień sprzedaży posadowiony na płycie betonowej położonej na bloczkach m8. Domek letniskowy nie posiadał fundamentów. Domek letniskowy nie był budynkiem w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy prawo budowlane.

Zarówno działka nr 1 jak i nr 2 nie były nigdy przez Wnioskodawcę wykorzystywane w działalności gospodarczej, ani wynajmowane, wydzierżawiane. Działki nr 1 i nr 2, będące przedmiotem zbycia w dniu (...) sierpnia 2020 r. nie były przez Wnioskodawcę do dnia sprzedaży wykorzystywane w działalności gospodarczej, ani rolniczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy nabyciu nr 1 i nr 2 nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, bowiem nabycie obu tych działek nastąpiło w drodze darowizny z czerwca 2020 r.

Działki nr 1 i nr 2 nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej w żaden sposób, ani w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług ani wyłącznie na cele działalności zwolnionej z tego podatku.

Wnioskodawca nie ponosił do dnia sprzedaży kosztów związanych z ogrodzeniem działek nr 1 i nr 2.

Działki nr 1 i nr 2 były na dzień sprzedaży działkami uzbrojonymi w następujące media prąd, woda, kanalizacja. Uzbrojenie zostało wykonane przez Pana (...) i Panią (...) lub przez jeszcze wcześniejszych właścicieli, którzy ponosili związane z tym wydatki. Miało to miejsce przed 2005 rokiem, a kanalizacja została podłączona około roku 2010 przez Pana (...) i Panią (...). Nie były wytyczane nowe drogi, ani podjazdy do działek nr 1 i 2, a Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów z tego tytułu.

Wnioskodawca nie podejmował przed sprzedażą żadnych innych działań zwiększających atrakcyjność działek nr 1 i 2.

Działki nr 1 i nr 2 nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał z nich żadnych pożytków.

Poza sprzedażą udziału w prawie własności działki nr 3 oraz prawa własności działek nr 1 i nr 2, Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych nieruchomości.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy prawidłowe jest stanowisko, że sprzedaż przez Wnioskodawcę prawa własności działek nr 1, jak i nr 2 nie była sprzedażą dokonaną przez Wnioskodawcę jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług, działającego w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Należy ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działek, Zainteresowany będzie spełniał przesłanki do uznania Jego za podatnika podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości, Zainteresowani będą spełniali przesłanki do uznania Ich za podatników podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany w celu sprzedaży działek nr 1 i nr 2 podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podejmował ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Działkę nr 1 i nr 2 zabudowaną domkiem letniskowym Wnioskodawca nabył w drodze darowizny w czerwcu 2020 r. Ww. działki nie były nigdy przez Wnioskodawcę wykorzystywane w działalności gospodarczej, działalności rolniczej, ani też w prywatnym użytkowaniu. Ponadto ww. działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w żaden sposób, ani w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, ani wyłącznie na cele działalności zwolnionej z tego podatku. Działki te nie były również nigdy udostępnianie osobom trzecim. Nie były zawierane żadne umowy najmu, dzierżawy, czy użyczenia. Dotyczy to całego okresu od dnia nabycia w czerwcu 2020 r. do dnia sprzedaży (...) sierpnia 2020 r. Wnioskodawca nie ponosił do dnia sprzedaży kosztów związanych z ogrodzeniem ww. działek. Podkreślić należy, że ww. działki były na dzień sprzedaży działkami uzbrojonymi w następujące media: prąd, woda, kanalizacja. Uzbrojenie zostało wykonane przez jeszcze wcześniejszych właścicieli. Nie były również wytyczane nowe drogi, ani podjazdy do działek nr 1 i 2, a Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów z tego tytułu. Wnioskodawca nie podejmował przed sprzedażą żadnych innych działań zwiększających atrakcyjność działek. Zatem należy stwierdzić, że Zainteresowany nie działał jako handlowiec w odniesieniu do czynności sprzedaży opisanych działek.

W niniejszej sprawie, brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Zainteresowanego w przedmiocie zbycia opisanych działek nr 2 i nr 1, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowany, sprzedając przedmiotowe działki korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Zainteresowany dokonując sprzedaży działek nr 2 i nr 1 korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży działek, a dostawę tych działek cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym, sprzedaż ww. działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy nie wskazują na wykorzystywanie ww. działki dla celów zarobkowych.

Podsumowując, sprzedaż przez Zainteresowanego prawa własności działek nr 1 i nr 2, w okolicznościach opisanych we wniosku, nie była sprzedażą dokonaną przez Wnioskodawcę działającego w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą działek nr 1 i nr 2 (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Z kolei wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą udziału wynoszącego 1/2 w prawie własności działki oraz udokumentowania fakturą tej czynności (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie również wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin