Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.4012.2021.231.SP
z 25 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 21 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem e-PUAP 25 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym w dniu 24 czerwca 2021 r. za pośrednictwem e-PUAP, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych czynności udzielenia pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych czynności udzielenia pożyczki. Wniosek został uzupełniony w dniu 24 czerwca 2021 r. za pośrednictwem e-PUAP.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  • A. sp. z o.o. (Pożyczkodawca)
  
  
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  • B. sp. k. (Pożyczkobiorca)
  
  

przedstawiono następujący stan faktyczny:

A. sp. z o.o. (dalej: Pożyczkodawca lub Wnioskodawca) jest polską spółką kapitałową, zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca prowadził działalność operacyjną w zakresie technologii informatycznych - obecnie działalność operacyjna jest ograniczona do wsparcia księgowego. Dodatkowo Wnioskodawca prowadził i dalej prowadzi działalność holdingową (względem spółek zależnych), a także wspiera spółki zależne w zakresie pozyskiwania bieżącego finansowania.

B. sp. k (dalej: Pożyczkobiorca lub Zainteresowany) jest spółką kapitałową prawa luksemburskiego. Zainteresowany jest spółką powołaną do realizacji inwestycji u Wnioskodawcy. Zainteresowany nie jest zarejestrowany dla celów VAT w Luksemburgu (ani żadnym innym państwie) i nie prowadzi działalności gospodarczej (Zainteresowany nie rozlicza VAT).

Zainteresowany jest również wnioskodawcą w zakresie niniejszego wniosku wspólnego o wydanie interpretacji prawa podatkowego. Potwierdzenie zasad opodatkowania VAT pożyczek udzielanych przez Wnioskodawcę ma bezpośredni wpływ na sytuację Zainteresowanego (stanowi podstawę do określenia, czy te pożyczki / umowy pożyczek powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych po stronie Zainteresowanego).

Dotychczasowa działalność Wnioskodawcy

Wnioskodawca w przeszłości (od 2016 r.) prowadziła działalność operacyjną w zakresie technologii informatycznych, jak również była udziałowcem spółek prowadzących działalność gospodarczą w zakresie marketingu internetowego, w stosunku do których wykonywała prawa właścicielskie, a także uczestniczyła w zapewnianiu im bieżącego finansowania.

Od 2020 r. działalność Wnioskodawcy została istotnie ograniczona (z uwagi na przeniesienie działalności operacyjnej w zakresie technologii informatycznych oraz związanego z nią majątku, do podmiotu zależnego) praktycznie do działalności holdingowej, a także do zapewnienia ograniczonego wsparcia operacyjnego (usługi księgowe) dla podmiotów zależnych i wsparcia w organizacji finansowania dla tych podmiotów.

Od 2016 r. Wnioskodawca jest udziałowcem spółek zależnych (udziały zostały zakupione albo objęte w zamian za wkłady niepieniężne (w tym m.in. w postaci udziałów w innych spółkach). Od 2019 r. Wnioskodawca dokonuje transakcji sprzedaży udziałów w spółkach zależnych, w związku z czym uzyskuje przychody z kapitałów pieniężnych. W ostatnich trzech latach, Wnioskodawca dokonał sprzedaży udziałów w kilku spółkach zależnych z siedzibą w Polsce (ostatnia transakcja miała miejsce w lutym 2021 r.). Na dzień złożenia wniosku Wnioskodawca jest udziałowcem w jednym podmiocie zależnym (spółka kapitałowa).

Zgodnie z Krajowym Rejestrem Sądowym, przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in.: PKWiU 62.02 (Działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki), PKWiU 61.10 (Działalność w zakresie telekomunikacji przewodowej), PKWiU 62.03 (Działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi), PKWiU 63.11 (Przetwarzanie danych; zarzadzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność), 62.09 (Pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych), itd. Przedmiot działalności ujawniony w Krajowym Rejestrze Sądowym nie został dostosowany do obecnie faktycznie wykonywanej działalności Spółki (po przeniesieniu działalności i majątku w zakresie technologii operacyjnych). W Krajowym Rejestrze Sądowym jako działalność Wnioskodawcy, nie została wskazana działalność holdingowa czy działalność finansowa.

Działalność finansowa Wnioskodawcy

Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca w przeszłości prowadził działalność operacyjną w zakresie technologii informatycznych, jak również był udziałowcem spółek operacyjnych, w stosunku do których wykonywała prawa właścicielskie, a także uczestniczył w zapewnieniu im bieżącego finansowania.

Od 2016 r. Wnioskodawca udzielał pożyczek na rzecz spółek zależnych. Pożyczki były udzielane z zysków pochodzących z bieżącej działalności operacyjnej albo też ze środków pozyskanych w formie dłużnej (w tym obligacji wyemitowanych przez Wnioskodawcę). W latach 2016 - 2020 Wnioskodawca udzielił pożyczek na łączną kwotę około (...) mln PLN (z czego kilka pożyczek było na kwoty kilka tysięcy złotych, a kilka na kwoty kilku milionów złotych lub kilkuset tysięcy złotych). W sumie zawarto około 10 umów pożyczek, z czego więcej niż połowa była na materialne kwoty. Pożyczki były oprocentowane, w związku z czym Wnioskodawcy należne były odsetki z tytułu udzielonego finansowania (kilkaset tysięcy złotych odsetek należnych Wnioskodawcy). Pożyczki zostały częściowo spłacone (wraz z odsetkami).

Pożyczki były udzielane przez Wnioskodawcę na rzecz spółek zależnych - od tych pożyczek nie był należny podatek od czynności cywilnoprawnych (z uwagi na zwolnienie dla umów pożyczek zawartych przez udziałowca z podmiotami powiązanymi). Wnioskodawca nie traktował pożyczek udzielanych podmiotom zależnych jako działalności podlegającej opodatkowaniu VAT (element wykonywania uprawnień i obowiązków udziałowca -poza zakresem opodatkowania VAT).

Zasoby posiadane Wnioskodawcy

W związku z ograniczeniem działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę w 2020 r. (w rezultacie przeniesienia majątku operacyjnego na podmiot zależny), ograniczeniu uległy również zasoby wykorzystywane na bieżąco przez Wnioskodawcę.

W praktyce aktywa Wnioskodawcy (od 2020 r.) zostały ograniczone do posiadanych udziałów w spółkach zależnych, należności pożyczkowych, gotówki oraz ograniczonych należności handlowych (z tytułu świadczenia usług handlowych). Analogicznie zobowiązania Wnioskodawcy zostały ograniczone do zobowiązań finansowych (pożyczki) oraz zobowiązań handlowych (biuro, wsparcie doradcze). Jednocześnie zasoby wykorzystywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzenia działalności to zespół zarządczy, dostęp do biura, zewnętrzne wsparcie doradcze.

Udzielenie pożyczki do Zainteresowanego

W lutym 2021 r. doszło do sprzedaży przez Wnioskodawcę udziałów w podmiocie zależnym, w związku z czym Wnioskodawca uzyskał przychód kapitałowy - w rezultacie zasoby wolnych środków finansowych Wnioskodawcy istotnie wzrosły.

Wnioskodawca zamierzał wykorzystać te zasoby gotówki żeby przekazać je swoim wybranym udziałowcom - Zainteresowanemu. Z uwagi na fakt, że przekazanie tej gotówki np. w formie dywidendy nie było prawnie możliwe, podjęto decyzję o udzieleniu pożyczki przez Wnioskodawcę na rzecz swoich wybranych udziałowców – Zainteresowanego (dla potrzeb udzielenia i obsługi tych pożyczek, Wnioskodawca wykorzystuje aktualnie posiadane zasoby).

Umowa pożyczki pomiędzy Wnioskodawcą i Zainteresowanym została zawarta w Polsce (w lutym 2021 r., po uzyskaniu gotówki ze sprzedaży podmiotu zależnego przez Zainteresowanego) i była podstawą do przekazania (w formie długu) środków finansowych do Zainteresowanego. Z tytułu zawartej umowy pożyczki Wnioskodawcy jest należne oprocentowanie. Umowa pożyczki została zawarta w oparciu o polskie przepisy prawa cywilnego (spełniają definicję umowy pożyczki zgodnie z polskim prawem) - spory wynikające z tej umowy będą rozstrzygane zgodnie z polskim prawem.

W tym samym momencie została zawarta umowa pożyczki pomiędzy Wnioskodawcą a drugim jej udziałowcem (efektywnie więc zawarto dwie umowy pożyczki z perspektywy Wnioskodawcy).

Wnioskodawca dopuszcza sytuację, w której w najbliższym czasie (horyzont kilku lub kilkunastu miesięcy) pożyczka udzielona Zainteresowanemu zostanie spłacona poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności i zobowiązań. Możliwa jest bowiem sytuacja, w której w ciągu najbliższych kilku lub kilkunastu miesięcy zostanie podjęta decyzja o dobrowolnym umorzeniu części udziałów Wnioskodawcy lub wypłacie dywidendy przez Wnioskodawcę, w rezultacie czego powstanie zobowiązanie Wnioskodawcy w stosunku do Zainteresowanego. Jeśli wartość pożyczki udzielonej przez Wnioskodawcę do Zainteresowanego oraz wartość zobowiązania Wnioskodawcy do Zainteresowanego będą zbliżone, naturalnym rozwiązaniem będzie ich wzajemne potrącenie (lub częściowe potrącenie), co spowoduje spłatę pożyczki udzielonej przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku od towarów i usług (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy, w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, udzielając pożyczki na rzecz Zainteresowanego, Wnioskodawca działał jako podatnik VAT, a tym samym czynności udzielenia pożyczki powinna być traktowana jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy dokonane przez podatnika VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, udzielając pożyczki na rzecz Zainteresowanego, Wnioskodawca działał jako podatnik VAT, a tym samym czynność udzielenia pożyczki powinna być traktowana jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT dokonane przez podatnika VAT.

Mając na względzie fakt, że sama czynność udzielenia pożyczki spełnia definicję czynności opodatkowanej VAT, a wykonując tę czynność Wnioskodawca występuje jako podatnik VAT (pożyczka jest udzielana w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę), to pożyczka stanowi odpłatne świadczenie usług dokonane przez podatnika VAT. Jednocześnie miejsce opodatkowania tej usługi dokonanej przez podatnika VAT powinno być dokonane z uwzględnieniem przepisów dotyczących miejsca świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym łącznie spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  
  

Przy tym wskazać należy, że w dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem - przez umowę pożyczki, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Z opisu sprawy wynika, że w lutym 2021 r. doszło do sprzedaży przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania (Pożyczkodawca) udziałów w podmiocie zależnym, w związku z czym Pożyczkodawca uzyskał przychód kapitałowy - w rezultacie zasoby wolnych środków finansowych u Pożyczkodawcy istotnie wzrosły. Pożyczkodawca zamierzał wykorzystać te zasoby gotówki żeby przekazać je swoim wybranym udziałowcom – Zainteresowanemu niebędącego strona postępowania (Pożyczkobiorcy). Z uwagi na fakt, że przekazanie tej gotówki np. w formie dywidendy nie było prawnie możliwe, podjęto decyzję o udzieleniu pożyczki przez Pożyczkodawcę na rzecz swoich wybranych udziałowców – Pożyczkobiorcy (dla potrzeb udzielenia i obsługi tych pożyczek, Pożyczkodawca wykorzystuje aktualnie posiadane zasoby). Umowa pożyczki pomiędzy Pożyczkodawcą i Pożyczkobiorcą została zawarta w Polsce (w lutym 2021 r., po uzyskaniu gotówki ze sprzedaży podmiotu zależnego przez Pożyczkodawcę) i była podstawą do przekazania (w formie długu) środków finansowych do Pożyczkobiorcy. Z tytułu zawartej umowy pożyczki Pożyczkodawcy jest należne oprocentowanie. Umowa pożyczki została zawarta w oparciu o polskie przepisy prawa cywilnego (spełniają definicję umowy pożyczki zgodnie z polskim prawem).

Wątpliwości dotyczą ustalenia czy Pożyczkodawca udzielając pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy działał jako podatnik VAT, a tym samym czynność udzielenia pożyczki powinna być traktowana jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy dokonana przez podatnika VAT.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że opisana we wniosku czynność polegająca na udzieleniu przez Pożyczkodawcę oprocentowanej pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy jest czynnością podlegającą opodatkowaniu. Udzielanie pożyczki przez podatnika podatku od towarów i usług, spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu jej udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielenie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz pożyczkobiorcy, polegające na udostępnieniu środków finansowych na wskazany w umowie okres czasu.

Zatem należy wskazać, że Pożyczkodawca przy udzieleniu pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy działa jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i udzielenie pożyczki Pożyczkobiorcy powinien rozpoznać jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Przy czym zgodnie z zasadą terytorialności wynikającą z art. 5 ust. 1 ustawy, odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski tylko w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy miejscem świadczenia (a tym samym opodatkowania) danych usług jest terytorium Polski.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa, opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega zwrotowi - w odpowiedniej części - wyłącznie w przypadku uiszczenia jej w kwocie wyższej od należnej. W związku z powyższym, nienależna nadpłata w kwocie 80 zł, uiszczona w dniu 25 kwietnia 2021 r., zostanie zwrócona - stosownie do art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.