Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.367.2021.2.MKA
z 29 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2021 r. (data wpływu 24 marca 2021 r.), uzupełnionym w dniu 15 czerwca 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia członkom Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej członków komisji będących pracownikami Wnioskodawcy,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej członków komisji niebędących pracownikami Wnioskodawcy.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia członkom Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 26 maja 2021 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.367.2021.1.MKA, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 26 maja 2021 r., skutecznie doręczono 1 czerwca 2021 r., natomiast 15 czerwca 2021 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w gminie działa, powołana zarządzeniem Wójta Gminy, Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

W skład komisji wchodzą osoby będące i niebędące pracownikami Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej.

Zgodnie z art. 41 ust. 5 wyżej wymienionej ustawy, uchwałą Rady Gminy w sprawie gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych na 2021 rok, ustalono, że członkom komisji przysługuje wynagrodzenie za udział w pracach i posiedzeniach komisji określone w następujący sposób:

• przewodniczący (niebędący pracownikiem ośrodka) – 250 zł,
• sekretarz (będący pracownikiem ośrodka ) – 500 zł,
• członkowie (będący pracownikami ośrodka) – 200 zł,
• członkowie (niebędący pracownikami ośrodka) – 200 zł.
  
  

Jednocześnie w wyżej wymienionej uchwale rady gminy określono, że realizatorem gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych jest Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej.

Z członkami komisji nie zawarto żadnych umów.

Płatnikiem podatku jest także Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy bez względu na wysokość wynagrodzenia i bycie lub nie pracownikiem Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, naliczając podatek, należy wszystkim członkom komisji policzyć koszty uzyskania dochodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 w wysokości 20% uzyskanego przychodu?
2. Czy członkom komisji niebędącym pracownikami Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej i mającym ustalone wynagrodzenie w wysokości 200 zł należy policzyć podatek ryczałtowy bez kosztów uzyskania przychodów (art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, członkowie komisji niebędący pracownikami Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej i mający wynagrodzenie ustalone w kwocie 200 zł powinni mieć naliczony zryczałtowany podatek bez uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów .

Pozostali członkowie komisji powinni mieć naliczony podatek z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest

• prawidłowe – w części dotyczącej członków komisji będących pracownikami Wnioskodawcy,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej członków komisji niebędących pracownikami Wnioskodawcy.
  
  

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy wynika, że jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 6 tej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w gminie działa, powołana zarządzeniem Wójta Gminy, Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. W skład komisji wchodzą osoby będące i niebędące pracownikami Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej. Z członkami komisji nie zawarto żadnych umów. Zgodnie z art. 41 ust. 5 wyżej wymienionej ustawy, uchwałą Rady Gminy w sprawie gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych na 2021 rok, ustalono, że członkom komisji przysługuje wynagrodzenie za udział w pracach i posiedzeniach komisji określone w następujący sposób:

• przewodniczący (niebędący pracownikiem ośrodka) – 250 zł,
• sekretarz (będący pracownikiem ośrodka ) – 500 zł,
• członkowie (będący pracownikami ośrodka) – 200 zł,
• członkowie (niebędący pracownikami ośrodka) – 200 zł.
  
  

Zadania własne gminy określone zostały w art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713). Zaliczyć do nich można m.in. sprawy ochrony zdrowia.

Natomiast, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2021 r. poz. 1119), prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gmin.

W ramach realizacji powyższych zadań, na podstawie art. 41 ust. 3 ww. ustawy, wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) powołują gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych, w szczególności inicjujące działania w zakresie określonym w ust. 1 oraz podejmujące czynności zmierzające do orzeczenia o zastosowaniu wobec osoby uzależnionej od alkoholu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego.

Zgodnie z art. 4¹ ust. 4 ww. ustawy, w skład gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych wchodzą osoby przeszkolone w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych.

W myśl art. 4¹ ust. 5 ww. ustawy, zasady wynagradzania członków gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych określa rada gminy w gminnych programach rozwiązywania problemów alkoholowych.

Zatem, udział w posiedzeniach Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych jest wykonywaniem obowiązków nałożonych przez gminę w związku z realizacją jej zadań własnych, a kwoty otrzymywane przez członków komisji stanowią wynagrodzenie za udział w jej pracach.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że wynagrodzenie otrzymywane przez członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych za udział w posiedzeniu komisji, należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie art. 41 ust. 1 przywołanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przy tym, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 – w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ustawy).

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Natomiast w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy, ustawodawca ukonstytuował odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone w nim warunki. Zgodnie z tym przepisem, od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł – w wysokości 17% przychodu.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-4b, 5a oraz 13-16, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 30 ust. 3 ww. ustawy).

Dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 (art. 30 ust. 8 cyt. ustawy).

Analiza normy wyrażonej w powołanym przepisie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

• przychody są osiągane z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9,
• suma należności określona w umowie zawartej ze świadczeniobiorcą nie przekracza kwoty 200 zł,
• umowa jest zawarta z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.

Uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zatem zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane w tym przepisie.

Mając zatem na uwadze, że Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych jest powoływana zarządzeniem wójta, z jej członkami Wnioskodawca nie zawiera żadnych umów, natomiast wynagrodzenie wypłacane im za udział w posiedzeniu komisji - wynika z programu przyjętego uchwałą rady gminy, ponadto część członków jest pracownikami Wnioskodawcy, uznać należy, że w sytuacji przedstawionej we wniosku nie znajduje zastosowania wskazany powyżej art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz art. 41 ust. 1 tej ustawy. Przepis ten ma zastosowanie wobec wszystkich członków komisji zarówno pracowników Wnioskodawcy jak i osób niebędących pracownikami Wnioskodawcy.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zobowiązany był pobrać zaliczki na podatek dochodowy na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że otrzymywane przez członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych wynagrodzenie stanowić będzie dla tych osób przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego mają zastosowanie koszty uzyskania przychodu w wysokości 20% uzyskanego przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy. Do wynagrodzeń członków komisji nie ma zastosowania opodatkowanie ryczałtowe, określone w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.