Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.321.2021.2.IM
z 30 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2021 r. (data wpływu 23 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działalności nierejestrowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 14 czerwca 2021 r. (data wpływu 16 czerwca 2021 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działalności nierejestrowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest obecnie osobą zatrudnioną na pełen etat – 1/2 etatu w jednej firmie oraz 1/2 etatu w drugiej.

Wnioskodawczyni chciałaby świadczyć drobne usługi korzystając z przywilejów działalności nierejestrowej, ale nie ma pewności czy w jej indywidualnym przypadku, jest taka możliwość.

Sytuacja Wnioskodawczyni przedstawia się następująco:

Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą, która została zawieszona z dniem 31 sierpnia 2016 r., a zamknięta 27 października 2017 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców jednym z warunków prowadzenia działalności nierejestrowej, jest brak działalności zarejestrowanej w ciągu 60 miesięcy. Jednak ustawodawca wprowadził także przepisy przejściowe, dające możliwość prowadzenia działalności nierejestrowej osobom, które przez ostatnie 12 miesięcy (licząc od dnia wprowadzenia ustawy) nie wykonywały działalności zarejestrowanej.

Zatem licząc od 30 kwietnia 2018 r., przez ostatni rok dana osoba nie mogła wykonywać działalności gospodarczej. Powołując się na Rozdział 1, punkt 5 Poradnika „Działalność nierejestrowa. Poradnik praktyczny” wydanego przez Ministerstwo Przedsiębiorczości i Technologii październik 2018 r., Wnioskodawczyni cytuje: „Zawieszenie działalności gospodarczej uważane jest na gruncie tych przepisów za jej niewykonywanie”.

Wyciągając wnioski z powyższych treści, Wnioskodawczyni już obecnie może rozpocząć działalność nierejestrową.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni udzieliła odpowiedzi na pytania:

Czy przychód należny z Pani działalności nierejestrowej nie przekroczy w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2017 r. poz. 847 oraz z 2018 r. poz. 650)?

Przychód należny z prowadzonej działalności nierejestrowej nie przekroczy w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia.

Czy będzie Pani prowadzić działalność nierejestrową samodzielnie bez wspólników?

Wnioskodawczyni będzie prowadziła działalność nierejestrową samodzielnie bez wspólników.

Czy przedstawiona działalność, którą będzie Pani wykonywać, wiązać się będzie z koniecznością posiadania odpowiedniej koncesji, licencji lub pozwolenia?

Prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność nie wiąże się z koniecznością posiadania odpowiedniej koncesji, licencji lub pozwolenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Od kiedy Wnioskodawczyni może wykonywać działalność nierejestrową:

• już teraz,
• od 31 sierpnia 2021 r. (licząc 60 miesięcy od daty zawieszenia działalności gospodarczej),
• od 27 października 2022 r. (licząc 60 miesięcy od jej zamknięcia)?
  
  

Zdaniem Wnioskodawczyni, wnioskując z danych zebranych przez siebie i opisanych we wniosku w punkcie 61, Wnioskodawczyni już obecnie może rozpocząć działalność nierejestrową.

Wnioskodawczyni wykonała także telefon na infolinię KIS, gdzie konsultant, z którym Wnioskodawczyni rozmawiała, w ten sam sposób dokonał interpretacji jej indywidualnego stanu, że skoro od 31 sierpnia 2016 r. Wnioskodawczyni miała zawieszoną działalność, czyli jej nie wykonywała, to może w obecnej chwili rozpocząć wykonywanie usług na zasadach działalności nierejestrowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa określa źródła przychodów, jednym z których – w myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy – są „inne źródła”.

Zgodnie z przepisem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Stosownie do art. 20 ust. 1ba cytowanej ustawy podatkowej: za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się również przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162): nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018 r. poz. 2177 oraz z 2019 r. poz. 1564), i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

Stosowanie tego przepisu to prawo, a nie obowiązek potencjalnego przedsiębiorcy – osoba wykonująca działalność może w każdej chwili złożyć wniosek o wpis do CEiDG, wchodząc w reżim obowiązujący zarejestrowanych przedsiębiorców (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Działalność określona w art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców stanowi tzw. działalność nierejestrową.

Należy także zauważyć, że przepis art. 20 ust. 1ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsyła wprost do zapisu art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców. Z kolei, art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców wymienia warunki uznania działalności za działalność nierejestrową, nie wskazując innych ograniczeń, czy wyłączeń. Tak więc w rozumieniu ustawy Prawo przedsiębiorców działalność będzie uznana za działalność nierejestrową, jeśli będzie wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekroczy w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie o minimalnym wynagrodzeniu za pracę i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawczyni chciałaby świadczyć drobne usługi korzystając z przywilejów działalności nierejestrowej. Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą, która została zawieszona z dniem 31 sierpnia 2016 r., a zamknięta 27 października 2017 r. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że przychód należny z prowadzonej działalności nierejestrowej nie przekroczy w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, będzie prowadziła działalność nierejestrową samodzielnie bez wspólników oraz prowadzona przez nią działalność nie wiąże się z koniecznością posiadania odpowiedniej koncesji, licencji lub pozwolenia.

W tym miejscu należy podkreślić, że działalność nierejestrową może prowadzić osoba, która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

Zawieszenie działalności gospodarczej należy uznać za jej niewykonywanie, ponieważ okres zawieszenia działalności świadczy o tym, że działalność gospodarcza w tym czasie, nie była przez Wnioskodawczynię wykonywana.

W związku z powyższym w niniejszej sprawie okres ostatnich 60 miesięcy kiedy Wnioskodawczyni nie wykonywała działalności gospodarczej należy liczyć od daty zawieszenia działalności gospodarczej, czyli od 31 sierpnia 2016 r. Koniec ww. okresu przypada na dzień 31 sierpnia 2021 r. Zatem Wnioskodawczyni może rozpocząć działalność nierejestrową od 1 września 2021 r.

Reasumując – Wnioskodawczyni może wykonywać działalność nierejestrową od 1 września 2021 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.