2021.07.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-1.4012.249.2021.2.ABU

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.249.2021.2.ABU
z 5 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2021 r. (data wpływu 25 marca 2021 r.), uzupełnionym pismami z dnia 30 maja 2021 r. oraz z 3 czerwca 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

możliwości zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług do świadczonych usług najmu lokali mieszkalnych na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, które zaspakajają swoje potrzeby mieszkaniowe - jest prawidłowe,
możliwości zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług do świadczonych usług najmu lokali mieszkalnych na rzecz podmiotów gospodarczych (osób fizycznych, osób prawnych, jednostek organizacyjnych) wyłącznie w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych swoich pracowników i współpracowników zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

Wniosek został uzupełniony pismami z 30 maja 2021 r. (data wpływu 30 maja 2021 r.) oraz z 3 czerwca 2021 r. będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 9 maja 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.249.2021.1.ABU.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

(…), Spółka) jest podmiotem prawa polskiego, zarejestrowanym dla celów podatku VAT jako podatnik podatku VAT, czynny. (…) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie szeroko rozumianych usług budowalnych.

W ostatnim czasie (…) dokonał zakupu nieruchomości - budynku mieszkalnego położonego w (…) przy ul. (…) W momencie zakupu stan budynku kwalifikował go do generalnego remontu. W chwili obecnej budynek jest poddany gruntownemu remontowi.

Po zakończeniu remontu budynek zostanie przeznaczony, zgodnie ze swoim przeznaczeniem w całości na cele mieszkaniowe.

W zależności zapotrzebowania rynkowego w czasie, w którym budynek zostanie ponownie przeznaczonych do używania – (…) planuje, iż część lokali będzie wykorzystywana na cele kwaterunkowe tj. krótkoterminowego zakwaterowania według klasyfikacji statystycznej PKWiU Dział 55 podczas, gdy część lokali będzie przedmiotem umów najmu na cele mieszkaniowe.

Na moment składania przedmiotowego wniosku nie jest możliwe określenie proporcji, w jakiej lokale będą przeznaczone na cele kwaterunkowe a w jakiej na cele mieszkaniowe. (…)dopuszcza przy tym sytuację, iż w zależności od aktualnej sytuacji na rynku możliwe będzie, aby budynek w całości został przeznaczony na cele mieszkalne.

Lokale będą udostępniane na cele mieszkaniowe na podstawie umowy najmu na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej i/lub na podstawie umów zawieranych z podmiotami gospodarczymi na cele zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych pracowników tych podmiotów gospodarczych.

(…) w zawieranych umowach najmu będzie występował jako wynajmujący tj. jako podmiot, który świadczy usługę najmu na własny rachunek, usługa dotyczy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, a przy tym cel najmu jest wyłącznie mieszkaniowy.

Ponadto pismem z 30 maja 2021 r. (data wpływu 30 maja 2021 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek o następujące informacje:

Wnioskodawca wskazuje, że w opisanym zdarzeniu przyszłym świadczone usługi będą przyjmowały charakter:

usług wynajmu długoterminowego lokali mieszkalnych wyłącznie celach mieszkalnych, kwalifikowanych przez wnioskodawczynię do podkategorii PKWiU: Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi (68.20.11.0);
usług wynajmu krótkoterminowego (krótkoterminowego zakwaterowania) lokali mieszkalnych wyłącznie na cele mieszkalne (zakwaterowania), kwalifikowanych przez wnioskodawczynię według klasyfikacji statystycznej PKWiU do Działu (Usługi związane z zakwaterowaniem) 55.

Jak wskazano we wniosku, wnioskodawczyni na dzień składania i uzupełniania wniosku nie jest w stanie wskazać proporcji, w jakiej lokale będą wynajmowane w jednym lub drugim celu. Wnioskodawczyni zależy na odrębnym określeniu skutków podatkowych poszczególnych dwóch rodzajów planowanych usług wynajmu.

Wnioskodawczyni dopuszcza taką możliwość, że część lokali w wyremontowanym budynku zostanie przeznaczona na świadczenie usług najmu krótkoterminowego (zakwaterowania) a część lokali zostanie przeznaczona na świadczenie najmu długoterminowego w celach mieszkalnych.

Jednocześnie Wnioskodawczyni zamierza fizycznie rozgraniczyć obszar budynku przeznaczony na cele zakwaterowania od obszaru na cele mieszkalne. Rozgraniczenie to może polegać na wskazaniu lokali przeznaczonych a cele zakwaterowania oraz lokali przeznaczonych na cele mieszkalne. Kwestie te znajdą również odzwierciedlenie w umowach zawieranych z najemcami.

Jak wskazano we wniosku, aktualnie „budynek jest poddany gruntownemu remontowi”, po zakończeniu którego „zostanie przeznaczony, zgodnie ze swoim przeznaczeniem w całości na cele mieszkaniowe”.

Na dziś Wnioskodawczyni nie posiada zatem żadnych umów zawartych z najemcami, nie zostały też przygotowane konkretne klauzule umowne, które łączyłyby Wnioskodawczynię z potencjalnymi najemcami. W związku z powyższym Wnioskodawczyni nie jest w stanie wskazać na konkretne postanowienia umowne w stosunku do każdego najemcy oddzielnie - tych bowiem jeszcze brak.

Niemniej, zgodnie z założeniami Wnioskodawczyni, wszystkie umowy zawierane z najemcami będą zawierały wskazanie, że lokale będą mogły być wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkalne. Wnioskodawczyni wskazała to w opisie stanu faktycznego, wskazując, że „cel najmu jest wyłącznie mieszkaniowy”.

O ile cel wszystkich umów najmu będzie wyłącznie mieszkalny, Wnioskodawczyni przewiduje możliwość zawierania umów w trzech formatach:

umów najmu długoterminowego zawieranych przez Wnioskodawczynię bezpośrednio z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, na realizację wyłącznie celów mieszkalnych tych osób, które będą w nich zamieszkiwać - wówczas postanowienia umowne będą precyzować, że w najmowanych lokalach będą zamieszkiwać strony umowy (wraz z członkami ich rodzin, etc.), a cel najmu będzie wyłącznie mieszkaniowy;
umów najmu długoterminowego zawieranych przez Wnioskodawczynię z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą (osobami fizycznymi, osobami prawnymi, jednostkami organizacyjnymi), które będą udostępniały lokale swoim pracownikom lub ich współpracownikom, wyłącznie na cele mieszkalne - wówczas postanowienia umowne będą precyzować, że w najmowanych lokalach będą zamieszkiwać wyłącznie pracownicy lub współpracownicy najemców, a lokale będą wykorzystywane wyłącznie w celach mieszkaniowych tych osób i w celu zaspokajania ich potrzeb mieszkaniowych;
umów najmu krótkoterminowego (zakwaterowania) - zawieranych przez Wnioskodawczynię bezpośrednio z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, na realizację wyłącznie celów mieszkalnych tych osób, które będą w nich zamieszkiwać w trakcie pobytu - wówczas postanowienia umowne będą precyzować, że w najmowanych lokalach będą zamieszkiwać strony umowy (wraz z członkami ich rodzin, etc.), a cel najmu będzie wyłącznie mieszkaniowy - z tym zastrzeżeniem, że lokale będą wynajmowane krótkotrwale (np. na kilka dni lub nawet jeden dzień), na pewno na okres krótszy niż jeden miesiąc.

W umowach najmu Lokali z Podmiotami, zawieranych w celu zakwaterowania w celach mieszkalnych swoich pracowników będą wprowadzane następujące postanowienia umowne:

zastrzeżenie, że lokale mogą być wykorzystywane tylko i wyłącznie dla celów mieszkalnych, definiowanych na potrzeby zawieranych umów jako zakwaterowania w charakterze głównego miejsca zamieszkania imiennie określonych osób (oraz ewentualnie członków rodzin tych osób) ze wskazaniem, iż jest to główne miejsce pobytu tych osób;
załącznik stanowiący każdorazowo integralną część umowy najmu, zawierający oświadczenie Podmiotu o udostępnieniu lokalu na rzecz imiennie oznaczonych osób fizycznych (określanych jako „ostateczni najemcy”) z zastrzeżeniem udostępnienia lokalu wyłącznie dla potrzeb mieszkaniowych tych osób - na cele zakwaterowania jako głównego miejsca pobytu; Załącznik o którym mowa w tym miejscu będzie zawierał również podpis „ostatecznego najemcy” stanowiący potwierdzenie przyjętego zobowiązania do wykorzystywania lokalu wyłącznie na cele mieszkalne z zamiarem głównego miejsca pobytu;
postanowienie, że na podstawie zawartych umów najmu Podmioty gospodarcze nie są /nie będą uprawnione do wykorzystywania Lokali do celów innych niż cele mieszkaniowe pracowników (współpracowników) tych Podmiotów;
klauzulę o braku możliwości zawierania przez Podmioty w odniesieniu do lokali jakichkolwiek umów (w tym w szczególności umów podnajmu) - za wyjątkiem umów związanych z eksploatacją tych lokali na cele mieszkalne takich jak: dostawa mediów, sprzątanie, ochrona, drobne remonty, konserwacja itp.;
klauzulę nadającą wnioskodawczyni uprawnienie do natychmiastowego rozwiązania Umowy bez odszkodowania i bez zachowania formuły wypowiedzenia umowy, w sytuacji gdy zostanie stwierdzone faktyczne wykorzystywania lokali na cele inne niż mieszkalne;
klauzulę nadającą uprawnienie dla imiennie oznaczonej osoby wskazanej przez Spółkę - określanej jako „administrator budynku” do faktycznej weryfikacji sposobu wykorzystywania lokali w trakcie trwania umowy najmu lokali.

Niezależnie od modelu najmu każda umowa zawierana przez Wnioskodawczynię będzie zawierała postanowienie, zgodnie z którym lokale będą mogły być wynajmowane wyłącznie w celach mieszkalnych.

Pracownicy najemców będą mogli wykorzystywać lokale wyłącznie na cele mieszkalne. Wnioskodawczyni wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, że cel najmu będzie „wyłącznie mieszkaniowy”.

Najemcy nie będą mogli wykorzystywać lokali na cele inne niż mieszkalne. Wnioskodawczyni wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, że cel najmu będzie „wyłącznie mieszkaniowy”.

Z uwagi na zapotrzebowanie powstałe na rynku mieszkaniowym, Wnioskodawczyni będzie wynajmować mieszkania podmiotom gospodarczym - przy czym na moment składania przedmiotowego wniosku nie jest jeszcze możliwe wskazanie, jaki rodzaj formy prawnej będą mieli kontrahenci Wnioskodawczyni w przedmiotowych umowach najmu.

Zatem na potrzeby wniosku przyjęto, że podmiotem gospodarczym, który może być kontrahentem Spółki w przedmiotowych umowach najmu mogą być zarówno osoby prawne (spółki, stowarzyszenia, fundacje), spółki osobowe lub też osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą w celu zakwaterowania w nich przez te podmioty swoich pracowników lub osób współpracujących z Podmiotami (tj. osób które w sensie prawnym nie są pracownikami, gdyż są zaangażowane np. na podstawie umów cywilnoprawnych).

Intencją Wnioskodawczyni pozostaje, by najemcy zaspokajali w lokalach wyłącznie swoje potrzeby mieszkaniowe lub potrzeby mieszkaniowe swoich pracowników lub współpracowników (np. osób „zatrudnionych” na podstawie umowy cywilnoprawnej). Wnioskodawczyni nie przewiduje zezwalać najemcom na realizację cudzych potrzeb mieszkaniowych, np. w celach dalszego podnajmu w celach komercyjnych).

Wnioskodawczyni nie może wskazać w chwili obecnej czy najemcy, z którymi zawiera umowy poprzez udostępnianie lokali mieszkalnych zaspokajają wyłącznie potrzeby mieszkaniowe pracowników oraz najemców (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej), czy też udostępniają je w celu krótkotrwałego zakwaterowania, gdyż jak wskazuje Wnioskodawczyni tych jeszcze nie ma - aktualnie „budynek jest poddany gruntownemu remontowi", po zakończeniu którego „zostanie przeznaczony, zgodnie ze swoim przeznaczeniem w całości na cele mieszkaniowe”.

Wnioskodawczyni wskazuje jednak, że nie ma zamiaru zezwalać swoim najemcom na dalsze podnajmowanie lokali w celach komercyjnych, w tym np. w ramach najmu krótkoterminowego.

Wnioskodawczyni przez „osoby współpracujące z podmiotami" rozumie pracowników tych podmiotów (osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę), osoby „zatrudnione” u tych podmiotów na podstawie umów cywilnoprawnych (np. umów zlecenie). Wnioskodawczyni nie wyklucza również, że podmioty te będą udostępniać te lokale wyłącznie na cele mieszkaniowe również np. swoim członkom zarządu na realizację ich potrzeb mieszkaniowych - osoby te mogą zaś pełnić swe funkcje u Wnioskodawczyni na przykład na podstawie powołania.

Wnioskodawczyni nie uznaje jednak za „osoby współpracujące z tymi podmiotami” osób, które będą odpłatnie podnajmować te lokale od najemców Wnioskodawczyni. Jak wskazano w odpowiedzi Wnioskodawczyni nie ma zamiaru zezwalać swoim najemcom na dalsze podnajmowanie lokali w celach komercyjnych, w tym np. w ramach najmu krótkoterminowego.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania (sformułowane w piśmie z dnia 30 maja 2021. ):

Czy prawidłowe jest stanowisko wnioskodawczyni, zgodnie z którym usługi wynajmu długoterminowego lokali mieszkalnych wynajmowanych bezpośrednio przez Wnioskodawczynię na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych tych osób będą zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o podatku od towarów i usług?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym usługi wynajmu długoterminowego lokali mieszkalnych wynajmowanych przez Wnioskodawczynię na rzecz podmiotów gospodarczych (osób fizycznych, osób prawnych, jednostek organizacyjnych) wyłącznie na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych tych podmiotów lub ich pracowników i współpracowników (np. osób fizycznych „zatrudnionych” u tych podmiotów na podstawie umowy cywilnoprawnych) będą zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT?

Stanowisko Wnioskodawczyni uzupełnione pismem z dnia 30 maja 2021 r.:

Na wstępnie przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oraz oceny zaistniałego stanu prawnego Spółka pragnie podkreślić, iż dla oceny skutków prawnych zdarzenia przyszłego, jakim będą zawierane w przyszłości umowy najmu z przedsiębiorcami na cele zaspokajania potrzeb mieszkalnych pracowników tych przedsiębiorców Spółka gruntownie i kompleksowo przenalizowała interpretacje indywidualne wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DIKS) oraz orzeczenia sądów administracyjnych wydawanych w sprawach objętych zakresem przedmiotowego wniosku.

W tym miejscu Spółka pragnie wskazać, iż konstruując założenia dla stanu przyszłego opierała się na analizie następujących interpretacji wydanych przez DIKS w przedmiocie przesłanek i kryteriów, zarówno prawnych jak i odnoszących się co do okoliczności stanu faktycznego, dla możliwości zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT dla usług najmu lokali zawieranych w umowach z podmiotami gospodarczymi, przedmiotem których to umów będzie udostępnianie tych lokali na rzecz pracowników tych Podmiotów:

nr 0114-KDIP1-1.4012.644.2020.3.JZ z dnia 28 stycznia 2021; 0114-KDIP1-1.4012.757.2020.1.MKA z dnia 29 grudnia 2020; nr 0114-KDIP1-1.4012.758.2020.1.MKA z dnia 29 grudnia 2020; nr 0114-KDIP1 1.4012.761.2020.1.KOM z dnia 22 grudnia 2020; nr 0114-KDIP1-1.4012.760.2020.1.KOM z dnia 22 grudnia 2020, nr 0111-KDIB2-1.4010.364.2020.2.MK z dnia 14 grudnia 2020; nr 0114-KDIP1 1.4012.468.2020.2.RR z dnia 04 listopada 2020; nr 0114- KDIP1-1.4012.558.2020.2.EW z dnia 3 listopada 2020; nr 0112-KDIL2-3.4012.586.2019.2.ZD z dnia 10 stycznia 2020; nr 0112-KDIL2 2.4012.550.2019.1.LS z dnia 16 grudnia 2019 oraz powołanych w tych interpretacjach kolejnych dalszych interpretacji.

Prezentując własne stanowisko w sprawie Spółka pragnie podkreślić, iż jest w pełni świadoma rozgraniczenia pomiędzy regulacjami wynikającymi z art. 43 ustęp 20 objętymi finalnie opodatkowaniem stawką 8% jako usługi zakwaterowania (PKWiU 55) oraz usługami najmu na cele mieszkalne objęte zwolnieniem z art. 43 ustęp 1 punkt 36 ustawy VAT.

Jak to zostało opisane w stanie przyszłym Spółka dopuszcza taką możliwość, iż część lokali w wyremontowanym budynku zostanie przeznaczona na świadczenie usług zakwaterowania a część lokali zostanie przeznaczona na świadczenie najmu w celach mieszkalnych.

Przy rozgraniczeniu tych dwóch form aktywności Spółka zamierza wykorzystać kryteria opisane w w/w interpretacjach indywidualnych oraz inne dostępne materiały i dokumenty.

Jednym z takich dokumentów jest pismo Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 16 sierpnia 2016 r. w przedmiocie grupowania usług w do działu 55: „Zakwaterowanie”. Zgodnie z tym pismem: grupowanie to obejmuje zapewnienie krótkotrwałego pobytu turystom i pozostałym podróżnym oraz zakwaterowanie na dłuższy okres studentom, osobom pracującym i pozostałym osobom. Niektóre jednostki mogą zapewnić jedynie miejsce zakwaterowania, podczas gdy inne zapewniają zakwaterowanie łącznie z wyżywieniem i/lub możliwością korzystania z obiektów rekreacyjnych. Dział ten nie obejmuje zapewnienia długotrwałego zakwaterowania jako głównego miejsca pobytu w obiektach takich jak apartamenty, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w podklasie 68.20.Z.

Podklasa PKD 55.20.Z obejmuje zapewnienie zakwaterowania w cyklu dziennym lub tygodniowym w specjalnie wydzielonych umeblowanych pokojach lub pomieszczeniach umożliwiających mieszkanie, przygotowywanie posiłków oraz spanie lub z warunkami do gotowania lub wyposażonymi kuchniami. Mogą to być pokoje, apartamenty lub mieszkania w budynkach wielopiętrowych lub zespołach budynków, domki letniskowe lub domki kempingowe. Mogą być zapewnione minimalne usługi towarzyszące zakwaterowaniu. Z podklasy tej wykluczone są, między innymi, usługi polegające na zakwaterowaniu w domach, mieszkaniach lub apartamentach, włączając umeblowane, w celu dłuższego pobytu, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w odpowiednich podklasach działu 68.

Dział 68. Podklasa 68.20.Z „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi” obejmuje także wynajem domów, mieszkań i apartamentów, włączając umeblowane, na dłuższy okres użytkowania, tzn. w cyklu miesięcznym lub rocznym; Podklasa ta nie obejmuje natomiast działalności hoteli, letnich domów, wynajmu pokoi gościnnych, pól namiotowych, kempingów i pozostałych obiektów i miejsc zakwaterowania na krótkie pobyty, sklasyfikowanej w odpowiednich podklasach działu 55. Zaklasyfikowanie wykonywanej działalności/usług w dziale PKD/PKWiU 68 możliwe jest w przypadku wynajmu nieruchomości celem zapewnienia długotrwałego zakwaterowania jako głównego miejsca pobytu.

Z opisów dotyczących obu ww. grup klasyfikacyjnych wynika, że nie określają długości okresu krótkotrwałego lub długotrwałego zakwaterowania, natomiast charakteryzują zakwaterowanie lub wynajem innymi czynnikami, np. cel pobytu (turystyczny, zapewniający zakwaterowanie podczas delegacji, itp.), usługi towarzyszące. Jednak najistotniejszym czynnikiem pozwalającym na zaklasyfikowanie wynajmu nieruchomości mieszkalnej w grupowaniu PKWiU 68.20.11.0 jest cel zapewniający potrzeby mieszkaniowe, jako główne miejsce pobytu. Zapewnienie zakwaterowania w specjalnie wydzielonych umeblowanych pokojach lub pomieszczeniach, umożliwiających przygotowywanie posiłków, zazwyczaj w cyklu dziennym lub tygodniowym, mieści się w zakresie grupowania PKWiU 55.

Mając powyższe na uwadze Spółka zamierza fizycznie rozgraniczyć obszar budynku przeznaczony na cele zakwaterowania od obszaru na cele mieszkalne. Rozgraniczenie to może polegać na wskazaniu lokali przeznaczonych a cele zakwaterowania oraz lokali przeznaczonych na cele mieszkalne.

W części przeznaczonej na cele mieszkalne zewnętrzne oznaczenie budynku nie będzie oznaczone neonem ani szyldem reklamowo- informacyjnym. Zasady korzystania z lokali przeznaczonych na zakwaterowanie oraz lokali przeznaczonych na cele mieszkaniowe będą określane w odrębnych regulaminach, przy czym regulamin odnoszący się do lokali z przeznaczeniem na cele mieszkalne nie będzie zawierał zapisów standardowo wykorzystywanych przy realizacji celów kwaterunkowych takich jak: pobór kaucji lub zaliczki, która rozliczona będzie po zakończeniu umowy, wskazanie godzin rozpoczęcia i zakończenia doby noclegowej, zakaz nocowania odwiedzających najemcę, uzgadnianie z wynajmującym wizyty gości najemcy itp.).

Lokale będą wynajmowane przede wszystkim osobom fizycznym, które wykorzystują je do zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych. Co do zasady jest to najem długoterminowy, mogą jednak wystąpić przypadki, w których z przyczyn losowych umowy najmu zostaną rozwiązane przed terminem ich zakończenia.

Z uwagi na zapotrzebowanie powstałe na rynku mieszkaniowym, Spółka będzie wynajmować mieszkania podmiotom gospodarczym - przy czym na moment składania przedmiotowego wniosku nie jest jeszcze możliwe wskazanie, jaki rodzaj formy prawnej będą mieli kontrahenci Spółki w przedmiotowych umowach najmu.

Zatem na potrzeby wniosku przyjęto, iż podmiotem gospodarczym, który może być kontrahentem Spółki w przedmiotowych umowach najmu mogą być zarówno osoby prawne (spółki, stowarzyszenia, fundacje), spółki osobowe lub też osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą (dalej: Podmioty) w celu zakwaterowania w nich przez te Podmioty swoich pracowników lub osób współpracujących z Podmiotami (tj. osób które w sensie prawnym nie są pracownikami, gdyż są zaangażowane na podstawie umów cywilnoprawnych).

Zakwaterowanie pracowników Podmiotów będzie następowało tylko i wyłącznie na cele mieszkalne co oznacza, że w bezwzględnie obowiązujących klauzulach generalnych dla tych umów będzie wprowadzony wprost zapis o braku możliwości udostępniania tych lokali na cele inne niż mieszkalne.

Umowy w zakresie świadczenia usług najmu mieszkań na rzecz Podmiotów celem zakwaterowania w nich ich pracowników będą zawierały dodatkowe zastrzeżenia w zakresie wynajmu Lokali, w odróżnieniu od standardowych umów najmu zawieranych przez Spółkę.

W umowach najmu Lokali z Podmiotami, zawieranych w celu zakwaterowania w celach mieszkalnych swoich pracowników będę wprowadzane następujące zapisy stanowiące elementy bezwzględnie obowiązujące stronny tych umów:

zastrzeżenie, iż lokale mogą być wykorzystywane tylko i wyłącznie dla celów mieszkalnych, definiowanych na potrzeby zawieranych umów jako zakwaterowania w charakterze głównego miejsca zamieszkania imiennie określonych osób (oraz ewentualnie członków rodzin tych osób) ze wskazaniem, iż jest to główne miejsce pobytu tych osób,
załącznik stanowiący każdorazowo integralną część umowy najmu, zawierający oświadczenie Podmiotu o udostępnieniu lokalu na rzecz imiennie oznaczonych osób fizycznych (określanych jako „ostateczni najemcy”) z zastrzeżeniem udostepnienia lokalu wyłącznie dla potrzeb mieszkaniowych tych osób - na cele zakwaterowania jako głównego miejsca pobytu, Załącznik o którym mowa w tym miejscu będzie zawierał również podpis „ostatecznego najemcy” stanowiący potwierdzenie przyjętego zobowiązania do wykorzystywania lokalu wyłącznie na cele mieszkalne z zamiarem głównego miejsca pobytu,
postanowienie, iż na podstawie zawartych umów najmu Podmioty gospodarcze nie są /nie będą uprawnione do wykorzystywania Lokali do celów innych niż cele mieszkaniowe pracowników tych Podmiotów,
klauzulę, o braku możliwości zawierania przez Podmioty w odniesieniu do lokali jakichkolwiek umów (w tym w szczególności umów podnajmu) - za wyjątkiem umów związanych z eksploatacją tych lokali na cele mieszkalne takich jak: dostawa mediów, sprzątanie, ochrona, drobne remonty, konserwacja itp.,
klauzulę nadającą Spółce uprawnienie do natychmiastowego rozwiązania Umowy bez odszkodowania i bez zachowania formuły wypowiedzenia umowy, w sytuacji gdy zostanie stwierdzone faktyczne wykorzystywania lokali na cele inne niż mieszkalne,
klauzulę nadającą uprawnienie dla imiennie oznaczonej osoby wskazanej przez Spółkę - określanej jako „administrator budynku” do faktycznej weryfikacji sposobu wykorzystywania lokali w trakcie trwania umowy najmu lokali.

W konsekwencji, Spółka w przypadku wynajmowania lokali Podmiotom celem zakwaterowania w nich ich pracowników będzie dokonywać weryfikacji faktycznego sposobu wykorzystania Lokali, tj. w szczególności tego, że są/będą one wykorzystywane w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych.

Usługi świadczone przez Spółkę są klasyfikowane w PKWiU 2015 w grupowaniu PKWiU 68.20.11.0, tj. „Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi”.

W analizie stanu prawnego właściwego w przedmiotowej sprawie należy wskazać, iż zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm. - dalej ustawa VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ustawy VAT rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

W przypadku analizy zakresu zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla świadczonych usług najmu na rzecz podmiotów gospodarczych, które udostępniają będą udostępniały lokale swoim pracownikom - wyłącznie na cele mieszkaniowe - należy zauważyć, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Jak wynika bowiem z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Co do zasady opłatne świadczenie usług jest opodatkowane stawką podstawową podatku VAT, która w chwili obecnej wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy VAT.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT stanowi implementację z art. 135 ust. 1 lit. l Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 z późn. zm.). Przepis powyższy stanowi, że Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: „(...) dzierżawę i wynajem nieruchomości”.

Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Równocześnie zgodnie z art. 43 ust. 20 ustawy VAT, zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości - obecnie 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).

Z powołanych przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe.

Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy, w tym również na cele kwaterunkowe (zakwaterowania).

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe.

Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

świadczenie usługi na własny rachunek, charakter mieszkalny nieruchomości, mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Reasumując: na warunkach przedstawionych powyżej w przedmiotowym wniosku dla zdarzenia przyszłego polegającego na zamiarze zawierania przez Spółkę umów najmu z Podmiotami gospodarczymi, z przeznaczeniem na udostępnienie tych lokali pracownikom Podmiotów gospodarczych na cele mieszkalne, które to umowy w swojej treści będą zawierały opisane powyżej zapisy, a jednocześnie zasady korzystania z tych lokali, w sposób nie budzący wątpliwości będą pozwalały na identyfikację lokali wykorzystywanych w celach kwaterunkowych od lokali wykorzystywanych dla celów mieszkalnych - wypełnione zostaną przesłanki do zastosowania zwolnienia z art. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT, a równocześnie nie znajdą zastosowania regulacja art. 43 ustęp 20 ustawy VAT.

W konsekwencji w ocenie wnioskodawcy Spółka, dla zawieranych umów najmu, będzie mogła skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług dla opisanej we wniosku usługi najmu przy założeniu że umowy najmu lokali na cele mieszkaniowe zawieranych z Podmiotami gospodarczymi, będą w swojej treści zawierały opisane powyżej postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT.

Jednocześnie, aby uniknąć wątpliwości co do stanowiska własnego Wnioskodawczyni w kontekście postawionych pytań prawno-podatkowych, Wnioskodawczyni wskazuje, że w ocenie Wnioskodawczyni:

usługi wynajmu długoterminowego lokali mieszkalnych wynajmowanych bezpośrednio przez Wnioskodawczynię na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych tych osób będą zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT;
usługi wynajmu długoterminowego lokali mieszkalnych wynajmowanych przez Wnioskodawczynię na rzecz podmiotów gospodarczych (osób fizycznych, osób prawnych, jednostek organizacyjnych) wyłącznie na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych tych podmiotów lub ich pracowników i współpracowników (np. osób fizycznych „zatrudnionych” u tych podmiotów na podstawie umowy cywilnoprawnych) będą zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego zakresie:

możliwości zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług do świadczonych usług najmu lokali mieszkalnych na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, które zaspakajają swoje potrzeby mieszkaniowe - jest prawidłowe,
możliwości zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług do świadczonych usług najmu lokali mieszkalnych na rzecz podmiotów gospodarczych (osób fizycznych, osób prawnych, jednostek organizacyjnych) wyłącznie w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych swoich pracowników i współpracowników (zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych) - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

świadczenie usługi na własny rachunek,
charakter mieszkalny nieruchomości,
mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wskazuje, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie – na cele mieszkaniowe.

Analizując kwestie zwolnienia od podatku usług najmu lokali mieszkalnych należy zwrócić szczególną uwagę na cel świadczonych usług. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie nieruchomości przez najemcę. Tym samym, zasadniczą kwestią dla opodatkowania, czy zwolnienia od podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi.

W pierwszej kolejności w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni ma wątpliwości czy w przypadku świadczenia usług najmu długoterminowego lokali mieszkalnych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych tych osób będą zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie podatku od towarów i usług najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł, zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę wyłącznie w celach mieszkaniowych.

W niniejszej sprawie, jak wynika z wniosku, przedmiotem umowy najmu będą lokale mieszkalne stanowiące własność Wnioskodawczyni, a Najemcy tych lokali (tj. osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej) będą wykorzystywać lokale na realizację wyłącznie swoich celów mieszkalnych.

Odnosząc się zatem do kwestii będących przedmiotem zapytania nr 1 należy stwierdzić, że mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa – na gruncie niniejszej sprawy – zostaną spełnione wyżej opisane przesłanki. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, Wnioskodawczyni będzie wynajmowała własne lokale mieszkalne – na rzecz osób fizycznych, celem zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych. W świetle powyższego, świadczone przez Wnioskodawczynię usługi wynajmu lokali o charakterze mieszkalnym osobom fizycznym wyłącznie na cele mieszkaniowe, będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 uznano za prawidłowe.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni ma również wątpliwości zawarte w pytaniu nr 2 czy w przypadku świadczenia usług najmu długoterminowego lokali mieszkalnych na rzecz podmiotów gospodarczych (osób fizycznych, osób prawnych, jednostek organizacyjnych) wyłącznie na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych tych podmiotów lub ich pracowników i współpracowników (np. osób fizycznych „zatrudnionych” u tych podmiotów na podstawie umowy cywilnoprawnej) będą zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT.

W niniejszej sprawie jak wynika z wniosku Wnioskodawczyni jest właścicielem lokali, które zamierza udostępniać na rzecz podmiotów gospodarczych, które zakwaterują w nich swoich pracowników lub współpracowników „zatrudnionych” u tych podmiotów na podstawie umowy cywilnoprawnej. Postanowienia umów najmu będą precyzować, że w najmowanych lokalach będą zamieszkiwać wyłącznie pracownicy lub współpracownicy najemców, a lokale będą wykorzystywane wyłącznie w celach mieszkaniowych tych osób i w celu zaspokajania ich potrzeb mieszkaniowych. Pracownicy najemców będą mogli wykorzystywać lokale wyłącznie na cele mieszkalne. Wnioskodawczyni wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, że cel najmu będzie „wyłącznie mieszkaniowy”. Ponadto jak wskazała Wnioskodawczyni przez „osoby współpracujące z podmiotami" rozumie pracowników tych podmiotów (osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę), osoby „zatrudnione” u tych podmiotów na podstawie umów cywilnoprawnych (np. umów zlecenie). Wnioskodawczyni nie wyklucza również, że podmioty te będą udostępniać te lokale wyłącznie na cele mieszkaniowe swoim członkom zarządu na realizację ich potrzeb mieszkaniowych - osoby te mogą zaś pełnić swe funkcje u Wnioskodawczyni na przykład na podstawie powołania. Wnioskodawczyni nie uznaje jednak za „osoby współpracujące z tymi podmiotami” osób, które będą odpłatnie podnajmować te lokale od najemców Wnioskodawczyni.

Jak już wcześniej wskazano usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie świadczona przez Wnioskodawczynię usługę najmu lokali mieszkalnych na rzecz podmiotów gospodarczych (osób fizycznych, osób prawnych, jednostek organizacyjnych) wyłącznie na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych swoich pracowników i współpracowników „zatrudnionych” u tych podmiotów na podstawie umowy cywilnoprawnej będzie korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 2 dotyczącego możliwości zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług do świadczonych usług najmu lokali mieszkalnych na rzecz podmiotów gospodarczych (osób fizycznych, osób prawnych, jednostek organizacyjnych) wyłącznie w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych swoich pracowników i współpracowników, jest prawidłowe.

Wskazać należy, że ocena prawna stanowiska Wnioskodawczyni odnosi się tylko ściśle do zakresu zadanego pytania, bowiem to pytanie zakreśla ramy interpretacji. Wszystkie inne kwestie zawarte we wniosku nie objęte pytaniem nie były przedmiotem niniejszej interpretacji.

Ponadto nadmienia się, że odnośnie stanowiska dotyczącego sformułowanego pytania Nr 3 dotyczącego określenia obniżonej stawki podatku VAT 8% na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy VAT w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy VAT i w zw. z poz. 47 Załącznika nr 3 do ustawy VAT dla usług (zakwaterowania) lokali mieszkalnych wynajmowanych bezpośrednio przez Wnioskodawczynię na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych należy wskazać, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i zdarzenie przyszłe przedstawione przez danego podatnika. Powołane interpretacje nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Ponadto wskazać należy, iż interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydane przez upoważniony do tego organ, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przypisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się do błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawą.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin