Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.298.2021.1.MJ
z 18 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 marca 2021 r. (data wpływu 18 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych:

• otrzymania odsetek za opóźnienie w wypłacie odszkodowania - jest nieprawidłowe
  

• otrzymania odsetek za opóźnienie w wypłacie odsetek od odszkodowania – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odsetek za opóźnienie w wypłacie odszkodowania oraz odsetek za opóźnienie w wypłacie odsetek od odszkodowania.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 31 sierpnia 2017 r. ustał stosunek pracy łączący Wnioskodawczynię z X z siedzibą w W. Jako że stwierdzenie wygaśnięcia stosunku pracy Wnioskodawczyni było niezgodne z prawem, na podstawie art. 67 w zw. z art. 56 § 1 Kodeksu pracy Wnioskodawczyni wystąpiła przeciwko następcy prawnemu Jej pracodawcy - Y z siedzibą w W. (dalej: Y) do Sądu Pracy o zasądzenie odszkodowania za niezgodne z prawem stwierdzenie wygaśnięcia stosunku pracy w wysokości odpowiadającej trzymiesięcznemu wynagrodzeniu Wnioskodawczyni za pracę.

Pozwany Y 2 października 2017 r. otrzymał odpis pozwu Wnioskodawczyni zawierającego żądanie zapłaty odszkodowania i z tą datą, zgodnie z art. 476 Kodeksu cywilnego oraz uchwałą Sądu Najwyższego z 6 marca 2003 roku, sygn. akt (…), ustawowe odsetki od odszkodowania przysługującego pracownikowi z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia stały się wymagalne. Prawomocnym wyrokiem z 19 grudnia 2019 r. (sygn. akt (…)) Sąd Okręgowy w … zasądził na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 32 102,98 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem stwierdzenie wygaśnięcia umowy o pracę, a pozwany Y zapłacił Wnioskodawczyni tę kwotę przelewem bankowym w dniu 30 grudnia 2019 r.

Następnie w 2020 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu Pracy o zasądzenie od Y odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie ww. odszkodowania, o którym mowa w art. 56 § 1 Kodeksu pracy, za okres od dnia następującego po dniu doręczenia pozwanemu Y pozwu o zapłatę odszkodowania, czyli od 3 października 2017 r. do dnia zapłaty, tj. do dnia 30 grudnia 2019 r., żądając kwoty 5 042,37 zł (należność główna) oraz na podstawie art. 482 Kodeksu cywilnego - odsetek ustawowych za opóźnienie od tej kwoty, liczonych od dnia wniesienia tego pozwu do dnia zapłaty.

Wyrokiem z 3 września 2020 r. oraz wyrokiem uzupełniającym z 15 października 2020 r. Sąd Rejonowy dla (…) w W. zasądził od Y na rzecz Wnioskodawczyni odsetki ustawowe za opóźnienie w wypłacie ww. odszkodowania w kwocie 5 042,37 zł oraz odsetki ustawowe od tej kwoty za okres od 11 marca 2020 r. do dnia zapłaty. Pomimo uprawomocnienia się wyroków, pozwany Y dotychczas nie wypłacił zasądzonych Wnioskodawczyni świadczeń. W związku z powyższym Wnioskodawczyni zamierza skierować tytuły wykonawcze obejmujące ww. wyroki Sądu Rejonowego dla (…) w W. do egzekucji komorniczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wyegzekwowane (uzyskane) od Y kwoty:

1. 5042,37 zł stanowiącej odsetki ustawowe za opóźnienie w wypłacie odszkodowania, o którym mowa w art. 56 § 1 Kodeksu pracy;
2. odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie odsetek, o których mowa w pkt 1 powyżej, liczonych od dnia 11 marca 2020 r. do dnia zapłaty;

będą wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyegzekwowana (uzyskana) od Y kwota 5042,37 zł, stanowiąca odsetki ustawowe za opóźnienie w wypłacie odszkodowania, o którym mowa w art. 56 § 1 Kodeksu pracy będzie wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast kwota odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie ww. odsetek (należności głównej), liczonych od dnia 11 marca 2020 r. do dnia zapłaty, nie będzie objęta zwolnieniem od opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W myśl ostatniego z przywołanych przepisów, do źródeł przychodów zalicza się m.in. stosunek pracy. Zatem wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń oraz innych świadczeń wynikających ze stosunku pracy.

W ocenie Wnioskodawczyni do kategorii "świadczeń z tytułu stosunku pracy" należy zaliczyć m.in. odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 § 1 Kodeksu pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty w treści ww. artykułu zwrot „w szczególności” oznacza, iż wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Innymi słowy, o zakwalifikowaniu świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik aktualnie lub w przeszłości związany z pracodawcą, czy również inna osoba, która nie była związana z pracodawcą (por. Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 czerwca 2018 r., sygn. 0113-KDIPT3.4011.225.2018.2.MH).

Wskazać należy, że odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 § 1 Kodeksu pracy, może być przyznane na mocy orzeczenia sądu pracy wyłącznie byłemu pracownikowi, którego stosunek pracy ustał niezasadnie lub z naruszeniem przepisów prawa pracy. Jest ono zatem świadczeniem ze (z tytułu) stosunku pracy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym odsetki ustawowe za opóźnienie w wypłacie tego rodzaju odszkodowania (świadczenia ze stosunku pracy) są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy, ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych nie korzystają natomiast zasądzone wyrokiem sądu dalsze odsetki za opóźnienie w wypłacie odsetek od odszkodowania, w tym przypadku za okres od 11 marca 2020 r. do dnia zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych:

• otrzymania odsetek za opóźnienie w wypłacie odszkodowania - jest nieprawidłowe
  

• otrzymania odsetek za opóźnienie w wypłacie odsetek od odszkodowania – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 przywołanej wyżej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog źródeł przychodów, wśród których w pkt 1 wymienił: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty w treści artykułu zwrot „w szczególności” oznacza, że wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Innymi słowy, o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik aktualnie lub w przeszłości związany z pracodawcą, czy inna osoba, nie związana z pracodawcą.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Do kategorii przychodów określonych w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zalicza się wszystkie te przychody, które nie zostały enumeratywnie wymienione jako źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 powołanej ustawy.

Natomiast instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Przepis ten stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (art. 481 § 1 K.c).

Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według wyższej stopy (art. 481 § 2 K.c.).

W myśl art. 482 § 1 Kodeksu cywilnego, od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy.

Zgodnie z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1575 ze zm.) do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. Przepis ten ma zastosowanie do odsetek ustawowych, z którymi zasądzono świadczenia główne.

Analizując powyższe należy zauważyć, że wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, że wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone. Zwolnienie od podatku dochodowego otrzymanych odsetek przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ustawy wyraźnie o tym stanowi (konkretnie odnosi się do odsetek).

Ustawodawca przewidział w niektórych sytuacjach w odniesieniu do odsetek możliwość zwolnienia od podatku dochodowego. Jednakże takie zwolnienie przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ww. ustawy zawiera w tym przedmiocie wyraźne postanowienie.

I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są:

• pkt 52 – odsetki i kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz. U. poz. 776);
  

• pkt 95 – odsetki z tytułu realizacji nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1;
  

• pkt 95a - odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego;
  

• pkt 119 – odsetki od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych od emitenta;
  

• pkt 130 – odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a,
  

• pkt 130a – odsetki lub dyskonto od listów zastawnych uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a,
  

• pkt 130b – odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego i oferowanych na rynkach zagranicznych, przeznaczonych na finansowanie ustawowych celów działalności Banku Gospodarstwa Krajowego, dotyczących wspierania polityki gospodarczej Rady Ministrów, realizacji rządowych programów społeczno-gospodarczych oraz programów samorządności lokalnej i rozwoju regionalnego oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji, uzyskane przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a.
  
  
  

Skoro ustawodawca wyraźnie określa, że w tych przypadkach także odsetki od określonych przychodów wolne są od podatku dochodowego, natomiast w stosunku do innych kategorii przychodów zwolnionych od podatku o odsetkach związanych z tymi należnościami nie wspomina, należy uznać że jest to zabieg celowy.

Zatem ustawodawca nie pomija odsetek w zwolnieniach, jeżeli uznaje zasadność ich zwolnienia w odniesieniu do dóbr, które w ocenie ustawodawcy zasługują na szczególną ochronę.

Wskazać należy, że na zasadzie wyjątku w art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały zwolnione z podatku odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, tj. stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracy nakładczej, emerytury lub renty.

Zatem o zastosowaniu tego zwolnienia decyduje spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

1. dotyczącej źródła przychodu, do którego kwalifikowane jest ww. świadczenie,
2. dotyczącej nieterminowości jego wypłaty.

Jak wynika ze stanu faktycznego prawomocnym wyrokiem z 19 grudnia 2019 r. (sygn. akt (…) Sąd Okręgowy w W. zasądził na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 32 102,98 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem stwierdzenie wygaśnięcia umowy o pracę, a pozwany zapłacił Wnioskodawczyni tę kwotę przelewem bankowym w dniu 30 grudnia 2019 r.

Następnie Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu Pracy o zasądzenie od następcy prawnego Jej pracodawcy odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie odszkodowania, o którym mowa w art. 56 § 1 Kodeksu pracy, za okres od dnia następującego po dniu doręczenia pozwanemu pozwu o zapłatę odszkodowania, czyli od 3 października 2017 r. do dnia zapłaty, tj. do dnia 30 grudnia 2019 r., żądając kwoty 5 042,37 zł (należność główna) oraz na podstawie art. 482 Kodeksu cywilnego - odsetek ustawowych za opóźnienie od tej kwoty, liczonych od dnia wniesienia tego pozwu do dnia zapłaty.

Odnosząc się do pierwszego warunku należy stwierdzić, że świadczenie pieniężne wypłacone pracownikowi, od którego naliczone zostały odsetki ustawowe stanowi przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym stanowi świadczenie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Zatem pierwszy warunek, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy został spełniony.

Rozpatrując natomiast drugi warunek należy stwierdzić, że z „nieterminową wypłatą świadczenia” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy mamy do czynienia wówczas, gdy w terminie wymagalności danego świadczenia, przysługującego na podstawie zawartej umowy, ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu, nie zostało ono przez zobowiązanego wypłacone na rzecz poszkodowanego. Chodzi tu wyłącznie o odsetki naliczone od momentu zawarcia umowy, ugody lub uprawomocnienia się wyroku sądu przyznającego to świadczenie do dnia zapłaty zasądzonego świadczenia. Odsetki naliczane od tego momentu kwalifikują się jako odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty świadczenia.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy w określonej sytuacji może mieć zastosowanie również do odsetek od odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę. Chodzi tu jednak wyłącznie o odsetki naliczone od momentu uprawomocnienia się wyroku sądu przyznającego to odszkodowanie do dnia zapłaty zasądzonego odszkodowania. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 95 ma bowiem zastosowanie w sytuacji gdy – od momentu zawarcia umowy, ugody lub uprawomocnienia się wyroku sądu – zobowiązany spóźni się z wypłatą świadczenia na rzecz poszkodowanego.

Przedmiotowe zwolnienie nie ma natomiast zastosowania do odsetek naliczonych przed datą uprawomocnienia się orzeczenia sądu w sprawie i w konsekwencji te odsetki podlegają opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na ogólnych zasadach według skali podatkowej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe, gdyż nie można zaaprobować twierdzenia Wnioskodawczyni, że wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych jest wyegzekwowana kwota stanowiąca odsetki ustawowe za opóźnienie w wypłacie odszkodowania za okres od dnia następnego po dniu doręczenia pozwanemu pozwu do dnia zapłaty. Z przedmiotowego zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy korzystają wyłącznie odsetki naliczone od momentu uprawomocnienia się wyroku sądu przyznającego to odszkodowanie do dnia zapłaty zasądzonego odszkodowania.

Natomiast stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie uznania, że kwota zasądzonych wyrokiem sądu odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie odsetek od odszkodowania nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy należało uznać za prawidłowe. Tego rodzaju odsetki stanowią przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, zatem nie mieszczą się w katalogu źródeł przychodu, o których mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 95. W związku z powyższym zasądzone wyrokiem sądu ustawowe odsetki za opóźnienie w wypłacie odsetek od odszkodowania podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.