2021.06.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.53.2021.3.DP
z 24 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku nadanym 29 stycznia 2021 r. (data wpływu 1 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z 2 marca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 2 marca 2021 r.) oraz pismem z 11 marca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 11 marca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 9 marca 2021 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.53.2021.2.DP, 0114-KDIP2 2.4010.30.2021.3.RK (doręczone w dniu 10 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku oznaczania symbolem „TP” faktur dokumentujących sprzedaż usług na rzecz Województwa (organizatora) lub Ministra Kultury (współprowadzącego) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku oznaczania symbolem „TP” faktur dokumentujących sprzedaż usług na rzecz Województwa (organizatora) lub Ministra Kultury (współprowadzącego).

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 2 marca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 2 marca 2021 r.) oraz pismem z 11 marca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 11 marca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Instytucja kultury (dalej: „Wnioskodawca” lub „Zespół”) jest samorządową, artystyczną instytucją kultury, wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Samorząd Województwa (…), działającą w szczególności na podstawie:

ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz.1983 ze zm.),

aktu o utworzeniu Zespołu na podstawie zarządzenia Nr (…) Ministra Kultury i Sztuki z dnia (…),

Statutu zatwierdzonego Uchwałą nr (…) Sejmiku Województwa (…) z dnia (…).

Zgodnie z treścią statutu ujętego w załączniku do uchwały nr (…) Sejmiku Województwa (…) z dnia (…) (dalej: „Statut”) przedmiotem działania Zespołu jest profesjonalne artystyczne prezentowanie i popularyzowanie bogactwa kultury narodowej, ze szczególnym uwzględnieniem polskiego folkloru wiejskiego i miejskiego, widowisk muzycznych, znaczących dzieł kompozytorów polskich i obcych. Wnioskodawca posiada osobowość prawną. Jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie ze Statutem Zespół może prowadzić, działalność odpłatną, w zakresie zbieżnym z jego zadaniami statutowymi. Środki uzyskane z działalności odpłatnej mogą być wykorzystane wyłącznie na realizację zadań statutowych Zespołu.

Zespół realizuje wskazane zadania, w szczególności przez:

prowadzenie działalności koncertowej;

prowadzenie programów edukacyjnych dla dzieci i młodzieży;

opracowywanie i prezentację programów zawierających polskie kolędy, pieśni religijne, historyczne i patriotyczne, widowiska muzyczne oraz dzieła kompozytorów polskich i obcych;

dokonywanie rejestracji audialnej i audiowizualnej działalności artystycznej;

gromadzenie i opracowywanie zabytków folkloru polskiego;

gromadzenie i systematyzowanie materiałów archiwalnych w celu zachowania dorobku Zespołu;

ochronę zbioru zabytkowych strojów ludowych i stałe jego uzupełnianie.

Dodatkowo Statut stanowi, że organizatorem Zespołu jest Samorząd Województwa (…) (dalej: „Województwo”), a współprowadzącym – minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa (dalej: „Minister Kultury”). Statut wskazuje również, że Województwo, w imieniu którego działa Zarząd Województwa (…), sprawuje bezpośredni nadzór nad Zespołem oraz wykonuje kompetencje organizatora, z uwzględnieniem uprawnień Ministra Kultury wynikających z umowy w sprawie prowadzenia jako wspólnej instytucji kultury Zespołu zawartej dnia (…).

W ramach działalności statutowej Wnioskodawcy, Zespół może zawierać umowy z Województwem (będącym jednocześnie jego organizatorem) lub z Ministrem Kultury (współprowadzącym). Umowy te mogą w szczególności dotyczyć:

świadczenia usług z zakresu działalności kulturalnej związanych z organizacją koncertów lub innych wydarzeń artystycznych;

odpłatnego udostępnienia sali widowiskowej lub innych obiektów Zespołu;

przygotowania oprawy muzycznej wydarzenia kulturalnego.

Wynagrodzenie za powyższe usługi na rzecz Województwa, czy też Ministra Kultury będzie dokumentowane przez Wnioskodawcę fakturą VAT.

W piśmie z dnia 2 marca 2021 r. Wnioskodawca zawarł dodatkowe wyjaśnienia do złożonego wniosku, wskazując, że przedmiotem wniosku jest sprawa z zakresu podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca pragnie ustalić, czy w sytuacji świadczenia usług określonych we wniosku na rzecz Województwa (organizatora) lub Ministra Kultury (współprowadzący) Wnioskodawca powinien stosować oznaczenie TP w JPK_VAT z deklaracją.

Zgodnie z Rozporządzeniem oznaczenie „TP” w JPK_VAT stosuje się w przypadku istniejących powiązań między nabywcą, a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT ( § 10 ust. 4 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług – Dz. U. poz. 1988 ze zm. dalej: „Rozporządzenie”). Jak wskazuje art. 32 ust. 2 pkt 1 Ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z zm., dalej: „ustawa o VAT”) przez powiązania o których mowa w tej regulacji należy rozumieć m.in. powiązania określone w art. 11a ust. 1 pkt 5 Ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pytanie Wnioskodawcy sprowadza się do ustalenia czy faktury dokumentujące sprzedaż wyżej wskazanych usług na rzecz Województwa (organizatora) lub Ministra Kultury (współprowadzący) powinny być przez Zespół oznaczane w ewidencji VAT (JPK VAT z deklaracją) oznaczeniem – „TP”.

Innymi słowy przedmiotem wykładni organu jest sprawa z zakresu podatku od towarów i usług.

W toku odpowiedzi na wskazane przez Wnioskodawcę pytanie Dyrektor powinien dokonać wykładni przepisów definiujących podmiot powiązany dla potrzeb VAT, a więc art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT oraz art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT i ustalić czy Wnioskodawca i Województwo (organizator) lub Minister Kultury (współprowadzący) są podmiotami powiązanymi. To pozwoli ustalić, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do oznaczania transakcji z tymi podmiotami określonymi we wniosku oznaczeniem TP zgodnie z § 10 ust. 4 pkt 3 Rozporządzenia.

Zatem przedmiotem wykładni Dyrektora powinny być powołane we wniosku przepisy Rozporządzenia, ustawy o VAT i ustawy o CIT w zakresie czy Województwo (organizator) lub Minister Kultury (współprowadzący) są podmiotami powiązanymi z Wnioskodawcą i czy w związku z tym świadczenie usług przedstawionych we wniosku powinno być oznaczanie „TP” na potrzeby raportowania JPK. Nie są to okoliczności faktyczne – w tym zakresie konieczna jest wykładnia Dyrektora.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie zostało szczegółowo przedstawione we wniosku.

Ze wskazanych przyczyn, zdaniem Wnioskodawcy, kwestia będąca przedmiotem we wniosku jest sprawą z zakresu podatku od towarów i usług, która pomocniczo wymaga wykładni przepisów ustawy o CIT definiujących podmioty powiązane oraz odpowiedzi przez Dyrektora na pytanie czy Wnioskodawca i Województwo (organizator) lub Minister Kultury (współprowadzący) są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT.

Pismem z dnia 11 marca 2021 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek w zakresie podatku od towarów i usług, wskazując, że kluczowym dla stwierdzenia, czy istnieją powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT pomiędzy Wnioskodawcą a Województwem (organizatorem) lub Ministrem Kultury (współprowadzącym), jest uprzednie stwierdzenie, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania o treści:

Czy w świetle przedstawionych okoliczności Wnioskodawca powinien uznać, że między Wnioskodawcą a Województwem lub między Wnioskodawcą a Ministrem Kultury zachodzą powiązania, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko (ocenę prawną) w odniesieniu do przytoczonego pytania: zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionych okoliczności nie powinien on przyjmować, że między Wnioskodawcą a Województwem, ani między Wnioskodawcą a Ministrem Kultury zachodzą powiązania, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Brak stwierdzenia występowania powiązań między Wnioskodawcą a Województwem oraz między Wnioskodawcą a Ministrem Kultury, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, oznacza, że pomiędzy Wnioskodawcą a Województwem (organizatorem) lub Ministrem Kultury (współprowadzącym) nie zachodzą też powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, bowiem ten ostatni przepis wprost odnosi się do regulacji art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, nie istnieją powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT pomiędzy Wnioskodawcą a Województwem (organizatorem) lub Ministrem Kultury (współprowadzącym).

Wnioskodawca zwraca jednak uwagę, że zarówno przepis art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, jak i art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, zgodnie z treścią wniosku Zespołu, mają być przedmiotem wykładni w interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy przedstawione we wniosku relacje między Wnioskodawcą a Województwem lub Ministrem Kultury stanowią powiązania, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT?
Czy faktury dokumentujące sprzedaż wyżej wskazanych usług na rzecz Województwa (organizatora) lub Ministra Kultury (współprowadzącego) powinny być przez Zespół oznaczone w ewidencji VAT (JPK_VAT z deklaracją) oznaczeniem – „TP”?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, w świetle przedstawionych okoliczności nie powinien on przyjmować, że między Wnioskodawcą a Województwem, ani między Wnioskodawcą a Ministrem Kultury zachodzą powiązania, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U z 2020 r., poz. 1406, z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Wnioskodawcy i Województwo, a także Wnioskodawcy i Ministra Kultury nie można bowiem uznać za podmioty powiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, a zatem nie zachodzą między Wnioskodawcą a Województwem powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT.

Natomiast w odniesieniu do pytania nr 2, zdaniem Wnioskodawcy faktury dokumentujące sprzedaż usług Zespołu na rzecz Województwa, nie powinny być przez Zespół oznaczane w jego ewidencji VAT (dalej: „JPK_VAT”) kodem „TP”.

Informacje ogólne:

Szczegółowy zakres ewidencji (JPK_VAT) wynika z Rozporządzenia. Zgodnie z Rozporządzeniem Zespół, w szczególności, ma obowiązek oznaczania niektórych transakcji w JPK_VAT za pomocą stosownych symboli: SW, EE, TP, TT_WNT, TT_D, MR_T, MR_UZ, I_42, I_63, B_SPV, B_SPV_DOSTAWA, B_MPV_PROWIZJA.

W świetle Rozporządzenia ewidencja dla potrzeb określenia podatku należnego w JPK_VAT zawiera oznaczenia dotyczące:

dostawy w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, o której mowa w art. 23 ustawy o VAT – oznaczenie „SW”;
świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych, o których mowa w art. 28k ustawy o VAT – oznaczenie „EE”;
istniejących powiązań między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT – oznaczenie „TP”;
WNT dokonanego przez drugiego w kolejności podatnika VAT w ramach transakcji trójstronnej w procedurze uproszczonej, o której mowa w dziale XII rozdział 8 ustawy o VAT – oznaczenie „TT_WNT”;
dostawy towarów poza terytorium kraju dokonanej przez drugiego w kolejności podatnika VAT w ramach transakcji trójstronnej w procedurze uproszczonej, o której mowa w dziale XII rozdział 8 ustawy o VAT – oznaczenie „TT_D”;
świadczenia usług turystyki opodatkowanych na zasadach marży zgodnie z art. 119 ustawy o VAT – oznaczenie „MR_T”;
dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, opodatkowanej na zasadach marży zgodnie z art. 120 ustawy o VAT – oznaczenie „MR UZ”;
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów następującej po imporcie tych towarów w ramach procedury celnej 42 (import) – oznaczenie „I_42”;
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów następującej po imporcie tych towarów w ramach procedury celnej 63 (import) – oznaczenie „I_63”;
transferu bonu jednego przeznaczenia dokonanego przez podatnika działającego we własnym imieniu, opodatkowanego zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy o VAT – oznaczenie „B_SPV”;
dostawy towarów oraz świadczenia usług, których dotyczy bon jednego przeznaczenia na rzecz podatnika, który wyemitował bon zgodnie z art. 8a ust. 4 ustawy o VAT – oznaczenie „B_SPV_DOSTAWA”:
świadczenia usług pośrednictwa oraz innych usług dotyczących transferu bonu różnego przeznaczenia, opodatkowanych zgodnie z art. 8b ust. 2 ustawy o VAT – oznaczenie „B_MPV_PROWIZJA”:
transakcji objętej obowiązkiem stosowania mechanizmu podzielonej płatności – oznaczenie „MPP”.

Powiązania w świetle Rozporządzenia:

Zgodnie z Rozporządzeniem oznaczenie „TP” w JPK_VAT stosuje się w przypadku istniejących powiązań między nabywcą, a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT (§ 10 ust. 4 pkt 3 Rozporządzenia). Jak wskazuje art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, przez powiązania o których mowa w tej regulacji należy rozumieć m.in. powiązania określone w art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT.

Ustawa o CIT, mówiąc o podmiotach powiązanych, wskazuje w powołanym wyżej artykule ich następującą definicję:

podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:
- ten sam inny podmiot lub
- małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej – spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.

Z kolei art. 11a ust. 2 ustawy o CIT wskazuje, że przez wywieranie znaczącego wpływu, rozumie się:

posiadanie bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25%:
1. udziałów w kapitale lub
2. praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub
3. udziałów lub praw do udziału w zyskach lub majątku lub ich ekspektatywy, w tym jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych, lub
faktyczną zdolność osoby fizycznej do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, lub
pozostawanie w związku małżeńskim albo występowanie pokrewieństwa lub powinowactwa do drugiego stopnia.

Zespół jako podmiot niezależny od organizatora i współprowadzącego:

W ocenie Wnioskodawcy, jako że Zespół nie jest powiązany kapitałowo, czy osobowo z organizatorem, kluczowe jest wykluczenie istnienia przesłanki określonej w art. 11a ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT tj. faktyczna zdolność wpływania przez Województwo (lub Ministra Kultury) na podejmowanie kluczowych decyzji Zespołu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazana wyżej przesłanka nie występuje w jego przypadku. Na samodzielność Zespołu wskazują przede wszystkim poszczególne regulacje zawarte w Ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 194 z zm., dalej: „ustawa o DK”).

Instytucje kultury posiadają osobowość prawną na podstawie art. 14 ustawy o DK, przyznanie tej grupie podmiotów takiego statusu przez Ustawodawcę, w ocenie Zespołu, nie jest przypadkowe. Poprzez tę regulację podkreślono wolę nadania niezależności i samodzielności w działaniu instytucji kultury (w opozycji do jednostek organizacyjnych samorządu), bowiem z chwilą nabycia statusu osoby prawnej nabywa ona, w szczególności, zdolność prawną oraz zdolność do czynności prawnych, które to mają służyć m.in. realizacji autonomii instytucji kultury.

Dodatkowo ustawa o DK wskazuje, iż:

Dyrektor instytucji kultury zarządza instytucją i reprezentuje ją na zewnątrz (art. 17 ustawy o DK).

Instytucja kultury gospodaruje samodzielnie przydzieloną i nabytą częścią mienia oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków, kierując się zasadami efektywności ich wykorzystania (art. 27 ust. 1 ustawy o DK).

Podstawą gospodarki finansowej instytucji kultury jest plan finansowy ustalony przez dyrektora, z zachowaniem wysokości dotacji organizatora (art. 27 ust. 3 ustawy o DK).

Wskazane wyżej regulacje, zdaniem Zespołu, wyraźnie wskazują na samodzielność instytucji kultury (Wnioskodawcy), niezależność od innych podmiotów w tym od organizatora (Województwa), czy współprowadzącego (Ministra Kultury), jak też na wyłączną kompetencję Dyrektora do podejmowania samodzielnie kluczowych decyzji gospodarczych dotyczących posiadanego mienia i prowadzonej gospodarki w ramach otrzymanych środków. Co więcej, w ocenie Zespołu, szeroki zakres uprawnień dyrektora Zespołu przyznany w statucie Wnioskodawcy (np. § 8 i § 9 statutu Zespołu) również jednoznacznie wskazuje na niezależność i odrębność Zespołu od Województwa (organizatora) jak też i współprowadzącego (Minister Kultury), bowiem to dyrektor Zespołu sprawuje faktyczną kontrolę nad Wnioskodawcą i do niego należą kluczowe decyzje dla każdego aspektu działalności Zespołu, w tym takie jak decyzje gospodarcze, czy finansowe. W świetle przepisów ustawy o DK, organizator (Województwo) lub współprowadzący (Minister Kultury) nie powinien więc wpływać na decyzje dyrektora Zespołu odnośnie gospodarowania mieniem czy decyzje dotyczące prowadzonej przez Zespół gospodarki (art. 27 ust. 1 ustawy o DK).

Na samodzielność instytucji kultury (Zespołu) w stosunku do organizatora (Województwa), czy współprowadzącego (Minister Kultury) wskazuje również orzecznictwo sądów administracyjnych. W prawomocnym wyroku WSA w Warszawie z 20 marca 2008 r., sygn. I SA/Wa 134/08 wskazano, że:

„W świetle tych uregulowań ustawy (ustawy o DK – adnotacja Wnioskodawcy) uznać należy, że instytucja kultury, jako osoba prawna jest całkowicie odrębnym w stosunku do gminy podmiotem prawa, z własnym majątkiem, środkami trwałymi, przychodami oraz kosztami, samodzielnie gospodarującą w ramach posiadanych środków (art. 27 ust. 1 i art. 28 ust. 1 ustawy). Podkreślić należy, że z dniem 1 stycznia 2001 r. na mocy art. 29 pkt 2 ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej (Dz. U. Nr 12, poz. 136 z późn. zm.) zniesiona została forma finansowania, jaką dotychczas przewidywał art. 32 tej ustawy, tj. instytucja kultury prowadząca gospodarkę finansową na zasadach określonych dla zakładów budżetowych. W tej sytuacji prawnej nie można podzielić poglądu skarżącej, zgodnie z którym to jedynie wola organizatora decyduje o tym, jakie zadania będą przypisane tworzonej przez nią instytucji kultury, według jakich zasad taka instytucja będzie działała oraz według jakich reguł instytucja kultury będzie prowadziła swoją gospodarkę finansową. Pogląd ten stoi bowiem w sprzeczności z przytoczonymi obowiązującymi obecnie uregulowaniami prawnymi zawartymi w ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (art. 9, art. 27 ust. 1 i art. 28), której przepisy stanowią lex specialis w stosunku do innych ustaw, w tym i do ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2001 r. sygn. akt I SA 2197/2001, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 kwietnia 2001 r. sygn. akt SA/Sz 2268/00, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 grudnia 2001 r. sygn. akt SA/Sz 734/01). Samodzielność instytucji kultury jako osoby prawnej, oznacza także, zdaniem Sądu, że organizator nie może w sposób dowolny samodzielnie modyfikować zakresu działalności instytucji kultury.”

Na niezależność instytucji kultury (Zespołu) od organizatora (Województwa) oraz współprowadzącego (Minister Kultury) wskazuje też piśmiennictwo:

„(...) wymienione działania podejmowane są w celu utworzenia instytucji kultury. Jednak z chwilą powołania dyrektora, instytucja kultury staje się samodzielnym i autonomicznym podmiotem. Od tej pory wzajemne relacje między JST i instytucją kultury powinny opierać się na zasadzie wzajemnej współpracy tych instytucji jako samodzielnych podmiotów. Nie będzie możliwości np. wywierania nacisku przez JST, podejmowania decyzji zamiast instytucji kultury, czy ingerencji w jej wewnętrzne sprawy” (S. Liżewski, Instytucja kultury – samodzielność w stosunku do organizatora, LEX 2019).

Zdaniem Zespołu, końcowo warto wskazać na motywy samego Ustawodawcy, które doprowadziły do obowiązku oznaczenia określonych transakcji kodem „TP” w JPK_VAT przez podatników. Jak wskazuje treść odpowiedzi na interpelację poselską nr 12443 (sygn. DPAT1.054.1.2020) z 27 października 2020 r. (dot. stosowania przepisów o podmiotach powiązanych i oznaczenie „TP” w JPK_VAT przez podatników):

„Określone zgodnie z przyznanymi kompetencjami, szczegółowy zakres danych oraz sposób ich wykazywania w ewidencji podatku od towarów i usług powinny uwzględniać konieczność identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji. W przypadku 2 transakcji, w których podmioty będące jej stronami, jako dostawca i nabywca, są powiązane wyłącznie poprzez jednostkę samorządu terytorialnego, trudno zakładać istnienie obszarów narażonych na nadużycia podatkowe, szczególnie w zakresie cen transferowych (rynkowych). Powiązania w tym przypadku sprowadzałyby się do sytuacji, w której to jednostka samorządu terytorialnego wywiera znaczący wpływ zarówno na nabywcę, jak i na dostawcę.”

Choć odpowiedź na w/w interpelację nie dotyczy wprost np. relacji organizator (Województwo) -instytucja kultury (Zespół), to w ocenie Wnioskodawcy wskazane cele, jakie ma realizować wprowadzenie kodu „TP”, w szczególności ograniczenie możliwości nadużyć w podatkach, prowadzi do wniosku, iż kod ten nie jest właściwy do oznaczania transakcji Zespołu z Województwem bądź Ministrem Kultury. Wskazane ryzyka nadużyć w przypadku takich podmiotów jak Zespół nie występują lub są istotnie ograniczone. Jednocześnie pomiędzy Zespołem a organizatorem i współprowadzącym nie występują powiązania kapitałowe uzasadniające stosowanie kodu TP, a niezależność finansowa i gospodarcza wyraźnie wskazują na brak możliwości wpływu Województwa (bądź Ministra Kultury) na decyzje podejmowane przez instytucje kultury.

Tym samym, z uwagi na powyższe, zdaniem Zespołu, jest on niezależny od swojego organizatora (Województwa) oraz innych podmiotów, a w szczególności Województwo nie ma wpływu na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez Wnioskodawcę. Z tych przyczyn Zespół nie jest podmiotem powiązanym z Województwem, czy Ministrem Kultury jako współprowadzącym. Dlatego też usługi takie jak: występ artystyczny, oprawa muzyczna czy koncert wykonywane przez Zespół na rzecz Województwa, czy Ministra Kultury nie powinny być oznaczane przez Wnioskodawcę w jego ewidencji JPK¬_VAT oznaczeniem „TP”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od towarów i usług. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja indywidualna z 7 czerwca 2021 r. znak 0114-KDIP2-2.4010.30.2021.6.RK.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności – art. 15 ust. 1 ustawy.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c ustawy.

Z art. 99 ust. 11c ustawy o VAT wynika, że deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730 i 848), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy – art. 99 ust. 13b ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
kontrahentów;
dowodów sprzedaży i zakupów.

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji – art. 109 ust. 3b ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji – art. 109 ust. 14 ustawy.

Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy z dnia 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988 ze zm.). Z przepisów tego rozporządzenia wynika, że plik JPK dla potrzeb VAT powinien zawierać m.in. informacje o dostawach niektórych wyrobów i świadczonych usługach wraz z odpowiednim ich oznaczeniem oraz oznaczenia dowodów sprzedaży i zakupów.

Zgodnie z § 10 ust. 4 pkt 3 ww. rozporządzenia, dodatkowo ewidencja zawiera oznaczenia dotyczące istniejących powiązań między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy – oznaczenie „TP”.

Na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieją powiązania, o których mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

- organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że powiązania te miały wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Zgodnie z art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy, przez powiązania, o których mowa w ust. 1, rozumie się powiązania w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z kolei stosownie do treści art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., zwanej dalej updop lub ustawą o CIT), ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o powiązaniach – oznacza to relacje, o których mowa w pkt 4, występujące pomiędzy podmiotami powiązanymi.

Natomiast przez podmioty powiązane – zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT – należy rozumieć:

podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:
- ten sam inny podmiot lub
- małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej – spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, tj. Zespół, zwany dalej Zespołem, jest samorządową, artystyczną instytucją kultury, wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Samorząd Województwa (…). Statut Wnioskodawcy stanowi, że organizatorem Zespołu jest Samorząd Województwa (…) („Województwo”), a współprowadzącym – minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa („Minister Kultury”). Statut wskazuje również, że Województwo sprawuje bezpośredni nadzór nad Zespołem oraz wykonuje kompetencje organizatora, z uwzględnieniem uprawnień Ministra Kultury wynikających z umowy w sprawie prowadzenia wspólnej instytucji kultury.

Wnioskodawca posiada osobowość prawną. Jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie ze Statutem Zespół może prowadzić działalność odpłatną, w zakresie zbieżnym ze swoimi zadaniami statutowymi. Zespół może zawierać umowy z Województwem (organizatorem) lub z Ministrem Kultury (współprowadzącym), które w szczególności mogą dotyczyć:

świadczenia usług z zakresu działalności kulturalnej związanych z organizacją koncertów lub innych wydarzeń artystycznych;

odpłatnego udostępnienia sali widowiskowej lub innych obiektów Zespołu;

przygotowania oprawy muzycznej wydarzenia kulturalnego.

Wynagrodzenie za powyższe usługi na rzecz Województwa, czy też Ministra Kultury będzie dokumentowane przez Wnioskodawcę fakturą VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii braku obowiązku oznaczania symbolem „TP” faktur dokumentujących sprzedaż usług na rzecz Województwa (organizatora) lub Ministra Kultury (współprowadzącego).

Należy zaznaczyć, że regulacje prawne odnoszące się do stosowania oznaczeń „TP” wskazują, że oznaczenie „TP” odnosi się wyłącznie do faktu wystąpienia powiązań pomiędzy dostawcą towarów lub usług a nabywcą, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy. Samo wystąpienie powiązań powoduje więc obowiązek stosowania ww. oznaczenia, natomiast nie bierze się pod uwagę, czy doszło do sytuacji wymienionych w poszczególnych punktach art. 32 ust. 1 ustawy (np. do zaniżenia podstawy opodatkowania w podatku VAT).

W niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy ustawy z dnia 25 października 1991 roku o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194). Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym, natomiast w myśl ust. 2 tej regulacji, prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym. Na mocy art. 10 ust. 1 ww. ustawy, podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami.

Zasady tworzenia instytucji kultury reguluje art. 11 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym organizator wydaje akt o utworzeniu instytucji kultury, w którym określa jej przedmiot działania, nazwę i siedzibę, a także określa czy dana instytucja kultury jest instytucją artystyczną w rozumieniu ust. 2.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy, instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora. W myśl ust. 2 statut zawiera:

nazwę, teren działania i siedzibę instytucji kultury;
zakres działalności;
organy zarządzające i doradcze oraz sposób ich powoływania;
określenie źródeł finansowania;
zasady dokonywania zmian statutowych;
postanowienia dotyczące prowadzenia działalności innej niż kulturalna, jeżeli instytucja zamierza działalność taką prowadzić.

Ponadto, stosownie do ust. 3 ww. regulacji, organizację wewnętrzną instytucji kultury określa regulamin organizacyjny nadawany przez dyrektora tej instytucji, po zasięgnięciu opinii organizatora oraz opinii działających w niej organizacji związkowych i stowarzyszeń twórców.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora.

Dyrektora instytucji kultury powołuje organizator na czas określony, z zastrzeżeniem ust. 3, po zasięgnięciu opinii związków zawodowych działających w tej instytucji kultury oraz stowarzyszeń zawodowych i twórczych właściwych ze względu na rodzaj działalności prowadzonej przez instytucję. Odwołanie dyrektora następuje w tym samym trybie. Zasięganie opinii związków zawodowych oraz stowarzyszeń zawodowych i twórczych nie jest konieczne w przypadku wyłonienia kandydata na dyrektora w drodze konkursu, o którym mowa w art. 16. (art. 15 ust. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 12 ww. ustawy organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.

Zgodnie z art. 28 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów.

Jak stanowi art. 29 ust. 5 ww. ustawy, roczne sprawozdanie finansowe instytucji kultury zatwierdza organizator. W przypadku samorządowej instytucji kultury roczne sprawozdanie finansowe zatwierdza organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego.

Ponadto, jak wynika z art. 18 ust. 1 ww. ustawy, organizator może dokonać połączenia instytucji kultury, w tym instytucji kultury prowadzących działalność w różnych formach, lub podziału instytucji kultury.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 czerwca 2021 r. znak 0114-KDIP2-2.4010.30.2021.6.RK, wydanej dla Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, Organ wskazał m. in.:

„W zakresie ustalenia powiązania pomiędzy Zespołem - jako samorządową instytucją kultury a Województwem (tj. jednostką samorządu terytorialnego będącą organizatorem tej instytucji), należy wskazać na udzieloną przez Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej odpowiedź z 22 stycznia 2021 r., znak: ...na zapytanie poselskie nr 2015, w której wskazano na istnienie pomiędzy ww. podmiotami powiązań w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z udzielonej odpowiedzi wynika m.in., że: ″(...) relacje występujące pomiędzy gminą oraz samorządowymi (gminnymi) instytucjami kultury: gminnymi ośrodkami kultury/bibliotekami publicznymi mają charakter powiązań, o których mowa w przepisach o cenach transferowych. Samorządowa instytucja kultury może zostać utworzona i jej statut wydany wyłącznie przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego (w przypadku gminy - radę gminy). Statut określa istotne elementy funkcjonowania samorządowej instytucji kultury, w tym zakres działalności, organy zarządzające, sposób finansowania jednostki. Zatem relacja między gminą, której organem stanowiącym jest rada gminy będąca organizatorem samorządowej instytucji kultury, a gminnym centrum kultury czy biblioteką publiczną (będącymi instytucjami kultury), jest relacją występującą między podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów ustawy o CIT: gmina poprzez swoje wywiera znaczący wpływ na wskazane podmioty, tj. ma faktyczną zdolność do wpływania na podejmowane przez nie kluczowe decyzje gospodarczych (warte podkreślenia jest to, że ustawodawca wskazuje na „decyzje gospodarcze”, co oznacza, że wpływ, o którym mowa w przepisie, nie powinien się wiązać jedynie z prowadzeniem działalności gospodarczej)″.

Wskazane powyżej powiązania będą miały odzwierciedlenie w ewidencji podatku od towarów i usług w wyniku sprzedaży/nabycia usług (pomiędzy jednostką samorządu a samorządową instytucją kultury) dotyczących organizacji koncertów, udostępniania odpłatnie sali widowiskowej, przygotowania oprawy muzycznej wydarzenia kulturalnego w sposób wskazujący na istniejące powiązania między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą, zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w kontekście art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przejawiający się koniecznością stosowania przez gminy (jak również samorząd Województwa oraz Ministra Kultury) oznaczenia „TP” w JPK_VAT.

Należy zauważyć, że pomimo formalnego wyodrębnienia organizacyjnego i prawnego Wnioskodawcy jako samorządowej instytucji kultury (na co wskazuje Wnioskodawca w swoim uzasadnieniu) Województwo jako organizator tworzący instytucję kultury, poprzez swoje organy ma prawną oraz faktyczną zdolność wpływania na podejmowane przez instytucję decyzje gospodarcze dotyczące jej funkcjonowania”.

Ponadto, w interpretacji z dnia 7 czerwca 2021 r. znak 0114-KDIP2 2.4010.30.2021.6.RK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że:

„Również kompetencje Województwa wynikające z powołanego w opisie sprawy statutu Wnioskodawcy, w imieniu którego działa Zarząd Województwa, odwołujące się do bezpośredniego sprawowania nadzoru oraz wykonywania kompetencji organizatora potwierdzają istnienie wpływu organizatora na działalność Wnioskodawcy.

Ponadto należy mieć na uwadze, że statut Wnioskodawcy został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Województwa (…) z (…) poz. (…), jako załącznik do Uchwały nr (…) Sejmiku Województwa (…) z dnia (…). w sprawie nadania statutu Zespołowi. Z zapisów statutu Wnioskodawcy wynikają następujące kompetencje Województwa względem Wnioskodawcy, powodujące powstanie realnego wpływu na jego funkcjonowanie:

§ 1 ust. 1 oraz § 3 ust. 1 - prowadzenie Zespołu i posiadanie statusu organizatora;

§ 8 ust. 3 - powoływanie i odwoływanie Dyrektora Zespołu przez Zarząd Województwa (…);

§ 10 ust. 1 - powołanie i odwołanie Zastępcy Dyrektora Zespołu w uzgodnieniu z Zarządem Województwa;

§ 11 - powołanie i odwołanie organu opiniodawczo-doradczego w sprawach działalności Zespołu w uzgodnieniu z Zarządem Województwa. Ponadto, Zarząd Województwa ma prawo wskazania przedstawiciela w powyższym organie;

§ 12 - opiniowanie przez Zarząd Województwa regulaminu organizacyjnego Zespołu, określającego w szczególności: strukturę organizacyjną, zadania poszczególnych komórek organizacyjnych, osoby kierujące komórkami organizacyjnymi, zakresy uprawnień i odpowiedzialności kadry kierowniczej oraz zasady zastępowania osoby kierującej Zespołem;

§ 14. Konieczność uzyskania zgody Zarządu Województwa na zaciągnięcie przez Zespół kredytu lub pożyczki;

§ 16 ust. 1 i 2 - Dyrektor Zespołu przedkłada Zarządowi Województwa okresowe sprawozdania z wykonania zadań oraz materiały dotyczące planowania i wykonania planów finansowo-rzeczowych. Zarząd Województwa zatwierdza sprawozdanie finansowe Zespołu;

§ 16 ust. 4 - uprawnienie Zarządu Województwa do prowadzenia kontroli, w szczególności w zakresie wykorzystania przekazanej dotacji oraz innych przekazanych Zespołowi środków;

§ 18 - połączenia, podziału lub likwidacji Zespołu może dokonać Sejmik Województwa;

§ 19 - zmian w statucie dokonuje się w trybie właściwym dla jego nadania (uchwała Sejmiku Województwa).

Współprowadzenie Wnioskodawcy jako instytucji kultury przez Ministra Kultury wraz z Województwem również wskazuje, na istnienie możliwości realnego wpływania na działalność Wnioskodawcy przez Ministra Kultury.

Prowadzenie wspólnej instytucji kultury jest regulowane art. 21 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2 tej ustawy wynika, że w celu prowadzenia wspólnej instytucji kultury konieczne jest zawarcie stosownej umowy pomiędzy podmiotami współprowadzącymi. Umowa powinna określać kompetencje każdego z współprowadzących, związane np. z wielkością wnoszonych środków niezbędnych do prowadzenia działalności przez instytucję kultury, uprawnienia dotyczące treści statutu, powołania dyrektora, likwidacji instytucji.

Do faktu zawarcia powyższej umowy pomiędzy współprowadzącymi odwołuje się również przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca wskazał, że Województwo (w imieniu którego działa Zarząd Województwa) sprawuje bezpośredni nadzór nad Wnioskodawcą oraz wykonuje kompetencje organizatora, z uwzględnieniem uprawnień Ministra Kultury wynikających z umowy w sprawie prowadzenia jako wspólnej instytucji kultury.

Kompetencje Ministra Kultury, mające wpływ na działalność Wnioskodawcy wynikają również ze statutu Wnioskodawcy. Z powyższego statutu wynikają następujące kompetencje Ministra Kultury względem Wnioskodawcy:

§ 1 ust. 1 oraz § 3 ust. 1 - współprowadzenie Zespołu;

§ 8 ust. 3 - powoływanie i odwoływanie Dyrektora Zespołu w uzgodnieniu z Ministrem. Uzgodnienie obejmuje również treść zawieranej z kandydatem na dyrektora umowy, o której mowa w art. 15 ust. 5 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej;

§ 10 ust. 2 - powołanie i odwołanie Zastępcy Dyrektora Zespołu do spraw artystycznych odbywa się w uzgodnieniu z (...) Ministrem;

§ 11 - powołanie i odwołanie organu opiniodawczo-doradczego w sprawach działalności Zespołu następuje w uzgodnieniu z Ministrem. Ponadto, Minister ma prawo wskazania przedstawiciela w powyższym organie;

§ 16 ust. 1 - Dyrektor Zespołu przedkłada Ministrowi okresowe sprawozdania z wykonania zadań oraz materiały dotyczące planowania i wykonania planów finansowo-rzeczowych;

§ 16 ust. 4 - uprawnienie Ministra do prowadzenia kontroli, w szczególności w zakresie wykorzystania przekazanej dotacji oraz innych przekazanych Zespołowi środków;

§ 19 - zmiana statutu wymaga uzgodnienia z Ministrem”.

W konsekwencji Organ ocenił stanowisko Wnioskodawcy jako nieprawidłowe i uznał, że „zorganizowana przez Województwo instytucja kultury jaką jest Wnioskodawca, tj. Zespół oraz współprowadzenie tej instytucji przez Ministra Kultury wraz z Województwem łączą powiązania, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 5 updop, bowiem zarówno organ stanowiący (samorząd Województwa) oraz organ współprowadzący (Minister Kultury) posiadają prawną oraz faktyczną zdolność wpływania na podejmowane przez Wnioskodawcę decyzje gospodarcze”.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że pomiędzy Wnioskodawcą a Województwem oraz pomiędzy Wnioskodawcą a Ministrem Kultury istnieją powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Mając zatem na uwadze rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, przedstawiony opis sprawy oraz wydane rozstrzygnięcie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, należy stwierdzić, że z uwagi na istnienie powiązań, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy, pomiędzy Wnioskodawcą a Województwem oraz pomiędzy Wnioskodawcą a Ministrem Kultury, Wnioskodawca ma obowiązek oznaczać symbolem „TP” faktury dokumentujące sprzedaż usług na rzecz ww. podmiotów.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od dochodowego od osób prawnych, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja indywidualna z 7 czerwca 2021 r. znak 0114-KDIP2-2.4010.30.2021.6.RK.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin