2021.06.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.299.2021.1.MG
z 21 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 marca 2021 r. (data wpływu 23 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z uczestnictwem pracowników Spółki w programie motywacyjnym organizowanym przez spółkę holenderską - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z uczestnictwem pracowników Spółki w programie motywacyjnym organizowanym przez spółkę holenderską.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka A Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka polska”) jest spółką z siedzibą na terytorium Polski, wchodzącą w skład grupy kapitałowej Spółka B (dalej: „Spółka holenderska”, „Grupa”).

Spółka holenderska działa w formie prawnej besloten vennootschap (B.V.), spółki z ograniczoną odpowiedzialnością prawa holenderskiego. Spółka holenderska jest jedynym wspólnikiem Spółki i jest wobec niej podmiotem dominującym w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 24 września 1994 r. o rachunkowości ( Dz. U. z 2019 r. poz. 1680 ze zm.).

W ramach Grupy funkcjonuje międzynarodowy program motywacyjny … Plan (dalej: „Program”).

Program jest adresowany do pracowników zatrudnionych w podmiotach z Grupy. W Programie uczestniczą również uprawnieni pracownicy Spółki (dalej: „Pracownicy”).

Organizatorem Programu jest Spółka holenderska, działająca w formie prawnej besloten vennootschap (B.V.). Regulamin Programu został przyjęty decyzją Zarządu Spółki holenderskiej.

Wszelkie decyzje dotyczące funkcjonowania Programu należą do Spółki holenderskiej. W szczególności, Spółka nie ma wpływu na ewentualne zmiany w regulaminie Programu, a także nie decyduje o jego przedłużeniu i zakończeniu.

Spółka nie ma także wpływu na to, którzy Pracownicy zostaną objęci Programem. Umowy o pracę zawarte między Spółką a Pracownikami nie przewidują uczestnictwa w Programie jako pakietu systemu wynagradzania w Spółce polskiej. Uprawnienie do uczestnictwa w Programie nie jest również gwarantowane w regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania lub innym, wewnątrzzakładowym akcie prawa pracy, obowiązującym w Spółce polskiej.

W ramach Programu, Pracownicy mogą otrzymać od Spółki holenderskiej jednostkę …. (dalej: „jednostka LTI”), stanowiącą podstawę do otrzymania w przyszłości wypłaty pieniężnej. Początkowa wartość otrzymywanej jednostki stanowi określony procent rocznego wynagrodzenia Pracownika z umowy o pracę w Spółce.

Potwierdzeniem otrzymania jednostki LTI jest list ze Spółki holenderskiej (Grant Letter), skierowany do konkretnego Pracownika objętego Programem.

Przez 3 lata od dnia otrzymania jednostki LTI trwa tzw. „Performance Period”. Po upływie tego okresu, wyliczana jest ostateczna wartość jednostki LTI według następującego wzoru: wartość początkowa jednostki x wyniki Spółki holenderskiej określone na podstawie wcześniej obranych kryteriów x wzrost wartości udziałów Spółki holenderskiej.

Wyniki Spółki holenderskiej i przyrost wartości jej udziałów obliczane są w perspektywie całego Performance Period, tj. w perspektywie trzech lat. Wyniki Spółki ani przyrost wartości jej udziałów nie są brane pod uwagę przy obliczaniu ostatecznej wartości jednostki LTI.

Po określeniu ostatecznej wartości jednostki LTI, Pracownik otrzymuje wypłatę pieniężną. Kosztem wypłaty w całości obciążana jest Spółka. Wypłata dla Pracownika jest dokonywana za pośrednictwem Spółki na zlecenie Spółki holenderskiej.

W przypadku ustania stosunku pracy w okresie Performance Period, Pracownik traci prawo do otrzymania wypłaty w całości, z wyjątkiem przejścia na emeryturę lub doznania niepełnosprawności.

Z uwagi na fakt, że Spółka nie ma wpływu na wypłaty z Programu, a pełni wyłącznie rolę „pośrednika” Spółka chciałaby uzyskać interpretację przepisów podatkowych w zakresie podatku PIT. Pierwsza wypłata pieniężna w ramach Programu miała miejsce w 2021 r., a kolejne wypłaty nastąpią w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym przyznanie jednostki LTI jest neutralne podatkowo i nie stanowi po Stronie Pracowników przychodu, w szczególności przychodu ze stosunku pracy i w konsekwencji na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika podatku PIT ani obowiązki informacyjne?
Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w przypadku otrzymania wypłat pieniężnych w ramach Programu, po stronie Pracowników nie powstaje przychód ze stosunku pracy i w konsekwencji na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika podatku PIT ani obowiązki informacyjne?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zdaniem Spółki, przyznanie jednostki LTI jest neutralne podatkowo i nie stanowi po stronie Pracowników przychodu, w szczególności przychodu ze stosunku pracy i w konsekwencji na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika podatku PIT ani obowiązki informacyjne.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, w przypadku otrzymania wypłat pieniężnych w ramach Programu, po stronie Pracowników nie powstaje przychód ze stosunku pracy i w konsekwencji na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika podatku PIT ani obowiązki informacyjne.

Uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie pytania Nr 1:

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W konsekwencji, przychód oznacza otrzymanie lub postawienie do dyspozycji podatnika przysporzenia, które stanowi definitywny przyrost jego majątku.

Stanowisko takie zgodne jest z orzecznictwem sądowo-administracyjnym, przykładowo NSA w wyroku z 27 listopada 2003 r. o sygn. III SA 3382/02 za przychód kazał uznać „tylko te wartości, które charakteryzują się definitywnym przyrostem majątku podatnika”.

Odnosząc powyższe do Programu należy stwierdzić, że otrzymanie jednostki LTI nie wiąże się z trwałym przysporzeniem po stronie Pracownika, a stanowi jedynie podstawę do obliczenia ewentualnej wypłaty pieniężnej w przyszłości. Jednostka LTI nie ma charakteru trwałego i bezzwrotnego przysporzenia powiększającego majątek.

Otrzymanie jednostki może być początkiem procesu, którego ostatecznym efektem będzie otrzymana przez Pracownika wypłata. W przypadku niespełnienia warunków Programu, np. w razie ustania stosunku pracy pomiędzy Spółką a Pracownikiem, jednostka LTI ulegnie przepadkowi.

Zdaniem Spółki, jednostki LTI nie stanowią pochodnych instrumentów finansowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi. Jednostki LTI nie są przedmiotem obrotu na rynku finansowym, nie mają określonej ceny, niemożliwe jest ich zbycie. Ponadto początkowa wartość jednostki, obliczona jako procent wynagrodzenia Pracownika, może w znacznym stopniu różnić się od kwoty przyszłej wypłaty pieniężnej. Z tego powodu, niemożliwe jest przypisanie jednostce LTI konkretnej wartości, która mogłaby być kwalifikowana jako przychód.

Posiadanie jednostek LTI nie inkorporuje też w sobie żadnych praw przysługujących akcjonariuszom, tj. prawa głosu na walnym zgromadzeniu wspólników czy prawa do dywidendy. Wartość akcji Spółki holenderskiej jest jedynie jednym z elementów formuły matematycznej używanej do określenia wysokości wypłaty pieniężnej. Sam fakt posiadania jednostki LTI nie powoduje po stronie Pracownika żadnych korzyści.

Podsumowując, otrzymanie jednostki LTI oznacza jedynie potencjalne prawo do wypłaty pieniężnej w przyszłości, o nieznanej z góry wartości. Tym samym, jest to zdarzenie neutralne podatkowo na gruncie ustawy o PIT, a na Spółce w związku z otrzymaniem jednostki przez Pracowników nie ciążą obowiązki płatnika PIT ani obowiązki informacyjne.

Uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 2:

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei stosownie do art. 31 ustawy o PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o PIT, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Mając na uwadze powyższe, a w szczególności powołany art. 31 ustawy o PIT, nadający status płatnika podatku „zakładom pracy”, należy podkreślić, że przepis ten dotyczy:

przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy uzyskiwanych od zakładów pracy oraz

zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy.

Podstawowym warunkiem dla określenia ewentualnych obowiązków płatnika jest istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) - uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak też sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).

W orzecznictwie wskazuje się, że dla zaistnienia takiej relacji świadczeniodawcą powinien być pracodawca. Tak np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 lutego 2015 r. (sygn. akt II FSK 640/12) wskazano, że do spełnienia świadczeń przez pracodawcę, między świadczeniem a stosunkiem pracy musi istnieć związek co najmniej faktyczny.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedstawionego opisu zdarzenia faktycznego i przyszłego, aby można mówić o przychodzie ze stosunku pracy określonym w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, otrzymanie świadczeń przez Pracowników w ramach Programu musiałoby pozostawać w ścisłym związku z wypełnianiem przez nich obowiązków w ramach stosunku pracy zawartego ze Spółką.

Taka okoliczność jednakże, zdaniem Spółki, nie ma miejsca w opisywanym zdarzeniu faktycznym, jak i przyszłym, o czym świadczą następujące przesłanki:

Pracownicy Spółki uczestniczą w Programie utworzonym przez podmiot odrębny od Spółki, tj. przez Spółkę holenderską, nie będącą pracodawcą w stosunku do Pracowników,

warunki uczestnictwa w Programach nie stanowią elementu umowy o pracę, nie wynikają z regulaminów wynagradzania i pracy, obowiązujących w Spółce, bądź z innych aktów prawa pracy przyjętych przez Spółkę,

Spółka polska nie ma wpływu na decyzję Spółki holenderskiej co do przyznania jednostek LTI Pracownikom,

wypłata pieniężna dokonywana jest za pośrednictwem Spółki na zlecenie Spółki holenderskiej.

Uprawnienie do udziału w Programie nie jest związane z pracą wykonywaną na rzecz Spółki. Programy są organizowane z inicjatywy Spółki holenderskiej i mają na celu zmotywować osoby pracujące w różnych krajach w spółkach zależnych Grupy do efektywnej pracy.

Fakt, że Spółka polska jest obciążana kosztami uczestnictwa Pracowników w Planie, w ocenie Spółki nie jest jednoznaczny z powstaniem przychodów ze stosunku pracy. Spółka nie ma wpływu, w jakiej wysokości wypłata pieniężna zostanie ostatecznie przyznana Pracownikom. Dokonując transferu środków pieniężnych w kwocie wskazanej przez Spółkę holenderską Spółka nie realizuje żadnego swojego zobowiązania wobec Pracowników. Spółka polska pełni jedynie funkcje administracyjne w zakresie Programu realizowanego na rzecz pracowników biorących udział w Programie.

Przykładowo, w przypadku otrzymania innego świadczenia z zagranicy, tj. akcji spółki zagranicznej, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 kwietnia 2011 r. o sygn. akt II FSK 2176/09 wskazał, iż „okoliczność, że beneficjentami (...) czynności są pracownicy spółki krajowej, nie uzasadnia jeszcze twierdzenia, że uzyskanie wzmiankowanych akcji jest świadczeniem ze stosunku (prawnego) pracy łączącego spółkę krajową z jej pracownikami. W przypadku Wnioskodawcy, jak przedstawiono w opisie stanu faktycznego, objęcie lub nabycie na preferencyjnych warunkach akcji spółki przez pracowników spółki „polskiej” nie stanowiło warunków pracy i płacy Pracowników, objętych Programem, nie było objęte zapisami umów o pracę, regulaminów pracy, płacy lub nagradzania pracowników”.

Spółka stoi na stanowisku, iż w opisanym stanie faktycznym i przyszłym nie można stwierdzić, że świadczenia Pracowników związane z uczestnictwem w Programie zorganizowanym przez Spółkę holenderską, są uzyskiwane przez Pracowników od Spółki jako pracodawcy.

Podsumowując, skoro Spółka nie jest podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń, po stronie Pracowników nie powstaje przychód ze stosunku pracy i w konsekwencji na Spółce ciążą obowiązki płatnika podatku PIT ani obowiązki informacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

obliczenie,
pobranie,
wpłacenie

- podatku, zaliczki lub raty.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;

obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w art. 31, 33, 34, 35, 41 i 42e. Wymienione przepisy nakładają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. na osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane „zakładami pracy” są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak stanowi z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej - w odniesieniu do dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązku płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) – uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).

W szczególności, w odniesieniu do powołanego art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadającego status płatnika podatku „zakładom pracy”, należy podkreślić, że przepis ten dotyczy:

przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy uzyskiwanych od zakładów pracy oraz

zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy.

Analiza treści ww. przepisu wymaga wskazania, że ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Jak wynika z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy rozumiane są przez ustawodawcę szeroko. Pojęcie to obejmuje zarówno świadczenia pieniężne, jak i wartość świadczeń niepieniężnych, w tym świadczeń nieodpłatnych. W szczególności, ustawodawca nie ogranicza omawianego pojęcia do wynagrodzenia za pracę, a wskazany przez niego katalog rodzajów przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych zawarty w powołanym przepisie ma charakter przykładowego wyliczenia (świadczy o tym użyte sformułowanie „w szczególności”).

O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. Istotne jest także to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy. Nie ma natomiast znaczenia, z jakiego źródła pracodawca pokrywa wypłatę danych świadczeń dla pracowników - czy pokrywa wypłatę tych świadczeń bezpośrednio ze środków własnych czy pośrednio poprzez zapewnienie wypłaty świadczeń ze źródeł bezpośrednio z pracodawcą niezwiązanych.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W analizowanej sprawie Spółka rozważa, czy ciążą na Spółce obowiązki płatnika w związku z udziałem pracowników Spółki w Programie motywacyjnym zorganizowanym przez spółkę holenderską.

W związku z powyższym, należy w pierwszej kolejności rozważyć, czy pracownicy Spółki otrzymują opisane świadczenia od Spółki, jako pracodawcy, czy też od innego podmiotu (spółki holenderskiej). Obowiązki płatnika po stronie Spółki mogłyby bowiem powstać wyłącznie w odniesieniu do sytuacji udzielenia przez Spółkę świadczeń na rzecz swoich pracowników.

Świadczeniami wymienionymi we wniosku, uzyskanymi przez pracowników w związku z uczestnictwem w Programie są:

nieodpłatnie przyznane jednostki LTI;

wypłata pieniężna po spełnieniu określonych warunków.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

podmiotem organizującym Program motywacyjny i przyznającym jednostki LTI, stanowiące podstawę do otrzymania w przyszłości wypłaty pieniężnej, pracownikom zatrudnionym w podmiotach z Grupy (w tym pracownikom Spółki) jest spółka holenderska;

Regulamin Programu został przyjęty decyzją Zarządu Spółki holenderskiej;

Wszelkie decyzje dotyczące funkcjonowania Programu należą do Spółki holenderskiej.

Pracownik spółki z Grupy otrzymuje list ze spółki holenderskiej, potwierdzający otrzymanie jednostek LTI;

Spółka nie ma wpływu na to, którzy pracownicy zostaną objęci Programem. Umowy o pracę zawarte pomiędzy Spółką a pracownikami nie przewidują uczestnictwa w Programie jako pakietu systemu wynagradzania w Spółce. Uprawnienie do uczestnictwa w Programie nie jest również gwarantowane w regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania lub innym, wewnątrzzakładowym akcie prawa pracy, obowiązującym w Spółce;

Spółka nie ma wpływu na ewentualne zmiany w regulaminie Programu, nie decyduje o jego przedłużeniu i zakończeniu;

Po określeniu ostatecznej wartości jednostki LTI, pracownik otrzymuje wypłatę pieniężną;

Wyniki Spółki ani przyrost wartości jej udziałów nie są brane pod uwagę przy obliczaniu ostatecznej wartości jednostki LTI;

W przypadku ustania stosunku pracy w okresie tzw. Performance Period, Pracownik traci prawo do otrzymania wypłaty w całości, z wyjątkiem przejścia na emeryturę lub doznania niepełnosprawności;

Kosztem wypłaty w całości obciążana jest Spółka.

Wypłata dla Pracownika jest dokonywana za pośrednictwem Spółki, jednakże na zlecenie spółki holenderskiej.

W takiej sytuacji faktycznej nie można stwierdzić, że świadczenia pracowników związane z uczestnictwem w Programie motywacyjnym są przez nich uzyskiwane od Spółki. Podmiotem przekazującym opisane świadczenia jest spółka holenderska, która jest świadczeniodawcą Programu funkcjonującego w Grupie. W szczególności, przedstawione okoliczności faktyczne sprawy nie dają podstaw do uznania, że spółka holenderska realizuje na rzecz pracowników Spółki świadczenia „zlecone”, „zorganizowane” przez Spółkę.

Skoro Spółka nie jest podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń na rzecz pracowników, po stronie Spółki nie powstają obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne określone w art. 31 i art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od ewentualnej kwalifikacji podatkowej opisanych świadczeń po stronie pracowników Spółki jako podatników.

Tym samym, zarówno w związku z przyznaniem pracownikom Spółki jednostki LTI, jak i otrzymaniem przez pracowników Spółki wypłat pieniężnych w wyniku realizacji jednostek LTI, w ramach Programu motywacyjnego organizowanego przez spółkę holenderską nie rodzi po stronie Spółki obowiązków płatnika, ani obowiązków informacyjnych, z uwagi na to, że pracownicy Spółki w związku z uczestnictwem w Programie nie uzyskują przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Spółki w zakresie pytania Nr 1 i 2 uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazać należy, że powołany wyrok dotyczy konkretnej sprawy podatnika osądzonego w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, natomiast w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin