2021.07.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.223.2021.2.MC

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.223.2021.2.MC
z 12 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 marca 2021 r. (data wpływu 30 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 11 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury z 29 lipca 2020 r. wystawionej na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą poprzez dokonanie korekty podatku VAT naliczonego w całości, jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia towaru,

prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na Wnioskodawcę i Jego żonę (osoby fizyczne) dokonując korekty podatku VAT naliczonego w całości, jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia towaru,

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

30 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury z 29 lipca 2020 r. wystawionej na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą poprzez dokonanie korekty podatku VAT naliczonego w całości, jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia towaru,

prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na Wnioskodawcę i Jego żonę (osoby fizyczne) dokonując korekty podatku VAT naliczonego w całości, jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia towaru.

Wniosek został uzupełniony pismem z 11 czerwca 2021 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji szerokiej gamy ładowaczy czołowych oraz maszyn rolniczych. Jest również zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca w lipcu 2020 r. wraz z żoną (zwani łącznie: „małżeństwem”) kupili do majątku wspólnego, na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej i w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej lokal mieszkalny wraz z prawem do wyłącznego korzystania z dwóch miejsc parkingowych usytuowanych w garażu wielostanowiskowym. Wnioskodawca zamierzał wykorzystywać ww. lokal do celów działalności gospodarczej, m.in. do spotkań z kontrahentami.

W związku z tym małżeństwo zawarło umowę deweloperską, na mocy której Deweloper zobowiązał się do wybudowania budynku mieszkalnego w zabudowie wielorodzinnej, a następnie do ustanowienia odrębnej własności znajdującego się w tym budynku lokalu mieszkalnego oraz przeniesienia na rzecz małżonków prawa własności tego lokalu wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, w tym z prawem do wyłącznego korzystania z dwóch miejsc parkingowych za cenę 1 800 000,00 zł brutto. Na mocy zawartej umowy deweloperskiej ustalono następujące kwoty i terminy płatności:

Kwota w wysokości 360 000,00 zł płatna w terminie do dnia 31 lipca 2020 r.,
Kwota w wysokości 360 000,00 zł płatna w terminie do dnia 31 sierpnia 2020 r.,
Kwota w wysokości 360 000,00 zł płatna w terminie do dnia 30 września 2020 r.,
Kwota w wysokości 360 000,00 zł płatna w terminie do dnia 31 października 2020 r.,
Kwota w wysokości 180 000,00 zł płatna w terminie do dnia 30 listopada 2020 r.,
Kwota w wysokości 180 000,00 zł płatna w terminie do dnia 31 grudnia 2020 r.

W dniu 29 lipca 2020 r. została wystawiona faktura dokumentująca wpłatę pierwszej zaliczki na kwotę 360 000,00 zł (wpłata nastąpiła w dniu 28 lipca 2020 r.) Faktura została wystawiona na działalność gospodarczą Wnioskodawcy, przy czym Wnioskodawca wskazuje, że nie odliczył podatku VAT naliczonego wynikającego z tej faktury.

Lokal mieszkalny wraz z prawami z nimi związanymi małżeństwo zobowiązuje się kupić do majątku wspólnego, na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej,
Z własnością lokalu mieszkalnego będzie dodatkowo związane prawo do korzystania z trzeciego miejsca parkingowego. Tym samym cena lokalu uległa zwiększeniu do 1 840 000,00 zł.
Cena w kwocie 1 840 000,00 zł będzie płatna w następujących kwotach i terminach:
1. Kwota w wysokości 360 000,00 zł płatna w terminie do dnia 31 lipca 2020 r.,
2. Kwota w wysokości 360 000,00 zł płatna w terminie do dnia 31 sierpnia 2020 r.,
3. Kwota w wysokości 360 000,00 zł płatna w terminie do dnia 30 września 2020 r.,
4. Kwota w wysokości 360 000,00 zł płatna w terminie do dnia 31 października 2020 r.,
5. Kwota w wysokości 180 000,00 zł płatna w terminie do dnia 30 listopada 2020 r.,
6. Kwota w wysokości 220 000,00 zł płatna w terminie do dnia 31 grudnia 2020 r,

Małżeństwo na podstawie wystawionych na imiona i nazwiska obojga małżonków faktur (bez NIP Wnioskodawcy) - dokonało płatności ze swojego prywatnego rachunku bankowego w dniach:

27 lipca 2020 r. - kwota 360 000 zł (I rata),
25 sierpnia - kwota 160 000 zł (część II raty),
27 sierpnia 2020 r. - kwota 100 000 zł (część II raty),
31 sierpnia 2020 r. - kwota 100 000 zł (część II raty),
24 września 2020 r. - kwota 160 000 zł (część III raty),
25 września 2020 r. - kwota 100 000 zł (część III raty),
30 września 2020 r. - kwota 100 000 zł (część III raty)

Suma powyższych rat = 1 080 000 zł.

W związku z tym, w październiku 2020 r. dokonano drugiej zmiany umowy deweloperskiej, w ten sposób, że:

Lokal mieszkalny wraz z prawami z nim związanymi Wnioskodawca wraz z żoną zobowiązują się kupić do majątku wspólnego, na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej i w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej,
Pozostała w tym momencie do zapłaty część ceny w kwocie 760 000 zł płatna będzie w następujących kwotach i terminach:
1. Kwota w wysokości 200 000,00 zł w terminie do dnia 31 października 2020 r.,
2. Kwota w wysokości 200 000,00 zł w terminie do dnia 30 listopada 2020 r.,
3. Kwota w wysokości 120 000,00 zł w terminie do dnia 31 grudnia 2020 r.,
4. Kwota w wysokości 120 000,00 zł w terminie do dnia 31 stycznia 2021 r.,
5. Kwota w wysokości 120 000,00 zł w terminie do dnia 28 lutego 2021 r.

W konsekwencji powyższego, kolejne faktury zostały wystawione na działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę, a zaliczki zostały wpłacone na rachunek Dewelopera z firmowego rachunku bankowego (widniejącej w wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT) w dniach:

3 listopada 2020 r. - kwota 200 000 zł (rata płatna do 31 października 2020 r.),
3 grudnia 2020 r. - kwota 200 000 zł (rata płatna do 30 listopada 2020 r.),
11 stycznia 2021 r. - kwota 120 000 zł (rata płatna do 31 grudnia 2020 r.),
4 lutego - kwota 120 000 zł (rata płatna do 31 stycznia 2021 r.).

Zgodnie z ostatecznymi planami Wnioskodawcy, lokal ma być wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie wykorzystywał lokal jako biuro prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, tj. będzie w nim prowadził sprawy firmy, przechowywał dokumenty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz spotykał się z kontrahentami. Lokal będzie zatem wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnieniu wniosku wskazano:

pokój dzienny - jako pokój do spotkań z klientami,
kuchnia - jako pomieszczenie socjalne,
cztery pokoje - jako gabinety,
dwie łazienki - jedna łazienka wykorzystywana jako łazienka dla klientów, druga jako łazienka dla pracowników,
wc - jako wc,
garderoba - jako dodatkowe pomieszczenie socjalne na środki czystości,
korytarz - wykorzystywany do przejścia pomiędzy poszczególnymi pomieszczeniami.

Lokal mieszkalny wraz z miejscami parkingowymi, o którym mowa we wniosku, nie został jeszcze oddany do użytkowania. Oddanie do użytkowania miało nastąpić do 31 marca 2021 r., jednakże odbiór ten, z przyczyn leżących po stronie Dewelopera, nie odbył się. Planowany termin odbioru nastąpi najprawdopodobniej we wrześniu 2021 r.
Lokal mieszkalny wraz z miejscami parkingowymi, objęty wnioskiem, zostanie zaliczony przez Wnioskodawcę na podstawie przepisów o podatku dochodowym do środków trwałych podlegających amortyzacji.
Ww. lokal mieszkalny wraz z miejscami parkingowymi zostanie wprowadzony przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych.
Wnioskodawca wskazuje, iż z ostrożności nie odliczono podatku VAT naliczonego z ww. faktury wystawionej na działalność gospodarczą Wnioskodawcy.
Wnioskodawca wskazuje, iż faktury wystawione przez Dewelopera, na których znajdują się imiona i nazwiska obojga małżonków (bez NIP Wnioskodawcy), objętych pytaniem nr 2 wniosku zostały wystawione w dniach:
1. 28 sierpnia 2020 r.,
2. 8 września 2020 r.,
3. 21 września 2020 r.,
4. 30 września 2020 r.,
5. 15 października 2020 r.
Wnioskodawca wskazuje, iż w momencie uzyskania korzystnej interpretacji podatkowej wystawi noty korygujące dane nabywcy, ale na dzień udzielania niniejszej odpowiedzi nie posiada wiedzy czy Deweloper je zaakceptuje. Wnioskodawca nie będzie miał bowiem na to żadnego wpływu. Wnioskodawca nie ma również wpływu na decyzję Dewelopera odnośnie wystawienia faktur korygujących dane nabywcy. Przyjąć jednak należy, że takie faktury nie zostaną wystawione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT naliczony wynikający z faktury z dnia 29 lipca 2020 r. wystawionej na prowadzoną przez niego działalność gospodarczą, dokonując korekty podatku VAT naliczonego w całości, jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia towaru, tj. w deklaracji podatkowej składanej za październik 2020 r., tj. dokonać korekty na podstawie ustawy o VAT?
Czy Wnioskodawca na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy o VAT może odliczyć podatek VAT naliczony wynikający z faktur wystawionych na siebie i swoją żonę (osoby fizyczne) dokonując korekty podatku VAT naliczonego w całości, jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia towaru, tj. w deklaracji podatkowej składanej za październik 2020 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zainteresowany może odliczyć podatek VAT naliczony wynikający z faktury z dnia 29 lipca 2020 r. wystawionej na prowadzoną przez niego działalność gospodarczą, dokonując korekty podatku VAT naliczonego w całości, jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia towaru, tj. w deklaracji podatkowej składanej za październik 2020 r ., tj. dokonać korekty na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy o VAT.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak stanowi art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Z kolej zgodnie z ustępem 11 tego samego artykułu, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Nieodliczenie podatku VAT w powyższych terminach nie jest jednak równoznaczne z utratą prawa do jego odliczenia w terminie późniejszym. Na mocy art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, podatnik, jeżeli nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w powyższych terminach, może odliczyć podatek VAT naliczony poprzez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, przy czym może to zrobić nie później niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. dotyczy nieistotnych w niniejszej sprawie kwestii).

Faktura wystawiona w dniu 29 lipca 2020 r. dokumentowała wpłatę zaliczki na lokal mieszkalny wraz z przynależnymi do niego miejscami parkingowymi. W momencie jej wystawienia wszystkie okoliczności, tj. postanowienia umowy deweloperskiej oraz zamiar Wnioskodawcy wskazywały na przeznaczenie ww. nieruchomości wyłącznie na cele działalności gospodarczej. Został zatem spełniony warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uprawniający Wnioskodawcę do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z tej faktury. Wnioskodawca z uwagi na zmianę swoich planów dotyczących wykorzystywania lokalu mieszkalnego po jego oddaniu do użytkowania, nie odliczył podatku VAT wykazanego na fakturze zaliczkowej z dnia 29 lipca 2020 r.

W ocenie Wnioskodawcy w okolicznościach przedstawionej sprawy prawidłowe będzie dokonanie przez niego korekty zgodnie z art. 91 ust. 8 ustawy o VAT.

W świetle art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, podatnik może dokonać odliczenia w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. Z kolei zgodnie z kolejnym ustępem tegoż artykułu (art. 91 ust. 8 ustawy o VAT), korekty o której mowa powyżej dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w art. 91 ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania. Zdaniem Wnioskodawcy będzie to najwłaściwszy sposób na odliczenie nieodliczonego uprzednio podatku. Przyjmując bowiem sytuację, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku w lipcu 2020 r. to późniejsza zmiana planów odnośnie przeznaczenia nieruchomości obowiązałaby go do dokonania korekty „na minus ”, a po kolejnej (ostatecznej) zmianie przeznaczenia winien był dokonać korekty „na plus". Takie postępowanie byłoby co prawda prawidłowe jednakże, z uwagi na ten sam rezultat co korekta dokonana w trybie art. 91 ust. 8 ustawy o VAT, powinno być w niniejszej sprawie pominięte przez Wnioskodawcę na rzecz jednorazowej korekty deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia towaru (wyłącznie na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą), tj. w deklaracji podatkowej składanej za październik 2020 r.

Mając powyższe na względzie, Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT naliczony wynikający z faktury z dnia 29 lipca 2020 r. wystawionej na prowadzoną przez niego działalność gospodarczą, dokonując korekty podatku VAT naliczonego w całości, jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia towaru, tj. w deklaracji podatkowej składanej za październik 2020 r., tj. dokonać korekty na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy o VAT.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy o VAT, może on odliczyć podatek VAT naliczony wynikający z faktur wystawionych na siebie i swoją żonę (osoby fizyczne) dokonując korekty podatku VAT naliczonego w całości, jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia towaru, tj. w deklaracji podatkowej składanej za październik 2020 r.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Wracając jednak do samego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wskazać należy, iż przysługuje ono, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, będą wykazywały związek z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Potwierdził to m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 3 stycznia 2018 r.: „odliczyć można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego.” (nr 0115-KDIT1-2.4012.867.2017.1.AP).

Zdaniem Wnioskodawcy - co potwierdza utrwalona linia interpretacyjna organów podatkowych - o przysługującym prawie do odliczenia podatku VAT decyduje finalne wykorzystanie nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 31 stycznia 2012 r. wskazał, że: „regulacje prawne nakazują oceniać zakres prawa do odliczenia w oparciu o finalne przeznaczenie towaru czy też usługi”. Organ podatkowy w przywołanej interpretacji wskazał ponadto, że „na skutek zmiany koncepcji wykorzystania powstałego w wyniku realizacji inwestycji mienia, zmienia się wykorzystanie zakupionych towarów i usług. Przeznaczenie wytworzonego środka trwałego do wykonywania czynności opodatkowanych stwarza możliwość odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług zakupionych do wytworzenia tego środka trwałego, który nie został odliczony przy ich nabyciu.” (nr IPTPP2/443-681/11-4/IR).

Jak wskazano w opisanie stanu faktycznego, Wnioskodawca początkowo zamierzał przeznaczyć lokal na cele związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (odliczył wówczas podatek VAT naliczony wynikający z pierwszej faktury wystawionej na jego działalność gospodarczą). Jednakże zaledwie miesiąc po zawarciu umowy deweloperskiej oraz po wpłacie pierwszej zaliczki (z rachunku firmowego) Wnioskodawca wraz z żoną zdecydowali o przeznaczeniu lokalu mieszkalnego wraz z miejscami parkingowymi wyłącznie na cele prywatne. W związku z tym dokonano stosownej zmiany umowy deweloperskiej, a kolejne faktury zaliczkowe były wystawiane na imiona i nazwiska Wnioskodawcy i jego żony, a podatek VAT wykazywany na tych fakturach nie był odliczany. Jednakże kilka miesięcy później Wnioskodawca wraz z żoną postanowili (ostatecznie), że lokal ten będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych tej działalności. Ponownie dokonano stosownej zmiany umowy deweloperskiej, a kolejne faktury zaliczkowe były wystawiane na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą. Wnioskodawca wskazuje, że nie zostało przeniesione jeszcze na niego prawo do rozporządzania nabywanym towarem (lokalem mieszkalnym oraz miejscami parkingowymi) jak właściciel.

W świetle powyższych okoliczności stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur zaliczkowych dokumentujących ponoszone przez niego wydatki na nabycie ww. nieruchomości. W ocenie Wnioskodawcy będzie mógł On dokonać odliczenia podatku VAT, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w miesiącu, w którym podjął decyzję o zmianie przeznaczenia budynku.

Zgodnie bowiem z art. 91 ust. 7 ustawy o VAT podatnik może dokonać odliczenia w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. Z kolei zgodnie z kolejnym ustępem tegoż artykułu, korekty o której mowa powyżej dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w art. 91 ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Poprawność założeń Wnioskodawcy została potwierdzona przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, który w interpretacji indywidualnej z dnia 31 stycznia 2012 r., nr IPTPP2/443-681/11-4/IR stwierdził, że „z chwilą podjęcia przez Wnioskodawcę decyzji o zmianie przeznaczenia budynku na cele wyłącznie związane z działalnością opodatkowaną, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione przed zmianą przeznaczenia środka trwałego."

Zauważyć należy, iż stosownie do art. 91 ust. 7d ustawy w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Odnosząc powołane powyżej przepisy do opisanego w złożonym wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy przysługuje uprawnienie dotyczące obniżenia całego podatku należnego o podatek naliczony w zakresie wydatków poniesionych przed zmianą przeznaczenia środka trwałego. Jednakże, skoro Wnioskodawca nie dokonywał odliczenia podatku VAT naliczonego „na bieżąco” z uwagi na przewidywanie wykorzystywania nieruchomości na cele prywatne (mieszkalne), a zmiana przeznaczenia nastąpiła przed oddaniem nieruchomości do użytkowania, to prawidłowym trybem korekty nieodliczonego podatku VAT jest tryb wskazany w art. 91 ust. 8 ustawy o VAT. Korekty podatku naliczonego należy zatem dokonać w całości, jednorazowo w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia zakupionych towarów i usług.

Mając powyższe na względzie, Wnioskodawca na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy o VAT może odliczyć podatek VAT naliczony wynikający z faktur wystawionych na siebie i swoją żonę (osoby fizyczne) dokonując korekty podatku VAT naliczonego w całości, jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia towaru, tj. w deklaracji podatkowej składanej za październik 2020 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie, przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Stosownie do art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Natomiast zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Na mocy art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty - art. 91 ust. 4 ustawy.

W świetle art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy).

Ponadto w myśl art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegają amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Na mocy art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Stosownie do treści art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy, przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

W myśl art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 powołanego wyżej Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Na podstawie art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Jak dowiedziono wyżej, szczególnego rodzaju podmiot, jakim jest małżeństwo – na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług – nie ma przymiotu podatnika. Jednakże w sytuacji, gdy jedno z małżonków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest czynnym podatnikiem VAT, pozbawienie go prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktury wystawionej na oboje małżonków w sytuacji, gdy nabycie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, naruszałoby zasadę neutralności – fundamentalną zasadę obowiązującą w podatku od towarów i usług.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe między określonymi podmiotami.

Jak stanowi art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

(...).

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imię i nazwisko lub nazwy podatnika/sprzedawcy i nabywcy, ich adresy. Faktura powinna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który powinien wynikać z zawartej umowy.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy, mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Należy zauważyć, że chociaż faktura powinna zawierać dane dotyczące nabywcy wymienione w art. 106e ustawy, to jednak niewskazanie niektórych z tych informacji nie wyklucza możliwości jego identyfikacji na podstawie pozostałych danych zawartych na fakturze.

Należy jeszcze raz wskazać, że prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury uzależnione od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, a także od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji ładowaczy czołowych oraz maszyn rolniczych. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca w lipcu 2020 r. wraz z żoną kupili do majątku wspólnego, na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej i w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej lokal mieszkalny wraz z prawem do wyłącznego korzystania z dwóch miejsc parkingowych. Wnioskodawca zamierzał wykorzystywać ww. lokal do celów działalności gospodarczej, m.in. do spotkań z kontrahentami. W związku z tym małżeństwo zawarło umowę deweloperską. 29 lipca 2020 r. została wystawiona faktura dokumentująca wpłatę pierwszej zaliczki (wpłata nastąpiła w dniu 28 lipca 2020 r.). Faktura została wystawiona na działalność gospodarczą Wnioskodawcy.

Chwilę później małżeństwo doszło do wniosku, że zakupiony lokal mieszkalny przeznaczą na cele prywatne. W związku z tym, w dniu 7 sierpnia 2020 r. dokonano zmiany umowy deweloperskiej w ten sposób, że m.in.: lokal mieszkalny wraz z prawami z nimi związanymi małżeństwo zobowiązuje się kupić do majątku wspólnego, na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, z własnością lokalu mieszkalnego będzie dodatkowo związane prawo do korzystania z trzeciego miejsca parkingowego. Małżeństwo na podstawie wystawionych na imiona i nazwiska obojga małżonków faktur (bez NIP Wnioskodawcy) - dokonało płatności ze swojego prywatnego rachunku bankowego.

W październiku 2020 r. Wnioskodawca wraz z żoną zdecydowali się jednak na zmianę przeznaczenia ww. nieruchomości. Postanowili, że lokal mieszkalny wraz z przynależnymi do niego trzema miejscami parkingowymi będzie przeznaczony wyłącznie na cele działalności gospodarczej (tak jak to pierwotnie zakładali). W związku z tym, w październiku 2020 r. dokonano drugiej zmiany umowy deweloperskiej, w ten sposób, że m.in.: lokal mieszkalny wraz z prawami z nim związanymi Wnioskodawca wraz z żoną zobowiązują się kupić do majątku wspólnego, na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej i w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej. W konsekwencji powyższego, kolejne faktury zostały wystawione na działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie lokal mieszkalny, który ostatecznie Wnioskodawca przeznaczy do prowadzenia działalności gospodarczej, w żaden sposób nie będzie zaspokajał potrzeb mieszkaniowych Zainteresowanego ani Jego rodziny. Ww. lokal mieszkalny wraz z miejscami parkingowymi, nie został jeszcze oddany do użytkowania. Oddanie do użytkowania miało nastąpić do 31 marca 2021 r., jednakże odbiór ten, z przyczyn leżących po stronie Dewelopera, nie odbył się. Planowany termin odbioru nastąpi najprawdopodobniej we wrześniu 2021 r. Lokal mieszkalny wraz z miejscami parkingowymi zostanie zaliczony przez Wnioskodawcę na podstawie przepisów o podatku dochodowym do środków trwałych podlegających amortyzacji. Ww. lokal mieszkalny wraz z miejscami parkingowymi zostanie wprowadzony przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że Wnioskodawca otrzymał od Dewelopera fakturę z 29 lipca 2020 r. wystawioną na prowadzoną przez Niego działalność gospodarczą i niedokonując z niej odliczenia w ciągu kilku dni od jej otrzymania dokonał zmiany koncepcji wykorzystywania lokalu mieszkalnego wraz z miejscami parkingowymi do celów prywatnych. W związku z ww. zmianą koncepcji Wnioskodawca otrzymywał od Dewelopera faktury wystawione na Niego i Jego żonę. Po czym w październiku 2020 r. ostatecznie przyjął, że zakupiony lokal mieszkalny wraz z miejscami parkingowymi przeznaczy do działalności gospodarczej. Przy czym decyzję o zmianie przeznaczenia nieruchomości podjęto przed oddaniem jej do użytkowania. W związku z powyższym w październiku 2020 r. nastąpiła zmiana przeznaczenia lokalu mieszkalnego z miejscami parkingowymi, o której mowa w art. 91 ust. 8 ustawy. Bowiem w październiku 2020r. przed oddaniem nieruchomości do użytkowania nastąpiła zmiana zamiaru wykorzystywania nieruchomości z celów prywatnych na wykorzystywanie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w ramach działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do skorygowania nieodliczonego podatku VAT wynikającego z faktury z 29 lipca 2020 r. oraz faktur wystawionych na Wnioskodawcę i Jego żonę dokumentujących zaliczki na zakup lokalu mieszkalnego wraz z miejscami parkingowymi poprzez dokonanie korekty kwoty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy w związku z art. 91 ust. 7d ustawy.

Korekty podatku naliczonego należy dokonać w całości jednorazowo w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ostateczna zmiana przeznaczenia przedmiotowego lokalu mieszkalnego wraz z miejscami parkingowymi, tj. w deklaracji za październik 2020 r.

Jednocześnie należy wskazać, że okoliczność wystawienia przez Dewelopera faktur na obojga małżonków dokumentujących zaliczki na poczet nabycia lokalu mieszkalnego z miejscami parkingowymi stanowiącego ich majątek wspólny nie wpływa na prawo Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego z ww. faktur zaliczkowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin