Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.115.2021.4.WF
z 6 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 15 października 2020 r. (data wpływu 27 października 2020 r.), uzupełnionego 02 czerwca 2021 r. (data wpływu 09 czerwca 2021 r.), 23 czerwca 2021 r. (data wpływu) oraz 02 lipca (data wpływu) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym, dotyczącej opłaty od środków spożywczych w zakresie:

• braku obowiązku zapłaty opłaty w przypadku sprzedaży napojów mieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 – jest prawidłowe,
• braku obowiązku zapłaty opłaty w przypadku sprzedaży napojów niemieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 – jest prawidłowe,
• braku obowiązku złożenia informacji o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

27 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych.

Z tytułu wniosku z 15 października 2020 r. uiścili Państwo opłatę w wysokości ... na rachunek Krajowej Informacji Skarbowej 22 października 2020 r.

W związku w przekazaniem ww. wniosku 27 listopada 2020 r. do Ministra Zdrowia, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zwrócił Państwu wniesioną opłatę.

Na mocy ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 694) od 16 kwietnia 2021 r., organem właściwym w sprawie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych przepisów dotyczących opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 183, ze zm.), zwanej dalej ustawą jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

W związku z powyższym, pismem z 18 kwietnia 2021 r. (data wpływu 19 kwietnia 2021 r.), wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych, został przekazany przez Ministra Zdrowia, Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismami z 17 maja 2021 r. znak: 0111-KDSB1-1.4019.115.2021.1.WF oraz z 11 czerwca 2021 r. znak: 0111-KDSB1-1.4019.115.2021.3.WF wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 09 czerwca 2021 r. (wnosząc jednocześnie brakującą opłatę do wniosku), oraz 02 lipca 2021 r.

We wniosku przedstawili Państwo następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka należy do grupy kapitałowej ... prowadzącej m.in. sieci sklepów detalicznych oraz współpracującej z tysiącami niezależnych partnerów w całej Polsce („Sklepy”).

Wnioskodawca uczestniczy w obrocie towarami, w tym także napojami z dodatkiem cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności, łącznie z napojami z dodatkiem tauryny lub kofeiny („Napoje”).

Obrót Napojami u Wnioskodawcy wygląda następująco:

Zasadniczo Wnioskodawca nie produkuje Napojów, lecz nabywa je bezpośrednio od producentów, ewentualnie innych hurtowników („Dostawca”). Może zdarzyć się sytuacja, w której Wnioskodawca sam wyprodukuje Napoje, jednak są to przypadki incydentalne i pozostają poza zakresem niniejszego wniosku o interpretację.

Następnie Wnioskodawca, jako hurtownik odsprzedaje Napoje do Sklepów detalicznych tj. do punktów, w których prowadzona jest sprzedaż detaliczna Napojów. Zatem, co do zasady, działalność gospodarcza Wnioskodawcy obejmuje obrót hurtowy towarami, w tym Napojami.

Natomiast, Wnioskodawca prowadzi również sam sprzedaż detaliczną, sprzedając towary na rzecz konsumentów (w tym osób fizycznych będących formalnie przedsiębiorcami, ale dokonującymi zakupów dla celów prywatnych). W ramach takiej sprzedaży detalicznej zdarza się, że Wnioskodawca sprzedaje również Napoje na rzecz takich konsumentów.

Wobec tego, Wnioskodawca uczestniczy jednocześnie w obrocie hurtowym towarów, w tym Napojów oraz prowadzi sprzedaż detaliczną towarów, w tym Napojów, które nabył wcześniej od Dostawcy.

Towary, w tym Napoje, którymi obraca Wnioskodawca są oznaczone co do gatunku. W konsekwencji, Wnioskodawca nabywając towary, w tym Napoje, od Dostawcy, nie ma możliwości jednoznacznie rozstrzygnąć, które towary, w tym Napoje zostaną następnie odsprzedane do Sklepów prowadzących sprzedaż detaliczną, a które zostaną sprzedane przez Wnioskodawcę konsumentom w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę sprzedaży detalicznej.

W zdarzeniu przyszłym, którego dotyczy wniosek Wnioskodawca nie działa w charakterze zamawiającego w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy.

W uzupełnieniu Wniosku z 02 czerwca 2021 r. doprecyzowali Państwo opis zdarzenia przyszłego:

Napoje będące przedmiotem wniosku zasadniczo są ujęte w PKWiU w klasach 10.32, 10.90 lub w dziale 11. Natomiast, Wnioskodawca nie może wykluczyć sytuacji (raczej incydentalnej), w której przedmiotowe Napoje nie są ujęte w PKWiU w klasach i działach wskazanych wyżej (np. sprzedawca Napoju do Wnioskodawcy wskazał inną klasyfikację PKWiU Napoju). Dlatego, dla uniknięcia wątpliwości Wnioskodawca uwzględnił w wysokości opłaty od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej powyższe warianty opisu zdarzenia przyszłego tj. (i) że Napoje będące przedmiotem wniosku będą sklasyfikowane w PKWiU w klasach 10.32, 10.89 lub w dziale 11 oraz (ii) że Napoje będące przedmiotem wniosku nie będą sklasyfikowane w PKWiU w klasach 10.32, 10.89 lub w dziale 11.

W związku z powyższym opisem zadali Państwo następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym jeżeli Wnioskodawca, który prowadzi jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową towarów, w tym Napojów, nabywa Napoje od Dostawcy, to Dostawca jest zobowiązany uiścić opłatę od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a Ustawy („Oplata cukrowa”) od wszystkich Napojów dostarczanych Wnioskodawcy, a zatem Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty Opłaty cukrowej, a w konsekwencji nie uwzględnia tych Napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1 Ustawy, przesyłanej do urzędu skarbowego, niezależnie od tego, czy Dostawca prawidłowo uiścił swoją Opłatę cukrową, czego Wnioskodawca i tak nie ma możliwości zweryfikować?

W uzupełnieniu wniosku z dnia 2 czerwca 2021 r. (data wpływu 09 czerwca 2021 r.) zwrócili się Państwo o wydanie interpretacji w zakresie dwóch wariantów zdarzenia przyszłego, mianowicie w odnośnie do napojów sklasyfikowanych w PKWiU w klasach 10.32, 10.89 lub w dziale 11 oraz napojów nie ujętych w tych klasyfikacjach.

Zdaniem Państwa, (stanowisko przedstawione we wniosku oraz uzupełnieniu wniosku z 02 lipca 2021 r.), zarówno w odniesieniu do Napojów, które będą ujęte w PKWiU w klasach 10.32, 10.90 lub w dziale 11, jak i Napojów nie ujętych w PKWiU w klasach i działach wskazanych wyżej (z uwagi na fakt, iż np. sprzedawca Napoju do Wnioskodawcy wskazał inną klasyfikację PKWiU Napoju), na Spółce nie będzie ciążył obowiązek zapłaty Opłaty cukrowej, a wobec tego Spółka nie ma obowiązku uwzględnić tych Napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1 Ustawy, przesyłanej do Urzędu skarbowego. Nie ma przy tym znaczenia, czy Dostawca prawidłowo zapłacił Opłatę cukrową od dostarczanych do Wnioskodawcy Napojów, bowiem Spółka i tak nie jest w stanie tego zweryfikować (Ustawa nie przewiduje takiego uprawnienia).

W ocenie Spółki biorąc pod uwagę, iż prowadzi ona zarówno sprzedaż detaliczną jak i hurtową towarów, w tym Napojów, to Dostawca jest zobowiązany do zapłaty Opłaty cukrowej na podstawie art. 12 e ust. 3 Ustawy od wszystkich Napojów, które podlegać będą takiej Opłacie, niezależnie od tego, czy Spółka sprzeda je detalicznie czy hurtowo.

Uzasadnienie

Ustawa z 14 lutego 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z promocją prozdrowotnych wyborów konsumentów wprowadza do Ustawy przepisy regulujące nową opłatę tj. Opłatę cukrową. Termin wejścia w życie przepisów dotyczących Opłaty cukrowej ustawą z 14 sierpnia 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia funkcjonowania ochrony zdrowia w związku z epidemią COVID-19 oraz po jej ustaniu został przesunięty do 1 stycznia 2021 r. W związku z tym, Wnioskodawca występuje o potwierdzenie swojego stanowiska w zakresie zdarzenia przyszłego które będzie miało miejsce po wejściu w życie przepisów wprowadzających Opłatę cukrową tj. po 1 stycznia 2021 r.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 Ustawy Wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1333/2008’’,
2. kofeiny lub tauryny - podlega opłacie, zwanej dalej „opłatą”.
   
   

Dodatkowo na podstawie art. 12a ust. 2 Ustawy Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

W myśl art. 12d ust. 1 pkt 1) Ustawy obowiązek zapłaty Opłaty cukrowej ciąży na podmiocie sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów, jeżeli podmiot jest producentem, nabywa napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importuje napoje.

Natomiast zgodnie z art. 12a ust. 3 Ustawy przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w ust. 2, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

-także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Zgodnie z art. 12e ust. 1 Ustawy obowiązek zapłaty Opłaty cukrowej powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju podlegającego Opłacie cukrowej.

Dodatkowo, zgodnie z art. 12e ust. 3 Ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje objęte Opłatą cukrową podmiotowi prowadzącemu jednoczenie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takiej sytuacji sprzedający odprowadza Opłatę cukrową od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych Opłatą cukrową.

W powyższym przypadku zgodnie z art. 12e ust. 4 Ustawy pozostałe podmioty wprowadzające na rynek napoje podlegające pod Opłatę cukrową, za których wprowadzenie została zapłacona Opłata cukrowa, nie uwzględniają tych napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1) Ustawy przesyłanej do urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 12g. ust. 1 pkt 1) Ustawy Podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, są obowiązane: składać w postaci elektronicznej informację, opatrzoną podpisem kwalifikowanym, według wzoru, o którym mowa w ust. 3, organowi właściwemu w sprawie opłaty za pośrednictwem systemu informatycznego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy informacja, na rachunek organu właściwego w sprawie opłaty.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że Dostawca sprzedaje Napoje podlegające Opłacie cukrowej na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca uczestniczy w obrocie hurtowym towarów, w tym Napojów, ale prowadzi również sam sprzedaż detaliczną towarów, w tym Napojów. Zgodnie z art. 12a ust. 3 Ustawy sprzedaż detaliczna powinna być rozumiana jako sprzedaż towarów w lokalu lub poza lokalem przedsiębiorstwa na rzecz konsumentów (również przedsiębiorców, jeżeli działają w celach nie związanych z działalnością gospodarczą). Przepis Ustawy odnosi się do sprzedaży detalicznej „towarów”, której dokonuje Wnioskodawca sprzedając detalicznie towary, w tym Napoje. Co istotne, definicja sprzedaży detalicznej z Ustawy w związku z art. 12e ust. 3 Ustawy nie przewiduje kryterium skali prowadzonej sprzedaży detalicznej.

Zatem, sam fakt prowadzenia przez Wnioskodawcę (niezależnie od działalności hurtowej) detalicznej sprzedaży towarów, skutkuje zastosowaniem art. 12e ust. 3 Ustawy, a wobec tego zobowiązaniem Dostawcy do uiszczenia Opłaty cukrowej od wszystkich dostarczanych do Wnioskodawcy Napojów.

W konsekwencji obowiązek uiszczenia Opłaty cukrowej spoczywa wyłącznie na Dostawcy, niezależnie od tego, czy następnie Wnioskodawca sprzedaje detalicznie, czy też hurtowo. W Ustawie brak jest przepisów, które nakładałyby obowiązek uiszczenia Opłaty cukrowej na inny podmiot, niż Dostawca. Brak jest również przepisów wprowadzających odpowiedzialność solidarną Wnioskodawcy w przypadku niespełnienie przez Dostawcę obowiązku zapłaty wynikającego z art. 12e ust. 3 Ustawy tj. niezapłacenie Opłaty cukrowej przez Dostawcę.

W niniejszym przypadku, wobec braku obowiązku uiszczenia Opłaty cukrowej przez Wnioskodawcę, brak jest również obowiązków informacyjnych (sprawozdawczych) po stronie Wnioskodawcy. Bowiem, jeżeli Wnioskodawca nabywa Napoje od Dostawcy (a na Dostawcy spoczywa obowiązek zapłaty Opłaty cukrowej od Napojów sprzedawanych Wnioskodawcy), to na Wnioskodawcy nie powinien ciążyć obowiązek informacyjny, o którym mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1) Ustawy („Obowiązek informacyjny”). Zatem Wnioskodawca nie powinien uwzględniać Napojów nabywanych od Dostawcy w informacji przesyłanej do urzędu skarbowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, nielogicznym byłoby w takiej sytuacji nakładanie Obowiązku informacyjnego na Wnioskodawcę, skoro to nie on jest zobowiązany do zapłaty Opłaty cukrowej. Gdyby Wnioskodawca uwzględnił takie Napoje w swoim Obowiązku informacyjnym, to mogłoby dojść do „podwójnego” zaraportowania tych samych Napojów (tj. przez Dostawcę i Wnioskodawcę), a w konsekwencji podwójnego naliczenia Opłaty cukrowej.

Przyjęcie przeciwnego stanowiska tj. że na Wnioskodawcy może ciążyć Obowiązek informacyjny w zakresie nabywanych od Dostawcy Napojów, mogłoby prowadzić do irracjonalnych skutków. Wnioskodawca nie ma bowiem możliwości weryfikacji, czy Dostawca wywiązał się z obowiązku zapłaty Opłaty cukrowej, nałożonego przez ustawodawcę w art. 12e ust. 3 Ustawy. Ustawa nie wprowadza przepisów, które umożliwiłyby Wnioskodawcy kontrolę Dostawcy w tym zakresie oraz wymaganie przedstawienia przez Dostawcę informacji o prawidłowym uiszczeniu Opłaty cukrowej. Innymi słowy Wnioskodawca nie dysponuje „narzędziami prawnymi” do kontroli spełnienia przez Dostawcę obowiązku zapłaty Opłaty cukrowej. Przyjmując, że Obowiązek informacyjny ciążyłby także na Wnioskodawcy, a Dostawca nie uiściłby Opłaty cukrowej od dostarczanych Napojów, to Wnioskodawca (z uwagi na to, że nie jest w stanie tego zweryfikować), spełniając Obowiązek informacyjny musiałby zapłacić Opłatę cukrową, która zostałaby wtedy naliczona, a przecież obowiązek zapłaty Opłaty cukrowej ciąży wyłącznie na Dostawcy.

W praktyce spełnienie Obowiązku informacyjnego przez Wnioskodawcę, zamiast Dostawcy byłoby niemożliwe również ze względu na to, że Wnioskodawca nie wie przecież ile łącznie (nie tylko na rzecz Wnioskodawcy) Napojów objętych Opłatą cukrową sprzedaje Dostawca, a w związku z tym nie jest w stanie prawidłowo zweryfikować, jaką wysokość Opłaty cukrowej powinien uiścić. Tego typu informacje stanowią bowiem tajemnicę przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 11 ust. 4 ustawy z 6 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy niezasadne byłoby nakładanie Obowiązku informacyjnego na Wnioskodawcę, który nie jest w stanie przewidzieć, ani sprawdzić czy Dostawca prawidłowo spełnił ciążący na nim obowiązek uiszczenia Opłaty cukrowej.

Powyższe potwierdza, że to wyłącznie Dostawca jest zobowiązany zarówno do uiszczenia Opłaty cukrowej od Napojów dostarczanych Wnioskodawcy (który prowadzi jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową Napojów), jak również do spełnienia Obowiązku informacyjnego w zakresie dostarczanych Wnioskodawcy Napojów. Zatem, Wnioskodawca nie powinien uwzględniać nabywanych od Dostawcy Napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1) Ustawy, przesyłanej do urzędu skarbowego, niezależnie od tego, czy Dostawca w rzeczywistości uiścił Opłatę cukrową.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż jego zdaniem zasadniczo Napoje, które nie będą objęte klasami PKWiU:10.32, 10.90 lub w dziale 11, nie podlegają Opłacie cukrowej, w związku z czym również w odniesieniu do tych Napojów Spółka nie będzie miała obowiązku zapłaty Opłaty cukrowej, a wobec tego Spółka nie ma obowiązku uwzględnić tych Napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1) Ustawy, przesyłanej do Urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej obu wariantów przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• braku obowiązku zapłaty opłaty w przypadku sprzedaży napojów mieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 – jest prawidłowe,
• braku obowiązku zapłaty opłaty w przypadku sprzedaży napojów niemieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 – jest prawidłowe,
• braku obowiązku złożenia informacji o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.