Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.191.2021.2.MK
z 7 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z wniosku z 18 marca 2021 r. (data wpływu 19 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 31 maja 2021 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• ustalenia czy planowana sprzedaż będzie stanowiła sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy oraz czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
  

• ustalenia czy wydatki na remont budynków i budowli będą uwzględniane przy obliczaniu 30% kwoty nakładów powodujących odnowienie tzw. pierwszego zasiedlenia zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy,
  

• ustalenia czy sprzedaż budynków i budowli posadowionych na działce o numerze ... będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT,
  

• ustalenia czy sprzedaż budynków i budowli przy sprzedaży działki o numerze ... będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT,
  

• ustalenia podstawy opodatkowania gruntu przy sprzedaży działki o numerze ...,
  

• ustalenia czy w przypadku sprzedaży zwolnionej remontowanych budynków i budowli, do wydatków remontowych stosuje się 12 miesięczny okres korekty odliczonego podatku naliczonego związanego z tymi wydatkami,
  

• ustalenia kto będzie podatnikiem podatku od towarów i usług przy sprzedaży opisanej w niniejszym wniosku,
  

• ustalenia na kim będzie ciążył obowiązek wystawienia faktury VAT w związku z planowaną sprzedażą oraz jakie dane powinny zostać ujęte na fakturze VAT
  

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

18 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• ustalenia czy planowana sprzedaż będzie stanowiła sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy oraz czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
  

• ustalenia czy wydatki na remont budynków i budowli będą uwzględniane przy obliczaniu 30% kwoty nakładów powodujących odnowienie tzw. pierwszego zasiedlenia zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy,
  

• ustalenia czy sprzedaż budynków i budowli posadowionych na działce o numerze ... będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT,
  

• ustalenia czy sprzedaż budynków i budowli przy sprzedaży działki o numerze ... będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT,
  

• ustalenia podstawy opodatkowania gruntu przy sprzedaży działki o numerze ...,
  

• ustalenia czy w przypadku sprzedaży zwolnionej remontowanych budynków i budowli, do wydatków remontowych stosuje się 12 miesięczny okres korekty odliczonego podatku naliczonego związanego z tymi wydatkami,
  

• ustalenia kto będzie podatnikiem podatku od towarów i usług przy sprzedaży opisanej w niniejszym wniosku,
  

• ustalenia na kim będzie ciążył obowiązek wystawienia faktury VAT w związku z planowaną sprzedażą oraz jakie dane powinny zostać ujęte na fakturze VAT.
  
  

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 31 maja 2021 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku wspólnym złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: Pana ...
  

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Panią ...
  

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą „...”. Przedmiotem działalności gospodarczej wnioskodawcy jest wynajem nieruchomości własnych.

W dniu 27 września 2006r. Wnioskodawca wraz ze współmałżonką ..., aktem notarialnym rep. A nr ..., nabyli nieruchomość, położoną w ..., przy ulicy ...(wcześniej ulica ..., w akcie notarialnym ulica ...).

W skład nabytej nieruchomości wchodziło prawo użytkowania wieczystego działki numer ... o powierzchni 3,2037ha oraz prawo własności następujących budynków i budowli :

1. pawilon wczasowy (budynek nr 1) Budynek murowany, trzykondygnacyjny, w zabudowie wolnostojącej. Budynek posiada fundamenty betonowe.
2. kompleks budynków gospodarczych (budynek nr 2) Budynki o konstrukcji drewnianej, zadaszone, które nie posiadają fundamentów.
3. budynek stołówki (budynek nr 3) Budynek murowany, parterowy, niepodpiwniczony, w zabudowie wolnostojącej. Budynek posiada fundamenty betonowe.
4. budynek recepcji (budynek nr 4) Budynek murowany, parterowy, niepodpiwniczony, w zabudowie wolnostojącej. Budynek posiada fundamenty betonowe.
5. budynek gospodarczy magazynowo-socjalny (budynek nr 5) Budynek murowany, parterowy, niepodpiwniczony, w zabudowie wolnostojącej. Budynek posiada fundamenty betonowe.
6. 30 domków campingowych (budynki nr 6-35) Budynki drewniane, każdy posadowiony na płycie fundamentowej.
7. sieć wodociągowa i kanalizacyjna (budowla nr 1)
8. zbiornik szamba (budowla nr 2)
9. parking wykonany z kostki brukowej (budowla nr 3)
10. ogrodzenie (budowla nr 4)
11. drogi i dojścia do budynków z kostki brukowanej (budowla nr 5)
    
    

Aktualnie prawo użytkowania wieczystego oraz własności budynków wpisane są w księdze wieczystej o numerze ....

Transakcja zakupu nieruchomości nie była opodatkowana podatkiem VAT. Nabycie nastąpiło w związku z prowadzoną przez ... działalnością gospodarczą pod firmą .... Od chwili nabycia, nieruchomość jest wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W stosunku do wyżej wymienionych budynków (nr 1-35) i budowli (nr 1-5) Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. b Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą".

W 2010 roku Wnioskodawca rozpoczął budowę dwóch budynków usługowych rekreacji wczasowej (apartamentów) o konstrukcji drewnianej ,, na działce numer ... (budynki nr 36,37). Wspomniane budynki posiadają fundamenty. Od wydatków na budowę domków (apartamentów) Wnioskodawca odliczał podatek VAT. Decyzją z dnia 26 maja 2015 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w ... udzielił pozwolenia na użytkowanie dwóch w/w budynków. Od momentu pozwolenia na użytkowanie budynki są wykorzystywane w działalności Wnioskodawcy i są wynajmowane gościom w celu wypoczynku.

Decyzją z dnia 15 maja 2013r. Starosta Powiatowy w ... orzekł o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntu, oznaczonego numerem działki ..., w prawo własności nieruchomości gruntowej. Wspomniane przekształcenie użytkowania wieczystego do momentu złożenia niniejszego wniosku nie zostało ujawnione w księdze wieczystej o numerze ....

W roku 2016 oraz 2018 na działce numer ... wybudowano dwa nowe domy rekreacyjne przeznaczone pod wynajem (budynki nr 38,39). Od wydatków na wybudowanie tych domów Wnioskodawca odliczał podatek VAT. Do momentu złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca nie uzyskał decyzji o pozwoleniu na użytkowanie wspomnianych dwóch budynków.

Wnioskodawca cyklicznie ponosi wydatki na remont budynków (od 1 do 35) oraz sieci wod-kan (dalej jako „wydatki remontowe”). Wydatki te są zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie stanowią ulepszenia środków trwałych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca rozpoczął procedurę podziału działki o numerze .... Postanowieniem z dnia 20 stycznia 2021 roku Wójt Gminy ... pozytywnie zaopiniował projekt podziału działki o numerze ... na dwie działki tj. działkę ... o powierzchni 2,7028 ha oraz działkę ... o powierzchni 0,5009 ha. W związku z planowanym podziałem działki ..., prawie wszystkie budynki oraz budowle będą posadowione na działce o numerze ..., z wyjątkiem nowych budynków mieszkalnych, wybudowanych w roku 2016 oraz 2018, które to będą posadowione na działce o numerze ....

Wnioskodawca planuje sprzedać nieruchomość opisaną w niniejszym wniosku. Sprzedaż nastąpi po podziale działki numer .... Sprzedaż będzie dotyczyła działki numer ... wraz z budynkami (budynki nr od 1 do nr 37) oraz budowlami (budowle od nr 1 do nr 5) na niej posadowionymi. Działka numer ... oraz posadowione na niej budynki (budynki nr 38,39) pozostaną własnością Wnioskodawcy oraz małżonki.

Na pytania zawarte w wezwaniu o treści:

1. Czy nieruchomość objęta zakresem wniosku, będzie stanowiła organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Przy czym należy wskazać, że wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wobec powyższego należy wskazać jednoznacznie, czy nieruchomość objęta zakresem wniosku, na dzień zbycia będzie wyodrębniony organizacyjne na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze? W przypadku negatywnej odpowiedzi, należy wskazać w czym się brak wyodrębnienia organizacyjnego będzie przejawiał.

Wyodrębnienie finansowe natomiast najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wobec powyższego należy wskazać jednoznacznie, czy na dzień sprzedaży będzie możliwe przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do nieruchomości objętej zakresem pytania? W przypadku negatywnej odpowiedzi, należy wskazać w czym się brak wyodrębnienia finansowego będzie przejawiał.

Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Wobec powyższego należy wskazać jednoznacznie czy nieruchomość objęta zakresem wniosku będzie stanowiła wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania? W przypadku negatywnej odpowiedzi, należy wskazać w czym się brak wyodrębnienia funkcjonalnego będzie przejawiał.

2. Czy działka nr ... wraz z posadowionymi na niej budynkami i budowlami została wprowadzona do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania działalności gospodarczej?
3. Czy działka objęta zakresem pytania od momentu nabycia przez Zainteresowanych jest i będzie w momencie zbycia nieprzerwalnie objęta ustawową małżeńską wspólnością majątkową? Jeżeli nie to należy wskazać w związku z jakimi okolicznościami, na podstawie jakich umów działka nie jest/nie będzie w momencie zbycia objęta ustawową małżeńską wspólnością majątkową?
4. Czy Zainteresowana niebędąca stroną postępowania jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to w związku z jaką działalnością?
5. Czy Zainteresowanym przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości nr ... – jeżeli tak, to należy wskazać komu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego? Jeżeli nie, to należy wskazać przyczyny.
6. Należy wskazać w ramach jakich czynności została nabyta nieruchomości nr ...:
   • opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
   • zwolnionych od podatku od towarów i usług,
   • niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

7. Czy czynność nabycia działki nr ... została udokumentowana fakturą?
8. Czy znajdujące się na działce nr ... zabudowania stanowią budynki/budowle – w rozumieniu art. 3 pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333) – lub ich części? Należ wskazać odrębnie dla każdego budynku/budowli znajdujących się na ww. działce. Przy czym, przez pojęcie:
   • budynek – należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
   • budowlę – należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwałe związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;
   
   

9. Czy ww. budynki/budowle są trwale związane z gruntem?
   
10. Jakie wydatki objęte są zakresem pytania nr 2? Należy wyszczególnić wydatki odrębnie dla każdego budynku i budowli.
    
11. Czy wydatki objęte zakresem pytania nr 2 zostały poniesione w celu zmiany wykorzystywania lub znaczącej zmiany warunków zasiedlenia przedmiotowych budynków i budowli?
    
    

Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi:

Odpowiedź 1a:

Nie, nieruchomość objęta zakresem wniosku, na dzień zbycia nie będzie wyodrębniona na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Nieruchomość objęta wnioskiem nie jest wyodrębniona, oraz szczególnie wyróżniona w porównaniu do innych nieruchomości wynajmowanych w działalności Zainteresowanego będącego stroną postępowania. Jest ona tak jak inne nieruchomości wykorzystywane do działalności Wnioskodawcy i stanowi jedynie składnik majątku przedsiębiorstwa Zainteresowanego będącego stroną postępowania.

Odpowiedź 1b:

Nie, na dzień sprzedaży nie będzie możliwe przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do nieruchomości objętej zakresem pytania. Do takiego przyporządkowania konieczne byłoby dokonanie dodatkowych czynności.

Odpowiedź 1c:

Nieruchomość objęta zakresem wniosku jest zespołem budynków i budowli, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej w przedmiocie okresowego wynajmu pokoi. Nieruchomość ta jest samodzielnie wystarczająca do prowadzenia na niej działalności w powyższym zakresie.

Odpowiedź 2:

Na ten moment działka ... tj. grunt, budynki i budowle są wprowadzone do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania. Planowany podział nie został jeszcze dokonany, więc działka ... jeszcze nie istnieje.

Odpowiedź 3:

Tak, działka od momentu nabycia jest i będzie w momencie zbycia nieprzerwanie objęta ustawową małżeńską wspólnością majątkową.

Odpowiedź 4:

Nie, Zainteresowana niebędąca stroną postępowania nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Odpowiedź 5:

Nie, Zainteresowanym nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości nr ..., gdyż transakcja nabycia tej nieruchomości była zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Odpowiedź 6:

Nieruchomość nr ... została nabyta w ramach czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Natomiast w działalności gospodarczej Zainteresowanego będącego stroną postępowania była i jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Odpowiedź 7:

Nie, nabycie działki nr ... nie było udokumentowane fakturą. Nabycie działki nr ... udokumentowane zostało tylko aktem notarialnym.

Odpowiedź 8:

Poniższe zabudowania stanowią budynki w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy prawo budowlane:

1. pawilon wczasowy (budynek nr 1)
2. kompleks budynków gospodarczych (budynek nr 2)
3. budynek stołówki (budynek nr 3)
4. budynek recepcji (budynek nr 4)
5. budynek gospodarczy magazynowo-socjalny (budynek nr 5)
6. 30 domków campingowych (budynki nr 6-35)
7. Dwa budynki usługowe rekreacji wczasowej „apartamenty” (budynki nr 36,37).
   
   

Poniższe zbudowania stanowią budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane:

1. sieć wodociągowa i kanalizacyjna (budowla nr 1)
2. zbiornik szamba (budowla nr 2)
3. parking wykonany z kostki brukowej (budowla nr 3)
4. ogrodzenie (budowla nr 4)
5. drogi i dojścia do budynków z kostki brukowanej (budowla nr 5)
   
   

Odpowiedź 9:

Tak, powyższe budynki i budowle są trwale związane z gruntem.

Odpowiedź 10:

Dla budynków oznaczonych we wniosku numerami od 1 do 35 wydatki objęte zakresem pytania nr 2 dotyczyły :

• malowania brudnych i zniszczonych ścian wewnątrz i na zewnątrz budynków
  

• wymiany lub naprawy zepsutych lub uszkodzonych umywalek, kranów, kontaktów, włączników
  

• wymiany lub naprawy części instalacji elektrycznych i hydraulicznych
  

• naprawy poszyć dachowych
  

• wymiany uszkodzonej glazury i terakoty, szpachlowanie, gipsowanie naprawa uszkodzonych ścian działowych oraz ścian wewnętrznych w budynkach
  

• Dla budynków oznaczonych we wniosku numerami 36 i 37 wydatki objęte zakresem pytania nr 2 dotyczyły:
  

• malowania brudnych i zniszczonych ścian wewnątrz i na zewnątrz budynków
  

• wymiany lub naprawy zepsutych lub uszkodzonych umywalek, kranów, kontaktów, włączników
  

• wymiany uszkodzonej glazury i terakoty, szpachlowanie, gipsowanie naprawa uszkodzonych ścian działowych oraz ścian wewnętrznych w budynkach
  
  

Odpowiedź 11:

Nie, wydatki objęte zakresem pytania nr 2 nie zostały poniesione w celu zmiany wykorzystywania lub znaczącej zmiany warunków zasiedlenia przedmiotowych budynków i budowli. Wspomniane wydatki miały i mają na celu przywrócenie stanu poprzedniego tj. przywrócenie do warunków użytkowania budynków i budowli, utraconego przez zużycie dotychczasowych materiałów i wyposażenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy planowana sprzedaż będzie stanowiła sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy oraz czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Czy wydatki na remont budynków i budowli będą uwzględniane przy obliczaniu 30% kwoty nakładów powodujących odnowienie tzw. pierwszego zasiedlenia zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy?
3. Czy sprzedaż budynków i budowli posadowionych na działce o numerze ... będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?
4. Czy sprzedaż budynków i budowli przy sprzedaży działki o numerze ... będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT?
5. W jaki sposób ustalić podstawę opodatkowania gruntu przy sprzedaży działki o numerze ... ?
6. Czy w przypadku sprzedaży zwolnionej remontowanych budynków i budowli, do wydatków remontowych stosuje się 12 miesięczny okres korekty odliczonego podatku naliczonego związanego z tymi wydatkami?
7. Kto będzie podatnikiem podatku od towarów i usług przy sprzedaży opisanej w niniejszym wniosku?
8. Na kim będzie ciążył obowiązek wystawienia faktury VAT w związku z planowaną sprzedażą oraz jakie dane powinny zostać ujęte na fakturze VAT?
   
   

Stanowisko Zainteresowanych.

Odpowiedź na pytanie numer 1

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Według art. 2 pkt 27e ustawy przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Sprzedaż nieruchomości opisanej w stanie faktycznym nie spełnia przesłanek zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz nie będzie ona wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Opisana nieruchomość nie jest wyodrębniona organizacyjnie w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Zgodnie z orzecznictwem i poglądami organów skarbowych o wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział, itp. Takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnych charakterze ( por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 5 października 2016r., sygn. akt I SA/Sz 437/16, Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 października 2018r., znak 0112- KDIL4.4012.414.2018.2.AR). Wnioskodawca w swojej działalności gospodarczej nie dokonywał żadnych czynności formalnych oraz nieformalnych mających na celu wyodrębnienie nieruchomości będącej przedmiotem niniejszego wniosku ze struktury własnego przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (por. Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 listopada 2017 r., znak 0111-KDIB3-2.4012.591.2017.2. ABI).

Ważne natomiast jest, aby przenoszone należności i zobowiązania były wyodrębnione i dały się przyporządkować finansowo do wyodrębnionego majątku tak, aby można było przejąć funkcje gospodarcze (por. Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 października 2018 r., znak 0112-KDIL4.4012.414.2018.2.AR).

Wyodrębnienie finansowe powinno być rozpatrywane na płaszczyźnie formalnej, tj. prowadzenia odrębnej księgowości, która pozwała na rozdzielenie przychodów i kosztów działalności zorganizowanej części przedsiębiorstwa, bądź też odrębnego ewidencjonowania przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem części przedsiębiorstwa (por. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 maja 2019 r., sygn. akt I FSK 468/17).

Wyodrębnienie finansowe wymaga więc posiadania takiego systemu ewidencji, który umożliwia przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jak wynika ze stanowisk organów w indywidualnych interpretacjach przez taki system należy rozumieć odrębne plany finansowe, odrębne budżety oraz prowadzenie zakładowych planów kont, na których księgowane są wyłącznie zdarzenia gospodarcze związane z działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Opisana nieruchomość nie jest wyodrębniona finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Wnioskodawca w prowadzonej ewidencji podatkowej nie stosuje dodatkowych zapisów, pozwalających na wyodrębnienie opisanej nieruchomości od reszty majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży nieruchomości, opisanej w niniejszym wniosku, jako sprzedaż składnika majątku swojej działalności gospodarczej. Z przyczyn subiektywnych oraz obiektywnych nie można uznać sprzedaży opisanej nieruchomości jako sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, gdyż sprzedawana nieruchomość nie spełnia ustawowych cech zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w szczególności nie jest organizacyjnie oraz finansowo wyodrębniona w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.

Odpowiedz na pytanie numer 2

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu ,
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia remont, dlatego też w tym zakresie należy przywołać przepisy Prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1250) przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Ustawa przy definiowaniu „ulepszenia” odsyła do przepisów „wydatków na ulepszenie" w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.) ulepszenie może nastąpić w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Zgodnie z Interpretacją Indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 lipca 2019 r., znak 0111-KDIB1- 1.4010.204.2019.1.MG : „na podstawie ugruntowanej praktyki przyjmuje się, że z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje ich:

• przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
  

• rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
  

• adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
  

• rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
  

• modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.
  
  

Różnica między nakładami na remont, a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych, a drugie do podjęcia, czy rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych.”

Natomiast w katalogu ulepszeń nie mieści się remont środka trwałego. Istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego danego obiektu, niezmieniające jego charakteru i funkcji.

Co więcej, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r., sygnatura akt C-308/16 (KOZUBA PREMIUM SELECTION SP. Z O.O. v. DYREKTOR IZBY SKARBOWEJ W WARSZAWIE, LEX nr 2394120), wyraźnie zawęża wydatki powodujące odnowienie pierwszego zasiedlanie do wydatków na prace powodujących nowe przeznaczenie przebudowywanego budynku lub w znaczny sposób zmieniające dotychczasowe korzystanie z przebudowywanego budynku. W uzasadnieniu do wspomnianego wyroku Trybunał uznał, że „przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku ulepszenia istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia. Pojęcie przebudowy obejmuje zatem w szczególności przypadek, w którym zostały przeprowadzone pełne lub dostatecznie zaawansowane prace, po zakończeniu których odnośny budynek zostanie przeznaczony do innych celów.”

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że wydatki remontowe nie mieszczą się w definicji ulepszenia na podstawie przepisów o podatkach dochodowych. Remont stanowi jedynie odtworzenie stanu pierwotnego budynku lub budowli, który nie powoduje zmian w sposobie użytkowania budynku lub budowli. Natomiast odtworzenie stanu pierwotnego definitywnie nie może zostać uznane za „przebudowę” w rozumieniu przepisów dyrektywy o VAT tj. nie może być uznane za działanie powodujące zmiany jego wykorzystania lub znaczącej zmiany jego użytkowania (zasiedlenia). Reasumując, wydatki na remont nie stanowią wydatków na ulepszenie i nie należy ich wliczać do limitu 30% wartości początkowej, po przekroczeniu którego następuje ponowne pierwsze zasiedlenie ulepszanego budynku lub budowli zgodnie z art. 2 pkt 14 lit. b ustawy.

Odpowiedź na pytanie numer 3

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;
   
   

Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 14 ustawy przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie sprzedawane budynki i budowle będą korzystały ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z uwagi na fakt, że będą sprzedawane po ponad 2 letnim okresie od pierwszego zasiedlenia.

Wskazane we wniosku budynki od 1 do 35 oraz budowle od 1 do 5 zostały zasiedlone co najmniej w momencie nabycia przez Wnioskodawcę i małżonkę. Wnioskodawca posiada informacje, że powyższe obiekty budowlane były wykorzystywane w działalności gospodarczej zbywającego nieruchomość, jednak nie jest w stanie określić dokładnego momentu wybudowania ich oraz przyjęcia do używania przez poprzedniego właściciela. Niemniej jednak, sam Wnioskodawca używa powyższe obiekty od momentu nabycia na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Budynki oznaczone numerami 36 i 37 od momentu otrzymania pozwolenia na użytkowanie tj. od maja 2015 roku są również nieprzerwanie wykorzystywane na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Używane są więc dłużej niż 2 lata, na potrzeby własne, od momentu pierwszego zasiedlenia.

Reasumując, sprzedaż wszystkich budynków i budowli będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odpowiedź na pytanie numer 4

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne. Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dlatego nie będzie możliwe skorzystanie ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a, gdyż zwolnienia te wzajemnie się wykluczają.

Odpowiedź na pytanie numer 5

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Jeżeli sprzedaż budynków i budowli trwale związanych z gruntem będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to konsekwentnie - na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy - również sprzedaż gruntu, na którym posadowione są ww. obiekty, będzie korzystała ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług (por. Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 lipca 2019 r., znak 0112-KDIL2-3.4012.228.2019.2.ZD).

Odmienna sytuacja wystąpi w przypadku, gdy część gruntów i budynków trwale z gruntem związanych będzie opodatkowana stawką 23% a część gruntów i budynków trwale z gruntem związanych, będzie zwolniona z opodatkowania.

Przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie precyzują w jaki sposób należy ustalić podstawę opodatkowania w przypadku, gdy transakcja dostawy dotyczy nieruchomości częściowo opodatkowanej podatkiem VAT, a częściowo korzystającej ze zwolnienia od tego podatku. Dopuszczalne są różne właściwe rozwiązania, o ile odzwierciedlają stan faktyczny. Należą do nich: metoda oparta na kluczu wartościowym (tj. polegająca na zastosowaniu właściwych stawek proporcjonalnie do wartości sprzedawanych części nieruchomości) czy też rozwiązanie według klucza powierzchniowego (tj. oparte na podzieleniu powierzchni nieruchomości proporcjonalnie do powierzchni zajmowanych przez poszczególne części - opodatkowane VAT i korzystające ze zwolnienia od podatku) por. Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 czerwca 2018 r., znak 0114-KDIP1-3.4012.184.2018.1.SM.

Odpowiedź na pytanie numer 6

Zgodnie z art. 91 ust. 7 w zw. z art. 91 ust. 1-6 ustawy, jeżeli podatnik skorzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego, a w okresie korekty zmieni przeznaczenie wykorzystywania nabytych towarów i usług, w związku z którymi odliczył podatek naliczony, na cele zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT, to podatnik będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego. Okres korekty uzależniony jest od klasyfikowania przez podatnika nabytych towarów i usług do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. Według z art. 91 ust. 7a w zw. z art. 91 ust 7 i art. 91 ust. 2 ustawy dla środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, z wyłączeniem tych których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, okres korekty wynosi 5 lub 10 lat. Natomiast dla pozostałych towarów i usług, zgodnie z art. 91 ust. 7b i 7c ustawy, okres korekty wynosi 12 miesięcy. Należy zauważyć, że ulepszenie środka trwałego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowi oddzielny środek trwały.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia remont, dlatego też w tym zakresie należy przywołać przepisy Prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1250) przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Wydatki na remont nie stanowią wydatków na ulepszenie i nie należy ich traktować jak wydatków na zakup nowego środka trwałego.

Dlatego przy sprzedaży budynków i budowli zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT, odliczony podatek naliczony od wydatków remontowych związanych z tymi budynkami znajdzie zastosowanie 12 miesięczny okres korekty na podstawie art. 91 ust. 7b i 7c ustawy.

Potwierdzają to również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach podatkowych stwierdzając, że „wydatki na remont nie stanowią wydatków na ulepszenie i nie należy ich traktować jak wydatków na zakup nowego środka trwałego. W konsekwencji do tych wydatków znajduje zastosowanie art. 91 ust. 7b i 7c ustawy o VAT i okres korekty odliczonego podatku naliczonego VAT od tych wydatków wynosi 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary do użytkowania tj. w którym zakończono remont (i wydano wyremontowany środek trwały do użytkowania).”(por. Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 lutego 2017 r., znak 2461-IBPP3.4512.844.2016.1.JP; Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 4 sierpnia 2016r., znak 1061-IPTPP3.4512.308.2016.2.JM)

Odpowiedź na pytanie numer 7

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zatem, grunt, budynki oraz budowle spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Jeżeli zatem, przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) - jako podatnik VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Zatem, nie każda czynność, która wywołuje skutki na gruncie prawa cywilnego, będzie takie skutki wywoływała na gruncie prawa podatkowego.

W rozpatrywanej sprawie pomimo, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w ramach istniejącej małżeńskiej wspólnoty majątkowej, to jednak od momentu nabycia nieruchomość ta była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Czyli Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą w oparciu o składniki majątku wspólnego miał nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną. Ta sama sytuacja dotyczy domów wybudowanych w późniejszym okresie ( budynki numer 36 i 37).

Skoro więc nieruchomość - będącą przedmiotem planowanej sprzedaży -Wnioskodawca wykorzystywał do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy, to Wnioskodawca jest w sensie ekonomicznym właścicielem tej nieruchomości i to Wnioskodawca dokona w efekcie dostawy nieruchomości - przeniesienia prawa do rozporządzania nią jak właściciel.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy wskazać należy, że w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, stanowiącej współwłasność małżeńską, za zbywcę (stronę transakcji sprzedaży) należy uznać wyłącznie Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując dostawy przedmiotowej nieruchomości, uprzednio wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy dla całej transakcji sprzedaży nieruchomości. W konsekwencji, dostawa tej nieruchomości w całości będzie podlegała po stronie Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Przedmiotowa transakcja dotyczyć będzie bowiem towaru w rozumieniu ustawy, tj. nieruchomości, stanowiącej składnik majątkowy przedsiębiorstwa Wnioskodawcy oraz dokonana będzie przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Podsumowując, w związku z planowaną dostawą nieruchomości - będącej przedmiotem zapytania - wyłącznie Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Podobne stanowisko zaprezentowano w Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 stycznia 2020 r., znak 0113- KDIPT1-3.4012.686.2019.2.MWJ.

Odpowiedź na pytanie numer 8

Zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Przepis art. 106b ust. 2 ustawy stanowi, że podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W świetle art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
   
   

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów - co do zasady - podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Jednakże nie ma przeszkód, aby w powyższych sytuacjach podatnik wystawiał fakturę.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przypadku gdy, planowana sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, to tym samym brak jest obowiązku ze strony Wnioskodawcy do wystawienia faktury z tego tytułu, o ile nie zaistnieją przesłanki, o których mowa w cyt. wyżej art. 106b ust. 3 ustawy. W przypadku bowiem dokumentowania sprzedaży zwolnionej od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, podatnik co do zasady zobowiązany jest do wystawienia faktury wyłącznie na żądanie nabywcy (pod warunkiem, że żądanie wystawienia faktury zgłoszone zostało w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty). Jednakże nie ma przeszkód, aby w takiej sytuacji podatnik wystawił fakturę.

Niemniej jednak, jeżeli planowana sprzedaż nieruchomości będzie stanowiła dostawę opodatkowaną podatkiem VAT, to wówczas po stronie Wnioskodawcy wystąpi obowiązek wystawienia faktury z tytułu przedmiotowej sprzedaży.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że - jak stwierdzono powyżej - z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości podatnikiem podatku od towarów i usług - w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy dla całej przedmiotowej transakcji będzie Wnioskodawca. Zatem, wyłącznie po stronie Wnioskodawcy wystąpi możliwość wystawienia faktury z tytułu tej sprzedaży. Wystawiona przez Wnioskodawcę faktura powinna obejmować sprzedaż całej nieruchomości i uwzględniać całą kwotę należną obojgu małżonkom. Na fakturze dokumentującej dostawę nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską powinny być wykazane dane Wnioskodawcy jako podatnika prowadzącego działalność gospodarczą

Podobne stanowisko zaprezentowano w Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 stycznia 2020 r., znak 0113-KDIPT1 -3.4012.686.2019.2.MWJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy, wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – w myśl art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
  

• zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
  

• składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
  

• zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
  
  

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa oraz składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Planowana transakcja sprzedaży działki numer ... wraz z znajdującymi się na niej budynkami oraz budowlami nie będzie stanowić zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedającego, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem, aby ww. przedmiot transakcji stanowił masę majątkową wydzieloną organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako niezależne przedsiębiorstwo.

Jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą „...”. Przedmiotem działalności gospodarczej wnioskodawcy jest wynajem nieruchomości własnych. W dniu 27 września 2006r. Wnioskodawca wraz ze współmałżonką ..., aktem notarialnym rep. A nr ..., nabyli nieruchomość, położoną w ..., przy ulicy ...(wcześniej ulica ..., w akcie notarialnym ulica ...). W skład nabytej nieruchomości wchodziło prawo użytkowania wieczystego działki numer ... o powierzchni 3,2037ha oraz prawo własności znajdujących się na niej budynków i budowli. Wnioskodawca rozpoczął procedurę podziału działki o numerze .... Postanowieniem z dnia 20 stycznia 2021 roku Wójt Gminy ... pozytywnie zaopiniował projekt podziału działki o numerze ... na dwie działki tj. działkę ... o powierzchni 2,7028 ha oraz działkę ... o powierzchni 0,5009 ha. W związku z planowanym podziałem działki ..., prawie wszystkie budynki oraz budowle będą posadowione na działce o numerze ..., z wyjątkiem nowych budynków mieszkalnych, wybudowanych w roku 2016 oraz 2018, które to będą posadowione na działce o numerze .... Wnioskodawca planuje sprzedać nieruchomość opisaną w niniejszym wniosku. Sprzedaż nastąpi po podziale działki numer .... Sprzedaż będzie dotyczyła działki numer ... wraz z budynkami (budynki nr od 1 do nr 37) oraz budowlami (budowle od nr 1 do nr 5) na niej posadowionymi. Działka numer ... oraz posadowione na niej budynki (budynki nr 38,39) pozostaną własnością Wnioskodawcy oraz małżonki. Ww. nieruchomość na dzień zbycia nie będzie wyodrębniona na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Nieruchomość objęta wnioskiem nie jest wyodrębniona, oraz szczególnie wyróżniona w porównaniu do innych nieruchomości wynajmowanych w działalności Zainteresowanego będącego stroną postępowania. Jest ona tak jak inne nieruchomości wykorzystywane do działalności Wnioskodawcy i stanowi jedynie składnik majątku przedsiębiorstwa Zainteresowanego będącego stroną postępowania. Na dzień sprzedaży nie będzie możliwe przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do nieruchomości objętej zakresem pytania. Do takiego przyporządkowania konieczne byłoby dokonanie dodatkowych czynności.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie sprzedaż działki numer ... wraz z znajdującymi się na niej budynkami oraz budowlami nie będzie stanowiła zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której definicję zawiera art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, do transakcji tej przepis art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie miał zastosowania. Zatem w analizowanej sprawie wystąpi sprzedaż składników majątkowych na rzecz Nabywcy, tym samym Transakcja ta będzie traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Przedmiotem wątpliwości Zainteresowanych jest kwestia ustalenia czy wydatki na remont budynków i budowli będą uwzględniane przy obliczaniu 30% kwoty nakładów powodujących odnowienie tzw. pierwszego zasiedlenia zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy czy transakcja dostawy Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy lub na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy oraz ustalenia podstawy opodatkowania gruntu przy sprzedaży działki o numerze ....

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści art. 7 ust. 1 ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel.

Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności” lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. „Dostawa towarów” nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa prywatnego. Czynności przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel musi jednak towarzyszyć wydanie przedmiotowego towaru, tylko wówczas bowiem powstanie obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Jak stanowi art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela.

Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzenie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Na gruncie powołanych powyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że sprzedaż udziału we współwłasności gruntu stanowi odpłatną dostawę towarów.

W myśl cytowanego wyżej art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel (…).

„Dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy - Kodeks cywilny z 23 kwietnia 1964 r., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 ustawy - Kodeks cywilny).

Należy wskazać, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy) jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że przedmiotowa sprzedaż nieruchomości dotyczy towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy).

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Jednocześnie, w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika - bowiem w obydwu przypadku doszło do korzystania z budynku.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, również prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli” . W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333).

Zgodnie z art. 3 pkt 2 powołanej ustawy, pod pojęciem budynku rozumie się taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W świetle art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Urządzeniami budowlanymi zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawo budowlane są urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Jak wynika z opisu sprawy w skład nabytej nieruchomości wchodziło prawo użytkowania wieczystego działki numer ... o powierzchni 3,2037ha oraz prawo własności następujących budynków i budowli :

1. pawilon wczasowy (budynek nr 1) Budynek murowany, trzykondygnacyjny, w zabudowie wolnostojącej. Budynek posiada fundamenty betonowe.
2. kompleks budynków gospodarczych (budynek nr 2) Budynki o konstrukcji drewnianej, zadaszone, które nie posiadają fundamentów.
3. budynek stołówki (budynek nr 3) Budynek murowany, parterowy, niepodpiwniczony, w zabudowie wolnostojącej. Budynek posiada fundamenty betonowe.
4. budynek recepcji (budynek nr 4) Budynek murowany, parterowy, niepodpiwniczony, w zabudowie wolnostojącej. Budynek posiada fundamenty betonowe.
5. budynek gospodarczy magazynowo-socjalny (budynek nr 5) Budynek murowany, parterowy, niepodpiwniczony, w zabudowie wolnostojącej. Budynek posiada fundamenty betonowe.
6. 30 domków campingowych (budynki nr 6-35) Budynki drewniane, każdy posadowiony na płycie fundamentowej.
7. sieć wodociągowa i kanalizacyjna (budowla nr 1)
8. zbiornik szamba (budowla nr 2)
9. parking wykonany z kostki brukowej (budowla nr 3)
10. ogrodzenie (budowla nr 4)
11. drogi i dojścia do budynków z kostki brukowanej (budowla nr 5)
    
    

Wnioskodawca planuje sprzedać nieruchomość opisaną w niniejszym wniosku. Sprzedaż nastąpi po podziale działki numer .... Sprzedaż będzie dotyczyła działki numer ... wraz z budynkami (budynki nr od 1 do nr 37) oraz budowlami (budowle od nr 1 do nr 5) na niej posadowionymi. Działka numer ... oraz posadowione na niej budynki (budynki nr 38,39) pozostaną własnością Wnioskodawcy oraz małżonki. Powyższe budynki i budowle są trwale związane z gruntem. Dla budynków oznaczonych we wniosku numerami od 1 do 35 Zainteresowany ponosi wydatki dotyczące:

• malowania brudnych i zniszczonych ścian wewnątrz i na zewnątrz budynków
  

• wymiany lub naprawy zepsutych lub uszkodzonych umywalek, kranów, kontaktów, włączników
  

• wymiany lub naprawy części instalacji elektrycznych i hydraulicznych
  

• naprawy poszyć dachowych
  

• wymiany uszkodzonej glazury i terakoty, szpachlowanie, gipsowanie naprawa uszkodzonych ścian działowych oraz ścian wewnętrznych w budynkach
  
  

Dla budynków oznaczonych we wniosku numerami 36 i 37 Zainteresowany ponosi wydatki dotyczące:

• malowania brudnych i zniszczonych ścian wewnątrz i na zewnątrz budynków
  

• wymiany lub naprawy zepsutych lub uszkodzonych umywalek, kranów, kontaktów, włączników
  

• wymiany uszkodzonej glazury i terakoty, szpachlowanie, gipsowanie naprawa uszkodzonych ścian działowych oraz ścian wewnętrznych w budynkach
  
  

Ww. wydatki nie zostały poniesione w celu zmiany wykorzystywania lub znaczącej zmiany warunków zasiedlenia przedmiotowych budynków i budowli. Wspomniane wydatki miały i mają na celu przywrócenie stanu poprzedniego tj. przywrócenie do warunków użytkowania budynków i budowli, utraconego przez zużycie dotychczasowych materiałów i wyposażenia.

W stosunku do wyżej wymienionych budynków ( nr1-35) i budowli (nr1-5) Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. b ustawy.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że przedmiotem sprzedaży będzie działka ... wraz z budynkami (budynki nr od 1 do nr 37) oraz budowlami (budowle od nr 1 do nr 5) na niej posadowionymi.

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, czy też opodatkowanie właściwą stawką podatku należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem budynków i budowli nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że wydatki dotyczące budynków oznaczonych nr 1-37 ponoszone przez Zainteresowanego nie stanowią wydatków na ulepszenie, o którym mowa w art. 2 pkt 14 lit. b ustawy.

Powyższe wynika z faktu, że poniesione wydatki nie zostały poniesione w celu zmiany wykorzystywania lub znaczącej zmiany warunków zasiedlenia przedmiotowych budynków i budowli. Wspomniane wydatki miały i mają na celu przywrócenie stanu poprzedniego tj. przywrócenie do warunków użytkowania budynków i budowli, utraconego przez zużycie dotychczasowych materiałów i wyposażenia.

Ponadto jak wynika z opisu sprawy Zainteresowany nie ponosił innych wydatków na ulepszenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. b ustawy.

Zatem, dostawa budynków nr od 1 do nr 37 oraz budowli nr 1 do nr 5 znajdujących się na działce nr ..., która powstanie z podziału działki nr ... będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z opisu przedstawionego przez Wnioskodawcę dostawa nastąpi po pierwszym zasiedleniu i w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Jak wynika z wniosku, do pierwszego zasiedlenia ww. budynków i budowli doszło w 2006 r., gdy nastąpiło nabycie nieruchomości w związku z prowadzoną przez ... działalnością gospodarczą pod firmą „...”. Ponadto co istotne w ostatnich 2 latach nie poniesiono nakładów na ulepszenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. b ustawy. Zatem w analizowanym przypadku spełnione są przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym sprzedaż budynków nr od 1 do nr 37 oraz budowli nr 1 do nr 5 znajdujących się na działce nr ..., która powstanie z podziału działki nr ... będzie korzystała ze zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zgodnie z cytowanym wcześniej art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem w opisanym we wniosku zdarzeniu, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu jest opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie tych samych przepisów co sprzedaż budynku i budowli.

Wobec powyższego sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działki nr ..., która powstanie z podziału działki nr ... będzie również korzystała ze zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem, rozstrzyganie czy ww. transakcja będzie korzystała ze zwolnienia art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy jest bezzasadne.

Z kolei odnosząc się do kwestii czy w przypadku sprzedaży zwolnionej remontowanych budynków i budowli, do wydatków remontowych stosuje się 12 miesięczny okres korekty odliczonego podatku naliczonego związanego z tymi wydatkami należy wskazać co następuje.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124..

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Ze wskazanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zasady dotyczące sposobu oraz terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Stosownie bowiem do treści art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy, o czym stanowi art. 91 ust. 3 ustawy.

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Przepis ten znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy podatnik nabywając towar lub usługę z przeznaczeniem do działalności zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu, a następnie zmienione zostało przeznaczenie tych towarów poprzez rozpoczęcie wykorzystywania ich do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Ponadto, w myśl art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że podatnik jest zobowiązany, co do zasady, dokonać korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy zmienia się przeznaczenie środków trwałych (np. ze związanych z czynnościami niedającymi prawa do odliczenia na związane z czynnościami opodatkowanymi), wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy lub podatnik dokonał odliczenia podatku naliczonego w wyższej lub niższej wartości niż wyliczona na dany rok.

Podkreślenia wymaga fakt, że w sytuacji, gdy podatnik dokonuje nabycia towarów i usług z przeznaczeniem do przyszłego wykorzystywania ich do wykonywania czynności opodatkowanych wówczas, co do zasady, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje na bieżąco na etapie realizacji zadań inwestycyjnych stosownie do przywołanych na wstępie postanowień art. 86 ustawy.

Natomiast w sytuacji, gdy podatnik w pierwszej kolejności zamierza finalnie wykorzystywać nabyte towary i usługi do czynności niedających prawa do odliczenia podatku naliczonego wówczas nie przysługuje mu prawo od odliczenia podatku naliczonego na mocy art. 86 ustawy, jednakże w przypadku zmiany przeznaczenia towarów lub usług na cele związane z czynnościami opodatkowanymi, podatnik ma prawo zweryfikować uprzednio nieodliczony podatek naliczony w oparciu o postanowienia art. 91 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że działka ... tj. grunt, budynki i budowle są wprowadzone do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania. Planowany podział nie został jeszcze dokonany, więc działka ... jeszcze nie istnieje. Nieruchomość nr ... została nabyta w ramach czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Natomiast w działalności gospodarczej Zainteresowanego będącego stroną postępowania była i jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych. Zainteresowany ponosi wydatki na remont budynków i budowli. Wydatki miały i mają na celu przywrócenie stanu poprzedniego tj. przywrócenie do warunków użytkowania budynków i budowli, utraconego przez zużycie dotychczasowych materiałów i wyposażenia.

Jak wyżej rozstrzygnięto sprzedaż działki nr ... powstałej w wyniku podziału działki nr ... będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odnosząc się zatem do przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście przytoczonych wyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że z uwagi na to, iż opisana we wniosku Nieruchomość służy Zainteresowanemu do wykonywania działalności opodatkowanej, natomiast jej sprzedaż – jak wyżej wskazano – będzie zwolniona od podatku, zatem nastąpi zmiana sposobu wykorzystania zbywanego majątku z czynności opodatkowanych do czynności zwolnionych od podatku.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że wydatki poniesione na zakup towarów i usług dotyczących ulepszenia budynku lub budowli należy traktować jak wydatki na nabycie towarów i usług zaliczanych do środków trwałych podlegających amortyzacji. Ulepszenie (modernizację) środka trwałego należy zatem traktować dla celów podatku od towarów i usług tak jak zakup odrębnego środka trwałego.

Należy zauważyć, że wydatki związane z remontem budynku nie stanowiły wydatków na ulepszenie opisanej nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, zatem wydatków tych nie należy traktować jak zakup środka trwałego.

W odniesieniu do towarów i usług zakupionych w związku z remontem, zastosowanie znajdą cytowane powyżej przepisy art. 91 ust. 7b i 7c ustawy, zgodnie z którymi korekty dokonuje się jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpi zmiana przeznaczenia, jednakże nie później niż 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary do użytkowania.

Zatem, w odniesieniu do wydatków poniesionych na remont budynków i budowli znajdujących się na działce nr ... powstałej z podziału działki nr ... jeżeli od daty zakończenia prac remontowych do chwili sprzedaży nie upłynie 12 miesięcy, to Zainteresowany – na podstawie art. 91 ust. 7b i ust. 7c ustawy – będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na remont ww. budynków i budowli w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym dokonano zwolnionej od podatku sprzedaży budynków i budowli.

Z kolei odnosząc się do kwestii kto będzie podatnikiem podatku od towarów i usług przy sprzedaży opisanej w niniejszym wniosku oraz na kim będzie ciążył obowiązek wystawienia faktury VAT w związku z planowaną sprzedażą oraz jakie dane powinny zostać ujęte na fakturze VAT należy wskazać co następuje.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem, przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Tut. Organ nadmienia, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2020 r. poz. 1426 ze zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Zatem, nie każda czynność, która wywołuje skutki na gruncie prawa cywilnego, będzie takie skutki wywoływała na gruncie prawa podatkowego.

W rozpatrywanej sprawie pomimo, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w ramach istniejącej małżeńskiej wspólnoty majątkowej, to jednak od momentu nabycia nieruchomość ta była wykorzystywana przez Zainteresowanego będącego strona postępowania do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Czyli Zainteresowany będący stroną postępowania prowadząc działalność gospodarczą w oparciu o składniki majątku wspólnego miał nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną.

Skoro więc nieruchomość – będącą przedmiotem planowanej sprzedaży – Zainteresowany będący strona postępowania wykorzystywał i wykorzystuje do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy, to Zainteresowany będący strona postępowania jest w sensie ekonomicznym właścicielem tej nieruchomości i to Zainteresowany będący stroną postępowania dokona w efekcie dostawy nieruchomości – przeniesienia prawa do rozporządzania nią jak właściciel.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy wskazać należy, że w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, stanowiącej współwłasność małżeńską, za zbywcę (stronę transakcji sprzedaży) należy uznać wyłącznie Zainteresowanego będącego stroną postepowania. Zainteresowany będący stroną postępowania nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując dostawy przedmiotowej nieruchomości, uprzednio wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej, Zainteresowany będący stroną postępowania wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy dla całej transakcji sprzedaży nieruchomości. W konsekwencji, dostawa tej nieruchomości w całości będzie podlegała po stronie Zainteresowanego będącego stroną postepowania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Przedmiotowa transakcja dotyczyć będzie bowiem towaru w rozumieniu ustawy, tj. nieruchomości, stanowiącej składnik majątkowy przedsiębiorstwa Zainteresowanego będącego stroną postepowania oraz dokonana będzie przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Podsumowując, w związku z planowaną dostawą nieruchomości wyłącznie Zainteresowany będący stroną postępowania wystąpi w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Odnosząc się natomiast do sposobu dokumentowania transakcji sprzedaży nieruchomości, należy wskazać, że zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2021 r.), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Z kolei w myśl art. 106b ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2021 r.), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
   
2. wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;
   
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
   
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:
   1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
      
   2. czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,
      
   3. dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.
   
   

Przepis art. 106b ust. 2 ustawy stanowi, że podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W świetle art. 106b ust. 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2021 r.), na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Według art. 106b ust. 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2021 r.), na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:
1. czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,
   
2. czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:
1. przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,
   
2. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2) sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Jednakże nie ma przeszkód, aby w powyższych sytuacjach podatnik wystawiał fakturę.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przypadku gdy, planowana sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, to tym samym brak jest obowiązku ze strony Zainteresowanego do wystawienia faktury z tego tytułu, o ile nie zaistnieją przesłanki, o których mowa w cyt. wyżej art. 106b ust. 3 ustawy. W przypadku bowiem dokumentowania sprzedaży zwolnionej od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, podatnik co do zasady zobowiązany jest do wystawienia faktury wyłącznie na żądanie nabywcy (pod warunkiem, że żądanie wystawienia faktury zgłoszone zostało w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty). Jednakże nie ma przeszkód, aby w takiej sytuacji podatnik wystawił fakturę.

Niemniej jednak, jeżeli planowana sprzedaż nieruchomości będzie stanowiła dostawę opodatkowaną podatkiem VAT, to wówczas po stronie Zainteresowanego będącego stroną postępowania wystąpi obowiązek wystawienia faktury z tytułu przedmiotowej sprzedaży.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że – jak rozstrzygnięto powyżej – z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości podatnikiem podatku od towarów i usług - w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy dla całej przedmiotowej transakcji będzie Zainteresowany będący stroną postępowania. Zatem, wyłącznie po stronie Zainteresowanego będącego stroną postępowania wystąpi możliwość wystawienia faktury z tytułu tej sprzedaży.

Wystawiona przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania faktura powinna obejmować sprzedaż całej nieruchomości i uwzględniać całą kwotę należną obojgu małżonkom. Na fakturze dokumentującej dostawę nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską powinny być wykazane dane Zainteresowanego będącego stroną postępowania jako podatnika prowadzącego działalność gospodarczą.

Wobec powyższego stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytań 1-8 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie należy wskazać, że publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazany we wniosku przez Wnioskodawcę, tj. tekst jednolity Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm., jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.