Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.162.2021.2.WR
z 7 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we 17 marca 2021 r. (data wpływu – 17 marca 2021 r.), uzupełnionego pismem z 20 czerwca 2021 r. (data wpływu 21 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zastosowania oznaczenia GTU 13 do usług transportu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie obowiązku zastosowania oznaczenia GTU 13 do usług transportu.

Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z 20 czerwca 2021 r. (data wpływu 21 czerwca 2021 r.), które stanowiło odpowiedź na wezwanie Organu z 28 maja 2021 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.162.2021.1.WR.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Spółką realizującą na rzecz swoich klientów usługi związane z obsługą handlingową i dokumentacyjną […]. Ponadto firma zajmuje się również organizacją transportu drogowego towarów (...). Zakres usług jest dość szeroki i obejmuje obsługę towarów na magazynie (załadunek, rozładunek, przygotowanie ...), obsługę dokumentacyjną oraz celną i transport drogowy. Usługi transportowe realizowane przez Spółkę nigdy nie są świadczone własnym taborem, Spółka nie posiada własnego taboru transportowego, każda usługa świadczona jest przez podwykonawców. Spółka przyjmuje zlecenie na transport drogowy, po czym przekazuje to zlecenie któremuś ze swoich podwykonawców. Spółka nie posiada swojego agenta celnego, również korzysta z podwykonawców w tym zakresie.

Każda z wyżej wymienionych usług jest oddzielnie wyszczególniona na fakturze lub załączniku do faktury, po to by klient miał dokładne rozeznanie dotyczące sposobu obliczenia ceny za całość wykonanej na jego rzecz usługi. Faktury wystawiane są za okres tygodniowy. Klient może otrzymać fakturę za same usługi transportowe wykonane w danym tygodniu lub za obsługę handlingową (...). I tak dla przykładu na fakturze mogą znaleźć się takie pozycje jak: opłata spedycyjna, handling w eksporcie, transport, rozładunek, odprawa celna, rozpaletyzowanie..., przygotowanie... do kontroli bezpieczeństwa, obsługa DGR (materiałów niebezpiecznych). Wymienione usługi częściowo świadczone są przez Wnioskodawcę (spedycja, magazynowanie), a częściowo przez podwykonawców (transport, odprawa celna). Do faktur wystawianych przez podwykonawców Wnioskodawca z reguły dolicza marżę z tytułu pośrednictwa w realizacji wymienionych wcześniej usług.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał ponadto:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatkiem VAT (opis stanu faktycznego);
2. PKWiU usługi, o którą pyta Wnioskodawca to 49.41.1 - transport drogowy towarów.
3. Trudno jest Wnioskodawcy odpowiedzieć w części dotyczącej opisu stanu faktycznego na pytanie – w jaki sposób usługę Wnioskodawcy ocenia jego Kontrahent. Po pierwsze jest to element oceny, po drugie oceny nie Wnioskodawcy ale kontrahenta Wnioskodawcy. Wnioskodawca musiałby o taką ocenę najpierw zapytać swojego kontrahenta. Wnioskodawca może jedynie odpowiedzieć w jaki sposób wygląda faktyczna realizacja usługi i sposób takiej realizacji został opisany we wniosku: zlecenie polega na realizacji części usługi transportu przypadającej na terytorium kraju, najczęściej jest to transport z określonego miejsca na terytorium kraju na ... w […] lub […]. Po przywiezieniu towaru na..., towar ten jest dalej transportowany za pomocą transportu ... poza granice Unii Europejskiej. Zlecenie może być realizowane na kilka różnych sposobów, dla przykładu Wnioskodawca realizuje (za pomocą podwykonawcy) wyłącznie transport towaru poza granice Unii Europejskiej (najczęściej ...), bądź też Wnioskodawca w pierwszej kolejności realizuje transport na odcinku krajowym (najczęściej jest to transport z jakiegoś miejsca w Polsce na ...), (...). Czasem Wnioskodawca realizuje również związane z eksportem czynności odprawy celnej, są one realizowane przez agencję celną będącą podwykonawcą Wnioskodawcy. Czasami odprawę celną realizuje eksporter samodzielnie. Pytanie sformułowane we wniosku dotyczy sytuacji, w których Klient kupuje u Wnioskodawcy usługę transportu, będącą samodzielnym świadczeniem i kupuje tą usługę niezależnie od tego czy następnie skorzysta u Wnioskodawcy również z innych usług.
4. Tak, Klient Wnioskodawcy może nabyć u niego samodzielną usługę transportu i takiego właśnie stanu faktycznego dotyczy pytanie - nabycia samodzielnej usługi transportu.
5. Również elementem oceny stanu faktycznego jest (na co wskazuje sam organ podatkowy zadając pytanie - czy która czynność (...) Wnioskodawca uznaje za główną (dominującą) (...)) ocena czy któreś z opisanych w pytaniu świadczeń jest świadczeniem głównym. Wnioskodawca pyta w niniejszej sprawie o sposób opodatkowania świadczenia usługi transportu będącej wyłącznym i samodzielnym świadczeniem;
6. Jak już wskazano w ww. odpowiedziach niniejsze zapytanie dotyczy świadczenia usług transportu będących samodzielnym i niezależnym świadczeniem. Wnioskodawca czasem realizuje usługę transportu jako stanowiącą element świadczenia złożonego, jednak niniejsze zapytanie nie dotyczy takiego stanu faktycznego.
7. Jak już wskazano powyżej Wnioskodawca nie pyta w niniejszej sprawie o usługi transportowe stanowiące element świadczenia złożonego Kod PKWiU dla czynności będącej świadczeniem głównym i jedynym został wskazany w pkt 1.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane w pytaniu usługi transportowe powinny zostać oznaczone kodem GTU 13 ?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi opisane w pytaniu powinny być oznaczane kodem GTU 13. Zgodnie z treścią rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 1988 z późn. zm.) - § 10 ust. 3 pkt 2 lit. c. podatnik ma obowiązek oznaczania na fakturach kodem GTU 13 świadczenia usług transportowych i gospodarki magazynowej - Sekcja H PKWiU 2015 symbol ex 49.4, ex 52.1.

Jak zaprezentowano w części dotyczącej opisu stanu faktycznego Wnioskodawca świadczy usługi transportu dla swoich klientów. Każda z tych usług świadczone są za pomocą podwykonawców. Jak również wskazano w opisie stanu faktycznego w związku z każdą z ww. usług (oraz innych dodatkowych usług z nimi związanych) na fakturach znajduje się osobna pozycja dotycząca konkretnej usługi wyświadczonej dla kupującego. Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku gdy na fakturze znajdują się usługi transportu Wnioskodawca powinien oznaczyć taką fakturę kodem GTU 13 właściwym dla usługi transportu. Zdaniem Wnioskodawcy dotyczy to również sytuacji, w których na fakturze, poza usługami transportu znajdą się inne usługi takie jak magazynowanie, odprawa celna, handling, czy inne.

Zdaniem Wnioskodawcy takie stanowisko dotyczyć będzie usług transportu, pomimo, że Wnioskodawca występuje jako podwykonawca. Jak bowiem wynika z art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) – w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuję się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Podatnik refakturujący usługę jest traktowany jako świadczący usługę (która jest przez niego refakturowana). Zdaniem Wnioskodawcy, w takiej sytuacji podatnik wykazuje na fakturze oraz w JPK VAT taką usługę tak, jakby sam był świadczącym tę usługę.

Jak wynika z § 10 ust. 3 pkt 2 lit. c rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2019 r. poz. 1988) ewidencja zawiera następujące dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku należnego w przypadku świadczenia usług transportowych i gospodarki magazynowej - Sekcja H PKWiU 2015 symbol ex 49.4 (wymieniono tu transport drogowy towarów oraz usługi związane z przeprowadzkami, ex 52.1 (wymieniono tu magazynowanie i przechowywanie towarów) - oznaczenie "13".

Powyższe oznacza, że w każdym przypadku kiedy na fakturze znajdują się usługi transportu drogowego, faktura powinna zostać oznaczona kodem GTU 13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 […].

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi – art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Art. 8 ust. 2a ustawy wprowadza fikcję prawną, zgodnie z którą podmiot dokonujący sprzedaży osobie trzeciej usługi nabytej we własnym imieniu, lecz na rzecz tej osoby trzeciej, jest traktowany tak jakby wykonał ją osobiście. Taki podmiot, na gruncie ustawy o VAT, jest jednocześnie usługobiorcą i usługodawcą takiej usługi.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności – art. 15 ust. 1 ustawy.

Działalność gospodarcza – stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c ustawy.

Według art. 99 ust. 11b ustawy, deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Na podstawie art. 99 ust. 11c ustawy, deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r,. poz. 346, 568, 695, 1517, 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy – art. 99 ust. 13b ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3. kontrahentów;
4. dowodów sprzedaży i zakupów.
   
   

W myśl art. 109 ust. 3b ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji – art. 109 ust. 14 ustawy.

Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 1988, z późn. zm.), którego przepisy weszły w życie z dniem 1 października 2020 r.

W myśl § 10 ust. 3 pkt 2 lit. c ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2021 r., poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dotyczące świadczenia usług transportowych i gospodarki magazynowej - Sekcja H (PKWiU 2015 symbol ex 49.4, ex 52.1) - oznaczenie "GTU_13".

Z dniem 1 lipca 2021 r. mocą § 1 pkt 2 lit. c tiret drugi rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej 1 z dnia 29 czerwca 2021 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług powyższy przepis uległ zmianie.

Tym samym, zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 2 lit. c rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym obecnie, poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dotyczące świadczenia usług transportowych i gospodarki magazynowej (PKWiU 49.4, 52.1) – oznaczenie "GTU_13".

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest Spółką realizującą na rzecz swoich klientów usługi związane z obsługą handlingową i dokumentacyjną […]. Ponadto Wnioskodawca zajmuje się również organizacją transportu drogowego towarów (...). Zakres usług jest dość szeroki i obejmuje obsługę towarów na magazynie (załadunek, rozładunek, przygotowanie ...), obsługę dokumentacyjną oraz celną i transport drogowy. Usługi transportowe realizowane przez Wnioskodawcę nigdy nie są świadczone własnym taborem, Wnioskodawca nie posiada własnego taboru transportowego, każda usługa świadczona jest przez podwykonawców.

Każda z wyżej wymienionych usług jest oddzielnie wyszczególniona na fakturze lub załączniku do faktury, po to by klient miał dokładne rozeznanie dotyczące sposobu obliczenia ceny za całość wykonanej na jego rzecz usługi. Klient może otrzymać fakturę za same usługi transportowe wykonane w danym tygodniu lub za obsługę handlingową (...).

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatkiem VAT.

PKWiU usługi, o którą pyta Wnioskodawca to 49.41.1 - transport drogowy towarów.

Wnioskodawca wskazał, że Klient może nabyć u niego samodzielną usługę transportu i takiego właśnie stanu faktycznego dotyczy pytanie - nabycia samodzielnej usługi transportu.

Z opisu sprawy wynika, że wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stosowania oznaczenia GTU 13 w stosunku do usług transportowych opisanych we wniosku.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że obowiązek oznaczenia w ewidencji świadczenia usług należących do grupy GTU „13”dotyczy wyłącznie świadczenia konkretnych usług stanowiących samoistne (odrębne) świadczenie.

Jak podał Wnioskodawca PKWiU dla usługi transportowej opisanej we wniosku, to 49.41.1. Wskazać należy, że zgodnie z ww. § 10 ust. 3 pkt 2 lit. c) rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług w ewidencji oznaczenie GTU 13 odnosi się, między innymi, do świadczenia usług transportowych PKWiU 49.4.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej przytoczone przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie miał obowiązek oznaczania kodem „GTU_13”, stanowiących przedmiot zapytania, usług transportowych sklasyfikowanych do kodu PKWiU 49.41.1.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionych we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […] za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.