2021.06.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-1.4012.320.2021.1.AKA

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.320.2021.1.AKA
z 29 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 maja 2021 r. (data wpływu 24 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymywanych wpłat od Wspierających – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymywanych wpłat od Wspierających.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania w Polsce i jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca od 12 listopada 1997 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod nazwą „A” i numerem NIP: (…).

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Przeważającym rodzajem działalności jest określana kodem 59.11.Z, czyli działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych. Pozostałe kody PKD używane w działalności to: 18.20.Z, 33.13.Z, 46.52.Z, 47.91.Z, 47.99.Z, 59.12.Z, 59.20.Z, 74.20.Z, 95.11.Z, 95.21.Z.

Wnioskodawca od ponad dwóch lat wraz z przyjaciółmi prowadzi również kanał na platformie B o nazwie C. Kanał skupiony jest wokół tematyki muzycznej. Znajdują się na nim filmy o gitarzystach, instrumentach, wywiady z artystami, opowieści i inne. Kanał nie ma zamkniętego katalogu tematycznego. Przez ten okres kanał zgromadził grupę fanów, stałych widzów, którzy regularnie oglądają i komentują publikowane wideo.

Za ich namową, Wnioskodawca postanowił otworzyć konto na portalu D. Serwis ten umożliwia twórcom ogłoszenie się w celu zebrania wsparcia finansowego od Wspierających, nazywanych Patronami lub Wspierającymi. Osoby te, chętne dobrowolnie wspierać twórców, dokonują wpłat za pośrednictwem wyżej wymienionego serwisu i mogą zadeklarować wsparcie w postaci równych, miesięcznych wpłat.

Autor ma możliwość ustawienia progów wpłat (np. 5 zł miesięcznie, 10 zł miesięcznie, 30 zł miesięcznie, itd.). Wspierający zachowują dowolność w wyborze progów wpłat oraz nie są zobowiązani do świadczenia pomocy finansowej stale. Po zebraniu danej kwoty i pobraniu prowizji przez D i opłaty dla operatora finansowego, portal ten dokonuje przelewu zebranych środków na rachunek bankowy Twórcy. W ramach dołączenia do grupy osób wspierających działania Wnioskodawcy, w ramach określonych progów miesięcznych wpłat, Wspierający (dalej nazywani Patronami) mają prawo do otrzymania od Wnioskodawcy podziękowań oraz drobnych wyrazów wdzięczności.

Aktualnie progi miesięczne wraz z rodzajem podziękowań kształtują się jak poniżej (każdy kolejny próg zawiera w sobie także wszystkie poprzednie wyrazy wdzięczności):

5 zł - możliwość wysłania swojego zdjęcia, który po wydrukowaniu zawiśnie w studiu nagraniowym na pamiątkowej tablicy „…”;
10 zł - dołączenie do grupy na platformie E, na których Patroni mają szansę porozmawiać z Wnioskodawcą, pozostałymi twórcami kanału, innymi Patronami oraz obejrzeć krótkie filmiki nagrywane w czasie realizacji programu. Głównym celem tych grup jest integracja, wymiana poglądów i poznanie siebie nawzajem;
30 zł - personalne podziękowania w postaci pojawienia się imienia i nazwiska lub pseudonimu Patrona w napisach końcowych odcinka programu na kanale B;
50 zł - pisemne, imienne, indywidualne podziękowania od ekipy C dla Patrona;
Pozostałe progi (100 zł, 200 zł i 300 zł) nie są istotne dla niniejszego wniosku.

Na ten moment, osoby wspierające Wnioskodawcę to tylko osoby niespokrewnione z nim. Aczkolwiek wpłat może dokonywać każda osoba bez względu na stopień pokrewieństwa i spowinowacenia. Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć, kto, przez jaki czas i jaką kwotą będzie go wspierał, ale Wnioskodawca jest w stanie śledzić na bieżąco wysokości wpłat narastająco od każdego wspierającego.

Kanał na B Wnioskodawca prowadził już przed założeniem konta na D i prowadziłby go dalej bez względu na to, czy otrzymuje wpłaty od Patronów, czy nie. Otrzymywane środki oczywiście podnoszą poziom bezpieczeństwa finansowego Wnioskodawcy i jakość audiowizualną nagrań, ponieważ dzięki nim Wnioskodawca jest w stanie kupić lepszy sprzęt do nagrań, ale nie warunkują ich powstawania.

Pytanie dotyczy sposobu opodatkowania już otrzymanych środków od Patronów oraz tych, które Wnioskodawca otrzyma w przyszłości na zasadach opisanych we wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od otrzymywanych wpłat w progach od 5zł do 50 zł od Wspierających Wnioskodawca będzie zobowiązany odprowadzać podatek od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, od wpłat otrzymywanych od Wspierających nie będzie zobowiązany odprowadzać podatku od towarów i usług, ponieważ nie stanowią zaliczki ani zapłaty za świadczone usługi czy dostawy towarów.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 1983 r. Nr 45 poz. 207 ze zm., dalej również jako: UPSD), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy. Jako że przepisy UPSD nie definiują pojęcia „darowizna”, należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego. Na podstawie art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 ze. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego - do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

W przedstawionym stanie faktycznym, stosunek prawny pomiędzy Wnioskodawcą a poszczególnymi Wspierającymi, odpowiada umowie darowizny. Darczyńcą w tym przypadku jest każdy Wspierający, przekazujący jakiekolwiek środki pieniężne na rzecz Wnioskodawcy (za pośrednictwem platformy D).

Powołując się na wyrok Sądu Apelacyjnego (…) stycznia 2018 r., sygn.(…), który mówi, że „nieodpłatne świadczenie darczyńcy, będące jednostronnym aktem jego dobrej woli, rodzi po stronie obdarowanego moralny obowiązek wdzięczności”, okazanie wdzięczności Wspierającym w postaci podziękowań lub możliwości dołączenia do grupy nie tylko nie zmienia charakteru wpłat, a nawet jest poniekąd wymagana etycznie. Wszystkie wpłaty wynikają z chęci pomocy i rozwoju skierowanymi w stronę Wnioskodawcy, a ich głównym celem nie jest uzyskanie czegoś w zamian. Wyrazy wdzięczności mają charakter symboliczny i nie stanowią równowartości dokonywanych wpłat. Opodatkowaniu podatkiem VAT - co do zasady - podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonywanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Co istotne, ww. świadczenie musi zostać wykonane przez działającego w tym zakresie podatnika podatku VAT. Otrzymywane przez Wnioskodawcę środki pieniężne od Patronów nie stanowią zaliczki ani zapłaty za świadczone przez niego usługi ani dostawy towarów. Wpłaty stanowią przejaw dobrowolnego wsparcia finansowego. Kwoty przekazywane za pośrednictwem D są uznaniowym, dobrowolnym świadczeniem pieniężnym, którego nie można rozpatrywać w kategoriach kwoty należnej za wykonaną usługę. W powyższej sytuacji otrzymane przez Wnioskodawcę wpłaty od wspierających nie stanowią wpłat z tytułu dostawy towarów ani świadczenia usług i nie mieszczą się w katalogu czynności opodatkowanych VAT, określonym w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji środki te nie stanowią zaliczek czy przedpłaty, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie uznania wpłat otrzymywanych za pośrednictwem D za darowizny i opodatkowanie podatkiem od spadków i darowizn (a nie podatkiem od przychodów od osób fizycznych) oraz za wpłaty nie powodujące skutków na gruncie podatku VAT potwierdzają organy:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 20 maja 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-3.4015.38.2020.4.BD,

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 20 maja 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.168. 2020.3.KP,

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 28 sierpnia 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-2.4015.49. 2020.3.MM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Świadczenie usług na gruncie podatku od towarów i usług ma szersze znaczenie niż świadczenie usług w rozumieniu potocznym. Stosownie do treści powołanych przepisów, każde świadczenie na rzecz osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, uznawane jest na gruncie ustawy za usługę. Zatem pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie.

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.) wskazuje, że „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Pojęcie świadczenia – składającego się na istotę usługi – należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Jak wskazuje art. 353 § 2 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo zaniechaniu. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Zgodnie z artykułem 25 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, świadczenie usług może obejmować między innymi jedną z następujących czynności:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych, bez względu na to, czy są one przedmiotem dokumentu ustanawiającego tytuł prawny, czy nie;
zobowiązanie do zaniechania działania lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług na podstawie nakazu wydanego przez organ władzy publicznej lub w jego imieniu lub z mocy prawa.

Należy podkreślić, że nie każde zaniechanie działania lub tolerowanie czynności uważane jest za świadczenie usług. Dla stwierdzenia, czy dana czynność albo brak podejmowania czynności stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, należy ocenić przedmiotową transakcję w kontekście całego systemu podatku VAT, a w szczególności jego głównych założeń i celów, które zostały wyrażone w artykule 1 Dyrektywy VAT. W myśl tego artykułu, podatek od wartości dodanej jest z założenia podatkiem nałożonym na konsumpcję towarów i usług. Chociaż płatnikiem podatku są wszystkie osoby zaangażowane w kolejne stadia transakcji gospodarczych, faktyczny i ostateczny ciężar podatku spoczywa jedynie na ostatecznym konsumencie. W świetle powyższych założeń opodatkowaniu podlegają tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług. W związku z powyższym zaniechanie działania lub tolerowanie czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Natomiast w odniesieniu do odpłatności za ww. świadczenie należy wskazać, że ustawa o VAT nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Jednak dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie w sprawie C-89/81 Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council wskazał, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. C-154/80 Association coopérative „Coöperatieve Aardappelenbewaarplaats GA”, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje również orzeczenie ETS w sprawie R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (wyrok z dnia 3 marca 1994 r., sprawa C-16/93). Tolmsa był ulicznym grajkiem, który prezentował swoją twórczość. Grajek ustawiał przed sobą puszkę, do której przechodnie mogli wrzucać datki. ETS, wskazując na brak bezpośredniego związku między graniem muzyki a zapłatą oraz na dobrowolność datków, uznał, iż datki nie podlegają opodatkowaniu VAT, bowiem w tym wyroku TSUE stwierdził, że „czynność podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru lub świadczącego usługę oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosowanie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc z definicją słownikową (http://sjp.pwn.pl), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie. Zatem, zaliczkę oraz przedpłatę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od ponad dwóch lat wraz z przyjaciółmi prowadzi kanał na platformie B o nazwie C. Kanał skupiony jest wokół tematyki muzycznej. Znajdują się na nim filmy o gitarzystach, instrumentach, wywiady z artystami, opowieści i inne. Kanał nie ma zamkniętego katalogu tematycznego. Przez ten okres kanał zgromadził grupę fanów, stałych widzów, którzy regularnie oglądają i komentują publikowane wideo.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów opodatkowaniu podatkiem VAT - co do zasady -podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonywanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Co istotne, ww. świadczenie musi zostać wykonane przez działającego w tym zakresie podatnika podatku VAT.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że dobrowolne wpłaty dokonywane za pośrednictwem serwisu stanowią pomoc w celu wsparcia funkcjonowania kanału na platformie B. Osoby dokonujące ww. wpłat mają prawo do otrzymania od Wnioskodawcy podziękowań oraz drobnych wyrazów wdzięczności. Otrzymywane środki podnoszą poziom bezpieczeństwa finansowego Wnioskodawcy i jakość audiowizualną nagrań, ponieważ dzięki nim Wnioskodawca jest w stanie kupić lepszy sprzęt do nagrań, ale nie warunkują ich powstawania.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz brzmienie cytowanych przepisów, należy stwierdzić, że nie istnieje stosunek prawny pomiędzy Wnioskodawcą a osobami wpłacającymi środki pieniężne za pośrednictwem serwisu, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, ani też bezpośredni związek pomiędzy prowadzonym przez Wnioskodawcą kanałem na platformie B a opisanymi dobrowolnymi wpłatami. W ramach prowadzonego kanału na platformie Wnioskodawca i osoby wpłacające środki pieniężne za pośrednictwem portalu D nie są związane żadnym stosunkiem umownym ani transakcją przewidującą zapłatę ceny, ani też zobowiązaniem prawnym przyjętym wobec siebie nawzajem. Ponadto dobrowolnie uiszczane wpłaty nie wynikają ze świadczenia usługi, której stanowiłyby bezpośredni ekwiwalent, ponieważ kanał na B Wnioskodawca prowadził już przed założeniem konta na D i prowadziłby go dalej bez względu na to, czy otrzymuje wpłaty od Patronów.

W zaistniałej sytuacji otrzymywane przez Wnioskodawcę kwoty pieniężne za pośrednictwem portalu D nie będą stanowiły płatności z tytułu dostawy towarów czy świadczenia usług i nie mieszczą się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, określonym w art. 5 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym Wnioskodawca z tytułu wpłat w progach od 5 zł do 50 zł otrzymywanych od Wspierających nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 19 ust. 8 ustawy, ponieważ otrzymywane środki pieniężne nie stanowią zaliczki, przedpłaty, ani zapłaty za świadczone usługi czy dostawy towarów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii będących przedmiotem zapytania. Inne kwestie dotyczące podatku od spadków i darowizn, nie objęte pytaniem, nie mogły być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin