Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.288.2021.2.EC
z 28 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 marca 2021 r. (data wpływu 17 marca 2021 r.) uzupełnione pismem z dnia 31 maja 2021 r. (data wpływu 2 czerwca 2021 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 20 maja 2021 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.288.2021.1.EC (data nadania 20 maja 2021 r., data doręczenia 24 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup Dzieła Sztuki oraz amortyzacji autorskich praw majątkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup Dzieła Sztuki oraz amortyzacji autorskich praw majątkowych.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 20 maja 2021 r. (data nadania 20 maja 2021 r., data doręczenia 24 maja 2021 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.288.2021.1.EC, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 31 maja 2021 r. (data wpływu 2 czerwca 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. określanym kodem PKD 69.20.Z (działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe). Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a także polskim rezydentem podatkowym podlegającym opodatkowaniu w Polsce od całości osiąganych dochodów niezależnie od miejsca ich uzyskania. Przychody z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej są przez Wnioskodawcę rozliczane z zastosowaniem 19% podatku liniowego na podstawie art. 30c Ustawy PIT.

W związku z pandemią COVID-19 i spowodowaną nią chęcią dywersyfikacji źródeł dochodów, Wnioskodawca zamierza podjąć działania związane z rozszerzeniem zakresu prowadzonej działalności gospodarczej. Obszarem, w którym planuje inwestować, jest szeroko rozumiany rynek sztuki. Rozszerzenie zakresu prowadzonej działalności gospodarczej zostanie zgłoszone w formie aktualizacji do CEIDG.

Wnioskodawca planuje więc nabywać od twórców, w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, ze zm., dalej: „Ustawa pr. aut.") (dalej: „Twórcy"), autorskie prawa majątkowe do tworzonych przez nich dzieł sztuki (dalej: „Prawa") oraz samych egzemplarzy dzieł sztuki będących utrwalonymi nośnikami tych autorskich praw majątkowych (dalej: „Nośnik", Prawa i Nośnik dalej łącznie jako: „Dzieło Sztuki").

Na rynku sztuki, im bardziej Dzieło Sztuki jest unikatowe, a mniej powtarzalne, tym większa jest jego wartość. Wnioskodawca wskazał, że gdyby nabywał od Twórców wyłącznie Nośniki, to mogliby oni - korzystając z Praw - wykonać kolejne egzemplarze danego dzieła sztuki (tzw. repliki autorskie), tym samym obniżając wartość nabytego przez Wnioskodawcę Nośnika.

Co więcej, wraz z przeniesieniem własności wyłącznie Nośnika, co prawda zbywca zostaje pozbawiony możliwości wpływania na dalszy obrót tym konkretnym egzemplarzem Nośnika, jednak po stronie Twórcy pozostają - zgodnie z art. 50 ust. 3 Ustawy pr. aut. - m.in. uprawnienie do zezwalania na publiczne wyświetlenie, wystawienie czy publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. Możliwość swobodnego zarządzania i eksponowania Dzieła sztuki byłaby więc znacząco ograniczona. Pełne przeniesienie tych uprawnień na Wnioskodawcę nastąpi dopiero w przypadku, gdy poza Nośnikiem Wnioskodawca nabędzie także Prawa.

Jednoczesne nabywanie od danego Twórcy zarówno Praw jak i Nośnika, jest więc uzasadnione gospodarczo.

Celem nabywania Dzieł Sztuki będzie uzyskiwanie przychodów z ich odpłatnego wypożyczania (zarówno bezpośrednio na rzecz podmiotów zainteresowanych dzierżawą dzieł sztuki, jak i na rzecz podmiotów świadczących usługi tzw. art rental, tj. dalszego odpłatnego wypożyczania), a także odsprzedaży Dzieł Sztuki z zyskiem.

Warto w szczególności zaznaczyć, że celem nabycia Dzieł Sztuki nie będzie wykorzystywanie ich jako wyposażenie dekoracyjne mieszkania / domu, podnoszące ich walory estetyczne. Dzieła Sztuki będą nabywane wyłącznie w celu ich odpłatnego wypożyczania i późniejszej odsprzedaży z zyskiem.

Dziełami Sztuki, w które Wnioskodawca planuje inwestować, mogą być zarówno obrazy, jak i rysunki, plakaty, fotografie, rzeźby, instalacje czy inne przedmioty cechujące się wysokimi walorami estetycznymi.

Niewykluczone, że część Dzieł Sztuki będzie przez Wnioskodawcę nabywana nie bezpośrednio od ich Twórców, lecz od innych podmiotów uprawnionych do dyspozycji Prawami oraz Nośnikami - przykładowo od galerii sztuki, domów aukcyjnych czy osób, które w przeszłości nabyły własność Dzieł Sztuki.

Umowy sprzedaży, na podstawie których Wnioskodawca zamierza nabywać Dzieła Sztuki, będą w sposób wyodrębniały i jednoznaczny określały wynagrodzenie należne właścicielowi Dzieła Sztuki za przeniesienie własności Prawa, a także wynagrodzenie należne właścicielowi Dzieła Sztuki za przeniesienie własności Nośnika (w tym przynależne Twórcy i jego spadkobiercom prawo do wynagrodzenia, tzw. droit de suite, jeśli będzie należne zgodnie z art. 19 Ustawy pr. aut.). Zbywcy Dzieł Sztuki prowadzący działalność gospodarczą będą dodatkowo - w związku ze sprzedażą - wystawiali stosowne faktury VAT lub rachunki.

Umowy dzierżawy Nośników (zawierane celem odpłatnego wypożyczania) oraz umowy sprzedaży Dzieł Sztuki, będą przez Wnioskodawcę zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji, uzyskiwane w ich ramach przychody, będą stanowiły przychody z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT.

Mając na uwadze powyższe, koszty nabycia Dzieł Sztuki będą pozostawały w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i osiąganymi w ramach jej prowadzenia przychodami.

Zależnie od konkretnego przypadku, oczekiwanej stopy zwrotu z inwestycji i predykcji co do szybkości wzrostu wartości danego Dzieła Sztuki, część z Dzieł Sztuki będzie przez Wnioskodawcę nabywana z zamiarem używania w ramach działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok, podczas gdy inne Dzieła Sztuki mogą zostać przez Wnioskodawcę zakupione z przewidywanym okresem używania krótszym od roku.

Prawa i Nośniki składające się na Dzieło Sztuki, którego przewidywany okres używania będzie przekraczał rok, będą zaliczane przez Wnioskodawcę do odpowiednio ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz ewidencji środków trwałych.

Z kolei te Prawa i Nośniki składające się na Dzieło Sztuki, którego przewidywany okres używania nie będzie przekraczał roku, nie będą przez Wnioskodawcę zaliczane do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych ani do ewidencji środków trwałych.

Ceny Praw i Nośników, które Wnioskodawca zamierza odpłatnie nabywać (ich wartości początkowe) mogą zarówno przekraczać, jak i nie przekraczać 10.000 zł.

Pismem z dnia 31 maja 2021 r. w odpowiedzi na wezwanie Nr 0114-KDIP3-1.4011.288.2021.1.EC Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie, że:

1. W jakim zakresie zostanie rozszerzona działalność gospodarcza? Proszę dokładnie wskazać. - Działalność gospodarcza zostanie rozszerzona o nabywanie Dzieł Sztuki, uzyskiwanie przychodów z ich odpłatnego wypożyczania (zarówno bezpośrednio na rzecz podmiotów zainteresowanych dzierżawą dzieł sztuki, jak i na rzecz podmiotów świadczących usługi tzw. art rental, tj. dalszego odpłatnego wypożyczania), a także odsprzedaż Dzieł Sztuki z zyskiem.Co za tym idzie, działalność gospodarcza zostanie rozszerzona o zakres określany poniższymi kodami PKD:
   
   • pozostałą sprzedaż detaliczną prowadzoną poza siecią sklepową, straganami i targowiskami (PKD 47.99.Z),
     
   • wypożyczanie i dzierżawę pozostałych artykułów użytku osobistego i domowego (PKD 77.29.Z),
     
   • wynajem i dzierżawę pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKD 77.39.Z),
   • oraz dzierżawę własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (PKD 77.40.Z).
2. Co oznacza, że „Dzieła Sztuki będą nabywane wyłącznie w celu ich odpłatnego wypożyczania i późniejszej odsprzedaży z zyskiem."? Czy Dzieła Sztuki będą wydzierżawiane w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej? Proszę jednoznacznie opisać.
   • Wnioskodawca wskazał, że dzieła Sztuki przybierają na wartości w bardzo dynamiczny sposób. Celem Wnioskodawcy jest więc nabywanie ich, a następnie odsprzedaż z zyskiem. Zamierza więc traktować je jak towary handlowe.
   Jeśli jednak w okresie pomiędzy nabyciem danego Dzieła Sztuki a jego późniejszą odsprzedażą z zyskiem znajdzie się podmiot, który chciałby je od Wnioskodawcy tymczasowo odpłatnie wydzierżawić, to Wnioskodawca zamierza wykorzystać tę okazję biznesową i wydzierżawić je w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej.
   Nabywane przez Wnioskodawcę Dzieła Sztuki będą więc wykorzystywane na dwa sposoby - po pierwsze (podstawowo) jako towary handlowe, a po drugie jako przedmiot odpłatnej dzierżawy w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej.
   Rolą przytoczonego przez tut. Organ zdania „Dzieła Sztuki będą nabywane wyłącznie w celu ich odpłatnego wypożyczania i późniejszej odsprzedaży z zyskiem." było podkreślenie, że Dzieła Sztuki będą przez Wnioskodawcę nabywane wyłącznie w celach inwestycyjnych, a nie w celu np. wykorzystania ich jako wyposażenie dekoracyjne mieszkania / domu / biura.
   
3. Czy Dzieła Sztuki będą wykorzystywane w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej (jako składnik majątku albo środek trwały) czy też będą stanowiły towar handlowy? Wątpliwość Organu wzbudziło, że wskazuje Pan, iż „Dzieła Sztuki będą nabywane wyłącznie w celu ich odpłatnego wypożyczenia i późniejszej odsprzedaży z zyskiem."
   • Dzieła Sztuki będą wykorzystywane na dwa sposoby - po pierwsze (podstawowo) jako przedmiot odsprzedaży z zyskiem (czyli jako towary handlowe), a po drugie jako przedmiot odpłatnej dzierżawy w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej.
   Zgodnie z definicją z Ustawy PIT, składnikami majątku są aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości. Dzieła Sztuki - jako aktywa - będą więc także składnikami majątku.
   
4. Jeśli Dzieła Sztuki stanowią towar handlowy to czy przedmiotem zapytania są tylko Dzieła Sztuki wykorzystywane w działalności gospodarczej jako składnik majątku/środek trwały?
   Przedmiotem zapytania są Dzieła Sztuki, które będą wykorzystywane tylko na dwa sposoby - po pierwsze (podstawowo) jako przedmiot odsprzedaży z zyskiem (czyli jako towary handlowe), a po drugie jako przedmiot odpłatnej dzierżawy w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej.
   
5. Jaką metodą są rozliczane koszty uzyskania przychodów: metodą uproszczoną czy metodą memoriałową?
   Obecnie koszty uzyskania przychodów są przez Wnioskodawcę rozliczane metodą memoriałową. Natomiast w zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem interpretacji Wnioskodawca zamierza koszty uzyskania przychodów rozliczać metodą uproszczoną.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup Dzieła Sztuki, którego przewidywany okres używania nie będzie przekraczał roku, mogą zostać przez Wnioskodawcę zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, niezależnie od ich wysokości, bez konieczności stosowania amortyzacji, uznając dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu za dzień poniesienia kosztu?
2. Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup Dzieła Sztuki, którego okres przewidywany używania będzie przekraczał rok, mogą zostać przez Wnioskodawcę zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu oddania go do używania, jeśli ceny Prawa i Nośnika nie przekroczą 10.000 zł?
3. Jeśli przewidywany okres używania Praw i Nośnika będzie przekraczał rok, to czy Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od Prawa z zastosowaniem 50% rocznej stawki amortyzacji, a także zaliczyć wydatki poniesione na zakup Nośnika do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu oddania go do używania, o ile cena Prawa przekroczy 10.000 zł a cena Nośnika nie przekroczy 10.000 zł?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup Dzieła Sztuki, którego przewidywany okres używania nie będzie przekraczał roku, mogą zostać przez Wnioskodawcę zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, niezależnie od ich wysokości, bez konieczności stosowania amortyzacji, uznając dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu za dzień poniesienia kosztu, jeśli Wnioskodawca prowadzi KPiR stosując tzw. uproszczoną (kasową) metodę ewidencji kosztów.
2. Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup Dzieła Sztuki, którego przewidywany okres używania będzie przekraczał rok, mogą zostać przez Wnioskodawcę zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu oddania go do używania, jeśli ceny Prawa i Nośnika nie przekroczą 10.000 zł.
3. Jeśli przewidywany okres używania Praw i Nośnika będzie przekraczał rok, to Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od Prawa z zastosowaniem 50% rocznej stawki amortyzacji, a także zaliczyć wydatki poniesione na zakup Nośnika do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu oddania go do używania, o ile cena Prawa przekroczy 10.000 zł, a cena Nośnika nie przekroczy 10.000 zł.
   
   

Uzasadnienie:

Podstawy prawne stanowiska Wnioskodawcy.
Zgodnie z art. art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 poz. 1426 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższa definicja ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz należy zauważyć, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 23 ust. 1 Ustawy PIT.

W świetle powyższego należy więc uznać, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  
• został właściwie udokumentowany,
  
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 Ustawy PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Jak stanowi art. 22 ust. 6 Ustawy PIT, zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem, że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

W konsekwencji, podatnicy prowadzący podatkowe księgi przychodów i rozchodów, których księgi nie są prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do danego roku podatkowego (tj. podatnicy, którzy prowadzą KPiR z zastosowaniem tzw. metody uproszczonej (kasowej]), stosując art. 22 ust. 6b Ustawy PIT, uznają za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 8 Ustawy PIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 Ustawy PIT.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, m.in. stanowiące własność podatnika, nabyte, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania inne przedmioty, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi z kolei art. 22b ust. 1 pkt 4 Ustawy PIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c Ustawy PIT, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie prawa majątkowe, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przywołany w treści powyższych norm prawnych art. 22c Ustawy PIT stanowi zaś, że amortyzacji nie podlegają m.in. dzieła sztuki i eksponaty muzealne.

W świetle art. 22d ust. 1 Ustawy PIT, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w w miesiącu oddania ich do używania.

Art. 22g ust. 1 pkt 1 Ustawy PIT wskazuje z kolei, że w razie odpłatnego nabycia, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się cenę ich nabycia.

W myśl art. 22m ust. 1 pkt 1 Ustawy PIT, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz 22ł ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych - w przypadku praw autorskich -nie może być krótszy niż 24 miesiące.

Ad. 1
Mając na uwadze, że w zdarzeniu przyszłym, do którego odnosi się pytanie nr 1:

• przewidywany okres używania Dzieła Sztuki nie będzie przekraczał roku,
• wydatki na nabycie Dzieła Sztuki zostaną przez Wnioskodawcę poniesione z własnych zasobów majątkowych, a ich charakter będzie definitywny (bez możliwości uzyskania ich zwrotu w jakiejkolwiek postaci),
• nabycie Dzieła Sztuki będzie miało związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą polegającą na odpłatnym wynajmowaniu oraz obrocie Dziełami Sztuki, a jego celem będzie uzyskanie przychodów,
• nabycie Dzieła Sztuki zostanie właściwie udokumentowane - m.in. poprzez zawarcie stosownej umowy nabycia autorskich praw majątkowych do utworu oraz egzemplarza utworu, a także wystawienie faktury / rachunku przez zbywcę Dzieła Sztuki,to Wnioskodawca - a contrario do art. 22a ust. 1 pkt 3 oraz art. 22b ust. 1 pkt 4 Ustawy PIT - nie będzie miał obowiązku dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości Prawa i Nośnika.
  
  
  

Wyłączenie z możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości dzieł sztuki nie ma w tym kontekście znaczenia, bowiem odnosi się ono wyłącznie do amortyzacji, a nie możliwości rozpoznania danego rodzaju wydatków w kosztach uzyskania przychodu perse.

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 6 oraz art. 22 ust. 6b Ustawy PIT, jeżeli Wnioskodawca prowadzi KPiR stosując tzw. uproszczoną (kasową) metodę ewidencji kosztów, która nie umożliwia stale w każdym roku podatkowym wyodrębnienia kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego, to powinien uznać za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1, zgodnie z którym wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup Dzieła Sztuki, którego przewidywany okres używania nie będzie przekraczał roku, mogą zostać przez Wnioskodawcę zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, niezależnie od ich wysokości, bez konieczności stosowania amortyzacji, uznając dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu za dzień poniesienia kosztu, jeśli Wnioskodawca będzie prowadził KPiR stosując tzw. uproszczoną (kasową) metodę ewidencji kosztów, zasługuje na uznanie za prawidłowe.

Ad. 2
Mając na uwadze, że w zdarzeniu przyszłym, do którego odnosi się pytanie nr 2:

• Dzieło Sztuki (zarówno Prawa, jak i Nośnik) zostanie nabyte od innego podmiotu,
• Dzieło Sztuki będzie nadawało się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia go do używania,
• przewidywany okres używania Dzieła Sztuki będzie przekraczał rok,
• wydatki na nabycie Dzieła Sztuki zostaną przez Wnioskodawcę poniesione z własnych zasobów majątkowych, a ich charakter będzie definitywny (bez możliwości uzyskania ich zwrotu w jakiejkolwiek postaci),
• nabycie Dzieła Sztuki będzie miało związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą polegającą na odpłatnym wynajmowaniu oraz obrocie Dziełami Sztuki, a jego celem będzie uzyskanie przychodów,
• nabycie Dzieła Sztuki zostanie właściwie udokumentowane - m.in. poprzez zawarcie stosownej umowy nabycia autorskich praw majątkowych do utworu oraz egzemplarza utworu, a także wystawienie faktury / rachunku przez zbywcę Dzieła Sztuki,
• ceny nabycia Prawa oraz Nośnika (składających się na Dzieło Sztuki), tj. ich wartości początkowe, nie będą przekraczały 10.000 zł,to Wnioskodawca - zgodnie z art. 22d ust. 1 Ustawy PIT - nie będzie miał obowiązku dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości Prawa i Nośnika. Jednocześnie, na podstawie tego samego przepisu, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania wydatków na nabycie Prawa i Nośnika w kosztach uzyskania przychodu w miesiącu oddania ich do używania.
  
  
  

Tak jak w przypadku pytania nr 1, wyłączenie z możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości dzieł sztuki nie będzie miało w tym kontekście znaczenia.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2, zgodnie z którym wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup Dzieła Sztuki, którego przewidywany okres używania będzie przekraczał rok, mogą zostać przez Wnioskodawcę zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu oddania go do używania, jeśli ceny Prawa i Nośnika nie przekroczą 10.000 zł, zasługuje na uznanie za prawidłowe.

Ad. 3
Mając na uwadze, że w zdarzeniu przyszłym, do którego odnosi się pytanie nr 3:

• Dzieło Sztuki (zarówno Prawa, jak i Nośnik) zostanie nabyte od innego podmiotu,
• Dzieło Sztuki będzie nadawało się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia go do używania,
• przewidywany okres używania Dzieła Sztuki będzie przekraczał rok,
• wydatki na nabycie Dzieła Sztuki zostaną przez Wnioskodawcę poniesione z własnych zasobów majątkowych, a ich charakter będzie definitywny (bez możliwości uzyskania ich zwrotu w jakiejkolwiek postaci),
• nabycie Dzieła Sztuki będzie miało związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą polegającą na odpłatnym wynajmowaniu oraz obrocie Dziełami Sztuki, a jego celem będzie uzyskanie przychodów,
• nabycie Dzieła Sztuki zostanie właściwie udokumentowane - m.in. poprzez zawarcie stosownej umowy nabycia autorskich praw majątkowych do utworu oraz egzemplarza utworu, a także wystawienie faktury / rachunku przez zbywcę Dzieła Sztuki,
• ceny nabycia Prawa oraz Nośnika (składających się na Dzieło Sztuki), tj. ich wartości początkowe, odpowiednio przekroczą i nie przekroczą 10.000 zł,to Wnioskodawca - zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 4 Ustawy PIT - będzie zobowiązany do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości Prawa.
  
  
  

Jednocześnie - zgodnie z art. 22d ust. 1 Ustawy PIT - nie będzie miał obowiązku dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości Nośnika. W odniesieniu do Nośnika, na podstawie tego samego przepisu, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania wydatków na jego nabycie w kosztach uzyskania przychodu w miesiącu oddania go do używania.

Wyłączenie z możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości dzieł sztuki nie będzie miało bowiem - w ocenie Wnioskodawcy - zastosowania do Prawa.

W świetle powyższego należy wskazać, że Ustawa PIT nie zawiera definicji pojęcia „dzieła sztuki". Analizując to pojęcie zasadnym jest więc odniesienie się do definicji zawartej w słowniku języka Polskiego PWN. Zgodnie z nią, dziełem sztuki jest wytwór ludzkich rąk, a w szczególności: „wynik, rezultat pracy lub działania, wytwór".

Do tego sposobu rozumienia definicji „dzieła sztuki" odniósł się również m.in. P. Górecki w „Definicji pojęcia „dzieło sztuki" i jej przydatności w stosunkach ubezpieczeniowych" (Zeszyty Prawnicze 15.4/2015 Uniwersytet Wrocławski). Jak wskazał: „Wyrażenie dzieło sztuki zawiera w sobie rzeczownik „dzieło" oraz wyrażony w dopełniaczu rzeczownik „sztuka". Rzeczownik „dzieło" nie budzi szczególnych kontrowersji oznacza on tyle, co „wynik, rezultat pracy czy działania, wytwór (Słownik Języka Polskiego, I, red. M. Szymczak, Warszawa 1978, s. 500)".

Ponadto, do pojęcia „dzieł sztuki" odnosi się również ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.) w art. 120, zgodnie z którym przez dzieło sztuki rozumie się:

• obrazy, kolaże i podobne płyty dekoracyjne, rysunki i pastele, wykonane w całości przez artystę, z wyłączeniem planów i rysunków do celów architektonicznych, inżynieryjnych, przemysłowych, komercyjnych, topograficznych lub podobnych, ręcznie zdobionych produktów rzemiosła artystycznego, tkanin malowanych dla scenografii teatralnej, do wystroju pracowni artystycznych lub im podobnych zastosowań (CN 9701),
  
• oryginalne sztychy, druki i litografie, sporządzone w ograniczonej liczbie egzemplarzy, czarnobiałe lub kolorowe, złożone z jednego lub kilku arkuszy, w całości wykonane przez artystę, niezależnie od zastosowanego przez niego procesu lub materiału, z wyłączeniem wszelkich procesów mechanicznych lub fotomechanicznych (CN 9702 00 00),
  
• oryginalne rzeźby oraz posągi z dowolnego materiału, pod warunkiem, że zostały one wykonane w całości przez artystę; odlewy rzeźby, których liczba jest ograniczona do 8 egzemplarzy, a wykonanie było nadzorowane przez artystę lub jego spadkobierców (CN 9703 00 00),
  
• gobeliny (CN 5805 00 00) oraz tkaniny ścienne (CN 6304) wykonane ręcznie na podstawie oryginalnych wzorów dostarczonych przez artystę, pod warunkiem, że ich liczba jest ograniczona do 8 egzemplarzy,
  
• fotografie wykonane przez artystę, opublikowane przez niego lub pod jego nadzorem, podpisane i ponumerowane, ograniczone do 30 egzemplarzy we wszystkich rozmiarach oraz oprawach.
  

Dziełami sztuki w powyższym rozumieniu są więc egzemplarze danego utworu, jego materialnie utrwalone nośniki, a nie same w sobie abstrakcyjne i niematerialne autorskie prawa majątkowe. Dziełem sztuki w powyższym rozumieniu, które nie może podlegać amortyzacji, mógłby być więc Nośnik. Jednocześnie, za dzieło sztuki w powyższym rozumieniu nie mogą zostać uznane Prawa.

Względem Praw zastosowanie znajdą więc ogólne zasady amortyzowania wartości niematerialnych i prawnych.

Biorąc z kolei pod uwagę, że wartość początkowa Nośnika - w omawianym zdarzeniu przyszłym - nie przekroczy wartości 10.000 zł, to wyłączenie z możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości dzieł sztuki nie będzie miało w tym kontekście znaczenia.

Prawidłowość powyższego podejścia znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 16 lipca 2012 r., sygn. IPPB1/415-441/12-2/IF: „Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy, wskazać należy, iż nabyte majątkowe prawo autorskie stanowiące wartość niematerialną i prawną będzie podlegało zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne ustalone zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 4 w powiązaniu z art. 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast nośnik utworu (egzemplarz obrazu) jako dzieła sztuki w myśl art. 22c ww. ustawy nie będzie podlegał amortyzacji".

Jako zaś, że zgodnie z art. 22m ust. 1 pkt 1 Ustawy PIT, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych - w przypadku praw autorskich - nie może być krótszy niż 24 miesiące, to zasadnym będzie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od Prawa z zastosowaniem 50% rocznej stawki amortyzacji.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 3, zgodnie z którym, jeśli przewidywany okres używania Praw i Nośnika będzie przekraczał rok, to Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od Prawa z zastosowaniem 50% rocznej stawki amortyzacji, a także zaliczyć wydatki poniesione na zakup Nośnika do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu oddania go do używania, o ile cena Prawa przekroczy 10.000 zł, a cena Nośnika nie przekroczy 10.000 zł - zasługuje na uznanie za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki – wydatek winien:

• być poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  
• nie znajdować się wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,
  
• być właściwie udokumentowany.
  
  
  

W świetle powyższego – kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Wymaga jednak podkreślenia, że ciężar udowodnienia faktu poniesienia kosztu oraz wykazania związku przyczynowo-skutkowego między jego poniesieniem a uzyskaniem przychodów z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła spoczywa na podatniku, jako odnoszącym ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Ustawodawca przyjął jednocześnie zasadę, że wydatki na nabycie składników majątku wykorzystywanych przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych definicja środków trwałych została określona w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, które podlegają amortyzacji, oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji.

Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

Na mocy art. 22b ust. 1 ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 22c pkt 3 ww. ustawy amortyzacji nie podlegają dzieła sztuki i eksponaty muzealne, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W niniejszej sprawie należy podkreślić, że o klasyfikacji danego składnika majątku do środków trwałych lub towarów handlowych decyduje sam podatnik. Decyzja ta nie może mieć jednak charakteru dobrowolnego. Decydujące znaczenie dla klasyfikacji danego składnika majątku ma jego przeznaczenie. Klasyfikowanie składnika zależy wyłącznie od zamierzonego przez podatnika sposobu wykorzystania tego składnika.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje inwestować w dzieła sztuki. W związku z powyższym zamierza rozszerzyć działalność gospodarczą o nabywanie Dzieł Sztuki, uzyskiwanie przychodów z ich odpłatnego wypożyczania (zarówno bezpośrednio na rzecz podmiotów zainteresowanych dzierżawą dzieł sztuki, jak i na rzecz podmiotów świadczących usługi tzw. art rental, tj. dalszego odpłatnego wypożyczania), a także odsprzedaż Dzieł Sztuki z zyskiem. Wnioskodawca wskazał, że Dzieła Sztuki będą wykorzystywane na dwa sposoby - po pierwsze (podstawowo) jako przedmiot odsprzedaży z zyskiem (czyli jako towary handlowe), a po drugie jako przedmiot odpłatnej dzierżawy w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej. Wnioskodawca zamierza koszty uzyskania przychodów rozliczać metodą uproszczoną.

W związku z tym, że Wnioskodawca zamierza traktować Dzieła Sztuki jako towary handlowe, w przedmiotowej sprawie nie będą miały zastosowania wskazane przez Wnioskodawcę przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych, lecz przepisy dotyczące momentu zaliczenia w koszty towarów handlowych. Towary handlowe nie podlegają amortyzacji.

Rozważając kwestię momentu ujęcia ww. wydatków w kosztach podatkowych należy wskazać na treść art. 22 ust. 4 ww. ustawy, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Zgodnie z art. 22 ust. 6 ww. ustawy, zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 6b ww. ustawy, w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zauważyć przy tym należy, iż definicja momentu poniesienia kosztu zawarta w ww. art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych.

Jednocześnie pamiętać należy, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu w odniesieniu do podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów przyjmuje się dzień wystawienia dowodu stanowiącego podstawę do ujęcia kosztu w księgach. Dlatego też wydatki poniesione na zakup towarów będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w miesiącu, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub inny dowód stanowiący podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, iż Dzieła Sztuki, które będą stanowiły towar handlowy w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, nie będą podlegały amortyzacji. Dzieła Sztuki będą mogły być zaliczone do kosztów tej działalności w momencie ich zakupu zgodnie z art. 22 oraz art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że Organ nie odniósł się do skutków podatkowych odpłatnej dzierżawy Dzieł Sztuki, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.