2021.07.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-1.4012.366.2021.5.ICZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.366.2021.5.ICZ
z 9 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2021 r. (data wpływu 13 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 15 czerwca 201 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących opłat z umowy leasingu samochodu osobowego w tej części, w której samochód osobowy jest przedmiotem dalszego oddania w czynności opodatkowane (tj. w 60%) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2021 r., do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących opłat z umowy leasingu samochodu osobowego w tej części, w której samochód osobowy jest przedmiotem dalszego oddania w czynności opodatkowane (tj w 60%).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 czerwca 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.), w związku z wezwaniem organu z 8 czerwca 2021 r. znak: 0111-KDIB2-1.4010.156.2021.2.AP, 0111-KDIB3-1.4012.366.2021.3.ICZ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, opodatkowanym od całości swoich dochodów w Polsce. Nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie przepisów ustawy o CIT.

Wnioskodawca w 2020 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego o wartości 480 000 zł brutto.

Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego VAT w wysokości 50% od faktur wystawianych przez firmę leasingową w związku z zakupem samochodu.

Podmioty powiązane jednocześnie w 60% korzystają z przedmiotowego samochodu osobowego na podstawie zawartych umów najmu. Z tego tytułu Wnioskodawca wystawia stosowne faktury VAT ze stawką 23%.

Podmioty powiązane korzystają z samochodu osobowego, którego stroną umowy leasingowej jest Wnioskodawca w 60%. W takiej też wysokości łącznie są zobowiązane do zapłaty czynszu najmu, który odzwierciedla miesięczne wydatki Wnioskodawcy w związku z zawartą umową leasingu i korzystaniem z samochodu osobowego.

Pismem z 15 czerwca 2021 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy w następujący sposób:

Czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT)?
Tak, Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
W jaki sposób Wnioskodawca wykorzystuje przedmiotowy samochód osobowy we własnej działalności, tzn.:
- czy samochód jest wykorzystywany tylko do działalności gospodarczej?
  Nie, samochód jest wykorzystywany zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów prywatnych.
- czy służy celom prywatnym?
  Samochód jest wykorzystywany zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów prywatnych.
- czy jest wykorzystywany przez pracowników Wnioskodawcy?
  Tak, pracownik Wnioskodawcy korzysta z przedmiotowego samochodu.
- czy Wnioskodawca prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu?
  Nie, wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu.
- czy Wnioskodawca złożył informację VAT-26?
  Nie, Wnioskodawca nie złożył informacji VAT-26.
- czy Wnioskodawca prowadzi regulamin użytkowania pojazdu w firmie oraz regulamin wynajmu pojazdu, wykluczające jego użycie do celów prywatnych, jeśli tak to należy wskazać te zasady wynikające z regulaminu i jakie zostaną podjęte działania zabezpieczające ich wykonanie?
  Nie, Wnioskodawca nie prowadzi regulaminu użytkowania pojazdu w firmie.
Czy wynagrodzenie za podnajem przedmiotowego samochodu będzie stanowić realne wynagrodzenie (rzeczywistą równowartość) za świadczenie tego typu usług na rynku?
Tak. Wynagrodzenie za podnajem przedmiotowego samochodu będzie stanowić realne wynagrodzenie za świadczenie tego typu usług na rynku.

Tak. Wynagrodzenie za podnajem przedmiotowego samochodu będzie stanowić realne wynagrodzenie za świadczenie tego typu usług na rynku.

W związku z powyższym opisem, w zakresie podatku od towarów i usług, zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, które zakłada, iż jest uprawniony do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących opłat z umowy leasingu samochodu osobowego w tej części, w której samochód osobowy jest przedmiotem dalszego oddania w czynności opodatkowane (tj. w 60%)?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług:

Ad pytanie 2

Zdaniem Wnioskodawcy jest on uprawniony do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących opłat z umowy leasingu samochodu osobowego, w tej części w której samochód osobowy jest przedmiotem dalszego oddania w czynności opodatkowane - najmu spółkom powiązanym (tj. w 60%).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114 art. 119 ust. 4 art. 120 ust. 17 119 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 ustawy o VAT Przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są:

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

Jednocześnie, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

Jednocześnie, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

Art. 86a ust. 5 ustawy o VAT stanowi, że warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Mając zatem na względzie przedstawiony stan faktyczny, jeżeli Wnioskodawca w 60% nie korzysta z przedmiotu leasingu i jest on wynajmowany spółkom powiązanym, Wnioskodawca powinien zachować prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez leasing w stosunku do 60% kwoty wartości podatku naliczonego, albowiem w tej części Wnioskodawca nie korzysta z przedmiotu leasingu i została spełniona przesłanka z art. 86a ust. 5 pkt 1) lit. c ustawy o VAT - następuje oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze - jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Jednocześnie, Wnioskodawca uważa, iż określenie „stanowi przedmiot działalności podatnika”, w ocenie Wnioskodawcy, w żaden sposób nie nakazuje mieć tego typu działalności wpisanej do rejestru KRS lub umowy spółki. Brak ujęcia tego zapisu przy uwzględnieniu reguł wykładni zarówno literalnej, systemowej jak i celowościowej sugeruje możliwość odliczania VAT naliczonego w 100% bez konieczności formalnego rozszerzenia przedmiotu działalności w odrębnych rejestrach (np. KRS). (Podobnie interpretacja z dnia 31 grudnia 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP4.4012.821.2018.1.EK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawa o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno, tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jak stanowi art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”. Przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
-jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Użycie wyrazu „wyłącznie” w art. 86a ust. 5 ustawy, wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. użytek prywatny, jazda próbna, użytek służbowy podatnika, itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, ale jest wykorzystywany przez podatnika także do innych celów, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

W świetle art. 86a ust. 12 ustawy – podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Na mocy art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, Wnioskodawca w 2020 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego o wartości 480 000 zł brutto. Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego VAT w wysokości 50% od faktur wystawianych przez firmę leasingową w związku z zakupem samochodu.

Wnioskodawca w ramach grupy spółek do której należy, podnajmuje przedmiotowy samochód osobowy spółkom powiązanym. Czynsz, który jest płatny przez spółki powiązane jest ustalony jako 60% (sześćdziesiąt procent) wartości miesięcznej raty leasingowej netto plus 50% VAT, którego Wnioskodawca nie ma prawa odliczyć. Podmioty powiązane jednocześnie w 60% korzystają z przedmiotowego samochodu osobowego na podstawie zawartych umów najmu. Z tego tytułu Wnioskodawca wystawia stosowne faktury VAT ze stawką 23%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczania 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących opłat z umowy leasingu samochodu osobowego w tej części, w której samochód osobowy jest przedmiotem dalszego oddania do czynności opodatkowanej – najem (tj. w 60%).

Mając na uwadze cytowany stan prawny oraz opis sprawy należy zauważyć, że wskazany przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy przewiduje wyłączenie ogólnej zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 tej ustawy w zakresie odliczania podatku naliczonego związanego z wydatkami dotyczącymi pojazdów samochodowych, w sytuacji gdy dany pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Jednocześnie ustawodawca w ust. 4 ww. art. 86a ustawy wyjaśnił, kiedy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane do działalności gospodarczej.

Ten ostatni przepis w sposób jednoznaczny wskazuje, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane do działalności gospodarczej, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jednocześnie w przywołanym wcześniej art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawodawca zrezygnował z wymogu prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Trzeba zauważyć, że użycie w art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy zwrotu „przeznaczony wyłącznie do” wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów, w tym także do tzw. celów „mieszanych”.

Przy czym przepis ten ma zastosowanie, jeżeli odsprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów „stanowi przedmiot działalności podatnika”. Należy wyjaśnić, że zwrot - „stanowi przedmiot działalności podatnika” - nie powinien być rozpatrywany w kontekście prowadzonej działalności określonej w Krajowym Rejestrze Sądowym lub w Statucie.

W kontekście zastosowania art. 86a ust. 5 ustawy o VAT - zwrot ten powinien być rozpatrywany w zakresie faktycznego zadysponowania określonym pojazdem (tzn. czy dany pojazd jest przeznaczony wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze).

Jak wynika z opisu sprawy, samochód osobowy w działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest wykorzystywany w następujący sposób: zarówno do celów działalności gospodarczej jak i do celów prywatnych, ponadto samochód ten jest podnajmowany spółkom powiązanym. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, nie złożył informacji VAT-26, nie prowadzi regulaminu użytkowania pojazdu w firmie. Zatem samochód nie jest wykorzystywany wyłącznie w celach jego wynajmu, a ponadto jest również wykorzystywany w celach prywatnych oraz w ramach pozostałej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Mając na uwadze przepisy art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c oraz art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT a także wskazany w opisie sprawy sposób wykorzystywania samochodu osobowego, należy stwierdzić, że samochód ten nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej a tym bardziej wyłącznie do celów wynajmu. Taki sposób wykorzystania samochodu nie uprawnia Wnioskodawcy do odliczenia pełnej kwoty z tytułu wydatków związanych z używaniem tego samochodu.

W konsekwencji, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dotyczących opłat z umowy leasingu samochodu osobowego również w tej części, w której samochód osobowy jest przedmiotem dalszego oddania do czynności opodatkowanej, na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 1 w związku z art. 86a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto należy zauważyć, iż Wnioskodawca na poparcie własnego stanowiska przywołał interpretację indywidualną znak: 0114-KDIP4.4012.821.2018.1.EK wydaną dla innego podmiotu prawa, która poruszała również kwestię prawa do pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków związanych z umową leasingową w sytuacji gdy samochód wykorzystywany będzie na wynajem.

Odnosząc się do powyższego należy wyjaśnić, iż przedstawiony opis sprawy w wyżej wymienionej interpretacji jest odmienny od tego, który został zaprezentowany w przedmiotowym wniosku, zatem nie może ona stanowić podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przypisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się do błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawą.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin