Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.301.2021.1.MR
z 23 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 marca 2021 r. (data wpływu 24 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

24 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną będącą polskim rezydentem podatkowym, który nie prowadzi zarejestrowanej działalności gospodarczej w Polsce. Wnioskodawca uzyskuje dochody z pracy najemnej - jest to jego główne źródło dochodów. Wnioskodawca przewiduje, że dodatkowo uzyska dochody z działalności reklamowej świadczonej na rzecz podmiotu niemieckiego o wartości około 10.000 Euro. Ww. działalność reklamowa polega na polecaniu na portalach społecznościowych produktów / usług podmiotu gospodarczego będącego niemieckim rezydentem podatkowym (dalej również jako: „niemiecka firma telekomunikacyjna”). Wynagrodzenie uzyskiwane z działalności reklamowej będzie miało charakter prowizji od zawartych umów, tj. Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie tylko jeżeli usługi, które on poleci, znajdą nabywcę. Ten rodzaj działalności potocznie nazywany jest również działalnością afiliacyjną.

Wnioskodawca przewiduje, że dochody z działalności reklamowej (afiliacyjnej) będą nieregularne, tj. mogą zdarzyć się miesiące, w których nie zarobi nic oraz mogą zdarzyć się miesiące, w których zarobi znaczną kwotę. W ogólnych warunkach współpracy, które obowiązują Wnioskodawcę oraz niemiecką spółkę telekomunikacyjną, wyraźnie zastrzeżono, że strony nie zawierają umowy o pracę ani żadnej umowy cywilnoprawnej. Z umowy tej wynika również, że Wnioskodawca w żaden sposób nie jest zobowiązany do podejmowania działań na rzecz niemieckiej firmy telekomunikacyjnej. Działania Wnioskodawcy w zakresie jego działalności reklamowej (afiliacyjnej) nie będą miały charakteru regularnego i zorganizowanego. Działalność reklamowa (afiliacyjna) będzie wykonywana dorywczo, w wolnych chwilach, jeżeli Wnioskodawca będzie miał na to ochotę i nadaży się odpowiednia okazja.

W związku z wykonywaniem działalności reklamowej (afiliacyjnej) Wnioskodawca nie nabywał żądnego sprzętu ani usług. Realizując działalność reklamową (afiliacyjną) Wnioskodawca wykorzystuje swój sprzęt prywatny oraz łącze internetowe, które używa w domu dla celów prywatnych wraz z pozostałymi domownikami. Istotne jest również to, że intencją Wnioskodawcy nie jest prowadzenie działalności gospodarczej w tym zakresie. Swoją działalność reklamową (afiliacyjną) traktuje jako działalność poboczną w stosunku do pracy najemnej, której poświęca większość swojego czasu. Dochody z działalności reklamowej (afiliacyjnej) będą uzupełnieniem budżetu domowego. Głównym źródłem dochodów Wnioskodawcy jest dochód z umowy o pracę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z działalności reklamowej (afiliacyjnej) należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT i czy w związku z tym Wnioskodawca:

• ma obowiązek odprowadzać miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych dochodów;
• ma prawo pomniejszyć przychody z tego źródła o koszty ściśle związane z prowadzoną działalnością;
• w jakim formularzu podatkowym należy wykazać ww. dochody?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane z działalności reklamowej (afiliacyjnej) wykonywanej przez niego należy zaliczyć do źródła przychodu „inne źródła”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT i w związku z tym:

• Wnioskodawca nie ma obowiązku odprowadzać miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od tych dochodów;
• ma prawo pomniejszyć przychody z tego źródła o koszty ściśle związane z prowadzoną działalnością;
• ww. dochody powinien wykazać w formularzu podatkowym PIT-36.

Według Wnioskodawcy dochody uzyskiwane z prowadzonej przez niego działalności reklamowej (afiliacyjnej) należy zaliczyć do źródła przychodów „inne źródła”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT, ponieważ ww. przychodów nie sposób zakwalifikować do żadnego innego źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT.

W szczególności, w analizowanej sytuacji nie ma zastosowanie źródło „pozarolnicza działalność gospodarcza”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, ponieważ działalność Wnioskodawcy nie wypełnia definicji pozarolniczej działalności gospodarczej z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, zgodnie z którą: "działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9”.

Jak bowiem wynika z opisu stanu faktycznego działalność Wnioskodawcy w zakresie jego działalności reklamowej (afiliacyjnej) nie będzie miała charakteru regularnego i zorganizowanego. Działalność reklamowa (afiliacyjna) będzie wykonywana dorywczo, w wolnych chwilach, jeżeli Wnioskodawca będzie miał na to ochotę i nadaży się odpowiednia okazja. W związku z wykonywaniem działalności reklamowej (afiliacyjnej) Wnioskodawca nie nabywał żądnego sprzętu ani usług. Realizując działalność reklamową (afiliacyjną) Wnioskodawca wykorzystuje swój sprzęt prywatny oraz łącze internetowe, które używa w domu dla celów prywatnych wraz z pozostałymi domownikami. Istotne jest również to, że intencją Wnioskodawcy nie jest prowadzenie działalności gospodarczej w tym zakresie. Swoją działalność reklamową (afiliacyjną) traktuje jako działalność poboczną w stosunku do pracy najemnej, której poświęca większość swojego czasu. Dochody z działalności reklamowej (afiliacyjnej) będą uzupełnieniem budżetu domowego. Głównym źródłem dochodów Wnioskodawcy jest dochód z umowy o pracę.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe cechy podejmowanej przez Wnioskodawcę działalności jednoznacznie wskazują, że nie ma ona charakteru zorganizowanej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy nie można również ww. przychodów zakwalifikować do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT, tj. „do działalności wykonywanej osobiście”. Wynika to z faktu, że jego działań nie można zakwalifikować do żadnego rodzaju działań wskazanych w art. 13 ustawy o PIT, który definiuje tę kategorię przychodów.

Działania podejmowane przez Wnioskodawcę nie mają w szczególności charakteru działań wykonywanych w ramach umowy o dzieło oraz umowy zlecenia. Wnioskodawca nie tylko nie zawierał z niemiecką firmą telefoniczną takich umów, ale możliwość zawarcia takiej umowy przez strony został wyraźnie wyłączony w ogólnych warunkach umownych. Jak bowiem wynika z opisu stanu faktycznego sprawy w ogólnych warunkach współpracy, które obowiązują Wnioskodawcę oraz niemiecką spółkę telekomunikacyjną, wyraźnie zastrzeżono, że strony nie zawierają ani umowy o pracę ani żadnej innej umowy cywilnoprawnej. Z umowy tej wynika również że Wnioskodawca w żaden sposób nie jest zobowiązany do podejmowania działań na rzecz niemieckiej firmy telekomunikacyjnej.

Analiza pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT nie jest konieczna, gdyż jest oczywistym, że uzyskiwany przez Wnioskodawcę dochód nie podlega kwalifikacji do żadnego z nich.

Należy również wskazać, że art. 20 ustawy o PIT, który definiuje „przychody z innych źródeł”, jest katalogiem otwartym (na co wskazuje używanie przez ustawodawcę zwrotu „w szczególności”). Oznacza to, że fakt, iż działalność reklamowa (afiliacyjna) nie została tam wymieniona nie jest równoznaczne z tym, że tego typu przychodów nie można do tego źródła zaliczyć.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym uzyskiwane przez niego przychody z działalności reklamowej (afiliacyjnej) podlegają zaliczeniu do źródła przychodów "inne źródła", o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT.

Konsekwencją zaliczenia uzyskiwanych przez Wnioskodawców przychodów do źródła „inne źródła” jest to, że nie musi on obliczać oraz wpłacać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu działalności reklamowej (afiliacyjnej). W analizowanej sytuacji w stosunku do Wnioskodawcy mógłby mieć zastosowanie art. 44 ust. 1c ustawy o PIT, zgodnie z którym podatnik uzyskujący przychody ze źródeł „inne źródła” może odprowadzać miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy. Użycie przez ustawodawcę sformułowania „może” jednoznacznie wskazuje na fakt, że podatnik otrzymujący tego typu przychody nie ma takiego obowiązku, a jedynie możliwość.

W odniesieniu do kosztów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności reklamowej, to należy wskazać, że Wnioskodawca nie przewiduje, że takowe wystąpią albo że będą osiągały znaczną wartość. Niemniej jednak z ostrożności Wnioskodawca stwierdza, że gdyby takie koszty zostały jednak poniesione to może o nie pomniejszyć przychód uzyskiwany z działalności reklamowej (afiliacyjnej). Wnioskodawca wskazuje, że w stosunku do jego działalności nie ma zastosowania art. 22 ust. 9 pkt 6 ustawy o PIT, ponieważ uzyskiwany przez niego przychód nie jest uzyskiwany „na podstawie umowy, do której stosuje się przepisy prawa cywilnego dotyczące umowy zlecenia lub o dzieło”. Tym samym w analizowanej sytuacji nie jest spełniona hipoteza tego przepisu i - w konsekwencji - nie można go zastosować. Wobec tego - a także ze względu na brak możliwości zastosowania wobec Wnioskodawcy innego przepisu szczególnego - zastosowanie ma ogólny przepis regulujący zasady rozliczania podatkowych kosztów uzyskania przychodów, tj. art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy formularzem właściwym do rozliczenia ww. wskazanych dochodów z działalności reklamowej (afiliacyjnej) będzie formularz PIT-36 składany do końca kwietnia następującego roku podatkowego.

Kończąc, należy wskazać, że analogiczna sprawa była już przedmiotem analizy organów podatkowych. W interpretacji indywidualnej numer IPTPB1/4511-462/15-4/AP, z dnia 3 listopada 2015 roku organ podatkowy zajął takie samo stanowisko jak Wnioskodawca w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ustawy).

Według art. 45 ust. 1 ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

W art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono źródła przychodów wyszczególniając m.in.: stosunek pracy i stosunki pokrewne, emeryturę, rentę (pkt 1), działalność wykonywaną osobiście (np. umowa zlecenie, umowa o dzieło – pkt 2), pozarolniczą działalność gospodarcza (pkt 3), najem, dzierżawę, poddzierżawę oraz inne umowy o podobnym charakterze (pkt 6), prawa majątkowe (pkt 7) oraz inne źródła (pkt 9).

Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 5a pkt 6 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tą definicją, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jak wynika z powyższych regulacji, dla celów podatkowych dana działalność prowadzona przez podatnika może być uznana za działalność gospodarczą pod warunkiem, że uzyskiwane przychody nie stanowią jednego ze źródeł przychodów, o których mowa wyżej, czyli nie są to przychody m.in. z:

• działalności wykonywanej osobiście,
• najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innej umowy o podobnym charakterze,
• odpłatnego zbycia innych rzeczy.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Jednocześnie na mocy art. 5b ust. 1 ustawy za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W przypadku gdy nie można jednoznacznie zaliczyć danego przychodu do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym do przychodów z najmu lub dzierżawy albo innych umów o podobnym charakterze, przychód ten należy kwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w pkt 9 tego przepisu.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, co pozwala, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 cyt. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do przychodów z innych źródeł należy zatem zaliczyć każdy przychód, który spełnia łącznie dwa warunki: po pierwsze – nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, a po drugie – nie jest wyłączony z przedmiotowego zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że skoro uzyskiwanie przychodu w związku z czynnościami opisanymi we wniosku przez Wnioskodawcę nie wypełnia przesłanek pozarolniczej działalności gospodarczej określonej w art. 5a pkt 6 ustawy – działania Wnioskodawcy w zakresie jego działalności reklamowej (afiliacyjnej) nie będą miały charakteru regularnego i zorganizowanego, działalność reklamowa (afiliacyjna) będzie wykonywana dorywczo, w wolnych chwilach, jeżeli Wnioskodawca będzie miał na to ochotę i nadaży się odpowiednia okazja – jak również nie ma cech i elementów, które kwalifikowałyby je do źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 2 i 4-8 ww. ustawy, to przychód ten należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 tejże ustawy.

W kwestii kosztów należy zauważyć, że według art. 22 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

• zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami,
• nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów,
• są odpowiednio udokumentowane.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca ma prawo zaliczyć koszty związane z przychodami osiągniętymi w związku z opisaną wyżej działalnością, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji dochody uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu polecania na portalach społecznościowych produktów / usług podmiotu gospodarczego podlegają opodatkowaniu na tzw. zasadach ogólnych, czyli według skali określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W trakcie roku podatkowego nie ciąży na Wnioskodawcy obowiązek wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wnioskodawca – na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy – powinien wykazać przychód (koszty i dochód/stratę), w zeznaniu podatkowym PIT-36 składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła wypłata wynagrodzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.