Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.381.2021.2.AK
z 16 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2021 r. (data wpływu 13 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 czerwca 2021 r. (data wpływu 25 czerwca 2021 r.) oraz z dnia 29 czerwca 2021 r. (data wpływu 6 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

• w zakresie braku obowiązków płatnika w związku z wypłatą zaliczek na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą – jest prawidłowe,

• w zakresie dotyczącym zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą zaliczek na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 25 czerwca 2021 r. i w dniu 6 lipca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu wniosku):

A Sp. z o.o. z siedzibą w ... (zwana dalej: Wnioskodawcą) prowadzi działalność gospodarczą w Polsce (w tym kraju działa aktywnie również organ zarządzający) oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka zajmuje się świadczeniem usług opieki nad osobami starszymi, osobami niepełnosprawnymi lub wymagającymi pomocy w codziennym życiu z innych powodów (zwani dalej: Podopiecznymi). Wnioskodawca zawiera umowy o świadczenie ww. usług z przedstawicielami rodziny Podopiecznego (lub innymi podmiotami, tj. pełnomocnikami, opiekunami prawnymi działającymi w jego imieniu, nie wykluczając możliwości podpisania umowy z samym podopiecznym).

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie posiada na terytorium Niemiec zakładu podatkowego w rozumieniu umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (brak w Niemczech również stałej placówki).

Wnioskodawca, w celu realizacji umów zawieranych z przedstawicielami Podopiecznego, podejmuje współpracę z osobami fizycznymi (zwanymi dalej: Zleceniobiorcami bądź Opiekunami), którzy w Jego imieniu świadczą usługi opieki domowej, o których mowa na wstępie wniosku.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zawiera z Opiekunami umowy cywilnoprawne (tj. umowy o świadczenie usług opieki domowej oraz usług informacyjno-rekrutacyjnych, do których na podstawie art. 750 Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zlecenia), w ramach których przewidziana jest możliwość podróży w celu wykonania obowiązków Zleceniobiorcy w ramach przedmiotu umowy. W umowie znajdują się zapisy, w których przewidziana jest możliwość wykonywania usług poza granicami kraju i w związku z tym zwrot wydatków związanych z podróżą.

Usługi realizowane są przez Zleceniobiorców naprzemiennie w dwóch państwach – w Polsce i w Niemczech. Naprzemienność polega na tym, że Zleceniobiorca świadczy usługi np. w Polsce przez pewien czas, następnie w Niemczech przez pewien czas, a następnie znowu w Polsce. Konstrukcja ta ma charakter powtarzalny. Okresy przebywania w Polsce i w Niemczech nie są stałe – uzależnione są bowiem od zapotrzebowania Wnioskodawcy i dyspozycyjności Zleceniobiorcy. Ponadto istotne jest to, że w Niemczech Zleceniobiorcy świadczą usługi opieki domowej, natomiast w Polsce zajmują się usługami o charakterze informacyjno-rekrutacyjnym. W umowie między Wnioskodawcą, a Zleceniobiorcą wskazuje się każdorazowo okres rozliczeniowy, który wynosi zazwyczaj dwa lub trzy miesiące.

Na podstawie zawartej ze Zleceniobiorcą umowy wypłaca się wynagrodzenie nie później niż do 15 dnia następnego miesiąca, po którym upłynął okres rozliczeniowy (w zależności od przyjętego w umowie okresu rozliczeniowego).

Wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług opiekuńczych za granicą uwzględnia ryczałt na zwiększone koszty Zleceniobiorcy związane z pobytem za granicą i świadczeniem tam usług (korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm., dalej: ustawa o pdof), co wynika z różnicy w poziomie kosztów życia ponoszonych w Polsce i w Niemczech.

Spółka nie zapewnia Zleceniobiorcy nieodpłatnie wyżywienia.

Zgodnie z zapisami zawartymi w umowie, Zleceniobiorca może wystąpić z wnioskiem o wypłatę zaliczki na poczet wynagrodzenia (dalej rozumianej jako wynagrodzenie). Dodatkowo Zleceniobiorca ma możliwość złożenia wniosku o wypłatę zaliczki kosztowej na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą i świadczonych tam usług w okresie ich wykonywania.

Wszelkie wypłacone zaliczki kosztowe są potrącane z wynagrodzenia, o ile nie zostaną wcześniej zwrócone przez Zleceniobiorcę (w ten sposób następuje ich zwrot) na zasadach ściśle określonych poniżej.

Wyjątkowo może zdarzyć się sytuacja, iż zaliczka na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą wypłacona zostanie Zleceniobiorcy w dwóch transzach.

Wypłacane zleceniobiorcy wydatki związane z wykonywaniem usług poza granicami kraju, nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów osoby odbywającej podróż zagraniczną. Wyżej wskazane wydatki zostały osiągnięte przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia przychodów.

Reasumując, w związku ze stosowanym przez Wnioskodawcę okresem rozliczeniowym – dwu lub trzymiesięcznym powtarzalną praktyką dla Wnioskodawcy jest wypłata w trakcie trwania zlecenia zaliczek kosztowych lub zaliczek na wynagrodzenie na zasadzie, o której mowa poniżej.

Dla zobrazowania:

Zakładając, że kontrakt trwa w okresie od 15 września do 15 listopada zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym powyżej Wnioskodawca wypłaca Zleceniobiorcy do 10 października zaliczkę na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą, następnie do 15 listopada wypłaca zaliczkę na wynagrodzenie (bezzwrotną), a na koniec listopada pozostałą część wynagrodzenia. Zaliczka na poczet wynagrodzenia wypłacona do 15 listopada jest częścią wynagrodzenia, pomimo nazwania jej zaliczką, z uwagi na jej bezzwrotny charakter.

Dla wyliczenia wysokości podatku dochodowego od wynagrodzeń, zaliczka na wynagrodzenie, jak i pozostała część wynagrodzenia, wypłacane w tym samym miesiącu są ujmowane na zbiorczej liście płac obejmującej wypłaty z miesiąca listopada. Zaliczka na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą potrącana jest na tej samej liście płac z wynagrodzenia wypłaconego Zleceniobiorcy w tym miesiącu.

Jako przychód do opodatkowania, Wnioskodawca przyjmuje zarówno zaliczkę na wynagrodzenie (wypłaconą do 15 listopada), jak i wynagrodzenie wypłacone na koniec listopada.

Rozliczenie podatku dochodowego od wynagrodzeń za listopad (na przykładzie powyżej), z uwagi na miesięczne rozliczenia podatkowe, obejmuje całość wynagrodzenia wypłaconego w tym miesiącu, tj. zaliczkę na wynagrodzenie i pozostałą część wynagrodzenia, które jest pomniejszone o kwoty otrzymanych przez opiekuna zaliczek na poczet należnego wynagrodzenia.

W piśmie z dnia 29 czerwca 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że centrum interesów Spółki mieści się na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podobnie jest w przypadku opiekunek, dla których Rzeczpospolita Polska stanowi główny ośrodek interesów życiowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, prawidłowo nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconej zaliczki na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, która jest potrącana z wynagrodzenia opiekunki i w ten sposób następuje jej zwrot?

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu wniosku), mając na uwadze przedstawiony we wniosku szczegółowo stan faktyczny, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, prawidłowo nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconej zaliczki na poczet zwiększonych kosztów związanych za granicą, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości lub warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, która jest potrącana z wynagrodzenia opiekunki i w ten sposób następuje jej zwrot.

Tak jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego, Zleceniobiorca może wystąpić z wnioskiem o wypłatę zaliczki na poczet wynagrodzenia oraz wypłatę zaliczki kosztowej na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą i świadczonych tam usług w okresie ich wykonywania.

Zaliczka na poczet wynagrodzenia jest przychodem zleceniodawcy i jest od niej naliczony podatek dochodowy od osób fizycznych. Natomiast zaliczka kosztowa na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą i świadczonych tam usług w okresie ich wykonywania nie jest opodatkowana.

Zaliczka na poczet zwiększonych kosztów utrzymania zagranicą, której zwrot następuje przez potrącenie lub na skutek jej wcześniejszego zwrotu przez Zleceniobiorcę nie jest przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym z uwagi na to, że ma zwrotny charakter, a zatem po stronie Zleceniobiorcy nie powstaje przysporzenie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o pdof, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o pdof, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W doktrynie oraz orzecznictwie przyjmuje się, że przysporzenie, aby uznane zostało za przychód powinno mieć charakter definitywny, tj. trwały, bezwarunkowy, ostateczny i pewny. Przychodem na potrzeby podatku dochodowego jest każde bezzwrotne przysporzenie majątkowe, otrzymane przez podatnika. W konsekwencji otrzymana zaliczka na poczet wynagrodzenia rodzi takie same konsekwencje podatkowe jak otrzymane wynagrodzenie, czyli jest opodatkowana.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o pdof, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem (zleceniobiorcy) – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Powołany przepis stosuje się m.in., jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów (art. 21 ust. 13 pkt 1 ustawy o pdof).

Należy zauważyć, że w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o pdof, ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców oraz zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Dodatkowo należy dodać, że na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   
   

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z wykonywaniem usług poza granicami kraju, nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów oraz korzystają ze zwolnienia od podatku, uregulowanego w cyt. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o pdof.

Podatek jest naliczany wyłącznie od zaliczki na poczet wynagrodzenia oraz od wypłaconego wynagrodzenia. Potwierdza to między innymi Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 maja 2018 r., sygn. akt II FSK 1446/16.

Zaliczka na poczet zwiększonych kosztów utrzymania zagranicą, której zwrot następuje przez potrącenie lub na skutek jej wcześniejszego zwrotu przez Zleceniobiorcę nie jest przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym z uwagi na to, że ma charakter zwrotny, a zatem po stronie Zleceniobiorcy nie powstaje przysporzenie. Przysporzenie uważane za przychód podatkowy musi mieć charakter definitywny, podczas gdy zaliczka na poczet zwiększonych kosztów utrzymania za granicą w opisanym stanie faktycznym nie ma takiego charakteru ze względu na to, że zawsze podlegać będzie zwrotowi (najpóźniejszy moment zwrotu to potrącenie jej w całości z wynagrodzenia zleceniobiorcy wypłacanego na zasadach przedstawionych powyżej).

Reasumując, przysporzenie, aby mogło być uznane za przychód podatkowy musi mieć charakter definitywny, a z przedstawionego powyżej stanu faktycznego wynika ewidentnie, że zaliczka kosztowa nie ma takiej konstrukcji (każdorazowo następuje jej zwrot lub potrącenie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w zakresie braku obowiązków płatnika w związku z wypłatą zaliczek na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą,
  

• nieprawidłowe – w zakresie dotyczącym zastosowania zwolnienia przedmiotowego.
  
  

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z treści powołanego art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem jest każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika – co do zasady – decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa on aktywa tej osoby. Konsekwencją przyjęcia tezy o charakterze przychodu, jako definitywnego przysporzenia w majątku podatnika, jest uznanie, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko te przychody, które nie mają charakteru zwrotnego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą obejmującą świadczenie usług opieki nad osobami starszymi, osobami niepełnosprawnymi lub wymagającymi pomocy w codziennym życiu z innych powodów. Spółka wysyła swoich zleceniobiorców do wykonywania usług na terenie Niemiec. W tym celu Wnioskodawca zawiera z Opiekunami umowy cywilnoprawne na okres świadczenia usługi, w ramach których przewidziana jest możliwość podróży w celu wykonania obowiązków Zleceniobiorcy w ramach przedmiotu umowy. W umowie znajdują się zapisy, w których przewidziana jest możliwość wykonywania usług poza granicami kraju i w związku z tym zwrot wydatków związanych z podróżą. Wnioskodawca na podstawie zawartej ze Zleceniobiorcą umowy zlecenia wypłaca, nie później niż do 15 dnia następnego miesiąca, po którym upłynął okres rozliczeniowy (w zależności od przyjętego w umowie okresu rozliczeniowego). Wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług opiekuńczych za granicą uwzględnia ryczałt na zwiększone koszty Zleceniobiorcy związane z pobytem za granicą i świadczeniem tam usług, co wynika z różnic w poziomie kosztów życia ponoszonych w Polsce i w Niemczech. Spółka nie zapewnia Zleceniobiorcy nieodpłatnie wyżywienia. W umowie między Wnioskodawcą, a Zleceniobiorcą wskazuje się każdorazowo okres rozliczeniowy, który wynosi zazwyczaj dwa lub trzy miesiące. Zleceniobiorca może wystąpić z wnioskiem o wypłatę zaliczki na poczet wynagrodzenia. Dodatkowo Zleceniobiorca ma możliwość złożenia wniosku o wypłatę zaliczki kosztowej na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą i świadczonych tam usług w okresie ich wykonywania. Wszelkie wypłacone zaliczki kosztowe są potrącane z wynagrodzenia, o ile nie zostaną wcześniej zwrócone przez Zleceniobiorcę. Wypłacane zleceniobiorcy wydatki związane z wykonywaniem usług poza granicami kraju, nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów osoby odbywającej podróż zagraniczną. Wyżej wskazane wydatki zostały osiągnięte przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia przychodów.

Wobec powyższego, mając na uwadze okoliczności wskazane we wniosku, w szczególności zaś fakt, że opisana we wniosku zaliczka kosztowa na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą jest zwrotna (jest zwracana bądź potrącana z wynagrodzenia), uznać należy, że nie stanowi ona definitywnego przysporzenia w majątku podatnika, a w konsekwencji nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że w związku z wypłatą zaliczki kosztowej na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą – niezależnie od tego, czy wysokość tej zaliczki przekracza limity wyznaczone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167) – na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika.

Ponadto, ponieważ ww. zaliczka nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie może mieć do niej zastosowania wskazane przez Wnioskodawcę zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe w zakresie braku obowiązków płatnika związanych w wypłatą zaliczki na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą oraz za nieprawidłowe w zakresie dotyczącym zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.