Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.488.2021.1.AD
z 19 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 12 maja 2021 r. (data wpływu 18 maja 2021 r.), uzupełnionym 12 lipca 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi termomodernizacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w ww. zakresie. Wniosek uzupełniony został 12 lipca 2021 r.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest właścicielką na prawach ustawowej wspólności majątkowej z mężem budynku mieszkalnego, jednorodzinnego. Budowa tego budynku zakończyła się ostatecznie w listopadzie 2020 r.

Budynek został wzniesiony według nowoczesnej technologii. Źródłem ciepła jest pompa ciepła. Zainstalowana została klimatyzacja, rekuperacja. Zamontowane zostały energooszczędne okna i drzwi. Wykonano ocieplenie ścian i dachu.

Wszystkie wydatki związane z zakupem materiałów, urządzeń oraz usług zostały sfinansowane ze środków własnych (w tym z udzielonych kredytów bankowych).

Wnioskodawczyni posiada faktury VAT na wszystkie materiały, urządzenia oraz za wykonywane usługi związane z montażem przedsięwzięcia termomodernizacyjnego.

Wszystkie wydatki związane z realizacją tego przedsięwzięcia zostały poniesione i zapłacone w roku podatkowym 2020 r. Zostały poniesione jedynie w 2020 r. Wydatki nie były ponoszone ani w 2019 r., ani w 2021 r.

Budynek znajduje się w użytkowaniu Wnioskodawczyni i jej męża od grudnia 2020 r. W kwietniu 2021 r. zostało zgłoszone zakończenie wszystkich prac do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Organ ten w tym samym miesiącu wydał zaświadczenie o zakończeniu budowy budynku mieszkalnego, jednorodzinnego.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni podała, że:

• w 2020 r. uzyskała dochód opodatkowany na zasadach ogólnych (stawka 17% oraz 14 539 zł 76 gr + 32% nadwyżki ponad 85 528 zł);
  
• wszystkie wydatki wskazane we wniosku zostały poniesione na materiały, urządzenia i usługi, które wykorzystała do realizacji przedsięwzięć termomodernizacyjnych określonych w przepisach art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (t. j. Dz.U. z 2018r. poz.966 ze zm.);
  
• wydatki, o których mowa we wniosku znajdują odzwierciedlenie w załączniku do Rozporządzenia Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 21 grudnia 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz.2489);
  
• wszystkie faktury jakie dokumentują wydatki związane z przedsięwzięciem termomodernizacyjnym zostały wystawione przez podatników czynnych VAT (nie korzystających ze zwolnienia od podatku od towarów i usług);
  
• wydatki poniesione na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego nie były i nie będą finansowane w jakimkolwiek zakresie ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, ani z wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej;
  
• wydatki przez nią poniesione na materiały, urządzenia i usługi związane z przedsięwzięciem termomodernizacyjnym:
  
  
  
  1. nie zostały jej zwrócone w jakiejkolwiek formie,
     
  2. nie zostały przez nią zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
     
  3. nie zostały odliczone przez nią od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (nie była w 2020 r. i nadal nie jest opodatkowana ryczałtem, tylko rozlicza się na zasadach ogólnych),
     
  4. nie zostały uwzględnione przez nią w związku z korzystaniem z innych ulg podatkowych;
     
     
     
• planowana kwota do odliczenia w ramach opisanego we wniosku przedsięwzięcia termomodernizacyjnego nie przekroczyła 53 000 zł (chociaż wydatki na te przedsięwzięcie przekroczyły tę kwotę, ale planowała kolejne odliczenia w następnych latach podatkowych);
  
• zeznanie roczne za 2020 r. zostało złożone 30 kwietnia 2021 r.;
  
• zgłoszenie zakończenia wszystkich prac do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego miało miejsce 15 kwietnia 2021 r.;
  
• zaświadczenie o zakończeniu budowy zostało wydane przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego 22 kwietnia 2021 r.
  

W związku z powyższym opisem Wnioskodawczyni sformułowała następujące pytanie.

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć – od podstawy obliczenia podatku – wydatki poniesione w roku podatkowym 2020 na materiały budowlane, urządzenia i usługi związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w jej budynku, zgodnie z przepisem art. 26h ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma ona prawo do skorzystania z tzw. ulgi termomodernizacyjne według zasad określonych w art. 26h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 26h tej ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki. Skoro wszystkie wydatki związane z przedsięwzięciem termomodernizacyjnym zostały poniesione w 2020 r., to odliczeń może dokonać w zeznaniu rocznym za 2020 r. i oczywiście w dalszych latach.

Budynek przez nią wzniesiony jest budynkiem mieszkalnym, jednorodzinnym w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy Prawo budowlane. Służył jej i jej rodzinie zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych od grudnia 2020 r. Wszystkie prace budowlane zostały zakończone w listopadzie 2020 r. Nie ma znaczenia – na gruncie przepisów podatkowych – że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał zaświadczenie o ukończeniu budowy dopiero w kwietniu 2021 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 26h ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Wobec powyższego adresatami ulgi termomodernizacyjnej są podatnicy podatku dochodowego opłacający podatek według skali podatkowej, 19% stawki podatku oraz opłacający ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, będący właścicielami lub współwłaścicielami jednorodzinnych budynków mieszkalnych, ponoszący wydatki na realizację przedsięwzięć termomodernizacyjnych. Ponadto, odliczenie przysługuje pod warunkiem zakończenia przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w okresie do 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

W myśl art. 26h ust. 2 ww. ustawy, kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem.

Wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku (art. 26h ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 26h ust. 4 ww. ustawy, jeżeli poniesione wydatki były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę wydatku uważa się wydatek wraz z podatkiem od towarów i usług, o ile podatek ten nie został odliczony na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.

Odliczeniu nie podlegają – zgodnie z treścią art. 26h ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatki w części, w jakiej zostały:

1. sfinansowane (dofinansowane) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej lub zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie;
2. zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub uwzględnione przez podatnika w związku z korzystaniem z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki (art. 26h ust. 6 ww. ustawy).

Kwota odliczenia nieznajdująca pokrycia w rocznym dochodzie podatnika podlega odliczeniu w kolejnych latach, nie dłużej jednak niż przez 6 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek (art. 26h ust. 7 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26h ust. 8 cytowanej ustawy podatnik, który po roku, w którym dokonał odliczeń, otrzymał zwrot odliczonych wydatków na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, jest obowiązany doliczyć odpowiednio kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot.

W przypadku niezrealizowania przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w terminie, o którym mowa w ust. 1, podatnik dolicza kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym upłynął ten termin (art. 26h ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Katalog wydatków podlegających odliczeniu znajduje się w załączniku do rozporządzenia Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie określenia wykazu rodzajów materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2489).

Definicję budynku mieszkalnego jednorodzinnego, o którym mowa w ww. przepisach, zawiera natomiast art. 5a pkt 18b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. przepisem, pojęcie budynek mieszkalny jednorodzinny – oznacza budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186).

Stosownie zaś do art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333), ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym jednorodzinnym – należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Z kolei przepis art. 5a pkt 18c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przedsięwzięcie termomodernizacyjne to przedsięwzięcie termomodernizacyjne w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów.

Zgodnie z art. 2 pkt 2 powołanej ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów przedsięwzięcia termomodernizacyjne to przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

1. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,
2. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,
3. wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,
4. całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

Analiza wyżej przytoczonych norm prowadzi do wniosku, że ulga termomodernizacyjna przysługuje podatnikowi, który:

• w roku podatkowym poniósł wydatki ściśle związane z termomodernizacją istniejącego budynku mieszkalnego jednorodzinnego,
• posiada tytuł prawny do tej nieruchomości - odpowiednio pełne prawo własności, bądź prawo do określonej jej części na zasadzie współwłasności.

Dodatkowo zauważyć należy, że podatnik może skorzystać z odliczenia, m.in. wtedy, gdy wynikiem realizowanego przedsięwzięcia termomodernizacyjnego jest:

• ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania budynku, lub
• ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii, lub
• wykonanie przyłącza technicznego, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła, w tym również
• zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

Przepisy normujące ulgę termomodernizacyjną nie odwołują się w swej treści do nowo budowanego budynku jednorodzinnego. Z tego względu wydatki poniesione na materiały budowlane, urządzenia i usługi związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w budynku mieszkalnym jednorodzinnym będącym w budowie nie mogą być przez podatników uwzględniane w ramach ulgi termomodernizacyjnej.

Wyjaśnić przy tym należy, że zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, do użytkowania obiektu budowlanego, na budowę którego wymagane jest pozwolenie na budowę albo zgłoszenie budowy, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 i 2, można przystąpić, z zastrzeżeniem art. 55 i art. 57, po zawiadomieniu organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy, jeżeli organ ten, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji. Przepis art. 30 ust. 6a stosuje się.

Natomiast treść art. 55 ww. ustawy Prawo budowlane, określa wyjątkowe przypadki, gdy zakończenie budowy następuje wtedy, gdy inwestor uzyska ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie.

Tym samym przywołana wyżej ustawa Prawo budowalne ˗ „oddaniem do użytkowania” określa moment zakończenia procesu budowy i możliwości przystąpienia przez budującego do użytkowania budynku. Zatem, utożsamia ten fakt z formalnym zakończeniem danej budowy (wybudowaniem określonego budynku). Pojęcia zakończenia budowy nie można rozumieć w oderwaniu od przepisów regulujących proces budowlany, przewidzianych w ustawie Prawo budowlane.

Z powyższych względów, dla celów zastosowania przedmiotowej ulgi konieczne jest powiązanie wydatku związanego z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego z budynkiem, który już istnieje i służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiąc konstrukcyjnie samodzielną całość – stosownie do treści art. 3 pkt 2a ustawy Prawo budowlane.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest właścicielką na prawach ustawowej wspólności majątkowej z mężem budynku mieszkalnego, jednorodzinnego. Budowa budynku zakończyła się ostatecznie w listopadzie 2020 r. Budynek został wzniesiony według nowoczesnej technologii. Źródłem ciepła jest pompa ciepła. Zainstalowana została klimatyzacja, rekuperacja. Zamontowane zostały energooszczędne okna i drzwi. Wykonano ocieplenie ścian i dachu. Wszystkie wydatki, o których mowa we wniosku zostały jedynie poniesione i zapłacone w roku podatkowym 2020 r. Wydatki nie były ponoszone ani w 2019 r., ani w 2021 r. Budynek znajdował się w użytkowaniu Wnioskodawczyni i jej męża od grudnia 2020 r. Natomiast w kwietniu 2021 r. zostało zgłoszone zakończenie wszystkich prac do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Organ ten w tym samym miesiącu wydał zaświadczenie o zakończeniu budowy budynku mieszkalnego, jednorodzinnego.

Odnosząc się tym samym do przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego w tym zakresie stanu prawnego wskazać należy, że wskazany na wstępie przepis art. 26h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na skorzystanie z ulgi termomodernizacyjnej właścicielowi lub współwłaścicielowi budynku mieszkalnego jednorodzinnego w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy - Prawo budowlane, a więc budynku oddanego do użytku, dotyczy zatem wydatków ściśle związanych z termomodernizacją istniejącego budynku, poniesionych na jego docieplenie i modernizację systemu grzewczego.

Istotne znaczenie ma zatem kwestia dokonania modernizacji. W tym zakresie należy odnieść się do pojęcia modernizacja” i „przedsięwzięcie termomodernizacyjne”. Zgodnie ze słownikową definicją modernizacja oznacza unowocześnienie, uwspółcześnienie czegoś np. produktu, trwałe ulepszenie, np. istniejącego obiektu budowlanego prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej. Obejmuje prace związane z podnoszeniem walorów estetycznych i użytkowych budynku lub innego produktu. Przedsięwzięcie termomodernizacyjne zostało natomiast zdefiniowane w ustawie o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz centralnej ewidencji emisyjności budynków i również oznacza m. in. ulepszenie w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, czy całkowitą lub częściową zamianę źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji. Z powyższego wynika, że modernizować można coś co już istnieje.

Tymczasem z opisu sprawy wynika bezspornie, że wszystkie wydatki zostały przez Wnioskodawczynię poniesione w trakcie budowy nowego budynku mieszkalnego. Budynek został wzniesiony według nowoczesnej technologii. Źródłem ciepła jest pompa ciepła. Zainstalowana została klimatyzacja, rekuperacja. Zamontowane zostały energooszczędne okna drzwi. Wykonano ocieplenie ścian i dachu. Zatem wymienione wydatki ponoszone były w trakcie procesu budowlanego i były jego elementem.

W konsekwencji, Wnioskodawczyni nie dokonała przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, o którym mowa w art. 5a pkt 18c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem nie poniosła wydatków na ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynku mieszkalnego, ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej, nie podjęła działań mających na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do istniejącego już budynku, nie dokonała całkowitej lub częściowej zamiany źródeł energii na źródła odnawialne. Wnioskodawczyni poniosła wydatki na budowę budynku energooszczędnego, a nie dokonywała modernizacji istniejących wcześniej źródeł ciepła. Natomiast budowa energooszczędnych domów nie jest objęta zakresem omawianej ulgi.

Reasumując, w sytuacji przedstawionej we wniosku brak jest podstaw prawnych do skorzystania przez Wnioskodawczynię z tzw. ulgi termomodernizacyjnej, o której mowa w art. 26h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedstawionej sytuacji nie ma również znaczenia, że na moment dokonywania odliczenia budowa budynku została zakończona, a budynek ten ma status budynku mieszkalnego, a nie budynku mieszkalnego w budowie. Istotne jest, że Wnioskodawczyni nie poniosła wydatku na przedsięwzięcie termomodernizacyjne w istniejącym budynku mieszkalnym.

Przy powyższej ocenie należy mieć na względzie, że zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym – jak powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie – wykładnia przepisów regulujących ulgi podatkowe powinna być ścisła, a nie rozszerzająca, gdyż mogłaby doprowadzić do zastosowania ulg wobec osób, które zdaniem ustawodawcy nie spełniają ustanowionych przez niego warunków. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się jednolicie, że wszelkie przepisy regulujące ulgi podatkowe, stanowiące wyjątki od ww. zasady, należy interpretować ściśle, przede wszystkim w oparciu o wykładnię językową (por. wyroki NSA: z 24 września 2009 r., sygn. akt II FSK 649/08; 24 września 2009 r., sygn. akt II FSK 650/08; 12 sierpnia 2011 r., sygn. akt II FSK 374/10; 28 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 1781/10).

Zatem skoro zgodnie z wykładnią językową ustawa pozwala na skorzystanie z ulgi termomodernizacyjnej właścicielowi lub współwłaścicielowi budynku mieszkalnego jednorodzinnego w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy – Prawo budowlane (a więc co dowiedziono wyżej budynku już wybudowanego), to nieuprawnionym jest rozszerzanie prawa do ulgi na osoby będące właścicielami bądź współwłaścicielami budynku mieszkalnego nowobudowanego nawet jeżeli spełniają pozostałe warunki uprawniające do skorzystania z omawianej ulgi.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna jest wydana dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (męża Wnioskodawczyni – współwłaściciela domu). Mąż Wnioskodawczyni chcąc uzyskać interpretację indywidualną w swojej sprawie może wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie, spełniającym wymogi, o których mowa w przepisach art. 14b i nast. Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.