Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.172.2021.2.DS
z 29 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 marca 2021 r. (data wpływu 7 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 17 czerwca 2021 r. (data wpływu 25 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy sprzedaży działki niezabudowanej,
• zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaży działek zabudowanych

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

7 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy sprzedaży działki niezabudowanej,
• zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaży działek zabudowanych.
  
  

Wniosek został uzupełniony 25 czerwca 2021 r. poprzez przedstawienie potwierdzenia uiszczenia brakującej opłaty, przeformułowanie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zarząd spółki podjął w marcu 2021 r. uchwałę w przedmiocie zbycia prawa użytkowania wieczystego działek nr 1/3, nr 1/4, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7 dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, a także w przedmiocie zbycia 3/4 części udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1/9 dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

Przedmiotowy wniosek dotyczy dostawy prawa użytkowania wieczystego działek nr 1/3, nr 1/4, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7 objętych KW. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego dotyczący dostawy 3/4 części prawa użytkowania wieczystego działki nr 1/9 objętej KW Nr (…) został złożony odrębnie, a to wobec odmiennych warunków dla tych nieruchomości, w szczególności odmiennych stanów ich zabudowy.

Wnioskodawca wskazuje, że na żadnej z działek objętych księgą wieczystą KW Nr (…) nie jest posadowiony budynek. Na działkach nr 1/3, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7 są posadowione budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 i 3a ustawy Prawo budowalne, szczegółowo opisane poniżej. Działka oznaczona numerem ewidencyjnym 1/4 jest niezabudowana. Stan zabudowy działek jest następujący:

• Działka nr 1/3 ma następujące naniesienia – sieć elektryczna wysokiego napięcia oznaczona na mapie zasadniczej kolorem czerwonym jako 5eWD. Sieć jest trwale związana z grantem. Sieć nie jest własnością Wnioskodawcy;
• Działka nr 1/4 ma następujące naniesienia – działka bez żadnych budynków i budowli;
• Działka nr 1/5 ma następujące naniesienia – sieć kanalizacji ogólnospławnej –oznaczona na mapie zasadniczej kolorem brązowym i symbolem koD – oraz sieć elektryczna wysokiego napięcia – oznaczona na mapie zasadniczej kolorem czerwonym jako 5eWD. Sieci są trwale związane z gruntem. Sieci nie są własnością Wnioskodawcy;
• Działka nr 1/6 ma następujące naniesienia – sieć kanalizacji ogólnospławnej – oznaczona na mapie zasadniczej kolorem brązowym i symbolem koD. Sieci są trwale związane z gruntem. Sieć nie jest własnością Wnioskodawcy.
• Działka nr 1/7 ma następujące naniesienia – sieć kanalizacji deszczowej wraz ze studzienką – oznaczona na mapie zasadniczej kolorem brązowym i symbolem kd100 – oraz sieć kanalizacji ogólnospławnej – oznaczona na mapie zasadniczej kolorem brązowym i symbolem koD – oraz rurociąg sieci ciepłowniczej – oznaczony na mapie kolorem czerwonym i symbolem c400. Sieci są trwale związane z gruntem. Sieci nie są własnością Wnioskodawcy.
  
  

Strony zawarły 10 marca 2021 r. w formie aktu notarialnego warunkową umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego wszystkich wymienionych wyżej działek. W tym samym akcie notarialnym organ mający prawo pierwokupu wobec treści art. 109 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami złożył oświadczenie, iż nie będzie korzystał z tego prawa. Wobec czego w tym samym akcie notarialnym strony zawarły ostateczną umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek nr 1/3, nr 1/4, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7 objętych księgą wieczystą.

W tym miejscu wskazać należy, że w treści aktu notarialnego strony wskazały, iż zbywane działki są niezabudowane, gdyż w rozumieniu art. 109 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami naniesienia na gruncie, które są wyłącznie budowlami infrastruktury sieciowej i nie są funkcjonalnie powiązane z jakąkolwiek zbywaną działką gruntu która byłaby zabudowana budynkiem wobec której te działki (sieciowe) pełniłyby funkcję koniecznej użyteczności i tym samym nie mogą być uznane za zabudowane. Innymi słowy gdy przedmiotem sprzedaży są wyłącznie działki zabudowane sieciami i niesłużące żadnej wspólnie zbywanej działce zabudowanej budynkiem te niezabudowane działki nie nabywają statusu działki zabudowanej z uwagi na swoją funkcjonalność wobec działki zabudowanej. Zatem gdy przedmiotem sprzedaży jest prawo użytkowania wieczystego działek niezabudowanych w rozumieniu art. 109 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarcze nieruchomościami, zbywca ma obowiązek powiadomić właściwy organ samorządowy o tym, że może on wykonać prawo pierwokupu wobec zamiaru zbycia takiego prawa, co zbywca uczynił. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że ustalenie znaczenia pojęcia „nieruchomość niezabudowana” na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jest swoiste i nie odpowiada znaczeniu z art. 109 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, gdyż opiera się na treści stosownych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Strony umowy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek nr 1/3, nr 1/4, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7 objętych księgą wieczystą nr KW Nr (…) ustaliły cenę nabycia netto doliczając do tej ceny wartość 23% podatku od towarów i usług i zastrzegły jednocześnie, że w sytuacji gdy zbywca uzyska indywidualną interpretację podatkową, z której wynikać będzie, że zbycie ww. prawa użytkowania wieczystego wymienianych wyżej działek nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wówczas Wnioskodawca jako zbywca prawa sporządzi korektę faktury sprzedaży i zwróci nabywcy wartość podatku VAT.

Wnioskodawca, oświadcza ponadto, że nie wykorzystywał zbywanego prawa użytkowania wieczystego działek nr 1/3, nr 1/4, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7 wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Wnioskodawca w ogóle nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług, całość jego działalności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca oświadcza, że nie ponosił nakładów na ulepszenie zbywanego prawa w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku z 17 czerwca 2021 r. Wnioskodawca wskazał poniższe informacje.

Działka nr 1/4 na moment sprzedaży, tj. 10 marca 2021 r. była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego części Gminy w zakresie parcel położonych (…). Działka położona jest na terenie oznaczonym symbolem A5.5/5UU/UP1, UZ1, UE1, UK. Tereny te są terenami handlu i usług przeznaczonymi pod zabudowę co wynika z części opisowej planu zagospodarowania przestrzennego, tj. (…) Obwieszczenia Rady Miejskiej w sprawie zmiany miejscowego plany zagospodarowania przestrzennego dla części Gminy w zakresie parcel położonych (…).

Na moment sprzedaży dla działki nr 1/4 nie była wydana i nie obowiązywała decyzja o warunkach zabudowy, gdyż działka objęta była planem zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej oznaczonej w ewidencji gruntów numerem 1/4 podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działek oznaczonych w ewidencji gruntów numerami 1/3, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7 zabudowanych budowlami w postaci sieci elektrycznej, kanalizacyjnej, ogólnospławnej i ciepłowniczej podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?
   
   

Pytanie oznaczone we wniosku nr 1 zostało ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 17 czerwca 2021 r.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej oznaczonej w ewidencji gruntów numerem 1/4 nie podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa).

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. W myśl art. 2 pkt 33 ustawy, ilekroć w ustawie mowa jest o terenach budowlanych, rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zestawienie tych przepisów prowadzi do wniosku, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy ma zastosowanie, jeżeli z miejscowego planu zagospodarowania terenu wynika, że będący przedmiotem dostawy teren nie jest terenem przeznaczonym pod jakąkolwiek zabudowę i jednocześnie teren ten jest niezabudowany.

W tym miejscu wskazać należy, że działka nr 1/4 objęta księgą wieczystą KW Nr (…) położona jest na terenie oznaczonym symbolem A 5.5/5.UU/UP1, UZ1, UE1, UK – zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla części gminy w zakresie parcel położonych (…). Tereny te są terenami handlu i usług przeznaczonymi pod zabudowę co wynika z części opisowej planu, tj. (…). Obwieszczenia Rady Miejskiej w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego Uchwały Rady Miejskiej w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części gminy w zakresie parcel położonych (…).

Z tych względów sprzedaż prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki nr 1/4 objętej księgą wieczystą KW Nr (…) nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy pomimo, że jest działką niezabudowaną, gdyż nie jest spełniony warunek położenia niezabudowanej działki na terenach nieprzeznaczonych pod zabudowę. Z tych względów część zbytego prawa użytkowania wieczystego w zakresie działki nr 1/4 objętej księgą wieczystą KW Nr (…) powinna być opodatkowana podatkiem VAT.

Ad 2.

Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działek zabudowanych sieciami i oznaczonych w ewidencji gruntów numerami: 1/3, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7 objętych księgą wieczystą KW Nr (…) nie podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W myśl art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zestawienie tych przepisów prowadzi do wniosku, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma zastosowanie, jeżeli dostawca budynku lub budowli ma tytuł do rozporządzenia nimi oraz jeśli przedmiotem dostawy są budynki lub budowle, lub ich części trwale związane z gruntem na którym są posadowione i jednocześnie nie dotyczą tej dostawy następujące sytuacje:

• dostawa budynku, budowli lub ich części nie następuje w ramach pierwszego zasiedlenia, tj. nie następuje w ramach oddania do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub w ramach rozpoczęcia użytkowania na potrzeby własne po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;
• dostawa budynku, budowli lub ich części nie następuje przed pierwszym zasiedleniem, tj. przed oddaniem do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub przed rozpoczęciem użytkowania na potrzeby własne po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;
• dostawa budynku, budowli lub ich części następuje w okresie krótszym niż dwa lata od oddania do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub od rozpoczęcia użytkowania na potrzeby własne po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
  
  

W przedmiotowej sprawie dostawa budowli nie następuje w ramach pierwszego zasiedlenia, tj.:

• dostawa budowli (sieci infrastruktury) nie następuje w ramach oddania do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub w ramach rozpoczęcia użytkowania na potrzeby własne po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;
• dostawa budowli (sieci infrastruktury) nie następuje przed oddaniem do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub przed rozpoczęciem użytkowania na potrzeby własne po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;
• dostawa budowli (sieci infrastruktury) nie następuje w okresie krótszym niż dwa lata od oddania do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub od rozpoczęcia użytkowania na potrzeby własne po ich wybudowaniu lub ulepszeniu jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
  
  

Pomimo tego sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działek zabudowanych budowlami w postaci sieci elektrycznej, kanalizacyjnej, ogólnospławnej i ciepłowniczej nie następuje w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres dłuższy niż 2 lata – nie podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż budowle posadowione na działkach nie są własnością Wnioskodawcy. Wobec powyższego Wnioskodawca dokonując dostawy prawa użytkowania wieczystego działek zabudowanych sieciami infrastruktury nie dokonuje dostawy tych budowli na rzecz nabywcy. Z tych względów dostawa prawa użytkowania wieczystego działek nr 1/3, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7 zabudowanych budowlami w postaci sieci infrastrukturalnych objętych księgą wieczystą KW Nr (…) nie podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W świetle przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, zarówno grunty, jak i budynki/budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zaznacza się, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że zarząd spółki podjął uchwałę w przedmiocie zbycia prawa użytkowania wieczystego działek nr 1/3, nr 1/4, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7.

Na żadnej z ww. działek nie jest posadowiony budynek. Na działkach nr 1/3, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7 są posadowione budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 i 3a ustawy Prawo budowalne. Działka oznaczona numerem ewidencyjnym 1/4 jest niezabudowana. Stan zabudowy działek jest następujący:

• Działka nr 1/3 ma następujące naniesienia – sieć elektryczna wysokiego napięcia oznaczona na mapie zasadniczej kolorem czerwonym jako 5eWD. Sieć jest trwale związana z grantem. Sieć nie jest własnością Wnioskodawcy;
• Działka nr 1/4 ma następujące naniesienia – działka bez żadnych budynków i budowli;
• Działka nr 1/5 ma następujące naniesienia – sieć kanalizacji ogólnospławnej –oznaczona na mapie zasadniczej kolorem brązowym i symbolem koD – oraz sieć elektryczna wysokiego napięcia – oznaczona na mapie zasadniczej kolorem czerwonym jako 5eWD. Sieci są trwale związane z gruntem. Sieci nie są własnością Wnioskodawcy;
• Działka nr 1/6 ma następujące naniesienia – sieć kanalizacji ogólnospławnej – oznaczona na mapie zasadniczej kolorem brązowym i symbolem koD. Sieci są trwale związane z gruntem. Sieć nie jest własnością Wnioskodawcy.
• Działka nr 1/7 ma następujące naniesienia – sieć kanalizacji deszczowej wraz ze studzienką – oznaczona na mapie zasadniczej kolorem brązowym i symbolem kd100 – oraz sieć kanalizacji ogólnospławnej – oznaczona na mapie zasadniczej kolorem brązowym i symbolem koD – oraz rurociąg sieci ciepłowniczej – oznaczony na mapie kolorem czerwonym i symbolem c400. Sieci są trwale związane z gruntem. Sieci nie są własnością Wnioskodawcy.
  
  

Strony zawarły w formie aktu notarialnego warunkową umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego wszystkich wymienionych wyżej działek. W tym samym akcie notarialnym strony zawarły ostateczną umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przedmiotowych działek.

Wnioskodawca nie wykorzystywał zbywanego prawa użytkowania wieczystego działek wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Wnioskodawca w ogóle nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług, całość jego działalności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Działka nr 1/4 na moment sprzedaży była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Działka położona jest na terenie handlu i usług przeznaczonymi pod zabudowę co wynika z części opisowej planu zagospodarowania przestrzennego.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia, czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej oznaczonej w ewidencji gruntów numerem 1/4 podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży działek nr 1/3, nr 1/4, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7 Wnioskodawcę należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zbycie ww. nieruchomości nastąpi bowiem w ramach rozporządzania majątkiem należącym do Spółki. Czynność ta zatem będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Przy czym, zaznaczyć należy, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższego przepisu wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Przez tereny budowlane – w myśl art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ustawa z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm.) reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W świetle art. 4 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W rozpatrywanej sprawie działka nr 1/4 na moment sprzedaży była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Działka położona jest na terenie handlu i usług przeznaczonymi pod zabudowę.

W związku z powyższym wskazać należy, że przedmiotowa dostawa prawa użytkowania wieczystego ww. działki, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem stanowi ona tereny budowlane w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 33 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej oznaczonej w ewidencji gruntów numerem 1/4 nie podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 uznano za prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działek oznaczonych w ewidencji gruntów numerami 1/3, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7 zabudowanych budowlami w postaci sieci elektrycznej, kanalizacyjnej, ogólnospławnej i ciepłowniczej podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Jak wskazano w opisie sprawy, posadowione na działkach nr 1/3, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7 budowle, tj. sieć elektryczna, sieć kanalizacji ogólnospławnej i deszczowej wraz ze studzienką oraz rurociąg sieci ciepłowniczej nie są własnością Wnioskodawcy.

W tym miejscu należy wskazać, że zawartego w art. 7 ust. 1 ustawy wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów”, akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu w sprawie C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że „wyrażenie »dostawa towarów« w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).

Zaznaczenia wymaga, że ww. przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Powyższe znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie krajowym (wyrok NSA z 10 października 2013 r. sygn. akt I FSK 310/12), jak również w orzecznictwie europejskim (orzeczenie C-320/88 Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Financiën), w którym to orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem. Przykładowo dostawą towarów będzie faktyczne rozporządzanie nieruchomością nawet bez zachowania formy aktu notarialnego, sprzedaż rzeczy znalezionej, której własności znalazca jeszcze nie nabył.

Skoro w analizowanej sprawie Wnioskodawca nie posiadał władztwa ekonomicznego w odniesieniu do ww. budowli posadowionych na działkach nr 1/3, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/7, to nie sposób przyjąć, że Wnioskodawca dokonał dostawy ww. budowli na sprzedawanym gruncie. W świetle rozwiązań przyjętych w ustawie o podatku od towarów i usług, w ramach dokonanej sprzedaży w zakresie ww. działek zabudowanych budowlami nie wystąpiła dostawa towaru jakimi są wskazane budowle (sieć elektryczna, sieć kanalizacji ogólnospławnej i deszczowej wraz ze studzienką oraz rurociąg sieci ciepłowniczej), ponieważ Wnioskodawca nie był w ekonomicznym posiadaniu tych naniesień.

Wobec tak przedstawionego opisu sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro znajdujące się na działkach budowle nie stanowiły własności Wnioskodawcy, to nie sposób przyjąć, że Wnioskodawca dokonał dostawy gruntów wraz z tymi naniesieniami. Tak więc, w przypadku sprzedaży ww. działek zabudowanych budowlami przedmiotem dostawy były wyłącznie działki gruntu.

Skoro przedmiotem sprzedaży były same grunty – zasady opodatkowania właściwe dla budowli posadowionych na działkach nie mają zastosowania dla opodatkowania dostawy tych gruntów. W szczególności do dostawy tych gruntów nie znajduje zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, dla sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek nr 1/3, nr 1/5, nr 1/6 i nr 1/7, zabudowanych budowlami w postaci sieci elektrycznej, kanalizacyjnej, ogólnospławnej i ciepłowniczej, niebędących własnością Wnioskodawcy, przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy nie ma zastosowania. Zatem ww. dostaw nie podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie ww. przepisu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy również podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.