Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.412.2021.2.KO
z 16 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP 7 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lipca 2021 r. (data wpływu 12 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu:

• w części dotyczącej określenia źródła przychodu – jest nieprawidłowe

• w pozostałej części – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, uzupełniony pismem z dnia 7 lipca 2021 r. (data wpływu 12 lipca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zamierza zawrzeć z firmą zarządzającą nieruchomościami (działającą na zasadzie jednoosobowej działalności gospodarczej) umowę współpracy w zakresie zarządzania lokalem mieszkalnym na czas nieokreślony z możliwością jej wypowiedzenia. Umowa ta będzie dotyczyć w szczególności świadczenia krótkoterminowego wynajmu lokalu osobom trzecim, a także zarządzania najmem długoterminowym. Wspomniana firma zarządzająca będzie udostępniać lokal odpłatnie pozyskanym przez siebie gościom na podstawie umów najmu lokalu zawieranych we własnym imieniu na zasadzie wykonywania pozostałych usług obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi (PKD 55.20.19.0). Firma będzie płaciła czynsz najmu Wnioskodawczyni dzieląc przychody z takiego najmu w cyklu miesięcznym. Wnioskodawczyni po informacji od firmy, dotyczącej wysokości przychodu z najmu krótkoterminowego, będzie wystawiać rachunek na kwotę czynszu, a firma po odliczeniu swojej prowizji będzie przelewać kwotę z rachunku na konto Wnioskodawczyni. Dodatkowo, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do bieżącego opłacania wszystkich mediów związanych z lokalem, pokrywania kosztów remontów oraz do utrzymywania lokalu w dobrym stanie. Zgodnie z umową, Wnioskodawczyni będzie przysługiwało także prawo do korzystania z lokalu w czasie trwania umowy. Wszystkie czynności związane ze znalezieniem i obsługą gości w apartamencie będą wykonywane przez firmę zarządzającą, Wnioskodawczyni nie będzie miała kontaktu z gośćmi i nie będzie miała bezpośredniego dostępu do informacji kim są i kiedy będzie następował ich pobyt. Najem krótkoterminowy będzie trwał 3-5 miesięcy w roku kalendarzowym. W pozostałej części roku kalendarzowego przedmiotowy lokal będzie wykorzystywany w celach najmu długoterminowego. Przedmiotem umów będzie oddanie najemcy do używania lokalu mieszkalnego w najem długoterminowy przez czas oznaczony lub krótkoterminowy w zamian za zapłatę umówionego czynszu. Podczas najmu długoterminowego będą udzielane najemcom świadczenia dodatkowe: dostawa prądu, wody i energii cieplnej oraz odprowadzania nieczystości w ramach najmu mieszkalnego. Najemca będzie przejmował umowy na prąd i gaz i opłacał je na podstawie rachunków wysłanych do najemcy przez dostawców tych mediów. Opłaty za wodę, energię cieplną będzie odprowadzał bezpośrednio na konto administracji budynku. Podczas najmu krótkoterminowego wyżej wymienione media będą opłacane przez właściciela i najemca nie będzie ponosił dodatkowych/osobnych kosztów tych mediów. Podmiot, z którym Wnioskodawczyni podpisała umowę współpracy w zakresie zarządzania najmem mieszkalnym, będzie działał na rzecz Wnioskodawczyni i w Jej imieniu. Przy najmie długoterminowym podmiot ten będzie działał jako pełnomocnik Wnioskodawczyni zawierając umowy najmu w Jej imieniu, natomiast w przy najmie krótkoterminowym podmiot ten będzie zawierał umowy najmu na swoją rzecz. Czynności związane z wynajmem lokalu mieszkalnego nie są i nie będą podejmowane w sposób zorganizowany i ciągły (stały), lecz okazjonalny. Wnioskodawczyni pracuje na podstawie umowy o pracę w innej branży i te obowiązki, brak czasu oraz duża odległość przedmiotowego lokalu mieszkalnego od miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni nie pozwalają Jej na prowadzenie takich zorganizowanych i profesjonalnych działań. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie wynajmu, ani żadnej innej, a lokal mieszkalny, który jest przedmiotem najmu, nie jest składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni nie prowadzi zorganizowanej działalności marketingowej, nie posiada biura i nie świadczy żadnych dodatkowych usług dla najemców. W okresie najmu krótkoterminowego będą świadczone usługi hotelarskie jednak nie przez właściciela, a przez firmę zarządzającą: - usługi noclegowe - zapewnienie miejsca w mieszkaniu, pokoju wraz z dostępem do węzła higieniczno-sanitarnego i związane z tym usługi, np. sprzątanie pokoi, ale nie na życzenie, a jedynie po pobycie gościa. Z najmem lokalu mieszkalnego nie są powiązane usługi takie jak: recepcja, dostęp do restauracji, przyrządzanie posiłków, usługi sprzątania w trakcie pobytu gościa, itp. Przedmiot umowy to mieszkanie o powierzchni 55m2, położone na terenie (…), nabyte dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych najbliższej rodziny, a po zmianie życiowych planów oddane pod wynajem. W przyszłości mieszkanie będzie zapewniać potrzeby mieszkaniowe najbliższej rodziny. W mieszkaniu Wnioskodawczyni pozostawiła rzeczy osobiste i sprzęty AGD. Do majątku wspólnego małżonków wchodzi jeszcze jedno mieszkanie, które również wcześniej zaspokajało mieszkaniowe potrzeby rodziny, a które jest wynajmowane długoterminowo. Wnioskodawczyni nie planuje nabywania innych nieruchomości na wynajem. Przedmiotowe mieszkanie nie stanowi składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni dokonywała najmu od 2010 r. do chwili obecnej, było to kilka różnych umów najmu z różnymi najemcami. Wobec opisanego lokalu mieszkalnego były podejmowane działania przystosowania do celów najmu polegające na przeprowadzeniu remontu i konserwacji niezbędnych do utrzymania lokalu w dobrym stanie oraz zakup mebli na potrzeby mieszkalne. Wnioskodawczyni złożyła w US oświadczenie, że osiągane przychody z najmu będą opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych 8,5%.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że będzie związana z firmą zarządzającą umową o zarządzanie najmem (zlecenie). Podczas wynajmu apartamentu krótkoterminowo firma zarządzająca (będąca faktycznym dysponentem apartamentu) będzie udostępniać lokal odpłatnie pozyskanym przez siebie gościom na podstawie umów najmu lokalu zawieranych we własnym imieniu na zasadzie wykonywania pozostałych usług obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi (PKD 55.20.19.0). Podczas najmu długoterminowego Wnioskodawczyni będzie zawierała z najemcą umowę najmu (określającą przedmiot najmu i wysokość czynszu) – w tym przypadku firma zarządzająca będzie działała jako pełnomocnik Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisany najem może być opodatkowany w formie ryczałtu od przychodów na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako odrębne źródło przychodów, czy też stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychody uzyskiwane z najmu lokalu nie będą stanowić przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa jest w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 września 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 688/14 stwierdzono, że działalność polegająca na krótkotrwałym najmie lokalu nie ma charakteru zorganizowanego, a tym samym nie ma charakteru działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawczyni, w niniejszej sprawie o braku zorganizowanego charakteru działalności w zakresie najmu świadczy skala wynajmu, tj. dwóch lokali mieszkalnych. Takiej oceny nie niweczy podpisanie umowy w zakresie najmu z firmą zarządzającą, bowiem jest to spowodowane odległością między lokalem a obecnym miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni, co uniemożliwia Jej wynajmowane lokalu samodzielnie. Wnioskodawczyni podkreśliła, że poza zawarciem umowy z firmą zarządzającą nie prowadzi innych działań gospodarczych związanych z wynajmem. Wnioskodawczyni uważa, przedstawiony we wniosku najem może być opodatkowany w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.) jako odrębne źródło przychodów, a przychody uzyskiwane z najmu lokalu nie będą stanowić przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa jest w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu (odmiennym od działalności gospodarczej w tym zakresie) jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze (jest to tzw. najem prywatny).

Czynsz, niezależnie, czy jest określony w pieniądzach, czy w świadczeniach innego rodzaju, jest przysporzeniem majątkowym.

Zgodnie z ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, tylko osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu (cały czas chodzi tu o najem prywatny, także dzierżawę lub inne podobne umowy – realizowany poza działalnością gospodarczą), mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. W takim wypadku, Wnioskodawczyni powinna złożyć, zgodnie z terminami określonymi w ustawie, oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Wnioskodawczyni spełnia te wszystkie przesłanki: źródłem przychodu jest najem oraz umowa o podobnym charakterze i obie kategorie mieszczą się w tzw. najmie prywatnym. Najem jest realizowany przez Wnioskodawczynię jako osobę prywatną, poza działalnością gospodarczą, a przedmiotem najmu jest lokal mieszkalny wchodzący w skład majątku prywatnego. Czynsz najmu jest określony w pieniądzach. Wnioskodawczyni złożyła odpowiednie oświadczenie o wyborze odpowiednim terminie opodatkowania aby opłacać podatek w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Działalność gospodarczą należy oceniać na podstawie zbadania konkretnych okoliczności faktycznych wypełniających znamiona tej działalności, a wszelkie działania cechujące się fachowością (stałym, nieokazjonalnym, nieamatorskim charakterem), podporządkowaniu regułom opłacalności i zysku lub zasadzie racjonalnego gospodarowania, działaniem na własny rachunek, powtarzalnością działań (np. seryjnością produkcji, stypizowaniem działań, ciągłością współpracy) i uczestnictwem w obrocie gospodarczym - są pozarolniczą działalnością gospodarczą, a uzyskiwane w ich wyniku przychody - są przychodami ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (wyrok NSA z dnia 1 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1393/12).

W ocenie Wnioskodawczyni brak jest podstaw do uznania, że wynajem przez Nią lokalu mieszkalnego położonego w (…) (i drugiego wynajmowanego samodzielnie przez współmałżonka) oraz zawarcie umowy współpracy z firmą zarządzającą zajmującą się wynajmem apartamentów spełnia wszystkie przesłanki uznania za usługową działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawczyni, prowadzony przez Nią najem (w ramach umowy współpracy w celu pośrednictwa w prowadzeniu wynajmu) ma zarobkowy charakter, czyli nastawiony jest na osiągnięcie zysku (dochodu), w postaci czynszu - tak jak w większości umów najmu lokali mieszkalnych zawieranych przez osoby fizyczne. Jednakże opisany zakres najmu wskazuje, że nie jest prowadzony w sposób zorganizowany. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. Co prawda aktywność Wnioskodawczyni koncentruje się na bieżącym opłacaniu wszelkich mediów związanych z lokalem, wyposażeniu lokalu oraz wymianie zużytych elementów wyposażenia. Wnioskodawczyni jest również zobowiązana do zagwarantowania odpowiedniego stanu technicznego lokalu przez cały okres trwania umowy, tym nie mniej, odległość jaka dzieli Ją od lokalu mieszkalnego uniemożliwia Jej osobisty kontakt z osobami wynajmującymi mieszkanie, stąd konieczność zawarcia umowy o współpracy. Trudno mówić o profesjonalizmie, gdy przedmiotem najmu jest lokal o powierzchni 55 m². Wnioskodawczyni, poza zawarciem umowy z profesjonalną firmą, nie podejmuje innych działań, które wskazywałyby na prowadzenie przez Nią działalności gospodarczej w zakresie najmu. Nie można również powiedzieć, aby wynajmowanie mieszkania przez 3-5 miesiące podporządkowane było regułom opłacalności i zysku zważywszy, że przez pozostałe miesiące mieszkanie wymaga istotnych nakładów finansowych i prawdopodobnie bieżących remontów i koniecznych napraw. W swej istocie rozmiar wynajmu (dwa mieszkania, w ramach majątkowej wspólności małżeńskiej) oraz brak powtarzalności i systematyczności (mieszkanie wynajmowane będzie przeważnie w miesiącach letnich) nie wskazują na znamiona działalności gospodarczej. Co również istotne, lokal ten nie stanowi składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą, a założenie działalności gospodarczej wyłącznie dla najmu tego niewielkiego lokalu byłoby nieekonomiczne i generowałoby dodatkowe obowiązki i koszty (wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 października 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3048/16). Wnioskodawczyni przytoczyła również interpretacje indywidualne Dyrektora KIS z dnia 2 marca 2018 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.499.2017.2.KS oraz z dnia 10 kwietnia 2018r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.42.2018.2.BO, a także z dnia 14 stycznia 2021 r., nr 0115-KDIT1.4011.762.2020.2.MN, które mogą być pomocne w rozstrzygnięciu powyższej kwestii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania przychodów z najmu:

• w części dotyczącej określenia źródła przychodu - jest nieprawidłowe,

• w pozostałej części - jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
  
  

Pojęcie działalności zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się m.in. na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu

‒ a ponadto wymaga, by był to jeden z rodzajów działalności wymienionych w lit. a-c ww. przepisu.

W myśl natomiast art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Powyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji należy stwierdzić, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera definicję pozarolniczej działalności gospodarczej, nie definiuje natomiast najmu przez określenie cech tej umowy, wskazując jedynie w art. 10 ust. 1 pkt 6 tej ustawy na istnienie tego rodzaju źródła przychodów.

Umowa najmu została zdefiniowana w art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.), zgodnie z którym, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stronami umowy najmu są wynajmujący oraz najemca. Do zawarcia umowy najmu dochodzi wówczas, gdy strony uzgodnią istotne jej składniki, do jakich należą przedmiot najmu i czynsz. Na podstawie umowy najmu najemca uzyskuje prawo do używania cudzej rzeczy w zamian za zapłatę czynszu.

Najem może być zawarty na czas oznaczony albo na czas nieoznaczony. Zawarcie umowy na czas oznaczony może polegać na wskazaniu daty kalendarzowej zakończenia najmu, określeniu czasu jego trwania w dniach, tygodniach bądź innym oznaczeniu jego momentu końcowego. Jeśli w umowie czas nie został w ten sposób określony ani też nie wynika w sposób dostateczny z okoliczności uważa się, że została ona zawarta na czas nieoznaczony.

Tak więc podatnicy mogą osiągać przychody z najmu niestanowiącego przedmiotu pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z najmu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W obydwu przypadkach przychód jest osiągnięty na podstawie tego samego rodzaju stosunku cywilnoprawnego łączącego strony, jakim jest umowa najmu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają zaliczenia przychodów z tytułu umowy najmu do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, od spełnienia pojedynczych przesłanek, tj. liczby wynajmowanych pokoi, czasu trwania umowy najmu, wysokości przychodów uzyskiwanych z najmu czy też wielkości bądź charakteru (np. turystycznego) miejscowości, w jakiej położony jest pokój. Przesłanki te nie mogą stanowić samodzielnego kryterium do wyłączenia przychodów z odrębnego źródła, jakim jest najem, i zaliczenia do przychodów z działalności gospodarczej. W szczególności nie stanowi takiej samodzielnej przesłanki zawarcie umowy najmu na krótki okres.

Natomiast w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, wynajmowanie apartamentu traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Przy kwalifikacji przychodu do właściwego źródła może być pomocny zamiar podatnika wyrażony w podejmowanych przez niego działaniach, np. wystąpienie z wnioskiem o dokonanie wpisu w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że możliwość opłacania oraz wysokość stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zależy wyłącznie od faktycznego rodzaju świadczonych w ramach tej działalności usług lub wytwarzanych wyrobów. Zatem konieczne jest każdorazowe przypisanie rodzaju wykonywanych czynności do określonego grupowania PKWiU. Przy czym klasyfikacji tej do określonego symbolu PKWiU dokonuje sam podatnik.

Stosownie do art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2020 r., poz. 1905, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne:

• prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 1);
  

• osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (pkt 2).
  
  

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, osoby fizyczne oraz przedsiębiorstwa w spadku osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do art. 2 ust. 1a ww. ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł m.in. z tytułu:

1. przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a,
2. przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym,
3. świadczenia usług związanych z zakwaterowaniem (PKWiU dział 55),
4. świadczenia usług wynajmu i obsługi nieruchomości własnych lub dzierżawionych (PKWiU 68.20.1).
   
   

Powyższy przepis wyraźnie rozgranicza przychody osiągane z najmu prywatnego (lit. a) od przychodów osiąganych ze świadczenia usług związanych z zakwaterowaniem (PKWiU dział 55) (lit. c).

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do opisanego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że – jak Wnioskodawczyni wskazała w uzupełnieniu wniosku – najem lokalu będzie odbywał się w ramach wykonywania pozostałych usług obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkoterminowego zakwaterowania bez obsługi (PKWiU 55.20.19.0), to Wnioskodawczyni przychody osiągane z tytułu świadczenia tego typu usług powinna zakwalifikować do źródła przychodów działalność gospodarcza, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednak, podobnie jak w przypadku najmu prywatnego, Wnioskodawczyni może opodatkować przychody z tytułu świadczenia usług zakwaterowania w lokalu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych według stawki 8,5% do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wyniesie 12,5% (art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Reasumując – Wnioskodawczyni może opodatkować przychody osiągane z tytułu świadczenia usług związanych z zakwaterowaniem (PKWiU dział 55.20.19.0) w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stawką 8,5% do kwoty 100 000 zł, a od nadwyżki ponad tę kwotę – stawką 12,5%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.