Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.266.2021.2.MN
z 12 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2021 r. (data wpływu 9 kwietnia 2021 r.) uzupełnione pismem z 6 lipca 2021 r. (data wpływu 7 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wyposażenia przyczepy cateringowej w kasę on-line – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

9 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wyposażenia przyczepy cateringowej w kasę on-line. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 6 lipca 2021 r. (data wpływu 7 lipca 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 30 czerwca 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.266.2021.1.MN.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 6 lipca 2021 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest małym, lokalnym browarem rzemieślniczym produkującym piwo oraz piwo bezalkoholowe. Browar posiada przyczepę cateringową (przyczepa mobilna na kołach podpinana do haka holowniczego auta dostawczego), która w okresie maj-październik ustawiona jest w specjalnie stworzonej strefie foodtracków. Przyczepa cateringowa posiada odbiory sanepidu w miejscu w którym będzie stacjonowała w wyżej wskazanym okresie. Browar posiada stałe zezwolenie na sprzedaż piwa (tzw. zezwolenia A do sprzedaży 4,5 % zawartości alkoholu oraz piwo). Browar z przyczepy cateringowej sprzedawał będzie piwo lane, butelkowe oraz gadżety typu szklanki, koszulki, magnesy itp.

Działalność prowadzona będzie w następujących kodach PKD 56.10.B – ruchome placówki gastronomiczne.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że opisana we wniosku przyczepa cateringowa nie będzie zlokalizowana tylko w jednym miejscu. Weekendowo w okresie październik-maj wykorzystywana jest do obsługi wszelkiego rodzaju wydarzeń typu festiwale piwne, kulinarne, festyny osiedlowe czy wydarzenia kulturalne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przyczepa cateringowa musi być wyposażona w kasę fiskalną on-line?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przyczepa cateringowa nie musi posiadać kasy fiskalnej on-line, ponieważ kasy on-line dotyczą stacjonarnych placówek gastronomicznych, natomiast przyczepa cateringowa jest mobilna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi lub towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji.

Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. poz. 675). Ustawa ta wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach – obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmie obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, nie zostali objęci obowiązkiem posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych „tradycyjnych” kas fiskalnych. Zgodnie bowiem z art. 145a ust. 1, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

W myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. – do świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy).

W tym miejscu należy wskazać, że w dniu 19 czerwca 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r., poz. 1059).

Na podstawie § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a w zw. z § 1 ust. 2 pkt 1 ww. rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii należy stwierdzić, że dniem rozpoczęcia prowadzenia ewidencji (granicznym dniem) przy użyciu kas on-line dla usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania będzie dzień 1 stycznia 2021 r.

Tym samym, mając na uwadze zapisy art. 145b ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii są obligatoryjnie zobowiązani do rozpoczęcia ewidencji za pomocą kas on-line od 1 stycznia 2021 r.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest małym, lokalnym browarem rzemieślniczym produkującym piwo oraz piwo bezalkoholowe. Browar posiada przyczepę cateringową (przyczepa mobilna na kołach podpinana do haka holowniczego auta dostawczego), która w okresie maj-październik ustawiona jest w specjalnie stworzonej strefie foodtracków. Przyczepa cateringowa posiada odbiory sanepidu w miejscu w którym będzie stacjonowała w wyżej wskazanym okresie. Browar posiada stałe zezwolenie na sprzedaż piwa (tzw. zezwolenia A do sprzedaży 4,5 % zawartości alkoholu oraz piwo). Browar z przyczepy cateringowej sprzedawał będzie piwo lane, butelkowe oraz gadżety typu szklanki, koszulki, magnesy itp. Działalność prowadzona będzie wg PKD 56.10.B – ruchome placówki gastronomiczne. Przyczepa cateringowa nie będzie zlokalizowana tylko w jednym miejscu. Weekendowo w okresie październik-maj wykorzystywana jest do obsługi wszelkiego rodzaju wydarzeń typu festiwale piwne, kulinarne, festyny osiedlowe czy wydarzenia kulturalne.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, obowiązku wyposażenia przyczepy cateringowej w kasę fiskalną on-line.

Odnosząc się do obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kas on-line od 1 stycznia 2021 r., należy zauważyć, że dotyczy on tylko ściśle określonych grup podatników.

W świetle powyższego – aby ustalić, czy dany podmiot został objęty obowiązkiem ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy on-line na podstawie art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT – konieczne jest zdefiniowane dwóch elementów, tj. usług związanych z wyżywieniem oraz stacjonarnej placówki gastronomicznej.

Odnosząc się do mobilnej przyczepy cateringowej należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy w niniejszym przypadku mamy do czynienia ze „stacjonarną placówką gastronomiczną”.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „stacjonarnej placówki gastronomicznej”. Pod pojęciem gastronomii – zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) – należy rozumieć „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”, natomiast placówka gastronomiczna – w ślad za definicją stosowaną w statystyce publicznej – to zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów gotowych do spożycia na miejscu i na wynos. Z kolei punkt gastronomiczny to placówka prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taką jak smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp.

Przyczepa cateringowa, w której ma być prowadzona opisana powyżej działalność gastronomiczna spełnia definicję placówki gastronomicznej, ale konieczne jest jeszcze określenie, czy placówka ta ma charakter stacjonarny. W myśl definicji słownikowej „stacjonarny” to „znajdujący się gdzieś na stałe, niezmieniający miejsca pobytu lub swego położenia. Natomiast zgodnie z wyjaśnieniami Głównego Urzędu Statystycznego stacjonarne placówki gastronomiczne to m.in. bary, punkty gastronomiczne, restauracje, sezonowe placówki gastronomiczne, stołówki.

Warto w tym miejscu również pomocniczo odnieść się do Polskiej Klasyfikacji Działalności z 2007 r., która w Dziale 56 (w ramach działalności usługowej związanej z wyżywieniem) wyróżnia:

• Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne (56.10.A) – podklasa ta obejmuje przygotowanie i podawanie posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującego własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane. Podklasa ta obejmuj działalność: restauracji, kawiarni, restauracji typu fast food, barów mlecznych, barów szybkiej obsługi, lodziarni, pizzerii, miejsc z żywnością na wynos, restauracyjną lub barową prowadzoną w środkach transportu wykonywaną przez oddzielne jednostki;
• Ruchome placówki gastronomiczne (56.10.B), a więc placówki o charakterze niestacjonarnym – podklasa ta obejmuje działalność obwoźnych sprzedawców lodów, wózków z żywnością, przyczep gastronomicznych oraz związaną z przygotowywaniem żywności na straganach. Podklasa ta nie obejmuje natomiast sprzedaży detalicznej żywności z automatów, sklasyfikowanej w 47.99.Z.
  
  

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że sprzedaż prowadzona jest z przyczepy cateringowej – przyczepa jest mobilna na kołach podpinana do haka holowniczego auta dostawczego, która w okresie maj-październik ustawiona jest w specjalnie stworzonej strefie „foodtracków”.

Jak wskazał Wnioskodawca działalność prowadzona będzie wg PKD 56.10.B – ruchome placówki gastronomiczne. Nawiązując do powyższego trzeba mieć na względzie, że klasyfikacje statystyczne w tym przypadku należy traktować jedynie pomocniczo, ale w myśl tego, punkt sprzedaży może być przenoszony z miejsca na miejsce przy wykorzystaniu odrębnego środka transportu. Przyczepa cateringowa nie będzie zlokalizowana tylko w jednym miejscu. Weekendowo w okresie październik-maj wykorzystywana jest do obsługi wszelkiego rodzaju wydarzeń typu festiwale piwne, kulinarne, festyny osiedlowe czy wydarzenia kulturalne.

Mając na względzie fakt, że przyczepa jest ruchoma trudno uznać sposób dokonywanej w niej sprzedaży za stacjonarny, a przyczepę za placówkę gastronomiczną o takim charakterze.

Skoro więc przyczepa nie ma stałego miejsca sprzedaży, gdyż może zmieniać swoje położenie w związku z wykorzystaniem jej w „strefie foodtrack”, a działalność prowadzona za jej pośrednictwem jest/może być świadczona w różnych miejscach (wykorzystywana jest do obsługi wszelkiego rodzaju wydarzeń typu festiwale piwne, kulinarne, festyny osiedlowe czy wydarzenia kulturalne), to nie można uznać, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze stacjonarną placówką gastronomiczną w rozumieniu art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT. Tym samym usługi związane z wyżywieniem świadczone w ruchomej placówce nie podlegają obowiązkowemu ewidencjonowaniu na kasie rejestrującej on-line.

Mając na uwadze opis sprawy oraz cytowane przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wyposażenia przyczepy w kasę rejestrującą on-line i ewidencjonowania przy jej użyciu prowadzonej tam sprzedaży.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.