Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.330.2021.1.AS
z 13 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2021 r. (data wpływu 13 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału w funduszach inwestycyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

13 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału w funduszach inwestycyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2017 r. zakupił w Banku fundusze inwestycyjne X. za kwoty:

• 4 września 2017 r. za 40.000 dolarów USA, co daje według wyceny za ten rok kwotę 142.044 zł 01 gr,
• 16 sierpnia 2017 r. za kwotę 180.000 zł,
• 18 września 2017 r. za kwotę 100.000 zł.

Wszystkie te fundusze Wnioskodawca zbył, również za pośrednictwem Banku dnia 13 lutego 2020 r. Przy odkupieniu funduszy Wnioskodawca otrzymał na konto 38.116,51 dolarów USA, wg wyceny X jest to:

• 148.692 zł 51 gr,
• 184.836 zł 07 gr,
• 84.180 zł 02 gr.

Łącznie Wnioskodawca otrzymał 419.963 zł 44 gr.

Z informacji podatkowej X za 2020 rok wynika, iż koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy za zakup funduszy w 2017 r. to:

• 142.044 zł 01 gr,
• 189.810 zł 29 gr,
• 90.189 zł 59 gr.

łącznie daje to kwotę 422.043 zł 89 gr, a więc Wnioskodawca poniósł stratę w wysokości 2.080 zł 45 gr.

Wnioskodawca w 2020 r. otrzymał 2.254 zł 84 gr dywidendy, od której zapłacił 19% podatku dochodowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca może sumować wszystkie koszty i wszystkie przychody za zakup poszczególnych funduszy i gdzie ma wykazać poniesioną stratę?
2. Czy Wnioskodawca może odliczyć stratę od podatku płaconego od dywidendy?

Zdaniem Wnioskodawcy, rozliczenie podatku dochodowego od zysków kapitałowych powinno uwzględniać wszystkie koszty i wszystkie przychody w danym roku podatkowym, w tym również dywidendy i od ewentualnego zysku powinien być naliczony podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest – z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f – suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ustawy).

W myśl art. 9 ust. 2 omawianej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Na mocy art. 9 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zasadę powszechności opodatkowania (art. 9 ust. 1). Konstrukcja podatku dochodowego od osób fizycznych zakłada przy tym zróżnicowanie sposobu opodatkowania poszczególnych rodzajów dochodów (przychodów) osób fizycznych w oparciu o system przyporządkowywania ich do odpowiedniego źródła przychodów. Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów.

System ten obejmuje:

• tzw. opodatkowanie na zasadach ogólnych, w przypadku którego mają zastosowanie m.in. ogólne reguły ustalania podstawy opodatkowania wynikające z art. 9 ust. 1a, ust. 2 i ust. 3 ustawy oraz
• szczególne tryby opodatkowania dotyczące wyodrębnionych kategorii przychodów (m.in. szczególne tryby opodatkowania unormowane odpowiednio w art. 30a i art. 30b ustawy).

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił – w puncie 7 ww. przepisu – źródło: „kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c”. Źródło to nie jest jednorodne. Obejmuje przychody z kapitałów pieniężnych wymienione w art. 17 ust. 1 ustawy oraz przychody z praw majątkowych, w tym ich odpłatnego zbycia, do których odnosi się art. 18 ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 omawianej ustawy za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m.in.:

• odsetki od pożyczek (art. 17 ust. 1 pkt 1);
• odsetki (dyskonto) od papierów wartościowych (art. 17 ust. 1 pkt 3);
• dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału (art. 17 ust. 1 pkt 4);
• przychody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 1c (art. 17 ust. 1 pkt 5);
• przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych (art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a);
• przychody z realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. b);
• przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających (art. 17 ust. 1 pkt 10).

Co istotne, przychody pochodzące ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy nie podlegają temu samemu reżimowi opodatkowania podatkiem dochodowym. W szczególności, w odniesieniu do poszczególnych rodzajów przychodów z kapitałów pieniężnych wymienionych w art. 17 ust. 1 ustawodawca przewidział opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym w trybie art. 30a ustawy albo opodatkowanie w trybie art. 30b ustawy. Przy czym, jak wskazywano powyżej, regulacje art. 30a i art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają charakter szczególny w stosunku do ogólnej reguły ustalania podstawy opodatkowania wynikającej z art. 9 ust. 1a, ust. 2 i ust. 3 ustawy.

Ustawa z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. Nr 146 poz. 1546 ze zm.) określa zasady tworzenia i działania funduszy inwestycyjnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasady prowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez fundusze zagraniczne i spółki zarządzające, o czym stanowi art. 1 ustawy.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 9 ww. ustawy przez fundusz zagraniczny rozumie się fundusz inwestycyjny otwarty lub spółkę inwestycyjną, które uzyskały zezwolenie właściwego organu w państwie członkowskim na prowadzenie działalności zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe.

Pojęcie „fundusze kapitałowe” w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zdefiniowane zostało w art. 5a pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem pojęcie to oznacza fundusze inwestycyjne oraz fundusze zagraniczne, o których mowa w przepisach o funduszach inwestycyjnych, oraz ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe działające na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, z wyjątkiem funduszy emerytalnych, o których mowa w przepisach o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.

Za przychody z kapitałów pieniężnych, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, uważa się przychody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 1c.

Dochody uzyskane z tytułu udziału w funduszach kapitałowych podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle tego przepisu od dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy.

Podstawą opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym przychodów z tytułu udziału w funduszach kapitałowych jest dochód.

Zgodnie z art. 30a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, nie pomniejsza się o straty z tytułu udziału w funduszach kapitałowych oraz inne straty z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, poniesione w roku podatkowym oraz w latach poprzednich.

Dochodem podatnika z tytułu udziału w funduszu kapitałowym jest przychód uzyskany z wykupu tytułów uczestnictwa przez fundusz pomniejszony o koszty nabycia tych tytułów (wynika to z art. 9 ust. 1 ustawy). Przychód z tytułu wykupu tytułów uczestnictwa przez fundusz powstaje w momencie jego uzyskania przez podatnika, tj. w momencie jego otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika (wynika to z art. 11 ust. 1 omawianej ustawy).

Dla potrzeb obliczenia dochodu z tytułu udziału w funduszu kapitałowym uwzględnia się koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

Na podstawie art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy od przychodu z dywidend również pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy.

Dochodów (przychodów) z dywidend oraz z udziału w funduszach kapitałowych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 (art. 30a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jak wynika z art. 9 ust. 1a omawianej ustawy przychody (dochody) o których mowa w art. 30a ustawy nie podlegają regule sumowania jako „dochód ze źródła przychodu” w celu ustalenia przedmiotu opodatkowania, o którym mowa w art. 9 ust. 1a. Jednocześnie, przychody (dochody), o których mowa w art. 30a ustawy nie podlegają sumowaniu z innymi przychodami z tego samego źródła w celu ustalenia „dochodu (straty) ze źródła przychodów”, o których mowa w art. 9 ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego, przychody (dochody), o których mowa w art. 30a ustawy nie mogą być źródłem straty w rozumieniu art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani podlegać pomniejszeniu o taką stratę na zasadach określonych w art. 9 ust. 3 omawianej ustawy.

W konsekwencji, nie ma podstaw prawnych dla podatkowego „rozliczenia” przez Wnioskodawcę straty poniesionej przez niego w związku z uczestnictwem w funduszu inwestycyjnym. Dokonana interpretacja przepisów uwzględnia ich znaczenie językowe i miejsce w systemie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyniki analizy problemowych przepisów i okoliczności faktycznych sprawy nie pozostawiają wątpliwości odnośnie sposobu, w jaki ustawodawca kwalifikuje stratę Wnioskodawcy z tytułu udziału w funduszu kapitałowym.

Podsumowując, w sprawie będącej przedmiotem wniosku przychody i koszty z tytułu udziału w funduszu kapitałowym nie podlegają wykazaniu w zeznaniu podatkowym. Strata z tego tytułu – choć niewątpliwie ma wymiar ekonomiczny – nie jest stratą którą można rozliczyć „podatkowo”, czyli stratą ze źródła przychodów, o której mowa w art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani stratą, o której mowa w art. 9 ust. 6 tej ustawy. Zatem straty tej nie należy wykazywać w zeznaniu rocznym i nie można jej odliczyć od podatku płaconego z tytułu wypłaty dywidendy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała albo drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.