Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.253.2021.1.MD
z 15 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2021 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spadkodawczyni GJ wraz z mężem JJ nabyli od gminy, na prawach wspólności majątkowej lokal mieszkalny (73,90 m kw. w K.), na podstawie umowy zawartej w dniu 7 stycznia 2005 r.

W dniu 9 marca 2019 r. GJ zmarła, a spadek po niej nabyli na podstawie ustawy mąż spadkodawczyni JJ oraz córka spadkodawczyni – Wnioskodawczyni, w udziałach po 1/2 części każdy z nich, co potwierdza prawomocne postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku, wydane w dniu 27 listopada 2019 r. przez Sąd Rejonowy. Udziały w majątku wspólnym GJ i JJ. były równe, zatem współwłaścicielami opisanej nieruchomości, zostali: 1. JJ w udziale wynoszącym 3/4 części, z czego udział wynoszący 1/4 części nabył tytułem opisanego wyżej dziedziczenia, a właścicielem udziału wynoszącego 2/4 części stał się z chwilą ustania małżeństwa wskutek śmierci GJ; 2. Wnioskodawczyni w udziale wynoszącym 1/4 części, który nabyła tytułem opisanego wyżej dziedziczenia.

Wolą zmarłej GJ było aby jej udział w nieruchomości (mieszkanie w K.) w całości dziedziczyła córka MP (JJ nie jest ojcem Wnioskodawczyni), a zamiarem było sporządzenie stosownego aktu notarialnego (na przeszkodzie stanęła nagła ciężka choroba i śmierć GJ), Dowodem przygotowania do sporządzenia testamentu jest faktura zapłaty za Operat szacunkowy wartości mieszkania w K. (faktura VAT). Zgodnie i w poszanowaniu woli zmarłej, w imieniu JJ dokonano nieodpłatnego całkowitego działu spadku, po zmarłej w dniu 9 marca 2019 r. GJ, w ten sposób, że Wnioskodawczyni nabyła udział wynoszący 1/2 części w lokalu mieszkalnym nr X, położonym przy ul. K w K.

W dniu 9 czerwca 2020 r. przedmiotowe mieszkanie zostało sprzedane za kwotę 245.000 zł. Z tej kwoty 122.500 zł zostało z depozytu notarialnego wpłacone na konto JJ, oraz 122.500 zł zostało wpłacone z depozytu notarialnego na konto MP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do 30 kwietnia 2021 r. Wnioskodawczyni powinna złożyć PIT-39, czy od kwoty sprzedaży mieszkania, należy zapłacić podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadziła zmianę w zakresie zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat od dnia ich nabycia przez spadkobierców. Nowelizacja ustawy spowodowała, że pięcioletni okres, po upływie którego wolno sprzedawać nieruchomość bez podatku dochodowego od osób fizycznych, jest liczony od daty jej nabycia przez spadkodawcę. Spadek nabyty na podstawie ustawy przez córkę spadkodawczyni – Wnioskodawczynię, w udziałach 1/2 części, czyli kwota uzyskana ze sprzedaży mieszkania, tj. 61.250 zł nie podlega opodatkowaniu. Natomiast spadkobierca – Wnioskodawczyni przy dziale spadku otrzymała kwotę większą, tj. całość wartości spadku po zmarłej GJ (w kwocie 122.500 zł. – wysokość tej większej kwoty to 61.250 zł) – czy zatem od tej kwoty należy zapłacić podatek dochodowy i złożyć PIT-39, lub przeznaczyć ją na własne cele mieszkaniowe.

W ocenie Wnioskodawczyni ustawodawca wprowadzając zmianę w przepisach kierował się zasadą sprawiedliwości społecznej, ale też oceną moralną tego, co jest dobre i co jest złe. Złe jest odbieranie tego, co jest podstawą bytu rodziny. Mieszkanie jest dorobkiem całej rodziny, który powstaje wysiłkiem i kosztem wszystkich członków rodziny. Przedmiotowe mieszkanie powstawało w wyniku remontu i modernizacji wykonanej przez ojca Wnioskodawczyni, która w tym mieszkaniu wychowała się. Tym samym wszelkie nakłady na mieszkanie odbijały się też kosztem jakości życia Wnioskodawczyni w jej dzieciństwie. Wolą zmarłej GJ było, aby jej udział w nieruchomości (mieszkanie w K.) w całości dziedziczyła córka – Wnioskodawczyni (JJ nie jest ojcem Wnioskodawczyni, a współwłaścicielem stał się sprowadzając się do mieszkania będącego we władaniu GJ po ślubie z nią), a zamiarem było sporządzenie stosownego aktu notarialnego (na przeszkodzie stanęła nagła ciężka choroba i śmierć GJ). Dowodem przygotowania do sporządzenia testamentu jest faktura zapłaty za Operat szacunkowy wartości mieszkania w K. (faktura VAT). Zgodnie i w poszanowaniu woli zmarłej, w imieniu JJ dokonano nieodpłatnego całkowitego działu spadku, po zmarłej w dniu 9 marca 2019 r. W ocenie Wnioskodawczyni obowiązek zapłaty podatku byłby niezgodny z intencją ustawodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 5 cytowanej ustawy w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Stosownie do art. 10 ust. 6 przytoczonej ustawy w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Według art. 10 ust. 7 przywołanej ustawy nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Art. 30e ust. 1 powołanej ustawy stanowi, że od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na gruncie art. 30e ust. 4 cytowanej ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W świetle art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznanie złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 1 przytoczonej ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Wedle zaś art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 3.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że spadkodawczyni GJ wraz z mężem JJ nabyli od gminy, na prawach wspólności majątkowej lokal mieszkalny (73,90 m kw. w K.), na podstawie umowy zawartej w dniu 7 stycznia 2005 r. W dniu 9 marca 2019 r. GJ zmarła, a spadek po niej nabyli na podstawie ustawy mąż spadkodawczyni JJ oraz córka spadkodawczyni – Wnioskodawczyni, w udziałach po 1/2 części każdy z nich, co potwierdza prawomocne postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku, wydane w dniu 27 listopada 2019 r. przez Sąd Rejonowy. Udziały w majątku wspólnym GJ i JJ były równe, zatem współwłaścicielami opisanej nieruchomości, zostali: 1. JJ w udziale wynoszącym 3/4 części, z czego udział wynoszący 1/4 części nabył tytułem opisanego wyżej dziedziczenia, a właścicielem udziału wynoszącego 2/4 części stał się z chwilą ustania małżeństwa wskutek śmierci GJ; 2. Wnioskodawczyni w udziale wynoszącym 1/4 części, który nabyła tytułem opisanego wyżej dziedziczenia. Wolą zmarłej GJ było aby jej udział w nieruchomości (mieszkanie w K.) w całości dziedziczyła córka MP (JJ nie jest ojcem Wnioskodawczyni), a zamiarem było sporządzenie stosownego aktu notarialnego (na przeszkodzie stanęła nagła ciężka choroba i śmierć GJ), Dowodem przygotowania do sporządzenia testamentu jest faktura zapłaty za Operat szacunkowy wartości mieszkania w K. (faktura VAT). Zgodnie i w poszanowaniu woli zmarłej, w imieniu JJ dokonano nieodpłatnego całkowitego działu spadku, po zmarłej w dniu 9 marca 2019 r. GJ, w ten sposób, że Wnioskodawczyni nabyła udział wynoszący 1/2 części w lokalu mieszkalnym nr X, położonym przy ul. K w K.. W dniu 9 czerwca 2020 r. przedmiotowe mieszkanie zostało sprzedane za kwotę 245.000 zł. Z tej kwoty 122.500 zł zostało z depozytu notarialnego wpłacone na konto JJ, oraz 122.500 zł zostało wpłacone z depozytu notarialnego na konto MP.

Mając na uwadze powyższe, wyjaśnić należy, że w myśl art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

Stosownie do art. 924 i art. 925 przywołanej ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Według art. 1035 powołanej ustawy, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Art. 1037 § 1 cytowanej ustawy stanowi natomiast, że dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

Z instytucją działu spadku mamy więc do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, że dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy mieści się w ramach posiadanego dotychczas udziału.

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku działu spadku, należy przyjąć więc datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku działu mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz dział spadku został dokonany bez spłat i dopłat.

Powyższe potwierdza brzmienie art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Natomiast, gdy w wyniku działu spadku udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Nabycie w wyniku działu spadku części majątku, który należał do innych spadkobierców, należy więc traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W niniejszej sprawie w wyniku działu spadku wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział w spadku, posiadany przed dokonaniem tej czynności. Oznacza to, że dla udziału w nieruchomości nabytego w drodze działu spadku dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpił dział spadku.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że sprzedaż lokalu mieszkalnego, w dniu 9 czerwca 2020 r. w udziale, który został nabyty w drodze spadku po mamie nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 10 ust. 5 wskazanej ustawy, ponieważ odpłatne zbycie ww. udziału nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lokalu mieszkalnego przez spadkodawcę. W związku z powyższym, na Wnioskodawczyni w odniesieniu do tego udziału nie ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast sprzedaż tej nieruchomości w części nabytej w drodze działu spadku (ponad pierwotny udział spadkowy) skutkuje powstaniem przychodu kwalifikowanego do źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 10 ust. 7 tej ustawy, ponieważ została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie (w drodze działu spadku dokonanego w dniu 9 marca 2019 r.). Tym samym, dochód z odpłatnego zbycia ww. części, nabytej wskutek działu spadku ponad udział posiadany w tej nieruchomości w wyniku spadkobrania, podlega – zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy – opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, a Wnioskodawczyni obowiązana jest do złożenia zeznania podatkowego o wysokości osiągniętego dochodu w myśl art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowiska Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.