Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDWT.4011.128.2021.1.AK
z 14 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2021 r. (data wpływu 22 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze zasiedzenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od lat była właścicielką nieruchomości obejmującej działkę ewid. 1 o powierzchni 10,69ha (tj 1069 m kw).

Nieruchomość powstała z połączenia działki ewidencyjnej 2 - objętej księgą wieczystą będącej własnością Wnioskodawczyni oraz z parceli 3, która nie miała uregulowanego stanu prawnego, lecz Wnioskodawczyni była od lat jej samoistnym posiadaczem. W celu uregulowania stanu prawnego prowadzone było postępowanie przed sądem rejonowym, zakończone wydaniem postanowienia z 17 września 2019 roku o nabyciu z mocy prawa przez zasiedzenie własności nieruchomości 3 na rzecz Wnioskodawczyni ze skutkiem na dzień 5 listopada 2001 roku. Dzięki temu możliwe było założenie nowej księgi wieczystej dla całej działki 1, obejmującej dotychczasowe parcele 3 i 2. Z uwagi na całkowite ubezwłasnowolnienie Wnioskodawczyni po serii udarów mózgu, czynności te wykonywała córka Wnioskodawczyni, ustanowiona przez sąd rejonowy opiekunem prawnym.

Opiekun odprowadził zryczałtowany podatek z tytułu nabycia własności nieruchomości 3 przez zasiedzenie. Następnie, nieruchomość objęta nową księgą wieczystą została aktem notarialnym w dniu 8 kwietnia 2021 roku sprzedana imieniem Wnioskodawczyni przez opiekuna prawnego - córkę Wnioskodawczyni na rzecz wnuczki i jej męża. Sprzedaży dokonano na warunkach określonych przez sąd opiekuńczy w postanowieniu z 17 grudnia 2020 roku. Zbycie nieruchomości nastąpiło w związku z koniecznością zapewnienia środków na utrzymanie Wnioskodawczyni w domu opieki, gdzie przebywa do chwili obecnej w związku z udarami mózgu. Miesięczne koszty utrzymania Wnioskodawczyni wynoszą ok. 2700 zł i opiekun będąca sama emerytką otrzymując emeryturę w kwocie 1204 zł miesięcznie, nie jest w stanie pokryć samodzielnie. Sąd opiekuńczy podzielił pogląd opiekuna, iż to majątek ubezwłasnowolnionej Wnioskodawczyni powinien w pierwszej kolejności służyć zaspokojeniu Jej kosztów utrzymania. Cena sprzedaży wynosiła 90.000 zł i została ustalona przez biegłego sądowego w postępowaniu. Zgodnie z deklaracją podatkową Sd3 na potrzeby zapłaty zryczałtowanego podatku od zasiedzenia, uznaną przez urząd skarbowy - wartość nieruchomości objętej zasiedzeniem wyniosła 31900 zł i zawierała się w części ceny sprzedaży dokonanej na rzecz wnuczki Wnioskodawczyni oraz jej męża.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle treści art. 10 ust. 1 pkt 8 dokonane odpłatne zbycie nieruchomości, które nastąpiło dnia 8 kwietnia 2021 roku, więc 19 lat od daty nabycia własności nieruchomości objętej 3 przez zasiedzenie określonej w postanowieniu sądu rejonowego z dnia 17 września 2019 roku ze skutkiem na dzień 5 listopada 2001 roku lecz dokonane przed upływem 5 lat od dnia uprawomocnienia się postanowienia z 17 września 2019 roku o zasiedzeniu, rodzi po stronie Wnioskodawczyni przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Wnioskodawczyni wskazuje iż nabyty przez zasiedzenie składnik majątkowy który został następnie zbyty aktem notarialnym wraz z całą nieruchomością objętą działką 1 był w Jej samoistnym posiadaniu przez bardzo długi okres czasu, co umożliwiło nabycie jego własności przez zasiedzenie. Nabycie to nastąpiło z mocy prawa w dniu 5 listopada 2001 roku.

Zdaniem Wnioskodawczyni , pomimo tego, że odpłatne zbycie nieruchomości w postaci działki 1 nastąpiło dnia 8 kwietnia 2021 roku tj. niecałe 2,5 roku od wydania postanowienia sądu rejonowego z 17 września 2019 roku o zasiedzeniu parceli 3 wchodzącej w skład działki 1, to z uwagi na wskazaną w treści ww. postanowienia datę nabycia prawa własności nieruchomości w postaci parceli 3 na dzień 5 listopada 2001 roku, upłynął okres 5 letni wymagany przez art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od chwili nabycia nieruchomości do jej zbycia i tym samym nie występuje przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości objętej działką ewidencyjną 1 i podatek w wysokości 19% ceny nie musi być uiszczony przez Wnioskodawczynię. Powyższe wynika z faktu iż nabycie własności przez zasiedzenie na zasadach określonych w art. 172 § 1 k.c. następuje z mocy prawa po spełnieniu ustawowych przesłanek zasiedzenia, w tym posiadaniu nieruchomości przez wymagany okres czasu, a samo zaś postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia prawa własności przez zasiedzenie ma charakter deklaratoryjny a nie konstytucyjny (tworzący prawo). Tym samym, o chwili wejścia w skład majątku podatnika zbywanej nieruchomości decyduje data nabycia prawa własności wskazana w treści postanowienia o zasiedzeniu - określona przez sąd na 5 listopada 2001 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 wskazanej wyżej ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Tym samym, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c) cytowanej ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni była właścicielem nieruchomości obejmującej działkę ew. 1. Nieruchomosć ta powstała z połączenia działki stanowiącej własność Wnioskodawczyni oraz z parceli nie mającej uregulowanego stanu prawnego, którego Wnioskodawczyni była samoistym posiadaczem. W celu uregulowania stanu prawnego prowadzone było postępowanie przed sądem rejonowym, które zakończyło się wydaniem postanowienia z 17 września 2019 roku o nabyciu przez Wnioskodawczynię z mocy prawa własności nieruchomości w drodze zasiedzenia ze skutkiem na dzień 5 listopada 2001 roku. Założono nową księgę wieczystą dla obu działek.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni nieruchomość, o której mowa we wniosku, nabyła na podstawie zasiedzenia, należy odnieść się do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Stosownie do treści art. 172 § 1 i § 2 ww. ustawy posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). W takim przypadku nabycie nieruchomości następuje po upływie trzydziestu lat.

Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest nieprzerwane posiadanie oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek, posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności. Orzeczenie takie stanowi potwierdzenie nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym, czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu, np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej.

W jego treści jest wskazywana data nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia (tj. moment, na jaki spełnione zostały przesłanki zasiedzenia). Datą nabycia własności nieruchomości nie jest natomiast data postanowienia o zasiedzeniu.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opisany we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że nabycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości w drodze zasiedzenia, o którym mowa we wniosku, nastąpiło w dniu 5 listopada 2001 roku., co oznacza, że termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z końcem 2006 roku.

Zatem, sprzedaż nieruchomości, dokonana w roku 2021., nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie nastąpiło po upływie powyższego terminu. W konsekwencji, na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu zbycia nieruchomości nabytej w drodze zasiedzenia.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.