2021.07.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.141.2021.1.AW
z 14 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 marca 2021 r. (data wpływu 22 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia miejsca opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług najmu lokali mieszkalnych położonych na terytorium Niemiec – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia miejsca opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług najmu lokali mieszkalnych położonych na terytorium Niemiec.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej Spółką) została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w Rejestrze przedsiębiorców dnia 3 grudnia 2020 r. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce i posiada nadany NIP oraz REGON.

Spółka prowadzi opisaną w złożonym wniosku działalność na terytorium Republiki Federalnej Niemiec poprzez zakład w rozumieniu polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Od dnia 1 grudnia 2020 r. Spółka wynajmuje biuro na potrzeby siedziby swojej działalności na terytorium Niemiec.

Spółka nie utworzyła na terytorium Niemiec odrębnego podmiotu gospodarczego. Działa tam jako polska spółka zarejestrowana dla celów podatkowych w niemieckim urzędzie podatkowym Finanzamt pod niemieckim numerem identyfikacji podatkowej (Steuernummer).

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności Gospodarczej (PKD), przeważającym rodzajem działalności Spółki jest:

68.20.Z – wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Spółka prowadzi też działalność gospodarczą m.in. w zakresie opisanym kodami PKD:

55.20.Z – obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania,
55.90.Z – pozostałe zakwaterowanie.

Poza przychodami i dochodami uzyskiwanymi z działalności na terytorium Niemiec, opisanymi w złożonym wniosku, Spółka nie uzyskuje żadnych innych przychodów z działalności operacyjnej, w tym nie uzyskuje przychodów z działalności operacyjnej na terytorium Polski. Działalność Spółki na terytorium Niemiec polega na krótkoterminowym wynajmie przez Spółkę nieruchomości mieszkalnych (położonych na terytorium Niemiec) od ich właścicieli lub zarządców w Niemczech, a następnie ich dalszym wynajmie w celu krótkotrwałego zakwaterowania osób – pracowników polskich firm budowlanych, delegowanych do pracy na terytorium Niemiec.

W porozumieniu z firmami budowlanymi posiadającymi siedziby działalności gospodarczej na terytorium Polski (reprezentującymi swoich pracowników), Spółka wynajmuje na terytorium Niemiec lokale mieszkalne od ich właścicieli oraz zarządców. Następnie lokale te wynajmuje krótkoterminowo zainteresowanym ofertą Spółki pracownikom tych polskich firm budowlanych – na potrzeby ich zakwaterowania w okresie delegacji do pracy na terytorium Niemiec, w celu realizacji tam kontraktów (usług) budowlanych.

Mieszkania, pokoje i inne lokale mieszkalne lub ich części są wynajmowane od ich właścicieli w imieniu i na rzecz Spółki. Są one wynajmowane na podstawie informacji przekazywanych Spółce przez polskie firmy budowlane, zawierających w szczególności liczbę pracowników zainteresowanych ofertą Spółki, w poszczególnych czasookresach i w poszczególnych lokalizacjach.

Wszelkie zobowiązania finansowe na rzecz właścicieli lub zarządców wynajmowanych nieruchomości na terenie Niemiec, w tym zapłatę na ich rzecz czynszu za wynajmowane przez Spółkę nieruchomości mieszkalne oraz inne obciążenia związane z użytkowaniem tych lokali (media, koszty usunięcia ewentualnych szkód wyrządzonych przez lokatorów) – rozliczane są przez Spółkę każdorazowo z tymi właścicielami lub zarządcami nieruchomości, nie rzadziej niż w cyklach miesięcznych.

Wynajęte na terytorium Niemiec nieruchomości mieszkalne są wykorzystywane w ramach działalności Spółki w formie krótkoterminowego wynajmu na potrzeby zakwaterowania delegowanych do pracy na terytorium Niemiec pracowników polskich firm budowlanych. Przy czym przez „krótkoterminowe” Spółka rozumie wynajem i zakwaterowanie danej osoby na terytorium Niemiec przez okres nieprzekraczający łącznie 183 dni w roku kalendarzowym. Wynajęte lokale mieszkalne są podnajmowane na rzecz opisanych powyżej osób fizycznych, a rozliczenia z tymi osobami prowadzone są za okres faktycznego pobytu, w cyklach miesięcznych.

Należności na rzecz Spółki regulowane są przez najemców, tj. osoby fizyczne (polskich pracowników firm budowlanych), w ramach jednomiesięcznych okresów rozliczeniowych, na podstawie faktur wystawianych przez Spółkę na poszczególne osoby fizyczne (na poszczególnych najemców). Na najemców (czyli pracowników polskich firm budowlanych delegowanych do pracy na terytorium Niemiec) Spółka wystawia każdorazowo faktury z kwotą netto zapewniającą pokrycie kosztów oraz uzyskanie zysku (marży ze sprzedaży), z doliczoną wartością niemieckiego podatku od wartości dodanej (VAT, niem. Umsatzsteuer) we właściwej stawce.

Opisane we wniosku świadczone przez Spółkę usługi oparte na nieruchomościach mieszkalnych położonych na terytorium Niemiec i polegające na krótkoterminowym wynajmie tych nieruchomości mieszkalnych w celu zakwaterowania osób fizycznych, są uzgadniane i koordynowane przez Spółkę w porozumieniu z polskimi firmami budowlanymi (pracodawcami), jak również z pracownikami tych firm budowlanych (najemcami), delegowanymi do pracy na terytorium Niemiec. Spółka posiada rachunki bankowe wyłącznie w bankach na terytorium Polski. Nie posiada rachunków bankowych w bankach niemieckich, ani w innych krajach.

Z rozpoznania sytuacji rynkowej wynika, że część polskich firm budowlanych delegując swoich pracowników do pracy na budowach położonych na terytorium Niemiec – co do zasady nie zapewnia im zakwaterowania, pozostawiając w tej sprawie wolną rękę swoim pracownikom. W związku z tym, to pracownicy decydujący się na pracę w delegacji na budowach na terytorium Niemiec – zmuszeni są podejmować czynności w kierunku wynajmu miejsca zakwaterowania. Z kolei niemieccy właściciele lub zarządcy nieruchomości są bardziej zainteresowani zbiorczym wynajmem oferowanych miejsc noclegowych, a mniej zainteresowani wynajmem na rzecz poszczególnych obcokrajowych osób fizycznych. Jak wynika z obserwacji Spółki, z uwagi na problemy logistyczne, a często także barierę językową, delegowani pracownicy polskich firm budowlanych mają problemy z zakwaterowaniem w akceptowalnych cenach na terytorium Niemiec. Są to problemy dotykające nie tylko pracowników, ale także ich pracodawców, którzy mogą mieć przez to problemy z obsadzeniem miejsc pracy w budowach realizowanych na terytorium Niemiec, a tym samym – problemy z terminową realizacją na terytorium Niemiec zawartych kontraktów budowlanych. Stąd istnieje zainteresowanie ofertą Spółki w tej sprawie, zarówno ze strony polskich firm budowlanych, jak i ze strony ich pracowników.

Zgodnie ze złożoną przez Spółkę ofertą zainteresowanym polskim firmom budowlanym oraz ich pracownikom delegowanym do pracy na terytorium Niemiec, Spółka zobowiązuje się do wynajęcia lokali mieszkalnych w odległości nie większej niż 30 km od miejsca wykonywania pracy przez najemców, czyli od miejsca budowy, a także w cenie czynszu nieprzekraczającej 1000 euro na jedną osobę za jeden miesiąc najmu. Jednocześnie w przypadku zaakceptowania przez najemców złożonej przez Spółkę oferty, jej zapisy zapewniają Spółce poza należnymi kwotami z tytułu czynszu, także zwroty kosztów: napraw i bieżących remontów wynajmowanych lokali (w tym wymuszonych wskutek zdewastowania ich przez najemców), zakupu drobnego wyposażenia w celu dostosowania wynajmowanych lokali do potrzeb bytowych oraz oczekiwań najemców, ubezpieczenia wynajmowanych lokali (jeżeli nie są ubezpieczone przez właścicieli lub zarządzających).

Niezależnie od powyższego Spółce przysługują należności ze strony najemców z tytułu:

kar za wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu z przyczyn leżących po stronie najemców,
kosztów zastępstwa procesowego na terytorium Niemiec w sytuacjach sporów prawnych na terytorium Niemiec z przyczyn leżących po stronie najemców,
utraconych kaucji wpłaconych przez Spółkę uprzednio na rzecz właścicieli lub zarządców nieruchomości – z przyczyn leżących po stronie najemców.

Opisane powyżej czynności Spółka wykonuje we własnym imieniu, na rzecz konsumentów – polskich pracowników delegowanych do pracy na terytorium Niemiec, w porozumieniu z ich pracodawcami i w oparciu o uzyskane od nich informacje o przewidywanej ilości miejsc noclegowych w określonym czasie i w określonej lokalizacji na terytorium Niemiec.

Przewidując obowiązek doliczania do cen niemieckiego podatku VAT (Umsatzsteuer) oraz rozliczania tego podatku, a także rozliczania niemieckiego podatku dochodowego – z niemieckim urzędem podatkowym, Spółka zarejestrowała się w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej (VAT, niem.: Umsatzsteuer) we właściwym niemieckim urzędzie podatkowym: Finanzamt.

Uzyskany na terytorium Niemiec numer identyfikacji podatkowej (niem. Steuernummer) służy równocześnie do rozliczania z niemieckim urzędem podatkowym podatku dochodowego od osób prawnych od dochodów uzyskiwanych z działalności na terytorium Niemiec.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy miejsce opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodów uzyskanych w wyniku realizacji opisanych we wniosku usług krótkoterminowego wynajmu nieruchomości na terytorium Niemiec na potrzeby zakwaterowania osób fizycznych – istnieje na terytorium Republiki Federalnej Niemiec?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązki podatkowe w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, w odniesieniu do opisanych we wniosku usług wykonywanych na terytorium Niemiec – powstaną na terytorium Republiki Federalnej Niemiec. Kwestia podatku dochodowego z tytułu opisanej we wniosku działalności tj. krótkoterminowego wynajmu nieruchomości mieszkalnych położonych na terytorium Niemiec w celu zakwaterowania tamże osób fizycznych, powinna zdaniem Spółki zostać rozpoznana zgodnie z art. 6 i art. 7 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. W myśl art. 6 ust. 1 tej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – dochód osiągany przez osobę mającą miejsce lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (Polska) z majątku nieruchomego, położonego w drugim Umawiającym się Państwie (Niemcy), może być opodatkowany w tym drugim Państwie. Zgodnie z ust. 2 cytowanego art. 6 określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, a także prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji. Stosownie do zapisów art. 6 ust. 3 tej umowy, zasadę opisaną powyżej stosuje się do dochodu osiąganego z bezpośredniego użytkowania, jak również z najmu, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego Działalność Spółki opisana we wniosku, a polegająca na krótkoterminowym wynajmie nieruchomości mieszkalnych w celu ich dalszego krótkoterminowego wynajmu dla potrzeb zakwaterowania osób fizycznych – wyczerpuje wszystkie przesłanki opisane w art. 6 ust. 1 do ust. 3 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Dochody Spółki powstają niewątpliwie z tytułu wynajmu majątku nieruchomego: mieszkań, lokali mieszkalnych oraz innych miejsc krótkoterminowego zakwaterowania, położonych na terytorium Niemiec.

Z kolei w myśl art. 7 ust. 1 cytowanej Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania podpisanej między Polską a Niemcami, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa (Polska) podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie (Niemcy) poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie (w Niemczech), jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Jak wskazano we wniosku, Spółka posiada na terytorium Niemiec biuro, poprzez które prowadzi sprawy związane ze swoją aktywnością na terytorium Niemiec. Zgodnie z art. 5 cytowanej Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, przez „zakład” rozumie się stałą placówkę (w szczególności np. biuro), przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. A zatem, również zgodnie z zapisami art. 7 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – obowiązek opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych powstanie zdaniem Spółki w miejscu prowadzenia działalności poprzez ten zakład tj. na terytorium Republiki Federalnej Niemiec. Przy czym zakładowi temu przypisane jest 100% zysków wygenerowanych z działalności Spółki na terytorium Niemiec. Reasumując, dochody Spółki uzyskane z działalności na terytorium Niemiec podlegają w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z przepisami podatkowymi obowiązującymi na terytorium Niemiec. Nie podlegają one natomiast opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Polski, zgodnie z zapisami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W szczególności – nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski według przepisów ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 tej ustawy wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

W świetle art. 20 ust. 1 ww. ustawy jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Stosownie do art. 22a cyt. ustawy przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Według art. 22b powołanej ustawy zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadzi działalność na terytorium Niemiec poprzez zakład w rozumieniu polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Od 1 grudnia 2020 r. Spółka wynajmuje biuro na potrzeby siedziby swojej działalności na terytorium Niemiec. Spółka nie utworzyła na terytorium Niemiec odrębnego podmiotu gospodarczego. Działa tam jako polska spółka zarejestrowana dla celów podatkowych w niemieckim urzędzie podatkowym pod niemieckim numerem identyfikacji podatkowej.

Działalność Spółki na terytorium Niemiec polega na krótkoterminowym wynajmie przez Spółkę nieruchomości mieszkalnych (położonych na terytorium Niemiec) od ich właścicieli lub zarządców w Niemczech, a następnie ich dalszym wynajmie w celu krótkotrwałego zakwaterowania osób – pracowników polskich firm budowlanych, delegowanych do pracy na terytorium Niemiec.

Podatnik wskazał, że swą działalność na terytorium Niemiec prowadzi poprzez zakład. Definicja zakładu zagranicznego zawarta została w art. 4a pkt 11 updop i stanowi, że ilekroć w jej przepisach mowa jest o zagranicznym zakładzie – oznacza to:

stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

-chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

W dniu 14 maja 2003 r. została podpisana w Berlinie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90, dalej: „Umowa” lub „UPO”), która w art. 1 stanowi, że dotyczy osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu Umawiających się Państwach.

Umowa ta również zawiera definicję zakładu sformułowaną w art. 5 ust. 1: W rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Umowa reguluje także opodatkowanie dochodów z majątku nieruchomego ujęte w jej art. 6. Zgodnie z art. 6 ust. 1 Umowy dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Z treści art. 6 ust. 2 tej Umowy wynika, że określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, statki żeglugi śródlądowej i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.

W art. 6 ust. 3 ww. Umowy stwierdzono, że postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, najmu, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 Umowy postanowienia ustępów 1 i 3 niniejszego artykułu stosuje się również do dochodu z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego służącego do wykonywania wolnego zawodu.

Na mocy art. 7 ust. 1 Umowy zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ww. Umowy jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Metoda unikania podwójnego opodatkowania przewidziana została w art. 24 ust. 2 lit. a UPO, zgodnie z którą w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób: Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że dochód osiągnięty z działalności Spółki prowadzonej za pośrednictwem zakładu i polegającej na krótkoterminowym wynajmie nieruchomości mieszkalnych położonych na terytorium Niemiec w celu ich dalszego krótkoterminowego wynajmu dla potrzeb zakwaterowania osób fizycznych generuje dochód z majątku nieruchomego, który zgodnie z art. 6 ust. 1 do ust. 3 UPO może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec.

Z kolei pozostałe zyski Spółki prowadzącej działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie (Niemcy) poprzez położony tam zakład podlegają opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi, zgodnie z cytowanym wyżej art. 7 ust. 1 UPO.

W świetle powyższego, na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 24 ust. 2 lit. a UPO, dochody jakie Wnioskodawca osiąga z działalności prowadzonej za pośrednictwem zakładu na terytorium Niemiec, będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym lub zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto Organ informuje, że kwestię dotyczącą podatku od towarów i usług objęto odrębnym rozstrzygnięciem.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin