Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4018.6.2021.4.AZ
z 14 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2021 r. (data wpływu 7 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 lipca 2021 r. (data wpływu 1 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku wystąpienia o nadanie numeru identyfikacji podatkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

7 kwietnia 2021 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku wystąpienia o nadanie numeru identyfikacji podatkowej. Wniosek został uzupełniony pismem z 1 lipca 2021 r. (data nadania 1 lipca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 23 czerwca 2021 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.409.2021.2.AMN i 0111-KDIB3-2.4018.6.2021.3.AZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

(...)(dalej jako Spółka lub Wnioskodawca), jest spółką komandytową utworzoną na podstawie prawa niemieckiego z siedzibą w Niemczech. Spółka działa na całym świecie jako dostawca systemowy (...). Spółka projektuje, produkuje i montuje wytworzone urządzenia.

Spółka zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę.

W związku z podpisaniem zamówienia na wykonanie urządzenia z polskim kontrahentem, Wnioskodawca oddelegował swoich pracowników na terytorium Polski.

Spółka obecnie nie posiada w Polsce zakładu podatkowego w rozumieniu art. 5 umowy między Rzecząpospolitą Polską, a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90, dalej: „UPO PL-DE”).

Zdaniem Wnioskodawcy zakład podatkowy w Polsce ukonstytuuje się po okresie upływu 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia prac na terytorium Polski. Pierwsze prace rozpoczęły się w sierpniu 2020 roku, w związku z tym zakład podatkowy dla Spółki powstanie w sierpniu 2021 roku.

Spółka nie posiada w Polsce zarejestrowanego oddziału przedsiębiorcy zagranicznego lub przedstawicielstwa.

Zatrudnieni pracownicy oddelegowani do Polski posiadają w tym kraju ograniczony obowiązek podatkowy w zakresie rozliczeń z organami podatkowymi. W związku z tym od dochodów uzyskanych z pracy wykonywanej na terytorium Polski obowiązani są odprowadzić należny podatek dochodowy do Urzędu Skarbowego w Polsce. Obowiązek w zakresie rozliczenia podatku w Polsce powstanie z dniem ukonstytuowania się zakładu podatkowego dla Wnioskodawcy wstecznie - od momentu prowadzenia pierwszych prac na terytorium Polski.

Z tytułu wykonywania pracy na terenie Polski Spółka wypłaca pracownikom wynagrodzenie, które przyporządkowane będzie do kosztów zakładu podatkowego, który Wnioskodawca będzie posiadał w Polsce.

W związku z powyższym opisem sformułowano m.in. następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca jako pracodawca niemający w Polsce siedziby oraz prowadzący dzia-łalność w Polsce poprzez zakład podatkowy w rozumieniu art. 5 UPO PL-DE, będzie płat-nikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, a więc będzie zobowiązany od dnia ukonstytuowania się zakładu podatkowego w Polsce do obliczenia, poboru i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz pracowników wykonujących dla niego pracę na terenie Polski, które to wynagro-dzenia podlegają opodatkowaniu w Polsce?
2. W przypadku otrzymania pozytywnego potwierdzenia w zakresie pytania nr 1, czy Wnio-skodawca powinien jako spółka komandytowa wystąpić o nadanie numeru identyfikacji podatkowej, jako właściwego do dokonywania zapłat podatku? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (stanowisko nr 3).

Wnioskodawca uważa, że z uwagi na fakt, że w rejestrze handlowym Spółka została zarejestrowana jako Spółka Komandytowa, właśnie jako Spółka Komandytowa obowiązana jest do rejestracji w urzędzie skarbowym w celu uzyskania numeru identyfikacji podatkowej i na podstawie tego numeru dokonywać wpłat zaliczek na podatek dochodowy z tytułu dochodów uzyskanych przez pracowników na terytorium Polski.

Zapisy art. 8 ordynacji podatkowej wskazują, że płatnikiem podatku jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która na podstawie przepisów prawa podatkowego, jest zobowiązana do wyliczenia i pobrania od podatnika zaliczki na podatek oraz wpłacenia jej w określonym przez przepisy terminie organowi podatkowemu.

Oznacza to, że płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, z tytułu wypłaconych wynagrodzeń, jest podmiot posiadający miejsce zamieszkania, miejsce prowadzenia działalności, siedzibę, oddział, placówkę albo zakład na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Takim podmiotem jest również Spółka Komandytowa posiadająca zakład podatkowy na terytorium Polski.

Spółka Komandytowa jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której Kodeks spółek handlowych (KSH ) przyznał podmiotowość prawną.

Spółka komandytowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, może również zatrudniać pracowników.

W związku z tym w odniesienie do Spółek komandytowych powstałych na bazie KSH, które prowadzą działalność na terytorium Polski, Spółka taka jako pracodawca, obowiązana jest do wpłaty w terminie zaliczek od podatku dochodowego do urzędu skarbowego, tj. do 20 dnia każdego miesiąca. Takie same założenia należy też przyjąć do Spółek Komandytowych posiadających zakład podatkowy w Polsce.

W związku z tym należy zauważyć, że Wnioskodawca jako spółka komandytowa jest podmiotem zatrudniającym pracowników. W związku z tym zgodnie z art. 31 ustawy o PIT jest traktowana jako zakład pracy. Należy zatem uznać, że Spółka zachowuje swoją podmiotowość jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązku wystąpienia o nadanie numeru identyfikacji podatkowej jest prawidłowe.

Zasady powstawania powszechnego obowiązku ewidencyjnego dla celów podatkowych, w którego zakres wchodzi w szczególności obowiązek dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego składanego w celu uzyskania numeru identyfikacji podatkowej (NIP), reguluje ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2020 r. poz. 170 ze zm.), zwana dalej ustawą o NIP.

Zgodnie z art. 1 ustawy o NIP, ustawa określa:

1. zasady ewidencji:

1. podatników,
2. płatników podatków,
3. płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zwanych dalej „płatnikami składek ubezpieczeniowych”;

2. zasady i tryb nadawania numeru identyfikacji podatkowej, zwanego dalej „NIP”;

3. zasady posługiwania się identyfikatorem podatkowym.

W myśl art. 2 ust. 1 cyt. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Zgodnie z 2 ust. 2 i ust. 3 cyt. ustawy, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

W świetle powołanego przepisu obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają zasadniczo osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, uzyskujące, w rozumieniu odrębnych przepisów, co najmniej jeden z trzech statusów, tj. status:

• podatnika,
• płatnika podatku

-w obu powyższych przypadkach w rozumieniu przepisów ustawy Ordynacja podatkowa oraz w rozumieniu przepisów materialnego prawa podatkowego,

• płatnika składek ubezpieczeniowych

-w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017, poz. 1778 z późn. zm.), w szczególności art. 4 tej ustawy.

Zatem każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Podkreślenia wymaga, iż w odniesieniu do statusu podatnika, powszechnemu obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają, co do zasady, zarówno podmioty podlegające opodatkowaniu, co najmniej jednym z obowiązujących podatków, i nie zwolnione z opodatkowania w żadnym zakresie, jak i podmioty korzystające, w tym również w całości, ze zwolnień podmiotowych lub przedmiotowych.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto: w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej – art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy o NIP.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wskazuje, że jest spółką komandytową utworzoną na podstawie prawa niemieckiego z siedzibą w Niemczech. Spółka działa na całym świecie jako dostawca systemowy (...). Spółka zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę. W związku z podpisaniem zamówienia na wykonanie urządzenia z polskim kontrahentem, Wnioskodawca oddelegował swoich pracowników na terytorium Polski. Spółka obecnie nie posiada w Polsce zakładu podatkowego w rozumieniu art. 5 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. Pierwsze prace rozpoczęły się w sierpniu 2020 roku, w związku z tym zakład podatkowy dla Spółki powstanie w sierpniu 2021 roku. Spółka nie posiada w Polsce zarejestrowanego oddziału przedsiębiorcy zagranicznego lub przedstawicielstwa. Z tytułu wykonywania pracy na terenie Polski Spółka wypłaca pracownikom wynagrodzenie, które przyporządkowane będzie do kosztów zakładu podatkowego, który Wnioskodawca będzie posiadał w Polsce. Wszyscy oddelegowani pracownicy dla celów podatkowych posiadają miejsce zamieszkania w Niemczech.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Wnioskodawca powinien jako spółka komandytowa wystąpić o nadanie numeru identyfikacji podatkowej, jako właściwego do dokonywania zapłat podatku.

Obowiązek złożenia przez spółkę komandytową zgłoszenie identyfikacyjnego wynika bezpośrednio z przepisów ustawowych. Art. 2 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników wśród podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu (tzn. takich, które muszą uzyskać numer NIP) wymienia m.in. jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie osobnych ustaw są podatnikami.

Definicja „spółek handlowych” zawarta jest w art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. kodeks spółek handlowych (Dz. U. 2020 poz. 1526 ze zm. ). Zgodnie z tą definicją „Spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna”.

W analizowanej sytuacji, pomimo, iż Spółka nie jest polskim podmiotem i nie stosują się do niej zasadniczo przepisy kodeksu spółek handlowych powyższa definicja powinna być traktowana jako wskazówka interpretacyjna określeń użytych w ustawie o NIP, jako że ustawę o NIP stosuje się do podatników bez względu na to czy są podmiotami polskimi czy zagranicznymi.

W związku z powyższym, za spółki handlowe w rozumieniu ustawy o NIP, należy uznać polskie spółki handlowe wymienione w art. 2 § 1 kodeksu spółek handlowych oraz ich zagraniczne odpowiedniki.

Każdy podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Przy czym dokonujący zgłoszenia identyfikacyjnego otrzymuje wyłącznie jeden NIP. Podkreślić również należy, że numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Należy także wskazać, że numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi). Zgodnie z zapisem art. 11 ustawy o NIP, podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne. Inaczej rzecz ujmując identyfikacja danego podmiotu, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej. Konsekwencją decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP, jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu przez jego NIP, nazwę i adres. Ponadto zauważyć należy, że ustawę o NIP stosuje się do podatników bez względu na to czy są podmiotami polskimi czy zagranicznymi.

Jak wskazano w wydanej dla Wnioskodawcy interpretacji z dnia 12 lipca 2021 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.409.2021.1.AMN w niniejszej sprawie, skoro – przyjmując za Wnioskodawcą – pracodawca zagraniczny będzie prowadził na terytorium Polski działalność poprzez położony na jej terytorium zakład podatkowy w rozumieniu art. 5 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (z opisu zdarzenia przyszłego wywieść można, że Spółka przewiduje, że ogółem, prace realizowane w Polsce będą trwały ponad 12 miesięcy), wskazać należy, że Wnioskodawca jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od wypłaconych za miesiąc sierpień 2020 roku wynagrodzeń pracowników pracujących w Polsce. Zatem, Wnioskodawca jako płatnik miał obowiązek od początku rozpoczęcia prac na terytorium Polski, od wypłaconych wynagrodzeń pobierać i odprowadzać miesięczne zaliczki na podatek dochodowy (zgodnie z art. 31, art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wnioskodawca – spółka komandytowa utworzona na podstawie prawa niemieckiego z siedzibą w Niemczech, w momencie gdy uzyskuje status podatnika, płatnika podatku albo płatnika składek ubezpieczeniowych, wchodzi w zakres podmiotowy ustawy o NIP, określony w jej art. 2.

W konsekwencji, w opisanej sytuacji skoro Wnioskodawca – jako płatnik miał obowiązek od początku rozpoczęcia prac na terytorium Polski, od wypłaconych wynagrodzeń pobierać i odprowadzać miesięczne zaliczki na podatek dochodowy, to obowiązany jest do rejestracji przez złożenie zgłoszenia identyfikacyjnego celem uzyskania numeru identyfikacji podatkowej.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania z zakresu zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. W pozostałym zakresie zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie postępowania przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.