Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ILPP2-2/4512-1-33/16-12/MS
z 21 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) oraz art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 24 sierpnia 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 138/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 1 czerwca 2021 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego I FSK 1884/17 z dnia 28 października 2020 r. (data wpływu 12 stycznia 2021 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2016 r. (data wpływu 29 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 października 2016 r. (data wpływu 14 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania pobieranych opłat od gości hotelowych i ich dokumentowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania pobieranych opłat od gości hotelowych i ich dokumentowania Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 października 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 10 listopada 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr ILPP2-2/4512-1-33/16-2/JK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku opodatkowania pobieranych opłat od gości hotelowych i ich dokumentowania za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna została skutecznie doręczona w dniu 15 listopada 2016 r.

24 listopada 2016 r. Spółka złożyła Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w którym zarzucono Organowi naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), dalej zwanej u.p.t.u., w zw. z art. 2 pkt 22, art. 7 ust. 1 i art. 8. ust. 1 u.p.t.u. oraz wniesiono o zmianę w całości wskazanej powyżej interpretacji indywidualnej poprzez uznanie wyrażonego we wniosku stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe.

Pismem z dnia 14 grudnia 2016 r., znak ILPP2-2/4512-1-33/16-3/JK Organ stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa. Odpowiedź skutecznie doręczono 19 grudnia 2016 r.

Na ww. interpretację Strona złożyła skargę z dnia 17 stycznia 2017 r. (data nadania 17 stycznia 2017 r.).

W skardze, ww. interpretacji nr ILPP2-2/4512-1-33/16-2/JK Strona ponownie zarzuciła niezgodność z prawem z uwagi na dopuszczenie się błędu wykładni przepisów prawa materialnego, a także niewłaściwej oceny co do zastosowania tych przepisów prawa materialnego, tj. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz.ll. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), dalej zwanej u.p.t.u., w zw. z art. 2 pkt 22, art. 7 ust. 1 i art. 8. ust. 1 u.p.t.u., poprzez uznanie, że płatności dokonywane przez gości hotelowych na rzecz skarżącej z tytułu wszelkich zniszczeń uczynionych na terenie hotelu, w pokojach hotelowych, salach konferencyjnych oraz restauracyjnych, z tytułu ponadnormatywnego sprzątania w pokojach hotelowych oraz z tytułu uszkodzenia, zniszczenia lub zagubienia roweru nie stanowią odszkodowania bądź kary umownej, ale zapłatę za świadczoną na rzecz tych gości usługę, czego konsekwencją miałoby być opodatkowanie czynności podatkiem od towarów i usług oraz konieczność wystawiania faktur VAT zamiast not obciążeniowych (księgowych). Wniesiono o uchylenie w całości zaskarżonej interpretacji Ministra Rozwoju i Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu oraz o zwrot kosztów postępowania sądowo- administracyjnego.

Pismem z dnia 17 lutego 2017 r. ILPP2-2/4512-1-33/16-4/JK Organ odpowiadając na skargę Strony wniósł o oddalenie skargi.

Wyrokiem z dnia 24 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 138/17 (data wpływu nieprawomocnego orzeczenia – 14 września 2017 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił interpretację indywidualną z dnia 10 listopada 2016 r. znak ILPP2-2/4512-1-33/16-2/JK.

Od ww. wyroku Organ złożył skargę kasacyjną z dnia 16 października 2017 r. o nr 0110-KWR2.4022.59.2017.2.AS do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem I FSK 1884/17 z dnia 28 października 2020 r. (data wpływu wyroku – 12 stycznia 2021 r.) oddalił ww. skargę kasacyjną Organu.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 138/17 uchylający interpretację indywidualną znak ILPP2-2/4512-1-33/16-2/JK z dnia 10 listopada 2016 r. wpłynął do Krajowej Informacji Skarbowej wraz z aktami sprawy dnia 1 czerwca 2021 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania pobieranych opłat od gości hotelowych i ich dokumentowania wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest firmą działającą w branży hotelarskiej i prowadzi sieć hoteli na terenie Polski. Spółka, będąca czynnym podatnikiem VAT, jest podmiotem, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje między innymi działalność w zakresie prowadzenia hoteli i restauracji (PKD 55.10Z) oraz działalność związaną z organizacją targów, wystaw i kongresów (PKD 82.30Z), a także działalność w zakresie wypożyczania i dzierżawy sprzętu rekreacyjnego i sportowego (PKD 77.21Z) (rowery).

Wnioskodawcy zdarza się pobierać opłaty od gości hotelowych i wystawiać potem noty księgowe (obciążeniowe) w następujących przypadkach:

• z tytułu wszelkich zniszczeń, które gość hotelowy uczynił na terenie hotelu, w pokoju hotelowym, na sali konferencyjnej czy też restauracyjnej, korzystając z usług oferowanych przez Spółkę;
• z tytułu ponadnormatywnego sprzątania w pokoju po pobycie, lub w trakcie pobytu gościa hotelowego, np. gdy zabrudzi on pokój hotelowy, sprzęty znajdujące się w tym pokoju, czy też gdy pokój wymaga odświeżenia i czyszczenia w skutek zapalenia przez gościa papierosa, a pokój nie jest przeznaczony dla osoby palącej;
• z tytułu uszkodzenia, zniszczenia bądź zagubienia przez gościa hotelowego roweru, który wypożyczony został przez niego w ramach usług oferowanych przez Spółkę.
  
  

Opłaty którymi obciążany jest w tym przypadku gość hotelowy, korzystający z usług oferowanych przez Spółkę, stanowią rekompensatę za poniesione przez Spółkę koszty: napraw, sprzątania, wymiany zniszczonego bądź zaginionego przez gościa hotelowego sprzętu. Czasami opłata taka stanowić też będzie odszkodowanie za utracone korzyści, np. w przypadku gdy spowodowane przez gościa zniszczenia są na tyle poważne, że zmuszają do wyłączenia pomieszczenia z funkcjonowania hotelu do czasu jego naprawy.

W uzupełnieniu do sprawy Wnioskodawca wskazał:

1. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu „Czy wysokość opłaty za ponadnormatywne sprzątanie jest wartością stałą i nie zależy od rodzaju i wielkości zabrudzeń?”
   Opłata, którą pobiera Wnioskodawca za ponadnormatywne sprzątanie, jest stała i nie zależy od rodzaju i wielkości zabrudzeń.
   
   
2. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu „Czy wysokość opłaty za zniszczenia na terenie hotelu, w pokojach/salach konferencyjnych/restauracyjnych jest wartością stałą i nie zależy od wielkości zniszczeń, czy też wysokość opłaty za zniszczenie kalkulowana jest indywidualnie po oględzinach danego pomieszczenia i określeniu skali zniszczeń?”
   Wnioskodawca różnicuje opłatę za zniszczenia na terenie hotelu, w pokojach/salach konferencyjnych/restauracjach itp., każde takie zniszczenie kalkulowane jest indywidualnie, po dokonaniu oględzin na podstawie stwierdzonych strat i ewentualnej konieczności zakupu nowego wyposażenia czy też remontu.
   
   
3. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu „W jaki sposób Wnioskodawca nalicza opłaty za utracone korzyści z powodu wyłączenia pomieszczenia z funkcjonowania w związku z dokonanymi zniszczeniami?”
   W przypadku gdy z powodu wyłączenia pomieszczenia z powodu zniszczeń/zabrudzeń zajdzie konieczność przeniesienia gości hotelowych do innego hotelu i poniesienia z tego tytułu opłat przez Wnioskodawcę (koszty pokoju w innym hotelu, koszty transportu do tego hotelu), wówczas Wnioskodawca obciąża opłatą odpowiadającą tym kosztom sprawcę zniszczeń/zabrudzeń. W przypadku zaś, gdy z powodu wyłączenia pomieszczenia z powodu zniszczeń/zabrudzeń nie można sprzedać pokoju, a z powodu obłożenia hotelu nie ma już wolnych pokoi, Wnioskodawca obciąża opłatą odpowiadającą opłacie za pobyt w pokoju sprawcę zniszczeń/zabrudzeń z tytułu utraconych korzyści.
   
   
4. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu „Jakiego rodzaju korzyści utraci Wnioskodawca lub jaką szkodę poniesie w przypadku zaistnienia zdarzenia (zabrudzenie lub zadymienie dymem papierosowym), za które opłata ponadnormatywna ma być pobierana przez Wnioskodawcę?”
   Utracone korzyści Wnioskodawcy wynikają po pierwsze z braku przychodów podczas prowadzonych napraw i remontów w pomieszczeniach, a po drugie w przypadku ponadnormatywnego sprzątania z dodatkowych kosztów, np. prania, czyszczenia wykładzin, ozonowania pokoju.
   
   
5. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu „Czy wysokość opłaty za zniszczenie roweru jest wartością stałą i nie zależy od wielkości uszkodzeń, czy też wysokość opłaty za zniszczenie roweru kalkulowana jest indywidualnie po oględzinach danego roweru i określeniu skali napraw?”
   Opłata za zniszczenie roweru kalkulowana jest przez Wnioskodawcę indywidualnie, w zależności od stopnia jego zniszczenia, po dokonaniu oględzin na podstawie stwierdzonych strat i ewentualnej konieczności zakupu nowego roweru czy też kosztów naprawy zniszczonego.
   
   
6. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu „Czy wysokość opłaty za zagubienie roweru jest wartością stałą i nie zależy od wartości danego roweru?”
   Opłata za zagubienie roweru kalkulowana jest przez Wnioskodawcę indywidualnie, w zależności od jego wartości.
   
   
7. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu „Jakiego rodzaju korzyści utraci Wnioskodawca lub jaką szkodę poniesie w przypadku zaistnienia zdarzenia (zagubienie lub zniszczenie roweru), za które opłata ma być pobierana przez Wnioskodawcę?”
   Wnioskodawca utraci dodatkowe korzyści, które osiągnąłby z tytułu najmu roweru w przypadku jego uszkodzenia, zagubienia lub jego całkowitego zniszczenia, w okresie gdy rower mógłby być użytkowany przez innego najemcę, a z powodu jego braku (zagubienie bądź zniszczenie) nie jest on dostępny, zaś w przypadku uszkodzenia, za okres w którym jest naprawiany. Dodatkowo szkodą jest koszt naprawy roweru (uszkodzenie) lub zakup nowego (zagubienie bądź zniszczenie).
   
   
8. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu „Czy w każdym z opisanych we wniosku przypadków, w związku z pobieranymi przez Wnioskodawcę opłatami, usługobiorca zwolniony jest z obowiązku naprawienia szkód? Wskazać oddzielnie dla każdej z opisanych sytuacji”
   W przypadku zniszczeń/uszkodzeń pomieszczeń lub roweru opłata rekompensuje szkodę w dokładnie tej wysokości. W przypadku ponadnormatywnego sprzątania trudno jest obliczyć jej wysokość, dlatego opłata jest stała. Oprócz zapłaty żądanych kwot usługobiorca zwolniony jest z obowiązku naprawienia szkód.
   
   
9. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu „W związku z pobieraną opłatą za zgubienie roweru, kto po jego odnalezieniu będzie jego właścicielem (Wnioskodawca, czy klient)?”
   Wnioskodawca zaznacza, że nie zdarzył się do tej pory przypadek, aby zagubiony wcześniej rower odnalazł się, niemniej jednak w takim przypadku, wobec braku przeniesienia własności, właścicielem roweru pozostałby nadal Wnioskodawca. Kwota już zapłacona przez najemcę z tytułu zagubienia roweru musiałaby zostać przez Wnioskodawcę zwrócona.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opłaty, które pobiera Spółka od gości hotelowych w przypadku zniszczeń, ponadnormatywnego sprzątania, zniszczenia bądź zagubienia sprzętu wypożyczonego od Spółki, np. rowerów, winny być opodatkowane podatkiem od towarów i usług?
2. Czy Spółka postępuje słusznie wystawiając z tytułu pobrania tych opłat noty księgowe (obciążeniowe)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty które pobiera on od gości hotelowych w przypadkach zniszczeń, ponadnormatywnego sprzątania, zniszczenia bądź zagubienia sprzętu wypożyczonego od Wnioskodawcy, np. rowerów, nie stanowią wynagrodzenia za jakąkolwiek usługę, którą świadczyłby Wnioskodawca. Opłaty te są bowiem świadczeniem za poniesione przez Spółkę koszty lub za utracone korzyści.

W związku z tym, że opłaty te nie są związane z żadną czynnością, która podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT, czy to sprzedażą towarów, czy usług, Spółka nie wystawia z tego tytułu żadnych faktur, a pobieranie tych opłat od gości hotelowych, dokumentuje wystawiając stosowne noty księgowe (obciążeniowe).

W wyniku ponownej analizy przedstawionego we wniosku opisu sprawy, w związku z art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 138/17 oraz Naczelnego Sadu Administracyjnego sygn. akt I FSK 1884/17 z dnia 28 października 2020 r. – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie braku obowiązku opodatkowania pobieranych opłat od gości hotelowych i ich dokumentowania – jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 138/17 oraz Naczelnego Sadu Administracyjnego sygn. akt I FSK 1884/17 z dnia 28 października 2020 r.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Co do zasady, każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Przy czym muszą być spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

Zatem, dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Natomiast co do odpłatności za ww. świadczenie to ustawa nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Jednak dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Można w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Na uwagę zasługuje tutaj orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru lub świadczącego usługę oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

W niniejszej sprawie należy zwrócić uwagę na pojęcie odszkodowania i kary umownej.

Odszkodowanie jest pojęciem niezdefiniowanym w ustawie o podatku od towarów i usług.

Natomiast w świetle uregulowań zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, ze zm., dalej jako: „k.c.”) jest ono zapłatą za wyrządzone szkody, poniesione przez kogoś straty.

Na mocy art. 361 § 1 i § 2 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron (art. 362 k.c.).

Na podstawie art. 363 § 1 i § 2 k.c., naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana ze zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Zatem, jeżeli płatność o charakterze odszkodowawczym nie ma bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia, wówczas kwota wypłaconych odszkodowań nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i jako taka nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Podobnie kary umowne, stosownie do art. 483 § 1 k.c., nie stanowią zapłaty za usługę, lecz pełnią funkcję odszkodowawczą (sankcyjną). Zgodnie z tym przepisem można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

Kara ta ma charakter czynności jednostronnej i nie wiąże się z otrzymaniem jakiegokolwiek świadczenia. Zapłata tej kary nie jest też związana z zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Innymi słowy, kara umowna ma charakter czynności jednostronnej i nie wiąże się z otrzymaniem przez klienta świadczenia wzajemnego. Kara umowna ma w tym wypadku charakter odszkodowawczy. Co do zasady, kara umowna jest rodzajem sankcji cywilnoprawnej zastrzeżonej na wypadek szkód powstałych w wyniku niewłaściwego wykonania umowy.

W przypadku kar umownych, które Kodeks cywilny definiuje jako zastrzeżenie naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego, zadośćuczynienie następuje poprzez zapłatę określonej sumy i w związku z powyższym takie wynagrodzenie nie będzie zawierało ekwiwalentności w postaci świadczenia.

W świetle powyższego, ustalanie statusu wypłacanej rekompensaty, jako podlegającej bądź niepodlegającej opodatkowaniu VAT należy oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest firmą działającą w branży hotelarskiej i prowadzi sieć hoteli na terenie Polski. Spółka, będąca czynnym podatnikiem VAT, jest podmiotem, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje między innymi działalność w zakresie prowadzenia hoteli i restauracji (PKD 55.10Z) oraz działalność związaną z organizacją targów, wystaw i kongresów (PKD 82.30Z), a także działalność w zakresie wypożyczania i dzierżawy sprzętu rekreacyjnego i sportowego (PKD 77.21Z) (rowery).

Wnioskodawcy zdarza się pobierać opłaty od gości hotelowych i wystawiać potem noty księgowe (obciążeniowe) w następujących przypadkach: z tytułu wszelkich zniszczeń, które gość hotelowy uczynił na terenie hotelu, w pokoju hotelowym, na sali konferencyjnej czy też restauracyjnej, korzystając z usług oferowanych przez Spółkę; z tytułu ponadnormatywnego sprzątania w pokoju po pobycie, lub w trakcie pobytu gościa hotelowego, np. gdy zabrudzi on pokój hotelowy, sprzęty znajdujące się w tym pokoju, czy też gdy pokój wymaga odświeżenia i czyszczenia w skutek zapalenia przez gościa papierosa, a pokój nie jest przeznaczony dla osoby palącej; z tytułu uszkodzenia, zniszczenia bądź zagubienia przez gościa hotelowego roweru, który wypożyczony został przez niego w ramach usług oferowanych przez Spółkę. Opłaty którymi obciążany jest w tym przypadku gość hotelowy, korzystający z usług oferowanych przez Spółkę, stanowią rekompensatę za poniesione przez Spółkę koszty: napraw, sprzątania, wymiany zniszczonego bądź zaginionego przez gościa hotelowego sprzętu. Czasami opłata taka stanowić też będzie odszkodowanie za utracone korzyści, np. w przypadku gdy spowodowane przez gościa zniszczenia są na tyle poważne, że zmuszają do wyłączenia pomieszczenia z funkcjonowania hotelu do czasu jego naprawy.

Opłata, którą pobiera za ponadnormatywne sprzątanie, jest stała i nie zależy od rodzaju i wielkości zabrudzeń. Wnioskodawca natomiast różnicuje opłatę za zniszczenia na terenie hotelu, w pokojach/salach konferencyjnych/restauracjach itp., każde takie zniszczenie kalkulowane jest indywidualnie, po dokonaniu oględzin na podstawie stwierdzonych strat i ewentualnej konieczności zakupu nowego wyposażenia czy też remontu. Ponadto, w przypadku gdy z powodu wyłączenia pomieszczenia z powodu zniszczeń/zabrudzeń zajdzie konieczność przeniesienia gości hotelowych do innego hotelu i poniesienia z tego tytułu opłat przez Wnioskodawcę (koszty pokoju w innym hotelu, koszty transportu do tego hotelu), wówczas Wnioskodawca obciąża opłatą odpowiadającą tym kosztom sprawcę zniszczeń/zabrudzeń. W przypadku zaś, gdy z powodu wyłączenia pomieszczenia z powodu zniszczeń/zabrudzeń nie można sprzedać pokoju, a z powodu obłożenia hotelu nie ma już wolnych pokoi, Wnioskodawca obciąża opłatą odpowiadającą opłacie za pobyt w pokoju sprawcę zniszczeń/zabrudzeń z tytułu utraconych korzyści. Utracone korzyści Wnioskodawcy wynikają po pierwsze z braku przychodów podczas prowadzonych napraw i remontów w pomieszczeniach, a po drugie w przypadku ponadnormatywnego sprzątania z dodatkowych kosztów, np. prania, czyszczenia wykładzin, ozonowania pokoju.

Opłata za zniszczenie roweru kalkulowana jest przez Wnioskodawcę indywidualnie, w zależności od stopnia jego zniszczenia, po dokonaniu oględzin na podstawie stwierdzonych strat i ewentualnej konieczności zakupu nowego roweru czy też kosztów naprawy zniszczonego. Opłata za zagubienie roweru kalkulowana jest przez Wnioskodawcę indywidualnie, w zależności od jego wartości. Wnioskodawca utraci dodatkowe korzyści, które osiągnąłby z tytułu najmu roweru w przypadku jego uszkodzenia, zagubienia lub jego całkowitego zniszczenia, w okresie gdy rower mógłby być użytkowany przez innego najemcę, a z powodu jego braku (zagubienie bądź zniszczenie) nie jest on dostępny, zaś w przypadku uszkodzenia, za okres w którym jest naprawiany. Dodatkowo szkodą jest koszt naprawy roweru (uszkodzenie) lub zakup nowego (zagubienie bądź zniszczenie).

W przypadku zniszczeń/uszkodzeń pomieszczeń lub roweru opłata rekompensuje szkodę w dokładnie tej wysokości. W przypadku ponadnormatywnego sprzątania trudno jest obliczyć jej wysokość, dlatego opłata jest stała. Oprócz zapłaty żądanych kwot usługobiorca zwolniony jest z obowiązku naprawienia szkód.

W przedmiotowej sprawie konieczne jest ustalenie czy otrzymane przez Wnioskodawcę opłaty od gości hotelowych podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 8 ust. 1 ustawy.

W niniejszej sprawie należy wskazać, że bez znaczenia pozostaje nazwa danej płatności.

Istotnym jest natomiast, czy stanowi ona zapłatę za konkretne świadczenie czy też jest odszkodowaniem w znaczeniu wyżej opisanym.

W tym miejscu należy wskazać, co również podkreślił Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 sierpnia 2017 r. syg. akt I SA/Wr 138/17 w przedmiotowej sprawie że: „opodatkowaniu podlega zatem dostawa towarów i świadczenie usług za wynagrodzeniem, które powinno mieć formę przysporzenia (zwiększenia aktywów po stronie beneficjenta) z tytułu konkretnego świadczenia. Tym samym należy podkreślić konieczny bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymaniem wynagrodzenia. A zatem opodatkowaniu podlegają dostawa towarów i świadczenie usług za wynagrodzeniem, które powinno mieć formę przysporzenia zwiększenia aktywów po stronie beneficjenta z tytułu konkretnego świadczenia (wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 1 kwietnia 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2166/07, z 20 października 201 Or. sygn. akt: III SA/Wa 305/10 - dostępne w CBOSA).

Z uwagi na opisane cechy do czynności (zaniechań) podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie można zaliczyć odszkodowań stanowiących w istocie zadośćuczynienie za powstałą (wyrządzoną szkodę). Pojęcie odszkodowania nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług. Według art. 361 k.c. natomiast odszkodowanie jest zapłatą za wyrządzone szkody, poniesione przez kogoś straty. Z przepisów k.c. wynika ponadto, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikała szkoda. Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Odszkodowanie, zatem to nic innego, jak rekompensata, zadośćuczynienie za utracone zyski, które mogłyby zostać uzyskane przez dalsze świadczenie usług na rzecz kontrahenta. Odszkodowanie nie jest wynagrodzeniem z tytułu jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Istotą i celem odszkodowań jest rekompensata za szkodę, a nie płatność za świadczenie. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczeniem w zamian za wynagrodzenie. Otrzymanie odszkodowania nie wiąże się bowiem z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata określonej kwoty pieniężnej wynika natomiast z konieczności wynagrodzenia straty. Odszkodowanie nie stanowi wynagrodzenia za świadczone usługi, bezpośrednio nie wiąże się z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego do takiego zadośćuczynienia. W konsekwencji stwierdzić należy, iż podatnik nie odnosi żadnej korzyści, nie uzyskuje żadnego przysporzenia. Brak korzyści powoduje, że obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu otrzymania odszkodowania nie powstanie u podatnika. Nie sposób jednakże nie zauważyć, iż tylko niektóre odszkodowania mają charakter wynagrodzenia. Ma to miejsce np. w sytuacji przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie (art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.). O opodatkowaniu pozostałych odszkodowań ustawodawca nie mówi nic. Uznać zatem należy, także z tego względu, iż pozostałe odszkodowania nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W odszkodowaniu brak jest zachowania symetrii między świadczeniem a wynagrodzeniem. W takich przypadkach mamy do czynienia jedynie z zadośćuczynieniem, zatem nie ma zwiększenia aktywów po stronie beneficjenta.(…)

Reasumując, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Inaczej mówiąc odszkodowanie to nic innego, jak rekompensata, zadośćuczynienie za utracone zyski, które mogłyby zostać uzyskane przez dalsze świadczenie usług na rzecz kontrahenta. Odszkodowanie nie jest wynagrodzeniem z tytułu jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Istotą i celem odszkodowań jest rekompensata za szkodę, a nie płatność za świadczenie. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczenie w zamian za wynagrodzenie.”

Sąd odnosząc się do pobieranych opłat, będących przedmiotem złożonego przez Wnioskodawcę wniosku zaznaczył, że „opisany przez stronę we wniosku o interpretację przepisów prawa stan faktyczny, nie daje podstaw do przyjęcia, iż w spornym zakresie doszło do świadczenia przez skarżącą usług na rzecz jej klientów (gości hotelowych). W tym względzie trzeba przyznać rację skarżącej, że ponoszone przez klientów na jej rzecz opłaty stanowią w istocie odszkodowanie za uszczerbek w majątku strony powstały na skutek jego zniszczenia przez gości hotelowych. Nie ma zatem miejsca świadczenie usług, gdyż nie ma ich beneficjenta, a strona dokonuje napraw (odtworzenia) w swoim majątku, a nie na rzecz strony. Wypłacana opłata (kalkulowana zasadniczo jako odpowiednik kosztów napraw) stanowi wyrównanie szkód poniesionych przez skarżącą, nie jest to zatem jakakolwiek odpłatność za ww. usługę ale rekompensata poniesionych strat. Przy czym nie ma znaczenia, że w zakresie usługi dodatkowego sprzątania opłata kalkulowana jest w stałej wysokości, nie zmienia to faktu, że gość hotelowy nie jest beneficjentem tej usługi (świadczenia), które stanowi następstwo jego działania niezgodnego z przyjętymi ogólnie zasadami czy regulaminami, zaś opłata ma kompensować powstały w majątku spółki uszczerbek.”

Dalej, podsumowując swoje stanowisko Sąd wskazał: „W opinii Sądu ponoszone na rzecz skarżącej opłaty stanowią odszkodowanie za straty w jej majątku. Dokonując napraw (czy zakupu zagubionego sprzętu) skarżąca nie świadczy na rzecz gości hotelowych żadnych usług, a przyjmowane od nich opłaty stanowią jednostronne świadczenia o charakterze rekompensaty (odszkodowania) za powstały w jej majątku uszczerbek. Brak zatem istotnych cech świadczenia usług (ekwiwalentności). Bez znaczenia pozostaje fakt, że wypłata ww. opłaty wygasza roszczenia spółki (zgodnie z umową z klientem) o naprawienie szkody, jest to konsekwencją zawartego między stronami porozumienia, które przewiduje taki a nie inny sposób rozliczenia szkód, co jest dopuszczalne w świetle zasady swobody umów.”

Również NSA w wyroku I FSK 1884/17 z dnia 8 października 2020 r. wskazał: „Opłaty opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej związane są ewidentnie ze stratami skarżącej, jakie poniosła w związku ze świadczoną usługą udostępniania pokoi hotelowych oraz w zakresie wypożyczania i dzierżawy sprzętu rekreacyjnego i sportowego. Opłata za zniszczenia w pokojach hotelowych, ich ponadstandardowe sprzątanie, za zagubienie lub zniszczenie sprzętu rekreacyjnego i sportowego kompensują jedynie skarżącej uszczerbek w jej majątku, który powstał w związku z niewłaściwym wykonaniem umowy lub - w niektórych przypadkach - deliktem. Pobrane opłaty pozwalają wykonać czynności, które przywracają stan sprzed wyrządzenia szkody. Skarżąca niczego nie zyskuje, lecz przywraca stan pierwotny w swoim majątku. Okoliczność, że wyrządzenie szkody wiąże się z umową najmu pokoju hotelowego nie ma istotnego wpływu na taką kwalifikację czynności.”

Tym samym, przedmiotowe świadczenia, za które Wnioskodawca pobiera wynagrodzenie (opłaty) od gości hotelowych nie stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, stanowią odszkodowanie - jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 24 sierpnia 2017 I SA/Wr 138/17 r. oraz Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. akt I FSK 1884/17 z dnia 28 października 2020 r. i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii dokumentowania pobieranych opłat od gości hotelowych.

Sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) – co do zasady – należy udokumentować fakturą VAT.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Natomiast, w myśl art. 106b ust. 2 ustawy – podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Powyższe (wystawienie faktury dla podatnika bądź obowiązek ewidencji na kasie rejestrującej czy wystawienie faktury na żądanie) ma zastosowanie w przypadku wykonania wyłącznie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, skoro kwoty należne Wnioskodawcy od gości hotelowych:

• z tytułu wszelkich zniszczeń, które gość hotelowy uczynił na terenie hotelu, w pokoju hotelowym, na sali konferencyjnej czy też restauracyjnej, korzystając z usług oferowanych przez Spółkę;
• z tytułu ponadnormatywnego sprzątania w pokoju po pobycie, lub w trakcie pobytu gościa hotelowego, np. gdy zabrudzi on pokój hotelowy, sprzęty znajdujące się w tym pokoju, czy też gdy pokój wymaga odświeżenia i czyszczenia w skutek zapalenia przez gościa papierosa, a pokój nie jest przeznaczony dla osoby palącej;
• z tytułu uszkodzenia, zniszczenia bądź zagubienia przez gościa hotelowego roweru, który wypożyczony został przez niego w ramach usług oferowanych przez Spółkę

nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to wskazane wyżej uregulowania Wnioskodawcy nie dotyczą. Mając na uwadze powyższe rozważania stwierdzić należy, że opłaty, które pobiera Wnioskodawca nie mogą być dokumentowane przez Wnioskodawcę fakturą, ani ewidencjonowane na kasie rejestrującej.

Zatem brak jest podstaw do dokumentowania fakturą czy paragonem wpłaconych kwot odszkodowania będących przedmiotem wniosku. Powyższe kwoty mogą być udokumentowane na podstawie innych dokumentów księgowych, w tym not księgowych. Należy jednak zaznaczyć, że nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta ich regulacją, tym samym nie określa danych, które powinna zawierać nota. Brak jest jednakże przeciwskazań na gruncie przedmiotowych przepisów dla takiego sposobu udokumentowania.

W konsekwencji, wystawiona nota, będzie pisemnym dokumentem, który w świetle regulacji prawnych umożliwi udokumentowanie pobieranych opłat od gości hotelowych stanowiących odszkodowanie za w/w przedmiotowe czynności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.