2021.07.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.169.2021.2.MS
z 15 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 marca 2021 r. (data wpływu 9 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 1 czerwca 2021 r. (data wpływu 7 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działek nr …/… i …/… - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działek nr …/… i …/….

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 1 czerwca 2021 r. stanowiącym odpowiedz na wezwanie Organu z 24 maja 2021 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.169.2021.1.MS.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 28 października 2015 r. otrzymał w spadku po zmarłej matce (…) udział wynoszący 1/6 (jedną szóstą część) w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w …, obręb …, składającej się z działki o nr ewidencyjnym: …/… o powierzchni 5.1571 ha (pięć hektarów piętnaście arów i siedemdziesiąt jeden metrów kwadratowych) stanowiącej tereny przemysłowe oraz w prawie własności znajdujących się na tej działce budynków - budowli przemysłowych - stanowiących odrębną nieruchomość.

Powyższa nieruchomość zakupiona 24 lipca 2009 r. była w całości wykorzystywana w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez ojca Wnioskodawcy - Pana …, który nabył ową nieruchomość dla celów działalności gospodarczej pozostając w ustroju wspólności małżeńskiej z …. W wyniku podziału majątku po śmierci małżonki Pan … posiadał udział wynoszący 4/6 w prawie użytkowania wieczystego powyższej nieruchomości oraz w prawie własności budynków - budowli przemysłowych - stanowiących odrębną nieruchomość.

Nieruchomość ta (również po śmierci …) w całości wykorzystywana była w działalności gospodarczej ojca Wnioskodawcy.

W stosunku do wskazanej we wniosku nieruchomości Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa swojemu ojcu do:

ustanowienia służebności przesyłu obciążających prawo użytkowania wieczystego działki numer …/… o powierzchni 5,1571 ha (pięć hektarów piętnaście arów i siedemdziesiąt jeden metrów kwadratowych) i prawo własności budynków posadowionych na tej działce stanowiących odrębną nieruchomość,
reprezentowania go we wszystkich sprawach sądowych i pozasądowych związanych z uzyskaniem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości opisanej w par. 1 tego aktu.

W zakresie tego pełnomocnictwa … upoważniony jest imieniem mocodawcy do składania wszelkich oświadczeń, wyjaśnień, zapewnień, wniosków, podpisywania stosownych dokumentów, umów, aktów notarialnych oraz do reprezentowania mocodawcy przed wszelkimi władzami, organami administracji państwowej i samorządowe), urzędami skarbowymi, sądami, w tym w szczególności przed sądem wieczystoksięgowym oraz innymi urzędami, osobami fizycznymi i prawnymi w sprawach tego pełnomocnictwa wynikających, a także do odbioru pism, korespondencji i przesyłek.

Z inicjatywy ojca Wnioskodawcy doszło do rozmów z potencjalnym nabywcą części nieruchomości objętej prawem użytkowania wieczystego, przy spełnieniu określonych warunków.

Zgodnie z zawartą umową przedwstępną (Akt Notarialny z dnia 30 czerwca 2020 r.) przyszli Sprzedający (w tym Wnioskodawca) zobowiązali się sprzedać przyszłemu Kupującemu ich udziały w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości składającej się z działek oznaczonych na planie podziału numerem …/… o powierzchni 1,0000 ha (działka zabudowana bunkrem) i numerem …/… o powierzchni 1,0000 ha (działka niezabudowana) oraz prawo własności budowli położonych na tej nieruchomości stanowiących odrębną nieruchomość pod warunkiem, że plan podziału działki ewidencyjnej o numerze …/… zostanie zatwierdzony i zostanie wydana decyzja administracyjna właściwego organu o podziale tej działki między innymi na opisane wyżej działki o numerach …/… i …/….

W związku z zawartą umową przedwstępną ojciec Wnioskodawcy złożył do właściwego organu wniosek o dokonanie podziału tej nieruchomości. W wyniku decyzji z dnia 7 września 2020 r. Wydanej przez Prezydenta Miasta … zatwierdzony został plan podziału działki o numerze …/… na nowe działki: …/…, …/…, …/…, …/… oraz …/….

Po spełnieniu warunku zawartego w umowie przedwstępnej, w dniu 30 października 2020 r. została sporządzona umowa sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki oznaczonej numerem …/… o powierzchni 1,0000 ha oraz numerem …/… o powierzchni 1,0000 ha oraz własność posadowionych na niej budowli stanowiących odrębną nieruchomość.

… (Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie rozbiórki i wyburzania obiektów budowlanych oraz wykonywania usług w zakresie wynajmu sprzętu z operatorem.

Wnioskodawca przez cały czas posiadania udziału w prawie użytkowania wieczystego wskazanej we wniosku nieruchomości oraz udziału w prawie własności posadowionych na niej budynków i budowli nie wykorzystywał przedmiotowej nieruchomości w indywidualnej działalności gospodarczej na własne nazwisko.

Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca nie zawierał w związku z nieruchomością umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W stosunku do wskazanej nieruchomości nie dokonywano żadnej zmiany jej przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca ani jego ojciec nie ogłaszał sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem zapytania w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu nie, też nie podejmował innych działań marketingowych.

Działka numer …/… była wykorzystywana przez ojca Wnioskodawcy do prowadzenia działalności gospodarczej poprzez wynajmowanie i dzierżawę przedsiębiorcom na podstawie zawieranych umów, a także była użytkowana osobiście przez ojca Wnioskodawcy, na podstawie posiadanych zezwoleń i decyzji administracyjnych na terenie działki była prowadzona działalność gospodarcza polegająca na zbieraniu, magazynowaniu i przetwarzaniu odpadów.

Pieniądze uzyskane z powyższych działalności były w całości przeznaczane na spłatę bieżących zobowiązań i zadłużenia powstałego wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (obciążenie działki hipoteką przymusową w dziale IV księgi wieczystej) a także na spłatę kredytu wraz z odsetkami zaciągniętego na zakup powyższej nieruchomości (obciążenie działki hipoteką umowną na zabezpieczenie kredytu, odsetek i kosztów banku związanych z powyższym kredytem).

Wnioskodawca dziedzicząc działkę po zmarłej matce odziedziczył również ciążące na działce zobowiązania wynikające z zaciągniętych kredytów i powstałych zobowiązań wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

W związku z posiadaniem udziału w nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej ojca Wnioskodawca nie czerpał żadnych korzyści i z tego tytułu nie otrzymywał żadnego wynagrodzenia.

Pełnomocnictwo udzielone przez Wnioskodawcę swojemu ojcu polegało na udzieleniu pełnomocnictwa do ustanowienia służebności przesyłu linii energetycznych biegnących na terenie działki. Owa linia zajmuje dość dużą powierzchnię działki co ogranicza pełne wykorzystanie możliwości zabudowy tej działki. Właściciel linii energetycznych znajdujących się na działce nie partycypował w kosztach utrzymania nieruchomości tj. podatku od nieruchomości, podatku od wieczystego użytkowanie gruntu. Ojciec Wnioskodawcy działając w imieniu własnym i współwłaścicieli na podstawie udzielonych mu pełnomocnictw zwrócił się do właściciela linii energetycznych o odszkodowanie za bezumowne korzystanie z działki poprzez wykorzystanie linii energetycznych przebiegających przez tą działkę. W trakcie zakupu działki nie widniał żaden zapis o przebiegu kabli energetycznych na tej działce. W konsekwencji sprawa nie została skierowana do sądu i wszelkie działania w tym kierunku zostały zaniechane.

I. Działania w zakresie uzyskania wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z działki dotyczyły działki nr …/….

Korzystanie z nieruchomości poległo na bezumownym korzystaniu z działki poprzez wykorzystanie linii energetycznych znajdujących się na tej działce.

Ojciec Wnioskodawcy ani współwłaściciele nie uzyskali żadnego wynagrodzenia za przedmiotowe bezumowne korzystanie z nieruchomości.

Poza wydzieleniem z działki nr …/… działek …/… i …/… wskazana przedwstępna umowa sprzedaży zawiera jeszcze dwa inne warunki które muszą być spełnione aby doszło do zawarcia końcowej umowy sprzedaży, tj.

aktualnie istniejące wpisy w dziale IV księgi wieczystej o numerze … tj. całkowite zadłużenie w stosunku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zabezpieczone hipotekami przymusowymi na udziale … w wysokości 195 000,00 zł., zostaną wykreślone.
aktualnie istniejące wpisy w dziale III księgi wieczystej o numerze … tj. hipoteka umowna do sumy 430.000,00 zł. na zabezpieczenie udzielonego Panu … kredytu oraz hipoteka umowna kaucyjna do sumy 90 300,00 zł. na zabezpieczenie spłaty odsetek i kosztów Banku związanych z powyższym kredytem.

Powyższe warunki miały być wypełnione przez ojca Wnioskodawcy oraz Wnioskodawcę.

Z otrzymanej kwoty przez Wnioskodawcę 61.500.00 zł. część proporcjonalna do wysokości posiadanych udziałów tj. 32.500,00 zł. została zgodnie z aktem notarialnym przekazana na spłatę zobowiązań wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

W związku z zawarciem wskazanej przedwstępnej umowy współwłaściciele nie udzielali żadnych pełnomocnictw nabywcy ani jego przedstawicielowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedający posiadający 1/6 udziału w powyższej nieruchomości, którą nabył w wyniku dziedziczenia ma zapłacić podatek VAT od powyższej sprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabył on 1/6 udziału prawa wieczystego użytkowania gruntu będącego przedmiotem dostawy nie w drodze zakupu celem dalszej odsprzedaży lecz w drodze dziedziczenia po zmarłej matce. Nieruchomości tej nie wykorzystywał do prowadzonej działalności gospodarczej indywidualnej, nie posiadał również prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości. Ponadto nie wykonywał czynności handlowca - profesjonalisty tj. nie podjął działań polegających na aktywnych działaniach w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie starał się uatrakcyjnić działki (nie wybudował czy wyremontował drogi, nie budował czy remontował sieci kanalizacyjnej czy wodociągowej) a jedynie z inicjatywy ojca dokonał wspólnie z ojcem podziału większej działki na mniejsze. Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Także sama okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki, nie może być dla kwalifikacji danej transakcji decydująca. Dla ustalenia zawodowego charakteru działalności istotne będą takie okoliczności, jak ewentualne uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. Wskazywać mogą one bowiem na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, przybierającą formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, że dostawa odziedziczonego po zmarłej matce 1/6 prawa użytkowania wieczystego gruntu przez Wnioskodawcę mieści się w definicji zarządzania majątkiem prywatnym (osobistym) i jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z dnia 11 grudnia 2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju w konsekwencji zbycie nieruchomości gruntowych (działek), a także udziałów w nich, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych J. S. przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz E. K. i H. J.-K. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku z dokonaną sprzedażą udziału w prawie użytkowania wieczystego działek nr …/… i …/… za podatnika podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Udziału w wysokości 1/6 w prawie użytkowania wieczystego działki nr …/…, z której wydzielone zostały działki nr …/… i …/… Wnioskodawca nie nabył w celu prowadzenia działalności gospodarczej lecz otrzymał w spadku po zmarłej matce na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 28 października 2015 r. Następnie nieruchomość ta (zakupiona 24 lipca 2009 r.) była w całości wykorzystywana (również po śmierci matki Wnioskodawcy) w działalności gospodarczej ojca Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie zawierał w związku z nieruchomością umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W stosunku do wskazanej nieruchomości nie dokonywano żadnej zmiany jej przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa swojemu ojcu do:

ustanowienia służebności przesyłu obciążających prawo użytkowania wieczystego działki numer …/… o powierzchni 5,1571 ha (pięć hektarów piętnaście arów i siedemdziesiąt jeden metrów kwadratowych) i prawo własności budynków posadowionych na tej działce stanowiących odrębną nieruchomość,
reprezentowania go we wszystkich sprawach sądowych i pozasądowych związanych z uzyskaniem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości opisanej w par. 1 tego aktu,

lecz sprawa nie została skierowana do sądu i wszelkie działania w tym kierunku zostały zaniechane.

Jednocześnie z inicjatywy ojca Wnioskodawcy doszło do rozmów z potencjalnym nabywcą części nieruchomości objętej prawem użytkowania wieczystego, przy spełnieniu określonych warunków.

z działki nr …/… zostaną wydzielone działki nr …/… i …/…,
aktualnie istniejące wpisy w dziale IV księgi wieczystej o numerze … tj. całkowite zadłużenie w stosunku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zabezpieczone hipotekami przymusowymi na udziale … w wysokości 195 000,00 zł., zostaną wykreślone,
aktualnie istniejące wpisy w dziale III księgi wieczystej o numerze … tj. hipoteka umowna do sumy 430.000,00 zł. na zabezpieczenie udzielonego Panu … kredytu oraz hipoteka umowna kaucyjna do sumy 90 300,00 zł. na zabezpieczenie spłaty odsetek i kosztów Banku związanych z powyższym kredytem.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy sprzedaż udziału Wnioskodawcy w prawie użytkowania wieczystego działek nr …/… i …/… nie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Działanie, jakie Wnioskodawca podjął w związku ze zbyciem opisanej we wniosku nieruchomości (wydzielenie działek nr …/… i …/… z działki nr …/…) miało umożliwić proces sprzedaży udziału w prawie użytkowania działek. Działanie to w świetle przedstawionego opisu sprawy nie miało charakteru ciągłości i stałości, lecz stanowiło jednorazową czynność ze strony Wnioskodawcy. Przy czym uznać należy, że na charakter działań Wnioskodawcy nie ma wpływu wykreślenie z księgi wieczystej nr … hipotek, gdyż:

hipoteka przymusowa z tytułu zadłużeniu na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustanowiona została na udziale ojca Wnioskodawcy,
hipoteka umowna ustanowiona została na zabezpieczenie udzielonego ojcu Wnioskodawcy kredytu a
hipoteka umowna kaucyjna ustanowiona została na zabezpieczenie spłaty odsetek i kosztów Banku związanych z powyższym kredytem.

Podjęte działania Wnioskodawcy miały na celu jedynie rozporządzanie majątkiem osobistym.

Zatem w rozpatrywanej sprawie sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego działek była czynnością związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności, w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z ciągiem przytoczonych w wyroku TSUE C-180/10 i C-181/10 okoliczności, które mogłyby przemawiać za uznaniem Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu tej sprzedaży.

Okoliczności przedstawione w opisie sprawy nie pozwalają uznać, że dokonując w przeszłości sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działek nr …/… i …/… Wnioskodawca wystąpił w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest uznanie podmiotu dokonującego dostawy za podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie, skoro Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowych nieruchomości w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oraz nie ponosił żadnych nakładów zwiększających wartość poszczególnych działek, to sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego działek należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego działek nr …/… i …/… nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz Wnioskodawca nie był zobowiązany do rozliczenia i zapłaty podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą tych działek.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego działek nr …/… i …/… nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu przedmiotowej transakcji nie działał w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem, Wnioskodawca nie był zobowiązana do rozliczenia i zapłaty podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą udziału w prawie użytkowania wieczystego ww. działek.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że dostawa odziedziczonego po zmarłej matce udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu mieści się w definicji zarządzania majątkiem prywatnym i jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanej, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla ojca Wnioskodawcy, o którym mowa we wniosku jak i dla pozostałego udziałowca posiadającego 1/6 udziału we wskazanych we wniosku nieruchomościach.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przypisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się do błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawą.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin