Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.286.2021.1.RM
z 7 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 maja 2021 r. (data wpływu 19 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika VAT z tytułu sprzedaży działki nr ...- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika VAT z tytułu sprzedaży działki nr ....

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości położonej w miejscowości …, obręb …, powiecie …, województwie … stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym ... o obszarze … ha, dla której Sąd Rejonowy w …, … Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą ….

Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła na podstawie umowy sprzedaży w dniu … 1998 r. od osób fizycznych. Przy zakupie nieruchomości nie był naliczony podatek od towarów i usług. W chwili nabycia zgodnie z ówczesnym planem zagospodarowania przestrzennego działka przeznaczona była pod handel i usługi nieuciążliwe.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od momentu nabycia, nieruchomość nie była i nie jest nadal wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w prowadzonej działalności gospodarczej, nie była i nie jest przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nie poczyniła żadnych nakładów i nie podejmowała żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości i uatrakcyjnienie nieruchomości. Nie dokonywała również jej podziałów czy też przekwalifikowania w jakimkolwiek celu.

Na dzień sporządzenia niniejszego wniosku, zgodnie z wpisem w księdze wieczystej nieruchomość oznaczona jest jako grunty orne, zaś zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego wsi ... zatwierdzonym Uchwałą Nr … Rady Gminy w …z dnia … 2009 r., opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Województwa …Nr .. z dnia … 2009 r. poz. …, opisana wyżej działka gruntu przeznaczona jest pod funkcję usługową wkomponowaną w istniejącą zieleń parkową, obiekty usługowe handlu, gastronomii, użyteczności publicznej.

W roku 2020 Wnioskodawczyni zdecydowała o sprzedaży opisanej wyżej nieruchomości na rzecz przedsiębiorcy - ... Spółka Akcyjna z siedzibą w … (dalej: Kupująca Spółka).

Dnia … 2020 r. Wnioskodawczyni i Spółka zawarli w formie aktu notarialnego umowę przedwstępną sprzedaży pod warunkiem.

Zgodnie z postanowieniami umowy Wnioskodawczyni i Spółka zobowiązali się zawrzeć umowę sprzedaży przedmiotowej nieruchomości pod następującymi warunkami:

1. uzyskania przez Kupującą Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nabywanej nieruchomości składającej się m.in. z działki Wnioskodawców obiektami, zgodnie z planami inwestycyjnymi Kupującej Spółki, w tym jednokondygnacyjnym obiektem handlowo-usługowym wraz z miejscami parkingowymi,
   
2. uzyskania przez Kupującą Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ lub zarządcę drogi zezwalającej na lokalizację zjazdu na przedmiotową nieruchomość lub pozwolenia na budowę przedmiotowego zjazdu według koncepcji Kupującej Spółki na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie powyżej 25 ton, bez konieczności przebudowy układu drogowego wraz z niezbędnymi dokumentami umożliwiającymi obsługę komunikacji, a także uzyskania zapewnienia zarządcy drogi o niewprowadzeniu ograniczeń tonażowych utrudniających obsługę komunikacyjną nieruchomości,
   
3. uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew obejmującego zgodę na dokonanie przez Kupującą Spółkę odpowiednich nasadzeń zamiennych,
   
4. niestwierdzenia ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości skutkującego koniecznością rekultywacji,
   
5. potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych,
   
6. uzyskania przez Kupującą Spółkę warunków technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją Kupującej Spółki pozwalających na realizację planowanej inwestycji w okresie 6 miesięcy od dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży,
   
7. uzyskania warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym obiektem budowlanym,
   
8. uzyskania przez Wnioskodawców własnym kosztem i staraniem najpóźniej do dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży indywidualnej interpretacji podatkowej wydanej przez właściwego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o konieczności naliczenia, bądź zwolnienia z naliczenia podatku VAT,
   
9. uzyskania zgody zarządcy drogi na przejazd pojazdów powyżej 25 ton do jednokondygnacyjnego budynku handlowo-usługowego w celu realizacji dostaw, zgodnie z planami inwestycyjnymi spółki,
   
10. skutecznego nabycia przez Kupującą Spółkę prawa własności nieruchomości, o której mowa w niniejszym wniosku oraz prawa własności nieruchomości stanowiącej działkę gruntu numer ... od innego niż Wnioskodawcy właściciela.
    
    
    

Kupującej Spółce przysługuje jednostronne prawo rezygnacji z warunków określonych w umowie (ze wszystkich lub tylko wybranych), jak również prawo do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży mimo niespełnienia się warunków określonych w umowie. Ponadto Kupującej Spółce przysługuje jednostronne prawo rezygnacji z zawarcia umowy w przypadku zmiany jej planów inwestycyjnych.

W związku z zawartą umową przedwstępną Wnioskodawczyni udzieliła Kupującej Spółce pełnomocnictwa do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych do uzyskania decyzji, pozwoleń i zgód opisanych powyżej warunkujących zawarcie umowy przyrzeczonej a niezbędnych do realizacji planowanej przez Kupującą Spółkę inwestycji. Wnioskodawczyni wyraziła również zgodę na dysponowanie przez Kupującą Spółkę nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, w zakresie wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na budowę, uzyskanie zgód, opinii, itp., usytuowanie przez Kupującą Spółkę własnym kosztem i staraniem tymczasowego przyłącza energetycznego oraz udostępniła Kupującej Spółce nieruchomość celem przeprowadzenia badań gruntu. Udostępnienie nieruchomości Kupującej Spółce na cele opisane w zdaniu poprzednim dokonane zostało bez żadnej odpłatności na rzecz Wnioskodawczyni z tego tytułu.

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iż udzielone pełnomocnictwo i podejmowane w jego ramach działania przez Kupującą Spółkę służą wyłącznie interesowi Kupującej Spółki, w celu przystosowania nieruchomości do jego określonych potrzeb a nie Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni samodzielnie nigdy nie podejmowała takich działań (jak również żadnych innych działań celem uczynienia nieruchomości atrakcyjniejszą dla Kupującej Spółki, czy też innego potencjalnego nabywcy) i nie byłyby one przeprowadzone, gdyby nie zawarta umowa przedwstępna.

Wnioskodawczyni nie dokonywała w minionych latach sprzedaży nieruchomości, jak również nie planuje w najbliższym czasie takich transakcji poza będącą przedmiotem niniejszego wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczynię uznać należy za podatnika podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czy sprzedaż nieruchomości powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanym stanie faktycznym, planowana sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie zostanie podjęta przez Wnioskodawczynię działającą w tym zakresie jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Zgodnie przytoczonymi przepisami ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT). Działalność gospodarcza obejmuje natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Z przepisów tych wynika zatem, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np.: wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności (tak np. w piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 kwietnia 2021 r., nr 0113-KDIPT1-3.4012.202.2021.l.KK).

Dla prawidłowego zastosowania art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, z perspektywy podmiotowości prawnopodatkowej na gruncie VAT i stwierdzenia, czy Wnioskodawcy zbywając wskazaną we wniosku nieruchomość działają jako handlowcy, istotne są tezy wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie.

W wyroku tym Trybunał stwierdził, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego. Inaczej jest natomiast w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE. Takie aktywne działania mogą polegać przykładowo na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W oparciu o tezy zawarte w wyroku TSUE, w orzecznictwie krajowych sądów administracyjnych jednolicie podkreśla się, że stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga każdorazowo oceny dokonanej na gruncie stanu faktycznego konkretnej sprawy, bowiem różnorodność stanów faktycznych pozwala jedynie na sformułowanie pewnych wskazań, bez możliwości tworzenia uniwersalnych wzorców kontroli.

W orzecznictwie odnoszącym się do styku zarządu majątkiem prywatnym z profesjonalnym obrotem nieruchomościami podkreśla się, że do oceny charakteru działania danego podmiotu w konkretnej sprawie, niezbędne jest każdorazowo ustalenie, czy zbywca podjął aktywne działania angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym (tak. np.: w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 19 stycznia 2O21 r., sygn. akt I SA/Bd 761/20, por. także wyroki NSA: w składzie 7 sędziów z 29 października 2007 r., I FPS 3/07; z 22 października 2013 r., I FSK 1323/12; z 14 marca 2014 r., I FSK 319/13; z 16 kwietnia 2014 r., I FSK 781/13; z 29 kwietnia 2014 r., I FSK 621/13; z 11 września 2014 r., I FSK 1352/13; z 3 marca 2015 r., I FSK 1859/13; z 8 lipca 2015 r., I FSK 729/14).

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga zatem ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową, profesjonalną, stałą, tj. charakteryzującą się powtarzalnością czynności i zorganizowaną. Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zdaniem Wnioskodawczyni w opisanych we wniosku okolicznościach brak jest podstaw do twierdzenia, iż dokonując zbycia nieruchomości będzie działała w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o VAT. Jak bowiem wskazano nabycie nieruchomości nastąpiło w 1998 r. i było to nabycie dokonane w celach prywatnych, a nie z zamiarem odsprzedaży. Wnioskodawczyni nigdy nie wykorzystywała przedmiotowej nieruchomości w działalności gospodarczej, nigdy nie czyniła na nim żadnych nakładów/ulepszeń, itp. Wnioskodawczyni nie podejmowała w odniesieniu do gruntu żadnych działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, nie angażowała żadnych środków w celu uatrakcyjnienia gruntu w postaci uzbrojenia, zmiany jego przeznaczenia, podziału, itp. Pierwsze i w praktyce jedyne działania dotyczące gruntu podjęte zostały dopiero po zawarciu przedwstępnej umowy sprzedaży i dokonywane były przez Kupującą Spółkę w jej interesie, w celu realizacji jej potrzeb. Działanie Wnioskodawczyni w tym zakresie ograniczyło się wyłącznie do udzielenia pełnomocnictwa Kupującej Spółce, tak aby mógł on działać w zakresie planowanej na gruncie inwestycji.

Wprawdzie skutki działań pełnomocnika wywołują zmianę w sferze prawnej mocodawcy, tym niemniej nie można jednak zdaniem Wnioskodawczyni twierdzić, że poprzez czynności podejmowane przez pełnomocnika - Kupującą Spółkę, Wnioskodawczyni podjęła aktywność, zaangażowała środki takie jak profesjonalny handlowiec, co czyniłoby z niej podatnika VAT w związku ze sprzedażą gruntu.

W tym zakresie przytoczyć należy orzecznictwo krajowych sądów administracyjnych, gdzie w stanach faktycznych analogicznych, jak przedstawiony w niniejszym wniosku wskazuje się, że czynności podejmowane przez pełnomocnika, tj. kupującego grunt po zawarciu z nim przedwstępnej umowy sprzedaży nie mogą przesądzać o statusie podatnika podatku od towarów i usług sprzedawcy gruntu.

Takie stanowisko znaleźć można np.: w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 16 lutego 2021 r., sygn. akt I SA/Bd 769/20, z którym Wnioskodawczyni w całości się zgadza i przytacza jako element własnego stanowiska w sprawie: Rację ma organ, że skoro w imieniu Skarżącego, dopóki jeszcze on jest właścicielem, wykona te czynności pełnomocnik - to należy uznać, że skutki prawne tych czynności wywołują zmiany w sferze prawnej Skarżącego. Zdaniem Sądu nie można jednak twierdzić, że dla oceny podatkowo prawnej Skarżącego bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez potencjalnego nabywcę. Zdaniem Sądu, ma to kluczowe znaczenie. Skarżący najpierw znalazł kupca, zawarł z nim umowę przedwstępną, a następnie (udzielając pełnomocnictwa i zawierając umowę dzierżawy) umożliwił przyszłemu kupującemu podjęcie czynności mających na celu dostosowanie gruntu do jego potrzeb (pozwolenia, przyłącza itp.). W sensie chronologicznym czynności te następują jeszcze przed zawarciem definitywnej umowy sprzedaży, a w sensie prawnym nie można więc podważyć tego, że właścicielem i mocodawcą pozostaje Skarżący - jednak należy mieć no względzie, że nabywca wykonuje te czynności we własnym interesie, dla zrealizowania własnych potrzeb, w celu przystosowania działki do jego określonych potrzeb. Nie są to zatem starania sprzedawcy, który przykładowo stara się grunt uzbroić czy uzyskać określone pozwolenia, aby przedmiot sprzedaży uczynić bardziej atrakcyjnym dla potencjalnych nabywców. W przedmiotowej sprawie nabywca już się zgłosił, właściciel gruntu nie musi już podejmować działań, aby zachęcić kogokolwiek do jego nabycia. Skutki prawne czynności wykonanych przez pełnomocnika (nabywcę) w sensie prawnym rzeczywiście dotyczą właściciela gruntu (uzyskanie decyzji, pozwoleń itd.). Jednak starania pełnomocnika nie są staraniami właściciela podejmowanymi w tym celu, aby pozyskać kupującego, aby oferowany grunt uczynić atrakcyjniejszym dla potencjalnego nabywcy, aby podnieść jego cenę. Cena została uzgodniona w umowie przedwstępnej. Sukces działań przedsięwziętych przez pełnomocnika (tj. kupującego) stanowi zaś - w świetle umowy przedwstępnej, opisanej we wniosku o wydanie interpretacji - warunek, że przyrzeczona umowa sprzedaży dojdzie do skutku. Gdyby się bowiem okazało, że uzyskanie pewnych decyzji, pozwoleń, warunków technicznych itd. nie nastąpi - grunt w ogóle nie zostanie przez nabywcę kupiony, gdyż będzie dla niego nieużyteczny, nie będzie spełniał jego potrzeb. Ocena organu opierająca się na znacznym stopniu zaangażowania w podniesienie atrakcyjności handlowej działki byłaby uzasadniona, gdyby Skarżący podejmował je (sam czy przez pełnomocnika) w takim celu, aby znaleźć, pozyskać kupca. Jeśli jednak kupiec już po uzgodnieniu warunków sprzedaży podejmuje je sam, a nie "pod dyktando" i według pomysłu właściciela gruntu, lecz mając na względzie własne potrzeby - to Sąd nie dostrzega w takim ułożeniu stosunków między sprzedawcą a kupującym argumentu przemawiającego za tym, że sprzedawca zachowuje się jak profesjonalista, przez co staje się handlowcem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług" (tak również w wyroku tego samego sądu z dnia 19 stycznia 2021 r., sygn. akt I SA/Bd 761/20, a także Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu w wyroku z dnia 14 października 2020 r., sygn. akt I SA/Po 402/20, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 19 stycznia 2021 r., sygn. akt I SA/Rz 852/20 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 sierpnia 2020 r., sygn. akt I FSK 1909/17.

Mając powyższe na względzie Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż działania podejmowane przez nią w zakresie sprzedaży nieruchomości należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawczyni nie podjęła w związku z jej sprzedażą żadnych działań, które mogłyby wskazywać na działanie profesjonalistów w obrocie nieruchomościami. W konsekwencji brak jest podstaw do stwierdzenia, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży nieruchomości działać będzie jako podatnik podatku od towarów i usług, a co za tym idzie do planowanej transakcji nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary zaś rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, zasadnym jest wykluczenie z grona podatników podatku VAT osób fizycznych w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że co prawda pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika ono z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, dokonanej przez TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht). Przedmiotowe orzeczenie dotyczyło opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w powołanym również przez Wnioskodawczynię orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. W konsekwencji dla rozstrzygnięcia, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Należy również zwrócić uwagę na kwestię udzielenia pełnomocnictw, która została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego (art. 95 § 2 Kodeksu cywilnego).

Z przytoczonych przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że pełnomocnik na podstawie oświadczenia woli innej osoby dokonuje czynności prawne w jej imieniu i ze skutkiem bezpośrednim dla tej osoby. Pełnomocnik zastępuje swojego mocodawcę przy dokonywaniu czynności prawnych. Czynności tych pełnomocnik dokonuje poprzez swoje działania, lecz skutki tych działań odnoszą się bezpośrednio do sfery prawnej reprezentowanego. Pomimo tego, że to pełnomocnik składa oświadczenie woli osobie trzeciej to skutki tego oświadczenia rodzą się pomiędzy tym, kogo pełnomocnik reprezentuje a osobą trzecią.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest właścicielką niezabudowanej działki gruntu nr ..., którą nabyła od osób fizycznych, na podstawie umowy sprzedaży. Przy zakupie nieruchomości nie był naliczony podatek od towarów i usług.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem VAT. Od momentu nabycia, nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w prowadzonej działalności gospodarczej, nie była i nie jest przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nie ponosiła żadnych nakładów i nie podejmowała żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości i uatrakcyjnienie nieruchomości, nie dokonywała podziałów nieruchomości i nie przekwalifikowywała jej w jakimkolwiek celu.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, działka ... przeznaczona jest pod funkcję usługową wkomponowaną w istniejącą zieleń parkową, obiekty usługowe handlu, gastronomii,

W 2020 r. Wnioskodawczyni zdecydowała o sprzedaży opisanej działki na rzecz Kupującej Spółki. W związku z tym, … 2020 r. Wnioskodawczyni i Spółka zawarli umowę przedwstępną sprzedaży pod warunkiem. Zgodnie z postanowieniami ww. umowy Strony zobowiązały się zawrzeć umowę sprzedaży przedmiotowej działki pod warunkiem uzyskania przez Kupującą Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nabywanej nieruchomości (składającej się m.in. z działki Wnioskodawczyni) obiektami, zgodnie z planami inwestycyjnymi Kupującej Spółki, w tym jednokondygnacyjnym obiektem handlowo-usługowym z miejscami parkingowymi, uzyskania przez Kupującą Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji zezwalającej na lokalizację zjazdu na przedmiotową nieruchomość lub pozwolenia na budowę przedmiotowego zjazdu według koncepcji Kupującej Spółki (na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie powyżej 25 ton) bez konieczności przebudowy układu drogowego wraz z niezbędnymi dokumentami umożliwiającymi obsługę komunikacji, a także uzyskania zapewnienia zarządcy drogi o niewprowadzeniu ograniczeń tonażowych utrudniających obsługę komunikacyjną nieruchomości, uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew obejmującego zgodę na dokonanie przez Kupującą Spółkę odpowiednich nasadzeń zamiennych, niestwierdzenia ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości skutkującego koniecznością rekultywacji, potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych, uzyskania przez Kupującą Spółkę warunków technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej i deszczowej oraz przyłącza energetycznego - zgodnie z koncepcją Kupującej Spółki, pozwalających na realizację planowanej inwestycji w okresie 6 miesięcy od dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży, uzyskania warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym obiektem budowlanym, uzyskania zgody zarządcy drogi na przejazd pojazdów powyżej 25 ton do jednokondygnacyjnego budynku handlowo-usługowego w celu realizacji dostaw zgodnie z planami inwestycyjnymi Spółki, skutecznego nabycia przez Kupującą Spółkę prawa własności nieruchomości, o której mowa w niniejszym wniosku oraz prawa własności nieruchomości stanowiącej działkę gruntu numer ... od innego niż Wnioskodawcy właściciela.

Kupującej Spółce przysługuje jednostronne prawo rezygnacji z warunków określonych w umowie (wszystkich lub wybranych), jak również prawo do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży mimo niespełnienia się warunków określonych w umowie. Kupującej Spółce przysługuje jednostronne prawo rezygnacji z zawarcia umowy w przypadku zmiany jej planów inwestycyjnych.

W związku z zawartą umową przedwstępną Wnioskodawczyni udzieliła Kupującej Spółce pełnomocnictwa do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych do uzyskania decyzji, pozwoleń i zgód opisanych powyżej, warunkujących zawarcie umowy przyrzeczonej a niezbędnych do realizacji inwestycji planowanej przez Kupującą Spółkę. Wnioskodawczyni wyraziła również zgodę na dysponowanie przez Kupującą Spółkę nieruchomością na cele budowlane, w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 11 ustawy Prawo budowlane, w zakresie wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na budowę, uzyskanie zgód, opinii, itp., usytuowanie przez Kupującą Spółkę własnym kosztem i staraniem tymczasowego przyłącza energetycznego oraz udostępniła (nieodpłatnie) Kupującej Spółce nieruchomość celem przeprowadzenia badań gruntu. Udzielone pełnomocnictwo i działania podejmowane w jego ramach przez Kupującą Spółkę służą wyłącznie interesowi Kupującej Spółki, w celu przystosowania nieruchomości do jej potrzeb. Wnioskodawczyni samodzielnie nigdy nie podejmowała takich działań (jak również żadnych innych działań) celem uczynienia nieruchomości atrakcyjniejszą dla Kupującej Spółki, czy też innego potencjalnego nabywcy i nie byłyby one przeprowadzone, gdyby nie zawarta umowa przedwstępna.

Wnioskodawczyni dotychczas nie dokonywała sprzedaży nieruchomości (i nie planuje w najbliższym czasie).

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość czy dokonując dostawy działki stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czy sprzedaż nieruchomości powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawczyni uważa, że podejmowane przez Nią działania związane ze sprzedażą nieruchomości należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z tym dokonując sprzedaży nieruchomości nie będzie działać jako podatnik VAT.

Odnosząc się do powyższego należy zauważyć, że Wnioskodawczyni zawarła z Kupującą Spółką umowę przedwstępną, która wyraźnie uzależnia sfinalizowanie transakcji sprzedaży działki ... od spełnienia warunków umożliwiających nabywcy realizację inwestycji na zakupionej działce. Warunkami zawarcia finalnej umowy sprzedaży, które zawarto w umowie przedwstępnej są m.in. uzyskanie przez Kupującą Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nabywanej nieruchomości (składającej się m.in. z działki Wnioskodawczyni), zgodnie z planami inwestycyjnymi Kupującej Spółki, w tym jednokondygnacyjnym obiektem handlowo-usługowym z miejscami parkingowymi, uzyskanie przez Kupującą Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji zezwalającej na lokalizację zjazdu na przedmiotową nieruchomość lub pozwolenia na budowę zjazdu według koncepcji nabywcy, uzyskania zapewnienia zarządcy drogi o niewprowadzeniu ograniczeń tonażowych utrudniających obsługę komunikacyjną nieruchomości, niestwierdzenia ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości skutkującego koniecznością rekultywacji, potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych, uzyskania przez Kupującą Spółkę warunków technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego, zgodnie z koncepcją Kupującej Spółki, pozwalających na realizację planowanej inwestycji w okresie 6 miesięcy od dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży oraz usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym obiektem budowlanym.

Wnioskodawczyni wskazała również, że udzieliła Kupującej Spółce zgodę na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane, w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 11 ustawy Prawo budowlane, w zakresie wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na budowę, uzyskanie zgód, opinii, itp., usytuowanie przez Kupującą Spółkę własnym kosztem i staraniem tymczasowego przyłącza energetycznego oraz udostępniła Kupującej Spółce nieruchomość celem przeprowadzenia badań gruntu.

Jednocześnie, w związku z zawartą umową przedwstępną Wnioskodawczyni udzieliła Kupującej Spółce pełnomocnictwa do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych do uzyskania opisanych decyzji, pozwoleń i zgód warunkujących zawarcie umowy przyrzeczonej i niezbędnych do realizacji inwestycji planowanej przez Kupującą Spółkę. Czynności te będą dokonywane przed przeniesieniem własności nieruchomości, w oparciu o udzielone przez Wnioskodawczynię pełnomocnictwo. Zatem, w związku ze sprzedażą przez Wnioskodawczynię działki gruntu ... Kupująca Spółka dokona szeregu opisanych powyżej czynności. Pomimo że ww. czynności dokonywane będą przez przyszłego właściciela, to aby takie czynności mogły być poczynione, to faktyczny właściciel nieruchomości musi wystąpić z wnioskiem lub udzielić stosownych pełnomocnictw potencjalnemu przyszłemu właścicielowi, tak aby mógł on działać w jego imieniu - w analizowanej sprawie Wnioskodawczyni udzieliła Kupującej Spółce pełnomocnictwa.

Fakt, że działania związane z przyszłą inwestycją na zbywanej działce faktycznie podejmie pełnomocnik nie oznacza, że nie wywołają one skutków prawnych dla Wnioskodawczyni. Z powołanych regulacji zawartych w Kodeksie cywilnym wynika bowiem, że każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy w zakresie udzielonego pełnomocnictwa, wywołuje skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy. Wobec tego, wszystkie czynności związane z planowaną transakcją wykonane przez pełnomocnika wywołują skutki prawne bezpośrednio dla Wnioskodawczyni. Tym samym fakt, że ww. działania nie będą podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawczynię, ale przez osobę trzecią nie oznacza, że pozostają bez wpływu na Jej sytuację prawną. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez osobę trzecią wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawczyni (mocodawcy). Z kolei osoba trzecia, dokonując ww. działań, uatrakcyjni przedmiotową działkę stanowiącą nadal własność Wnioskodawczyni. Działania te dokonywane za pełną zgodą Wnioskodawczyni, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości.

Wobec powyższego, nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że dokonując sprzedaży działki ... będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej grunt będący własnością Wnioskodawczyni będzie podlegał wielu czynnościom. W efekcie wykonywanych czynności, przedmiotem dostawy będzie grunt o zupełnie innym charakterze niż w chwili zawarcia umowy przedwstępnej. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną „wykonane” w sferze prawnopodatkowej Wnioskodawczyni. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez potencjalnego nabywcę.

Pomimo więc, że jak wskazuje Wnioskodawczyni - nie poczyniła Ona żadnych nakładów i nie podejmowała żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości i uatrakcyjnienie nieruchomości, nie dokonywała podziałów działki ani przekwalifikowania w jakimkolwiek celu jak również nie wykorzystywała działki w prowadzonej działalności gospodarczej, nie oddawała działki w najem, dzierżawę ani na podstawie innej umowy o podobnym charakterze, to oceniając całokształt przedstawionych okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie działanie Wnioskodawczyni wykracza poza sferę rozporządzania majątkiem osobistym.

Wskazane okoliczności przesądzają o tym, że zaangażowanie Wnioskodawczyni w czynności związane z planowaną transakcją zbycia działki ... należy uznać za zbliżone do działań typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez producentów, handlowców i usługodawców oraz powodują, że opisanych czynności nie można interpretować jako rozporządzanie majątkiem prywatnym, lecz jako świadome działania, zmierzające do osiągnięcia korzyści materialnych z tytułu jego sprzedaży. Rodzaj działań podjętych przez Wnioskodawczynię (wykonywanych przez pełnomocnika), świadczy o zorganizowanym charakterze sprzedaży i powoduje, że planowana sprzedaż działki ... przybiera formę zawodową (profesjonalną) w zakresie obrotu nieruchomościami. Działania te wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i należy je uznać za działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Fakt, że pełnomocnik, działając w oparciu o formalne pełnomocnictwo Wnioskodawczyni, podejmie działania zmierzające do realizacji planowanej inwestycji na zakupionej działce ..., tj. działania zmierzające do uzyskania końcowego pozwolenia na budowę obiektów, w tym jednokondygnacyjnego obiektu handlowo-usługowego z miejscami parkingowymi oraz dokonywania wszelkich czynności faktycznych, zgodnie z planami inwestycyjnymi nabywcy świadczy o wykorzystaniu działki ... do celów zarobkowych.

Tym samym z tytułu analizowanej transakcji, Wnioskodawczyni będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji czynność dostawy działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo Organ wskazuje, że w pełni podziela tezy płynące z orzeczeń powołanych przez Wnioskodawczynię w uzasadnieniu własnego stanowiska, z których wynika, że do oceny charakteru działania podmiotu dokonującego sprzedaży nieruchomości konieczne jest ustalenie, czy zbywca podjął aktywne działania angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podatnika VAT. Odnosząc się natomiast do orzecznictwa dotyczącego charakteru działań podejmowanych przez pełnomocnika, tj. kupującego grunt po zawarciu przedwstępnej umowy sprzedaży należy zauważyć, że powołane wyroki: z 16 lutego 2021 r. sygn. akt I SA/Bd 769/20, z 19 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Bd 761/20, z 14 października 2020 r. sygn. akt I SA/Po 402/20 oraz z 19 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Rz 852/20 są nieprawomocne, w związku z czym tezy z nich płynące nie mogą mieć wpływu na rozstrzygnięcie w analizowanej sprawie. Ponadto wskazać należy, że o ile Wnioskodawczyni przywołała korzystne dla siebie rozstrzygnięcia to istnieją również prawomocne orzeczenia potwierdzające rozstrzygnięcie tut. Organu, tj. wyrok I SA/Gd 2220/19 z 11 marca 2020 r. oraz I SA/Gd 2221/19 z 11 marca 2020 r. Natomiast jednego wyroku NSA z 21 sierpnia 2020 r. sygn. akt I FSK 1909/17 nie można uznać za utrwaloną linię orzeczniczą. Istnieje bowiem wyrok NSA z 6 lipca 2017 r. sygn. akt I FSK 2033/15 (wydany w podobnym stanie faktycznym), w którym NSA wskazał, że: „(…) Okoliczności sprawy (…) wskazują, że Skarżący wraz z małżonką za pośrednictwem spółki działającej w ich imieniu i na ich rzecz będzie podejmować aktywne działania w zakresie przygotowania gruntów do zabudowy, w celu dokonania ich sprzedaży, przy zaangażowaniu środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. W konsekwencji tego, w przypadku gdy dojdzie do sprzedaży przedmiotowych działek, Skarżący będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. Fakt, że zasadnicza aktywność w zakresie planowanego procesu inwestycyjnego spoczywać będzie na spółce jest bez znaczenia dla uznania go za podatnika, skoro spółka - jako jego pełnomocnik- jest jedynie jego reprezentantem w tych czynnościach, działając w jego imieniu i na jego rzecz, czyli w jego interesie majątkowym. Podejmowanie aktywności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. za pośrednictwem pełnomocnika nie zwalnia mocodawcy, w którego imieniu i na rzecz działa pełnomocnik, od przymiotu bycia podatnikiem VAT w rozumieniu tych przepisów.(…)”.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.