Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.277.2021.2.AB
z 15 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 20 marca 2021 r. (data wpływu 1 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 2 lipca 2021 r. (data wpływu 8 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości rezygnacji ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, gdy złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania nastąpiło w treści aktu notarialnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości rezygnacji ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, gdy złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania nastąpiło w treści aktu notarialnego.

Wniosek został uzupełniony pismem z 2 lipca 2021 r. (data wpływu 8 lipca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z 16 czerwca 2021 r. znak 0111-KDIB3-1.4012.277.2021.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Podatnik Sp. z o.o. sprzedała aktem notarialnym (…) (zał nr 1) z dnia 21 listopada 2020 r. na rzecz spółki X nieruchomość zabudowaną halą magazynowo produkcyjną wraz z działką gruntu nr 1 oraz 2 w (…) oznaczoną (…) położoną w obrębie ewidencyjnym (…) aktem notarialnym oraz zmianą treści umowy aktem notarialnym (…) z dnia 25-01-2021 r. (zał nr 2)

• Spółka sprzedająca i kupująca posiadały na dzień transakcji status czynnego podatnika podatku VAT.
• Spółka sprzedająca odliczyła podatek VAT naliczony przy nabyciu nieruchomości. Sp. z o.o. kupując w 2018 r. nieruchomość kiedy to wykazała podczas czynności sprawdzających prowadzanych przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego, że na nieruchomość poniesiono nakłady przewyższające 30% przez zbywającego w 2018 r. w związku z tym Sp. z o.o. otrzymała zwrot podatku VAT z tytułu nabycia nieruchomości w 2018 r.
• Spółka z o.o. w trakcie użytkowania nieruchomości nie dokonała nakładów przewyższających 30% ceny nabycia.
• Nieruchomość użytkowana była przez Sp. z o.o. wyłącznie do sprzedaży opodatkowanej (produkcja ...).
• Oświadczenie w formie wymaganej wg art. 43 ust. 10 oraz ust. 11 u.p.t.u zostało złożone poprzez wyrażenie oświadczenia przed notariuszem w dniu 21 listopada 2020 r. w akcie notarialnym.
• Aktem notarialnym z 21 listopada 2020 r. wraz zawartym w treści aktu § wskazaniem, że strony ustalają cenę netto ora VAT 23% w cenie sprzedaży i wyrażają w ten sposób na rozlicznie z podatkiem VAT tejże transakcji. Akceptując stawkę VAT i wielkość kwoty podatku VAT w tej transakcji strony uznały za spełnienie warunku do uznania iż oświadczenie Sp. z o.o. oraz X (kupującym) zostało zrealizowane.
  
  

Mając na uwadze, że obie strony transakcji zgodnie z treścią ww. aktów notarialnych w § 3 zgodziły się aby transakcja ta podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym nie korzystała ze zwolnienia z tego podatku i biorąc pod uwagę, że akt notarialny jest przekazywany zawsze do wiadomości Naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z siedzibą kupującego (obie spółki mają właściwość miejscową urzędu skarbowego w Drugim Urzędzie Skarbowym) - to Spółka uważa, że warunki formalne określone w art. 43 ust. 10 zostały spełnione, mimo, że informacji o takim zamiarze nie zgłoszono odrębnie.

W dniu 25 stycznia 2021 r. aktem notarialnym z dnia 25 stycznia 2021 r. rozszerzono oświadczenie woli dotyczące ww. transakcji zbycia nieruchomości jako podlegającej opodatkowaniu a tym samym rezygnacji ze zwolnienia opodatkowaniem podatkiem VAT.

Błąd powyższy nie jest błędem istotnym w zarządzaniu podatkiem od towarów i usług oraz nie ma żadnego znaczenia dla istotności budżetu Państwa. Podatek należny od w/w transakcji został wykazany w fakturze nr (…) z 25 listopada 2020 r. i odprowadzony na mikrorachunek podatkowy Sp. z o.o. w dniu 29 grudnia 2020 r. (zał. 3, 4, 5). Faktura została w całości opłacona przez kupującego i podatek należny w kwocie 207.000,00 zł sprzedająca Sp. z o.o. wykazała w ewidencji sprzedaży VAT za listopad 2020 r. jako podatek należny.

Sprzedający czyli podatnik wnoszący o wydanie interpretacji indywidualnej w tej sprawie podatek należny naliczył, wykazał, odprowadził do budżetu - od sprzedaży nieruchomości, która użytkowana jest dłużej niż dwa lata.

W uzupełnieniu wyjaśniliście Państwo, że:

Ad.1a)

Przy nabyciu nieruchomości tj. działek 1 i 2 zabudowanych halą magazynowo produkcyjną przysługiwało Państwu odliczenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ad. 1b)

Hala według Państwa wiedzy wybudowana była jeszcze za czasów PRL jako część Zakładów Przemysłu działającej prawdopodobnie od 2 listopada 1963 roku aż do upadłości zakładu na początku lat 90tych.

Halę kupili Państwo od (…). Wg informacji uzyskanej od pana (…), kupił on halę i wyremontował. Nie używał ani nie podnajmował nikomu. W założeniu hala była przygotowywana do sprzedaży. Nie znają Państwo historii pomiędzy upadłością (…) a nabyciem nieruchomości przez (…).

Ad. 1c)

Poza wykorzystywaniem do własnej działalności produkcyjnej podnajmowali Państwo część hali firmie (…). X Sp. z o.o. podnajmuje Państwu i w dalszym ciągu (…).

Ad 1d)

Nie ponosili Państwo nakładów na ulepszenie hali. Takie nakłady ponosił poprzedni właściciel (…). Wydatki przekraczające 30% (…) jako zbywca okazał organowi skarbowemu podczas weryfikacji poprawności odliczenie podatku VAT przez Sp. z o.o.

Ad. 1e)

J.w. w ad 1 do oraz w ad 1 b).

Ad. 1g)

Od zasiedlenia nieruchomości przez Państwa mijają 2 lata. Również od poniesienia nakładów przekraczających 30% minęły 2 lata ponieważ zakupili Państwo nieruchomość 7 września 2017 r. sprzedali 21 listopada 2020 r. nie dokonując nakładów przewyższających 30% ceny nabycia.

Ad. 1h)

Podatnicy zawarli wolę opodatkowania transakcji podatkiem od towarów i usług w akcie notarialnym 21 listopada 2020 r. oraz doprecyzowali swoje stanowisko 25 stycznia 2021 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zawarciem oświadczenia w formie aktu notarialnego w dacie sprzedaży daje możliwość podatnikom biorącym udział w transakcji sprzedaży nieruchomości uznania tej sprzedaży za opodatkowaną podatkiem VAT i skutecznej rezygnacji z zwolnienia opodatkowania podatkiem VAT w świetle zasady neutralności podatku VAT, braku uszczuplenia podatku oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa podatkowego?

Stanowisko przedstawione we wniosku (doprecyzowane w piśmie z 2 lipca 2021 r.):

W ocenie podatnika w świetle VI Dyrektywy VAT UE i zgodnie z brzmieniem art. 93 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE) podatek VAT podlega harmonizacji w ramach UE. Wg polskiego prawa art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. Podkreślić należy, ze podobne kazusy były w oceniane przez sądy administracyjne oraz izby skarbowe i nie dopatrują się one okoliczności mających wpływ negatywny na system poboru podatku VAT.

1. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 26 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 639/19 - błąd naprawiono poprzez złożenie w tym samym dniu oświadczenia przez strony transakcji o wyborze opodatkowania dokonanej transakcji sprzedaży nieruchomości. Kwestią sporną było rozstrzygniecie czy strony transakcji skutecznie zrezygnowały ze zwolnienia. Organ skarbowy ustalił, że skutecznie pomimo braku zawiadomienia przed transakcją. Decyzja WSA podtrzymała stanowisko organu skarbowego o skuteczności rezygnacji ze zwolnienia pomimo nie zgłoszenia przed terminem transakcji.
2. Wyrok NSA z 14 marca 2018 r., I FSK 854/16 - NSA stanął po stronie podatnika, który złożył oświadczenie o wyborze opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanej podlegającej zwolnieniu z opcją rezygnacji na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, przed dniem jej dostawy. Sąd przypomniał, że zgodnie z prawem unijnym państwa członkowskie mogą wprowadzać formalności dla podatników, jednak muszą być one właściwe i konieczne dla realizacji celów, do których zmierza dana regulacja. Jeśli jednak istnieje możliwość wyboru spośród wielu właściwych środków, należy stosować najmniej restrykcyjne oraz czuwać nad tym, aby nałożone ciężary nie były nadmierne w stosunku do zamierzonych celów.
3. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 września 2015 r. sygn. akt I FSK 838/14 (publ. orzeczenia.nsa.gov.pl) LEX nr 2479915 - uchylający decyzję DIAS w Szczecinie powołując się na przepis art. 19a ust. 1 i art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług i podkreślił, że jedynym kryterium zwolnienia podatkowego przy dostawie budynków, budowli lub ich części na podstawie ww. przepisu jest czas, jaki upłynął od pierwszego zasiedlenia budynku, przy czym nie ma znaczenia to, czy dostawcy przysługiwało przy nabywaniu (wybudowaniu) budynku, budowli (ich części) prawo do odliczenia podatku naliczonego i jaki był jego zakres. Strona i sprzedawca oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przedmiocie wyboru opodatkowania przedmiotowej dostawy, złożyli po terminie wskazanym w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, nie został spełniony warunek polegający na złożeniu oświadczenia przed dniem dokonania dostawy nieruchomości właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. W pkt 6.7 uzasadnienia znajdujemy „nie jest proporcjonalny wymóg złożenia oświadczenia naczelnikowi urzędu skarbowego o wyborze opodatkowania przed dniem dokonania dostawy, w przypadku, gdy do dostawy dochodzi w dacie zawarcia aktu notarialnego i w tym akcie notarialnym strony złożyły zgodne oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opodatkowania transakcji. Ten akt notarialny z urzędu notariusz przekazuje naczelnikowi urzędu skarbowego.”
4. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 sierpnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1208/15 LEX nr 2585361 - uchylający decyzję WSA w Szczecinie z dnia 19 marca 2015 r. - orzeczenie NSA sprowadza się do tezy, że w przypadku złożenia oświadczenia o wyborze opodatkowania w treści aktu notarialnego zachowane są wymogi formalne do skutecznego uznania, że strony zrezygnowały ze zwolnienia od podatku.
5. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 marca 2018 r., sygn. akt I FSK 854/16 - LEX nr 2479915 - uchylający wyrok WSA w Szczecinie z 20 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Sz 1251/15 - nie jest proporcjonalny wymóg złożenia oświadczenia naczelnikowi urzędu skarbowego o wyborze opodatkowania przed dniem dokonania dostawy, w przypadku, gdy do dostawy dochodzi w dacie zawarcia aktu notarialnego i w tym akcie notarialnym strony złożyły zgodne oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opodatkowania transakcji. Ten akt notarialny z urzędu notariusz przekazuje naczelnikowi urzędu skarbowego. W kontekście powyższego należy stwierdzić, w okolicznościach niniejszej sprawy, przyjęcie innej wykładni, a to takiej, iż dla uznania skuteczności rezygnacji ze zwolnienia koniecznym jest złożenie do organu podatkowego sformalizowanego oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia podatkowego przed dokonaniem transakcji naruszałby zasadę proporcjonalności.
6. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 20 sierpnia 2020 r., sygn. akt I SA/Ke 15/20 - w trybie uproszczonym orzekł co do istoty sporu konkludując: zgodnie tą zasadą legalność środków nakładających ciężary finansowe na przedsiębiorców uzależniona jest od tego, że środki te będą właściwe i konieczne dla realizacji celów, do których zmierza zgodnie z prawem dana regulacja, przy czym jeżeli istnieje możliwość wyboru spośród wielu właściwych środków, należy stosować najmniej restrykcyjne oraz czuwać nad tym, aby nałożone ciężary nie były nadmierne w stosunku do zamierzonych celów - wyrok Trybunału z dnia 26 czerwca 1990r. w sprawie C-8/89 Zardi. Konfrontując powyższe normy i zasady prawa unijnego z przepisem krajowym (art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług) Sąd zauważa, że wskazane przepisy prawa krajowego, w zakresie, w jakim nie pozwalają na wykazanie przez strony transakcji wyboru opodatkowania transakcji za pomocą innego niepodważalnego dowodu niż oświadczenia, o którym mowa w tych przepisach nie powinny znajdować zastosowania, jako sprzeczne z zasadą proporcjonalności. Innymi słowy nie jest proporcjonalny wymóg złożenia oświadczenia naczelnikowi urzędu skarbowego o wyborze opodatkowania przed dniem dokonania dostawy, w przypadku, gdy do dostawy dochodzi w dacie zawarcia aktu notarialnego i w tym akcie notarialnym strony złożyły zgodne oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opodatkowania transakcji. Dodać należy, że ten akt notarialny z urzędu notariusz przekazuje organom podatkowym, co ma bardzo istotne znaczenie w sprawie. Zgodnie z § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 czerwca 2004 r. w sprawie określenia rodzajów i zakresu informacji przekazywanych organom podatkowym przez sądy, komorników sądowych i notariuszy oraz terminu, formy, z uwzględnieniem formy wypisu aktu i sposobu ich przekazywania (Dz.U. Nr 156, poz. 1640). Notariusze przekazują organowi podatkowemu właściwemu miejscowo według ich siedziby, w terminie do dnia 7 każdego miesiąca, wypisy sporządzonych w poprzednim miesiącu, dokumentujących czynności prawne (...) - aktów notarialnych (...) - które mogą spowodować powstanie zobowiązania podatkowego. Przepis ten dostatecznie gwarantuje, że informacje te dotrą do organów podatkowych i mogą stać się przedmiotem czynności sprawdzających w zakresie każdego zobowiązania podatkowego, które na tle danej czynności może wchodzić w grę.
7. Interpretacja indywidualna z 10 września 2019 r., sygn. 0112-KDIL4.4012.351.2019.1.MB - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej
   
   

W związku powyższym prosimy o uznanie opodatkowania sprzedaży dokonanej z dnia 21 listopada 2020 r. jako opodatkowanej podatkiem VAT należnym przy zastosowaniu rezygnacji z zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy od podatku i towarów i usług.

„Zawarcie oświadczenia w formie aktu notarialnego w dacie sprzedaży daje możliwości podatnikom, biorącym udział w transakcji sprzedaży nieruchomości uznania tej sprzedaży za opodatkowaną podatkiem VAT i skutecznej rezygnacji z zwolnienia opodatkowania podatkiem VAT w świetle zasady neutralności podatku VAT, braku uszczuplenia podatku oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa podatkowego”.

Podatnikowi przysługuje prawo do uznania rezygnacji ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży, gdyż skutecznie zawiadomił organ skarbowy poprzez dopełnienie formalności zgłoszenia woli opodatkowania w akcie notarialnym transakcji dotyczącej zbywania nieruchomości. Ponadto poprzez późniejsze doprecyzowanie swojej woli co do sposobu opodatkowania transakcji podatkiem VAT z zachowaniem formy aktu notarialnego oraz równoczesne posiadanie statusu czynnego podatnika VAT przez zbywcę i nabywcę, określenie kwoty netto transakcji stanowiącej podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, określenie stawki i kwoty podatku VAT w dokonywanej transakcji, wystawienie prawidłowej FV, wykazanie tejże FV dotyczącej sprzedaży w ewidencji VAT zbywcy, odprowadzenie podatku należnego wykazanego w deklaracji VAT 7 przez zbywcę do organu skarbowego właściwego miejscowo-podatnik dopełnił licznych formalności związanych ze sprzedażą nie narażając skarby państwa na straty w zakresie podatku VAT. Podatnicy biorący udział w transakcji mają prawo sprzedając naliczyć zawarty na wystawionej FV podatek należny i jako naliczony służący sprzedaży opodatkowanej odliczyć.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, zarówno grunty, jak i budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisie warunki.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, za wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Należy przypomnieć, że w myśl powołanych przepisów grunt, budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, który stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym TSUE stwierdził się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Konstruując definicję dostawy towarów dla celów podatku od towarów i usług, ustawodawca w art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług posłużył się celowo zwrotem „rozporządzania towarem jak właściciel”, wskazując, że dostawa towarów nie jest tożsama z przeniesieniem własności w rozumieniu prawa cywilnego. Tym samym, przy klasyfikacji zdarzenia gospodarczego należy przeanalizować, czy doszło do przekazania kontroli ekonomicznej nad towarem w taki sposób, że nabywca może nią rozporządzać jak właściciel, a taka możliwość pojawia się dopiero z chwilą przekazania towaru.

Tak w piśmiennictwie i orzeczeniach krajowych sądów administracyjnych, jak i w orzecznictwie TSUE podkreśla się ten właśnie faktyczny, ekonomiczny element jako istotny z punktu widzenia skutków podatkowych, wskazując, że pojęcia takie, jak „wydanie towaru”, czy „wykonanie usługi” należy rozumieć jako czynności faktyczne, pamiętając o autonomii prawa podatkowego, zwłaszcza w stosunku do prawa cywilnego. Wydania rzeczy nie można zatem utożsamiać z przeniesieniem własności rzeczy.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.), przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Umowa sprzedaży ma charakter umowy konsensualnej. Objęte jej treścią zobowiązania stron dochodzą do skutku solo consensu (J.P. Naworski, Glosa do wyroku SN z dnia 28 lipca 1999 r., II CKN 552/98, Mon. Praw. 2000, nr 8, s. 506). Przy czym chodzi tutaj wyłącznie o skutki obligacyjne, a więc zobowiązanie się sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy (prawa) na nabywcę i wydania rzeczy oraz zobowiązanie się kupującego do odebrania rzeczy i zapłaty ceny. Ważność umowy zależy więc wyłącznie od zgodnych oświadczeń woli stron, a wydanie rzeczy czy też zapłata ceny są zdarzeniami będącymi wyłącznie przejawami jej wykonania (por. np. A. Wolter, J. Ignatowicz, K. Stefaniuk, Prawo cywilne, 1998, s. 265; W. Katner, Umowne przeniesienie własności ruchomości w prawie polskim, Warszawa 1992, s. 50-55; J. Ignatowicz, Prawo rzeczowe, Warszawa 2000, s. 96).

Zawarcie umowy sprzedaży umożliwia kupującemu zachowanie się jak właściciel. Może on dokonać dalszego przeniesienia własności rzeczy nawet bez jej fizycznego wydania. Z punktu widzenia opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług istotne jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Chodzi zatem o aspekt faktyczny sprowadzający się do przekazania faktycznej możliwości dysponowania towarem w sensie ekonomicznym. Istotny jest zatem ekonomiczny efekt: wykonanie usługi lub przejście faktycznego władztwa nad rzeczą.

W praktyce obrotu nieruchomościami umowy zawierane są w formie aktu notarialnego i zawierają one oprócz treści mających zasadnicze znaczenie dla danej czynności prawnej również oświadczenia stron regulujące ich prawa i obowiązki, w tym dotyczące terminu wydania nieruchomości i objęcia jej w posiadanie przez kupującego.

Zgodnie z opisem sprawy sprzedali Państwo aktem notarialnym z dnia 21 listopada 2020 r. na rzecz spółki z o.o. nieruchomość zabudowaną halą magazynowo-produkcyjną wraz z działką gruntu nr 1 oraz 2 oraz zmianą treści umowy aktem notarialnym z dnia 25.01.2021r. Spółka sprzedająca i kupująca posiadały na dzień transakcji status czynnego podatnika podatku VAT. Wg Państwa wiedzy hala wybudowana była jeszcze za czasów PRL jako część Zakładów Przemysłu działającej prawdopodobnie od 2 listopada 1963 roku aż do upadłości zakładu na początku lat 90-tych. Od zasiedlenia nieruchomości przez Państwa mijają 2 lata. W trakcie użytkowania nieruchomości nie dokonali Państwo nakładów na ulepszenie hali. Oświadczenie w formie wymaganej wg art. 43 ust. 10 oraz ust. 11 u.p.t.u zostało złożone poprzez wyrażenie oświadczenia przed notariuszem w dniu 21 listopada 2020 r. w akcie notarialnym.

Akt notarialnym aktem notarialnym z 21 listopada 2020 r. wraz zawartym w treści aktu § wskazaniem, że strony ustalają cenę netto ora VAT 23% w cenie sprzedaży i wyrażają w ten sposób na rozlicznie z podatkiem VAT tejże transakcji. Akceptując stawkę VAT i wielkość kwoty podatku VAT w tej transakcji strony uznały za spełnienie warunku do uznania iż oświadczenie miedzy Państwem a kupującym zostało zrealizowane. W dniu 25 stycznia 2021 r. aktem notarialnym z dnia 25 stycznia 2021 r. rozszerzono oświadczenie woli dotyczące ww. transakcji zbycia nieruchomości jako podlegającej opodatkowaniu a tym samym rezygnacji ze zwolnienia opodatkowaniem podatkiem VAT.

Wątpliwości Państwa, dotyczą kwestii czy w związku z zawarciem oświadczenia w formie aktu notarialnego w dacie sprzedaży daje możliwość podatnikom biorącym udział w transakcji sprzedaży nieruchomości uznania tej sprzedaży za opodatkowaną podatkiem VAT i skutecznej rezygnacji z zwolnienia opodatkowania podatkiem VAT.

W pierwszej kolejności tut. organ pragnie odnieść się do możliwości zastosowania zwolnienia przy sprzedaży działek nr 1 i 2 zabudowanych halą magazynowo produkcyjną na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nie wskazali Państwo jednoznacznie w opisie sprawy, że sprzedaż ta korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe okoliczności wskazane w opisie sprawy, należy stwierdzić, że sprzedaż hali położonej na działkach nr 1 i 2 nie następowała w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż jak Państwo wskazali od zasiedlenia nieruchomości przez Państwa minęły 2 lata. Ponadto nie ponieśli Państwo nakładów na ulepszenie ww. obiektów.

Tym samym z okoliczności sprawy wynika, że doszło do pierwszego zasiedlenia hali magazynowo produkcyjnej położonej na działce nr 1 i 2 a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. hali minął okres dłuższy niż dwa lata.

Tym samym zostały spełnione warunki umożliwiające zwolnienie hali magazynowo produkcyjnej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Odpowiednio zwolnieniem tym objęta była także dostawa działek nr 1 i 2 na której ww. obiekty są posadowione (art. 29a ust. 8 ustawy).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że rezygnacja ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i zastosowanie właściwej stawki podatku dla dokonywanej transakcji może mieć miejsce wyłącznie w przypadku, gdy Strony transakcji są zarejestrowane jako podatnicy VAT czynni i przed dniem dokonania dostawy tych obiektów złożą zgodne oświadczenie do właściwego dla ich nabywcy naczelnika urzędu skarbowego, że wybierają opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, przy czym oświadczenie to musi zawierać elementy wskazane w art. 43 ust. 11 ustawy.

Ponadto, z przywołanego wyżej art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy jasno wynika, że oświadczenie takie musi być złożone „przed dniem dokonania dostawy” obiektów budowlanych. Termin do złożenia oświadczenia ma charakter materialnoprawny, nie może on podlegać przywróceniu. Niemożliwe również będzie skuteczne złożenie oświadczenia, jeżeli transakcja dostawy nieruchomości została już dokonana.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że do dostawy Nieruchomości doszło w dniu 21 listopada 2020 r., tj. w dniu podpisania aktu notarialnego, dokumenującego jej sprzedaż oraz zmiana treści umowy aktem notarialnym z dnia 25 stycznia 2021 r. Natomiast oświadczenie o wyborze opodatkowania opisanej transakcji nie zostało złożone przed dniem podpisania tego aktu notarialnego Naczelnikowi Urzędu Skarbowego właściwemu dla Nabywcy.

Tym samym należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy, bowiem Strony transakcji nie złożyły ww. oświadczenia z zachowaniem formy i terminu do jego złożenia, tj. do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, przed dniem dokonania dostawy przedmiotowej nieruchomości, ponieważ oświadczenie zostało złożone wyłącznie w treści aktu notarialnego w dniu dokonania dostawy towaru.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia oraz wyborze opodatkowania opisanej transakcji nie zostało złożone w formie i w terminie wymaganym dla skuteczności oświadczenia, zgodnie z art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy. Zatem złożenie oświadczeń w akcie notarialnym nie uprawnia stron transakcji do skorzystania z możliwości zrezygnowania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług VAT dla dostawy nieruchomości, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Przedstawiona interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie pytania sformułowanego we wniosku stąd wszelkie inne kwestie poruszone w stanowisku, a nieobjęte pytaniem w szczególności kwestia odliczenia podatku naliczonego nie były przedmiotem rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroku zamyka się w obrębie sprawy, w której została wydana.

Ponadto stanowisko we wskazanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej z 10 września 2019 r., sygn. 0112-KDIL4.4012.351.2019.1.MB jest tożsame z rozstrzygnięciem zajętym przez organ w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.