Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.161.2021.1.MBN
z 20 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 2 czerwca 2021 r. (data wpływu 4 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wymiany obecnie używanych kas rejestrujących na kasy on-line w przypadku świadczenia usług w ramach podmiotu leczniczego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

4 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wymiany obecnie używanych kas rejestrujących na kasy on-line w przypadku świadczenia usług w ramach podmiotu leczniczego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest lekarzem i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą „(…)”. Wnioskodawczyni jest podmiotem leczniczym w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 711, dalej: „u d I ”), wpisanym do prowadzonego przez Wojewodę (…) rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą pod numerem (…).

Wnioskodawczyni nie prowadzi ani indywidualnej, ani grupowej praktyki lekarskiej (nie jest więc wpisana do rejestru praktyk zawodowych prowadzonego przez Wielkopolską Izbę Lekarską). W prowadzonej przez Wnioskodawczynię przychodni świadczenia opieki zdrowotnej na rzecz pacjentów są udzielane tak przez lekarzy zatrudnionych przez Wnioskodawczynię na podstawie umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych, jak i przez samą Wnioskodawczynię.

W ramach swojej działalności prowadzona przez Wnioskodawczynię przychodnia udziela świadczeń zdrowotnych w ramach kontraktu podpisanego z Narodowym Funduszem Zdrowia, natomiast przyjęć pacjentów nieuprawnionych do świadczeń w ramach NFZ dokonuje sporadycznie i dotychczas w żadnym z lat świadczenia usług ich wartość nie przekroczyła kwoty 20 000,00 zł. Nie zmienia to faktu, że od (…) Wnioskodawczyni ewidencjonuje na kasie rejestrującej usługi udzielane odpłatnie pacjentom. Kasa ta nie umożliwia jednak połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas (nie jest tzw. kasą online).

Zgodnie z art. 145b ust. 1 pkt 3 lit. d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2021 r. poz. 685, dalej: „u VAT”), od 1 stycznia 2021 r. kasy fiskalne online mają obowiązek wprowadzić podatnicy świadczący usługi: „w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów”. Termin ten został przeniesiony na dzień 1 lipca 2021 r. na mocy § 1 ust. 1 pkt 2 lit. d rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. poz. 1059).

Przepis ten nie wskazuje jednak wprost, czy obowiązek używania kas online od 1 lipca 2021 r. obejmuje także lekarzy, którzy - prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą - udzielają świadczeń pacjentom jako podmiot leczniczy w rozumieniu u d l., i którzy zatrudniają też dla tego celu innych lekarzy na podstawie umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczymi, która wykonuje jako lekarz jednoosobową działalność gospodarczą i która nie prowadzi praktyki zawodowej, lecz udziela świadczeń pacjentom jako podmiot leczniczy w rozumieniu u.d.l., zatrudniając też dla celu udzielania tych świadczeń innych lekarzy na podstawie umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych, zobowiązana jest do rozpoczęcia z dniem 1 lipca 2021 r. prowadzenia ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej online (tj. kasy umożliwiającej połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, lekarz wykonujący jednoosobową działalność gospodarczą, który nie prowadzi praktyki zawodowej, lecz udziela świadczeń pacjentom jako podmiot leczniczy w rozumieniu u.d.l., zatrudniając też dla celu udzielania tych świadczeń innych lekarzy na podstawie umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych, nie jest zobowiązany do rozpoczęcia z dniem 1 lipca 2021 r. prowadzenia ewidencji sprzedaży za pomocą kas rejestrujących online. Tym samym Wnioskodawczyni uważa, że od 1 lipca 2021 r. nie będzie zobowiązana do używania kas online.

Za przyjęciem tego stanowiska przemawiają następujące argumenty.

Zgodnie z art. 145b ust. 1 pkt 3 lit. d ustawy o VAT obowiązek używania kas online dotyczy świadczenia usług „w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów”.

W dotychczasowym orzecznictwie organów podatkowych wskazywano, że obowiązek wymiany kasy fiskalnej na kasę online dotyczy indywidualnych i grupowych praktyk zawodowych lekarzy i lekarzy dentystów - nie dotyczy zaś podmiotów leczniczych zatrudniających lekarzy czy lekarzy dentystów na podstawie umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych W interpretacjach tych stwierdza się bowiem, że: „0 ile w przypadku praktyk zawodowych decydującym jest substrat osobowy, o tyle w przypadku podmiotów leczniczych oprócz zespołu osób niezbędny jest zespół składników majątkowych zorganizowanych w przedsiębiorstwo, za pomocą którego podmiot leczniczy wykonuje określony rodzaj działalności leczniczej. Cechą charakterystyczną wykonywania zawodu w formie praktyki lekarskiej jest więc udzielanie świadczeń zdrowotnych przez lekarza/lekarzy na własny rachunek i własną odpowiedzialność. Właśnie ta cecha odróżnia prowadzenie praktyki od podmiotu leczniczego, w którym lekarze wykonują zawód na podstawie stosunku prawnego zawartego z podmiotem leczniczym, udzielając świadczeń na rachunek i odpowiedzialność (wobec osób trzecich) podmiotu leczniczego” (Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) z 27 maja 2020 r., 0114-KDIP1-3.4012.220.2020.1.JG. Analogicznie interpretacje indywidualne Dyrektora KIS: z 31 grudnia 2020 r., 0114-KDIP1- 3.4012.701.2020.1 PRM; z 3 marca 2021 r., 0114-KDIP1-3.4012.94.2021.1.MPE; z 7 kwietnia 2021 r. 0114- KDIP1-3.4012.123.2021.1.KP).

W ocenie Wnioskodawczyni analogicznie traktować należy również podmioty lecznicze, którymi są lekarze prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, w tym Wnioskodawczynię. Także i w jej przypadku bowiem występuje charakterystyczny dla podmiotów leczniczych zespół składników majątkowych zorganizowanych w przedsiębiorstwo, za pomocą którego podmiot leczniczy wykonuje określony rodzaj działalności leczniczej Wnioskodawczyni, tak jak inne podmioty lecznicze, zatrudnia też dla celu udzielania świadczeń pacjentom innych lekarzy na podstawie umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych.

Powyższe znajduje swoje uzasadnienie w interpretacji indywidualnej Izby Skarbowej w Katowicach z 26 lipca 2016 r. (IBPP3/4512-348/16/KS), wydanej na podstawie wniosku lekarza prowadzącego "działalność medyczną w formie działalności gospodarczej prowadzonej przez osobę fizyczną jako podmiot leczniczy - Niepubliczny Specjalistyczny Z.O.Z. wpisany do księgi rejestrowej prowadzonej przez Wojewodę", która to interpretacja dotyczyła istnienia po stronie tego lekarza obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na kasie fiskalnej. Wobec faktu, że roczny obrót z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył u tego lekarza-podmiotu leczniczego kwoty 20 000 zł, w interpretacji tej uznano, że nie ma on w ogóle obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego za pomocą kasy rejestrującej. Jak wskazano: „Wnioskodawca prowadząc działalność medyczną jako podmiot leczniczy nie zalicza się do grona podmiotów wymienionych w § 4 pkt 2 lit. f rozporządzenia (z dnia 4 listopada 2014 r. - dop. WK) w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, który nakłada na lekarzy i lekarzy dentystów świadczących usługi w zakresie opieki medycznej bezwzględny obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących". Podobne stanowisko zajął także Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 7 sierpnia 2017 r. (0111-KDIB3-2.4012.276.2017.2.AR), dokonanej na wniosek osoby fizycznej świadczącej usługi jako podmiot leczniczy z zakresu ginekologii za pośrednictwem lekarza zatrudnionego w oparciu o umowę cywilnoprawną.

Należy przy tym zauważyć, że brzmienie § 4 pkt 2 lit. f wskazanego wyżej rozporządzenia z dnia 4 listopada 2014 r. jest identyczne, co art. 145b ust. 1 pkt 3 lit. d ustawy o VAT: w obu przepisach mówi się bowiem o świadczeniu usług „w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów”. Co za tym idzie, oba zwroty należy interpretować identycznie i odnosić jedynie do praktyk zawodowych - nie zaś do podmiotów leczniczych (bez względu na formę prowadzenia przez te podmioty działalności gospodarczej). Skoro więc w przytaczanej interpretacji uznano, że § 4 pkt 2 lit. f wskazanego tam rozporządzenia nie dotyczy lekarzy będących osobami fizycznymi prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą w formie podmiotu leczniczego, to analogiczny wniosek należy wysnuć w odniesieniu do art. 145b ust. 1 pkt 3 lit. d ustawy o VAT, mówiącego o obowiązku używania kas online. Jest to tym bardziej słuszne, że skoro na lekarzach udzielających świadczeń jako podmioty lecznicze w formie jednoosobowych działalności gospodarczych w ogóle nie spoczywa obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kas rejestrujących, to tym bardziej nie będzie na takich podmiotach spoczywać obowiązek wymiany kas fiskalnych na kasy online.

Dodać należy, że analogiczne brzmienie co § 4 pkt 2 lit. f wskazanego wyżej rozporządzenia z dnia 4 listopada 2014 r. ma obowiązujący obecnie § 4 ust. 1 pkt 2 lit. f rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. poz. 2519) - argumentacja ta w pełni zachowała więc swoją aktualność.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 ww. przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem, podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. z 2019 r., poz. 675). W art. 1 tej ustawy wprowadzono do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie rodzajach czynności – obowiązek stosowania kas rejestrujących on-line – w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

Art. 111 ust. 6a ustawy określa wymagania i zasady działania, którym powinny odpowiadać kasy on-line. W myśl przywołanego przepisu, kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas określonych w art. 111a ust. 3 (...).

Pojęcie „kasa fiskalna on-line” zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U 2019 r., poz. 816 ze zm.), który odwołuje się do treści znowelizowanej ustawy, wskazując, że przez kasę on-line rozumie się kasę, o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmie obowiązek posiadania kasy on-line.

Stosownie do zapisu art. 145a ust. 1 ustawy, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

W myśl art. 145b ust. 1 pkt 3 lit. d) ustawy, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 31 grudnia 2020 r. – do świadczenia usług w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów.

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy).

Zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 2 lit d) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r., poz. 1059) przedłuża się terminy, w których podatnicy w przypadku świadczenia usług w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług do dnia 30 czerwca 2021 r.

Powyższy przepis określa, że podatnicy ograniczeni są w możliwości prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii do dnia 30 czerwca 2021 r., jeśli świadczą usługi w zakresie opieki medycznej jako lekarze i lekarze dentyści.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest lekarzem i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w postaci przychodni. Wnioskodawczyni jest podmiotem leczniczym w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalność leczniczej, wpisanym do prowadzonego przez właściwego Wojewodę rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą.

Wnioskodawczyni nie prowadzi ani indywidualnej, ani grupowej praktyki lekarskiej (nie jest więc wpisana do rejestru praktyk zawodowych prowadzonego przez właściwą Izbę Lekarską).

W prowadzonej przez Wnioskodawczynię przychodni świadczenia opieki zdrowotnej na rzecz pacjentów są udzielane przez Wnioskodawczynię i przez lekarzy zatrudnionych na podstawie umowy o pracę oraz umowy cywilnoprawnej.

Wnioskodawczyni ewidencjonuje na kasie rejestrującej usługi udzielane odpłatnie pacjentom. Kasa ta nie umożliwia jednak połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas (nie jest tzw. kasą online).

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą obowiązku wymiany od 1 lipca 2021 r. posiadanych kas rejestrujących na kasy rejestrującej on-line.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2021 r., poz. 790 ze zm.) wykonywanie zawodu lekarza polega na udzielaniu przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, świadczeń zdrowotnych, w szczególności: badaniu stanu zdrowia, rozpoznawaniu chorób i zapobieganiu im, leczeniu i rehabilitacji chorych, udzielaniu porad lekarskich, a także wydawaniu opinii i orzeczeń lekarskich.

Działalność lecznicza lekarzy, zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2021 r., poz. 711 ze zm.) może być wykonywana w formie:

1. jednoosobowej działalności gospodarczej jako indywidualna praktyka lekarska, indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu wezwania, indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska, indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu wezwania, indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym prowadzącym ten zakład lub indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym prowadzącym ten zakład,
2. spółki cywilnej, spółki jawnej albo spółki partnerskiej jako grupowa praktyka lekarska.
   
   

W myśl art. 5 ust. 3 ustawy o działalności leczniczej wykonywanie zawodu w ramach praktyk zawodowych nie jest prowadzeniem podmiotu leczniczego.

O ile w przypadku praktyk zawodowych decydującym jest substrat osobowy, o tyle w przypadku podmiotów leczniczych oprócz zespołu osób niezbędny jest zespół składników majątkowych zorganizowanych w przedsiębiorstwo, za pomocą którego podmiot leczniczy wykonuje określony rodzaj działalności leczniczej. Cechą charakterystyczną wykonywania zawodu w formie praktyki lekarskiej jest więc udzielanie świadczeń zdrowotnych przez lekarza/lekarzy na własny rachunek i własną odpowiedzialność. Właśnie ta cecha odróżnia prowadzenie praktyki od podmiotu leczniczego, w którym lekarze wykonują zawód na podstawie stosunku prawnego zawartego z podmiotem leczniczym, udzielając świadczeń na rachunek i odpowiedzialność (wobec osób trzecich) podmiotu leczniczego.

Stosowanie do art. 4 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej, podmiotami leczniczymi są m.in. przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r., poz. 162) we wszystkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, (…) – w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej lekarze, pielęgniarki i fizjoterapeuci mogą wykonywać swój zawód w ramach działalności leczniczej na zasadach określonych w ustawie oraz w przepisach odrębnych, po wpisaniu do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, o którym mowa w art. 100.

Podmiot leczniczy prowadzący działalność w formie spółki prawa handlowego w zakresie usług opieki medycznej poprzez zatrudnionych lekarzy i lekarzy dentystów, na umowach o pracę i umowach cywilnoprawnych, nie podlega przepisom art. 145b ust. 1 pkt 3 lit. d) ustawy o VAT, gdyż przepis wyraźnie wskazuje, że obowiązek wymiany kasy rejestrującej na kasę rejestrującą on-line dotyczy tylko świadczenia usług w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów w ramach indywidualnej praktyki, a nie przez podmioty lecznicze.

Wykładnia normy zawarta w art. 145b ust. 1 pkt 3 lit. d) ustawy, w zw. z § 1 ust. 1 pkt 2 lit d) Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. wskazuje, że do stosowania kas fiskalnych on-line od dnia 1 lipca 2021 r. zobowiązani są lekarze i lekarze dentyści (osoby fizyczne).

Podmiot leczniczy prowadzący działalność w zakresie usług opieki medycznej poprzez zatrudnionych lekarzy i lekarzy dentystów, na umowach o pracę i umowach cywilnoprawnych, nie podlega przepisom art. 145b ust. 1 pkt 3 lit. d ustawy o VAT, gdyż przepis wyraźnie wskazuje, że obowiązek wymiany kasy rejestrującej na kasę rejestrującą on-line dotyczy tylko świadczenia usług w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów w ramach indywidualnej praktyki, a nie przez podmioty lecznicze.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni, która wykonuje jako lekarz jednoosobową działalność gospodarczą, i która nie prowadzi praktyki zawodowej, lecz udziela świadczeń pacjentom jako podmiot leczniczy osobiście jak i zatrudniając, dla celu udzielania tych świadczeń, innych lekarzy na podstawie umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych, nie ma zastosowania zapis art. 145b ust. 1 pkt 3 lit. d) ustawy. Zatem Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do wymiany aktualnie używanych kas rejestrujących na kasy fiskalne on-line.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.