Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.291.2021.2.ABU
z 15 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i 2 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 4 kwietnia 2021 r. (data wpływu 7 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismami z dnia 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021r.) oraz z dnia 12 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w działkach nr (…),
• nieprawidłowe - w zakresie wystawienia faktury dokumentującej ww. sprzedaż.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2021 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

Pismem z 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.) oraz pismem z dnia 12 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.) Zainteresowani uzupełnili wniosek w związku z wezwaniem z 28 maja 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.291.2021.1.ABU.

We wniosku uzupełnionym pismami z dnia 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.) oraz 12 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.) przez:

Zainteresowaną będącą stroną postępowania:

• Panią (…)Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
• Pana (…)

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

• Panią (…)

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Pani (…) jest właścicielem w udziale 4/6 jako współwłasność ustawowa majątkowa, wraz z synem: (…)– udział 1/6, córka (…)– udział 1/6 w nieruchomości nr: (…)położonej w miejscowości (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą nr (…)o powierzchni łącznej 4115 m².. Działki (…)oraz (…)nie są zabudowane budynkiem mieszkalnym oraz gospodarczym. Nieruchomość została nabyta w 1975 r. W dacie nabycia Pani (…)była w związku małżeńskim z (…). Mąż Pani (…) zmarł (…) października 2020 r. Aktem poświadczenia dziedziczenia z (…) listopada 2020 r. spadek po zmarłym mężu nabyli: (…) (żona) – 1/3 udziału, (…)r. – 1/3 udziału, (…). (córka) – 1/3 udziału. Działki były wykorzystywane do celów rolniczych, jako pole zasiewowe. Dla nieruchomości nie wydawano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz nie było miejscowego planu zagospodarowania Przestrzennego. Nieruchomość nie jest położona na terenie specjalnej sfery ekonomicznej. Nie jest przeznaczona do zalesienia. Spadkobiercy nie prowadzą działalności gospodarczej, nie są płatnikami podatku VAT. Nie prowadzą obrotu nieruchomościami. Posiadają inne nieruchomości do celów rolniczych. W styczniu 2020 r podpisana została umowa przedwstępna warunkowa przez (…)i jej nieżyjącego męża (…). Natomiast po śmierci (…) nie była podpisywana nowa umowa przedwstępna przez Spadkobierców. Jak wskazano udzielili Państwo 31 marca 2021 r. kupującemu pełnomocnictwa do wszystkich wymienionych we wniosku czynności, oraz w tym samym dniu podpisali Państwo aneks do umowy dzierżawy. Firma … S.A. uzyskała warunki zabudowy na obiekt usługowo-handlowy, na warunki techniczne i na media. Pierwsza decyzja o warunkach zabudowy wydana została na wniosek firmy (…) S.A. polegająca na budowie budynku handlowo-usługowego. W trakcie trwania umowy nieruchomość została podzielona na dwie działki (…) Nieruchomość gruntowa przed podpisaniem umowy z firmą (…) S.A. nie była przez Państwa ulepszana, np. przez doprowadzenie mediów do działki. W czasie trwania umowy przedwstępnej nie ponoszą Państwo nakładów finansowych na polepszenie nieruchomości. Cały wkład finansowy na cel budowy obiektu handlowo-usługowego ponosi zainteresowany. Firma … dokonała podziału nieruchomości (…)na działki o numerach (…) oraz uzyskała decyzje o warunkach zabudowy, uzyskała warunki techniczne dla nieruchomości na media. Badali zanieczyszczenia geologiczne, warunki geologiczne, zmianę linii energetycznej. Spółka wystąpiła z wnioskiem o pozwolenie na budowę w swoim imieniu za zgodą Państwa. W ostatnich 5 latach nie zbywali Państwo innych nieruchomości. Działka będzie dopiero sprzedana. Zatem przedstawiony opis dotyczy zdarzenia przyszłego.

Ponadto pismem z 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.) uzupełnili Państwo wniosek o następujące informacje:

1. W jaki sposób nabyta w drodze spadku nieruchomość była wykorzystywana przez Państwa od momentu nabycia spadku?
   Nieruchomość została nabyta w drodze spadku aktem poświadczenia dziedziczenia z (…)r. po zmarłym mężu (…). Mąż zmarł (…)października 2020 r. Spadek po mężu nabyliśmy: (…) (żona) – 1/3 udziału, (…) (syn) – 1/3 udziału, (…) (córka) – 1/3 udziału. Od momentu nabycia spadku nieruchomość nie była wykorzystywana do żadnych celów związanych z pracami gospodarczymi. Nieruchomość jest nieużytkowana.
   
2. Czy są Państwo rolnikami ryczałtowymi?
   Nie jesteśmy rolnikami ryczałtowymi, nie prowadzimy działalności gospodarczej, nie jesteśmy płatnikami i podatku VAT.
   
3. Czy podejmowali Państwo działania reklamowe w celu sprzedaży nieruchomości?
   Nie podejmowaliśmy działań reklamowych. W celu sprzedaży nieruchomości. Przedstawiciel firmy „(…)” skontaktował się z nami z propozycją kupna pod budynek handlowo-usługowy.
   
4. Jakie warunki zostały ustalone w umowie przedwstępnej dotyczącej sprzedaży działek będących przedmiotem pytania, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej prawo własności działki na nabywcę?
   W umowie przedwstępnej zostały ustalone warunki:
   
   • uzyskanie przez kupującego prawomocnej, ostatecznej, wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości,
   • uzyskanie przez kupującego prawomocnej, ostatecznej, wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości,
   • uzyskania przez kupującego prawomocnej, ostatecznej, wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ lub zarządcę drogi zezwalającej na lokalizację zjazdu na nieruchomość,
   • uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew obejmującego zgodę na dokonanie przez kupującego odpowiednich nasadzeń zamiennych,
   • niestwierdzenia ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości, skutkującego koniecznością rekultywacji,
   • potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia budynków,
   • dokonania podziału geodezyjnego nieruchomości, zgodnie z koncepcją kupującego,
   • wydania przez właściwy organ prawomocnej ostatecznej decyzji potwierdzającej podział oraz wydania wypisu z rejestru gruntów z wyrysem z mapy ewidencyjnej,
   • założenia odrębnych ksiąg wieczystych,
   • uzyskania przez kupującego warunków technicznych przyłączy,
   • uzyskania warunków usunięcia kolizji infrastruktury technicznej,
   • łącznego nabycia nieruchomości.
5. Czy pełnomocnik podejmując czynności opisane we wniosku działał w imieniu i na rzecz Państwa (Sprzedających), czy Nabywcy nieruchomości?
   Pełnomocnik „(…)” podejmując wszystkie decyzje na rzecz kupującego działał w swoim imieniu za naszą zgodą.
   
6. Na jakich warunkach zawarli Państwo z firmą (…) S.A. umowę dzierżawy działek mających być przedmiotem sprzedaży?
   Warunki dzierżawy – udostępnianie nieruchomości w celu przeprowadzenia badań gleby, podziału, pomiarów. Dzierżawę zawarto (…) stycznia 2020 r. Odnowiono 31 marca 2021 r. na 3 miesiące. Ustalono 50 zł za każdy miesiąc.
   
7. Co było powodem podziału działki?
   Nieruchomość w postaci działki numer (…)o obszarze 4.115.00 m²została podzielona na dwie działki (…). Z tego co Pani wie podmiot nie będący rolnikiem może nabyć do 3000 m² gruntu rolnego. Powierzchnię działek nabywanych nie sumuje się, przez co takich gruntów rolnych można kupić więcej, nawet położonych obok siebie. Przedstawiciel „(…) S.A.” informował Panią przed podpisaniem umowy przedwstępnej, że firma nie prowadzi działalności rolniczej i ten podział jest konieczny.
   
8. Co jest powodem sprzedaży działek?
   Powodem sprzedaży działek jest to, że znalazł się chętny na kupno oraz podeszły wiek właścicieli i zaniechanie jakichkolwiek prac rolniczych. W chwili podpisania umowy przedwstępnej Pani mąż miał 80 lat, Pani 75 lat. Dodatkowo na działkach przebiega linia energetyczna, która zniechęcała innych wcześniejszych zainteresowanych poprzez dodatkowe koszty przesunięcia słupów energetycznych.
   
9. Na jakie cele zostaną przeznaczone środki ze sprzedaży działki?
   Środki ze sprzedaży chce Pani przeznaczyć na remont domu, zabudowań, wymianę hydrauliki, centralnego ogrzewania, ogrodzenia utwardzenia podwórza, wymianę pokryć dachowych na budynkach gospodarczych. Z racji podeszłego wieku część środków przeznaczy Pani na podreperowanie zdrowia.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku ze zbyciem nieruchomości opisanej we wniosku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? Czy jest zwolniony z tego obowiązku?
2. Jeśli transakcja będzie podlegać opodatkowaniu to jaką stawką?
3. Czy fakturę wystawia Pani wspólnie z synem i córką, czy osobno?
   
   

Państwa stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.):

Uważają Państwo, że zbycie nieruchomości nie podlega opodatkowaniu od towarów i usług. Są Państwo osobami nie prowadzącymi działalności gospodarczej. Syn i córka także nie prowadzą działalności gospodarczej. Twierdzą Państwo, że działania związane ze sprzedażą nastąpiły w ramach zwykłego zarządzania majątkiem osobistym. Z opisanego stanu faktycznego nie wynika że działają Państwo jak osoby, których celem jest osiągnięcie zysku. Nie jesteście Państwo płatnikami podatku VAT. Nie jesteście Państwo rolnikami ryczałtowymi. Transakcja nie powinna podlegać opodatkowaniu, jakąkolwiek stawką VAT. W związku z tym nie powinniście Państwo wystawić faktur wspólnie oraz osobno.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie ceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w działkach nr (…),
• nieprawidłowe - w zakresie wystawienia faktury dokumentującej ww. sprzedaż.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym. Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Ponadto, zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli, o czym stanowi art. 198 Kodeksu cywilnego. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego przez Państwa we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowych udziałów w działkach podejmowali/będą Państwo podejmowali aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Państwa za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczeń C-180/10 i C-181/10 wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, regulują przepisy Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego). Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że udziały w działkach (…) będące przedmiotem zapytania nabyli Państwo w drodze spadku dnia (…) listopada 2020 r. została podpisana umowa przedwstępna pod określonymi warunkami. Natomiast 31 marca 2021 r. udzielone zostało pełnomocnictwo dla Kupującej na podstawie, którego upoważnili Państwo Kupującą do:

• dokonania podziału nieruchomości,
• uzyskania decyzji o warunkach zabudowy,
• uzyskania warunków technicznych dla nieruchomości na media,
• przeprowadzenia badań geologicznych,
• zmiany linii energetycznej,
• wystąpienia o pozwolenie na budowę dla budynku handlowo-usługowego.
  
  

Kupująca za Państwa zgodą dokonała już podziału nieruchomości (…) na działki o numerach (…) oraz uzyskała decyzje o warunkach zabudowy, uzyskała warunki techniczne dla nieruchomości na media. Badała zanieczyszczenia geologiczne, warunki geologiczne, zmianę linii energetycznej. Spółka wystąpiła z wnioskiem o pozwolenie na budowę w swoim imieniu za zgodą Państwa.

Ponadto 21 marca 2021 r. podpisali Państwo aneks do umowy dzierżawy przedmiotowych udziałów w działkach nr (…)

Rozpatrując Państwa wątpliwości dotyczące uznania sprzedaży udziałów w działkach nr (…)i (…)za niedokonaną w ramach działalności gospodarczej należy wziąć pod uwagę całokształt działań związanych z planowaną sprzedażą.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w sprawie należy stwierdzić, że decydujące znaczenie w tej sytuacji ma fakt udzielenia Kupującej nieruchomość pełnomocnictwa celem dokonywania za Państwa zgodą szeregu czynności wskazanych w pełnomocnictwie z działkami, które będą przedmiotem sprzedaży. Zatem udzielenie przez Państwa pełnomocnictwa Kupującej do dokonania podziału nieruchomości, uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, uzyskania warunków technicznych dla nieruchomości na media, przeprowadzenia badań geologicznych, zmiany linii energetycznej, wystąpienia o pozwolenie na budowę dla budynku handlowo-usługowego przez nabywcę jest przejawem ściśle profesjonalnej i zorganizowanej aktywności.

W konsekwencji, przedstawiona we wniosku aktywność Państwa wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do opisanych działek, a zaistniały ciąg zdarzeń wskazuje na Państwa aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wskazać tu należy, że mimo iż działania mające na celu uzyskanie warunków technicznych, decyzji administracyjnych i innych dokumentów nie będą podejmowane bezpośrednio przez Państwa, ale przez osobę trzecią (pełnomocnika), nie oznacza to, że pozostaną bez wpływu na Państwa sytuację prawną. Bowiem, pomimo że ww. czynności dokonywane będą przez pełnomocnika, to aby takie czynności mogły być poczynione, to faktyczni właściciele nieruchomości muszą wystąpić z wnioskiem lub udzielić stosownych pełnomocnictw, tak aby mógł on działać w Państwa imieniu. Jak wskazano wyżej, udzieli Państwo stosownego pełnomocnictwa. Zatem, osoba trzecia dokonując ww. działań, uatrakcyjni działki będące nadal Państwa własnością. Należy przyjąć, że działania te będą dokonywane za Państwa pełną zgodą, skoro jesteście Państwo nadal właścicielami ww. udziałów w działkach i wpłyną one generalnie na podniesienie atrakcyjności tych działek jako towaru i w efekcie na wzrost jej wartości.

Zatem, jak wynika z powyższych przepisów, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie, w związku z udzieleniem Kupującej pełnomocnictwa, czynności wykonane przez Kupującą wywołają skutki bezpośrednio w Państwa sferze prawnej (mocodawców). Pomimo udzielenia przez Państwa pełnomocnictwa Kupującej, stroną podejmowanych czynności będą Państwo, a nie Kupująca. Kupująca, jako osoba upoważniona przez Państwa, nie działa we własnym imieniu, lecz w imieniu Państwa.

Ponadto z opisu sprawy wynika, że w dniu 21 marca 2021 r. zawarli Państwo z Kupującą również aneks do umowy dzierżawy przedmiotowych udziałów w działkach. Umowa została zawarta na okres do 3 miesięcy. Dzierżawa miała charakter odpłatny, a stroną umowy byli Państwo.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

Zatem dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Dzierżawa przez Państwa przedmiotowych działek spowodowała, że straciły one charakter majątku prywatnego. Wykorzystywanie przez Państwa w sposób ciągły dla celów zarobkowych przedmiotowych działek spowodowało, że działki były wykorzystywane w prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, powołane regulacje ustawy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, iż w niniejszej sprawie wystąpią okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż przez Państwa udziałów w działkach nr (…) i (…) będzie dostawą dokonywaną przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatników podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym, sprzedaż przez Państwa udziałów w działkach nr (…) będzie stanowić zdefiniowaną w art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Państwa w tej części jest nieprawidłowe.

Przechodząc do opodatkowania opisanej dostawy gruntów niezabudowanych w pierwszej kolejności należy ustalić czy dostawa może korzystać ze zwolnienia z podatku.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza „każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

W analizowanym przypadku jak wskazali Państwo we wniosku, Firma (…) S.A. uzyskała decyzje o warunkach zabudowy na obiekt usługowo-handlowy, uzyskała warunki techniczne dla nieruchomości na media, warunki geologiczne, zmianę linii energetycznej. Spółka wystąpiła z wnioskiem o pozwolenie na budowę w swoim imieniu za zgodą Państwa.

Tym samym jak wynika z opisu sprawy, ww. działki stanowią teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie ich sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, weszli Państwo w posiadanie przedmiotowej nieruchomości na podstawie Aktu poświadczenia dziedziczenia. Z uwagi na okoliczność, że nabycie nieruchomości z której powstały działki o nr (…)będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, nie można uznać, że nie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. W takiej sytuacji nie można mówić, że przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości, lub że takie prawo jej nie przysługiwało. Ponadto jak Państwo wskazują w dniu 31 marca 2021 r. podpisali Państwo z Kupującą aneks do umowy dzierżawy na okres 3 miesięcy. Tym samym działki te nie będą wykorzystywane przez Państwa od momentu nabycia do momentu sprzedaży wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku VAT.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że dostawa przez Państwa – udziałów w działkach o nr (…) nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, iż nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż przez Państwa udziałów w działkach o nr (…) będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy, a zatem będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług wg stawki właściwej dla przedmiotu dostawy.

Zatem Państwa stanowisko dotyczące pytania Nr 1 w zakresie opodatkowania i możliwości korzystania ze zwolnienia przy sprzedaży udziałów w działkach o nr (…) jest nieprawidłowe.

W dalszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy powinni Państwo udokumentować fakturą VAT wartość transakcji sprzedaży Nieruchomości wyłącznie w części przypadającej na każdego z współwłaściciela.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W świetle art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Jednakże nie ma przeszkód, aby w powyższych sytuacjach podatnik wystawiał fakturę.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie z tytułu sprzedaży udziałów w przedmiotowych działkach, będą Państwo podmiotami dokonującymi czynności opodatkowanych tym podatkiem i będą występować w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Nabywcą działek będzie czynny podatnik podatku od towarów i usług. Zatem jako podatnicy podatku VAT powinni Państwo odrębnie wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż dotyczącą udziałów w działkach o nr (…) i uwzględnić na fakturze tylko udział stanowiący swoją własność wg posiadanego udziału w gruncie..

W związku z powyższym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 jest nieprawidłowe.

Ponadto zaznacza się, że odnośnie stanowiska dotyczącego sformułowanego pytania Nr 2 w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy udziałów w przedmiotowych działkach zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwo i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.