Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.326.2021.3.AP
z 21 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2021 r. (data wpływu 12 marca 2021 r.), uzupełnionym pismami z dnia 1 czerwca 2021 r. (data wpływu 2 czerwca 2021 r.) oraz z dnia 8 lipca 2021 r. (data wpływu 9 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczania przez dłużnika nieuregulowanych świadczeń pieniężnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczania przez dłużnika nieuregulowanych świadczeń pieniężnych.

W dniu 2 czerwca 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 1 czerwca 2021 r. Następnie, w dniu 9 lipca 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 8 lipca 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni, zwana dalej: „podatnikiem”, „stroną”, „wspólnikiem”, jest wspólnikiem Spółki jawnej - … Spółka jawna z siedzibą w …, zwanej dalej w skrócie: „Spółką”, prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie regeneracji części zamiennych do pojazdów samochodowych. Spółka jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dochód uzyskany przez stronę jako wspólnika Spółki jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19%. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych strona jest zobowiązana płacić kwartalnie. W roku podatkowym 2020 i w roku podatkowym 2021 oraz latach podatkowych następnych Spółka jest zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych rozporządzeniem z dnia 26 sierpnia 2003 r.

Zdarzyło się w 2020 r. i zdarza się aktualnie z powodu złej sytuacji gospodarczej, że Spółka nie opłaca w terminie 90 dni określonym na fakturze lub umowie, zobowiązań tytułu nabytych towarów i usług związanych z zakresem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej i powyższy fakt ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W przypadku, gdy Spółka ureguluje ww. zobowiązanie przed dniem 30 kwietnia, po zakończeniu roku podatkowego, lecz nie później niż na dzień złożenia przez Wnioskodawczynię zeznania podatkowego, Spółka ewidencjonuje zwiększenie kosztów na podstawie dowodu księgowego wystawionego pod datą uregulowania zaległego zobowiązania. Wszelkie nieuregulowane zobowiązania skorygowane w trybie art. 26i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych strona zamierza wykazać w załączniku PIT/WZ, zwanym dalej: „załącznikiem do zeznania podatkowego”, składanym w załączeniu do zeznania podatkowego PIT-36L za dany rok podatkowy, miesięcznych.

Wspólnikami Spółki jawnej są wyłącznie dwie osoby fizyczne, a Wnioskodawczyni posiada 50% udziału w przychodach, kosztach i dochodach Spółki jawnej.

W piśmie z dnia 1 czerwca 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że jest wspólnikiem Spółki jawnej od dnia 31 grudnia 2011 r., która to Spółka jawna powstała z przekształcenia Spółki cywilnej w Spółkę jawną z dniem 2 grudnia 2002 r. Spółka jawna została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego z dniem 13 grudnia 2002 r. i od ww. daty Spółka prowadzi działalność gospodarczą.

Nieopłacone przez Spółkę jawną wydatki (zobowiązania) udokumentowane fakturami dotyczą nabywanych w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę towarów (materiałów) związanych z naprawą pojazdów samochodowych oraz usług, np. nabycie usługi naprawy kompresora, nabycie usług od firmy … Sp. z o.o. w zakresie uzdatnienia i dostarczenia wody pitnej oraz usługi w zakresie odprowadzenia i oczyszczania ścieków.

Koszty opisane we wniosku przez stronę, stanowią koszty uzyskania przychodu w ramach prowadzonej przez Spółkę jawną działalności gospodarczej, a ich poniesienie zostało udokumentowane fakturami.

Wydatki związane z płatnościami, o których mowa we wniosku, stanowią dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki związane z płatnościami, o których mowa we wniosku, mają związek z osiągnięciem, zachowaniem, zabezpieczeniem źródła przychodów w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jawną, w ramach której Wnioskodawczyni uzyskuje udział w przychodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, w przypadku Spółki jawnej, której to Spółki jest wspólnikiem, przy zastosowaniu „ulgi na złe długi” w podatku dochodowym od osób fizycznych, Spółka sprawdza, czy łącznie spełnione zostaną określone warunki wymienione w art. 26i ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które to warunki, zgodnie z art. 26i ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są następujące:

1. dłużnik na ostatni dzień złożenia zeznania podatkowego nie będzie, nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub likwidacji;
2. od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły oraz nie upłyną 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa, a w przypadku, gdy rok kalendarzowy, w którym wystawiono fakturę (rachunek), jest inny niż rok kalendarzowy, w którym zawarto umowę - gdy nie upłynęły oraz nie upłyną 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego późniejszej z tych czynności;
3. transakcja handlowa została zawarta i będzie zawarta w ramach działalności wierzyciela i działalności dłużnika, a dochody z jej uzyskane podlegają i będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Uzyskany przez stronę udział w przychodach Spółki jawnej, której strona jest wspólnikiem, został i zostanie w przyszłości zaliczony przez Wnioskodawczynię do przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W roku podatkowym, którego dotyczy lub będzie dotyczyć obowiązek zaliczenia nieopłaconych wydatków do przychodów podlegających opodatkowaniu (sprawa nie dotyczy ulgi na złe długi tylko zwiększenia podstawy opodatkowania), minął lub też w przyszłości minie, termin 90 dni od ustalonego wcześniej terminu płatności (zawartego w fakturze, rachunku lub umowie).

W przedmiotowej sprawie nie został dotrzymany, a w przypadku zdarzenia przyszłego nie będzie dotrzymany, ustalony wcześniej termin płatności.

Na dzień złożenia deklaracji (zeznania podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych), wierzytelności pozostały, a w przypadku zdarzenia przyszłego pozostaną, nieuregulowane oraz nie zostały zbyte, a w przypadku zdarzenia przyszłego nie zostaną zbyte, do ww. terminu.

W przypadku stanu faktycznego nie upłynęły, a w przypadku zdarzenia przyszłego nie upłyną, dwa lata od końca roku kalendarzowego, w którym wystawiono fakturę (rachunek) lub zawarto umowę dokumentującą wierzytelności.

Na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia deklaracji (zeznania) podatkowego dłużnicy nie byli, a w przypadku zdarzenia przyszłego dłużnicy nie będą, w trakcie likwidacji, postępowania upadłościowego lub postępowania restrukturyzacyjnego.

W piśmie z dnia 8 lipca 2021 r., stanowiącym ponowne uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że nie spełnia i nie będzie w przyszłości spełniać warunków (przesłanek) wynikających z art. 52q ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którymi zwalnia się z obowiązku, o którym mowa w art. 44 ust. 17 pkt 2 i ust. 23 oraz art. 26i ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, odpowiednio za poszczególne okresy rozliczeniowe lub rok podatkowy, w których spełnione zostały łącznie, następujące warunki:

1. w danym roku podatkowym obowiązywał stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19;
2. uzyskane przez podatnika, odpowiednio w danym okresie rozliczeniowym lub w roku podatkowym przychody, o których mowa w art. 14, są niższe o co najmniej 50% w stosunku do analogicznego okresu poprzedniego roku podatkowego, a w przypadku podatnika, który rozpoczął prowadzenie działalności w roku poprzedzającym rok podatkowy - w stosunku do uzyskanych w tym roku średnich przychodów;
3. podatnik poniósł odpowiednio w dany okresie rozliczeniowym lub roku podatkowym negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy na Wnioskodawczyni spoczywał obowiązek w roku podatkowym 2020 ujęcia i zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz obowiązek zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu za rok 2020, wraz z obowiązkiem wykazania tychże zobowiązań także w załączniku do zeznania podatkowego, z tytułu nieuregulowanych zobowiązań dotyczących poniesionych przez Spółkę jawną wydatków na zakup towarów i usług, zaliczonych przez Wnioskodawczynię do kosztów uzyskania przychodu, w przypadku, gdy ww. zobowiązania nie zostaną uregulowane przez Spółkę w terminie 90 dni, określonym na fakturze lub w umowie?
2. Czy na Wnioskodawczyni będzie spoczywał obowiązek w roku podatkowym 2021 i w latach podatkowych następnych, ujęcia i zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz obowiązek zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu, wraz z obowiązkiem wykazania tychże zobowiązań także w załączniku do zeznania podatkowego, z tytułu nieuregulowanych zobowiązań dotyczących poniesionych przez Spółkę jawną wydatków na zakup towarów i usług, zaliczonych przez Wnioskodawczynię do kosztów uzyskania przychodu, w przypadku, gdy ww. zobowiązania nie zostaną uregulowane przez Spółkę w terminie 90 dni, określonym na fakturze lub w umowie?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni (przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 1 czerwca 2021 r.):

Ad. 1

Zgodnie z art. 26i ustawy o podatku od osób fizycznych, na stronie spoczywa obowiązek zmniejszenia kosztów uzyskania oraz obowiązek zaewidencjonowania ww. zmniejszenia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, z tytułu nieuregulowania zobowiązań za nabyte towary i usługi zaliczone do kosztów uzyskania przychodu wydatków na zakup towarów i usług, w przypadku, gdy ww. zobowiązania nie zostaną uregulowane przez Spółkę w terminie 90 dni, określonym na fakturze lub w umowie.

Zdaniem jednak Wnioskodawczyni, z uwagi na pandemię oraz mając za podstawę przepisy ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1842, z późn. zm.), powyższy obowiązek nie powinien dotyczyć 2020 r., gdyż trudna sytuacja finansowa Spółki w trakcie pandemii zmuszała ją do nieopłacania niektórych zobowiązań w terminie.

Dlatego też, reasumując powyższe należy uznać, że na Wnioskodawczyni nie będzie spoczywał obowiązek w roku podatkowym 2020 ujęcia i zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu, wraz z obowiązkiem wykazania tychże nieuregulowanych zobowiązań także w załączniku do zeznania podatkowego, z tytułu nieuregulowanych zobowiązań dotyczących poniesionych wydatków przez Spółkę na zakup towarów i usług związanych działalnością gospodarczą, zaliczonych przez Wnioskodawczynię do kosztów uzyskania przychodu, w przypadku, gdy ww. zobowiązania nie zostaną uregulowane przez Spółkę w terminie 90 dni, określonym na fakturze lub w umowie.

Ad. 2

Zgodnie z art. 26i ustawy o podatku od osób fizycznych, na stronie spoczywa obowiązek zmniejszenia kosztów uzyskania oraz obowiązek zaewidencjonowania ww. zmniejszenia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, z tytułu nieuregulowania zobowiązań za nabyte towary i usługi zaliczone do kosztów uzyskania przychodu wydatków na zakup towarów i usług, w przypadku, gdy ww. zobowiązania nie zostaną uregulowane przez Spółkę w terminie 90 dni określonym na fakturze lub w umowie.

Zdaniem jednak Wnioskodawczyni, z uwagi na pandemię oraz mając za podstawę przepisy ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1842, z późn. zm.), powyższy obowiązek nie powinien dotyczyć 2020 r. i 2021 r. lub lat podatkowych następnych w trakcie trwania pandemii, gdyż trudna sytuacja finansowa Spółki w trakcie pandemii zmusza ją do nieopłacania niektórych zobowiązań w terminie.

Dlatego też, reasumując powyższe należy uznać, że na Wnioskodawczyni nie będzie spoczywał obowiązek w roku podatkowym 2021 i w latach podatkowych następnych, ujęcia i zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu, wraz z obowiązkiem wykazania tychże nieuregulowanych zobowiązań także w załączniku do zeznania podatkowego, z tytułu nieuregulowanych zobowiązań dotyczących poniesionych w przyszłości wydatków na zakup towarów i usług związanych działalnością gospodarczą, zaliczonych przez Wnioskodawczynię do kosztów uzyskania przychodu, w przypadku, gdy ww. zobowiązania nie zostaną uregulowane przez Spółkę w terminie 90 dni, określonym na fakturze lub w umowie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Z dniem 1 stycznia 2020 r. do ustawy o podatku dochodowym dodane zostały, m.in. przepisy określające obowiązek podatkowego rozliczania (tj. zwiększania podstawy opodatkowania, zmniejszania straty podatkowej albo zwiększania ryczałtu) przez dłużników nieuregulowanych świadczeń pieniężnych.

Od 1 stycznia 2020 r. art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1649) do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.) wprowadzono przepisy szczególne mające na celu rozpoznawanie skutków w podatku dochodowym tzw. „złych długów”, tj. art. 26i.

Zgodnie z art. 26i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawa obliczenia podatku ustalona zgodnie z art. 26 ust. 1, art. 30c ust. 2 lub art. 30ca ust. 3 oraz po uprzednim odliczeniu kwot określonych w art. 26e:

1. może być zmniejszona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;
2. podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.
   
   

Jeżeli podatnik poniósł stratę ze źródła, z którym związana jest transakcja handlowa w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, kwota straty:

1. może być zwiększona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;
2. podlega zmniejszeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie (art. 26i ust. 2 ustawy o PIT).
   
   

W myśl art. 52q ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwalnia się z obowiązku, o którym mowa w art. 44 ust. 17 pkt 2 i ust. 23 oraz art. 26i ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, odpowiednio za poszczególne okresy rozliczeniowe lub rok podatkowy, w których spełnione zostały łącznie następujące warunki:

1. w danym roku podatkowym obowiązywał stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19;
2. uzyskane przez podatnika odpowiednio w danym okresie rozliczeniowym lub roku podatkowym przychody, o których mowa w art. 14 są niższe o co najmniej 50% w stosunku do analogicznego okresu poprzedniego roku podatkowego, a w przypadku podatnika, który rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w roku poprzedzającym rok podatkowy - w stosunku do uzyskanych w tym roku średnich przychodów;
3. podatnik poniósł odpowiednio w danym okresie rozliczeniowym lub roku podatkowym negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19.
   
   

Jak wynika z uzasadnienia do ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych (druk 3475): „w zakresie podatków dochodowych, zarówno od osób fizycznych, jak i od osób prawnych, ustawa przewiduje wprowadzenie przepisów szczególnych mających na celu rozpoznawanie skutków w podatku dochodowym, tzw. „złych długów”. (...) Na dłużnika z kolei, w celu pobudzenia impulsu nakierowanego na regulowane jego zobowiązań gospodarczych, projekt przewiduje nałożenie obowiązku doliczenia do podstawy opodatkowania zaliczanej do kosztów uzyskania przychodu wartości zobowiązania. W przypadku uregulowania zobowiązania dłużnik będzie miał prawo do korekty zwrotnej w rozliczeniu za okres, w którym zobowiązanie to zostanie uregulowane”.

Zatem, ulga na złe długi to możliwość dokonania korekty podatku przez wierzyciela w razie nieuregulowania płatności, a jednocześnie obowiązek analogicznej korekty po stronie dłużnika. W przypadku podatku dochodowego ulga na złe długi oznacza zatem zmniejszenie oraz odpowiednio zwiększenie podstawy opodatkowania o fakturę, która nie została opłacona po upływie 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze lub w umowie. Wierzyciele mają możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności, która nie została uregulowana lub zbyta. Dłużnicy natomiast dokonują zwiększenia podstawy opodatkowania o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania, które nie zostało uregulowane.

Ulga na złe długi w podatku dochodowym od osób fizycznych jest możliwa po stronie wierzyciela i obowiązkowa po stronie dłużnika, gdy:

• dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
  

• nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wystawiono fakturę;
  

• transakcja została zawarta w ramach działalności wierzyciela i dłużnika, z których dochody są opodatkowane podatkiem dochodowym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Natomiast jak wynika z cytowanego art. 52q ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwalnia się z obowiązku stosowania przepisów dotyczących, tzw. złych długów podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, którzy obowiązani są do zwiększania dochodu będącego podstawą obliczenia należnych zaliczek (miesięcznych i kwartalnych) z pozarolniczej działalności gospodarczej o niezapłacone w terminie zobowiązania. Ze zwolnienia z tego obowiązku będą mogli skorzystać podatnicy, których przychody osiągnięte w okresach rozliczeniowych (miesięcznych albo kwartalnych) w stosunku do analogicznych okresów w roku poprzedzającym rok podatkowy zmniejszą się o co najmniej 50%. Zobowiązania, które nie zostaną uregulowane w trakcie roku i przed złożeniem zeznania rocznego, podatnicy ci uwzględnią w zeznaniu na podstawie art. 26i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest wspólnikiem Spółki jawnej. Zdarzyło się w 2020 r. i zdarza się aktualnie z powodu złej sytuacji gospodarczej, że Spółka nie opłaca w terminie 90 dni określonym na fakturze lub umowie, zobowiązań z tytułu nabytych towarów i usług związanych z zakresem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej i powyższy fakt ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W przypadku, gdy Spółka ureguluje ww. zobowiązanie przed dniem 30 kwietnia, po zakończeniu roku podatkowego, lecz nie później niż na dzień złożenia przez Wnioskodawczynię zeznania podatkowego, Spółka ewidencjonuje zwiększenie kosztów na podstawie dowodu księgowego wystawionego pod datą uregulowania zaległego zobowiązania. Wszelkie nieuregulowane zobowiązania skorygowane w trybie art. 26i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych strona zamierza wykazać w załączniku PIT/WZ, zwanym dalej: „załącznikiem do zeznania podatkowego”, składanym w załączeniu do zeznania podatkowego PIT-36L za dany rok podatkowy. Wnioskodawczyni nie spełnia warunków/przesłanek wynikające z art. 52q ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że Spółka jawna, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, jako dłużnik, który nie uregulował należności w okresie 90 dni od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, ma obowiązek zwiększyć podstawę obliczenia podatku o wartość tej należności lub jej części albo zmniejszyć poniesioną stratę, jest to „działanie” na podstawie opodatkowania lub stracie, a nie na kosztach uzyskania przychodów.

Podkreślenia wymaga fakt, że w rozporządzeniu w sprawie PKPiR brak jest regulacji odnoszących się do zapisów związanych z zatorami płatniczymi. Zatem, przepisy nie zabraniają dokonywania zapisów technicznych w księdze, których celem byłoby późniejsze przeniesienie ich do załącznika PIT/WZ.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika jednak, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowanie zwolnienie z obowiązku zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub strat w związku z nieuregulowanymi wierzytelnościami o zapłatę świadczenia pieniężnego z tytułu transakcji handlowej (art. 52q ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym nie będzie na Niej spoczywał obowiązek w roku podatkowym 2020 i 2021, ujęcia i zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu, wraz z obowiązkiem wykazania tychże nieuregulowanych zobowiązań także w załączniku do zeznania podatkowego, z tytułu nieuregulowanych zobowiązań dotyczących poniesionych w przyszłości wydatków na zakup towarów i usług związanych działalnością gospodarczą, zaliczonych przez Wnioskodawczynię do kosztów uzyskania przychodu, w przypadku, gdy ww. zobowiązania nie zostaną uregulowane przez Spółkę w terminie 90 dni, określonym na fakturze lub w umowie, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.