Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.88.2021.4.DR
z 16 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 23 marca 2021 r. (data wpływu – 29 marca 2021 r.), uzupełnionym 20 maja 2021 r. oraz 7 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży Nieruchomości:

• w części dotyczącej opodatkowania sprzedaży Nieruchomości podatkiem od czynności cywilnoprawnych – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej możliwości ubiegania się o zwrot nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży Nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 17 czerwca 2021 r. Znak: 0114-KDIP4-2.4012.186.2021.2.KS, 0111-KDIB2-2.4014.88.2021.3.DR, wezwano Zainteresowanego będącego stroną postępowania do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 7 lipca 2021 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Pana K. B. (Wnioskodawca 1);
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (Wnioskodawca 2);

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca 1 (Zainteresowany będący stroną postępowania, dalej nazywany „Wnioskodawcą 1”) w 1996 r. otrzymał w darowiźnie od rodziców nieruchomość o powierzchni około 1 ha (dalej „Otrzymana nieruchomość"). Otrzymana nieruchomość składała się z dwóch działek ewidencyjnych. Na Otrzymanej nieruchomości znajdował się dom (obecnie wyburzony).

Wnioskodawca 1 pozostaje w związku małżeńskim. Wnioskodawca 1 nabył jednak Otrzymaną nieruchomość do majątku osobistego i nie zawierał umowy majątkowej małżeńskiej rozszerzającej ustrój wspólności ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej na Nieruchomość.

Po nabyciu Otrzymanej nieruchomości Wnioskodawca 1 do 2014 r. wykorzystywał ją do kontynuowania działalności ogrodniczej (przede wszystkim uprawy kwiatów i warzyw).

Od otrzymania darowizny przez Wnioskodawcę 1 minęło już 25 lat. W tym czasie otoczenie Otrzymanej nieruchomości znacznie się zmieniło. W momencie zawarcia umowy darowizny były to tereny podmiejskie, niezurbanizowane. Z biegiem lat wokół powstawało coraz więcej osiedli mieszkalnych. Spowodowało to, że Otrzymana nieruchomość coraz mniej nadawała się do prowadzenia działalności rolniczej, np. ze względu na zanieczyszczenie powietrza. Jednocześnie do Wnioskodawcy zaczęły zgłaszać się podmioty wykazujące wstępne zainteresowanie nabyciem otrzymanej nieruchomości.

Tereny na których znajduje się Otrzymana nieruchomość do dziś nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca 1 nie podejmował działań mających na celu objęcie nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca 1 nie podejmował działań mających na celu uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy.

Wnioskodawca 1 nie podejmował także innych działań mających umożliwienie prowadzenia na Otrzymanej nieruchomości inwestycji budowlanych. Takie działania podejmowały natomiast podmioty potencjalnie zainteresowane nabyciem nieruchomości. Chciały one bowiem zweryfikować, czy Otrzymana nieruchomość będzie mogła być wykorzystana do planowanych przez nie inwestycji budowlanych. W ramach takich działań m.in. została wydana w 2008 r. decyzja o warunkach zabudowy, która później została przeniesiona na inny podmiot. Wnioskodawca nie miał wpływu na te działania, ponieważ przepisy prawa administracyjnego pozwalają wystąpić o decyzję o warunkach zabudowy nie tylko właścicielowi gruntów, ale także innym podmiotom (np. w celu zweryfikowania, czy planowana przez nie inwestycja budowlana może zostać zrealizowana i czy w ogóle celowe jest przystąpienie do negocjacji z właścicielem w celu zakupu nieruchomości).

Wydana w 2008 r. decyzja o warunkach zabudowy nie była jedyną. Później została wydana jeszcze inna, która jednak do dziś nie stała się prawomocna (sprawa oczekuje na rozpatrzenie przez sąd).

W 2014 r. zatwierdzony został podział geodezyjny nieruchomości. W wyniku tego podziału Otrzymana Nieruchomość została podzielona na 4 działki ewidencyjne. Podział został dokonany, ponieważ do Wnioskodawcy 1 zgłosił się podmiot, który wskazał, iż jest zainteresowany zakupem terenów z bezpośrednim dostępem do drogi i zaoferował satysfakcjonującą dla Wnioskodawcy 1 cenę. W związku z tym wydzielone zostały działki obejmujące tereny, które miały być przedmiotem transakcji (która doszła do skutku w 2015 r.).

Po tej transakcji Wnioskodawca 1 pozostał właścicielem nieruchomości (dalej „Nieruchomość”) składającej się z dwóch działek ewidencyjnych:

1. o powierzchni 3018 m²,
2. o powierzchni 3007 m².
   
   

Nieruchomość jest niezabudowana. Nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Jak wskazano wyżej, w 2008 r. została wydana prawomocna decyzja o warunkach zabudowy obejmująca Nieruchomość. Później doszło jednak do podziału Otrzymanej nieruchomości na 4 działki ewidencyjne (w momencie wydania w 2008 r. decyzji o warunkach zabudowy Otrzymana nieruchomość składała się z dwóch działek ewidencyjnych).

Później, już po podziale Otrzymanej nieruchomości, została wydana kolejna decyzja o warunkach zabudowy. Jest ona jednak nieprawomocna (sprawa oczekuje na rozpatrzenie sądzie).

W 2015 r. Wnioskodawca 1 rozważał możliwość podziału Nieruchomości na mniejsze działki. W związku z tym zawarł z siostrą (właścicielką sąsiedniej nieruchomości) umowę przedwstępną. Umowa nigdy nie została zrealizowana (podobnie jak podział Nieruchomości na mniejsze działki). Wnioskodawca 1 nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W dniu 23 lutego 2021 r. Wnioskodawca 1 sprzedał Nieruchomość (obie działki ewidencyjne) Wnioskodawcy 2 (Zainteresowany niebędący stroną postępowania). Wnioskodawca 2 nabył nieruchomość w celu realizacji projektu deweloperskiego, czyli w celu prowadzenia działalności opodatkowanej VAT i niekorzystającej ze zwolnienia z VAT. Wnioskodawca 2 jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

W umowie sprzedaży z 23 lutego 2021 r. (dalej „Umowa”) Wnioskodawca 1 oraz Wnioskodawca 2 (dalej „Strony”) wskazali, że potwierdzą w formie interpretacji indywidualnej, czy zawarta przez Strony Umowa sprzedaży nie podlega opodatkowaniu VAT. W konsekwencji Strony występują z niniejszym wnioskiem wspólnym o interpretację.

W Umowie Strony ustaliły, że w przypadku uznania, iż transakcja podlega opodatkowaniu VAT i nie korzysta ze zwolnienia Wnioskodawca 1 wystawi prawidłową fakturę dokumentującą sprzedaż (dalej „Faktura”) z wykazaną kwotą VAT (przy czym ustalona w Umowie cena zostaje uznana za cenę netto). Wnioskodawca 2 uiścił podatek od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia Umowy.

Zainteresowani uzupełnili opis stanu faktycznego o dwa zdarzenia dotyczące Wnioskodawcy 1. Wynika to jedynie z ostrożności procesowej, ponieważ w ocenie Wnioskodawców nie mają one wpływu na sposób odpowiedzi na pytania zadane we wniosku.

W 2008 r. Wnioskodawca 1 zawarł przedwstępną umowę sprzedaży otrzymanej w darowiźnie Nieruchomości (wówczas składającej się z dwóch działek ewidencyjnych). Nie doszło jednak do zawarcia umowy przenoszącej własność.

W 2016 r. Wnioskodawca 1 zawarł umowę nazwaną przez strony „Umowa o wspólnej realizacji przedsięwzięcia developerskiego”. Umowa została zawarta z osobą fizyczną posiadającą doświadczenie w realizacji przedsięwzięć deweloperskich oraz będącą wspólnikiem w spółkach deweloperskich oraz spółce realizującej roboty budowlane.

Zgodnie z umową wspólne przedsięwzięcie miało obejmować w szczególności:

1. powołanie spółki do realizacji wspólnego przedsięwzięcia deweloperskiego (dalej — „Spółka”),
   
2. zawarcie umowy przedwstępnej nabycia Nieruchomości przez Spółkę,
   
3. uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy na Nieruchomości,
   
4. opracowanie dokumentacji projektowej oraz uzyskanie pozwoleń na budowę oraz innych decyzji niezbędnych do realizacji wspólnego przedsięwzięcia deweloperskiego,
   
5. nabycie Nieruchomości przez Spółkę,
   
6. pozyskanie kredytu bankowego na realizację wspólnego przedsięwzięcia deweloperskiego,
   
7. wykonanie robót budowlanych związanych z budynkami mieszkalnymi,
   
8. przyłączenie budynków mieszkalnych do infrastruktury technicznej,
   
9. sprzedaż lokali mieszkalnych,
   
10. uzyskanie pozwolenia na użytkowanie.
    
    

W umowie wskazano, że do realizacji wspólnego przedsięwzięcia zostanie wstępnie powołana spółka z o.o., w której Wnioskodawca 1 będzie miał 49% udziałów. Celem powołania spółki z o.o. miało być przygotowanie niezbędnej dokumentacji do realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego. Strony postanowiły również, że docelowo do realizacji wspólnego przedsięwzięcia deweloperskiego powołana zostanie spółka komandytowa albo komandytowo-akcyjna, w której Wnioskodawca 1 będzie komandytariuszem (w spółce komandytowej) albo akcjonariuszem (w spółce komandytowo-akcyjnej). Udział w zyskach Wnioskodawcy 1 miał wynosić 49 proc. W umowie wskazano, że powołana spółka kupi od Wnioskodawcy Nieruchomość za ustaloną cenę albo Nieruchomość zostanie wniesiona przez Wnioskodawcę 1 w formie aportu.

Oznacza to, że podpisana przez Wnioskodawcę 1 umowa w praktyce była wstępnym porozumieniem o zawiązaniu dwóch spółek, które miały przygotować i przeprowadzić projekt deweloperski. Wnioskodawca 1 miał się stać wspólnikiem, a działalność miały prowadzić spółki. Co istotne, projekt deweloperski określony w umowie nigdy nie został zrealizowany –Nieruchomość pozostała własnością Wnioskodawcy 1, aż do momentu zawarcia Umowy będącej przedmiotem niniejszego wniosku.

Pozostały opis zdarzenia przyszłego, który został przedstawiony przez Zainteresowanych w treści uzupełnienia wniosku z 7 lipca 2021 r. (data wpływu 7 lipca 2021 r.) jako, że dotyczy zagadnienia objętego podatkiem od towarów i usług przedstawiony został w interpretacji Znak: 0114-KDIP4-2.4012.186.2021.3.KS, obejmującej swym zakresem ocenę stanowiska Zainteresowanych w zakresie podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę 1 Nieruchomości na podstawie Umowy podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Zainteresowanych, sprzedaż przez Wnioskodawcę 1 Nieruchomości na podstawie Umowy podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W ocenie Wnioskodawców sprzedaż Nieruchomości na podstawie Umowy nie podlega VAT (zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym do pytania 1). W konsekwencji podlega ona opodatkowaniu PCC.

Zarówno orzecznictwo sądów administracyjnych (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lutego 2008 r., sygn. II FSK 1737/06), jak i orzecznictwo organów interpretacyjnych (np. interpretacje indywidualne DIS w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2014 r., sygn. IPPB2/436-89/14-2/LS oraz z dnia 27 stycznia 2015 r. sygn. IPPB2/436-791/14-3/AF) potwierdzają, że opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (dalej „PCC”) podlegają jedynie enumeratywnie określone w art. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2020 . poz. 815 – dalej „Ustawa o PCC”) typy czynności cywilnoprawnych. Innymi słowy, wskazany przepis ustawy o PCC zawiera numerus clausus czynności podlegających PCC.

W art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) Ustawy o PCC wymieniono jako czynność opodatkowaną umowę sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 4 pkt 1 Ustawy o PCC, obowiązek podatkowy ciąży w takim przypadku na kupującym, który jest zobowiązany, w przypadku sprzedaży nieruchomości, do zapłaty podatku w wysokość 2% (art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o PCC), obliczonego od wartości rynkowej zbywanych rzeczy (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC).

Stosownie do dyspozycji art. 2 pkt 4 Ustawy o PCC, podatkowi nie podlegają czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem, w szczególności, umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część.
   
   

Mając na uwadze treść przywołanego przepisu Ustawy o PCC, w ocenie Stron, w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, dostawa Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) Ustawy o PCC, ponieważ w analizowanej sytuacji nie znajdzie zastosowania wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 4 Ustawy o PCC.

W przypadku uznania, że sprzedaż Nieruchomości podlega opodatkowaniu VAT oraz nie korzysta ze zwolnienia Wnioskodawca 2 będzie mógł się ubiegać o zwrot podatku od czynności cywilnoprawnych zapłaconego przy zawarciu Umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo nieprawidłowe, a częściowo prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Zainteresowanych wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, została wydana odrębna interpretacja z 15 lipca 2021 r. Znak: 0114-KDIP4-2.4012.186.2021.3.MŻA.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 815 ze zm.) – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. W myśl art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy – przy umowie sprzedaży – ciąży na kupującym.

W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania – przy umowie sprzedaży – stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stawki podatku wynoszą od umowy sprzedaży:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
2. innych praw majątkowych – 1%.
   
   

W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowa sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na kupującym.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona. Przy czym, mimo zwolnienia z podatku od towarów i usług, wyłączenie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie będzie miało miejsca wówczas, gdy czynność będzie dotyczyć m.in. umowy sprzedaży a jej przedmiotem będzie m.in. nieruchomość.

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 i 568) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że 23 lutego 2021 r. Zainteresowany będący stroną postępowania sprzedał Nieruchomość (obie działki ewidencyjne) Zainteresowanemu niebędącemu stroną postępowania. Wnioskodawca 2 nabył nieruchomość w celu realizacji projektu deweloperskiego, czyli w celu prowadzenia działalności opodatkowanej VAT i niekorzystającej ze zwolnienia z VAT. Wnioskodawca 2 jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca 2 uiścił podatek od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia Umowy.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Zainteresowanych dotyczy opodatkowania umowy sprzedaży Nieruchomości podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umowy sprzedaży podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Opodatkowanie tej czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 lipca 2021 r. Znak: 0114-KDIP4-2.4012.186.2021.3.MŻA, wydanej dla Zainteresowanych w zakresie podatku od towarów i usług Organ wskazał, że „(…) sprzedaż przez Wnioskodawcę 1 Nieruchomości wypełniać będzie definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca 1 w związku z jej sprzedażą działać będzie jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji ww. sprzedaż Nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT. (…)

Skoro do omawianej transakcji dostawy Nieruchomości nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, transakcja powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług, w konsekwencji czego Wnioskodawca 1 zobowiązany jest do naliczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości.”

Biorąc pod uwagę powyższe nie można zgodzić się ze stanowiskiem Zainteresowanych, według którego transakcja sprzedaży Nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Sprzedaż przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania opisanej we wniosku Nieruchomości stanowi bowiem czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która nie korzysta ze zwolnienia z tego podatku. To oznacza, że dokonana transakcja sprzedaży Nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż jest wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zatem, w tej części stanowisko Zainteresowanych należało uznać za nieprawidłowe.

Zatem, skoro transakcja sprzedaży Nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to Zainteresowany niebędący stroną postępowania może ubiegać się o zwrot podatku od czynności cywilnoprawnych, pobranego i wpłaconego przez notariusza.

W myśl art. 72 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej – za nadpłatę uważa się kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Zgodnie z art. 75 § 1 cyt. ustawy – jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Reasumując, skoro kupujący nie był zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu opisanej we wniosku umowy sprzedaży, to kwota podatku od czynności cywilnoprawnych pobranego przez płatnika (notariusza) uiszczona została nienależnie, a zatem w sprawie – zgodnie z brzmieniem art. 72 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej – wystąpiła nadpłata, o której zwrot Zainteresowany niebędący stroną postępowania może się ubiegać.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych w tej części należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.