Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.207.2021.2.DP
z 16 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 maja 2021 r. (data wpływu do Organu 7 maja 2021 r.) uzupełnionym 14 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy całość dochodu uzyskiwanego przez Wnioskodawcę z tytułu realizacji umowy z kontrahentem ukraińskim będzie podlegać opodatkowaniu na terytorium Polski – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy całość dochodu uzyskiwanego przez Wnioskodawcę z tytułu realizacji umowy z kontrahentem ukraińskim będzie podlegać opodatkowaniu na terytorium Polski. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 5 lipca 2021 r. znak: 0111-KDIB1-2.4010.207.2021.1.DP wezwano do jego uzupełnienia. Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z 13 lipca 2021 r. (data wpływu do Organu 14 lipca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (jako lider konsorcjum) zawarł w imieniu konsorcjum kontrakt nr ... na usługi doradcze (kod ... Doradcze usługi inżynieryjne i budowlane) w ramach umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polski a Rządem Ukrainy o udzieleniu kredytu w ramach pomocy wiązanej z 2015 r. z późniejszymi zmianami (M.P.2016.716).

Kontrakt nr ... został zawarty w dniu 11 września 2017 roku ze zmianami:

• aneks nr 1 z dnia (…) r.,
• aneks nr 2 z dnia (…) r.,
• aneks nr 3 z dnia (…) r.,
• aneks nr 4 z dnia (…) r.
  
  

Kontrakt został zawarty przez Wnioskodawcę z Zamawiającym ukraińskim - XYZ.

Wraz z rozpoczęciem prac, Wnioskodawca przyjął zgodny z polskim prawem podatkowym system opodatkowania. Mianowicie, jako polska firma, mająca siedzibę w Polsce, wszelakie podatki Wnioskodawca płaci w Polsce, a schemat wykonywania przedmiotowego kontraktu wygląda następująco:

1. Wykonawcą kontraktu, który zawarł umowę z Zamawiającym XYZ jest Wnioskodawca z siedzibą w Polsce (jako lider konsorcjum firm Wnioskodawcy oraz P. spółka z o.o.).
2. Koszty wykonania usług (koszty wynagrodzeń pracowników, transportu itp.) ponoszone są przez Wnioskodawcę i przez Partnera Konsorcjum P. spółka z o. o. z siedzibą w Polsce.
3. Umowne wynagrodzenie otrzymuje Wnioskodawca bezpośrednio od Banku Gospodarstwa Krajowego, po zatwierdzeniu faktur za wykonane usługi przez Zamawiającego oraz jego przedstawicieli (Służbę Drogową we X Obwodzie oraz Służbę Drogową w Y Obwodzie), zgodnie z art. 4 ust. 1, art. 5 i art. 10 ust. 1 umowy międzyrządowej polsko-ukraińskiej z 2015 r. o udzieleniu kredytu w ramach pomocy wiązanej.
4. Wnioskodawca do celów podatkowych przyjmuje koszty poniesione w Polsce, przychody natomiast zaliczane są w oparciu o wszystkie otrzymane w Polsce płatności od Banku Gospodarstwa Krajowego na podstawie wystawionych faktur dla Zamawiającego ukraińskiego, zatwierdzonych następnie przez Ministerstwo Finansów Ukrainy.
5. Wnioskodawca posiada Przedstawicielstwo w Ukrainie. Przedstawicielstwo Wnioskodawcy na Ukrainie uzyskuje ze swojej działalności przychody, niezwiązane z realizacją przedmiotowego kontraktu, oraz gromadzi z tytułu prowadzonej działalności koszty (również niezwiązane z realizacją przedmiotowego kontraktu), które wraz z przychodami są rozliczane w Ukrainie.
   
   

W piśmie z 13 lipca 2021 r. Wnioskodawca podał dane identyfikujące Zamawiającego XYZ zgodnie z art. 14b § 3a i 3b Ordynacji podatkowej oraz wskazał, że w związku z realizacją Kontraktu Nr ... z dnia 11.09.2017 pomiędzy Wnioskodawcą oraz P. Sp. z o. o. oraz Zamawiającym ukraińskim XYZ, na Ukrainie nie powstanie „zakład” w rozumieniu art. 5 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz.U. 1994 nr 63 poz. 269).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy całość dochodu uzyskiwanego przez Wnioskodawcę z tytułu realizacji umowy nr ... zawartej z Zamawiającym ukraińskim XYZ w dniu 11 września 2017 roku ze zmianami z 14.12.2018, 25.03.2019, 12.02.2020, 10.11.2020 zawartej w ramach umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polski a Rządem Ukrainy o udzieleniu kredytu w ramach pomocy wiązanej z 2015 r. z późniejszymi zmianami (M.P.2016.716) powinna być opodatkowana w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze taki stan rzeczy, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie właściwości miejscowej dotyczącej opodatkowania jest następujące:

Wnioskodawca realizuje kontrakt na terenie Ukrainy poprzez:

a) pracowników oddelegowanych z Polski (przyjmujących wynagrodzenie w Polsce) będących zatrudnionych przez Wnioskodawcę, bądź partnera Konsorcjum – P. spółka z o.o. z siedzibą w Polsce,

b) podwykonawców ukraińskich,

w związku z powyższym, dochód uzyskany z tytułu realizacji usług doradztwa inżynieryjnego i budowlanego opisanego w pkt 61 wniosku powinien podlegać w całości opodatkowaniu w Polsce ponieważ:

1. umowa jest podpisywana i wykonywana bezpośrednio przez nierezydenta - Wnioskodawcę oraz członka konsorcjum, który również jest nierezydentem,
2. raporty stanowiące podstawę do płatności oraz faktury podpisywane są bezpośrednio przez nierezydenta - Wnioskodawcę,
3. przedstawicielstwo Wnioskodawcy w Ukrainie nie zatrudnia żadnych pracowników (kadry inżynierskiej itd.) oraz podwykonawców związanych z realizacją przedmiotowego kontraktu nr ..., natomiast Dyrektor Przedstawicielstwa reprezentuje Wnioskodawcę na spotkaniach z Zamawiającym i Przedstawicielami Zamawiającego,
4. norma części 1 art. 11 umowy międzynarodowej zezwala na płacenie tego podatku w Polsce.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: updop) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Stosownie do art. 4a pkt 11 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o zagranicznym zakładzie – oznacza to:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

-chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz.U. 1994 nr 63 poz. 269).

Treść art. 5 ust. 1 Konwencji stanowi, że w rozumieniu niniejszej konwencji określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Placówka oznacza również miejsce produkcyjne.

Według art. 5 ust. 2 tej Konwencji określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu;
2. filię;
3. biuro;
4. zakład fabryczny;
5. warsztat oraz;
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania kopalnych zasobów naturalnych.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 3 Konwencji, budowa, montaż lub instalacja stanowi zakład tylko wtedy, gdy okres ich prowadzenia trwa dłużej niż dwanaście miesięcy. Właściwe władze Umawiającego się Państwa, w którym prowadzone są takie prace, mogą w wyjątkowych przypadkach, na wniosek osoby prowadzącej takie prace, nie traktować jako zakładu takiej działalności przekraczającej 12 miesięcy, lecz nie przekraczającej 24 miesięcy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 tego artykułu, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem (art. 7 ust. 2 Konwencji).

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca zawarł w imieniu konsorcjum kontrakt na usługi doradcze w ramach umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polski a Rządem Ukrainy o udzieleniu kredytu w ramach pomocy wiązanej z 2015 r. Wraz z rozpoczęciem prac, Wnioskodawca przyjął zgodny z polskim prawem podatkowym system opodatkowania. Jako polska firma, mająca siedzibę w Polsce, wszelakie podatki Wnioskodawca płaci w Polsce. Wykonawcą kontraktu, który zawarł umowę z Zamawiającym XYZ jest Wnioskodawca. Koszty wykonania usług (koszty wynagrodzeń pracowników, transportu itp.) ponoszone są przez Wnioskodawcę i przez Partnera Konsorcjum P. spółka z o. o. z siedzibą w Polsce. Umowne wynagrodzenie otrzymuje Wnioskodawca bezpośrednio od Banku Gospodarstwa Krajowego, po zatwierdzeniu faktur za wykonane usługi przez Zamawiającego oraz jego przedstawicieli. Wnioskodawca do celów podatkowych przyjmuje koszty poniesione w Polsce, przychody natomiast zaliczane są w oparciu o wszystkie otrzymane w Polsce płatności od Banku Gospodarstwa Krajowego na podstawie wystawionych faktur dla Zamawiającego ukraińskiego, zatwierdzonych następnie przez Ministerstwo Finansów Ukrainy. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca, w związku z realizacją Kontraktu pomiędzy Wnioskodawcą oraz P. Sp. z o.o. oraz Zamawiającym ukraińskim XYZ, na Ukrainie nie powstanie „zakład” w rozumieniu art. 5 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w spawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że dochody Wnioskodawcy uzyskane z tytułu realizacji umowy z Zamawiającym ukraińskim będą podlegały opodatkowaniu jedynie na terytorium Polski. Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.