2021.07.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-2.4012.559.2020.2.RST

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.559.2020.2.RST
z 6 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 30 grudnia 2020 r.) uzupełnionym w dniu 1 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 1 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony w dniu 1 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 1 kwietnia 2021 r.) na wezwanie Organu z dnia 24 marca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest spółką kapitałową zarejestrowaną w Hiszpanii, z siedzibą w Hiszpanii, posiadającą osobowość prawną. Spółka jest hiszpańskim rezydentem podatkowym. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Hiszpanii. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji towarów. Spółka kupuje towary, między innymi z Chin, i następnie dystrybuuje je do krajów członkowskich UE, w tym do Polski, jak również do państw trzecich nienależących do UE, w tym do Rosji.

Spółka podjęła decyzję o skorzystaniu z usług centrum logistycznego (dalej: Centrum) zlokalizowanego w Polsce. Centrum prowadzone jest przez podmiot trzeci (spółkę niepowiązaną w żaden sposób z Wnioskodawcą, zarejestrowaną w Polsce jako czynny podatnik podatku VAT), w oparciu o jego zaplecze rzeczowe i osobowe, w tym zwłaszcza obiekty i urządzenia, położone w Polsce.

Spółka nie zatrudnia obecnie w Polsce żadnych pracowników i nie posiada w Polsce własnej placówki.

Spółka zarejestrowała się jako czynny podatnik VAT w Polsce ze względu na planowane przemieszczanie towarów na terytorium Polski do Centrum i wysyłanie z Centrum towarów do kontrahentów. Wnioskodawca w związku z dystrybucją towarów rozpoznaje na terytorium Polski transakcje eksportowe (dostawy towarów są czynione na rzecz kontrahentów z Państw niebędących członkami Unii Europejskiej), jak również planuje rozpoznawać w przyszłości dostawy krajowe i wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów.

Spółka zakupuje również od polskich podmiotów trzecich - zarejestrowanych w Polsce jako podatnicy VAT czynni, usługi specjalistyczne, w tym usługi doradztwa prawnego i podatkowego, między innymi celem zapewnienia Spółce obsługi rozliczeń z tytułu podatku VAT w Polsce. Spółka posiada również 90% udziałów w innej spółce kapitałowej, zarejestrowanej w Polsce (zarejestrowanej jako czynny podatnik podatku VAT w Polsce), z którą prowadzi współpracę handlową, tj. między innymi sprzedaje jej towary oraz udziela jej odpłatnie licencji na używanie swojego znaku towarowego przy dalszej dystrybucji towarów.

W odpowiedzi na wezwanie Organu w zakresie zadanych pytań Wnioskodawca odpowiedział następująco:

na czym konkretnie polega działalność Wnioskodawcy w kraju siedziby działalności gospodarczej (Hiszpania), tj. należało ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości wskazać co konkretnie oznacza, że „Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji towarów”

Działalność Wnioskodawcy w Hiszpanii polega na produkcji, zakupie i sprzedaży małych urządzeń gospodarstwa domowego. Wnioskodawca samodzielnie produkuje w fabryce w (…) poduszki grzewcze, natomiast spółka zależna Wnioskodawcy produkuje w Hiszpanii żelazka, stacje parowe i automatyczne ekspresy do kawy, które Wnioskodawca kupuje od tej spółki. Wnioskodawca kupuje również towary od firm z innych krajów, głównie z Chin, ale również między innymi z Portugalii i Turcji. Wyprodukowane i zakupione towary Wnioskodawca sprzedaje głównie na rynku hiszpańskim i portugalskim, ale również trafiają one do odbiorców w innych krajach Europy, w Afryce Północnej i Ameryce Południowej.
czy na terytorium Polski Wnioskodawca realizuje/będzie realizował czynności podlegające opodatkowaniu, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania

Wnioskodawca już realizuje i będzie w sposób stały realizował na terytorium Polski czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania. Obecnie Wnioskodawca realizuje (i planuje nadal w przyszłości realizować w sposób stały) następujące czynności:
- wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów z innych krajów UE,
- import towarów z krajów trzecich,
- eksport towarów z Polski do odbiorców z krajów trzecich,
- dostawa krajowa towarów objętych procedurą składu celnego,
- powrotny wywóz towarów objętych procedurą składu celnego,
- wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z Polski do firm z innych krajów UE.
Wnioskodawca planuje również dokonywać w przyszłości dostaw krajowych nieobjętych procedurą składu celnego, opodatkowanych w Polsce stawką właściwą.
jakie konkretnie towary są/będą sprzedawane z terytorium Polski na rzecz kontrahentów/klientów (należało ogólnie wskazać informacje o towarach tak aby z opisu wynikało jakiego rodzaju towary są/będą przedmiotem sprzedaży)

Wnioskodawca sprzedaje małe urządzenia gospodarstwa domowego.
czy Wnioskodawca planuje nabywać „usługi centrum logistycznego” od Centrum przez konkretny określony czas a potem całkowicie zaprzestać nabywania usługi centrum logistycznego (w tym od innego podmiotu)

Obecnie trwająca umowa z Centrum logistycznym została zawarta na okres do 31.01.2023 r. bez możliwości jej wcześniejszego rozwiązania za wyjątkiem szczególnych przypadków przewidzianych w umowie. Wnioskodawca planuje jednak nabywać usługi centrum logistycznego (od tego samego lub innego podmiotu) w dłuższym, wieloletnim okresie i nie ma w planach zaprzestania nabywania tych usług.
czy Wnioskodawca planuje nabywać usługi specjalistyczne od polskich podmiotów trzecich przez konkretny określony czas a potem całkowicie zaprzestać nabywania usług specjalistycznych (w tym od innych polskich podmiotów trzecich niż obecnie)

Wnioskodawca zamierza nabywać usługi specjalistyczne od polskich podmiotów trzecich regularnie w dłuższym, wieloletnim okresie, tj. co najmniej tak długo, jak będą nabywane usługi centrum logistycznego w Polsce.
na czym polega współpraca handlowa ze spółką, w której Wnioskodawca posiada 90% udziałów

Współpraca handlowa ze spółką, w której Wnioskodawca posiada 90% udziałów (dalej: „Spółka polska”) polega w głównej mierze na sprzedaży Spółce polskiej towarów znajdujących się w składzie celnym, które Wnioskodawca sprowadza z krajów trzecich, głównie z Chin. Spółka polska po zakupie towarów w składzie celnym dopuszcza je do obrotu na terytorium Polski i dokonuje ich sprzedaży na rynku polskim. Wnioskodawca jest uprawniony do znaków towarowych marki (…) w zakresie małych urządzeń gospodarstwa domowego i zawarł na czas nieokreślony ze Spółką polską umowę licencyjną, w ramach której odpłatnie udzielił Spółce polskiej wyłącznej, ograniczonej do terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nieograniczonej czasowo, pełnej, odpłatnej licencji na używanie oznaczeń objętych znakami towarowymi (…) dla małych urządzeń gospodarstwa domowego. Sporadycznie zdarza się również, że Wnioskodawca kupuje towary od Spółki polskiej celem ich dalszej odsprzedaży na eksport.
czy Wnioskodawca planuje prowadzić współpracę handlową ze spółką, w której Wnioskodawca posiada 90% udziałów przez konkretny określony czas a potem całkowicie ją zaprzestać

Wnioskodawca nie planuje zaprzestać współpracy handlowej ze Spółką polską, w której posiada 90% udziałów. Wnioskodawca przewiduje wieloletnią współpracę ze Spółką polską.
czy Wnioskodawca planuje sprzedawać towary z terytorium Polski przez konkretny określony czas a potem całkowicie zaprzestać sprzedawać towary z terytorium Polski na rzecz kontrahentów/klientów

Wnioskodawca nie planuje całkowicie zaprzestać sprzedaży towarów z terytorium Polski na rzecz kontrahentów/klientów po konkretnie określonym czasie. Wnioskodawca przewiduje prowadzenie sprzedaży towarów z terytorium Polski na rzecz kontrahentów/klientów przez długi, wieloletni okres.
w jaki sposób organizowany jest/będzie proces sprzedaży towarów z terytorium Polski na rzecz kontrahentów/klientów, tj. należało bez wskazywania szczegółowych informacji opisać jak przebiega całkowite dokonanie dostawy towarów przez Wnioskodawcę, które znajdują się na terytorium Polski

W umowie z Centrum logistycznym wyznaczono osoby do kontaktu ze strony Wnioskodawcy i ze strony Centrum logistycznego. Ze strony Wnioskodawcy wskazano między innymi dwie osoby do kontaktu w sprawie administracji i zarządzania zamówieniami. Pierwsza ze wskazanych osób (dalej: „pracownik hiszpański”) jest zatrudniona w siedzibie Wnioskodawcy w Hiszpanii i do jej zadań należy zamawianie towarów u dostawców i wysyłanie poprzez aplikację centrum logistycznego w Polsce tygodniowych planów dostaw do magazynu, zleceń przyjęcia towarów na magazyn i zleceń wysyłkowych z magazynu. Zlecenie wysyłkowe składane przez aplikację internetową to zlecenie dotyczące przygotowania przesyłki z określoną ilością określonych towarów oraz jej wydania z magazynu do wskazanego odbiorcy. Zgodnie z zapisami umowy, zlecenie wysyłkowe określa co najmniej następujące informacje:
1. numer zlecenia wysyłkowego,
2. firmę i adres odbiorcy,
3. adres miejsca rozładunku towarów,
4. data i przedział godzinowy dostarczenia przesyłki do odbiorcy,
5. firma i adres przewoźnika oraz dane kierowcy,
6. dokładne określenie rodzaju i ilości towarów,
7. rodzaj i sposób opakowania oraz oznakowania towarów,
8. dokumenty dotyczące towarów, jakie powinny zostać wydane wraz z towarem,
9. uwagi oraz inne dane niezbędne do realizacji zlecenia wysyłkowego,
10. data wystawienie zlecenia wysyłkowego,
11. imię i nazwisko osoby składającej zlecenie wysyłkowe w imieniu Wnioskodawcy.
Druga osoba wskazane do kontaktu ze strony Wnioskodawcy (dalej: „kontraktor polski”) współpracuje z Wnioskodawcą na podstawie umowy B2B (jest to osoba prowadząca działalność gospodarczą zarejestrowaną w Polsce) i wykonuje swoje czynności z terytorium Polski. Osoba ta zarządza zamówieniami i dostawami towarów z magazynu w Polsce do klientów z innych krajów UE i krajów trzecich. Ze strony Centrum logistycznego wskazano natomiast osoby do kontaktu w zakresie między innymi obsługi magazynowej i obsługi transportowej.
Wnioskodawca zamierza długofalowo zatrudniać/współpracować z w/w osobami, lub zatrudnić inne osoby, które będą wykonywać wskazane wyżej czynności i będą upoważnione do kontaktu z centrum logistycznym w sprawach administracyjnych i zarządzania zamówieniami.
Proces sprzedaży wygląda następująco. Wnioskodawca otrzymuje zamówienie od klienta. Kontraktor polski we współpracy z Pracownikiem hiszpańskim ustalają z klientem szczegóły zamówienia i wszystkie dane potrzebne do wypełnienia zlecenia wysyłkowego. Pracownik hiszpański składa do Centrum logistycznego zlecenie wysyłkowe poprzez aplikację internetową udostępnioną przez Centrum logistyczne. W tym samym lub najpóźniej kolejnym dniu roboczym (w zależności od tego, o której godzinie złożono zlecenie wysyłkowe) pracownicy centrum logistycznego dokonują kompletacji towarów w magazynie i przygotowują przesyłkę na podstawie zlecenia wysyłkowego oraz przygotowują potrzebne dokumenty: list przewozowy oraz dokument WZ. Centrum logistyczne wydaje towar przewoźnikowi i zatrzymuje co najmniej jeden komplet dokumentów dotyczących wydania towarów z magazynu obejmujący: zlecenie wysyłkowe, list przewozowy oraz dokument WZ. W przypadku odbioru własnego przez klienta, odbiorca potwierdza odbiór towarów poprzez umieszczenie odpowiedniej adnotacji w dokumencie WZ. W przypadku jakichkolwiek zastrzeżeń odbiorcy co do towaru, zastrzeżenia zostają umieszczone w dokumencie WZ oraz w pisemnym protokole sporządzonym przez odbiorcę wspólnie z pracownikiem centrum logistycznego. Obecnie wszystkie dostawy są realizowane na warunkach FCA, tj. klient sam organizuje i opłaca transport towarów. Pracownicy Centrum logistycznego wydają więc przesyłkę przewoźnikowi, u którego usługę przewozu towarów zamówił klient. Umowa z centrum logistycznym przewiduje również możliwość zlecania centrum logistycznemu organizacji transportu do klienta. Wnioskodawca w przyszłości przewiduje możliwość korzystania z tej usługi.
od jakich okoliczności zależy długość czasu/okresu przez jaki towary są przechowywane na terenie Polski (jakie czynniki wpływają na długość czasu przechowywania)

Towary są przechowywane na terenie Polski z reguły przez okres dwóch/trzech miesięcy. Jest to uzależnione od tego, jak szybko zostanie znaleziony klient na te towary.
co konkretnie należy rozumieć przez „usługi centrum logistycznego”, w tym należało wskazać na czym polegają/będą polegały, w jaki sposób są/będą realizowane, jakie świadczenia/czynności się na nie składają itp.

Zakres usług logistycznych świadczonych przez centrum logistyczne w ramach umowy zawartej z Wnioskodawcą obejmuje następujące usługi:
1. rozładunek towarów - rozładunek ręczny kontenerów, formowanie palet według schematu pakowania wskazanego przez Wnioskodawcę,
2. składowanie towarów na paletach,
3. kompletacja przesyłek według zlecenia Wnioskodawcy,
4. załadunek palet,
5. ewidencja i zarządzanie towarami w systemie informatycznym,
6. inwentaryzacja towarów,
7. skanowanie numerów seryjnych towarów, etykietowanie towarów,
8. spedycja morska i drogowa,
  9
9. odprawa ze składu celnego,
10. składowanie towarów Wnioskodawcy w składzie celnym publicznym prowadzonym przez Centrum logistyczne (w ramach składu celnego: dokonywanie zgłoszeń celnych do procedury składu celnego oraz innych procedur celnych następujących po procedurze składu celnego, uczestniczenie w czynnościach kontroli celnej towarów, przedstawianie towarów do kontroli innym instytucjom państwowym, prowadzenie ewidencji składu celnego, dokonywanie innych czynności w składzie celnym określonych w przepisach prawa).
Sposób realizacji centrum logistycznego, zgodnie z zawartą umową, przedstawiono poniżej.
1. Usługi logistyczne są świadczone w dni robocze, a magazyn pracuje w godzinach 6-22. W umowie określono maksymalną powierzchnię i liczbę miejsc paletowych w magazynie dedykowaną na potrzeby składowania w magazynie towarów Wnioskodawcy. Centrum logistyczne nie ma obowiązku przyjęcia towaru w razie wyczerpania maksymalnej powierzchni lub liczby miejsc paletowych w magazynie dedykowanych na potrzeby składowania towarów Wnioskodawcy. W takiej sytuacji centrum logistyczne podejmie działania w celu przedstawienia Wnioskodawcy innego rozwiązania polegającego np. na zaproponowaniu czasowego składowania towarów Wnioskodawcy w innym obiekcie magazynowym na warunkach odrębnie przez strony ustalonych.
2. Przedmiotem usług logistycznych są towary, których rodzaj, specyfikację oraz wymogi składowania i przewozu określa załącznik do umowy.
3. W celu prawidłowego wykonywania umowy Wnioskodawca przekazuje centrum logistycznemu wszelkie niezbędne informacje i dokumenty, w szczególności dotyczące właściwości i przeznaczenia towarów, sposobu postępowania z towarami, potencjalnych zagrożeń związanych z ich składowaniem i przewozem oraz specjalnych środków ostrożności, które mają być stosowane, a także informacje niezbędne do prawidłowego świadczenia usług logistycznych.
4. Centrum logistyczne może posługiwać się podwykonawcami przy wykonywaniu usług logistycznych stanowiących przedmiot umowy. W razie uzasadnionej potrzeby, centrum logistyczne może przenieść towary do innego magazynu o podobnym standardzie jak magazyn wskazany w umowie. W okresie przenoszenia towarów do nowego magazynu centrum logistyczne ma prawo wstrzymać świadczenie usług logistycznych, ale nie dłużej niż 2 dni, co nie będzie stanowiło naruszenia obowiązków i postanowień umowy. Zmiana magazynu nie wymaga zgody Wnioskodawcy, o ile nowy magazyn będzie położony nie dalej niż w odległości 10 km od obecnego magazynu. Wnioskodawca zobowiązuje się do ścisłej współpracy z centrum logistycznym podczas przenoszenia towarów do nowego magazynu.
5. Procedura przyjęcia i magazynowanie:
  1. Wnioskodawca będzie przesyłał do Centrum nie później niż do czwartku każdego tygodnia plan dostaw obejmujący zestawienie zleceń przyjęcia do magazynu, których złożenie zaplanowano na następny tydzień,
  2. Zlecenia przyjęcia będą przesyłane przez Wnioskodawcę nie później niż do godziny 14:00 w dniu roboczym poprzedzającym dzień roboczy, w którym ma nastąpić dostarczenie towarów do magazynu. Zlecenia przyjęcia przesłane w dni niebędące dniami roboczymi lub przesłane po godz. 14tej poczytuje się za złożone w najbliższym kolejnym dniu roboczym. Zlecenie przyjęcia określa co najmniej: numer zlecenia przyjęcia, nadawcę, datę i przedział godzinowy dostarczenia towaru do magazynu, dokładne określenie rodzaju i ilości towarów, rodzaj i sposób opakowania oraz oznakowania towarów, dokumenty dotyczące towarów, jakie powinny zostać wydane wraz z towarem, uwagi oraz inne dane niezbędne do realizacji zlecenia przyjęcia, datę wystawienia zlecenia przyjęcia, imię i nazwisko osoby składającej zlecenie przyjęcia w imieniu Wnioskodawcy.
  3. Przyjęcie i wykonanie planu dostaw i zleceń przyjęcia wymaga potwierdzenia przez centrum logistyczne.
  4. Plany dostaw oraz zlecenia przyjęcia do magazynu mogą być składane i przyjmowane wyłącznie przez osoby upoważnione wskazane w załącznikach do umowy, albo bez udziału konkretnych osób, o ile strony ustaliły zasady i wdrożyły możliwość elektronicznego przesyłania powyższych informacji.
  5. Przyjęcie towarów do magazynu wymaga wcześniejszego złożenia zlecenia przyjęcia przez Wnioskodawcę. Plany dostaw oraz zlecenia przyjęcia do magazynu będą przesyłane i składane przez Wnioskodawcę.
  6. Jedynie w uzasadnionych przypadkach centrum logistyczne jest uprawnione do odmowy przyjęcia lub wykonania planu dostaw, zlecenia przyjęcia lub zlecenia wysyłkowego albo do przesunięcia terminu ich wykonania.
  7. Po dokonaniu rozładunku przesyłki centrum logistyczne dokona weryfikacji przesyłki z treścią listu przewozowego oraz dokona zewnętrznych oględzin dostarczonych jednostek transportowych przesyłki (np. palet albo niespaletyzowanych kartonów) - bez ich rozpakowywania.
  8. W przypadku niestwierdzenia nieprawidłowości centrum logistyczne potwierdzi fakt przyjęcia przesyłki bez zastrzeżeń w treści listu przewozowego. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości centrum logistyczne dokona odpowiednich adnotacji w treści listu przewozowego a ponadto sporządzony zostanie protokół dokumentujący stwierdzone nieprawidłowości (w miarę możliwości z udziałem przewoźnika). Centrum logistyczne nie odpowiada za jakiekolwiek szkody ukryte, w tym braki i uszkodzenia, które nie były widoczne z zewnątrz przy przyjęciu przesyłki.
  9. Po dokonaniu rozładunku przesyłki centrum logistyczne dokona weryfikacji przyjętego towaru, tj. sprawdzi rodzaj oraz ilość towaru stosownie do informacji zawartych w zleceniu przyjęcia. Centrum logistyczne potwierdzi Wnioskodawcy przyjęcie towarów nie później niż w ciągu 6 godzin od rozładunku.
  10. Centrum logistyczne zatrzyma co najmniej jeden komplet dokumentów dotyczących każdej dostawy towarów do magazynu obejmujący: zlecenie przyjęcia, list przewozowy, a także ewentualny protokół stwierdzonych nieprawidłowości.
  11. Po zakończeniu rozładunku przesyłki, centrum logistyczne rozlokuje towary w magazynie oraz wprowadzi status towarów do systemu informatycznego.
6. Procedura wydania:
  1. Towary będą wydawane z magazynu na podstawie zleceń wysyłkowych, składanych przez Wnioskodawcę nie później niż do godz. 12:00 w dniu roboczym, w którym ma nastąpić wydanie towaru z magazynu (załadunek przesyłki). Druga transza zleceń wysyłkowych zostanie przesłana przez Wnioskodawcę do godz. 17:00, w związku z czym ze zlecenia wysyłkowe będą wydane z magazynu kolejnego dnia roboczego.
  2. Zlecenia wysyłkowe mogą być składane i przyjmowane wyłącznie przez osoby upoważnione przez strony, wskazane w załącznikach do umowy, albo bez udziału konkretnych osób, o ile strony ustaliły zasady i wdrożyły możliwość elektronicznego przesyłania powyższych informacji (niezbędne elementy zlecenia wysyłkowego Wnioskodawca wskazał wyżej w pkt 9 niniejszego pisma).
  3. Centrum logistyczne dokona kompletacji towarów w magazynie oraz przygotuje przesyłkę na podstawie zlecenia wysyłkowego oraz przygotuje potrzebne dokumenty: list przewozowy oraz dokument WZ. Szczegóły kompletacji towarów oraz zasady dotyczące komunikacji określono w załączniku do umowy.
  4. Centrum logistyczne zatrzyma co najmniej jeden komplet dokumentów dotyczących każdego wydania towarów z magazynu obejmujący: zlecenie wysyłkowe, list przewozowy, a także dokument WZ.
  5. W przypadku odbiorów własnych, odbiorca potwierdzi odbiór towarów poprzez umieszczenie odpowiedniej adnotacji na dokumencie WZ. W przypadku jakichkolwiek zastrzeżeń odbiorcy co do towaru, zostaną one umieszczone w dokumencie WZ oraz w pisemnym protokole sporządzonym wspólnie z centrum logistycznym.
7. Inwentaryzacja:
  1. Centrum logistyczne przeprowadzi raz w każdym roku kalendarzowym obowiązywania umowy jedną inwentaryzację, której termin i zakres zostaną uprzednio uzgodnione pisemnie przez strony.
  2. Przeprowadzenie kolejnej inwentaryzacji wymaga pisemnego porozumienia stron określającego zakres, termin i czas trwania inwentaryzacji.
  3. Strony zobowiązują się uzgodnić termin każdej inwentaryzacji z co najmniej 14 dniowym wyprzedzeniem. Inwentaryzacja przeprowadzana będzie każdorazowo w dniach roboczych, chyba, że strony uzgodnią inaczej.
  4. Od godziny 13-tej w dniu roboczym bezpośrednio poprzedzającym rozpoczęcie inwentaryzacji oraz w trakcie jej prowadzenia w magazynie nie mogą odbywać się żadne ruchy towaru, w szczególności nie mogą odbywać się przyjęcia ani wydania do- i z- magazynu.
  5. Przed przystąpieniem do inwentaryzacji strony dokonają uzgodnienia stanów ewidencyjnych towaru w systemie informatycznym centrum logistycznego i w systemie Wnioskodawcy. Efektem uzgodnienia i wyjaśnienia ewentualnych rozbieżności winno być osiągnięcie tożsamości stanów ewidencyjnych zawartych w systemach stron i jest to warunkiem rozpoczęcia inwentaryzacji. Jedynie w przypadku, gdy osiągnięcie stanu tożsamości towarów nie jest możliwe, punktem odniesienia dla wyników spisu z natury będzie stan systemowy towaru wynikający z systemu centrum logistycznego w momencie rozpoczęcia inwentaryzacji.
  6. Strony wspólnie sporządzą spis towaru znajdującego się w magazynie, który zostanie udokumentowany protokołem inwentaryzacyjnym, podpisanym przez przedstawicieli stron uczestniczących w spisie.
  7. W terminie 14 dni roboczych od dnia sporządzenia protokołu inwentaryzacyjnego strony dokonają wyjaśnienia stwierdzonych rozbieżności ilościowych towaru. Jeżeli Wnioskodawca nie wniesie zastrzeżeń wobec wyjaśnień przedstawionych przez centrum logistyczne, będzie to równoznaczne z ich akceptacją.
czy w ramach usługi „usługi centrum logistycznego” przestrzeń, w której towary są przechowywane, jest określona, znana Wnioskodawcy i przydzielona wyłącznie w celu zaspokojenia potrzeb Wnioskodawcy przez okres obowiązywania umowy

W umowie z centrum logistycznym wskazano konkretny magazyn z podaniem jego dokładnego adresu. W magazynie tym, zgodnie z umową, przewidziano dokładnie określoną i znaną Wnioskodawcy powierzchnię dedykowaną dla składowania towarów Wnioskodawcy przez okres obowiązywania umowy, wyrażoną w maksymalnej ilości palet i maksymalnym wymiarze jednej palety. Centrum logistyczne zgodnie z umową może składować i obsługiwać w tym samym magazynie towary i przesyłki innych klientów. Wnioskodawca uprawiony jest do dokonywania inspekcji swoich towarów znajdujących się w magazynie, w czasie pracy magazynu oraz w obecności przedstawiciela centrum logistycznego, po uprzednim uzgodnieniu z centrum logistycznym terminu inspekcji towarów. Dostęp do magazynu mogą uzyskać wyłącznie osoby wskazane przez Wnioskodawcę na podstawie pisemnego upoważnienia (dozwolone tylko dla pracowników Wnioskodawcy). Wnioskodawca i jego przedstawiciele zobowiązani są w czasie pobytu na terenie magazynu do przestrzegania zasad obowiązujących na terenie magazynu oraz wytycznych centrum logistycznego.
czy w ramach usługi „usługi centrum logistycznego” Wnioskodawca decyduje o rozmieszczeniu towarów w przydzielonej Wnioskodawcy określonej przestrzeni

Wnioskodawca nie decyduje o rozmieszczeniu towarów w przydzielonej Wnioskodawcy określonej przestrzeni. O rozlokowaniu towarów w magazynie decyduje centrum logistyczne po przyjęciu towarów na magazyn, jednak zgodnie z umową, musi ono działać zgodnie z wytycznymi uzgodnionymi z Wnioskodawcą. W załączniku do umowy wskazano konkretnie, że będzie składowany towar z rodzaju małe AGD, zapakowany w opakowania jednostkowe, który ma być składowany w formie spaletyzowanej na jednostki 120x80x180190 cm, waga do 700 kg.
Wnioskodawca zgodnie z umową zobowiązał się ponadto przekazać centrum logistycznemu wszelkie niezbędne informacje i dokumenty, w szczególności dotyczące właściwości i przeznaczenia towarów, sposobu postępowania z towarami, potencjalnych zagrożeń związanych z ich składowaniem i przewozem oraz specjalnych środków ostrożności, które mają być stosowane do prawidłowego świadczenia usług logistycznych.
czy Centrum świadczy „usługi centrum logistycznego” na rzecz Wnioskodawcy zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami/ilościami wskazanymi/określonymi przez Wnioskodawcę

Jak wskazano już wyżej, centrum logistyczne świadczy swoje usługi na rzecz Wnioskodawcy zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami/ilościami wskazanymi/określonymi przez Wnioskodawcę. Wytyczne/oczekiwania/ilości wynikają bezpośrednio z umowy i załączników do umowy, jak również ze składanych przez Wnioskodawcę planów dostaw, zleceń przyjęcia, zleceń wysyłkowych, jak i innych dokumentów i informacji, w szczególności dotyczących towarów, przekazanych przez Wnioskodawcę w celu prawidłowego wykonywania umowy przez centrum logistyczne.
co konkretnie należy rozumieć przez „materiały”, o których mowa w pytaniu nr 2, tj. należy ogólnie wskazać informacje o „materiałach” tak aby z opisu wynikało jakiego rodzaju są/będą to „materiały”, w jakim celu Wnioskodawca nabywa te „materiały”, w jaki sposób są wykorzystywane te „materiały”

Przez „materiały”, o których mowa w pytaniu nr 2, Wnioskodawca rozumie w szczególności nabywane obecnie od firmy polskiej etykiety/naklejki na towary, które służą do etykietowania towarów znajdujących się w magazynie logistycznym w Polsce. Etykietowania towarów, przed ich wysyłką do klientów, dokonuje centrum logistyczne w ramach zawartej umowy, jednak to Wnioskodawca zamawia i dostarcza do centrum logistycznego zakupione etykiety. Wnioskodawca przewiduje również, że w przyszłości będzie kupować w Polsce również inne materiały mające bezpośredni związek z miejscem prowadzenia działalności w Polsce.
czy „materiały”, o których mowa w pytaniu nr 2 Wnioskodawca nabywa od czynnych podatników podatku od towarów i usług w ramach transakcji podlegających opodatkowaniu na terytorium Polski według właściwej stawki podatku.

„Materiały”, o których mowa w pytaniu nr 2 Wnioskodawca nabywa i będzie nabywać od czynnych podatników podatku od towarów i usług w ramach transakcji podlegających opodatkowaniu na terytorium Polski według właściwej stawki podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym należy uznać, że Spółka posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności w rozumieniu przepisów o VAT?
Czy, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pierwsze pytanie, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwoty VAT naliczonego wynikające z faktur za usługi i materiały nabywane przez Wnioskodawcę na potrzeby stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce wymienione w stanie faktycznym (chodzi o usługi kompleksowe nabywane od firmy logistycznej, usługi specjalistyczne takie jak usługi doradztwa prawnego i podatkowego)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

W przedstawionym stanie faktycznym należy uznać, że Spółka posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności w rozumieniu przepisów o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.; dalej: ustawa) opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju
eksport towarów
import towarów na terytorium kraju
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, stosowanego w tym zakresie od dnia 1 lipca 2011 r. zwanego dalej „rozporządzeniem”.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie. Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia, na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

art. 45 dyrektywy 2006/112/WE
począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;
do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE
art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 11 ust. 3 rozporządzenia).

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia, na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o. Jednocześnie, przy określaniu stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, konieczność odwołania się do wyroków TSUE, wielokrotnie podkreślały polskie sądy administracyjne. Przykładowo, NSA w wyroku z dnia 16 lutego 2015 r., sygn. akt I FSK 2004/13, odwołując się do wyroku TSUE C-260/95 stwierdził, że wszelkie zasoby wykorzystywane przez potencjalne stałe miejsce prowadzenia działalności, w tym również zasoby techniczne, nie muszą być własnością podatnika. W ocenie NSA, podatnik może więc „stworzyć” wymaganą strukturę, opierając się na wynajmie, dzierżawie i innych podobnych formach. Z kolei, WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 30 września 2009 r., sygn. akt I SA/Ol 563/09 stwierdził, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na terytorium kraju infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podobnie, tezy zawarte w wyrokach WSA sygn. akt III SA/Wa 3332/14 i III SA/Wa 3741/14 uwzględniające dorobek orzeczniczy TSUE, są pomocne dla analizy kwestii określenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Z uwagi na ww. definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia wykonawczego 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający. Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności, w ocenie tut. Organu, nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby. Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.

Na podstawie wymienionych przesłanek można uznać, że jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną), cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Bez znaczenia pozostaje natomiast - co należy podkreślić - czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, czy też „własna” infrastruktura. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem, że także korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju.

Biorąc pod uwagę okoliczności przedstawionej sprawy zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że działalność Spółki realizowana w Polsce spełnia przesłanki do uznania jej za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, bowiem cechuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego. W przedmiotowej sprawie prowadzenie części działalności w Polsce wynika z posiadania przez Spółkę w Polsce wystarczających zasobów osobowych oraz technicznych niezbędnych do prowadzenia części działalności gospodarczej oraz istnienia pewnej minimalnej skali działalność gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność Spółki w Polsce nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Jak wskazano Spółka posiadająca siedzibę na terytorium Hiszpanii prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji towarów. Dystrybucja towarów jest prowadzona przez Spółkę na określonych rynkach. Spółka podjęła decyzję o skorzystaniu z usług centrum logistycznego zlokalizowanego w Polsce, w oparciu o jego zaplecze rzeczowe i osobowe, w tym zwłaszcza obiekty i urządzenia położone w Polsce. Spółka zakupuje również od polskich podmiotów trzecich - zarejestrowanych w Polsce jako podatnicy VAT czynni, usługi specjalistyczne, w tym usługi doradztwa prawnego i podatkowego, między innymi celem zapewnienia Spółce obsługi rozliczeń z tytułu podatku VAT w Polsce. Celem realizacji procesu dystrybucji Spółka zakupuje też od innych polskich czynnych podatników VAT materiały i usługi, przykładowo zakupuje naklejki i tabliczki na towary oraz usługi dołączenia naklejek/tabliczek do towarów. Spółka posiada również 90% udziałów w innej spółce kapitałowej, zarejestrowanej w Polsce (zarejestrowanej jako czynny podatnik podatku VAT w Polsce), z którą prowadzi współpracę handlową, tj. między innymi sprzedaje jej towary oraz udziela jej odpłatnie licencji na używanie swojego znaku towarowego przy dalszej dystrybucji towarów.

Zatem z wniosku wynika, że Spółka będzie dysponować w Polsce odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego świadczącą o posiadaniu stałego miejsca prowadzenia działalności. Cechy i skala posiadanego w kraju zaplecza personalnego i technicznego umożliwiają Spółce w sposób stały prowadzenie części działalności gospodarczej na terytorium Polski. Spółka mimo, że nie zatrudnia w Polsce żadnych pracowników i nie posiada własnej placówki na terytorium Polski, dysponuje jednak na terytorium Polski niezbędną infrastrukturą w celu nabycia i dostawy towarów na rzecz kontrahentów, tj. prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie dystrybucji towarów.

Ad. 2

Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwoty VAT naliczonego wynikające z faktur za usługi i materiały nabywane przez Wnioskodawcę na potrzeby stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce (chodzi o usługi kompleksowe nabywane od firmy logistycznej, usługi specjalistyczne takie jak usługi doradztwa prawnego i podatkowego).

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 , lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Według art. 28e ustawy - miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia - usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach: a. gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług; b. gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości. Jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. h rozporządzenia 282/2011 - ustęp 1 obejmuje w szczególności wynajem lub wydzierżawianie nieruchomości inne niż opisane w ust. 3 lit. c, łącznie z przechowywaniem towarów w wyznaczonej do tego określonej części nieruchomości przeznaczonej do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 3 lit. b rozporządzenia 282/2011 - ustęp 1 nie ma zastosowania do przechowywania towarów na terenie nieruchomości, jeżeli żadna część nieruchomości nie jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę. Ponadto art. 28f ust. 1a ustawy stanowi, że miejscem świadczenia usług transportu towarów na rzecz podatnika:

posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości poza terytorium Unii Europejskiej, jest terytorium znajdujące się poza terytorium Unii Europejskiej
posiadającego na terytorium państwa trzeciego siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium państwa trzeciego stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości na terytorium kraju, jest terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy zdaniem Wnioskodawcy należy stwierdzić, że do nabywanych przez Spółkę usług świadczonych przez centrum logistyczne, usług specjalistycznych takich jak usługi doradztwa prawnego i podatkowego nie znajdują zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy. Zatem miejsce świadczenia przedmiotowych usług należy ustalić zgodnie z art. 28b ustawy. Jednocześnie należy uznać, że usługi te są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności Spółki w Polsce. Zatem miejsce świadczenia a tym samym opodatkowania tych usług znajduje się w Polsce, tj. w państwie, w którym Wnioskodawczyni posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy. Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych przepisów art. 86 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy w kontekście prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie usług zdaniem Wnioskodawcy należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku spełnione są przesłanki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy - usługi nabywane przez Spółkę, która jest zarejestrowana na terytorium kraju jako podatnik VAT, będą związane z czynnościami opodatkowanymi. W stanie faktycznym wskazano, że w związku z dystrybucją towarów Wnioskodawca rozpoznaje na terytorium Polski transakcje eksportowe, a w przyszłości planuje również rozpoznawać dostawy krajowe i wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów. Tym samym spełnione zostaną przesłanki pozytywne wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy umożliwiające odliczenie podatku naliczonego, jak również nie wystąpią przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, gdyż jak wskazano miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania nabywanych usług jest terytorium Polski. W konsekwencji, Wnioskodawcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwoty VAT naliczonego wynikające z faktur dokumentujących nabywane przez Wnioskodawcę usługi świadczone przez centrum logistyczne jak również usługi specjalistyczne takie jak usługi doradztwa prawnego i podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich dostawy/świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast, według art. 28e ustawy – miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepis art. 28e ustawy – jak wynika z jego brzmienia – stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość. Usługi które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Kryterium położenia nieruchomości jest tu zatem decydujące – determinuje ono docelowo miejsce opodatkowania usługi związanej z daną nieruchomością. Co istotne, zasada wyrażona w art. 28e ustawy obejmuje wyłącznie usługi, które dotyczą konkretnej nieruchomości – jedynie wówczas można w praktyce zastosować opodatkowanie w miejscu położenia nieruchomości.

Jednocześnie w myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011 str. 1 ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;
gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. h rozporządzenia 282/2011 – ustęp 1 obejmuje w szczególności wynajem lub wydzierżawianie nieruchomości inne niż opisane w ust. 3 lit. c), łącznie z przechowywaniem towarów w wyznaczonej do tego określonej części nieruchomości przeznaczonej do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 3 lit. b rozporządzenia 282/2011 – ustęp 1 nie ma zastosowania do przechowywania towarów na terenie nieruchomości, jeżeli żadna część nieruchomości nie jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Jednocześnie na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku natomiast zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) posiada siedzibę w Hiszpanii. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji towarów. Działalność Wnioskodawcy w Hiszpanii polega na produkcji, zakupie i sprzedaży małych urządzeń gospodarstwa domowego. Wnioskodawca samodzielnie produkuje w fabryce w (…) poduszki grzewcze, natomiast spółka zależna Wnioskodawcy produkuje w Hiszpanii żelazka, stacje parowe i automatyczne ekspresy do kawy, które Wnioskodawca kupuje od tej spółki. Wnioskodawca kupuje również towary od firm z innych krajów, głównie z Chin, ale również między innymi z Portugalii i Turcji. Wyprodukowane i zakupione towary Wnioskodawca sprzedaje głównie na rynku hiszpańskim i portugalskim, ale również trafiają one do odbiorców w innych krajach Europy, w Afryce Północnej i Ameryce Południowej. W Polsce Spółka zarejestrowała się jako czynny podatnik VAT. Na terytorium Polski Wnioskodawca realizuje i będzie w sposób stały realizował czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania. Z terytorium Polski na rzecz kontrahentów/klientów Wnioskodawca sprzedaje małe urządzenia gospodarstwa domowego. Spółka podjęła decyzję o skorzystaniu z usług Centrum logistycznego (Centrum) zlokalizowanego w Polsce. Centrum prowadzone jest przez podmiot trzeci (spółkę niepowiązaną w żaden sposób z Wnioskodawcą, zarejestrowaną w Polsce jako czynny podatnik podatku VAT), w oparciu o jego zaplecze rzeczowe i osobowe, w tym zwłaszcza obiekty i urządzenia, położone w Polsce. W związku z procesem sprzedaży z terytorium Polski w umowie z Centrum wyznaczono osoby do kontaktu ze strony Wnioskodawcy i ze strony Centrum. Ze strony Wnioskodawcy wskazano m.in. dwie osoby do kontaktu w sprawie administracji i zarządzania zamówieniami, tj. pracownika hiszpańskiego (zatrudnionego w siedzibie Wnioskodawcy w Hiszpanii, do którego zadań należy zamawianie towarów u dostawców i wysyłanie poprzez aplikację Centrum w Polsce tygodniowych planów dostaw do magazynu, zleceń przyjęcia towarów na magazyn i zleceń wysyłkowych z magazynu) oraz kontraktora polskiego będącego osobą prowadzącą działalność gospodarczą zarejestrowaną w Polsce i wykonującą swoje czynności z terytorium Polski (współpracującego z Wnioskodawcą na podstawie umowy B2B, zarządzającego zamówieniami i dostawami towarów z magazynu w Polsce do klientów z innych krajów UE i krajów trzecich). Ponadto Spółka zakupuje od polskich podmiotów trzecich - zarejestrowanych w Polsce jako podatnicy VAT czynni, usługi specjalistyczne, w tym usługi doradztwa prawnego i podatkowego, między innymi celem zapewnienia Spółce obsługi rozliczeń z tytułu podatku VAT w Polsce. Wnioskodawca nabywa również od firmy polskiej etykiety/naklejki na towary (materiały), które służą do etykietowania towarów znajdujących się w Centrum w Polsce (etykietowania towarów, przed ich wysyłką do klientów, dokonuje Centrum w ramach zawartej umowy, jednak to Wnioskodawca zamawia i dostarcza do centrum logistycznego zakupione etykiety). Spółka posiada również 90% udziałów w innej spółce kapitałowej (Spółka polska), zarejestrowanej w Polsce (zarejestrowanej jako czynny podatnik podatku VAT w Polsce), z którą prowadzi współpracę handlową, tj. między innymi sprzedaje jej towary oraz udziela jej odpłatnie licencji na używanie swojego znaku towarowego przy dalszej dystrybucji towarów. Przy tym Spółka nie zatrudnia obecnie w Polsce żadnych pracowników i nie posiada w Polsce własnej placówki.

Wątpliwości Spółki dotyczą ustalenia czy posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności i w związku z tym czy przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur za usługi (usługi kompleksowe nabywane od firmy logistycznej, usługi specjalistyczne takie jak usługi doradztwa prawnego i podatkowego) i materiały nabywane na potrzeby stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Odnosząc się do przedmiotowej kwestii należy wskazać, że dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w rozporządzeniu 282/2011.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;
począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;
do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;
art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.

Z uwagi na definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.

Ponadto, orzecznictwo TSUE wskazuje, że nie można wywieść istnienia na terytorium państwa członkowskiego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej mającej siedzibę w innym państwie, wyłącznie opierając się na facie, że spółka ta posiada w tym państwie członkowskim spółkę zależną. W takim przypadku istotna jest analiza stosunków umownych między rzeczoną spółką, a jej spółką zależną w celu określania czy pierwsza z nich posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w tym państwie członkowskim. Należy więc uwzględnić szereg kryteriów w celu ustalenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy. Obejmuje to przede wszystkim analizę charakteru i zastosowania świadczonej usługi na rzecz podatnika-usługobiorcy czy też badanie stosunków umownych między spółką dominującą oraz spółką zależną.

Biorąc pod uwagę okoliczności przedstawionej sprawy należy stwierdzić, że działalność Wnioskodawcy realizowana w Polsce spełnia przesłanki do uznania jej za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, bowiem cechuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego. W przedmiotowej sprawie prowadzenie części działalności w Polsce wynika z długotrwałego posiadania przez Wnioskodawcę w Polsce wystarczających zasobów osobowych oraz technicznych niezbędnych do prowadzenia części działalności gospodarczej oraz istnienia pewnej minimalnej skali działalność gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność Wnioskodawcy w Polsce nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. Jak wskazano Wnioskodawca (Spółka) posiada siedzibę w Hiszpanii. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik w Hiszpanii. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji towarów. Działalność Wnioskodawcy w Hiszpanii polega na produkcji, zakupie i sprzedaży małych urządzeń gospodarstwa domowego. Wnioskodawca samodzielnie produkuje w fabryce w (…) poduszki grzewcze, natomiast spółka zależna Wnioskodawcy produkuje w Hiszpanii żelazka, stacje parowe i automatyczne ekspresy do kawy, które Wnioskodawca kupuje od tej spółki. Wnioskodawca kupuje również towary od firm z innych krajów, głównie z Chin, ale również między innymi z Portugalii i Turcji. Wyprodukowane i zakupione towary Wnioskodawca sprzedaje głównie na rynku hiszpańskim i portugalskim, ale również trafiają one do odbiorców w innych krajach Europy, w Afryce Północnej i Ameryce Południowej. W Polsce Spółka zarejestrowała się jako czynny podatnik VAT. Na terytorium Polski Wnioskodawca realizuje i będzie w sposób stały realizował czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania. Z terytorium Polski na rzecz kontrahentów/klientów Wnioskodawca sprzedaje małe urządzenia gospodarstwa domowego. Wnioskodawca przewiduje prowadzenie sprzedaży towarów z terytorium Polski na rzecz kontrahentów/klientów przez długi, wieloletni okres. Obecnie Wnioskodawca realizuje (i planuje nadal w przyszłości realizować w sposób stały) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów z innych krajów UE, import towarów z krajów trzecich, eksport towarów z Polski do odbiorców z krajów trzecich, dostawę krajową towarów objętych procedurą składu celnego, powrotny wywóz towarów objętych procedurą składu celnego, wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z Polski do firm z innych krajów UE. Wnioskodawca planuje również dokonywać w przyszłości dostaw krajowych nieobjętych procedurą składu celnego, opodatkowanych w Polsce stawką właściwą. Spółka podjęła decyzję o skorzystaniu z usług Centrum logistycznego (Centrum) zlokalizowanego w Polsce. Obecnie trwająca umowa z Centrum została zawarta na okres do 31.01.2023 r. bez możliwości jej wcześniejszego rozwiązania za wyjątkiem szczególnych przypadków przewidzianych w umowie. Wnioskodawca planuje jednak nabywać usługi centrum logistycznego (od tego samego lub innego podmiotu) w dłuższym, wieloletnim okresie i nie ma w planach zaprzestania nabywania tych usług. Centrum prowadzone jest przez podmiot trzeci (spółkę niepowiązaną w żaden sposób z Wnioskodawcą, zarejestrowaną w Polsce jako czynny podatnik podatku VAT), w oparciu o jego zaplecze rzeczowe i osobowe, w tym zwłaszcza obiekty i urządzenia, położone w Polsce. Zakres usług logistycznych świadczonych przez centrum logistyczne w ramach umowy zawartej z Wnioskodawcą obejmuje: rozładunek towarów (rozładunek ręczny kontenerów, formowanie palet według schematu pakowania wskazanego przez Wnioskodawcę), składowanie towarów na paletach (towary są przechowywane na terenie Polski z reguły przez okres dwóch/trzech miesięcy i jest to uzależnione od tego, jak szybko zostanie znaleziony klient na te towary), kompletacja przesyłek według zlecenia Wnioskodawcy, załadunek palet, ewidencja i zarządzanie towarami w systemie informatycznym, inwentaryzacja towarów, skanowanie numerów seryjnych towarów, etykietowanie towarów, spedycja morska i drogowa, odprawa ze składu celnego, składowanie towarów Wnioskodawcy w składzie celnym publicznym prowadzonym przez Centrum. Umowa z Centrum przewiduje również możliwość zlecania Centrum organizacji transportu do klienta. W umowie z Centrum wskazano konkretny magazyn z podaniem jego dokładnego adresu. W magazynie tym, zgodnie z umową, przewidziano dokładnie określoną i znaną Wnioskodawcy powierzchnię dedykowaną dla składowania towarów Wnioskodawcy przez okres obowiązywania umowy, wyrażoną w maksymalnej ilości palet i maksymalnym wymiarze jednej palety. Wnioskodawca nie decyduje o rozmieszczeniu towarów w przydzielonej Wnioskodawcy określonej przestrzeni. O rozlokowaniu towarów w magazynie decyduje Centrum po przyjęciu towarów na magazyn, jednak zgodnie z umową, musi ono działać zgodnie z wytycznymi uzgodnionymi z Wnioskodawcą. Wnioskodawca zgodnie z umową zobowiązał się przekazać Centrum wszelkie niezbędne informacje i dokumenty, w szczególności dotyczące właściwości i przeznaczenia towarów, sposobu postępowania z towarami, potencjalnych zagrożeń związanych z ich składowaniem i przewozem oraz specjalnych środków ostrożności, które mają być stosowane do prawidłowego świadczenia usług logistycznych. Centrum świadczy swoje usługi na rzecz Wnioskodawcy zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami/ilościami wskazanymi/określonymi przez Wnioskodawcę. Wytyczne/oczekiwania/ilości wynikają bezpośrednio z umowy i załączników do umowy, jak również ze składanych przez Wnioskodawcę planów dostaw, zleceń przyjęcia, zleceń wysyłkowych, jak i innych dokumentów i informacji, w szczególności dotyczących towarów, przekazanych przez Wnioskodawcę w celu prawidłowego wykonywania umowy przez centrum logistyczne. Wnioskodawca uprawiony jest do dokonywania inspekcji swoich towarów znajdujących się w magazynie, w czasie pracy magazynu oraz w obecności przedstawiciela centrum logistycznego, po uprzednim uzgodnieniu z Centrum terminu inspekcji towarów. Dostęp do magazynu mogą uzyskać wyłącznie osoby wskazane przez Wnioskodawcę na podstawie pisemnego upoważnienia (dozwolone tylko dla pracowników Wnioskodawcy). Wnioskodawca i jego przedstawiciele zobowiązani są w czasie pobytu na terenie magazynu do przestrzegania zasad obowiązujących na terenie magazynu oraz wytycznych centrum logistycznego. W związku z procesem sprzedaży z terytorium Polski w umowie z Centrum wyznaczono osoby do kontaktu ze strony Wnioskodawcy i ze strony Centrum. Ze strony Wnioskodawcy wskazano m.in. dwie osoby do kontaktu w sprawie administracji i zarządzania zamówieniami, tj. pracownika hiszpańskiego (zatrudnionego w siedzibie Wnioskodawcy w Hiszpanii, do którego zadań należy zamawianie towarów u dostawców i wysyłanie poprzez aplikację Centrum w Polsce tygodniowych planów dostaw do magazynu, zleceń przyjęcia towarów na magazyn i zleceń wysyłkowych z magazynu) oraz kontraktora polskiego będącego osobą prowadzącą działalność gospodarczą zarejestrowaną w Polsce i wykonującą swoje czynności z terytorium Polski (współpracującego z Wnioskodawcą na podstawie umowy B2B, zarządzającego zamówieniami i dostawami towarów z magazynu w Polsce do klientów z innych krajów UE i krajów trzecich). Wnioskodawca zamierza długofalowo zatrudniać/współpracować z tymi osobami, lub zatrudnić inne osoby, które będą wykonywać określone czynności i będą upoważnione do kontaktu z Centrum w sprawach administracyjnych i zarządzania zamówieniami. Ze strony Centrum wskazano natomiast osoby do kontaktu w zakresie m.in. obsługi magazynowej i obsługi transportowej. Proces sprzedaży wygląda tak, że Wnioskodawca otrzymuje zamówienie od klienta. Kontraktor polski we współpracy z pracownikiem hiszpańskim ustalają z klientem szczegóły zamówienia i wszystkie dane potrzebne do wypełnienia zlecenia wysyłkowego. Pracownik hiszpański składa do Centrum zlecenie wysyłkowe poprzez aplikację internetową udostępnioną przez Centrum. W tym samym lub najpóźniej kolejnym dniu roboczym (w zależności od tego, o której godzinie złożono zlecenie wysyłkowe) pracownicy Centrum dokonują kompletacji towarów w magazynie i przygotowują przesyłkę na podstawie zlecenia wysyłkowego oraz przygotowują potrzebne dokumenty a następnie wydają przesyłkę przewoźnikowi. Ponadto Spółka zakupuje od polskich podmiotów trzecich - zarejestrowanych w Polsce jako podatnicy VAT czynni, usługi specjalistyczne, w tym usługi doradztwa prawnego i podatkowego, między innymi celem zapewnienia Spółce obsługi rozliczeń z tytułu podatku VAT w Polsce. Wnioskodawca zamierza nabywać usługi specjalistyczne od polskich podmiotów trzecich regularnie w dłuższym, wieloletnim okresie, tj. co najmniej tak długo, jak będą nabywane usługi centrum logistycznego w Polsce. Wnioskodawca nabywa również od firmy polskiej etykiety/naklejki na towary (materiały), które służą do etykietowania towarów znajdujących się w Centrum w Polsce (etykietowania towarów, przed ich wysyłką do klientów, dokonuje Centrum w ramach zawartej umowy, jednak to Wnioskodawca zamawia i dostarcza do centrum logistycznego zakupione etykiety). Materiały, Wnioskodawca nabywa i będzie nabywać od czynnych podatników podatku od towarów i usług w ramach transakcji podlegających opodatkowaniu na terytorium Polski według właściwej stawki podatku od towarów i usług. Wnioskodawca przewiduje również, że w przyszłości będzie kupować w Polsce również inne materiały mające bezpośredni związek z miejscem prowadzenia działalności w Polsce. Spółka posiada również 90% udziałów w innej spółce kapitałowej (Spółka polska), zarejestrowanej w Polsce (zarejestrowanej jako czynny podatnik podatku VAT w Polsce), z którą prowadzi współpracę handlową, tj. między innymi sprzedaje jej towary oraz udziela jej odpłatnie licencji na używanie swojego znaku towarowego przy dalszej dystrybucji towarów. Wnioskodawca przewiduje wieloletnią współpracę ze Spółką polską. Współpraca handlowa ze Spółką polską polega w głównej mierze na sprzedaży Spółce polskiej towarów znajdujących się w składzie celnym, które Wnioskodawca sprowadza z krajów trzecich, głównie z Chin. Spółka polska po zakupie towarów w składzie celnym dopuszcza je do obrotu na terytorium Polski i dokonuje ich sprzedaży na rynku polskim. Wnioskodawca jest uprawniony do znaków towarowych marki (…) w zakresie małych urządzeń gospodarstwa domowego i zawarł na czas nieokreślony ze Spółką polską umowę licencyjną, w ramach której odpłatnie udzielił Spółce polskiej wyłącznej, ograniczonej do terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nieograniczonej czasowo, pełnej, odpłatnej licencji na używanie oznaczeń objętych znakami towarowymi (…) dla małych urządzeń gospodarstwa domowego. Sporadycznie zdarza się również, że Wnioskodawca kupuje towary od Spółki polskiej celem ich dalszej odsprzedaży na eksport. Zatem działalność Wnioskodawcy realizowana w Polsce spełnia przesłanki do uznania jej za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, które cechuje się stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego. Mimo, że Spółka nie zatrudnia obecnie w Polsce żadnych pracowników i nie posiada w Polsce własnej placówki należy uznać, że dysponuje w Polsce odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego świadczącą o posiadaniu stałego miejsca prowadzenia działalności. Wnioskodawca w ramach współpracy z Centrum oraz innymi podmiotami zorganizował niezbędne zasoby w celu sprzedaży towarów z terytorium Polski. Wnioskodawca przy wykorzystaniu zasobów Centrum zapewnia rozładunek towarów, składowanie towarów, kompletację przesyłek, załadunek palet, ewidencję i zarządzanie towarami w systemie informatycznym, inwentaryzację towarów, skanowanie numerów seryjnych towarów, etykietowanie towarów, spedycję morską i drogową, odprawę ze składu celnego, składowanie towarów w składzie celnym publicznym, organizację transportu do klienta. Przy wykorzystaniu zasobów innych polskich podmiotów zapewnia obsługę rozliczeń z tytułu podatku VAT w Polsce. Zapewnia etykiety/naklejki na towary (materiały), które służą do etykietowania towarów znajdujących się w Centrum w Polsce. Ponadto Wnioskodawca przewiduje wieloletnią współpracę handlową ze Spółką polską. Wnioskodawca jest uprawniony do znaków towarowych marki (…) w zakresie małych urządzeń gospodarstwa domowego i zawarł na czas nieokreślony ze Spółką polską umowę licencyjną, w ramach której odpłatnie udzielił Spółce polskiej wyłącznej, ograniczonej do terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nieograniczonej czasowo, pełnej, odpłatnej licencji na używanie oznaczeń objętych znakami towarowymi (…) dla małych urządzeń gospodarstwa domowego. Przy tym w związku ze sprzedażą towarów z terytorium Polski wyznaczono osoby do kontaktu ze strony Wnioskodawcy i ze strony Centrum. Ze strony Wnioskodawcy wskazano m.in. dwie osoby do kontaktu w sprawie administracji i zarządzania zamówieniami, tj. pracownika hiszpańskiego (co prawda zatrudnionego w siedzibie Wnioskodawcy w Hiszpanii ale do którego zadań należy zamawianie towarów u dostawców i wysyłanie poprzez aplikację Centrum w Polsce tygodniowych planów dostaw do magazynu, zleceń przyjęcia towarów na magazyn i zleceń wysyłkowych z magazynu) oraz kontraktora polskiego wykonującą swoje czynności z terytorium Polski współpracującego z Wnioskodawcą na podstawie umowy B2B, zarządzającego zamówieniami i dostawami towarów z magazynu w Polsce do klientów z innych krajów UE i krajów trzecich. Jak wskazano kontraktor polski we współpracy z pracownikiem hiszpańskim ustalają z klientem szczegóły zamówienia i wszystkie dane potrzebne do wypełnienia zlecenia wysyłkowego i pracownik hiszpański składa do Centrum zlecenie wysyłkowe poprzez aplikację internetową udostępnioną przez Centrum. Ze strony Centrum wskazano natomiast osoby do kontaktu w zakresie m.in. obsługi magazynowej i obsługi transportowej. W umowie z Centrum wskazano konkretny magazyn z podaniem jego dokładnego adresu, w którym są składowane towary. Jednocześnie Centrum świadczy swoje usługi na rzecz Wnioskodawcy zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami/ilościami wskazanymi/określonymi przez Wnioskodawcę. Wytyczne/oczekiwania/ilości wynikają bezpośrednio z umowy i załączników do umowy, jak również ze składanych przez Wnioskodawcę planów dostaw, zleceń przyjęcia, zleceń wysyłkowych, jak i innych dokumentów i informacji, w szczególności dotyczących towarów, przekazanych przez Wnioskodawcę w celu prawidłowego wykonywania umowy przez centrum logistyczne. Natomiast Wnioskodawca uprawiony jest do dokonywania inspekcji swoich towarów znajdujących się w magazynie, w czasie pracy magazynu oraz w obecności przedstawiciela centrum logistycznego, po uprzednim uzgodnieniu z Centrum terminu inspekcji towarów. Natomiast jak już wskazano w treści niniejszej interpretacji, do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, o ile dostępność innego zaplecza jest porównywalna do dostępności zaplecza własnego (podatnikowi musi przysługiwać porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym). Przy tym, jak wskazał Wnioskodawca, sprzedaż towarów z terytorium Polski będzie realizował w sposób stały (Wnioskodawca przewiduje prowadzenie sprzedaży towarów z terytorium Polski na rzecz kontrahentów/klientów przez długi, wieloletni okres), również usługi centrum logistycznego planuje nabywać w dłuższym, wieloletnim okresie i nie ma w planach zaprzestania nabywania tych usług, usługi specjalistyczne zamierza nabywać regularnie w dłuższym, wieloletnim okresie. Zatem biorąc pod uwagę wskazane informacje należy stwierdzić, że Wnioskodawca posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Jednocześnie odnosząc się do wątpliwości dotyczących prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur za usługi (usługi kompleksowe nabywane od firmy logistycznej, usługi specjalistyczne takie jak usługi doradztwa prawnego i podatkowego) i materiały nabywane na potrzeby stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce wskazać należy, że prawo takie przysługuje Spółce. Jak wskazano w Polsce Spółka zarejestrowała się jako czynny podatnik VAT i realizuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania. Przy tym, jak wskazano w niniejszej interpretacji Spółka w Polsce posiada stałe miejsce prowadzenia działalności. Materiały, Wnioskodawca nabywa i będzie nabywać od czynnych podatników podatku od towarów i usług w ramach transakcji podlegających opodatkowaniu na terytorium Polski według właściwej stawki podatku od towarów i usług. Natomiast usługi świadczone przez Centrum oraz usługi specjalistyczne takie jak usługi doradztwa prawnego i podatkowego nabywane na potrzeby stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski, gdyż miejsce ich świadczenia należy ustalać w oparciu o art. 28b ust. 2 ustawy. Co prawda w ramach usług nabywanych od Centrum odbywa się składowanie/magazynowanie towarów i zgodnie z umową, przewidziano dokładnie określoną i znaną Wnioskodawcy powierzchnię dedykowaną dla składowania towarów Wnioskodawcy przez okres obowiązywania umowy. Jednakże Wnioskodawca nie decyduje o rozmieszczeniu towarów w przydzielonej Wnioskodawcy określonej przestrzeni (o rozlokowaniu towarów w magazynie decyduje Centrum po przyjęciu towarów na magazyn). Zatem w przedmiotowym przypadku stwierdzić należy, że nabywane od Centrum usługi, stanowią usługi, do których stosuje się art. 28b ustawy. Natomiast skoro niniejsze usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej znajdującego się na terytorium Polski znajduje zastosowanie art. 28b ust. 2 ustawy a tym samym usługi te podlegają opodatkowaniu w Polsce. Wobec tego w przypadku otrzymania faktur za usługi nabywane przez Wnioskodawcę na potrzeby stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce nie znajduje zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy. W konsekwencji, należy wskazać, że Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w oparciu o art. 86 ustawy.

Zatem Spółka posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności i przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur za usługi (usługi kompleksowe nabywane od firmy logistycznej, usługi specjalistyczne takie jak usługi doradztwa prawnego i podatkowego) i materiały nabywane na potrzeby stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin