Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.214.2021.3.MG
z 15 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2021 r. (data wpływu 12 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 lipca 2021 r. (data wpływu 9 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą udziału wynoszącego 1/2 w prawie własności działki nr 1 oraz udokumentowania fakturą tej czynności (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

1. uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą udziału wynoszącego 1/2 w prawie własności działki nr 1 oraz udokumentowania fakturą tej czynności (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),
2. uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą działek nr 2 i nr 3 (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).
   
   

Wniosek uzupełniono w dniu 9 lipca 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług informatycznych ((...), działalność związaną z doradztwem w zakresie informatyki), jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W zakresie przedmiotu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności od roku 2019 wpisane jest także (…), wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. Wpisanie tego rodzaju działalności wynikało wyłącznie z tego, że Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej wynajmuje osobom trzecim jedno mieszkanie na cele mieszkaniowe. Mieszkanie to Zainteresowany nabył jako osoba fizyczna i weszło ono do majątku wspólnego małżonków.

Wnioskodawca pozostaję w związku małżeńskim, w którym panuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wnioskodawca nie dokonywał zakupu nieruchomości z zamiarem sprzedaży, nie prowadził działalności deweloperskiej.

Wnioskodawca w roku 2016, wraz z bratem, nabył w drodze spadku po Swojej matce, wraz z innymi spadkobiercami, udziały w spadku, w skład którego wchodziło szereg nieruchomości, w tym udział w prawie własności działki nr 4.

Udział w prawie własności działki nr 4 został nabyty przez spadkodawczynię (...), w dniu (...) listopada 1997 r., w drodze darowizny dokonanej na rzecz Pani (...) i Pani (...) ze strony ich ojca Pana (...).

W czerwcu 2017 r. miał miejsce podział spadku i nieodpłatne zniesienie współwłasności bez spłat i dopłat, w ramach którego Wnioskodawca nabył udział wynoszący 1/4 w prawie własności działki nr 4, a w ramach tego samego działu spadku i nieodpłatnego zniesienia współwłasności bez spłat i dopłat Jego brat (...) nabył również udział wynoszący 1/4 w prawie własności działki nr 4.

Wartość udziału Wnioskodawcy w spadku nabytym w roku 2016 była równa wartości udziału wynoszącego 1/4 w prawie własności działki nr 4, jaki nabył w czerwcu 2017 r. w wyniku działu spadku i nieodpłatnego zniesienia współwłasności bez spłat i dopłat. Tak więc Wnioskodawca w wyniku działu spadku z czerwca 2017 r. nie nabył majątku o wartości wyższej niż wartość przypadającego Mu udziału w spadku po (...).

Wartość udziału brata Wnioskodawcy Pana (...) w spadku nabytym w roku 2016 była równa wartości udziału wynoszącego 1/4 w prawie własności działki nr 4, jaki (...) nabył w czerwcu 2017 r w wyniku działu spadku i nieodpłatnego zniesienia współwłasności bez spłat i dopłat. Tak więc w wyniku działu spadku z czerwca 2017 r (...) nie nabył majątku o wartości wyższej niż wartość przypadającego mu udziału w spadku po (...).

W tym miejscu, ze względu na dalszą część wniosku zasadne jest opisanie statusu brata Wnioskodawcy, to jest (...).

(...) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zarządzania wdrażaniem produktów z branży oświetleniowej, od etapu koncepcji aż do uruchomienia ich produkcji ((...), pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania) oraz w zakresie organizacji kursów edukacyjnych dla dzieci i młodzieży ((…), pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane). (...) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. (...) pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. (...) jest także wspólnikiem spółki cywilnej prowadzącej działalność w zakresie kursów edukacyjnych dla dzieci i młodzieży. (...) nie dokonywał zakupu nieruchomości z zamiarem sprzedaży, nie prowadzi działalności deweloperskiej.

W dacie nabycia w drodze spadkobrania udziału w prawie własności działki nr 4 nie obowiązywał dla tej działki miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w ewidencji gruntów działka nr 4 widniała jako rolna.

W czerwcu 2017 r. przeprowadzono dział spadku wraz ze zniesieniem współwłasności bez spłat i dopłat, w następstwie którego jedynymi współwłaścicielami działki nr 4 został ,,Wnioskodawca – (...) (udział 1/4) oraz Jego brat (...) (udział 1/4) i Pani (...) (udział 1/2)”. Czyli współwłaścicielami działki nr 4 byli (...), (...) i Pani (...) (fragment sprostowany w uzupełnieniu wniosku z dnia 6 lipca 2021 r.).

Przed styczniem 2019 r. Wnioskodawca wystąpił wraz z bratem (...) o wydanie warunków przyłączenia dla gazu, wody i prądu (co było to niezbędne, aby można było złożyć wniosek o warunkach zabudowy) dla działki nr 4.

W styczniu 2019 r. (...) złożył wniosek o wydanie warunków zabudowy dla działki nr 4 ze wskazaniem budowy na tej działce dwóch hal biurowo-magazynowych oraz dwóch zjazdów do drogi publicznej.

W marcu 2019 r. została wydana dla Wnioskodawcy i dla (…) oraz dla Pani (...) decyzja o warunkach zabudowy, w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla budowy dwóch hal biurowo-magazynowych wraz z dwoma zjazdami na terenie działki nr 4.

W grudniu 2019 r. wydana została dla Wnioskodawcy, Pani (...) i (...) decyzja zatwierdzająca podział działki nr 4 na dwie działki o nr 1 oraz 5, dla realizacji warunków zabudowy ustalonych w decyzji o warunkach zabudowy z marca 2019 r.

Oznacza to, że na działce nr 1 może być wybudowany jeden budynek biurowo-magazynowy ze zjazdem do drogi publicznej, a na działce nr 5 może być wybudowany drugi budynek biurowo-magazynowy ze zjazdem do drogi publicznej.

Działki nr 1 i nr 5 były na ten moment niezabudowane i miały bezpośredni dostęp do drogi publicznej. Tym samym każda z działek o numerach 1 i 5 była terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

W marcu 2020 r. Wnioskodawca, Pani (...) i (...) zawarli notarialnie umowę o zniesienie współwłasności działek nr 1 i nr 5 bez spłat i dopłat w ten sposób, że:

• działka nr 1 przypadła na współwłasność Bożydarowi Milewskiemu i Wnioskodawcy (każdemu w 1/2), do majątku osobistego każdego,
• działka nr 5 przypadła na wyłączną własność Pani (...) do Jej majątku osobistego.
  
  

Podział ten został dokonany w ten sposób, że w jego wyniku Wnioskodawca uzyskał wynoszący 1/2 udział w prawie własności działki nr 1 o wartości równej wartości Wnioskodawcy udziału 1/4 w prawie własności działki nr 4 przed jej podziałem. Tym samym Zainteresowany nabył udział w wysokości 1/2 w prawie własności działki nr 1, a wartość tego udziału była równa wartości udziału nabytego przez Wnioskodawcę w drodze spadku po (...).

Działka nr 1 będąca przedmiotem zbycia nie była do czasu sprzedaży wykorzystywana przeze Wnioskodawcę, ani przez Jego brata (...) w działalności gospodarczej, ani rolniczej w rozumieniu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w tym w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.

Działka nr 1 nie była do czasu sprzedaży wykorzystywana przez Wnioskodawcę, ani przez Jego brata (...) w jakikolwiek sposób, ani w działalności gospodarczej, ani też w prywatnym użytkowaniu. Działka nr 1 nie była użytkowana od dnia nabycia do momentu sprzedaży. Działka nr 1 nie była nigdy udostępniania osobom trzecim. Nie były zawierane żadne umowy najmu, dzierżawy, czy użyczenia. Dotyczy to całego okresu od dnia nabycia do dnia sprzedaży.

Działka nr 1 nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę, ani przez Jego brata (...) w działalności gospodarczej w żaden sposób, ani w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, ani wyłącznie na cele działalności zwolnionej z tego podatku.

Wnioskodawca i Jego brat (...) nie ponosili do dnia sprzedaży działki nr 1 kosztów związanych z ogrodzeniem działki nr 1. Nieruchomość stanowiąca wówczas działkę nr 4 została ogrodzona jeszcze przez poprzedniego właściciela, przez nabyciem udziału w niej w drodze spadku przez Zainteresowanego i Jego brata (...), a celem tego ogrodzenia działki nr 4 przez jej poprzedniego właściciela było uniemożliwienie wstępu na działkę nr 4 osobom nieupoważnionym.

Działka nr 1 nie była do dnia sprzedaży uzbrojona w media typu prąd, woda, gaz, kanalizacja, ani też Wnioskodawca nie ponosił, ani Jego brat (...) żadnych nakładów z tytułu uzbrojenia działki nr 1 w wymienione media.

Działka nr 4 (z której podziału powstała działka nr 1) jeszcze przed nabyciem udziału w niej w drodze spadkobrania graniczyła z utwardzoną gminną drogą dojazdową. Nie były wytyczane nowe drogi, ani podjazdy, a Wnioskodawca, ani (...) nie ponosili żadnych nakładów z tego tytułu.

Decyzja o warunkach zabudowy działki nr 4 z marca 2019 r. przewiduje dwa zjazdy z nieruchomości na drogi publiczne, przy czym określenie w tej decyzji zjazdów na drogi publiczne wynika z przepisów powszechnie obowiązujących nakładających obowiązek dostępu działki przeznaczonej pod zabudowę do drogi publicznej. Po wydaniu decyzji o warunkach zabudowy działki nr 4, została wydana decyzja o podziale działki nr 4 na dwie działki nr 1 i nr 5. Na podstawie z kolei decyzji o podziale został dokonany podział geodezyjny działki nr 4 na dwie działki o nr 1 i nr 5. Podział geodezyjny wynikał z tego, że Wnioskodawca, (...) i Pani (...) zamierzali podzielić się prawem własności wydzielonych działek w sposób odpowiadający udziałowi każdej z wymienionych osób w prawie własności działki nr 4 przed jej podziałem. Wnioskodawca nie podejmował, ani (...) przed sprzedażą żadnych innych działań zwiększających atrakcyjność działki nr 1.

Uwzględniając uwarunkowania wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że działka nr 1 nie była w żaden sposób związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej. Działka nr 1 nie była w żaden sposób wykorzystywana przez Wnioskodawcę, ani (...) i stanowiła nieużytek. Wnioskodawca nie prowadził, ani (...) na działce nr 1 gospodarstwa rolnego. Nieruchomość działki nr 1 nie była przedmiotem najmu, dzierżawy. Zainteresowany, ani (...) nie czerpali z działki nr 1 żadnych pożytków.

W styczniu 2019 r. (...) złożył wniosek o wydanie warunków zabudowy dla działki nr 4, ze wskazaniem budowy na tej działce dwóch hal biurowo-magazynowych oraz dwóch zjazdów do drogi publicznej.

W marcu 2019 r. została wydana dla Wnioskodawcy, (...) i Pani (...) decyzja o warunkach zabudowy, w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla budowy dwóch hal biurowo-magazynowych, wraz z dwoma zjazdami na terenie działki nr 4.

Zgodnie z art. 94 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w przypadku braku planu miejscowego, jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze nieobjętym obowiązkiem sporządzenia takiego planu, podziału nieruchomości można dokonać jeżeli jest zgodny z warunkami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Działka nr 4 znajdowała się właśnie na terenie, na którym nie było planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego. Wniosek o podział działki nr 4 został rozpatrzony przez organ w oparciu o wcześniejszą decyzję tego organu o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu działki nr 4. Wniosek o podział działki nr 4 był z kolei konieczny, by spadkobiercy, to jest Wnioskodawca, (...) i Pani (...) mogli się podzielić nabytym w drodze spadku prawem własności nieruchomości w sposób zgodny z przypadającą każdej z tych osób wielkości udziału ułamkowego.

Powyższe wynika wprost z przepisu art. 94 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Bez złożenia wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy nie mogłaby zatem zostać wydana decyzja o podziale działki nr 4 na dwie działki o nr 1 i 5. Decyzja o podziale działki nr 4 na działki 1 i 5 była zgodna z ustaleniami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Przy nabyciu działki nr 1 (powstałej w wyniku podziału działki nr 4 na dwie działki 1 i 5) nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W czerwcu 2020 r. Wnioskodawca stanął wraz z bratem (...) do aktu notarialnego sprzedaży działki nr 1 i sprzedali działkę nr 1.

Nabywcą działki nr 1 okazał się sąsiad, którego nieruchomość bezpośrednio graniczy z działką nr 1. Nabywca został pozyskany w drodze bezpośredniej rozmowy z nim po tym, jak na płocie okalającym nieruchomość Wnioskodawca wraz z (...) wywiesili informację o tym, że działka jest na sprzedaż i podali nr telefonu kontaktowego.

W akcie notarialnym oświadczyli, że sprzedają działkę nr 1 działając każdy z osobna, jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług. Ustaloną cenę sprzedaży działki nr 1, w części przypadającej na Wnioskodawcę opodatkował Wnioskodawca podatkiem od towarów i usług według stawki 23%. Tak samo postąpił Jego brat (...) w zakresie części ceny sprzedaży przypadającej na Niego. Zarówno Wnioskodawca, jak i odrębnie (...) wystawili na nabywcę działki nr 1 fakturę VAT (każdy z Nich w zakresie siebie dotyczącym).

Celem Wnioskodawcy i (...), jako współwłaścicieli działki nr 1 było zbycie majątku prywatnego dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych (to jest w celu pozyskania środków na budowę domu na innej działce oraz w celu spłaty kredytu) lub przeznaczenie tych środków na inne cele życiowe.

Działka nr 1 była w dacie sprzedaży działką nieuzbrojoną (brak na tej działce przyłącza gazu, wody, sieci kanalizacyjnej, energii elektrycznej), natomiast na etapie poprzedzającym złożenie w styczniu 2019 r. wniosku o warunkach zabudowy Wnioskodawca i (...) wystąpili o wydanie warunków przyłączenia dla gazu, wody i prądu (co było to niezbędne, aby można było złożyć wniosek o warunki zabudowy). Warunki przyłączenia dla gazu, wody i prądu dla działki nr 1 zostały wydane. Samo natomiast przyłączenie w zakresie przyłącza gazu, wody, sieci kanalizacyjnej energii elektrycznej nie zostało wykonane. Media (gaz, woda, sieć kanalizacyjna, sieć energii elektrycznej) znajdowały się na dzień sprzedaży „w drodze" publicznej do której przylega działka nr 1. Na działce nr 1 nie było na dzień sprzedaży żadnych przyłączy z zakresu tych mediów.

Poza złożeniem wspomnianego wyżej wniosku o wydanie warunków przyłączenia dla gazu, wody i prądu, Wnioskodawca i (...) nie podejmowali przed sprzedażą działań mających na celu doprowadzenie mediów do działki nr 1. Wnioskodawca i (...) nie ponosili innych nakładów finansowych związanych z przygotowaniem działki nr 1 do sprzedaży.

Wnioskodawca nie prowadził, ani Jego brat (...) działań marketingowych celem zwiększenia atrakcyjności działki nr 1.

Niezależnie od sprzedaży działki nr 1, w dniu 22 sierpnia 2020 r. Wnioskodawca sprzedał także prawo własności dwóch działek nr 3 i nr 4 zabudowanej domkiem letniskowym, położonych w Zaniemyślu. Działki te Wnioskodawca nabył w drodze darowizny od dziadka, dokonanej na podstawie umowy darowizny zawartej w czerwcu 2020 r.

Przy transakcji sprzedaży prawa własności działek nr 3 oraz nr 4 Wnioskodawca nie działał w charakterze czynnego podatnika podatku od towarów i usług (choć posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług).

Działka nr 3 była na dzień sprzedaży w części objęta uproszczonym planem urządzenia lasu dla lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa, należących do osób fizycznych i wspólnot gruntowych, sporządzonym na okres od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2024 r.

Działka nr 4 była na dzień sprzedaży w całości objęta uproszczonym planem urządzenia lasu dla lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa, należących do osób fizycznych i wspólnot gruntowych, sporządzonym na okres od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2024 r.

Działka nr 4 zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego terenów zabudowy mieszkalno-letniskowej stanowiła na dzień sprzedaży teren zabudowy letniskowej, w planie zabudowy oznaczony symbolem 3ML, działka ta znajdowała się na obszarze zdegradowanym i obszarze rewitalizacji na podstawie uchwały Rady Gminy w sprawie uchwalenia lokalnego programu rewitalizacji.

Działka nr 4 była na dzień sprzedaży zabudowana domkiem letniskowym, zbudowanym między rokiem 1960 a 1970, domek letniskowy był na dzień sprzedaży posadowiony na płycie betonowej położonej na bloczkach m8. Domek letniskowy nie posiadał fundamentów i nie był budynkiem w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane.

Zarówno działka nr 3, jak i nr 4 nie były nigdy przez Wnioskodawcę wykorzystywane w działalności gospodarczej, ani wynajmowane, wydzierżawiane. Działki nr 3 i nr 4, będące przedmiotem zbycia w dniu 22 sierpnia 2020 r. nie były przez Wnioskodawcę do dnia sprzedaży wykorzystywane w działalności gospodarczej, ani rolniczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Działki nr 3 i nr 4 nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane w jakikolwiek sposób, ani w działalności gospodarczej, ani też w prywatnym użytkowaniu. Działki nr 3 i nr 4 nie były użytkowane od dnia nabycia w czerwcu 2020 r. do dnia sprzedaży 22 sierpnia 2020 r. Działki nr 3 i nr 4 nie były nigdy udostępnianie osobom trzecim. Nie były zawierane żadne umowy najmu, dzierżawy, czy użyczenia. Dotyczy to całego okresu od dnia nabycia w czerwcu 2020 r. do dnia sprzedaży 22 sierpnia 2020 r.

Działka nr 3 była na dzień sprzedaży w części objęta uproszczonym planem urządzenia lasu dla lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa, należących do osób fizycznych i wspólnot gruntowych, sporządzonym na okres od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2024 r., ale nie było dla tej działki wydanej decyzji i warunkach zabudowy. Nie było dla działki nr 4 wydanej na dzień sprzedaży decyzji o warunkach zabudowy.

Przy nabyciu działki nr 3 i nr 4 nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, bowiem nabycie obu tych działek nastąpiło w drodze darowizny z czerwca 2020 r.

Działki nr 3 i nr 4 nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej w żaden sposób, ani w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, ani wyłącznie na cele działalności zwolnionej z tego podatku.

Wnioskodawca nie ponosił do dnia sprzedaży kosztów związanych z ogrodzeniem działek nr 3 i nr 4.

Nieruchomość stanowiąca działkę 3 została ogrodzona jeszcze przez poprzedniego właściciela, przed nabyciem jej w drodze darowizny przez Wnioskodawcę, a celem tego ogrodzenia przez jej poprzedniego właściciela było uniemożliwienie wstępu na działkę osobom nieupoważnionym.

Działki nr 3 i nr 4 były na dzień sprzedaży działkami uzbrojonymi w następujące media: prąd, woda, kanalizacja. Uzbrojenie zostało wykonane przez Pana (...) i Panią (...) lub przez jeszcze wcześniejszych właścicieli, którzy ponosili związane z tym wydatki. Miało to miejsce przed 2005 rokiem, a kanalizacja została podłączona około roku 2010 przez Wacława i Marię Milewskich. Nie były wytyczane nowe drogi, ani podjazdy do działek nr 3 i 4, a Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów z tego tytułu.

Wnioskodawca nie podejmował przed sprzedażą żadnych innych działań zwiększających atrakcyjność działek nr 3 i 4.

Działki nr 3 i 4 nie były w żaden sposób związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Działki nr 3 i nr 4 nie były w żaden sposób wykorzystywane przez Wnioskodawcę i Zainteresowany nie prowadził na działkach nr 3 i nr 4 gospodarstwa rolnego.

Działki nr 3 i nr 4 nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał z nich żadnych pożytków.

Nabywcą działek nr 3 i 4 została osoba będąca właścicielem działek sąsiadujących z działkami nr 3 i nr 4 i w związku z tym, że już wcześniej osoba ta kilkukrotnie zgłaszała chęć nabycia działek nr 3 i 4 Wacławowi Milewskiemu, to podczas bezpośredniej rozmowy osoba ta zaproponowała Wnioskodawcy chęć zakupu działek nr 3 i nr 4, co skutkowało sprzedażą z dnia 22 sierpnia 2020 r.

Oprócz udziału ułamkowego w działce nr 1 oraz prawa własności działek nr 3 i nr 4 objętych niniejszym wnioskiem, Wnioskodawca wraz z małżonką jest współwłaścicielem następujących nieruchomości:

• zlokalizowanej przy ul. (...) w (…), mieszkanie nr (...). Powierzchnia lokalu mieszkalnego wynosi 20,70 m². Nabycie tej nieruchomości nastąpiło w 20 (...) r. ze środków własnych,
• zlokalizowanej w (…) przy ul. (…), na działce stoi dom jednorodzinny o powierzchni użytkowej 148 m². Powierzchnia działki wynosi 851 m².
  
  

Poza sprzedażą udziału w prawie własności działki nr 1 oraz prawa własności działek nr 3 i nr 4, których sprzedaż jest objęta niniejszym wnioskiem, Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony w dniu 9 lipca 2021 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy o następujące informacje:

1. W zakresie uwag organu dotyczących ujęcia w opisie stanu faktycznego w części G wniosku, poz. 74, osoby (...) i Wnioskodawcy oraz oczywistej omyłki pisarskiej zawartej w treści zacytowanej przez organ, Wnioskodawca prosi przyjąć za sprostowany fragment wniosku treść ujętą w następujących zdaniach:
   • „(...) w czerwcu 2017 r. przeprowadzono dział spadku wraz ze zniesieniem współwłasności bez spłat i dopłat, w następstwie którego jedynymi współwłaścicielami działki nr 4 został Wnioskodawca – (...) (udział 1/4) oraz Jego brat (...) (udział 1/4) i Pani (...) (udział 1/2) (...)”.
   Czyli współwłaścicielami działki nr 4 byli (...), (...) i Pani (...).
   oraz
   "(...) w styczniu 2019 r. (...) złożył wniosek o wydanie warunków zabudowy dla działki nr 4 ze wskazaniem budowy na tej działce (...)”.
   Tak więc Wnioskodawcą, zainteresowanym uzyskaniem interpretacji indywidualnej w zakresie pytania nr 1 i nr 2 na podstawie wniosku, którego dotyczy wezwanie organu z dnia 29 czerwca 2021 r. jest wyłącznie Wnioskodawca – (...).
   Wnioskodawca wyjaśnia, że nie było błędem pisarskim zdanie w zakresie ujętym w słowach ,,(...) w styczniu 2019 r. (...) złożył wniosek o wydanie warunków zabudowy dla działki nr 4 ze wskazaniem budowy na tej działce (...)”, bowiem wniosek ten faktycznie złożył tylko (...), a ujęcie tej okoliczności we wniosku ma służyć wyczerpującemu opisowi stanu faktycznego.
   Wnioskodawca wskazuje, że to tylko (...) jest Wnioskodawcą, zainteresowanym uzyskaniem interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie pytania nr 1 i nr 2, na podstawie wniosku z dnia 12 kwietnia 2021 r., a przedstawiony opis stanu faktycznego dotyczy Wnioskodawcy sytuacji prawno-podatkowej.
   Wnioskodawca ukazuje, że w opisie stanu faktycznego pojawiały się osoby (...) i Pani (…), wyłącznie ze względu na konieczność zobrazowania kolejnych zdarzeń prawnych, które doprowadziły do tego, że Wnioskodawca (...) stał się właścicielem w 1/2 udziału prawa własności działki nr 1, które dotyczyły pytania nr 1 i nr 2 zawartych we wniosku z dnia 12 kwietnia 2021 r.
2. Ilekroć w treści wniosku pojawia się osoba Pani (...) – Wnioskodawca prosi o przyjęcie doprecyzowania, że osoba ta nosi pełne nazwisko Pani (...).
   1. czy Wnioskodawca również złożył wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla działki 4 ze wskazaniem budowy na tej działce dwóch hal biurowo-magazynowych oraz dwóch zjazdów do drogi publicznej?
      Wnioskodawca nie złożył takiego wniosku. Wniosek ten złożył brat Wnioskodawcy – to jest (...).
   2. czy też (...) złożył ww. wniosek w imieniu Wnioskodawcy?
      (...) złożył ww. wniosek w swoim imieniu, a następnie udostępnił/okazał Wnioskodawcy decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla działki 4.
   3. czy Wnioskodawca, jako współwłaściciel działki 4 wyraził zgodę na złożenie przez Pana (...) wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu dla działki 4 ze wskazaniem budowy na tej działce dwóch hal biurowo-magazynowych oraz dwóch zjazdów do drogi publicznej?
      Tak. Wnioskodawca wyraził taką zgodę.
   4. czy Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o podział działki 4? Jeśli nie to należy wskazać kto wystąpił o podział i na podstawie jakich dokumentów.
      Wnioskodawca złożył wniosek o podział działki nr 4 wspólnie z Panią (...) oraz z bratem (...) – jako współwłaścicielami działki nr 4. Decyzja na podstawie wniosku została wydana przez Wójta Gminy (…) (…) grudnia 2019 r.
   5. czy Wnioskodawca udzielił Panu (...) pełnomocnictwa do podejmowania czynności związanych ze sprzedażą nieruchomości, na podstawie którego Pan (…) składał wnioski, odbierał decyzje i postanowienia, dokonywał wszelkich czynności związanych z:
      • uzyskaniem na terenie nieruchomości warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, gazowniczej oraz sieci elektroenergetycznej,
        Wnioskodawca wskazuje, że w tym zakresie czynności realizował tylko (...), bez udzielonego przez Wnioskodawcę pełnomocnictwa.
      • uzyskaniem decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości,
        Wnioskodawca składał wspólnie z Panią (...) oraz (...) jako współwłaściciele działki nr 4.
      • uzyskaniem decyzji zatwierdzającej lokalizację zjazdu publicznego?
        Wnioskodawca przedstawia, że nikt nie podejmował działań w zakresie decyzji zatwierdzającej lokalizację zjazdu publicznego.
        (...) nie podejmował, jako pełnomocnik Wnioskodawcy, żadnych czynności związanych ściśle ze sprzedażą (nie podpisywał umowy z pośrednikiem obrotu nieruchomościami, bo takiej umowy nie zawarto, nie stawał w imieniu Wnioskodawcy do aktu notarialnego umowy sprzedaży).
   6. czy nabywca działki nr 1 na dzień jej zakupu był czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?
      Nabywca działki nr 1 na dzień jej zakupu był czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1).

Czy prawidłowe jest stanowisko, że sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału wynoszącego 1/2 w prawie własności działki nr 1 była sprzedażą dokonaną przez Wnioskodawcę jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług, a tym samym prawidłowe było wystawienie przez Wnioskodawcę faktury na przypadającą na Niego część ceny sprzedaży i opodatkowanie tej części ceny według stawki 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż udziału wynoszącego ½ w prawie własności działki nr 1 była sprzedażą dokonaną przez Wnioskodawcę jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług działającego w takim charakterze, a tym samym prawidłowe było wystawienie przez Wnioskodawcę faktury na przypadającą na Niego część ceny sprzedaży i opodatkowanie tej części ceny według stawki 23%.

Działka nr 1 w dacie sprzedaży była terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca w dniu sprzedaży był zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przy sprzedaży Swojego udziału wynoszącego 1/2 w prawie własności działki nr 1 występował w charakterze czynnego podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z treści powołanego przepisu wynika więc, że stwierdzenie, czy dana osoba fizyczna, sprzedając działki gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularne zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Dla prawidłowej wykładni art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług istotne są tezy wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C- 180/10 i C- 181/10 (EU:C:2011:589). W wyroku tym Trybunał stwierdził, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego. Natomiast, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE, to należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Takie aktywne działania mogą polegać przykładowo na uzbrojeniu terenu, nabyciu terenu przeznaczonego pod zabudowę, wydzieleniu dróg wewnętrznych, działaniach marketingowych podjętych w celu sprzedaży działek wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność ,,handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Trybunał Sprawiedliwości wskazał, że zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (pkt 37 uzasadnienia wyroku Trybunału Sprawiedliwości). Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego (pkt 38 uzasadnienia wyroku).

Jak widać sama liczba i zakres transakcji nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, a stanowiącymi działalność gospodarczą. O działalności gospodarczej nie świadczy także samo tylko wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek gruntu powiązane z koniecznością uzyskania stosownych decyzji administracyjnych o zatwierdzenie podziału geodezyjnego. Także poszukiwanie nabywcy za pośrednictwem Internetu, w realiach XXI wieku nie stanowi, że czynności takie wykraczają poza normalny zarząd własnymi sprawami majątkowymi.

W orzecznictwie NSA po wydaniu wspomnianego wyżej wyroku Trybunału Sprawiedliwości przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości, należy uwzględnić wszystkie etapy tej aktywności. Ocena podejmowanych działań powinna uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Należy przede wszystkim uwzględnić te elementy aktywności, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. Nie mają też znaczenia zamiar, czy motywy, jakimi kieruje się podmiot rozpoczynając działalność gospodarczą, ani jakie potrzeby zaspokaja z uzyskanych środków pieniężnych. Istotne znaczenie mają obiektywne, a nie subiektywne przesłanki pozwalające odróżnić działania noszące cechy profesjonalności, od tych które mieszczą się w granicach dysponowania majątkiem prywatnym. Dla oceny, czy dany podmiot sprzedając grunty działa w charakterze podatnika nie ma tez znaczenia w jakich celach grunt ten został nabyty.

Uwzględniając powyższe Wnioskodawca uważa, że ze względu na to, że:

• przed styczniem 2019 r. złożył wraz z (...) wniosek o wydanie warunków w przyłączenia dla gazu, wody i prądu (co było to niezbędne, aby można było złożyć wniosek o warunkach zabudowy), a warunki przyłączenia dla gazu, wody i prądu dla działki nr 4 zostały wydane,
• w styczniu 2019 r. (...) złożył wniosek o wydanie warunków zabudowy dla działki nr 4 ze wskazaniem budowy na tej działce dwóch hal biurowo-magazynowych oraz dwóch zjazdów do drogi publicznej oraz że w wyniku tego w marcu 2019 r. została wydana dla Wnioskodawcy oraz dla (...) i dla Pani (...) decyzja o warunkach zabudowy w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla budowy dwóch hal biurowo-magazynowych wraz z dwoma zjazdami na terenie działki nr 4,

działania w tym zakresie należało uznać za aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, podobne do działań wykonywanych przez handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE. Zatem prawidłowe jest uznanie Wnioskodawcy za podmiot prowadzący, przy sprzedaży udziału w prawie własności działki nr 1, działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc za podmiot działający przy tej sprzedaży w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W rezultacie Wnioskodawca uważa, że prawidłowe było Jego działanie polegające na wystawieniu na przypadającą na Niego część ceny sprzedaży działki nr 1 faktury i zastosowanie stawki 23% podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Zgodnie z art. 196 ww. ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej.

Stosownie do art. 198 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

W myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż pięć lat. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze pięć lat; przedłużenie można ponowić.

Z regulacji art. 211 tej ustawy wynika, że każdy ze współwłaścicieli może żądać, aby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy, albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady” wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C - 180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C- 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług informatycznych, jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W zakresie przedmiotu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności od roku 2019 wpisane jest także wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. Wpisanie tego rodzaju działalności wynikało wyłącznie z tego, że Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej wynajmuje osobom trzecim jedno mieszkanie na cele mieszkaniowe. Mieszkanie to Zainteresowany nabył jako osoba fizyczna i weszło ono do majątku wspólnego małżonków.

Wnioskodawca nie dokonywał zakupu nieruchomości z zamiarem sprzedaży, nie prowadził działalności deweloperskiej.

Wnioskodawca w roku 2016, wraz z bratem, nabył w drodze spadku po Swojej matce, wraz z innymi spadkobiercami, udziały w spadku, w skład którego wchodziło szereg nieruchomości, w tym udział w prawie własności działki nr 4.

Udział w prawie własności działki nr 4 został nabyty przez spadkodawczynię (...), w dniu (...) listopada 1997 r., w drodze darowizny dokonanej na rzecz Pani (...) i Pani (...)-ze strony ich ojca Pana (...).

W czerwcu 2017 r. miał miejsce podział spadku i nieodpłatne zniesienie współwłasności bez spłat i dopłat, w ramach którego Wnioskodawca nabył udział wynoszący ¼ w prawie własności działki nr 4, a w ramach tego samego działu spadku i nieodpłatnego zniesienia współwłasności bez spłat i dopłat Jego brat (...) nabył również udział wynoszący ¼ w prawie własności działki nr 4.

Wartość udziału Wnioskodawcy w spadku nabytym w roku 2016 była równa wartości udziału wynoszącego 1/4 w prawie własności działki nr 4, jaki nabył w czerwcu 2017 r. w wyniku działu spadku i nieodpłatnego zniesienia współwłasności bez spłat i dopłat. Tak więc Wnioskodawca w wyniku działu spadku z czerwca 2017 r. nie nabył majątku o wartości wyższej niż wartość przypadającego Mu udziału w spadku po Swojej matce.

W dacie nabycia w drodze spadkobrania udziału w prawie własności działki nr 4 nie obowiązywał dla tej działki miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w ewidencji gruntów działka nr 4 widniała jako rolna.

W czerwcu 2017 r. przeprowadzono dział spadku wraz ze zniesieniem współwłasności bez spłat i dopłat, w następstwie którego jedynymi współwłaścicielami działki nr 4 został Wnioskodawca (udział 1/4) oraz Jego brat (udział 1/4) i Pani (...) (udział 1/2). Czyli współwłaścicielami działki nr 4 byli (...), (...) i Pani (...).

Przed styczniem 2019 r. Wnioskodawca wystąpił wraz z bratem o wydanie warunków przyłączenia dla gazu, wody i prądu (co było to niezbędne, aby można było złożyć wniosek o warunkach zabudowy) dla działki nr 4.

W styczniu 2019 r. Wnioskodawcy brat złożył wniosek o wydanie warunków zabudowy dla działki nr 4 ze wskazaniem budowy na tej działce dwóch hal biurowo-magazynowych oraz dwóch zjazdów do drogi publicznej.

W marcu 2019 r. została wydana dla Wnioskodawcy i dla Jego brata oraz dla Pani (...) decyzja o warunkach zabudowy w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla budowy dwóch hal biurowo-magazynowych wraz z dwoma zjazdami na terenie działki nr 4.

W grudniu 2019 r. wydana została dla Wnioskodawcy, Pani (...) i Jego brata decyzja zatwierdzająca podział działki nr 4 na dwie działki o nr 1 oraz 5, dla realizacji warunków zabudowy ustalonych w decyzji o warunkach zabudowy z marca 2019 r.

Oznacza to, że na działce nr 1 może być wybudowany jeden budynek biurowo-magazynowy ze zjazdem do drogi publicznej, a na działce nr 5 może być wybudowany drugi budynek biurowo-magazynowy ze zjazdem do drogi publicznej.

Działki nr 1 i nr 5 były na ten moment niezabudowane i miały bezpośredni dostęp do drogi publicznej. Tym samym każda z działek o numerach 1 i 5 była terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

W marcu 2020 r. Wnioskodawca, Pani (...) i Jego brat zawarli notarialnie umowę o zniesienie współwłasności działek nr 1 i nr 5 bez spłat i dopłat w ten sposób, że:

• działka nr 1 przypadła na współwłasność Wnioskodawcy i Jego brata (każdemu w 1/2), do majątku osobistego każdego,
• działka nr 5 przypadła na wyłączną własność Pani (...) do Jej majątku osobistego.
  
  

Podział ten został dokonany w ten sposób, że w jego wyniku Wnioskodawca uzyskał wynoszący 1/2 udział w prawie własności działki nr 1 o wartości równej wartości Wnioskodawcy udziału ¼ w prawie własności działki nr 4 przed jej podziałem. Tym samym Zainteresowany nabył udział w wysokości 1/2 w prawie własności działki nr 1, a wartość tego udziału była równa wartości udziału nabytego przez Wnioskodawcę w drodze spadku po Swojej matce.

Działka nr 1 będąca przedmiotem zbycia nie była do czasu sprzedaży wykorzystywana przeze Wnioskodawcę, ani przez Jego brata w działalności gospodarczej, ani rolniczej w rozumieniu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w tym w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.

Działka nr 1 nie była do czasu sprzedaży wykorzystywana przez Wnioskodawcę, ani przez Jego brata w jakikolwiek sposób, ani w działalności gospodarczej, ani też w prywatnym użytkowaniu. Działka nr 1 nie była użytkowana od dnia nabycia do momentu sprzedaży. Działka nr 1 nie była nigdy udostępniana osobom trzecim. Nie były zawierane żadne umowy najmu, dzierżawy, czy użyczenia. Dotyczy to całego okresu od dnia nabycia do dnia sprzedaży.

Działka nr 1 nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę, ani przez Jego brata w działalności gospodarczej w żaden sposób, ani w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, ani wyłącznie na cele działalności zwolnionej z tego podatku.

Wnioskodawca i Jego brat nie ponosili do dnia sprzedaży działki nr 1 kosztów związanych z ogrodzeniem działki nr 1. Nieruchomość stanowiąca wówczas działkę nr 4 została ogrodzona jeszcze przez poprzedniego właściciela, przez nabyciem udziału w niej w drodze spadku przez Zainteresowanego i Jego brata, a celem tego ogrodzenia działki nr 4 przez jej poprzedniego właściciela było uniemożliwienie wstępu na działkę nr 4 osobom nieupoważnionym.

Działka nr 1 nie była do dnia sprzedaży uzbrojona w media typu prąd, woda, gaz, kanalizacja, ani też Wnioskodawca nie ponosił, ani Jego brat żadnych nakładów z tytułu uzbrojenia działki nr 1 w wymienione media.

Działka nr 4 (z której podziału powstała działka nr 1) jeszcze przed nabyciem udziału w niej w drodze spadkobrania graniczyła z utwardzoną gminną drogą dojazdową. Nie były wytyczane nowe drogi, ani podjazdy, a Wnioskodawca, ani Jego brat nie ponosili żadnych nakładów z tego tytułu.

Decyzja o warunkach zabudowy działki nr 4 z marca 2019 r. przewiduje dwa zjazdy z nieruchomości na drogi publiczne, przy czym określenie w tej decyzji zjazdów na drogi publiczne wynika z przepisów powszechnie obowiązujących nakładających obowiązek dostępu działki przeznaczonej pod zabudowę do drogi publicznej. Po wydaniu decyzji o warunkach zabudowy działki nr 4, została wydana decyzja o podziale działki nr 4 na dwie działki nr 1 i nr 5. Na podstawie z kolei decyzji o podziale został dokonany podział geodezyjny działki nr 4 na dwie działki o nr 1 i nr 5. Podział geodezyjny wynikał z tego, że Wnioskodawca, Jego brat i Pani (...) zamierzali podzielić się prawem własności wydzielonych działek w sposób odpowiadający udziałowi każdej z wymienionych osób w prawie własności działki nr 4 przed jej podziałem. Wnioskodawca nie podejmował, ani Jego brat przed sprzedażą żadnych innych działań zwiększających atrakcyjność działki nr 1.

Uwzględniając uwarunkowania wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że działka nr 1 nie była w żaden sposób związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej. Działka nr 1 nie była w żaden sposób wykorzystywana przez Wnioskodawcę, ani Jego brata i stanowiła nieużytek. Wnioskodawca nie prowadził, ani Jego brat na działce nr 1 gospodarstwa rolnego. Nieruchomość działki nr 1 nie była przedmiotem najmu, dzierżawy. Zainteresowany, ani Jego brat nie czerpali z działki nr 1 żadnych pożytków.

W styczniu 2019 r. Wnioskodawcy brat złożył wniosek o wydanie warunków zabudowy dla działki nr 4, ze wskazaniem budowy na tej działce dwóch hal biurowo-magazynowych oraz dwóch zjazdów do drogi publicznej.

W marcu 2019 r. została wydana dla Wnioskodawcy, Jego brata i Pani (...) decyzja o warunkach zabudowy, w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla budowy dwóch hal biurowo-magazynowych, wraz z dwoma zjazdami na terenie działki nr 4.

Działka nr 4 znajdowała się na terenie, na którym nie było planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego. Wniosek o podział działki nr 4 został rozpatrzony przez organ w oparciu o wcześniejszą decyzję tego organu o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu działki nr 4. Wniosek o podział działki nr 4 był z kolei konieczny, by spadkobiercy, to jest Wnioskodawca, Jego brat i Pani (...) mogli się podzielić nabytym w drodze spadku prawem własności nieruchomości w sposób zgodny z przypadającą każdej z tych osób wielkości udziału ułamkowego.

Bez złożenia wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy nie mogłaby zatem zostać wydana decyzja o podziale działki nr 4 na dwie działki o nr 1 i 5. Decyzja o podziale działki nr 4 na działki 1 i 5 była zgodna z ustaleniami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Przy nabyciu działki nr 1 (powstałej w wyniku podziału działki nr 4 na dwie działki 1 i 5) nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W czerwcu 2020 r. Wnioskodawca stanął wraz z bratem do aktu notarialnego sprzedaży działki nr 1 i sprzedali działkę nr 1.

Nabywcą działki nr 1 okazał się sąsiad, którego nieruchomość bezpośrednio graniczy z działką nr 1. Nabywca został pozyskany w drodze bezpośredniej rozmowy z nim po tym, jak na płocie okalającym nieruchomość Wnioskodawca wraz z bratem wywiesili informację o tym, że działka jest na sprzedaż i podali nr telefonu kontaktowego.

W akcie notarialnym oświadczyli, że sprzedają działkę nr 1 działając każdy z osobna, jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług. Ustaloną cenę sprzedaży działki nr 1, w części przypadającej na Wnioskodawcę Zainteresowany opodatkował podatkiem od towarów i usług według stawki 23%. Tak samo postąpił Jego brat w zakresie części ceny sprzedaży przypadającej na Niego. Zarówno Wnioskodawca, jak i odrębnie Jego brat wystawili na nabywcę działki nr 1 fakturę VAT (każdy z Nich w zakresie siebie dotyczącym).

Celem Wnioskodawcy i Jego brata, jako współwłaścicieli działki nr 1 było zbycie majątku prywatnego dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych (to jest w celu pozyskania środków na budowę domu na innej działce oraz w celu spłaty kredytu) lub przeznaczenie tych środków na inne cele życiowe.

Działka nr 1 była w dacie sprzedaży działką nieuzbrojoną (brak na tej działce przyłącza gazu, wody, sieci kanalizacyjnej, energii elektrycznej), natomiast na etapie poprzedzającym złożenie w styczniu 2019 r. wniosku o warunkach zabudowy Wnioskodawca i Jego brat wystąpili o wydanie warunków przyłączenia dla gazu, wody i prądu (co było to niezbędne, aby można było złożyć wniosek o warunki zabudowy). Warunki przyłączenia dla gazu, wody i prądu dla działki nr 1 zostały wydane. Samo natomiast przyłączenie w zakresie przyłącza gazu, wody, sieci kanalizacyjnej energii elektrycznej nie zostało wykonane. Media (gaz, woda, sieć kanalizacyjna, sieć energii elektrycznej) znajdowały się na dzień sprzedaży „w drodze" publicznej do której przylega działka nr 1. Na działce nr 1 nie było na dzień sprzedaży żadnych przyłączy z zakresu tych mediów.

Poza złożeniem wspomnianego wyżej wniosku o wydanie warunków przyłączenia dla gazu, wody i prądu, Wnioskodawca i Jego brat nie podejmowali przed sprzedażą działań mających na celu doprowadzenie mediów do działki nr 1. Wnioskodawca i Jego brat nie ponosili innych nakładów finansowych związanych z przygotowaniem działki nr 1 do sprzedaży.

Wnioskodawca nie prowadził, ani Jego brat działań marketingowych celem zwiększenia atrakcyjności działki nr 1.

Wnioskodawca nie złożył wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla działki 4 ze wskazaniem budowy na tej działce dwóch hal biurowo-magazynowych oraz dwóch zjazdów do drogi publiczne. Wniosek ten złożył brat Wnioskodawcy – to jest (...).

Zainteresowanego brat złożył ww. wniosek w swoim imieniu, a następnie udostępnił/okazał Wnioskodawcy decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla działki 4.

Wnioskodawca, jako współwłaściciel działki 4 wyraził zgodę na złożenie przez Jego brata wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu dla działki 4 ze wskazaniem budowy na tej działce dwóch hal biurowo-magazynowych oraz dwóch zjazdów do drogi publicznej.

Wnioskodawca złożył wniosek o podział działki nr 4 wspólnie z Panią (...) oraz z bratem – jako współwłaściciele działki nr 4. Decyzja na podstawie wniosku została wydana przez Wójta Gminy (...) (…) grudnia 2019 r.

Wnioskodawca wskazuje, że nie udzielił bratu pełnomocnictwa do podejmowania czynności związanych ze sprzedażą nieruchomości, na podstawie którego Jego brat składał wnioski, odbierał decyzje i postanowienia, dokonywał wszelkich czynności związanych z uzyskaniem na terenie nieruchomości warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, gazowniczej oraz sieci elektroenergetycznej. W tym zakresie czynności realizował tylko Jego brat, bez udzielonego przez Wnioskodawcę pełnomocnictwa.

Wnioskodawca wniosek o podział nieruchomości składał wspólnie z Panią (...) oraz bratem jako współwłaściciele działki nr 4.

Wnioskodawca przedstawia, że nikt nie podejmował działań w zakresie decyzji zatwierdzającej lokalizację zjazdu publicznego.

Wnioskodawcy brat nie podejmował jako pełnomocnik Wnioskodawcy żadnych czynności związanych ściśle ze sprzedażą (nie podpisywał umowy z pośrednikiem obrotu nieruchomościami, bo takiej umowy nie zawarto, nie stawał w imieniu Wnioskodawcy do aktu notarialnego umowy sprzedaży).

Nabywca działki nr 1 na dzień jej zakupu był czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy prawidłowe jest stanowisko, że sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału wynoszącego 1/2 w prawie własności działki nr 1 była sprzedażą dokonaną przez Wnioskodawcę jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług, a tym samym prawidłowe było wystawienie przez Wnioskodawcę faktury na przypadającą na Niego część ceny sprzedaży i opodatkowanie tej części ceny według stawki 23% (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży 1/2 w prawie własności działki nr 1, Zainteresowany działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kontekście powyższych rozważań, istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

W związku z powyższym należy wskazać, że elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji sprzedaży 1/2 w prawie własności działki nr 1 za prowadzenie działalności gospodarczej jest cel nabycia oraz całokształt działań, jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do tejże Nieruchomości przez cały okres jej posiadania.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że aby nieruchomość stanowiła majątek prywatny, to podatnik musi w całym okresie jej posiadania wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy, powołanych regulacji oraz aktualnego orzecznictwa, prowadzi do wniosku, że Wnioskodawcę należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży 1/2 w prawie własności działki nr 1. Przesłanki prowadzące do tej konkluzji są następujące.

Jak wskazał Zainteresowany, w opisie sprawy, przed styczniem 2019 r. Wnioskodawca wystąpił wraz z bratem o wydanie warunków przyłączenia dla gazu, wody i prądu (co było to niezbędne, aby można było złożyć wniosek o warunkach zabudowy) dla działki nr 4. Wnioskodawca, jako współwłaściciel działki nr 4, wyraził zgodę na złożenie przez Jego brata wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu dla działki nr 4 ze wskazaniem budowy na tej działce dwóch hal biurowo-magazynowych oraz dwóch zjazdów do drogi publicznej. W marcu 2019 r. została wydana dla Wnioskodawcy oraz dla Jego brata i dla Pani (...) decyzja o warunkach zabudowy w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla budowy dwóch hal biurowo-magazynowych wraz z dwoma zjazdami na terenie działki nr 4. Wnioskodawca złożył wniosek o podział działki nr 4 wspólnie z Panią (...) oraz z bratem – jako współwłaścicielami działki nr 4. W grudniu 2019 r. przez Wójta Gminy została wydana decyzja zatwierdzająca podział działki nr 4 na dwie działki o nr 1 oraz nr 5 dla realizacji warunków zabudowy ustalonych w decyzji o warunkach zabudowy z marca 2019 r., która to decyzja stanowi o ustaleniu warunków zabudowy dla budowy dwóch hal biurowo-magazynowych wraz z dwoma zjazdami. Oznacza to, że na działce nr 1 może być wybudowany jeden budynek biurowo-magazynowy ze zjazdem do drogi publicznej.

Uwzględniając zatem powołane przepisy oraz elementy stanu sprawy stwierdzić należy, że Zainteresowany wykonał szereg czynności w celu zwiększenia wartości działki (uatrakcyjnienia jej). Wnioskodawca dokonał podziału działki nr 4 na dwie działki o nr 1 oraz nr 5, wystąpił o warunki przyłączenia gazu, wody i prądu oraz jako współwłaściciel działki nr 4 wyraził zgodę na złożenie przez Jego brata wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu dla działki nr 4 ze wskazaniem budowy na tej działce dwóch hal biurowo-magazynowych oraz dwóch zjazdów do drogi publicznej. Ponadto zaznaczyć należy, że nie bez znaczenia pozostaje tutaj kwestia wystąpienia o warunki zabudowy dla budowy dwóch hal biurowo-magazynowych, na co Wnioskodawca jako współwłaściciel działki wyraził zgodę, co jednoznacznie wyklucza zamiar wykorzystywania ww. nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych (w ramach dysponowania majątkiem prywatnym). Zatem sam zamiar wykorzystania gruntu dla celów zarobkowych istniał już w momencie wystąpienia z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla budowy dwóch hal biurowo-magazynowych dla działki nr 4, wystąpienia z wnioskiem o wydanie warunków przyłączenia dla gazu, wody i prądu, jak i złożenia wniosku o podział działki nr 4. Mimo, że fizycznie nie wykorzystywano przedmiotowej działki w celach związanych z działalnością gospodarczą, należy stwierdzić, że zamiar wybudowania na nieruchomości dwóch hal biurowo-magazynowych wraz z dwoma zjazdami, na co Wnioskodawca wyraził zgodę, wskazuje, że rozporządzono majątkiem w celu osiągnięcia zysku, co wyklucza uznanie, że nieruchomość służyła przez cały okres jej posiadania wyłącznie do celów prywatnych.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że sprzedaż udziału wynoszącego 1/2 w prawie współwłasności działki nr 1 stanowiła zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawę dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca, dokonując opisanych we wniosku czynności, podjął działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniach w sprawach C- 180/10 i C- 181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia działki porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Ponadto zakres dokonywanych przez Wnioskodawcę w odniesieniu do sprzedawanej działki czynności wyklucza wykorzystywanie tej nieruchomości przez cały okres jej posiadania wyłącznie w ramach dysponowania majątkiem prywatnym.

W związku z powyższym, skoro w przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawcy za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność dostawy udziału wynoszącego 1/2 w prawie współwłasności działki nr 1 podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy jednakże zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przedmiotowe zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

W związku z powyższym, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy Nieruchomość, która była przedmiotem sprzedaży, jest terenem budowlanym w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, działka nr 4 znajdowała się na terenie, dla którego nie było miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dla sprzedanej działki nr 1, wydzielonej z działki nr 4 została wydana decyzja o warunkach zabudowy, zgodnie z którą „(…) na działce nr 1 może być wybudowany jeden budynek biurowo-magazynowy ze zjazdem z drogi publicznej (…)”.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika zatem, że w chwili sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (udziału wynoszącego ½ w prawie własności działki nr 1) była ona przeznaczona pod zabudowę. Oznacza to, że w momencie dostawy działka stanowiąca przedmiot transakcji sprzedaży, była terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku, to przepisy dopuszczają również możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku, do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży w wyniku, której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że nabył udział w spadku po matce, w prawie własności działki nr 4. Ponadto działka nr 1 (wydzielona z działki nr 4) nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej w żaden sposób ani w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, ani wyłącznie na cele działalności zwolnionej od tego podatku.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że sprzedaż udziału wynoszącego 1/2 w prawie własności działki nr 1 nie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie. Zatem sprzedaż ta była opodatkowana przy zastosowaniu stawki podatku w wysokości 23%.

Podsumowując, dokonana sprzedaż nieruchomości w czerwcu 2020 r. – zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – była czynnością opodatkowaną podstawową stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, dla tej dostawy nie znalazło bowiem zastosowania zwolnienie od podatku VAT na mocy przepisów przewidzianych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 1 (...)

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Jednakże nie ma przeszkód, aby w powyższych sytuacjach podatnik wystawiał fakturę.

Jak rozstrzygnięto powyżej, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT, a dokonana sprzedaż udziału wynoszącego 1/2 w prawie własności działki nr 1 stanowiła odpłatną dostawę towarów opodatkowana podatkiem VAT. Ponadto nabywca działki nr 1 na dzień jej zakupu był czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem sprzedaż taka powinna zostać udokumentowana poprzez wystawienie faktury z tego tytułu na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy.

Podsumowując, w przedstawionym stanie sprawy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż przez Zainteresowanego udziału wynoszącego 1/2 w prawie własności działki nr 1 była sprzedażą dokonaną przez Wnioskodawcę jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług, a tym samym prawidłowe było wystawienie przez Wnioskodawcę faktury na przypadającą na Niego część ceny sprzedaży i opodatkowanie tej części ceny według stawki 23%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą udziału wynoszącego ½ w prawie własności działki nr 1 oraz udokumentowania fakturą tej czynności (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Z kolei wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą działek nr 3 i nr 4 (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało oraz zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 20 (...) r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.