Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.308.2021.2.ŁS
z 26 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2021 r. (data wpływu 2 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym w dniu 23 lipca 2021 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 23 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. W latach poprzednich tj. 2016-2019 otrzymywał wynagrodzenie z tytułu zarządzania przedsiębiorstwem w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka). Otrzymywane wynagrodzenie było opodatkowane skalą podatkową. W tych latach Wnioskodawca przekraczał próg podatkowy i od tych wynagrodzeń odprowadzał podatek dochodowy w wysokości 32%. Płatnik (wypłacający wynagrodzenie) potrącał i przekazywał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawcy. Wnioskodawca po zakończonym roku podatkowym składał deklarację podatkową PIT w terminie do 30 kwietnia. Wnioskodawca nie pracuje i nie wykonuje żadnych czynności na rzecz Spółki, z której to otrzymywał wynagrodzenie. Aktualnie Spółka, która wypłacała wynagrodzenie Wnioskodawcy stwierdziła, że część wypłaconego wynagrodzenia było nienależnie wypłacone i żąda zwrotu wypłaconego wynagrodzenia w kwocie brutto tj. to co Wnioskodawca otrzymał przelewem plus odliczony podatek dochodowy w wysokości 32%. Wnioskodawca aktualnie nie osiąga przychodów, a jeśli je osiąga to nie przekracza progu podatkowego tj. 85 tys. zł.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że nie zwrócił Spółce nienależnie otrzymanej części wynagrodzenia. Tym samym nie posiada dowodów potwierdzających wpłatę (przelew, przekaz) jak również nie ma wystawionych przez Spółkę zaświadczeń o dokonaniu zwrotu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w sytuacji Wnioskodawcy prawidłowym będzie skorygowanie złożonych deklaracji podatkowych odpowiednio za lata 2016-2019 celem odzyskania zapłaconego podatku dochodowego, który zostanie zwrócony Spółce?
2. Jeśli stanowisko Wnioskodawcy na pytanie oznaczone we wniosku nr 1 będzie nieprawidłowe to w jaki sposób Wnioskodawca ma odzyskać zapłacony podatek dochodowy w wyższej skali podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu Spółka, której zostanie zwrócone wynagrodzenie przez Wnioskodawcę powinna wystawić korektę PIT-11 za lata 2016-2019, a w konsekwencji Wnioskodawca będzie mógł odzyskać kwotę podatku dochodowego według skali 32% zapłaconego w tamtych latach oraz zwróconego Spółce poprzez korektę PIT złożonych w tamtym okresie.

Zdaniem Wnioskodawcy sposób postępowania wskazany w odpowiedzi na pytanie nr 1 jest jedynym prawidłowym rozwiązaniem.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1,2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 10 września 2010 r. (I SA/Kr 754/10) orzekł, że zwrot podatku zgodnie z przepisami ustawy o PIT nie jest traktowany jako dochód, a jedynie jako doliczenie do podatku.

Zatem w ocenie Wnioskodawcy, powinien on otrzymać korektę PIT-11 za lata 2016-2019, a w konsekwencji Wnioskodawca będzie mógł odzyskać kwotę podatku dochodowego według skali 32% zapłaconego w tamtych latach oraz zwróconego Spółce. Na tej podstawie Wnioskodawca będzie uprawniony do złożenia korekty PIT za te lata i zawnioskować o zwrot nadpłaty w podatku PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast, art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 stycznia 2019 r. – stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Zgodnie z art. 13 pkt 7 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. - art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. W latach poprzednich tj. 2016-2019 otrzymywał wynagrodzenie z tytułu zarządzania przedsiębiorstwem w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka). Otrzymywane wynagrodzenie było opodatkowane skalą podatkową. W tych latach Wnioskodawca przekraczał próg podatkowy i od tych wynagrodzeń odprowadzał podatek dochodowy w wysokości 32%. Płatnik (wypłacający wynagrodzenie) potrącał i przekazywał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawcy. Wnioskodawca po zakończonym roku podatkowym składał deklarację podatkową PIT w terminie do 30 kwietnia. Wnioskodawca nie pracuje i nie wykonuje żadnych czynności na rzecz Spółki, z której to otrzymywał wynagrodzenie. Aktualnie Spółka, która wypłacała wynagrodzenie Wnioskodawcy stwierdziła, że część wypłaconego wynagrodzenia było nienależnie wypłacone i żąda zwrotu wypłaconego wynagrodzenia w kwocie brutto tj. to co Wnioskodawca otrzymał przelewem plus odliczony podatek dochodowy w wysokości 32%. Wnioskodawca aktualnie nie osiąga przychodów, a jeśli je osiąga to nie przekracza progu podatkowego tj. 85 tys. zł. W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że nie zwrócił Spółce nienależnie otrzymanej części wynagrodzenia. Tym samym nie posiada dowodów potwierdzających wpłatę (przelew, przekaz) jak również nie ma wystawionych przez Spółkę zaświadczeń o dokonaniu zwrotu.

W myśl art. 410 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód podatkowy powstaje w momencie otrzymania pieniędzy lub postawienia ich do dyspozycji podatnika. Jeżeli zatem Wnioskodawca w latach 2016-2019 otrzymał od Spółki świadczenia tytułem wynagrodzenia, to w momencie każdorazowego jego otrzymania (postawienia do dyspozycji, np. przelania na konto Wnioskodawcy) powstawał dla Wnioskodawcy przychód (Wnioskodawca zatem przez jakiś czas dysponował tymi środkami pieniężnymi). Fakt, iż część wypłaconego wynagrodzenia była nienależnie wypłacona nie niweluje momentu powstania przychodu. Spółka wypłacając we wskazanym okresie wynagrodzenie pobierała i odprowadzała z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Przedstawiona sytuacja nie upoważnia więc płatnika do dokonania korekty informacji PIT-11 bowiem w przypadku gdy płatnik wystawił informację za rok w którym dokonał wypłaty nienależnego wynagrodzenia, wystawiona przez płatnika informacja sporządzona była prawidłowo odzwierciedlała zaistniały w tym roku stan faktyczny, a więc wysokość faktycznie wypłaconych dochodów i faktycznie pobranych, a nie należnych, zaliczek na podatek dochodowy, tym samym brak jest podstaw prawnych do jej korygowania.

Należy jednak podkreślić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają postanowienia regulujące zmniejszenie dochodu do opodatkowania (w sytuacji gdy dana kwota przychodu jest zwracana), a tym samym wskazują w jaki sposób można odzyskać podatek w przypadku dokonania zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy.

W sytuacji dokonania w roku podatkowym zwrotu nienależnie pobieranych świadczeń, które uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, rozliczenie tego zwrotu następuje poprzez zastosowanie jednego z dwóch rozwiązań.

Jedno z rozwiązań przewiduje art. 41b ustawy. Przepis ten dotyczy odejmowania przez płatnika od dochodu kwoty zwróconej przez podatnika. Jednak z treści wniosku wynika, że Wnioskodawcę z podmiotem, który wypłacił nienależną część wynagrodzenia nie łączy jakakolwiek umowa, z tytułu której Wnioskodawca otrzymywałby świadczenia. Nie ma zatem możliwości aby podmiot ten mógł odejmować od dochodu kwotę dokonanych zwrotów.

Oprócz procedury polegającej na odejmowaniu przez płatnika od dochodu kwoty zwróconej przez podatnika – która w niniejszej sytuacji nie może mieć zastosowania - ustawodawca wprowadził procedury dokonywania takich odliczeń przez samego podatnika.

Podatnik po dokonaniu takiego zwrotu może na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, zmniejszyć dochód przed opodatkowaniem o kwotę dokonanego na rzecz płatnika zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.

W takim bowiem przypadku, zgodnie z regulacją zawartą w art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Stosownie zaś do art. 26 ust. 7h cyt. ustawy kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych.

Z powyższego przepisu wynika, że uprawnienie do rozliczenia zwróconych, nienależnie pobranych świadczeń przysługuje samemu podatnikowi.

Organ podatkowy zauważa, że zarówno ww. przepis art. 41b, jak i przepis art. art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy sytuacji, w której zwracane przez podatnika nienależnie pobrane świadczenia uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, dlatego też zwrot ten dokonywany powinien być w kwocie brutto, tj. łącznie z pobranymi przez płatnika zaliczkami na podatek dochodowy, co umożliwia odzyskanie przez podatnika kwoty tych zaliczek.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że jeśli otrzymany przez Wnioskodawcę przychód okazał się w części nienależny, to Wnioskodawca powinien dokonać jego zwrotu w pełnej wysokości. Dokonany przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki zwrot nienależnie pobranego świadczenia, które uprzednio zwiększyło dochód podlegający opodatkowaniu, będzie podlegał odliczeniu od dochodu osiągniętego w tym roku podatkowym, w którym nastąpi ten zwrot. Podstawą dokonania odliczenia zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia, będzie dowód potwierdzający wpłatę (przelew, przekaz), ewentualnie wystawione przez Spółkę zaświadczenie. W przypadku zaś, gdy kwota odliczenia przekroczy kwotę dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę w danym roku, kwota ta będzie mogła zostać odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno następujących po sobie 5 latach podatkowych.

Kwotę zwróconą w danym roku podatkowym, należy wykazać w zeznaniu składanym za rok w którym dojdzie do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia oraz w załączniku PIT/O w pozycji „Zwrot nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu, jeżeli nie zostały one potrącone przez płatnika”.

Jednocześnie należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie przepisy prawa podatkowego nie przewidują możliwości złożenia korekt, a przedstawione powyżej dwa sposoby rozliczenia zwrotu nienależnie pobranego świadczenia są jedynymi dopuszczonymi prawem w takiej sytuacji jak opisana we wniosku.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.