Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.426.2021.1.ICZ
z 19 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 19 maja 2021r. (data wpływu 19 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem przez Miasto do X Sp. z o. o. wierzytelności w zamian za objęcie udziałów w podwyższonym kapitale - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2021 r., do organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem przez Miasto do X Sp. z o. o. wierzytelności w zamian za objęcie udziałów w podwyższonym kapitale.

We wniosku przedstawiliście Państwo opis zdarzenia przyszłego:

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina podjęła łączne (scentralizowane) rozliczenia VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, jednocześnie dokonała wstecznej centralizacji rozliczeń podatku VAT począwszy od 1 stycznia 2011 r. Oznacza to, że jedynym czynnym podatnikiem VAT jest Gmina, a jej rozliczenia VAT obejmować będą wszystkie transakcje sprzedaży i zakupu realizowane przez wszystkie jednostki organizacyjne Gminy. Jednostki te nie przestały jednak istnieć - zmienił się natomiast ich status na gruncie VAT, gdyż przestały one być traktowane jako odrębni od Gminy podatnicy VAT, lecz z punktu widzenia VAT stały się częścią jednego podatnika - tj. Gminy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 do zadań własnych Gminy jako jednostki samorządu terytorialnego należą między innymi sprawy z zakresu lokalnego transportu zbiorowego. Wyżej wymienione zadanie polegające na organizacji lokalnego transportu zbiorowego Gmina wykonuje za pośrednictwem swojej jednostki budżetowej Zarządu Dróg, Zieleni i Transportu w (…) (dalej ZDZiT).

W 2015 r. Gmina zakończyła realizację projektu pn. „ (…)” w podziale na kontrakty: -budowa linii tramwajowej, budowa zajezdni i przebudowa skrzyżowań,

• budowa pasów autobusowych
• zakup i wdrożenie systemu ITS,
• dostawa pociągów tramwajowych,
• zarządzanie projektem.
  
  

Zgodnie z umową o dofinansowanie projektu, zawartą pomiędzy Polską Agencją Rozwoju i Przedsiębiorczości a Gminą, beneficjentem środków finansowych z Unii Europejskiej jest Gmina, która realizowała projekt za pomocą dwóch swoich jednostek tj.:

1. Zarząd Dróg Zieleni i Transportu w (…), który w swojej siedzibie prowadzi księgi rachunkowe dla projektu w powierzonym zakresie tj.: budowa linii tramwajowej, zajezdni tramwajowej i przebudowa skrzyżowań, budowa pasów autobusowych, zakup i wdrożenie systemu ITS, dostawa pociągów tramwajowych. W okresie realizacji inwestycji ZDZIT posiadał status czynnego podatnika VAT.

2. Urząd Miasta - w księgach rachunkowych Miasta zostały uwzględnione wymienione niżej pozycje wydatków:

• wstępne studium wykonalności,
• studium wykonalności,
• inżynier kontraktu,
• opracowanie dokumentacji projektowej budowy odcinka ulicy Obiegowej oraz sprawowanie nadzoru autorskiego projektantów nad całym zakresem dokumentacji na budowę linii tramwajowej,
• budowa ciągów pieszych na os. J.,
• budowa ul. Obiegowej, z wyjątkiem robót w zakresie: torowisko tramwaje, sieć trakcyjna, kable trakcyjne, podstacja trakcyjna,
• promocja i zarządzanie projektem.
  
  

Wydatki inwestycyjne pokryte zostały z środków własnych oraz środków unijnych pozyskanych w ramach programów :

• Program Operacyjny (…),
• Program Operacyjny (…),
• Program Operacyjny (…),
• Regionalny Program (…).
  
  

Majątek wytworzony w ramach realizacji projektu stanowi własność Gminy czyli beneficjenta a zarządza nim ZDZiT jako jednostka organizacyjna Gminy.

W mieście usługę komunikacji miejskiej wykonuje między innymi Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne Sp. z o. o. (dalej X ), które jest spółką miejską Gminy. Na podstawie umowy wykonawczej nr ... zawartej w dniu 5 listopada 2015 r. pomiędzy Gminą a X na powierzenie świadczenia usług komunikacji miejskiej w (…) w zakresie przewozów tramwajowych w latach 2015-2027 Gmina jest zobowiązana do udostępnia dla X infrastruktury komunikacji zbiorowej, zajezdni i taboru na zasadach określonych w umowie.

Przyjęcie wytworzonych w ramach inwestycji budynków i budowli zajezdni tramwajowej nastąpiło w dniu 30 września 2015 r. w oparciu o protokół odbioru ostatecznego robót. Po czym wyżej wymienione obiekty zgodnie z umową wykonawczą nr KP.500.06.2015 na powierzenie świadczenia usług komunikacji miejskiej w (…) w zakresie przewozów tramwajowych w latach 2015-2027 udostępnione zostały do użytkowania przez X . Wytworzone w ramach inwestycji budynki i budowle zajezdni tramwajowej posadowione zostały na gruncie Gminy, który na dzień realizowania inwestycji znajdował się w wieczystym użytkowaniu spółki X .

W dniu 17 listopada 2020 r. X zawarło z gminą umowę sprzedaży nieruchomości, będącej w użytkowaniu wieczystym spółki, w wyniku której wyżej wymienione grunty stały się własnością X . Zgodnie z przepisami prawa cywilnego wszelkie budynki i budowle trwale z gruntem związane a wzniesione na cudzym gruncie stanowią co do zasady własność właściciela (użytkownika wieczystego) gruntu. W związku z powyższym budynki i budowle wzniesione w ramach projektu „ (…) na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste a następnie sprzedanym X od chwili ich wybudowania stanowią własność użytkownika wieczystego/nabywcy gruntu. Gminie natomiast jako podmiotowi, który poniósł wydatki na te składniki majątkowe przysługuje prawo do wystąpienia o ich zwrot. Dotychczas nakłady te nie zostały rozliczone przez strony w związku z czym Gminie przysługuje wobec X roszczenie o zwrot ww. nakładów.

Z dniem 17 maja 2021 r. zakończy się okres trwałości projektu „(…)”. Gmina zamierza wnieść wierzytelności z tytułu poniesionych nakładów w ramach zrealizowanej inwestycji w postaci: tramwajów, pakietu naprawczego, urządzeń pokładowych ITS oraz nakładów poniesionych na wzniesienie budynków i budowli zajezdni tramwajowej jako aport wierzytelności do Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego Sp. z o.o.

Faktury VAT dot. realizowanego projektu wystawiane były na ZDZIT - jednostkę budżetową Gminy, która została scentralizowana począwszy od 1 stycznia 2011 r.

Od faktur VAT związanych z nakładami poniesionymi na wzniesienie budynków i budowli zajezdni tramwajowej podatek VAT został odliczony przez Gminę.

Oddanie do użytkowania wzniesionych budynków i budowli zajezdni tramwajowej związanych z poniesionymi na ten cel nakładami nastąpiło w dniu 30 września 2015 r. w oparciu o protokół odbioru ostatecznego robót.

W związku z powyższym opisem zadaliście Państwo następujące pytanie:

Czy wniesienie aportem przez Miasto do X Sp. z o. o. wierzytelności w zamian za objęcie udziałów w podwyższonym kapitale będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT?

Państwa stanowisko:

Zdaniem Gminy wniesienie aportem do Spółki wierzytelności z tytułu nakładów poniesionych na wzniesienie budynków i budowli zajezdni tramwajowej do Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego sp. z o.o., w zamian za objęcie udziałów w podwyższonym kapitale nie będzie stanowić dostawy towarów ani świadczonych usług w związku z czym pozostanie poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT - nie będzie powodowało u wnioskodawcy obowiązku podatkowego w tym podatku.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - według art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa a art. 5 ust. 1 pkt 1 na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowią dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organów władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby niebędące dostawą. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Usługą nie będzie natomiast takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, wniesienie aportem wierzytelności nie spełnia definicji towaru wynikającej z art. 2 pkt 6 ustawy oraz nie jest świadczeniem usług wynikającym z art. 8 ust. 1 ustawy.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach.

Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe. Zgodnie z art. 158 ustawy z dnia 22 lipca 2020 r. kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz.U. z 2020 r. poz. 1526), aportem jest wkład niepieniężny do spółki. Przedmiotem aportu mogą być natomiast rzeczy i prawa zbywalne, w tym wierzytelności.

Wierzytelność jako prawo majątkowe nie stanowi towaru, który ustawa o VAT w art. 2 pkt 6 definiuje jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Prawo majątkowe, jakim jest wierzytelność, nie mieści się w zakresie tej definicji. Przeniesienie wierzytelności na inny podmiot nie stanowi także czynności świadczenia usług.

Zgodnie z treścią art. 509 par. 1 Kodeksu cywilnego, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Na mocy art. 509 par. 2 Kodeksu cywilnego, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa.

Przeniesienie wierzytelności następuje - w myśl art. 510 par. 1 Kodeksu cywilnego - na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności.

Istotą przelewu wierzytelności jest umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie.

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością, poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw.

Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew, ze wszystkimi związanymi z nią prawami i brakami.

Ze wskazanych uregulowań wynika, że wierzytelność jest prawem jednego podmiotu do żądania od drugiego podmiotu pewnego zachowania się zwanego świadczeniem (wyrażalnym pieniężnie). Wierzytelność to prawo majątkowe, będące przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności jest skutkiem rozporządzania tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności.

Uwzględniając powyższe, aport wierzytelności z tytułu nakładów nie będzie stanowić również świadczenia usługi, zdefiniowanego w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, jest on jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu.

Przedmiotem aportu do Spółki X będzie wierzytelność przysługująca Gminie z tytułu nakładów poniesionych na środki trwałe wybudowane na gruncie należącym do X od 17 listopada 2020 r., kiedy to X zawarło z gminą umowę sprzedaży nieruchomości, będącej w użytkowaniu wieczystym Spółki, w wyniku której wyżej wymienione grunty stały się własnością X .

Art. 48 Kodeksu cywilnego jednoznacznie wskazuje, że właściciel gruntu, w tym przypadku X , jest właścicielem naniesień trwale związanych z gruntem, nienależnie od tego, kto je wybudował i finansował. Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

W związku z powyższym, zdaniem Gminy, wniesienie przez Gminę aportem wierzytelności z tytułu nakładów będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT.

Podobne stanowisko wyraża Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanych interpretacjach indywidualnych:

• z 31 lipca 2017 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.169.2017.2.WN;
• z 16 lutego 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.790.2017.2.MD;
• z 06 listopada 2018 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.697.2018.1.MSU;
  
  

Odnosząc się do przedłożonego zdarzenia przyszłego oraz wyżej powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że czynności polegającej na zbyciu wierzytelności własnych w formie aportu nie można uznać za dostawę towaru ze względu, iż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego, co należy rozumieć pod pojęciem towaru na potrzeby podatku od towarów i usług.

Aport własnych wierzytelności nie stanowi też świadczenia usługi zdefiniowanej w art. 8 pkt 1 ustawy, gdyż jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu.

Przeniesienie na drodze aportu wierzytelności nie będzie stanowić czynności, o których mowa w art. 7 i art. 8 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiliśmy od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny Państwa stanowiska.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przypisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się do błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawą.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.