Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.144.2021.2.MMA
z 28 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 marca 2021 r. (data wpływu 12 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 10 maja 2021 r. (data wpływu 14 maja 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 27 kwietnia 2021 r. (doręczone 4 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wg proporcji obliczonej na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wg proporcji obliczonej na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka Cywilna (...) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na obsłudze rynku nieruchomości w której występuje sprzedaż opodatkowana oraz posiada budynek mieszkalny w którym jest 10 lokali mieszkalnych. Lokale te są wynajmowane jako mieszkalne (sprzedaż zwolniona z podatku VAT) jak również wynajem krótkoterminowy (sprzedaż opodatkowana stawką 8%). Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić, który lokal będzie wykorzystywany na cele mieszkalne, a który będzie służył do wynajmu krótkoterminowego.

Zakupiony budynek mieszkalny nie był budynkiem nowym dlatego wymaga on ciągłych remontów. W momencie kiedy pojawiła się sprzedaż zwolniona został ustalony wskaźnik proporcji, który wynosi 89% sprzedaży opodatkowanej i jest co roku weryfikowany. Sprzedaż wynajmu krótkoterminowego pojawiła się w miesiącu listopadzie 2020 roku czyli w momencie kiedy Wnioskodawca nie mógł znaleźć chętnych na wynajem na cele mieszkalne. Podatek VAT naliczony dotyczący sprzedaży zwolnionej i opodatkowanej rozliczany proporcją (89%) dotyczył tylko kosztów ogólnych spółki.

Podatek VAT naliczony dotyczący kosztów remontu lokali nie był w ogóle odliczany. Zaznaczyć należy, że sprzedaż opodatkowana stawką 8% nie występuje w każdym miesiącu. Czy w przypadku pojawienia się wynajmu krótkoterminowego opodatkowanego 8% podatku VAT Wnioskodawca może koszty związane z remontami budynku mieszkalnego rozliczać wg. proporcji ustalonej zgodnie z art. 90 pkt 2 ustawy o podatku VAT (89% sprzedaży opodatkowanej). Czy do odliczenia współczynnikiem proporcji (89% sprzedaży opodatkowanej) Wnioskodawca ma prawo w każdym miesiącu zakładając, że każdy lokal jest w gotowości do wynajmu zarówno krótkoterminowego jak i długoterminowego, czy takie prawo występuje tylko w miesiącach wystąpienia sprzedaży opodatkowanej związanej z budynkiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy od bieżących remontów i kosztów w budynku stosując zasadę, że nie można remontu i kosztów przyporządkować do lokalu służącego tylko sprzedaży opodatkowanej, gdyż każdy z lokali może być wynajmowany w najmie długoterminowym i krótkoterminowym zależnie od zainteresowania możemy stosować zasadę, że koszty te służą sprzedaży mieszanej i w związku z tym mamy prawo do odliczenia VAT za pomocą ustalonego współczynnika zgodnie art. 90 ust. 2 ustawy o podatku VAT?
2. Czy żeby odliczyć VAT w danym miesiącu od kosztów związanych z budynkiem należy rozpatrywać dany koszt w odniesieniu, czy w tym miesiącu wystąpiła sprzedaż opodatkowana?
3. Czy wykonując remont dachu Spółka będzie miała prawo do skorzystania z odliczenia VAT za pomocą ustalonego współczynnika proporcji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Zdaniem Wnioskodawcy w związku z pojawieniem się przychodów opodatkowanych (8%) z tytułu używania zakupionego budynku mieszkalnego Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od kosztów remontów przeprowadzanych w tym budynku współczynnikiem proporcji ustalonym zgodnie z art. 90 ust. 2, który w spółce wynosi 89% sprzedaży opodatkowanej. Ustawa o podatku VAT przy ustalaniu proporcji nie dzieli przychodów spółki z poszczególnych rodzajów działalności tylko obejmuje wszystkie przychody razem.
2. Wnioskodawca uważa, że prawo do odliczenia VAT od kosztów związanych z budynkiem przy zastosowaniu współczynnika ma bez względu na to czy w danym miesiącu występuje sprzedaż opodatkowana gdyż lokale są w gotowości do takiego wynajmu. Wskaźnik ten jest korygowany w skali roku.
3. Wykonując remont dachu Spółka będzie miała prawo do skorzystania z odliczenia VAT za pomocą ustalonego współczynnika, gdyż kosztów takiego remontu nie można podzielić i wymiana ta służy zarówno sprzedaży opodatkowanej, jak i zwolnionej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z cytowanych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Wyrażoną w cytowanym wyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to na mocy art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (w myśl art. 90 ust. 3 ustawy).

Art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Stosownie do art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Jak stanowi art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu. Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (art. 90 ust. 9 ustawy).

Na mocy art. 90 ust 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Jednocześnie, należy zwrócić uwagę, że zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności te muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka Cywilna prowadzi działalność gospodarczą polegającą na obsłudze rynku nieruchomości w której występuje sprzedaż opodatkowana oraz posiada budynek mieszkalny w którym jest 10 lokali mieszkalnych. Lokale te są wynajmowane jako mieszkalne (sprzedaż zwolniona z podatku VAT) jak również wynajem krótkoterminowy (sprzedaż opodatkowana stawką 8%). Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić, który lokal będzie wykorzystywany na cele mieszkalne, a który będzie służył do wynajmu krótkoterminowego. Zakupiony budynek mieszkalny nie był budynkiem nowym dlatego wymaga on ciągłych remontów. W momencie kiedy pojawiła się sprzedaż zwolniona został ustalony wskaźnik proporcji, który wynosi 89% sprzedaży opodatkowanej i jest co roku weryfikowany. Sprzedaż wynajmu krótkoterminowego pojawiła się w miesiącu listopadzie 2020 roku czyli w momencie kiedy Wnioskodawca nie mógł znaleźć chętnych na wynajem na cele mieszkalne. Podatek VAT naliczony dotyczący sprzedaży zwolnionej i opodatkowanej rozliczany proporcją (89%) dotyczył tylko kosztów ogólnych spółki. Podatek VAT naliczony dotyczący kosztów remontu lokali nie był w ogóle odliczany. Zaznaczyć należy, że sprzedaż opodatkowana stawką 8% nie występuje w każdym miesiącu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy od bieżących remontów i kosztów w budynku stosując zasadę, że nie można remontu i kosztów przyporządkować do lokalu służącego tylko sprzedaży opodatkowanej, gdyż każdy z lokali może być wynajmowany w najmie długoterminowym i krótkoterminowym zależnie od zainteresowania Wnioskodawca może stosować zasadę, że koszty te służą sprzedaży mieszanej i w związku z tym ma prawo do odliczenia VAT za pomocą ustalonego współczynnika zgodnie art. 90 ust. 2 ustawy o podatku VAT.

W uwagi na brzmienie wskazanych powyżej przepisów należy zauważyć, że w celu dokonania odliczenia, podatnik ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku.

Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (lub usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że zasadę proporcjonalnego odliczenia, o której mowa w art. 90 ust. 2 należy zastosować do tych wydatków, których nie można jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do wydatków określanych jako „zakupy związane ze sprzedażą zwolnioną i opodatkowaną”.

Należy przy tym zauważyć, że dokonując odliczenia podatku naliczonego w trakcie roku podatkowego w odniesieniu do zakupów związanych z działalnością „mieszaną” odliczeniu podlega jedynie część podatku naliczonego. Odliczyć w całości można podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Tak więc podstawowym warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z czynnościami, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić, który lokal będzie wykorzystywany na cele mieszkalne, a który będzie służył do wynajmu krótkoterminowego, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od kosztów remontów przeprowadzanych w tym budynku współczynnikiem proporcji ustalonym zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, który jak wskazał Wnioskodawca wynosi 89% sprzedaży opodatkowanej Spółki.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii, czy w celu odliczenia w danym miesiącu od kosztów związanych z budynkiem należy rozpatrywać dany koszt w odniesieniu, czy w tym miesiącu wystąpiła sprzedaż opodatkowana.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W świetle art. 91 ust. 3 ustawy korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Z powyższych informacji wynika, że koszty związane z remontami budynku mieszkalnego związane są zarówno z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, jak i zwolnionymi od podatku. Jak wskazano powyżej w przypadku, gdy nie jest możliwe rzetelne wyodrębnienie kwot podatku naliczonego (tj. przypisanie konkretnych kwot podatku naliczonego), związanego wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną, Wnioskodawca powinien dokonywać odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do kosztów związanych z remontami budynku mieszkalnego na podstawie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2-10 ustawy, z tym jednak zastrzeżeniem, że odliczenie to po zakończeniu roku wymagać będzie, stosownie do art. 91 ww. ustawy, dokonania stosownej korekty.

Reasumując, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia VAT od kosztów związanych z budynkiem przy zastosowaniu współczynnika bez względu na to, czy w danym miesiącu występuje sprzedaż opodatkowana, gdyż jak wskazał Wnioskodawca lokale są w gotowości do takiego wynajmu a także jak wskazał Wnioskodawca wskaźnik ten jest korygowany w skali roku.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania nr 2 również należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy wykonując remont dachu Spółka będzie miała prawo do skorzystania z odliczenia VAT za pomocą ustalonego współczynnika proporcji.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że posiada budynek mieszkalny w którym jest 10 lokali mieszkalnych. Lokale te są wynajmowane jako mieszkalne (sprzedaż zwolniona od podatku VAT) jak również wynajem krótkoterminowy (sprzedaż opodatkowana stawką 8%). Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić, który lokal będzie wykorzystywany na cele mieszkalne, a który będzie służył do wynajmu krótkoterminowego.

Tym samym wskazać należy, że wykonując remont dachu Wnioskodawca będzie miał prawo do skorzystania z odliczenia VAT za pomocą ustalonego współczynnika, albowiem kosztów takiego remontu nie można podzielić i wymiana ta służy zarówno sprzedaży opodatkowanej, jak i zwolnionej.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.