2021.06.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP4-2.4012.170.2021.2.SKJ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.170.2021.2.SKJ
z 30 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2021 r. (data wpływu 18 marca 2021 r.), uzupełnionego pismem z dnia 18 maja 2021 r. (data wpływu 24 maja 2021 r.) na wezwanie Organu z dnia 11 maja 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania transakcji dokonywanych pomiędzy Wnioskodawcą a jego Partnerami dokonującymi zakupów na stacjach paliw współpracujących z Koncernem za odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług – jest prawidłowe,

prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych na jego rzecz przez Koncern a dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu Kart flotowych:
- wykorzystywanych na potrzeby własnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej VAT – jest prawidłowe,
- będących przedmiotem świadczenia Wnioskodawcy na rzecz jego Partnerów, a nabytych na stacjach paliw współpracujących z Koncernem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji dokonywanych pomiędzy Wnioskodawcą a jego Partnerami dokonującymi zakupów na stacjach paliw współpracujących z Koncernem za odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych na jego rzecz przez Koncern a dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu Kart flotowych:

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z dnia 18 maja 2021 r. (data wpływu 24 maja 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne oraz zdarzenia przyszłe:

A. S.A. (Wnioskodawca) zawarła z B. S.A. („Koncern”) umowę o wydanie i użytkowanie kart flotowych („Umowa”). Przedmiotem Umowy jest określenie zasad i trybu współpracy pomiędzy stronami w zakresie dokonywania przez Wnioskodawcę transakcji bezgotówkowych przy użyciu kart flotowych oraz określenie zasad wydawania i używania przez Wnioskodawcę tych kart, a także zasad rozliczeń za transakcje bezgotówkowe dokonywane przez Wnioskodawcę przy użyciu kart w sieci stacji paliw należących do Koncernu lub z nim współpracujących albo z podmiotami uprawnionymi do poboru opłat za przejazd drogami płatnymi („Karty flotowe”). Integralną częścią umowy są ogólne warunki sprzedaży i używania kart Flota ogłoszone przez Koncern.

Karty flotowe umożliwiają nabywanie towarów i usług, za które płatność jest dokonywana przelewem zamiast gotówką. Karty wydawane przez Koncern stanowią jego własność i są przez ten podmiot emitowane (karty mogą mieć także formę zdematerializowaną w postaci np. aplikacji mobilnej na telefon). Karty te uprawniają do dokonywania zakupów zarówno na stacjach stanowiących własność Koncernu, jak również na stacjach prowadzonych przez podmioty trzecie, z którymi Koncern zawarł umowy w zakresie dostaw towarów i świadczenia usług realizowanych przy wykorzystaniu kart flotowych. Analogicznie jest w przypadku opłat za przejazd drogami płatnymi na terytorium Polski.

Zgodnie z zawartą Umową Karty flotowe udostępniane przez Koncern mogą być wykorzystywane do nabywania jedynie określonych towarów lub usług w określonych punktach sprzedaży (na określonych stacjach paliw lub punktach poboru opłat). Należą do nich m.in. paliwa silnikowe, płyny eksploatacyjne, akcesoria samochodowe czy usługi myjni samochodowej.

Na podstawie Umowy Wnioskodawca zadeklarował się także, iż w ustalonym przedziale czasowym dokona zakupu paliw w określonej wysokości. Na podstawie tej deklaracji Koncern zobowiązał się do udzielenia dodatkowego rabatu w stosunku do zrealizowanych zakupów paliwa.

W Umowie przewidziano zobowiązanie Wnioskodawcy do ustanowienia zabezpieczenia roszczeń przysługujących Koncernowi.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność na zasadach ogólnych za wszystkie szkody wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania postanowień Umowy. Wnioskodawca odpowiada także za wszelkie działania lub zaniechania własne, użytkowników Kart flotowych, jak i osób, którym udostępnił kartę lub ujawnił numer PIN oraz osób, które weszły w posiadanie karty.

Faktury VAT za transakcje z użyciem kart flotowych wystawiane są przez Koncern po zakończeniu każdego z okresów rozliczeniowych. Poza tym Koncern pobiera także opłaty za wydanie Kart flotowych oraz miesięczne opłaty od każdej karty za jej obsługę. Płatności za nabyte towary i usługi są realizowane przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy Koncernu.

Część towarów i usług nabytych od Koncernu jest wykorzystywana w bieżącej działalności Wnioskodawcy przez jego pracowników lub współpracowników. Jest to głównie działalność handlowa polegająca na obrocie materiałami budowlanymi i usługami związanymi z tym sektorem.

Pozostała część towarów i usług nabytych od Koncernu jest wykorzystywana w działalności kontrahentów Wnioskodawcy („Partnerzy”), z którymi Wnioskodawca zawarł umowy handlowe sprzedaży paliw oraz innych produktów i usług w formie bezgotówkowej. Umowa taka, w połączeniu z ogólnymi warunkami sprzedaży („OWS”) przygotowanymi przez Wnioskodawcę określa lub stanowi podstawę do określenia m.in.:

jakie towary i usługi mogą być przedmiotem transakcji przy użyciu Kart flotowych;

limitów dla danych kart, przyznanych przez Wnioskodawcę po analizie jego sytuacji finansowej;

sposobu ustalenia ceny za towary i usługi, w tym określenie podstaw przyznania i wysokości rabatów;

okoliczności, w których Wnioskodawca może doprowadzić do zablokowania Karty flotowej (np. z uwagi na brak płatności, nieprzestrzeganie warunków współpracy);

okresów rozliczeniowych oraz terminów płatności;

zasad odpowiedzialności stron;

zasad zgłaszania i rozpatrywania reklamacji.

Celem dokonania transakcji nabycia towarów i usług w określonych punktach sprzedaży Partnerzy posługują się Kartami flotowymi.

Ceny stosowane dla Partnerów mogą różnić się od tych, jakimi obciążany jest Wnioskodawca przez Koncern (zależy to od asortymentu i jest przedmiotem ustaleń z Partnerem). Ponadto Wnioskodawca nie ma obowiązku przekazywania rabatu dodatkowego, który Wnioskodawca może uzyskać w razie osiągnięcia określonego w Umowie poziomu zakupów paliwa w danym okresie rozliczeniowym. To od decyzji Wnioskodawcy zależy, czy Partnerom taki rabat zostanie przyznany. Wysokość rabatu przyznanego Partnerom jest lub będzie generalnie mniejsza od tego, który otrzymał/otrzyma Wnioskodawca od Koncernu.

Określone w umowie z Partnerem okresy rozliczeniowe oraz terminy płatności różnią się od tych, stosowanych przez Koncern dla Wnioskodawcy.

Zgodnie z umową z Partnerami wszelkie reklamacje Partnerów powinny być zgłaszane do Wnioskodawcy i to on, a nie Koncern, ponosi względem Partnerów odpowiedzialność odszkodowawczą za wady nabytych towarów lub usług. To wyłącznie Wnioskodawca, jako strona Umowy z Koncernem, może ewentualnie zwrócić się z reklamacją lub roszczeniami do Koncernu.

Dotyczy to także zastrzeżenia Karty flotowej w razie jej zagubienia lub zniszczenia. W takich sytuacjach Partnerzy są zobowiązani do zgłoszenia się do Wnioskodawcy w terminach i na zasadach ustalonych umową i OWS.

Wnioskodawca nie pobiera od swoich Partnerów opłat za wydanie Kart flotowych lub za ich obsługę. Płatności za nabyte towary i usługi są realizowane przez Partnerów na rachunek bankowy Wnioskodawcy na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę faktury.

Karty paliwowe mogą być wykorzystywane przez Partnerów do nabywania jedynie wybranych towarów lub usług w określonych punktach sprzedaży (na określonych stacjach paliw lub punktach poboru opłat). Partnerzy Wnioskodawcy nie mogą dokonywać zakupów w sposób dowolny i nieograniczony w tym sensie, że Karty posiadają indywidualne limity oraz umownie ograniczony asortyment.

Wnioskodawca posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi ważną do 6 października 2030 r. Jest także zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Nabyte przy użyciu Kart flotowych na własne potrzeby towary i usługi Wnioskodawcy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Koncern jest także zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż:

Używanie kart flotowych przez Wnioskodawcę jest ograniczone limitem ilościowym dla paliw oraz kwotowym dla pozostałych produktów pozapaliwowych. Zgodnie z umową z Koncernem Spółka może nabywać jedynie określony asortyment, zaś limit ilościowy jest przypisany do każdej karty. Ponadto Spółka nie może nabywać przy użyciu kart flotowych towarów i usług ponad limit ustalony umową w danym okresie rozliczeniowym.
Umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Koncernem reguluje sposób ustalania ceny, terminy płatności, okresy rozliczeniowe, itd. Ceny nabycia towarów i usług wynikają z cennika obowiązującego w danym dniu w danym punkcie sprzedaży, które są pomniejszone o określony rabat (kwotowy - w przypadku paliwa lub procentowy — w przypadku innych towarów lub usług). Ponadto, w przypadku paliwa, nie musi to być cena ostateczna, gdyż Wnioskodawcy mogą przysługiwać rabaty uzależnione od wysokości rzeczywistych zakupów w danym przedziale czasowym. Wnioskodawcy nie przysługuje żaden opust (rabat) jedynie w przypadku opłat autostradowych. Kwestie ceny (rabatów, ich wyliczenia i okresów) szczegółowo reguluje umowa. Na bazie tej umowy Wnioskodawca ustala wszystkie istotne okoliczności transakcji ze swoimi Partnerami, a więc co do ceny (rabatów), terminów płatności czy asortymentu.
Koncern wystawia fakturę na Wnioskodawcę na podstawie faktycznych ilości towarów i usług nabytych przy użyciu kart flotowych w danym okresie. Cena tych towarów i usług ustalana jest zgodnie z tym, co wskazano w pkt 2.
Zgodnie z tym, co wskazano w pkt 1, zarówno umowa pomiędzy Wnioskodawcą, a Koncernem, jak też poszczególne umowy pomiędzy Wnioskodawcą, a Partnerami regulują kwestie asortymentu możliwego do nabycia przy użyciu kart flotowych. Zakres uprawnień danego posiadacza karty flotowej jest zakodowany (zapisany w strukturze) na takiej karcie.
Wnioskodawca nie pobiera dodatkowych opłat od Partnerów za używanie kart flotowych.
Partnerzy Wnioskodawcy nie mogą dokonywać zakupów w sposób dowolny i nieograniczony w tym sensie, że Karty posiadają indywidualne limity oraz umownie ograniczony asortyment. Partner składa do Spółki wniosek o wydanie karty o określonym limicie lub asortymencie. Jednak to Wnioskodawca ocenia, czy dany Partner jest wiarygodny i w zależności od tej oceny Spółka przyznaje wspomniany limit/asortyment. W określonych sytuacjach Wnioskodawca może nawet zablokować korzystanie z karty przez Partnera.
Ceny stosowane przez Wnioskodawcę na rzecz Partnerów są przedmiotem pisemnej umowy. Ceny stosowane dla Partnerów mogą różnić się od tych, jakimi obciążany jest Wnioskodawca przez Koncern (zależy to od asortymentu i jest przedmiotem ustaleń z Partnerem). Ponadto Wnioskodawca nie ma obowiązku przekazywania rabatu dodatkowego, który Wnioskodawca może uzyskać w razie osiągnięcia określonego w Umowie poziomu zakupów paliwa w danym okresie rozliczeniowym (wysokość rabatu stanowi równowartość iloczynu kwoty wskazanej w umowie oraz łącznej ilości paliw zakupionych przez Partnera w danym miesiącu). To od decyzji Wnioskodawcy zależy, czy Partnerom taki rabat zostanie przyznany i w jakiej wysokości. Wysokość rabatu przyznanego Partnerom jest lub będzie generalnie mniejsza od tego, który otrzymał/otrzyma Wnioskodawca od Koncernu. Zgodnie z aktualnie obowiązującymi umowami cena zakupu paliwa przez Partnerów jest inna (wyższa) niż cena zakupu przez Wnioskodawcę od Koncernu. Obecnie obrót na paliwach stanowi ponad 95% całego obrotu. Ceny stosowane przez Wnioskodawcę na pozostałe produkty i usługi pozapaliwowe jest tożsama z cenami stosowanymi przez Koncern. Ten zakres świadczenia ma jednak charakter uzupełniający dla Wnioskodawcy względem dostawy paliwa i ma za zadanie uatrakcyjnić ofertę Spółki w jej podstawowym wymiarze.
Wnioskodawca rozlicza się z danym Partnerem jedynie na podstawie faktycznej ilości towarów i usług nabytych przy użyciu kart flotowych. Nie są zatem stosowane żadne przedpłaty lub szacunkowe ustalenia poziomu wykorzystania asortymentu. Faktury dotyczące sprzedaży paliw oraz innych produktów i usług są wystawiane za okresy od 1-15 dnia miesiąca (okres rozliczeniowy) i od 16- go dnia miesiąca do ostatniego dnia miesiąca (II-gi okres rozliczeniowy).
Wszelkie reklamacje Partnerów są składane wyłącznie do Wnioskodawcy, który ocenia, czy z uwagi na przedmiot reklamacji możliwość jej rozpatrzenia leży po stronie Spółki (np. zablokowanie karty z uwagi na przyznane limity), czy też Koncernu (np. w razie kwestionowania jakości paliwa). Podmiotem odpowiedzialnym względem Partnerów za jakość towarów i usług zawsze jest jednak wyłącznie Spółka, zaś dla Spółki gwarancje jakości daje Koncern. Może to zatem oznaczać, że Spółka może ponieść odpowiedzialność względem Partnera nawet wówczas, gdy Koncern uniknie tej odpowiedzialności względem Wnioskodawcy (lub na odwrót).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych na jego rzecz przez Koncern a dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu Kart flotowych:
1. wykorzystywanych na potrzeby własnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej VAT,
2. będących przedmiotem świadczenia Wnioskodawcy na rzecz jego Partnerów?
Czy transakcje dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a jego Partnerami dokonującymi zakupów na stacjach paliw współpracujących z Koncernem (akceptujących Karty flotowe) stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a więc Wnioskodawca jest zobowiązany do wykazania podatku należnego z tytułu tych transakcji?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych na jego rzecz przez Koncern a dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu Kart flotowych:

wykorzystywanych na potrzeby własnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej VAT,
będących przedmiotem świadczenia Wnioskodawcy na rzecz jego Partnerów.

Transakcje dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a Koncernem, w ramach których wydawane są towary lub usługi kontrahentom Wnioskodawcy posiadającym Karty flotowe, stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT. Nabywane w ten sposób przez Wnioskodawcę towary i usługi są następnie przez nią odprzedawane kontrahentom, a więc służą wykonywaniu przez nią czynności opodatkowanych. W związku z powyższym, Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Koncern dokumentujących transakcje zrealizowane przez jej kontrahentów przy użyciu Kart flotowych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy zaznaczyć, iż w odniesieniu do pojęcia „jak właściciel” polski i unijny system VAT opiera się na koncepcji ekonomicznego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Oznacza to, że dostawa, w rozumieniu ustawy o VAT, nie może być utożsamiana jedynie ze sprzedażą w rozumieniu innych aktów prawnych, np. Kodeksu cywilnego. W rozumieniu ustawy o VAT „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Niniejsze obejmuje możliwość uznania za dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT sytuacji, w której podmiot nabywający dany towar nie wchodzi fizycznie w jego posiadanie, lecz jedynie uzyskuje możliwość władania nim. Takie władztwo znajduje wyraz przede wszystkim w kontroli nad towarem i uprawnieniu do decydowania o przeznaczeniu tego towaru, w tym również do ustalenia warunków jego ewentualnej odprzedaży.

Dostawa łańcuchowa to sytuacja, w której towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Konstrukcja ta jest oparta na fikcji prawnej, zgodnie z którą - dla potrzeb podatku od towarów i usług - przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz.

Możliwość zastosowania takiej konstrukcji wymaga uznania, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, czyli - jak wskazano powyżej - prawo do władania nim. Z powyższego w żaden sposób nie wynika jednak, że każdy z tych pośredniczących podmiotów musi „fizycznie” wejść we władanie tego towaru.

W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot (jak w niniejszym przypadku Wnioskodawca) ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, terminów płatności, jak również obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego rola Wnioskodawcy nie ogranicza się wyłącznie do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego (Karty flotowej) pozwalającego nabyć towar, co jest jedną z przesłanek warunkujących uznanie transakcji przy użyciu kart paliwowych za usługę finansową zwolnioną z VAT. Spółka ma:

wpływ na kształtowanie ceny (są one każdorazowo negocjowane z koncernem paliwowym przy zakupie i odrębnie z Partnerami przy odprzedaży),

ponosi odpowiedzialność za ewentualne wady nabywanych towarów lub usług oraz uczestniczy w procesie reklamacyjnym,

wpływ na wysokość przyznanego limitu transakcyjnego oraz możliwość zmiany ustalonych limitów (Karty flotowe zawierają ustalony między stronami limit transakcyjny),

a ponadto może w każdym czasie i przy dotrzymaniu stosownego terminu zakazać użytkownikowi karty jej stosowania, zablokować ją lub zakończyć współpracę.

Tym samym Wnioskodawcy, jako nabywcy towarów i usług od Koncernu, przysługuje prawo do odliczenia VAT na ogólnych zasadach.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnik ma prawo odliczyć podatek naliczony związany z nabytymi towarami lub usługami, o ile te towary i usługi zostały przez niego wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jak już wskazano, w ramach łańcucha dostaw i świadczenia usług Wnioskodawca nabywa określone towary i usługi od Koncernu. Koncern dokumentuje sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy fakturami VAT z wykazanym podatkiem naliczonym VAT. Towary te i usługi są następnie odprzedawane kontrahentom Wnioskodawcy i faktycznie wykorzystywane w działalności tych kontrahentów.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, jest on uprawniony dokonać odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Koncern z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę paliw i innych towarów i usług, zarówno w sytuacji, w której te nabycia są związane z jego własną działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT, jak i gdy te towary i usługi zostaną odprzedane jego Partnerom.

Stanowisko Wnioskodawcy znalazło swoje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez polskie organy podatkowe, w tym m.in. w: interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 czerwca 2020 r. sygn. 0112-KDIL1-3.4012.141.2020.2.NK; interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 grudnia 2019 r. sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.496.2019.3.MK; interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 grudnia 2019 r. sygn. 0111-KDIB3-1.4012.547.2019.2.KO; interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 października 2019 r. sygn. 0114-KDIP4.4012.519.2019.2.KS; interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 października 2019 r. sygn. 0114-KDIP4.4012.546.2019.2.IT.

Ad.2

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje dokonywane pomiędzy nim a kontrahentami, polegające na obciążeniu kontrahentów za towary i usługi wydane im bezpośrednio na stacjach paliw należących Koncernu lub z nim współpracujących (akceptujących karty flotowe), stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT. Wnioskodawca jest zobowiązany do wykazania kwoty podatku należnego w swoich rozliczeniach podatkowych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce zalicza się odpowiednio dostawę towarów lub świadczenie usług dokonane na terytorium kraju.

Na podstawie umów zawartych z Koncernem Wnioskodawca nabywa określone towary lub usługi, które następnie odsprzedaje swoim kontrahentom. Fizyczne wydanie towarów czy faktyczne świadczenie usług ma natomiast miejsce pomiędzy stacją benzynową należącą do Koncernu lub z nią współpracującą (podmiot pierwszy w łańcuchu) a kontrahentami (podmiot ostatni).

Wnioskodawca występuje w tym wypadku zarówno jako nabywca, jak i dostawca, biorący udział w łańcuchu dostaw i świadczeniu usług. Oznacza to, że jest podatnikiem VAT z tytułu opisanych transakcji.

Na udział Wnioskodawcy w łańcuchu dostaw i świadczeniu usług wskazuje również sam charakter jej działań. Jest ona bowiem aktywnym uczestnikiem transakcji, gdyż negocjuje odpowiednie warunki z Koncernem w zakresie oferowanych przez niego towarów i usług, a następnie ustala odpowiednie zasady współpracy i dostaw towarów i usług ze swoimi kontrahentami (Partnerami).

W jej zakresie leży również uzgodnienie listy towarów i usług, które będą mogły zostać nabyte przy użyciu Kart flotowych. To również Wnioskodawca odpowiednio kształtuje sposób ustalania cen pomiędzy nim a Partnerami. Wnioskodawca dokonując więc dostawy towarów i usług działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, która obejmuje m.in. wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców (...). Taka sytuacja ma właśnie miejsce w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, gdyż Wnioskodawca występuje w roli handlowca nabywającego i odprzedającego towary i usługi (dokonuje obrotu).

Działając jako podatnik VAT, Wnioskodawca jest jednocześnie zobowiązany do wystawienia faktury VAT. Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu (…).

Karty paliwowe mogą być wykorzystywane do nabywania jedynie wybranych towarów lub usług w określonych punktach sprzedaży (na określonych stacjach paliw). Należą do nich m.in. paliwa silnikowe, płyny eksploatacyjne, akcesoria samochodowe czy usługi myjni samochodowej. Umowa zawarta z partnerami Wnioskodawcy reguluje sposób ustalania ceny, terminy płatności, itd.

Jak wynika ze stanu faktycznego partnerzy Wnioskodawcy będący nabywcami paliwa nie mają swobody w wyborze stacji paliwowej lub punktu realizacji usług. Te bowiem są określone w umowie pomiędzy Wnioskodawcą, a jego Partnerami – nabywcami i tylko tam mogą realizować zakup towarów i usług. Karty posiadają indywidualne limity, określone w umowie pomiędzy Wnioskodawcą a jego partnerem określające ilość zakupionego paliwa. Zatem ograniczona została dowolność co do ilości zakupionych towarów i usług.

Wnioskodawca będzie obciążał Partnerów za sprzedane paliwo i usługi w cenach obowiązujących na określonych stacjach paliw uwzględniających udzielone, zróżnicowane rabaty. Rabaty są elementem kształtowania ceny dla partnerów Wnioskodawcy, która po ich uwzględnieniu może różnić się od ceny, po której Wnioskodawca nabywa towary i usługi.

Ponadto, jak już wskazano, rola Wnioskodawcy nie ogranicza się wyłącznie do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego (karty paliwowej) pozwalającego nabyć towar lub usługę, co jest jedną z przesłanek warunkujących uznanie transakcji przy użyciu kart paliwowych za usługę finansową zwolnioną z VAT. Spółka ponosi odpowiedzialność za ewentualne wady nabywanych towarów lub usług oraz uczestniczy w procesie reklamacyjnym, ma wpływ na wysokość przyznanego limitu transakcyjnego oraz możliwość zmiany ustalonych limitów (karty flotowe zawierają ustalony między stronami limit transakcyjny), a także może w każdym czasie i przy dotrzymaniu stosownego terminu zakazać użytkownikowi karty jej stosowania, zablokować ją lub zakończyć współpracę.

Słuszność powyższej argumentacji została potwierdzona w przywołanych w pkt 1 licznych interpretacjach Ministra Finansów dotyczących analogicznych stanów faktycznych.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jest zobowiązany do uznania świadczeń realizowanych na rzecz Kontrahentów za odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, opodatkowania tej sprzedaży właściwymi stawkami podatku VAT i wykazania ich w rozliczeniach podatkowych.

W tym miejscu należy wskazać, że w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego zauważono (por. m.in wyrok NSA z dnia 5 czerwca 2019 r. sygn. akt I FSK 786/17, wyrok NSA z dnia 18 września 2019 r. sygn. akt I FSK 825/16 i z dnia 9 września 2020 r. sygn. akt I FSK 163/16 oraz sygn. akt I FSK 164/16), że wyrok TSUE w sprawie C-235/18, będący podstawą uzasadnienia interpretacji ogólnej Nr PT9.8101.3.2020 w sprawie kart paliwowych, nie dotyczy wszystkich transakcji z użyciem kart paliwowych, odnosząc się do stanu faktycznego obejmującego transakcje w modelu trójstronnym. Zatem, za powołanym wyżej orzecznictwem, podkreślenia wymaga fakt, że z uwagi na mnogość funkcjonujących w obrocie modeli wykorzystania kart paliwowych, każdy stan faktyczny powinien być analizowany osobno, z uwzględnieniem w szczególności charakteru i okoliczności transakcji dokonywanych między podmiotami. Tym bardziej w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku, bowiem interpretacja ogólna dotyczy tylko transakcji trójstronnych, zaś w transakcjach opisanych we wniosku może być więcej niż 3 uczestników w łańcuchu dostaw, np. franczyzobiorca - Koncern - Wnioskodawca – Partner, działających w różnych modelach biznesowych i prawnych.

W przedmiotowym przypadku szczegółowa analiza winna znaleźć się w interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych w zakresie:

uznania transakcji dokonywanych pomiędzy Wnioskodawcą a jego Partnerami dokonującymi zakupów na stacjach paliw współpracujących z Koncernem za odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług – jest prawidłowe,

prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych na jego rzecz przez Koncern a dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu Kart flotowych:
- wykorzystywanych na potrzeby własnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej VAT – jest prawidłowe,
- będących przedmiotem świadczenia Wnioskodawcy na rzecz jego Partnerów, a nabytych na stacjach paliw współpracujących z Koncernem – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług mieszczących się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż do odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z kolei art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis obejmuje sytuacje, w której podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł z B. S.A. umowę o wydanie i użytkowanie kart flotowych. Przedmiotem Umowy jest określenie zasad i trybu współpracy pomiędzy stronami w zakresie dokonywania przez Wnioskodawcę transakcji bezgotówkowych przy użyciu kart flotowych oraz określenie zasad wydawania i używania przez Wnioskodawcę tych kart, a także zasad rozliczeń za transakcje bezgotówkowe dokonywane przez Wnioskodawcę przy użyciu kart w sieci stacji paliw należących do Koncernu lub z nim współpracujących albo z podmiotami uprawnionymi do poboru opłat za przejazd drogami płatnymi. Karty flotowe umożliwiają nabywanie towarów i usług, za które płatność jest dokonywana przelewem zamiast gotówką. Karty wydawane przez Koncern stanowią jego własność i są przez ten podmiot emitowane. Karty te uprawniają do dokonywania zakupów zarówno na stacjach stanowiących własność Koncernu, jak również na stacjach prowadzonych przez podmioty trzecie, z którymi Koncern zawarł umowy w zakresie dostaw towarów i świadczenia usług realizowanych przy wykorzystaniu kart flotowych. Zgodnie z zawartą Umową Karty flotowe udostępniane przez Koncern mogą być wykorzystywane do nabywania jedynie określonych towarów lub usług w określonych punktach sprzedaży (na określonych stacjach paliw lub punktach poboru opłat). Należą do nich m.in. paliwa silnikowe, płyny eksploatacyjne, akcesoria samochodowe czy usługi myjni samochodowej.

Umowa zawarta z Koncernem reguluje sposób ustalania ceny, terminy płatności, okresy rozliczeniowe, itd. Wnioskodawcy przysługują rabaty uzależnione od wysokości rzeczywistych zakupów towarów lub usług. Wysokość rabatu jest uzależniona od tego, co jest przedmiotem obrotu. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność na zasadach ogólnych za wszystkie szkody wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania postanowień Umowy. Wnioskodawca odpowiada także za wszelkie działania lub zaniechania własne, użytkowników Kart flotowych, jak i osób, którym udostępnił kartę lub ujawnił numer PIN oraz osób, które weszły w posiadanie karty.

Część towarów i usług nabytych od Koncernu jest wykorzystywana w bieżącej działalności Wnioskodawcy przez jego pracowników lub współpracowników. Pozostała część towarów i usług nabytych od Koncernu jest wykorzystywana w działalności kontrahentów Wnioskodawcy, z którymi Wnioskodawca zawarł umowy handlowe sprzedaży paliw oraz innych produktów i usług w formie bezgotówkowej. Umowa taka, w połączeniu z ogólnymi warunkami sprzedaży przygotowanymi przez Wnioskodawcę określa lub stanowi podstawę do określenia m.in.: jakie towary i usługi mogą być przedmiotem transakcji przy użyciu Kart flotowych; limitów dla danych kart, przyznanych przez Wnioskodawcę po analizie jego sytuacji finansowej; sposobu ustalenia ceny za towary i usługi, w tym określenie podstaw przyznania i wysokości rabatów; okoliczności, w których Wnioskodawca może doprowadzić do zablokowania Karty flotowej (np. z uwagi na brak płatności, nieprzestrzeganie warunków współpracy); okresów rozliczeniowych oraz terminów płatności; zasad odpowiedzialności stron; zasad zgłaszania i rozpatrywania reklamacji.

Celem dokonania transakcji nabycia towarów i usług w określonych punktach sprzedaży Partnerzy posługują się Kartami flotowymi. Ceny stosowane dla Partnerów mogą różnić się od tych, jakimi obciążany jest Wnioskodawca przez Koncern/ To od decyzji Wnioskodawcy zależy, czy Partnerom taki rabat zostanie przyznany. Wysokość rabatu przyznanego Partnerom jest lub będzie generalnie mniejsza od tego, który otrzymał/otrzyma Wnioskodawca od Koncernu. Koncern wystawia fakturę na Wnioskodawcę na podstawie faktycznych ilości towarów i usług nabytych przy użyciu kart flotowych w danym okresie. Zarówno umowa pomiędzy Wnioskodawcą, a Koncernem, jak też poszczególne umowy pomiędzy Wnioskodawcą, a Partnerami regulują kwestie asortymentu możliwego do nabycia przy użyciu kart flotowych. Wnioskodawca nie pobiera dodatkowych opłaty od Partnerów za używanie kart flotowych. Partnerzy Wnioskodawcy nie mogą dokonywać zakupów w sposób dowolny i nieograniczony w tym sensie, że Karty posiadają indywidualne limity oraz umownie ograniczony asortyment. Partner składa do Spółki wniosek o wydanie karty o określonym limicie lub asortymencie. Jednak to Wnioskodawca ocenia, czy dany Partner jest wiarygodny i w zależności od tej oceny Spółka przyznaje wspomniany limit/asortyment. W określonych sytuacjach Wnioskodawca może nawet zablokować korzystanie z karty przez Partnera.

Wszelkie reklamacje Partnerów są składane wyłącznie do Wnioskodawcy, który ocenia, czy z uwagi na przedmiot reklamacji możliwość jej rozpatrzenia leży po stronie Spółki (np. zablokowanie karty z uwagi na przyznane limity), czy też Koncernu (np. w razie kwestionowania jakości paliwa). Podmiotem odpowiedzialnym względem Partnerów za jakość towarów i usług zawsze jest jednak wyłącznie Spółka, zaś dla Spółki gwarancje jakości daje Koncern. Może to zatem oznaczać, że Spółka może ponieść odpowiedzialność względem Partnera nawet wówczas, gdy Koncern uniknie tej odpowiedzialności względem Wnioskodawcy (lub na odwrót).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy transakcje dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a jego Partnerami dokonującymi zakupów na stacjach paliw współpracujących z Koncernem (akceptujących Karty flotowe) stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a więc Wnioskodawca jest zobowiązany do wykazania podatku należnego z tytułu tych transakcji (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2).

W pierwszej kolejności należy wskazać na orzeczenie TSUE z 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 (Auto Lease Holland BV), którego tezy mają istotne znaczenie dla analizy przedmiotowej sprawy. W ww. orzeczeniu Trybunał podkreślił, że pojęcie „dostawa towarów” należy interpretować jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeśli nie występuje przeniesienie prawa własności tego majątku w sensie prawnym. Przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel nie musi wiązać się z cywilnoprawnym przeniesieniem własności, lecz polega na przeniesieniu władztwa ekonomicznego (rozporządzanie, dysponowanie, posiadanie) nad towarami. W punkcie 32 swojego uzasadnienia Trybunał stwierdził, że „z literalnego brzmienia przepisu wynika wprost, że „dostawa towarów” nie odnosi się do przeniesienia własności, przewidzianego wewnętrznymi przepisami państw członkowskich”. Jednocześnie podkreślił, że pojęcie to należy rozumieć w ten sposób, iż obejmuje swoim zakresem każde przeniesienie aktywów materialnych przez jedną stronę w ten sposób, że uprawnia to drugą stronę takiej transakcji do faktycznego rozporządzania tą rzeczą, na takich prawach jakby był właścicielem”.

Powyższe zaakceptowano również w wyroku TSUE z dnia 15 maja 2019 r. w sprawie C-235/18 Vega International Car Transport and Logistic – Trading GmbH dotyczącym zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji przeprowadzanych przy użyciu kart paliwowych. Trybunał stwierdził, że rozważania przedstawione w orzeczeniu C-185/01 w odniesieniu do art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy znajdują zastosowanie do okoliczności niniejszej sprawy w odniesieniu do wykładni pojęcia „dostawy towarów” w rozumieniu art. 14 ust. 1 dyrektywy 2006/112. Należy zatem zbadać, czy dostawcy paliw faktycznie przenieśli na Vega International lub Vega Poland uprawnienie do dysponowania paliwem jak właściciel.

Mając na uwadze powołane orzecznictwo Trybunału, w celu określenia statusu podatkowego danej czynności każdorazowo należy dokonać analizy istotnych postanowień umowy zawartej pomiędzy stronami. W odniesieniu do możliwości zakwalifikowania opisanych transakcji z udziałem kart flotowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany przepis bazuje na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą – dla potrzeb VAT – przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz.

W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdym z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli – w istocie – przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, a ponadto obciążony jest ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Jeżeli zatem z zawartych postanowień wynika, że drugi w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa na rzecz nabywcy będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że schemat transakcji realizowanych za pośrednictwem Wnioskodawcy przy wykorzystaniu kart flotowych, odpowiada modelowi transakcji łańcuchowych opisanych powyżej. Wnioskodawca zawarł z B. S.A. umowę o wydanie i użytkowanie kart flotowych. Karty flotowe umożliwiają nabywanie towarów i usług, za które płatność jest dokonywana przelewem zamiast gotówką. Część towarów i usług nabytych od Koncernu jest wykorzystywana w bieżącej działalności Wnioskodawcy przez jego pracowników lub współpracowników. Pozostała część towarów i usług nabytych za pośrednictwem Koncernu od stacji współpracujących jest wykorzystywana w działalności kontrahentów Wnioskodawcy (Partnerów), z którymi Wnioskodawca zawarł umowy handlowe sprzedaży paliw oraz innych produktów i usług w formie bezgotówkowej. Zatem, w wyżej opisanej sytuacji pomiędzy Koncernem a Wnioskodawcą dochodzi do dostawy towarów i świadczenia usług a następnie Wnioskodawca odsprzedaje nabywane towary i usługi na rzecz Partnerów. Zatem Wnioskodawca występuje tu jako pośrednik, który uczestniczy w łańcuchu dostaw/usług, będąc zarówno nabywcą, jak i dostawcą towarów i usług.

Przedstawione w opisie sprawy informacje przemawiają za uznaniem, że Wnioskodawca posiada prawo dysponowania towarami jak właściciel, jest aktywnym uczestnikiem w łańcuchu dostaw towarów, dokonuje również odsprzedaży usług, które nabywane są przez Partnerów z wykorzystaniem kart flotowych od stacji paliw współpracującej z Koncernem bowiem:

Wnioskodawca zawiera z Partnerami umowy handlowe sprzedaży paliw oraz innych produktów i usług w formie bezgotówkowej, które w połączeniu z ogólnymi warunkami sprzedaży przygotowanymi przez Wnioskodawcę określają lub stanowią podstawę do określenia m.in.: limitów dla danych kart, przyznanych przez Wnioskodawcę po analizie jego sytuacji finansowej, sposobu ustalenia ceny za towary i usługi, w tym określenie podstaw przyznania i wysokości rabatów, okoliczności, w których Wnioskodawca może doprowadzić do zablokowania Karty flotowej (np. z uwagi na brak płatności, nieprzestrzeganie warunków współpracy), zasad odpowiedzialności stron, zasad zgłaszania i rozpatrywania reklamacji,

umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerami regulują kwestie asortymentu możliwego do nabycia przy użyciu kart flotowych realizowanych na stacjach paliw współpracujących z Koncernem. Partnerzy Wnioskodawcy nie mogą dokonywać zakupów w sposób dowolny i nieograniczony. Karty posiadają indywidualne limity oraz umownie ograniczony asortyment. Partner składa do Spółki wniosek o wydanie karty o określonym limicie lub asortymencie, jednak to Wnioskodawca ocenia, czy dany Partner jest wiarygodny i w zależności od tej oceny Spółka przyznaje wspomniany limit/asortyment. W określonych sytuacjach Wnioskodawca może nawet zablokować korzystanie z karty przez Partnera,

ceny stosowane przez Wnioskodawcę na rzecz Partnerów mogą różnić się od tych, jakimi obciążany jest Wnioskodawca przez Koncern (zależy to od asortymentu i jest przedmiotem ustaleń z Partnerem). Wnioskodawca nie ma obowiązku przekazywania rabatu dodatkowego, który Wnioskodawca może uzyskać w razie osiągnięcia określonego w Umowie poziomu zakupów paliwa w danym okresie rozliczeniowym (wysokość rabatu stanowi równowartość iloczynu kwoty wskazanej w umowie oraz łącznej ilości paliw zakupionych przez Partnera w danym miesiącu). To od decyzji Wnioskodawcy zależy, czy Partnerom taki rabat zostanie przyznany i w jakiej wysokości.

wszelkie reklamacje Partnerów są składane wyłącznie do Wnioskodawcy, który ocenia czy z uwagi na przedmiot reklamacji możliwość jej rozpatrzenia leży po stronie Spółki (np. zablokowanie karty z uwagi na przyznane limity), czy też Koncernu (np. w razie kwestionowania jakości paliwa). Podmiotem odpowiedzialnym względem Partnerów za jakość towarów i usług zawsze jest jednak wyłącznie Spółka, zaś dla Spółki gwarancje jakości daje Koncern. Może to zatem oznaczać, że Spółka może ponieść odpowiedzialność względem Partnera nawet wówczas, gdy Koncern uniknie tej odpowiedzialności względem Wnioskodawcy (lub na odwrót).

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca pełni rolę aktywnego pośrednika, mającego wpływ na warunki, w jakich dokonywane są transakcje. Tym samym, w ramach wskazanego w opisie sprawy schematu współpracy pomiędzy stronami z wykorzystaniem kart flotowych, będzie dochodziło do sprzedaży towarów/usług przez stacje współpracujące z Koncernem, za pośrednictwem Koncernu na rzecz Wnioskodawcy, a następnie odsprzedaży tych towarów/ usług przez Wnioskodawcę na rzecz Partnerów.

W konsekwencji należy uznać, że transakcje dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a jego Partnerami dokonującymi zakupów na stacjach paliw współpracujących z Koncernem stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, a Wnioskodawca jest zobowiązany do wykazania podatku należnego z tytułu tych transakcji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 należało uznać za prawidłowe.

Natomiast na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.

Ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, która pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Nabyte przy użyciu Kart flotowych na własne potrzeby towary i usługi Wnioskodawcy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych na jego rzecz przez Koncern a dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu Kart flotowych: wykorzystywanych na potrzeby własnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej VAT oraz będących przedmiotem świadczenia Wnioskodawcy na rzecz jego Partnerów a nabytych uprzednio na stacjach paliw współpracujących z Koncernem.

W związku z powyższym, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawionych na jego rzecz przez Koncern a dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu Kart flotowych wykorzystywanych na potrzeby własnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Prawo to przysługuje Wnioskodawcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 86a ustawy.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych przez Koncern na rzecz Wnioskodawcy, a dokumentujących nabycie towarów i usług na stacjach paliw współpracujących z Koncernem przy użyciu kart flotowych będących przedmiotem świadczenia Wnioskodawcy na rzecz jego Partnerów należy wskazać, iż Wnioskodawca będzie uprawniony na zasadzie art. 86 ust. 1 ustawy do odliczenia podatku naliczonego. W analizowanym przypadku występuje bowiem związek pomiędzy nabywanymi towarami i usługami, a opodatkowaną działalnością gospodarczą polegającą na odsprzedaży towarów i usług nabywanych na stacjach paliw współpracujących z Koncernem na rzecz Partnerów.

W konsekwencji na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczania podatku naliczonego z wystawionych na jego rzecz przez koncern a dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu Kart flotowych wykorzystywanych zarówno na potrzeby własnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej VAT, jak i będących przedmiotem odsprzedaży przez Wnioskodawcę na rzecz jego Partnerów, a nabytych na stacjach paliw współpracujących z Koncernem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych na jego rzecz przez Koncern a dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu Kart flotowych: wykorzystywanych na potrzeby własnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej VAT oraz będących przedmiotem świadczenia Wnioskodawcy na rzecz jego Partnerów, a nabytych na stacjach paliw współpracujących z Koncernem (pytanie 1) należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy rozstrzygnięcia kwestii uznania transakcji dokonywanych pomiędzy Wnioskodawcą a jego Partnerami dokonującymi zakupów na stacjach paliw współpracujących z Koncernem za odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych na jego rzecz przez Koncern a dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu Kart flotowych:

wykorzystywanych na potrzeby własnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej VAT oraz będących przedmiotem świadczenia Wnioskodawcy na rzecz jego Partnerów, a nabytych na stacjach paliw współpracujących z Koncernem. Natomiast w zakresie uznania transakcji dokonywanych pomiędzy Wnioskodawcą a jego Partnerami dokonującymi zakupów na stacjach paliw należących do Koncernu za odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych na jego rzecz przez Koncern a dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu Kart flotowych będących przedmiotem świadczenia Wnioskodawcy na rzecz jego Partnerów zastosowanie znajduje interpretacja ogólna Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 15 lutego 2021 r., znak PT9.8101.3.2020, w związku z czym wydanie zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin