Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.85.2021.2.SP
z 1 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 5 marca 2021 r. (data wpływu 22 marca 2021 r.) uzupełnione pismem z 17 czerwca 2021 r. (data nadania 17 czerwca 2021 r., data wpływu 21 czerwca 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 10 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.85.2021.1.SP (data wysyłki 10 czerwca 2021 r., data doręczenia 15 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek należnych za okresy przed i po wniesieniu przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.
• uznania spłaty odsetek za koszty uzyskania przychodów potrącalne w dacie zapłaty – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 30.12.2020 aktem notarialnym (…) jedyny udziałowiec spółki objął nowe udziały, wnosząc na ich pokrycie wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa.

W skład przedsiębiorstwa wchodziły m.in. zobowiązania z tytułu pożyczek od osoby fizycznej, wraz z niespłaconymi odsetkami od tych pożyczek.

Pożyczki były zaciągnięte w latach 2015-2016, z przeznaczeniem na zakup nieruchomości, które po zakupie były wynajmowane i stanowiły główne źródło przychodów wniesionego przedsiębiorstwa. Spółka kontynuuje wynajem wspomnianych nieruchomości, co stanowi podstawowy przedmiot jej działalności.

Pismem z dnia 17 czerwca 2021 r. Wnioskodawca uzupełnił przedstawiony we wniosku stan faktyczny poprzez stwierdzenie, że: Odsetki o których mowa spełniają wymogi uznania ich za koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust 1 updop. Zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu. Celem nabycia nieruchomości sfinansowanych pożyczką było uzyskiwanie przychodów z najmu, co stanowi główny przedmiot działalności spółki.

Odsetki nie zostały skapitalizowane, będą spłacane w okresach przyszłych w zależności od sytuacji finansowej spółki.

Ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów może nastąpić nie wcześniej niż w dacie zapłaty (art.16 ust 1 pkt 11 updop).

Odsetki są kosztami pośrednio związanymi z uzyskiwanymi przychodami, gdyż nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach.

Wydatkom tym nie można przypisać konkretnego przychodu.

Przedmiotem uzyskiwanych przychodów jest wynajem nieruchomości, a nie ich sprzedaż.

W dacie zapłaty będą stanowiły koszt uzyskania inny niż bezpośrednio związany z przychodami (art. 15 ust 4d updop, art. 16 ust. 1 pkt 11 updop).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w momencie zapłaty przejętych a niespłaconych przez wnoszącego przedsiębiorstwo odsetek, podatnik będzie miał prawo zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów?
   
2. Czy w momencie zapłaty odsetek należnych za okresy następujące po wniesieniu przedsiębiorstwa, podatnik będzie miał prawo do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki mają bezpośredni związek z osiąganymi przychodami, ponieważ uzyskuje przychody z wynajmu nieruchomości, na zakup których zaciągnięte pożyczki zostały wydatkowane. Tym samym, ponieważ wydatki z tyt. odsetek są związane z osiąganymi przez spółkę przychodami, oraz nie znajdują się w katalogu wyłączeń zawartym w art. 16 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, spółka ma prawo do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich zapłaty, zarówno w odniesieniu do odsetek przejętych, niespłaconych przez wnoszącego przedsiębiorstwo, jak i należnych za okresy następujące po wniesieniu przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• Możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek należnych za okresy przed i po wniesieniu przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.
  
• Uznania spłaty odsetek za koszty uzyskania przychodów potrącalne w dacie zapłaty – jest prawidłowe.
  
  

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406, ze zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  
• został właściwie udokumentowany,
  
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 10 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków:

1. na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:
   
   • pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
     
   • pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału,
2. na spłatę innych zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń,
   
3. na umorzenie kapitałów pozostających w związku z utworzeniem (nabyciem), powiększeniem lub ulepszeniem źródła przychodów,
   
4. (uchylona),
   
5. z tytułu przekazania przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny środków pochodzących ze spłat kredytów (pożyczek), objętych sekurytyzacją wierzytelności;
   
   
   

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Zatem odsetki naliczane od zobowiązań rozliczane są metodą kasową, czyli stają się kosztem podatkowym z chwilą ich zapłaty.

W przedstawionym stanie faktycznym wskazano, że jedyny udziałowiec Wnioskodawcy objął 30 grudnia 2020 r. nowe udziały w Spółce wnosząc na ich pokrycie wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa. W skład przedsiębiorstwa wchodziły m.in. zobowiązania z tytułu pożyczek od osoby fizycznej wraz z niespłaconymi odsetkami od tych pożyczek. Pożyczki zaciągnięto w latach 2015-2016, z przeznaczeniem na zakup nieruchomości, która następnie była wynajmowana i stanowiła główne źródło przychodów wniesionego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca kontynuuje wynajem nieruchomości, co stanowi jej podstawowy przedmiot działalności.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że będzie mógł On zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zapłacone, zarówno przejęte a niespłacone dotychczas przez wnoszącego przedsiębiorstwo, jak również należne za okresy po wniesieniu przedsiębiorstwa, odsetki od pożyczki.

Odsetki te będą potrącalne w dacie ich zapłaty, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 11 updop.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek należnych za okresy przed i po wniesieniu przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.
  
• uznania spłaty odsetek za koszty uzyskania przychodów potrącalne w dacie zapłaty – jest prawidłowe.
  
  
  

Zaznaczenia wymaga fakt, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie może znaleźć art. 15c ust. 1 i następne ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851, stan na 1 stycznia 2015 r., dalej „updop”). Wnioskodawca stwierdził, że pożyczki na zakup nieruchomości zostały udzielone wnoszonej spółce w latach 2015-2016. Zgodnie z art. 15c ust. 1 updop (stan na 1 stycznia 2015 r.), spółki i spółdzielnie, które otrzymały pożyczkę w rozumieniu art. 16 ust. 7b od podmiotów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61, mogą nie stosować wynikających z tych przepisów ograniczeń w zaliczaniu odsetek od takiej pożyczki do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli zdecydują o stosowaniu zasad określonych w niniejszym artykule. O wyborze stosowania tych zasad spółki i spółdzielnie są obowiązane zawiadomić, w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego”.

Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 60 (stan na 1 stycznia 2015 r.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez podmiot posiadający bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udzielonych łącznie przez podmioty posiadające łącznie bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia wobec tych podmiotów, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni”.

Końcowo należy wskazać, że Wnioskodawca jest zobowiązany do działania zgodnego z wymienionymi przepisami prawa podatkowego, jeśli okaże się, że będą mogły mieć zastosowanie w jego indywidualnej sprawie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.