Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.418.2021.3.KS
z 20 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2021 r. (data wpływu 23 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismami z dnia 28 czerwca 2021 r. (data wpływu 28 czerwca 2021 r.) oraz z dnia 13 lipca 2021 r. (data wpływu 15 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z uczestnictwem pracowników w programie motywacyjnym–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z uczestnictwem pracowników w programie motywacyjnym.

Następnie wniosek ten został uzupełniony pismami z dnia 28 czerwca 2021 r. (data wpływu 28 czerwca 2021 r.) oraz z dnia 13 lipca 2021 r. (data wpływu 15 lipca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, X Sp. z o.o. (dalej jako: Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski, tj. podatnikiem podatku dochodowego w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406; dalej jako: „ustawa o CIT”).

Wnioskodawca jest częścią międzynarodowej Grupy Y, która składa się ze spółek powiązanych kapitałowo. Grupa Y jest wiodącym … zatrudniającym pracowników na całym świecie, działającą w ….

Y SE, z siedzibą w … Francja (dalej jako: Y FR) posiada 100% udziałów we Wnioskodawcy, a także w innych polskich spółkach m.in. takich jak:

• A sp. z o.o.,
  

• B sp. z o.o.,
  

• C S.A. Oddział w Polsce,
  

• D Polska sp. z o.o.
  

(łącznie dalej jako: „Polskie Spółki”).

Tym samym Y FR jest „spółką matką” w stosunku do Polskich Spółek oraz ich jedynym udziałowcem. Skrót „SE” oznacza formę prawną spółki europejskiej (tutaj: francuskiej), która w istocie rozumiana jest jako odpowiednik spółki akcyjnej. Związku z tym uznać należy, że Spółka Y FR stanowi jednostkę dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości, ponieważ jako odpowiednik spółki akcyjnej spełnia warunki do uznania jej, w myśl ww. przepisu, za jednostkę będącą spółką handlową sprawującą kontrolę nad jednostkami zależnymi, tj. Polskimi Spółkami, w tym nad Wnioskodawcą.

Dążąc do zwiększenia wartości rynkowej Grupy Y, wzmocnienia mechanizmów zapewniających jej dalszy rozwój rozumiany przede wszystkim jako wzrost wyników finansowych, wzrost wartości Grupy Y i zwiększanie jej pozycji rynkowej, Y FR utworzyła program motywacyjny (dalej jako: „Program Motywacyjny”).

Program Motywacyjny jest stosowany w sposób uniwersalny i jednolity w całej Grupie Y, również w Polskich Spółkach. Program Motywacyjny ma charakter powtarzalny (odbywa się co roku), Y FR przygotowuje, ogłasza i administruje kolejne edycje Programu Motywacyjnego. Wnioskodawca nie ma wpływu na kształt Programu Motywacyjnego, w szczególności nie może go modyfikować, nie decyduje o jego zasadach, terminach i warunkach przystąpienia do niego czy wystąpienia. Wedle wiedzy Wnioskodawcy, Y FR stosuje programy motywacyjne na takich samych lub podobnych zasadach w większości spółek wchodzących w skład Grupy Y.

Program Motywacyjny oparty jest na akcjach Y FR, które notowane są na giełdzie … (dalej jako: „Akcje”). Akcje spełniają definicję papieru wartościowego zawartą w art. 3 ust. 1 pkt a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r., poz. 89). Wnioskodawca podkreśla, że chodzi tu o „czyste” akcje, a nie o inne instrumenty finansowe jak warranty czy instrumenty pochodne.

Program motywacyjny, w tym jego regulamin i zasady działania, został przyjęty uchwałą Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Y FR.

Program Motywacyjny adresowany jest również do wybranych pracowników Wnioskodawcy. Możliwość udziału w Programie Motywacyjnym dotyczy wyłącznie osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę (tj. uzyskujących od Wnioskodawcy świadczenia oraz inne należności z tytułów określonych w art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Dz. U. 2020, poz. 1426, z późn. zm., dalej jako: „ustawa o PIT”) lub umowę zlecenie (tj. uzyskujących od Wnioskodawcy świadczenia oraz inne należności z tytułów określonych w art. 13 ustawy o PIT) przez przynajmniej 3 miesiące przed przystąpieniem do Programu Motywacyjnego. Program Motywacyjny jest całkowicie dobrowolny, tj. pracownicy lub zleceniobiorcy Wnioskodawcy mają możliwość, ale nie obowiązek w nim uczestniczyć.

Ci pracownicy Wnioskodawcy, którzy zdecydują się na udział w Programie Motywacyjnym, stają się uczestnikami Programu Motywacyjnego (dalej jako: „Uczestnicy”). Uczestnicy Programu Motywacyjnego informacje o Programie Motywacyjnym (jego warunkach, terminach itp.) czerpią z informacji przygotowywanych przez Y FR, a uczestnictwo w nim wyraża się przez odpowiednie deklaracje woli na specjalnie przygotowanej w tym celu platformie internetowej.

Udział Uczestników w Programie Motywacyjnym nie wynika z zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a danym Uczestnikiem umowy o pracę czy umowy zlecenie.

Program Motywacyjny przewiduje możliwość objęcia przez Uczestników określonej ilości Akcji Y FR z …% rabatem (tj. …% poniżej giełdowej ceny rynkowej). Na określoną ilość zakupionych Akcji z rabatem …% Y FR dodaje jedną Akcję za darmo (gratis), ale liczba darmowych Akcji nie może przekroczyć pięć. Finalna cena Akcji (od której liczony będzie …% rabat) zostanie ustalona poprzez obliczenie średniej giełdowej ceny zamknięcia z ostatnich dwudziestu dni sesyjnych przed datą ustalenia finalnego kursu Akcji. Uczestnicy mogą zainwestować w Akcje minimalnie … EUR, a maksymalnie …% swoich rocznych przychodów brutto. Akcje zapisane zostaną na specjalnym rachunku bankowym. Regulamin Programu Motywacyjnego nie przewiduje okresu karencji, Uczestnicy otrzymają Akcje w dniu subskrypcji do swobodnej dyspozycji i mają prawo do wszelkich dywidend z Akcji.

Zgodnie z założeniem i celem Programu Motywacyjnego, dzięki posiadaniu Akcji Uczestnicy będą zmotywowani do efektywnej pracy, która przyczyni się do wzrostu wartości Grupy Y, co w konsekwencji podniesie ceny Akcji na rynku giełdowym.

W wybranym przez siebie momencie, Uczestnicy mogą sprzedać Akcje (kiedy w ich opinii kurs Akcji będzie odpowiednio wysoki) i uzyskać z tego tytułu zysk kapitałowy. Jednakże, jeżeli kurs Akcji spadnie, Uczestnicy mogą ponieść na sprzedaży stratę. Ryzyko poniesienia straty kapitałowej obciąża wyłącznie Uczestnika. Ani Y FR, ani Wnioskodawca nie będą jej kompensować.

Dodatkowe informacje od Wnioskodawcy:

1. opisany we wniosku Program Motywacyjny jest to system wynagradzania, gdyż na jego podstawie wybrana grupa pracowników Wnioskodawcy może nabyć akcje Y FR, podmiotu notowanego na francuskiej giełdzie papierów wartościowych;
2. Program został utworzony na podstawie uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy Spółki francuskiej;
3. Wnioskodawca nie udziela świadczeń w ramach opisanego Programu Motywacyjnego. Wnioskodawca (pracodawca) udziela pożyczek na zakup akcji, których wartość pracownik spłaca poprzez potracenia z wynagrodzenia (wartość zakupionych akcji przez pracowników pracodawca przekazuje przelewem bankowym bezpośrednio do Y FR – Spółki francuskiej);
4. Wnioskodawca nie będzie obciążany kosztami związanymi z uczestnictwem jego pracowników w Programie Motywacyjnym, poza kosztami opinii prawnych i podatkowych;
5. pracownicy Wnioskodawcy nabędą akcje od Spółki francuskiej;
6. Wnioskodawca nie będzie podmiotem „faktycznie” udzielającym świadczeń w ramach Programu Motywacyjnego pracownikom. Żadne świadczenia w ramach Programu nie pochodzą od Wnioskodawcy i nie są przekazywane w Jego imieniu.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z nabyciem Akcji przez Uczestnika w ramach Programu motywacyjnego funkcjonującego na zasadach wskazanych przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego, Uczestnik uzyska przychód dopiero w momencie odpłatnego zbycia Akcji i będzie to przychód kwalifikowany do przychodów z kapitałów pieniężnych, a w konsekwencji na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Program Motywacyjny spełnia wszystkie przesłanki uznania za program motywacyjny o którym mowa w o którym mowa w art. 24 ust. 11-11b oraz z art. 24 ust. 12a ustawy o PIT, a tym samym na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika, a przychód z tytułu objęcia Akcji przez Uczestnika powstanie wyłącznie w momencie ich odpłatnego zbycia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił m.in.:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust. 1 pkt 1);
  

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7).
  
  

Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych: „dochód z tego samego tytułu może być opodatkowany tylko raz i może być, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT przyporządkowany tylko do jednego źródła przychodów. Jeżeli ustawodawca chce zaliczyć dany rodzaj przychodów do innego źródła niż to, na które wskazywałby charakter przychodu, stanowi o tym wyraźnie w przepisie” (wyrok NSA z dnia 24 maja 2018 r., sygn. akt II FSK 1524/16).

Należy wskazać, że na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o PIT, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych.

W myśl art. 17 ust. 1ab pkt 1 ustawy o PIT, przychód z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych powstaje w momencie przeniesienia na nabywcę własności udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych.

W konsekwencji, na gruncie ustawy o PIT wolą ustawodawcy wszelkie przychody związane z nabyciem (objęciem) czy też późniejszym zbyciem akcji podlegają opodatkowaniu w ramach źródła jakim są kapitały pieniężne, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

W przypadku, gdy nabycie (objęcie) akcji następuje w ramach programu motywacyjnego (jak w opisanym stanie faktycznym), należy mieć ponadto na uwadze regulacje zawarte w artykułach od art. 24 ust. 11 do art. 24 ust. 12a ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 24 ust. 11 ustawy o PIT, jeżeli w wyniku realizacji programu motywacyjnego utworzonego przez:

1. spółkę akcyjną, od której podatnik uzyskuje świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13,
2. spółkę akcyjną będącą jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości w stosunku do spółki, od której podatnik uzyskuje świadczenia oraz inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13

– podatnik faktycznie obejmuje lub nabywa akcje tej spółki lub akcje spółki w stosunku do niej dominującej, przychód z tego tytułu powstaje w momencie odpłatnego zbycia tych akcji.

Powyższy pkt 2 odnosi się do opisanego stanu faktycznego. Y FR jest spółką akcyjną, dominującą wobec Wnioskodawcy, od której Uczestnik uzyskuje świadczenia z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13 ustawy o PIT. W konsekwencji, warunki do określenia przychodu dopiero w momencie odpłatnego zbycia akcji (tzw. przesunięcie momentu podatkowego) zostały spełnione.

Zgodnie z art. 24 ust. 11a ustawy o PIT, dochodem z odpłatnego zbycia akcji, o których mowa w ust. 11, jest różnica między przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia akcji a kosztami uzyskania przychodu określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38.

Definicja programu motywacyjnego zawarta została natomiast w art. 24 ust. 11b ustawy o PIT, zgodnie z którym przez program motywacyjny, o którym mowa w ust. 11, rozumie się system wynagradzania utworzony na podstawie uchwały walnego zgromadzenia przez:

1. spółkę akcyjną, dla osób uzyskujących od niej świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13, albo
2. spółkę akcyjną będącą jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości w stosunku do spółki, od której osoby uprawnione do otrzymania świadczeń w ramach tego systemu wynagradzania uzyskują świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13

– w wyniku którego osoby uprawnione do otrzymania świadczeń w ramach tego systemu wynagradzania bezpośrednio lub w wyniku realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych lub realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub realizacji innych praw majątkowych, nabywają prawo do faktycznego objęcia lub nabycia akcji spółki określonej w pkt 1 lub 2.

Równocześnie, na podstawie art. 24 ust. 12a ustawy o PIT, przepisy ust. 11-11b mają zastosowanie do dochodu uzyskanego przez osoby uprawnione z tytułu objęcia lub nabycia akcji spółek akcyjnych, których siedziba lub zarząd znajduje się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub państwa, z którym Rzeczpospolita Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przytoczonych powyżej przepisów prawa wynika zatem, że osoba nabywająca (obejmująca) akcje na zasadach preferencyjnych, tj. poniżej ich wartości rynkowej, uzyskuje przychód do opodatkowania dopiero w momencie odpłatnego zbycia akcji i jest to przychód ze źródła kapitały pieniężne, jeżeli:

1. osoba ta nabywa lub obejmuje akcje spółki, od której uzyskuje przychody ze stosunku pracy lub działalności wykonywanej osobiście, lub spółki będącej spółką dominującą w stosunku do spółki, od której osoba ta uzyskuje wspomniane przychody,
2. siedziba spółki akcyjnej mieści się na terytorium Polski, UE, EOG lub państwa, z którym Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania,
3. nabycie (objęcie) akcji ma charakter faktyczny,
4. nabycie (objęcie) akcji następuje w ramach systemu wynagradzania utworzonego na podstawie uchwały.
   
   

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, należy uznać, że Program Motywacyjny spełnia wszystkie powyższe warunki uznania za program motywacyjny w rozumieniu ustawy o PIT, a tym samym przychód z tytułu objęcia Akcji przez Uczestnika powstanie wyłącznie w momencie ich odpłatnego zbycia. Potwierdzają to poniższe okoliczności:

1. Wnioskodawca jest spółką akcyjną z siedzibą na terenie Polski; Y FR jest spółką akcyjną z siedzibą na terenie Unii Europejskiej (tutaj Francja),
2. Uczestnik bezpośrednio obejmie pakiet Akcji Y FR. Objęcie Akcji będzie miało zatem charakter faktyczny,
3. Program Motywacyjny zostanie przyjęty na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Y FR,
4. Uczestnik uzyskuje od Wnioskodawcy należności z tytułu określonego w art. 12 lub art. 13 ustawy o PIT,
5. Program Motywacyjny będzie systemem wynagradzania ukierunkowanym na zmotywowanie Uczestnika do pracy na rzecz wzrostu wartości Spółki.
   
   

W konsekwencji, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym (winno być: stanie faktycznym) znajdą zastosowanie przepisy art. 24 ust. 11 (i kolejne) ustawy o PIT.

Zatem, w przypadku objęcia/nabycie Akcji Y FR z rabatem bądź nieodpłatnie przez Uczestnika, przychód z tego tytułu powstanie w momencie odpłatnego zbycia przez niego tych Akcji. Uzyskany przez Uczestnika dochód będzie stanowił dochód, o którym mowa w art. 30b ust. 1 ustawy o PIT. Zgodnie z powołanym przepisem, od dochodów uzyskanych m.in. z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Stosownie do art. 24 ust. 11a ustawy o PIT dochodem z odpłatnego zbycia Akcji będzie różnica między przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia akcji, a kosztami uzyskania przychodu określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT.

W konsekwencji, uzyskując przychód z tytułu uczestnictwa w Programie Motywacyjnym, kwalifikowany do przychodów z odpłatnego zbycia akcji:

• Uczestnik będzie zobowiązany do wykazania dochodu w zeznaniu PIT-38 składanym w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym osiągnięty został dochód (art. 30b ust. 6 i art. 45 ust. 1a pkt 1 ustawy o PIT),
  

• w tym samym terminie Uczestnik będzie obowiązany wpłacić należny 19% podatek dochodowy, wynikający z zeznania PIT-38 (art. 45 ust. 4 pkt 2 ustawy o PIT).
  
  

W stanie faktycznym nie powstanie obowiązek płatnika po stronie Spółki.

W szczególności na Spółce, jako płatniku, nie będzie spoczywać obowiązek pobrania podatku dochodowego od przychodów otrzymywanych przez Uczestnika w ramach Programu motywacyjnego. Ponadto ustawa o PIT nie przewiduje obowiązku płatnika w zakresie dochodów z odpłatnego zbycia akcji (art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT). Jak wykazano powyżej, to podatnik jest zobowiązany do zadeklarowania w drodze samoopodatkowania dochodów ze zbycia papierów wartościowych takich jak akcje.

Powyższe wnioski znajdują potwierdzenie w bieżących interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, wydawanych w odniesieniu do programów motywacyjnych utworzonych przez podmioty zagraniczne, a mające zastosowanie do polskich spółek. Przykładowo: interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 kwietnia 2019 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.59.2019.2.MG, cyt.: „Ponieważ Wnioskodawca nie jest podmiotem dokonującym opisanego świadczenia w postaci nieodpłatnych akcji spółki amerykańskiej po stronie Wnioskodawcy nie powstaje obowiązek płatnika w rozumieniu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem pracownicy Wnioskodawcy nie uzyskują z tego tytułu przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, niezależnie od kwalifikacji podatkowej opisanego świadczenia po stronie pracowników Wnioskodawcy, jako podatników oraz konieczności lub braku jego opodatkowania. Również sprzedaż akcji nabytych w wyniku uczestnictwa w Programie, nie rodzi żadnych obowiązków informacyjnych po stronie Wnioskodawcy. W momencie odpłatnego zbycia przez pracowników akcji spółki amerykańskiej powstaje bowiem przychód z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskany dochód podatnicy muszą opodatkować samodzielnie w stosownym zeznaniu rocznym, składanym za rok podatkowy, w którym dokonają zbycia przedmiotowych akcji. Zatem na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki informacyjne związane z uczestnictwem pracowników w przedmiotowym Programie, wynikające z treści powołanego powyżej art. 39 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT-8C)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na płatniku ciążą zatem trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenia,
2. pobrania,
3. wpłacenia

– podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021, poz. 1128, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych oraz daninę solidarnościową.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje przy tym dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

1. tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;
2. obliczenie, pobór i zapłatę podatku przez płatnika.
   
   

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w art. 31, 33, 34, 35, 41 i 42e. Wymienione przepisy nakładają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. na:

• osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy” – są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31);
  

• osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. – są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 41 ust. 1);
  

• osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – są obowiązane jako płatnicy pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4).
  
  

Ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

• określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz
  

• określenie kategorii przychodów (dochodów), w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.
  
  

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązku płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) – uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).

W szczególności, w odniesieniu do przywołanego art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadającego status płatnika podatku „zakładom pracy”, należy podkreślić, że przepis ten dotyczy:

1. przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy uzyskiwanych od zakładów pracy oraz
2. zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy.
   
   

Analiza treści ww. przepisu wymaga wskazania, że ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się – stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy – wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy rozumiane są przez ustawodawcę szeroko. Pojęcie to obejmuje zarówno świadczenia pieniężne, jak i wartość świadczeń niepieniężnych, w tym świadczeń nieodpłatnych. W szczególności, ustawodawca nie ogranicza omawianego pojęcia do wynagrodzenia za pracę, a wskazany przez niego katalog rodzajów przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych zawarty w powołanym przepisie ma charakter przykładowego wyliczenia (świadczy o tym użyte sformułowanie „w szczególności”).

O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. Istotne jest także to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy. Nie ma natomiast znaczenia, z jakiego źródła pracodawca pokrywa wypłatę danych świadczeń dla pracowników – czy pokrywa wypłatę tych świadczeń bezpośrednio ze środków własnych czy pośrednio poprzez zapewnienie wypłaty świadczeń ze źródeł bezpośrednio z pracodawcą niezwiązanych.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Na podstawie zaś art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 (art. 20 ust. 1 ww. ustawy).

Zaznaczyć jednak należy, że w sytuacji gdy podmiot występuje z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej jako potencjalny płatnik, to z tej perspektywy (indywidualnej sprawy wnioskodawcy jako potencjalnego płatnika) ocena sytuacji faktycznych w pierwszej kolejności wymaga ustalenia, czy dany wnioskodawca jest świadczeniodawcą świadczeń, w odniesieniu do których rozważa rolę płatnika,

• a jeśli tak – kolejnym krokiem powinno być ustalenie, czy świadczenia realizowane przez danego wnioskodawcę mieszczą się w kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na świadczeniodawcy ciążą obowiązki płatnika podatku;
  

• natomiast jeśli nie – indywidualna sprawa wnioskodawcy jest wyjaśniona (kwestia kwalifikacji podatkowej świadczeń po stronie ich odbiorców nie jest indywidualną sprawą wnioskodawcy, więc nie może być przedmiotem wydanej dla niego interpretacji indywidualnej).
  
  

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia ciążących na Nim obowiązków płatnika związanych z uczestnictwem wybranych pracowników w opisanym Programie Motywacyjnym organizowanym przez spółkę francuską.

Na wstępie należy zatem przeanalizować, czy pracownicy Wnioskodawcy otrzymują opisane świadczenia od Wnioskodawcy czy od innego podmiotu. Obowiązki płatnika po stronie Wnioskodawcy mogłyby bowiem powstać wyłącznie w odniesieniu do sytuacji udzielenia przez Niego świadczeń na rzecz Jego pracowników.

W opisanej we wniosku sytuacji nie można stwierdzić, że ww. świadczenia pracowników związane z uczestnictwem w Programie Motywacyjnym są przez nich uzyskiwane od Wnioskodawcy. Podmiotem przekazującym opisane świadczenia jest spółka dominująca z siedzibą we Francji, jako świadczeniodawca Programu i jednocześnie spółka, której akcje stają się własnością pracowników. W szczególności, przedstawione okoliczności faktyczne sprawy nie dają podstaw do uznania, że spółka z siedzibą we Francji, jako spółka dominująca realizuje na rzecz pracowników Wnioskodawcy świadczenia „zlecone”, „zorganizowane” przez Wnioskodawcę.

Skoro Wnioskodawca nie jest podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń na rzecz pracowników, po Jego stronie nie powstają obowiązki płatnika określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od kwalifikacji podatkowej opisanych świadczeń po stronie pracowników Wnioskodawcy, jako podatników.

Ponadto organ podatkowy zauważa, że sprzedaż akcji nabytych w wyniku uczestnictwa w Programach również nie rodzi żadnych obowiązków płatnika po stronie Wnioskodawcy. W momencie odpłatnego zbycia przez pracowników akcji spółki francuskiej powstanie przychód z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, w związku z nabyciem Akcji przez Uczestnika w ramach Programu motywacyjnego oraz ich odpłatnym zbyciem na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy jednocześnie podkreślić, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia istnienia po stronie Wnioskodawcy obowiązków płatnika, określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga natomiast, czy uzyskiwanie przez pracowników Wnioskodawcy świadczenia w związku z opisanym Programem powoduje po ich stronie obowiązki podatkowe, w szczególności nie rozstrzyga, czy uzyskane świadczenia są przychodami pracowników, w tym przychodem z określonych źródeł przychodów oraz o momencie ich uzyskania. Kwestie te nie są bowiem decydujące dla wyjaśnienia indywidualnej sprawy Wnioskodawcy jako podmiotu niedokonującego opisanych świadczeń.

Odnosząc się natomiast do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej należy wskazać, że interpretacja ta dotyczy konkretnej i indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym i w tej danej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.