Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.440.2021.2.KK
z 21 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2021 r. (data wpływu 13 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismami z dnia 13 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidulanej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia zabudowanej nieruchomości w części dotyczącej:

• uznania za koszt uzyskania przychodu nakładów poniesionych na nieruchomość oraz wydatków związanych z zawarciem umowy nabycia zabudowanej nieruchomości– jest prawidłowe,

• uznania za koszt uzyskania przychodów kwoty wpłaconej z tytułu zawarcia umowy przedwstępnej, tj. kosztów nabycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia zabudowanej nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 5 lipca 2021 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.440.2021.1.KK, wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem Poczty w dniu 5 lipca 2021 r. (skutecznie doręczono w dniu 8 lipca 2021 r.), zaś w dniu 13 lipca 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 13 lipca 2021 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 6 marca 2012 r., na podstawie aktu notarialnego sporządzonego w Kancelarii Notarialnej w (…), Wnioskodawczyni wraz z mężem (…), zawarła przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości położonej w miejscowości (…), która miała powstać w wyniku podziału geodezyjnego działki o nr ewidencyjnym 5/4 (…), o pow. 1,1094 ha, a odpowiada na mapie projektu podziału działce ewidencyjnej nr 5/4A(…), o pow. 1 000 m². W chwili podpisywania przedwstępnej umowy sprzedaży, zgodnie z zapisami w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, podział działki nr 5/4 (…) był niemożliwy. W związku z powyższym, koniecznym było wcześniejsze przekształcenie części rolnej działki w teren przeznaczony pod zabudowę jednorodzinną. Cena działki została określona na kwotę 40 000 zł, która to cena została przez Wnioskodawczynię i Jej męża w całości zapłacona w dniu podpisania umowy przelewem na rachunek bankowy podany przez sprzedającego. Pieniądze na zakup nieruchomości pochodziły z majątku wspólnego małżonków. Powyższa umowa była umową w rozumieniu art. 389 Kodeksu cywilnego. Termin zawarcia umowy przyrzeczonej został określony na dzień 31 grudnia 2014 r., z możliwością przedłużenia, gdyby z uwagi na procedurę przekształcenia termin ten nie mógł być zachowany. Wnioskodawczyni zaznacza, że w Jej małżeństwie obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Działka nr 5/4 (…) była działką niezabudowaną, nieuzbrojoną. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, działka znajdowała się w terenie zabudowy zagrodowej i w terenie rolnym. Wcześniej Wnioskodawczyni wraz z mężem, na podstawie umowy użyczenia z dnia 18 marca 2011 r., uzyskali zgodę właścicielki działki nr 5/4(...) na budowę domu i na tej podstawie w sierpniu 2011 r. został wykonany projekt budowlany dla inwestorów (Wnioskodawczyni i Jej męża). Koszty jakie Wnioskodawczyni poniosła za sporządzenie przedwstępnej umowy sprzedaży są następujące: - taksa notarialna - 400 zł, podatek od towarów i usług - 92 zł. Wnioskodawczyni wraz z mężem, po uzyskaniu w dniu 15 listopada 2011 r. decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzieleniu pozwolenia na budowę, rozpoczęli budowę domu jednorodzinnego. Środki na budowę domu pochodziły z majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej męża, w związku z powyższym budynek stanowił współwłasność małżonków. Łączny koszt jaki został poniesiony na budowę domu (zakup materiałów oraz wykonanie prac) wyniósł 233 551 zł 41 gr. Większość faktur i umów jakie posiada Wnioskodawczyni jest na Jej męża. Niestety w dniu 31 stycznia 2014 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Budowa domu z uwagi na śmierć męża Wnioskodawczyni została wstrzymana. Budynek mieszkalny znajdował się w stanie surowym zamkniętym. Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia (…), spadek po mężu Wnioskodawczyni na podstawie ustawy nabyli: Wnioskodawczyni wprost oraz syn zmarłego, z dobrodziejstwem inwentarza, po 1/2 części każe z nich.

Następnie w dniu 5 października 2017 r. w (…), została zawarta umowa przenosząca własność działki nr 5/5 (…), o pow. 0,1002 ha (działka ta została określona na mapie projektu podziału nr ewidencyjnym 5/4A, o pow. 1 000 m², powstała z podziału dawnej działki nr 5/4(…), na rzecz Wnioskodawczyni w udziale wynoszącym 3/4 części, za cenę 30 000 zł oraz na rzecz Jej syna w udziale wynoszącym 1/4, za cenę 10 000 zł. W wyniku tej umowy nastąpiło przeniesienie własności nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni i Jej syna. W tym samym akcie notarialnym, syn Wnioskodawczyni darował Jej swój udział w nieruchomości wynoszący 1/4.

Koszty jakie Wnioskodawczyni poniosła przy sporządzaniu ww. umów są następujące:

• podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 800 zł,
  

• opłaty wieczystoksięgowe - 310 zł,
  

• taksa notarialna - 700 zł,
  

• podatek od towarów i usług - 161 zł,
  

• wynagrodzenie dla notariusza za złożenie wniosku wieczystoksięgowego - 200 zł.
  
  

Z uwagi na trudną sytuację osobistą i finansową, Wnioskodawczyni dokonała w dniu 17 września 2019 r. w Kancelarii Notarialnej (…), sprzedaży nieruchomości nr 5/5 (…), dla której Sąd Rejonowy (…) w systemie teleinformatycznym prowadzi księgę wieczystą (…). Działka nr 5/5 (…) w chwili sprzedaży była zabudowana domem mieszkalnym jednorodzinnym przy ul. (…), niezamieszkałym, murowanym z ciepłochronnej ceramiki i ocieplonym, w stanie deweloperskim wg projektu „Retro: firmy (…)”, parterowy z użytkowym poddaszem, o pow. użytkowej 153 m², niepodpiwniczonym, w trakcie budowy. Nieruchomość została sprzedana za cenę 374 000 zł. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w ramach wykonywanej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy przedstawione w opisanym stanie faktycznym wydatki w postaci:

• podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 800 zł,
  

• opłaty wieczystoksięgowej - 310 zł,
  

• taksy notarialnej - 700 zł,
  

• podatku od towarów i usług - 161 zł,
  

• wynagrodzenia dla notariusza za złożenie wniosku wieczystoksięgowego - 200 zł,
  

• udokumentowanych kosztów nabycia nieruchomości w kwocie 40 000 zł,
  

• udokumentowanych nakładów, które zwiększyły wartość nieruchomości, poniesionych na budowę domu jednorodzinnego w kwocie 233 551 zł 41 gr,
  

mogą być zakwalifikowane w całości przez Wnioskodawczynię jako koszty uzyskania przychodu, biorąc pod uwagę fakt, że wszystkie powyższe wydatki poniesione zostały z majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej męża?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, przedmiotowe wydatki mogą być zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości pomimo, że pieniądze na ich pokrycie pochodziły z majątku wspólnego Jej i męża. Ponieważ środki pieniężne na zakup nieruchomości, jak również nakłady na budowę domu jednorodzinnego, pochodziły z majątku wspólnego małżonków, w związku z czym mogą być zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów również te wydatki, które były udokumentowane fakturami wystawionymi tylko na męża Wnioskodawczyni. Przedmiotowe wydatki zwiększyły bowiem wartość zbytej przez Wnioskodawczynię nieruchomości, w związku z czym należy je zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów.

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wnioskodawczyni podkreśla, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, Wnioskodawczyni stwierdza, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości dokonana w dniu 17 września 2019 r., stanowi dla Niej źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie upłynęło pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. W konsekwencji, na Wnioskodawczyni będzie ciążył obowiązek rozliczenia się z przeprowadzonej transakcji sprzedaży w zeznaniu podatkowym. Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Z kolei w myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy). W świetle powyższego, definicję kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, iż koszty takie stanowią udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawczyni wraz z mężem poniosła z ich majątku wspólnego następujące koszty nabycia nieruchomości w postaci:

• podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 800 zł,
  

• opłaty wieczystoksięgowej - 310 zł,
  

• taksy notarialnej - 700 zł,
  

• podatku od towarów i usług - 161 zł,
  

• wynagrodzenia dla notariusza za złożenie wniosku wieczystoksięgowego 200 zł,
  

• udokumentowanych kosztów nabycia nieruchomości w kwocie 40 000 zł,
  

• nakładów na nieruchomość, które zwiększyły wartość tej nieruchomości, poniesione na budowę domu jednorodzinnego w kwocie 233 551 zł 41 gr.
  
  

Nakłady poniesione w czasie posiadania przedmiotowej nieruchomości zostały udokumentowane fakturami wystawionymi na imię i nazwisko Jej męża. W tym miejscu Wnioskodawczyni podkreśla, że zarówno zakup nieruchomości jak i nakłady na powyższą nieruchomość w postaci budowy domu pochodziły z majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej męża. W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że może je zakwalifikować w pełnej wysokości jako koszty uzyskania przychodu. Należy wyjaśnić, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Wnioskodawczyni i Jej mąż czynili nakłady na nieruchomości już po podpisaniu przedwstępnej umowy sprzedaży, a przed podpisaniem umowy przenoszącej własność. W związku z powyższym, byli tylko posiadaczami przedmiotowej nieruchomości i uzyskali od właściciela zgodę na dysonowanie nieruchomością na cele budowlane. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „posiadanie”. Definicję tę zawarto natomiast w art. 336 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), zgodnie z którym posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, który nią faktycznie włada jako właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jako użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny). Posiadanie nie jest prawem, lecz jest to stan faktycznego władztwa nad rzeczą. Składają się na nie dwa elementy: corpus (element fizyczny) wyrażający się we władaniu nad rzeczą oraz animus (element psychiczny) wyrażający się w psychicznym nastawieniu do wykonywanego władztwa dla siebie (Kodeks cywilny, Komentarz, Tom I, wydanie 2, pod redakcją K. Pietrzykowskiego; wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 maja 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 364/16). Do zakwalifikowania danego stanu jako posiadanie konieczne jest, aby władztwo nad rzeczą nie miało charakteru przejściowego, przypadkowego, ale aby miało cechę trwałości (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 1967 r., sygn. akt III CR 270/66). Tym samym, posiadanie rozumieć należy przede wszystkim jako formę władania rzeczą. Stanowi ono również synonim słowa „mieć”. Wnioskodawczyni zaznacza przy tym, że posiadanie jest kategorią ściśle związaną z władztwem faktycznym nad rzeczą. Władztwo to stanowi związek posiadacza z rzeczą. Związek ten musi być faktyczny, czyli musi zapewniać posiadaczowi możliwość wpływu na rzecz za pośrednictwem bezpośrednich środków fizycznych. Przy czym, co szczególnie istotne z punktu widzenia niniejszej sprawy, posiadanie cechuje się trwałością władztwa nad rzeczą. Nie jest zatem posiadaniem władztwo chwilowe. Za posiadanie nie może zostać również uznane władztwo nad rzeczą związane z realizacją pewnego zadania. W takim przypadku trudno bowiem dopatrzyć się innego z konstytutywnych elementów posiadania jakim jest wola posiadania (wola wykonywania prawa dla samego siebie, a nie dla innych osób). Uznać zatem należy, że jeżeli pomiędzy małżonkami istnieje ustawowa wspólność majątkowa, oboje małżonkowie mają równe prawo do odliczenia ponoszonych w trakcie trwania małżeństwa wydatków w proporcji przez siebie ustalonej bez względu na to, na którego z nich zostały wystawione faktury. Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, że nakłady te czynili przed podpisaniem umowy przenoszącej własność nieruchomości. To samo dotyczy kosztów związanych z zakupem nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia zabudowanej nieruchomości w części dotyczącej:

• uznania za koszt uzyskania przychodu nakładów poniesionych na nieruchomość oraz wydatków związanych z zawarciem umowy nabycia zabudowanej nieruchomości
  – jest prawidłowe,

• uznania za koszt uzyskania przychodów kwoty wpłaconej z tytułu zawarcia umowy przedwstępnej, tj. kosztów nabycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 5 października 2017 r. Wnioskodawczyni nabyła udział w zabudowanej nieruchomości na podstawie umowy kupna. Ponadto, w dniu 5 października 2017 r., Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny od syna udział w tej nieruchomości. W dniu 17 września 2019 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży zabudowanej nieruchomości. W związku z tym, że sprzedaż zabudowanej nieruchomości została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ww. ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży), o których mowa w art. 19 ust. 1 ww. ustawy, nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Do takich kosztów można zaliczyć m.in.:

• związane ze zbyciem koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego;
  

• prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości;
  

• koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości;
  

• wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej;
  

• opłatę notarialną, koszty i opłaty sądowe.
  
  

Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Od powyższych kosztów odróżnić należy koszty uzyskania przychodu, których zasady ustalania określone zostały w art. 22 ust. 6c i ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość, udział lub prawo nabyto odpłatnie (np. umowa sprzedaży), czy nieodpłatnie (np. umowa darowizny).

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zauważyć należy, że określony w zacytowanym art. 22 ust. 6c ww. ustawy katalog wydatków, które mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu ma zatem charakter katalogu zamkniętego, w związku z czym tylko wydatki wyraźnie w nim wskazane mogą pomniejszyć uzyskany przychód.

Zatem do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) z zastrzeżeniem ust. 6d zaliczyć można wyłącznie:

1. udokumentowane koszty nabycia,
2. udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.
   
   

Koszt nabycia, co do zasady, określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia jest cena, jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość. Koszty nabycia nieruchomości obejmują nie tylko cenę zakupu, ale również inne wydatki związane z tym nabyciem, np. wynagrodzenie notariusza, podatek od czynności cywilnoprawnych.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Ponadto, w myśl art. 22 ust. 6f cyt. ustawy, koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Powołany wyżej art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób jednoznaczny przesądza, co stanowi koszt uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub wymienionych praw do lokali. Przepis ten posługuje się pojęciem kosztu nabycia (wytworzenia) oraz udokumentowanych nakładów.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c).

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy art. 22 ust. 6c i art. 22 ust. 6d ww. ustawy, gdyż Wnioskodawczyni nieruchomość nabyła zarówno odpłatnie (umowa kupna z dnia 5 października 2017 r.), jak i nieodpłatnie (darowizna od syna w dniu 5 października 2017 r.).

Podkreślić należy, że w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalony jest pogląd, zgodnie z którym wzniesienie budynku na nieruchomości gruntowej nie prowadzi do wytworzenia tej nieruchomości, a jedynie stanowi nakład na tę nieruchomość, który może być wprawdzie zaliczony do kosztów uzyskania przychodów z tytułu jej odpłatnego zbycia, ale z uwzględnieniem zasad dokumentacyjnych określonych w art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - a więc jako nakład, a nie jako koszt wytworzenia.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 6 marca 2012 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarła przedwstępną umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego nieruchomości położonej w miejscowości (…), która miała powstać w wyniku podziału geodezyjnego działki o nr ewidencyjnym 5/4 (…), o pow. 1,1094 ha, a odpowiada na mapie projektu podziału działce ewidencyjnej nr 5/4A (…), o pow. 1 000 m². W chwili podpisywania przedwstępnej umowy sprzedaży, zgodnie z zapisami w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, podział działki nr 5/4 (…) był niemożliwy. W związku z powyższym, koniecznym było wcześniejsze przekształcenie części rolnej działki w teren przeznaczony pod zabudowę jednorodzinną. Cena działki została określona na kwotę 40 000 zł, która to cena została przez Wnioskodawczynię i Jej męża w całości zapłacona w dniu podpisania umowy. Pieniądze na zakup nieruchomości pochodziły z majątku wspólnego małżonków. Powyższa umowa była umową w rozumieniu art. 389 Kodeksu cywilnego. Termin zawarcia umowy przyrzeczonej został określony na dzień 31 grudnia 2014 r., z możliwością przedłużenia, gdyby z uwagi na procedurę przekształcenia termin ten nie mógł być zachowany. Wnioskodawczyni zaznacza, że w Jej małżeństwie obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Działka nr 5/4 (…) była działką niezabudowaną, nieuzbrojoną. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, działka znajdowała się w terenie zabudowy zagrodowej i w terenie rolnym. Wcześniej Wnioskodawczyni wraz z mężem, na podstawie umowy użyczenia z dnia 18 marca 2011 r., uzyskali zgodę właścicielki działki nr 5/4 (…) na budowę domu i na tej podstawie w sierpniu 2011 r. został wykonany projekt budowlany dla inwestorów (Wnioskodawczyni i Jej męża).

Koszty jakie Wnioskodawczyni poniosła za sporządzenie przedwstępnej umowy sprzedaży są następujące:

• taksa notarialna - 400 zł,
  

• podatek od towarów i usług - 92 zł.
  
  

Wnioskodawczyni wraz z mężem, po uzyskaniu w dniu 15 listopada 2011 r. decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzieleniu pozwolenia na budowę, rozpoczęli budowę domu jednorodzinnego. Środki na budowę domu pochodziły z majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej męża, w związku z powyższym budynek stanowił współwłasność małżonków. Łączny koszt jaki został poniesiony na budowę domu (zakup materiałów oraz wykonanie prac) wyniósł 233 551 zł 41 gr. Większość faktur i umów, jakie posiada Wnioskodawczyni jest na Jej męża. W dniu 31 stycznia 2014 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Budowa domu z uwagi na śmierć męża Wnioskodawczyni została wstrzymana. Budynek mieszkalny znajdował się w stanie surowym zamkniętym. Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia sporządzonego w dniu 25 marca 2014 r., spadek po mężu Wnioskodawczyni na podstawie ustawy nabyli: Wnioskodawczyni wprost oraz syn zmarłego, z dobrodziejstwem inwentarza, po 1/2 części każe z nich. Następnie w dniu 5 października 2017 r. została zawarta umowa przenosząca własność działki nr 5/5 (…), o pow. 0,1002 ha (działka ta została określona na mapie projektu podziału nr ewidencyjnym 5/4A (…), o pow. 1 000 m2, powstała z podziału dawnej działki nr 5/4 (…), na rzecz Wnioskodawczyni w udziale wynoszącym 3/4 części za cenę 30 000 zł oraz na rzecz Jej syna w udziale wynoszącym 1/4 za cenę 10 000 zł. W wyniku tej umowy nastąpiło przeniesienie własności nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni i Jej syna. W tym samym akcie notarialnym, syn Wnioskodawczyni darował Jej swój udział w nieruchomości wynoszący 1/4.

Koszty jakie Wnioskodawczyni poniosła przy sporządzaniu ww. umów są następujące:

• podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 800 zł,
  

• opłata wieczystoksięgowa - 310 zł,
  

• taksa notarialna - 700 zł,
  

• podatek od towarów i usług - 161 zł,
  

• wynagrodzenie dla notariusza za złożenie wniosku wieczystoksięgowego - 200 zł.
  
  

Z uwagi na trudną sytuację osobistą i finansową, Wnioskodawczyni dokonała w dniu 17 września 2019 r. sprzedaży nieruchomości nr 5/5 (…). Działka nr 5/5 (…) w chwili sprzedaży była zabudowana domem mieszkalnym jednorodzinnym niezamieszkałym, murowanym z ciepłochronnej ceramiki i ocieplonym, w stanie deweloperskim, o pow. użytkowej 153 m², niepodpiwniczonym, w trakcie budowy. Nieruchomość została sprzedana za cenę 374 000 zł. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w ramach wykonywanej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

W analizowanej sprawie, należy odnieść się do regulacji ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, zawartej w przepisach Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U z 2020 r., poz. 1359), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stosownie natomiast do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego należą również, zgodnie z art. 33 pkt 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Nabycie nieruchomości uregulowane jest w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.). Zgodnie z art. 155 § 1 ww. Kodeksu, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Jak stanowi art. 389 § 1 ww. Kodeksu, umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Należy wskazać, że umowa przedwstępna jest instytucją prawa zobowiązań służącą stronom, które dążą do zawarcia określonej umowy, ale z różnych powodów nie chcą lub nie mogą jej zawrzeć, a pragną zapewnić sobie jej zawarcie w przyszłości. Można powiedzieć, że umowa przedwstępna tworzy swoisty mechanizm obligacyjny i organizuje tym samym proces zawierania umowy. Jednakże zgodnie z normami prawa cywilnego, ani umowa przedwstępna, ani wpłata zaliczki, zadatku, czy przedpłaty nie przenosi własności nieruchomości. Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny. Wskazać należy, że ustawodawca posługuje się terminem „nabycie”. Zatem, aby wywołać skutek prawnopodatkowy z tego tytułu, musi nastąpić przeniesienie prawa własności, np. sprzedaż nieruchomości. Innymi słowy, umowa przedwstępna nie przenosi własności nieruchomości – nieruchomość w wyniku zawarcia umowy przedwstępnej nie zostaje sprzedana.

W świetle powyższego podkreślić należy, że Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość aktem notarialnym z dnia 5 października 2017 r. w drodze umowy kupna oraz darowizny. Zatem Wnioskodawczyni przychód uzyskany ze sprzedaży w dniu 17 września 2019 r. zabudowanej nieruchomości może pomniejszyć o cenę nabycia nieruchomości wskazaną w umowie kupna z dnia 5 października 2017 r., gdyż na mocy umowy kupna zostało dokonane przeniesienie własności. Podkreślić należy, że cena nieruchomości może zostać uznana za koszt uzyskania przychodu, jeśli koszt ten został faktycznie poniesiony w związku z zawarciem umowy w dniu 5 października 2017 r.

Natomiast kwota wynikająca z przedwstępnej z dnia 6 marca 2012 r. nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, ponieważ umowa przestępna nie przenosiła własności nieruchomości. Ponadto, do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawczyni nie może zaliczyć kosztów zawarcia umowy przedwstępnej z dnia 6 marca 2012 r., tj. taksy notarialnej oraz podatku od towarów i usług, gdyż koszty te nie są związane bezpośrednio z nabyciem nieruchomości.

Wnioskodawczyni przychód ze sprzedaży nieruchomości może pomniejszyć o wartość nakładów poczynionych na zbywaną nieruchomość związanych z budową budynku mieszkalnego, udokumentowanych w sposób określony w art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni może zaliczyć również do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zawarcie umowy sprzedaży z dnia 5 października 2017 r. (koszty nabycia): podatek od czynności cywilnoprawnych, opłatę wieczystoksięgową, taksę notarialną, podatek od towarów i usług, wynagrodzenie dla notariusza za złożenie wniosku wieczystoksięgowego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w dniu 17 września 2019 r. zabudowanej nieruchomości nabytej w dniu 5 października 2017 r. w drodze umowy sprzedaży i w drodze darowizny, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

W analizowanej sprawie kosztem uzyskania przychodu Wnioskodawczyni będą nakłady poniesione na nieruchomość, tj. budowę budynku mieszkalnego udokumentowane fakturami VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Ponadto, kosztami uzyskania przychodu będą koszty zawarcia umowy z dnia 5 października 2017 r.: podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata wieczystoksięgowa, taksa notarialna, podatek od towarów i usług, wynagrodzenie dla notariusza za złożenie wniosku wieczystoksięgowego.

Nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię na nabycie nieruchomości w kwocie 40 000 zł, w związku z zawarciem w dniu 6 marca 2012 r. umowy przedwstępnej, gdyż jest związany z umową, która nie przenosi własności nieruchomości.

Ponadto, zauważyć należy, że przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Istotą interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie, czy wnioskodawca prawidłowo postrzega, jakie skutki prawne na gruncie określonych przepisów prawa podatkowego wywołuje przedstawiony przez niego stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe. W polskim systemie prawa podatkowego obowiązuje zasada samoobliczenia podatku. Wydanie interpretacji indywidualnej nie zwalnia podatnika z obowiązku obliczenia podstawy opodatkowania oraz zobowiązania podatkowego. Stąd też Organ interpretacyjny nie analizował przedstawionych przez Wnioskodawczynię kwot.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Organ podatkowy nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do weryfikacji i oceny dokumentów załączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego stanu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.