2021.07.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDWL.4011.70.2021.2.JK
z 19 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2021 r. (data wpływu 21 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 czerwca 2021 r. (według daty wpływu) oraz pismem z dnia 13 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego jest:

w części dotyczącej nieruchomości B – prawidłowe,
w części dotyczącej nieruchomości A – nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

Wniosek uzupełniono 21 czerwca 2021 r. oraz 13 lipca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W listopadzie 2012 r. mąż Wnioskodawczyni nabył do majątku osobistego nieruchomość A (dalej: nieruchomość A). Następnie w sierpniu 2015 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła do majątku wspólnego nieruchomość B (dalej: nieruchomość B). Na zakup obydwu nieruchomości realizujących cel mieszkaniowy małżonkowie wspólnie zaciągnęli bądź zrefinansowali wcześniej zaciągnięte kredyty hipoteczne w banku X na nieruchomość A i w banku X na nieruchomość B.

W sierpniu 2016 r. została ustanowiona pomiędzy małżonkami rozdzielność majątkowa małżeńska.

W listopadzie 2019 r. Wnioskodawczyni ww. nieruchomość A i nieruchomość B nabyła w całości do swojego majątku osobistego na podstawie umowy darowizny zawartej w formie aktu notarialnego (odpowiednio poprzez przesunięcie z majątku osobistego męża i majątku wspólnego).

W styczniu 2021 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość A, a z kwoty uzyskanej ze sprzedaży, dokonała całościowej spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego przez oboje małżonków na nieruchomość A i częściowej spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego przez oboje małżonków na nieruchomość B (cała kwota ze sprzedaży tej nieruchomości została wydatkowana na spłatę kredytów).

Następnie w lutym 2021 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość B.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała, że nabywając własność nieruchomości A nie przejęła zobowiązania wobec banku za całość kredytu zaciągniętego na zakup tej nieruchomości A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości A i/albo nieruchomości B, a także do złożenia deklaracji PIT-39 za rok 2021 z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości A oraz nieruchomości B. Wnioskodawczyni jest zobowiązana do złożenia zeznania PIT-39 w związku ze sprzedażą nieruchomości A i wykazania dochodu zwolnionego na podstawie ww. przepisu ustawy podatkowej.

Uzasadnienie:

Odpłatne zbycie nieruchomości B nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat. Wobec braku obowiązku podatkowego w tym zakresie na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek złożenia zeznania PIT-39 za 2021 r. oraz zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych związany z tą sprzedażą.

W przypadku sprzedaży nieruchomości A, która nastąpiła przed upływem 5 lat od daty jej nabycia, a środki ze sprzedaży zostały przeznaczone na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni (spłata kredytów zaciągniętych na ten cel), przychód będzie korzystał ze zwolnienia o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego z tytułu przedmiotowej sprzedaży Wnioskodawczyni złoży PIT-39 za 2021 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późn. zm. - dalej „ustawa”) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Wobec tego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób jej nabycia.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Natomiast do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 2 ww. Kodeksu). Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 powołanego Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Co do zasady wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo.

Stosownie do art. 47 § 1 ww. Kodeksu, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

W przypadku ustania wspólności majątkowej, do majątku który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. W razie ustania wspólności udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Zatem, z datą umownego zniesienia lub ograniczenia wspólności majątkowej, współwłasność łączna przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r. sygn. akt II FPS 2/17, w której wskazano, że „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”. W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Dalsza część stanowiska przedstawiona w uzupełnieniu do wniosku.

Argumenty zawarte w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17 należy również odnieść do sytuacji, gdy do nabycia nieruchomości dochodzi w drodze darowizny bezpośrednio z majątku wspólnego małżonków do majątku odrębnego (osobistego) jednego z nich. Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały. Powyższe znajduje odzwierciedlenie również w orzecznictwie sądów administracyjnych np.

wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 czerwca 2018 r. sygn. akt II FSK 1903/16 „Skoro małżonkowie nabyli już raz nieruchomość do majątku wspólnego, to żona nie mogła nabyć jej powtórnie w drodze darowizny z majątku wspólnego do jej majątku osobistego”,
wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 05 czerwca 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 356/18 „Skoro małżonkowie nabyli już raz nieruchomość do majątku wspólnego, to żona nie mogła nabyć jej powtórnie w drodze darowizny od męża”,
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19.01.2018 r. sygn. akt II FSK 3629/15 „Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nieruchomości przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały”,
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19.12.2017 r. sygn. akt II FSK 33/17 „Skoro małżonkowie nabyli już raz nieruchomość do majątku wspólnego, to żona nie mogła nabyć jej powtórnie w drodze darowizny. Wobec tego, nie można przyjąć, że 5-letni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych liczony ma być od daty nabycia nieruchomości na podstawie umowy darowizny od męża”.

W świetle powyższego - w przedstawionym stanie faktycznym - datą nabycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości B, będącej przedmiotem sprzedaży w lutym 2021 r. jest data nabycia ww. nieruchomości do majątku wspólnego małżonków, tj. sierpień 2015 r. Zatem odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości B nie będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jej zbycie nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym przedmiotowa nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków (okres ten upłynął z dniem 31 grudnia 2020 r.). W konsekwencji, na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek złożenia zeznania PIT-39 oraz zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w części dotyczącej nieruchomości B oraz nieprawidłowe w części dotyczącej nieruchomości A.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy zatem obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x (W / P)

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,
W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
P – przychód ze sprzedaży.

W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego uprawniają do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

W myśli art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b

– w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Stosownie do art. 21 ust. 25a omawianej ustawy, wydatki o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, uznaje się za wydatki poniesione na cele mieszkaniowe, jeżeli przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, nastąpiło nabycie własności rzeczy lub praw wymienionych w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, w związku z którymi podatnik ponosił wydatki na nabycie.

Przy czym, stosownie do art. 21 ust. 26 ww. ustawy, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Przez własne budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się również niestanowiące własności lub współwłasności podatnika budynek, lokal lub pomieszczenie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, podatnik nabędzie ich własność lub współwłasność albo spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach, jeżeli uprzednio prawo takie mu nie przysługiwało.

Jak stanowi art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c.

Stosownie do art. 21 ust. 30 ustawy przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Należy jednak zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie.

W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wcześniej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest fakt wydatkowania w wyznaczonym terminie środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie „własne cele mieszkaniowe” podatnika. Katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika wymieniony w art. 21 ust. 25 ww. ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe, w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości A i nieruchomości B, a także konieczności złożenia deklaracji PIT-39 za rok 2021 z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości.

Z opisu sprawy wynika, że w sierpniu 2015 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła do majątku wspólnego nieruchomość B. Na zakup nieruchomości realizujących cel mieszkaniowy małżonkowie wspólnie zaciągnęli bądź zrefinansowali wcześniej zaciągnięte kredyty hipoteczne na nieruchomość A i nieruchomość B.

W sierpniu 2016 r. została ustanowiona pomiędzy małżonkami rozdzielność majątkowa małżeńska. W listopadzie 2019 r. Wnioskodawczyni ww. nieruchomość B nabyła w całości do swojego majątku osobistego na podstawie umowy darowizny zawartej w formie aktu notarialnego (odpowiednio poprzez przesunięcie z majątku osobistego męża i majątku wspólnego).

Następnie w lutym 2021 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość B.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że skoro odpłatne zbycie nieruchomości B nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie – nie stanowi ono źródła przychodu, w rozumieniu przywołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że odpłatne zbycie nieruchomości B nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, do dnia sprzedaży upłynęło ponad 5 lat.

Tym samym, z tytułu sprzedaży nieruchomości B, na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek wykazania tej sprzedaży w zeznaniu podatkowym PIT-39 za 2021 r. oraz zapłaty z tytułu tej transakcji podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni odnoszące się do skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości B jest prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do nieruchomości A Zainteresowana wskazała, że mąż Wnioskodawczyni nabył tę nieruchomość do majątku osobistego w listopadzie 2012 roku. Na zakup nieruchomości realizujących cel mieszkaniowy małżonkowie wspólnie zaciągnęli bądź zrefinansowali wcześniej zaciągnięte kredyty hipoteczne na nieruchomość A i nieruchomość B. W sierpniu 2016 r. została ustanowiona pomiędzy małżonkami rozdzielność majątkowa małżeńska. W listopadzie 2019 r. Wnioskodawczyni ww. nieruchomość A nabyła w całości do swojego majątku osobistego na podstawie umowy darowizny zawartej w formie aktu notarialnego (odpowiednio poprzez przesunięcie z majątku osobistego męża i majątku wspólnego). W styczniu 2021 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość A, a z kwoty uzyskanej ze sprzedaży, dokonała całościowej spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego przez oboje małżonków na nieruchomość A i częściowej spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego przez oboje małżonków na nieruchomość B (cała kwota ze sprzedaży tej nieruchomości została wydatkowana na spłatę kredytów).

Ponadto Zainteresowana wskazała, że nabywając własność nieruchomości A nie przejęła zobowiązania wobec banku za całość kredytu zaciągniętego na zakup tej nieruchomości A.

Tym samym, skoro odpłatne zbycie nieruchomości A nastąpiło przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie (nabycie w 2019 r. w drodze darowizny) – to uzyskany ze zbycia przychód należy zaliczyć do źródła przychodu, w rozumieniu przywołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zatem sprzedaż nieruchomości A należy wykazać w zeznaniu podatkowym PIT-39 składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła sprzedaż, czyli za 2021 rok.

Należy zatem rozważyć, czy uzyskany z tego tytułu przychód może podlegać zwolnieniu z opodatkowania na podstawie cytowanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131.

Z opisu wynika, że własność nieruchomości A Wnioskodawczyni uzyskała w wyniku darowizny. Zatem ustalając podlegający opodatkowaniu dochód z tytułu tej sprzedaży, do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawczyni zaliczyć może – w świetle art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

A zatem – w kontekście stosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 2 – zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 30 nie znajdzie zastosowania.

Z przedstawionego opisu wynika, że z kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości A Wnioskodawczyni dokonała całościowej spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego przez oboje małżonków na nieruchomość A i częściowej spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego przez oboje małżonków na nieruchomość B (cała kwota ze sprzedaży tej nieruchomości została wydatkowana na spłatę kredytów).

Jak wynika z cytowanego wcześniej art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a, w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 i art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 można uznać wydatki poniesione na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika (przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia) na zakup własnej nieruchomości realizującej cel mieszkaniowy.

O ile zatem nie budzi wątpliwości, że ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 może skorzystać kwota przeznaczona na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości B, o tyle z możliwości tej nie może korzystać kwota przeznaczona na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości A.

Jak bowiem wyżej wskazano, warunkiem zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo-przedmiotowy: wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy – zaspokojenie jego celów mieszkaniowych.

Jeżeli zatem nieruchomość A została nabyta do majątku osobistego męża, to nastąpiła realizacja jego (męża) własnych celów mieszkaniowych. Nie ma na to wpływu fakt, że współkredytobiorcami były dwie osoby – Wnioskodawczyni i jej mąż, jak również fakt, że w wyniku późniejszej darowizny Wnioskodawczyni stała się posiadaczem tej nieruchomości.

Stąd zatem spłata kredytu hipotecznego zaciągniętego wprawdzie przez oboje małżonków na zakup nieruchomości A (stanowiącą na moment zakupu majątek osobisty męża), nie uprawnia do zastosowania zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, Wnioskodawczyni ma obowiązek złożenia rocznego zeznania PIT-39, w którym należy wykazać dochód osiągnięty ze sprzedaży nieruchomości A, zaś do ustalenia kwoty wolnej od podatku można przyjąć jedynie spłatę kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości B.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni odnoszące się do skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości A jest nieprawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin