Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.337.2021.2.ASZ
z 22 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2021 r. (data wpływu 10 maja 2021 r.) uzupełnionym pismem z 14 lipca 2021 r. (data wpływu 14 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do zwrotu podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do zwrotu podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…”. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 lipca 2021 r. (data wpływu 14 lipca 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 7 lipca 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.337.2021.1.ASZ.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 14 lipca 2021 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina W. (dalej również: Wnioskodawca lub Gmina), jako jednostka samorządu terytorialnego, posiada osobowość prawną i jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej również: VAT). Gmina prowadzi sprzedaż opodatkowaną m.in. w zakresie wynajmu lokali, dzierżawy gruntów, użytkowania wieczystego, sprzedaży gruntów i budynków oraz lokali.

Jednocześnie Gmina realizuje, za pomocą swej jednostki organizacyjnej – Urzędu Miasta w W., zadania własne gmin z zakresu władztwa publicznego – jako organ władzy publicznej oraz zadania własne powiatu na podstawie stosownych porozumień z powiatem; katalog zadań własnych gmin zawarty został w art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym; zadania te Gmina realizuj, co do zasady w budynku Urzędu Miasta w W., który znajduje się w W. przy ul. J.

Gmina realizuje zadanie inwestycyjne w zakresie zadań własnych gminy pn. „…” (dalej również: Zadanie lub Projekt; zadanie objęte jest dofinansowaniem z budżetu Unii Europejskiej na podstawie umowy o dofinansowanie zawartej z województwem dnia 25 marca 2020 r., umowa numer:xxx.

Projekt w całości zawiera wydatki kwalifikowalne.

Przedmiotem projektu jest termomodernizacja budynku Urzędu Miasta w W. w zakresie:

1. Ocieplenia ścian zewnętrznych
2. Ocieplenia stropodachu
3. Ocieplenia ścian zewnętrznych przy gruncie
4. Wymiany stolarki okiennej i stolarki drzwiowej zewnętrznej na okna i drzwi o lepszym współczynniku przenikania ciepła i podwyższonej szczelności.
5. Modernizacji instalacji oświetlenia wbudowanego poprzez wymianę opraw i źródeł światła na energooszczędne oświetlenia typu LED
6. Montażu instalacji fotowoltaicznej o mocy czynnej ok. 10 kWh
7. Zakupu i montażu centrali wentylacyjnej z odzyskiem ciepła, automatyką i instalacją wentylacji w sali wielofunkcyjnej
8. Modernizacji instalacji c.o.: wymiana rur, wymiana grzejników, montaż zaworów termostatycznych, zaworów odpowietrzających.
   
   

Projekt, co do zasady, w całości objęty jest dofinansowaniem z budżetu UE bowiem związany jest z realizacją władztwa publicznego gminy w zakresie utrzymania infrastruktury niezbędnej dla prawidłowego funkcjonowania organów administracji publicznej. Jednakże, majątek wytworzony w wyniku realizacji projektu częściowo jest i nadal będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych w szczególności gmina pobiera opłatę z tytułu czynszu najmu części lokalu na rzecz N. S.A.

Wnioskodawca zawarł 1 kwietnia 2016 r. umowę z operatorem telekomunikacyjnym (N. Spółka Akcyjna) o dostęp do pomieszczenia w celu wybudowania urządzenia telekomunikacyjnego tj. szafy telekomunikacyjnej (która to umowa w istocie stanowi umowę dzierżawy). Pomieszczenie ma charakter techniczny o powierzchni 20m2, co stanowi 2,49% w stosunku do całkowitej powierzchni użytkowej budynki Urzędu Miasta. Szafa telekomunikacyjna służy Urzędowi Miasta W. do korzystania z sieci internetowej oraz telekomunikacyjnej, daje także możliwość korzystania z sieci telekomunikacyjnej mieszkańcom gminy.

Wszelako w umowie o dofinansowanie strony postanowiły, że nie ustanawiają wydatków niekwalifikowalnych ze względu na pomijalny rozmiar prowadzonej przez Gminę działalności w tym że budynku oraz jej specyficzny charakter.

Zgodnie bowiem z Zawiadomieniem Komisji w sprawie pojęcia pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (2016/C262/01), którego art. 207 stanowi, że „w przypadkach infrastruktury podwójnego wykorzystania, jeżeli, jest ona prawie wyłącznie wykorzystywana do celów działalności niegospodarczej, Komisja uważa że finansowanie takiej infrastruktury może w całości wykraczać poza zakres zasad pomocy państwa, pod warunkiem że użytkowanie do celów działalności gospodarcze ma charakter czysto pomocniczy, tj. działalności bezpośrednio powiązanej z eksploatacją infrastruktury, koniecznej do eksploatacji infrastruktury lub nieodłącznie związanej z podstawowym wykorzystaniem o charakterze niegospodarczym”. Otrzymanie dofinansowania na termomodernizację obiektu, tj. budynku Urzędu Miasta, wykorzystywanego niemal wyłącznie do prowadzenia działalności niegospodarczej, nie wywrze żadnego wpływu na wymianę handlową między państwami członkowskimi, nie zakłóci nawet funkcjonowania lokalnego rynku wynajmu pomieszczeń. W rezultacie Gmina przekazuje podatek należny wynikający z czynszu najmu przedmiotowego pomieszczenia jednakże od wydatków bieżących poniesionych w związku z funkcjonowaniem budynku Urzędu Miasta oraz od wydatków remontowych inwestycyjnych w tym obiekcie Gmina nie odliczała i nie zamierza odliczać podatku naliczonego ze względu na pomijalny rozmiar prowadzonej działalności w zakresie wynajmu przedmiotowego pomieszczenia oraz specyficzny charakter prowadzonej w tymże pomieszczeniu działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

W budynku Urzędu Miasta W. wykonywane są następujące czynności:

• opodatkowane podatkiem od towarów i usług – w postaci incydentalnej sprzedaży nieruchomości w postaci niezabudowanych gruntów przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną, co do której stosowana jest podstawowa stawka opodatkowania VAT oraz dzierżawa gruntów i wynajem pomieszczeń komunalnych na cele usługowe, w szczególności w zakresie wynajmu części pomieszczenia Urzędu na rzecz N. S.A. – te ostatnie czynności opodatkowane są stawka podstawową 23 %;
• zwolnione od podatku od towarów i usług – w postaci wynajmu mieszkań komunalnych wyłącznie na cele mieszkaniowe oraz sprzedaży „używanych” lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe,
• niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – w postaci szeregu czynności realizowanych w ramach zadań własnych gmin na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 713 z późniejszymi zmianami) oraz niektórych innych zadań publicznych w szczególności powiatowych realizowanych na podstawie innych „ustaw samorządowych” na podstawie i w wykonaniu porozumień zawartych z innymi jednostkami samorządu terytorialnego, w szczególności porozumień zawartych z powiatem, jak również czynności administracji rządowej realizowane na podstawie ustaw oraz porozumień z organami władzy rządowej; czynności te realizowane są w ramach władztwa publicznego gminy i w reżimie publicznoprawnym, nie cywilnoprawnym i polegają na zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej w zakresie ładu przestrzennego, ochrony środowiska naturalnego, w szczególności w zakresie usuwania nielegalnych wysypisk i unieszkodliwiania odpadów, utrzymania czystości na terenach publicznych, utrzymanie infrastruktury drogowej i zarządzania grogami gminnymi, gospodarki wodnej w szczególności w zakresie utrzymania infrastruktury odprowadzania wód opadowych, edukacji publicznej, prowadzenia miejsc targowych, utrzymania zieleni gminnej, cmentarzy komunalnych, porządku publicznego, promocji gminy, współpracy na rzecz organizacji pozarządowych, gospodarki odpadami komunalnymi – pobierane w toku realizacji tych czynności opłaty nie są podlegają ustawie o podatku VAT.
  
  

Budynek Urzędu Miasta służy obu aktywnościom, lecz przede wszystkim służy do realizacji zadań własnych gminy w ramach władztwa publicznego wykonywanego przez gminę w reżimie publicznoprawnym – jako organu władzy publicznej – czynności realizowane w tym zakresie wskazano przykładowo w pkt 1) powyżej, działalność gospodarcza w budynku Urzędu Miasta ma charakter jedynie marginalny i prowadzona jest niejako przy okazji realizacji zadań publicznoprawnych, w szczególności w związku z realizacją obowiązku prowadzenia gospodarki nieruchomościami wchodzącymi w skład gminnego zasobu oraz przy okazji zarządzania zasobami lokalowymi gminny w wyniku realizacji obowiązku zaspokajania potrzeb mieszkaniowych członków wspólnoty samorządowej – co do zasady, działalność gospodarcza typowa dla samorządu gminnego w postaci np. dostawy wody oraz sprzedaży usług odbioru i oczyszczania ścieków bytowych, nie są wykonywane w Urzędzie Miasta, lecz przekazane zostały spółce komunalnej W. będącej przedsiębiorcą i działającej w postaci spółki prawa handlowego, tj. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której siedziba i działalność gospodarcza znajduje się w innym budynku, pod innym adresem.

W sytuacji, gdy nabywane przez Wnioskodawcę towary i usługi są wykorzystywane przez Gminę do celów prowadzonej działalności gospodarczej (o charakterze marginalnym) w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i dla celów innych niż działalność gospodarcza, nie istnieje możliwość przyporządkowania wydatków w całości do celów wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wartość wskaźnika obliczanego na podstawie przepisów art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług dla czynności wykonywanych przez Urząd Miasta za lata poszczególne modernizacji budynku jest mniejsza od 2 %, tj. wyniosła w roku 2020 – 0,99 %.

W związku z faktem, że wartość wskaźnika nie przekracza 2%, Gmina uznaje, że wartość wskaźnika obliczonego na podstawie przepisów art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług dla czynności wykonywanych przez Urząd Miasta wynosi 0 %.

Wartość proporcji określona na podstawie art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT dla czynności wykonywanych przez Urząd Miasta dla poszczególne lata modernizacji budynku, tj. W roku 2020 wyniosła 0,99 %.

W związku z faktem, że wartość proporcji określona zgodnie z art. 90 ust 2-8 ustawy o VAT dla czynności wykonywanych przez Urząd Miasta nie przekracza 2 %, Gmina uznała, że wartość tej proporcji za lata 2018-2019 wynosi 0%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane pismem z 14 lipca 2021r.):

Czy Gminie przysługuje prawo do zwrotu podatku VAT w związku z realizacją projektu?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane pismem z 14 lipca 2021r.):

Gminie nie przysługuje prawo do zwrotu podatku VAT w związku z realizacją projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy – w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Należy również zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od podatku, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Należy jednak podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych).

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2–8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

Na podstawie art. 86 ust. 2g proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Ponadto, zgodnie z art. 90 ust. 10a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Przepisy ust. 3-6 i 8-10 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 90 ust. 10b ustawy, przez jednostki organizacyjne jednostki samorządu terytorialnego, o których mowa w ust. 10a, rozumie się:

1. utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy;
2. urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.
   
   

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 15 zadania własne gminy w szczególności obejmują utrzymanie gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, Gmina będąca czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług realizuje zadanie inwestycyjne w zakresie zadań własnych gminy pn. „…”. W budynku Urzędu Miasta wykonywane są następujące czynności:

• opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
• zwolnione od podatku od towarów i usług,
• niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
  
  

Wartość wskaźnika obliczanego na podstawie przepisów art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług dla czynności wykonywanych przez Urząd Miasta za lata poszczególne modernizacji budynku jest mniejsza od 2%, tj. wyniosła w roku 2020 – 0,99%. W związku z faktem, że wartość wskaźnika nie przekracza 2%, Gmina uznaje, że wartość wskaźnika obliczonego na podstawie przepisów art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług dla czynności wykonywanych przez Urząd Miasta wynosi 0%.

Wartość proporcji określona na podstawie art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT dla czynności wykonywanych przez Urząd Miasta dla poszczególne lata modernizacji budynku, tj. W roku 2020 wyniosła 0,99 %. W związku z faktem, że wartość proporcji określona zgodnie z art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT dla czynności wykonywanych przez Urząd Miasta nie przekracza 2%, Gmina uznała, że wartość tej proporcji za lata 2018-2019 wynosi 0%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do zwrotu podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…”.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, w kontekście obowiązujących przepisów prawa podatkowego, prowadzi do wniosku, że w przypadku gdy towary i usługi nabywane w ramach realizowanego projektu będą wykorzystywane zarówno do czynności w ramach działalności gospodarczej (opodatkowanej oraz zwolnionej od podatku VAT), jak i do czynności pozostających poza zakresem działalności gospodarczej, a Wnioskodawca nie ma możliwości przypisania wydatków w całości do działalności gospodarczej, powinny znaleźć zastosowanie odpowiednie regulacje art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 ustawy.

Na podstawie art. 86 ust. 2a, art. 90 ustawy oraz przepisów rozporządzenia – co do zasady – Gminie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących wydatki związane z realizacją projektu w części, w jakiej zakupione towary i usługi mają związek z czynnościami opodatkowanymi VAT.

Jednak z uwagi na fakt, że Gmina uznała, że wartość wskaźnika obliczonego na podstawie przepisów art. 86 ust. 2a ustawy o VAT dla czynności wykonywanych przez Urząd Miasta wynosi 0%, jak również wartość proporcji, określonej na podstawie art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT dla czynności wykonywanych przez Urząd Miasta wynosi 0%, to w konsekwencji prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu nie będzie przysługiwało.

Zatem ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu pn. „…”. Tym samym Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało z tego tytułu również prawo do zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.