Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.169.2021.2.PC
z 23 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 kwietnia 2021 r. (data wpływu 12 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym 28 czerwca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wydatki, opisane w stanie faktycznym, poniesione w związku z powstałą szkodą, poniesione ze środków wypłaconych przez ubezpieczyciela (odszkodowania) stanowią koszty uzyskania przychodów niekorzystających ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, w części dotyczącej:

• uszkodzonych zapasów – jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wydatki, opisane w stanie faktycznym, poniesione w związku z powstałą szkodą, poniesione ze środków wypłaconych przez ubezpieczyciela (odszkodowania) stanowią koszty uzyskania przychodów niekorzystających ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, jako mające związek z przychodem (dochodem) osiągniętym poza działalnością Wnioskodawcy prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia i korzystającą ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 10 czerwca 2021 r., Znak 0111-KDIB1-3.4010.169.2021.1.PC, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 28 czerwca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej także jako: „Spółka”, „Wnioskodawca”) prowadzi działalność w (…) Specjalnej Strefie Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z 29 grudnia 2015 r.

Zezwolenie zostało udzielone wnioskodawcy na prowadzenie działalności produkcyjnej, określonej zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego, jako: wyroby tekstylne, wyroby z gumy i tworzyw sztucznych, wyroby z pozostałych surowców niemetalicznych, maszyny i urządzenia gdzie indziej niesklasyfikowane, pojazdy samochodowe (z wyłączeniem motocykli), przyczepy i naczepy.

W ramach działalności realizowanej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, Wnioskodawca wybudował zakład produkcyjny z powierzchniami biurowymi, socjalnymi oraz magazynowymi. Do procesu produkcji towarów objętych zezwoleniem strefowym są wykorzystywane m.in. maszyny DOA służące do tworzenia mat przy wykorzystaniu paliwa gazowego.

W dniu 5 marca 2019 r. doszło do eksplozji, a w następstwie pożaru na terenie zakładu Wnioskodawcy, w wyniku, którego uszkodzone zostały elementy konstrukcyjne zakładu, m.in. środniki dźwigarów, ściany działowe, stężenia dachowe, pokrycia dachowe oraz naświetla dachowe. Uszkodzenia dachu byty na tyle rozlegle, że organy nadzoru budowlanego kategorycznie zabroniły jakichkolwiek napraw i rekonstrukcji, dopóki obszar zdarzenia nie zostanie zabezpieczony i wyłączony od możliwości dostępu jakichkolwiek osób trzecich. W wyniku eksplozji na Wnioskodawcę został nałożony również obowiązek odłączenia wszelkich mediów w obrębie zakładu objętego eksplozją i pożarem. W wyniku eksplozji na Wnioskodawcę został nałożony również obowiązek odłączenia wszelkich mediów w obrębie zakładu objętego eksplozją i pożarem. Ponadto uszkodzeniu uległa linia produkcyjna określana jako maszyna DOA, służąca do wytwarzania półproduktu z włókien wtórnie przetworzonych. Linia produkcyjna DOA usytuowana jest w strefie najdłużej objętej wyłączeniem z użytkowania przez Powiatowy Nadzór Budowlany.

Wskutek powyższego zdarzenia Wnioskodawca był zmuszony do częściowego wstrzymania produkcji, odtworzenia środków trwałych w postaci budynku hali oraz maszyn, a także ponoszenia kosztów związanych z alternatywną produkcją przez okres, w którym niemożliwe było użytkowanie zakładu w pełnym zakresie.

W związku z zaistnieniem powyższego zdarzenia ubezpieczyciel przyznał Wnioskodawcy bezpośrednio, na podstawie opinii biegłego zatwierdzonej przez ubezpieczyciela, odszkodowanie związane z przerwą w działalności zakładu, dodatkowymi kosztami poniesionymi przez Wnioskodawcę w związku ze zorganizowaniem alternatywnej produkcji oraz w związku z uszkodzonymi w wyniku ww. zdarzenia zapasami. Kwota odszkodowania objęła również zwrot dodatkowych kosztów poniesionych przez Spółkę w związku ze szkodami i outsourcingiem pracy. Potrącane są z tego koszty, które nie przypadną we własnym zakładzie ze względu na przestój (koszty zmienne) (dalej: „odszkodowanie”).

Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie stanowiące zwrot kosztów za:

1. zewnętrzne koszty zamówień / koszty outsourcingu oraz naliczone koszty dodatkowe,
2. koszty transportu oraz naliczone koszty dodatkowe;
3. koszty podróży, kosztów pozostawania personelu do dyspozycji Wnioskodawcy oraz narosłe koszty dodatkowe;
4. koszty innych tymczasowych usług pomocniczych oraz naliczone koszty dodatkowe (np. koszty administracyjne)
5. uszkodzone zapasy.
   
   

Jako, że Wnioskodawca zorganizował alternatywną produkcję, nie wystąpiła okoliczność utraty zysku, albowiem nie wystąpiła rzeczywista utrata produkcji (sprzedaży). Wobec tego nie przyznano Wnioskodawcy w tym zakresie odszkodowania. Wystąpiły jedynie czasowe koszty opóźnienia, koszty nadrabiania zaległości i prac dodatkowych.

Odszkodowanie Wnioskodawca otrzymuje od ubezpieczyciela w transzach, zgodnie z dokonywanymi między nimi ustaleniami. Część transz została Wnioskodawcy wypłacona w 2019 r., a pozostała część w 2020 r.

Wnioskodawca w związku z powyższym zadał pytanie Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej w trybie wniosku o interpretację indywidualną, czy otrzymane odszkodowanie należy kwalifikować jako przychody (dochody) uzyskiwane z działalności prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej, a zatem pozostające w związku z tą działalnością i podlegające zwolnieniu na podstawie art. 17 ust 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”).

Wnioskodawca w ramach dokonanej własnej oceny wskazał, że przychód powstały w związku z otrzymaniem odszkodowania w związku ze szkodami, które poniósł w przedsiębiorstwie prowadzonym w ramach działalności w specjalnej strefie ekonomicznej, stanowi przychód związany z tą działalnością i podlega zwolnieniu przewidzianemu dla przychodów osiąganych w ramach tzw. działalności strefowej - korzystającej z ww. zwolnienia. Wnioskodawca przedstawił argumenty na poparcie swojego stanowiska, w tym znajdujące potwierdzenie w powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeniach sądów oraz interpretacjach organów podatkowych.

Organ w interpretacji z dnia 15 czerwca 2020 r„ znak: 0111-KDIB1-3.40410.173.2020.1.PC uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, wskazując, że otrzymane odszkodowanie związane z poniesieniem szkód w przedsiębiorstwie, którego działalność prowadzona jest na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, nie stanowi przychodów (dochodów) związanych z działalnością strefową.

Jak wskazał organ w uzasadnieniu ww. interpretacji:

Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

W związku z powyższym, przedsiębiorca zobowiązany jest do ustalenia tego, jaka część dochodu nie wynika z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i polega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W przypadku, gdy podatnicy uzyskują jednocześnie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu i przychody, z których dochód jest wolny od podatku, zobowiązaniu są do prowadzenia ewidencji przychodów i kosztów, tak aby możliwe było prawidłowe ustalenie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym i dochodu wolnego od podatku.

Jak już wcześniej wskazano, wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określony w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Ze zwolnienia nie korzystają również dochody związane z działalnością na terenie strefy bowiem ustawodawca w przepisie ustanawiający zwolnienie świadomie użył określenia „dochody z działalności” a nie sformułowania „dochody związane z działalnością”. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również dochody z takiej działalności nie będą podlegały zwolnieniu.

Warto podkreślić również, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie a charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko dochody uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w zezwoleniu.

Reasumując, stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy odszkodowanie opisane w stanie faktycznym otrzymane przez Wnioskodawcę stanowi dla niego przychód (dochód) osiągnięty w ramach działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie otrzymanego zezwolenia, korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać za nieprawidłowe.

Wobec otrzymania przez Wnioskodawcę interpretacji o wyłączeniu ze zwolnienia przychodu (dochodu) w związku z otrzymaniem odszkodowania, o którym mowa w opisie stanu faktycznego, którego elementem jest także stanowisko organu w wydanej na rzecz Wnioskodawcy interpretacji, powstała wątpliwość co do zakwalifikowania kosztów, które zostały poniesione ze środków pochodzących z odszkodowania, jako kosztów uzyskania przychodów, a zatem kosztów nie związanych z przychodami związanych z działalnością prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, a związanych z przychodami (dochodami), które Wnioskodawca, zgodnie ze stanowiskiem organu, wyrażonym w ww. interpretacji indywidualnej, winien traktować jako przychody z działalności nie związanej z działalnością strefową, a zatem rozpatrywanych na zasadach ogólnych.

W piśmie z 21 czerwca 2021 r., będącym uzupełnienie wniosku, Spółka wskazała, iż przedmiotem pytania są koszty:

1. zewnętrzne koszty zamówień/koszty outsourcingu oraz naliczone koszty dodatkowe - na wskazane koszty składają się wydatki:
   koszty zakupu materiału do produkcji w postaci materiałów oraz zakupu usługi na materiale przez nas powierzonym, który stanowił w dalszym procesie materiał do produkcji również w postaci materiałów;
2. koszty transportu oraz naliczone koszty dodatkowe - na wskazane koszty składają się wydatki:
   stanowiące koszty transportów specjalnych z wyrobami gotowymi dla naszych klientów oraz pozostałych transportów materiału powierzonego, materiałów do produkcji od dostawców;
3. koszty podróży, kosztów pozostawania personelu do dyspozycji Wnioskodawcy oraz narosłe koszty dodatkowe - na wskazane koszty składają się wydatki:
   koszty hoteli dla pracowników oraz koszt ich przewozu;
4. koszty innych tymczasowych usług pomocniczych oraz naliczone koszty dodatkowe (np. koszty administracyjne) - na wskazane koszty składają się wydatki:
   liczone delegacje delegowanych pracowników;
5. uszkodzone zapasy.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki, opisane w stanie faktycznym, poniesione w związku z powstałą szkodą, poniesione ze środków wypłaconych przez ubezpieczyciela (odszkodowania) stanowią koszty uzyskania przychodów niekorzystających ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, jako mające związek z przychodem (dochodem) osiągniętym poza działalnością Wnioskodawcy prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia i korzystającą ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z przerwą w działalności zakładu, dodatkowymi kosztami poniesionymi przez Wnioskodawcę w związku ze zorganizowaniem alternatywnej produkcji oraz w związku z uszkodzonymi w wyniku ww. zdarzenia zapasami, jak również dodatkowe koszty poniesionych przez Spółkę w związku ze szkodami i outsourcingiem pracy, które to koszty zrefundowane zostały Wnioskodawcy przez Ubezpieczyciela poprzez wypłacenie odszkodowania, stanowią koszty uzyskana przychodów na zasadach ogólnych, jako koszty związane z przychodami niezwiązanymi z prowadzeniem działalności w ramach działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, które podlegałyby zwolnieniu z podatku, a zatem koszty te należy w ocenie Wnioskodawcy, kwalifikować również jako niezwiązane z działalnością Wnioskodawcy zwolnioną od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Wobec treści powyższej regulacji stwierdzić należy, że przychód z uzyskanych odszkodowań stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT.

Z kolei zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482; dalej: „ustawa o SSE”), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Powyższe przepisy analizować należy przy uwzględnieniu treści art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, który stanowi o tym, ze zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Mieć na uwadze również należy art. 12 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, z którego wynika, że dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że przy określaniu tego, czy dany dochód (przychód) uzyskany przez podatnika korzysta ze zwolnienia opisanego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, dochód ten musi spełniać łącznie dwa kryteria:

• dochód taki musi pochodzić z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE,
• dochód taki musi pochodzić z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie stosownego zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE.
  
  

Zgodnie ze stanowiskiem organu podatkowego wyrażonym w interpretacji wydanej na rzecz Wnioskodawcy, przychody (dochody) otrzymane w związku z przyznanym odszkodowaniem, które to odszkodowanie pokrywa Wnioskodawcy wydatki ponoszone niejako w celu zachowania ciągłości produkcji, nie korzystają z powołanego zwolnienia. Wnioskodawca podkreśla, że alternatywna produkcja została zorganizowana na czas naprawienia szkody spowodowanej pożarem, a wydatki związane z jej organizacją miały na celu zachowanie zdolności produkcyjnych Wnioskodawcy, a więc obejmowały zakres szkody ujęty w wypłaconym na rzecz Wnioskodawcy odszkodowaniu.

W ocenie Wnioskodawcy, co potwierdza stanowisko organu w wydanej na rzecz Wnioskodawcy interpretacji, wydatki (koszty) poniesione przez Wnioskodawcę, ze środków pochodzących z odszkodowania i dotyczące wydatków opisanych w stanie faktycznym, a związane z otrzymanym odszkodowanie zaliczonym do źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu - zgodnie ze stanowiskiem organu - stanowią zatem koszty uzyskania przychodu rozpoznawane na zasadach ogólnych.

Jak wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegną opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio; podstawową zasadą ujmowania kosztów, jest ich bezpośrednie przypisanie do źródła przychodu (opodatkowane, zwolnione, lub niepodlegające opodatkowaniu). Proporcjonalne przypisanie następuje zatem w sytuacji, w której podatnik nie może przypisać wydatku (kosztu) do źródła przychodu. Zgodnie natomiast z art. 7 ust 3 pkt 1 ustawy o CIT, przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się: przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Jak wskazał organ w wydanej na rzecz Wnioskodawcy interpretacji, otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie (źródło przychodu) nie stanowi przychodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym na zasadach wskazanych w art. 17 ust 1 pkt 34 ustawy o CIT. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, wydatki Wnioskodawcy są związane ze źródłem przychodów, które zdaniem organu, stanowi przychody opodatkowane podatkiem dochodowym jako przychody nie związane z działalnością strefową - zwolnioną na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy, otrzymane kwoty w ramach przyznanego odszkodowania, nie stanowią także zwrotu wydatków, w rozumieniu art. 12 ust. 4 pkt 6 w zw. z art. 16 ustawy o CIT. Odszkodowanie nie stanowi zwrotu wydatków, ale wynika z realizacji umowy pomiędzy ubezpieczonym (w tym przypadku Wnioskodawcy) a ubezpieczającym.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, w związku z zaistnieniem powyższego zdarzenia ubezpieczyciel przyznał Wnioskodawcy bezpośrednio, na podstawie opinii biegłego zatwierdzonej przez ubezpieczyciela, odszkodowanie związane z przerwą w działalności zakładu, dodatkowymi kosztami poniesionymi przez Wnioskodawcę w związku ze zorganizowaniem alternatywnej produkcji oraz w związku z uszkodzonymi w wyniku ww. zdarzenia zapasami. Kwota odszkodowania objęła również zwrot dodatkowych kosztów poniesionych przez Spółkę w związku ze szkodami i outsourcingiem pracy. Potrącone zostały z tego koszty, które nie przypadły we własnym zakładzie ze względu na przestój (koszty zmienne) (dalej: „odszkodowanie”).

Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie stanowiące zwrot kosztów za:

1. zewnętrzne koszty zamówień i koszty outsourcingu oraz naliczone koszty dodatkowe,
2. koszty transportu oraz naliczone koszty dodatkowe;
3. koszty podróży, kosztów pozostawania personelu do dyspozycji Wnioskodawcy oraz narosłe koszty dodatkowe;
4. koszty innych tymczasowych usług pomocniczych oraz naliczone koszty dodatkowe (np. koszty administracyjne);
5. uszkodzone zapasy.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, popartej w stanowisku organu wyrażonym w interpretacji wydanej na rzecz Wnioskodawcy, zgodnie z którym przychód, którego źródłem jest otrzymane odszkodowanie nie podlega zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, nie będąc przychodem strefowym, poniesione wydatki, pokryte z wypłaty odszkodowania, które stanowi przychód nie podlegający zwolnieniu, jako niezwiązany (w ocenie organu) z przychodami z działalności w ramach specjalnych stref ekonomicznych, stanowią koszty uzyskania przychodu, które Wnioskodawca rozliczy na zasadach ogólnych, a zatem jako koszty niezwiązane, analogicznie jak przychód z odszkodowania, z działalnością strefową - zwolnioną na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko, w ocenie Wnioskodawcy potwierdza także organ w wydanej na rzecz Wnioskodawcy interpretacji, wskazując: Reasumując, stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy odszkodowanie opisane wstanie faktycznym otrzymane przez Wnioskodawcę stanowi dla niego przychód (dochód) osiągnięty w ramach działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie otrzymanego zezwolenia, korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać za nieprawidłowe.

Skoro zatem odszkodowanie, jako przychód nie stanowi przychodów z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, to również wydatki pokryte tymi środkami, związane z zachowaniem ciągłości produkcji, jako element naprawienia poniesionych szkód na skutek pożaru - alternatywnie zorganizowanej poza zakładem, który uległ uszkodzeniu w następstwie zdarzenia - winny być w ocenie Wnioskodawcy traktowane jako wydatki (koszty) nie związane z działalnością prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, a zatem stanowią koszty uzyskania przychodu na zasadach ogólnych, powiązane ze skutkami usuwania szkód, które jak wskazał Wnioskodawca, miały związek z działaniami nakierowanymi na zachowanie ciągłości i zdolności produkcyjnych, które na skutek pożaru musiały zostać przeniesione poza zakład Wnioskodawcy m.in aby zapobiec dalszym szkodom, które Wnioskodawca by poniósł nie kontynuując produkcji do czasu przywrócenia zdolności operacyjnych zakładu objętego pożarem.

W ocenie Wnioskodawcy, świadczy o tym także odrzucenie przez organ argumentacji Wnioskodawcy opartej o powołane we wniosku o interpretację, interpretacje wydawane w sprawie odszkodowań w związku ze szkodami poniesionymi na majątku służącym działalności w ramach specjalnych stref ekonomicznych.

Jak wynika z powołanej przez Wnioskodawcę we wniosku o interpretację, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Lodzi 25 sierpnia 2015 r., sygn. IPTPB3/4510-184/15-2/IR, z której wynika, że: (...) odszkodowanie otrzymane przez Wnioskodawcę od ubezpieczyciela w związku z zaistniałym pożarem stanowić będzie przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który można uznać za przychód strefowy. Równocześnie, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki związane z pożarem majątku Spółki i usuwaniem jego skutków stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i można je zakwalifikować do kosztów strefowych. Odnosząc to do uznania stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe, należy uznać z wnioskowania a contrario, że jeżeli przychodu związanego z otrzymanym odszkodowaniem, dotyczącym majątku służącemu działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, nie można uznać za przychód strefowy, to należy uznać, że usunięcie skutków tej szkody (wydatki na zachowanie ciągłości produkcji) również nie wykazuje związku z wydatkami poniesionymi w ramach działalności strefowej, a zatem koszty te na podstawie art. 15 ust. 1 i 2 w zw. z art. 7 ust. 3 oraz art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, stanowią koszty uzyskania przychodu niestanowiące kosztów strefowych.

Potwierdza to także odrzucona przez organ, jako element argumentacji Wnioskodawcy wskazany we wniosku o wydanie interpretacji, konkluzja, wskazana w wyroku NSA z 15 lutego 2018 r. (sygn. II FSK 245/16) zgodnie z którą „jeżeli zatem rekompensata pozostaje w ścisłym, bezpośrednim i racjonalnym związku z przedmiotem działalności gospodarczej określonym w zezwoleniu i prowadzonej przez Spółkę na obszarze SSE to nie ma przeszkód, aby uznać, że rekompensata ta powinna być rozliczona w ramach dochodu strefowego”.

Skoro zatem, organ w swojej ocenie nie zauważył tego związku, a zatem nie uznał, iż szkoda i naprawienie jej następstw, także tych mogących wystąpić, gdyby Wnioskodawca nie podjął alternatywnej produkcji, nie pozostaje w związku z dochodem zwolnionym, należy uznać, że także wydatki poniesione w związku z działaniami Wnioskodawcy, a pochodzące z wypłaconego odszkodowania, nie wykazują związku, o którym mowa w powołany orzeczeniu.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy wydatki poniesione w związku z działaniami Wnioskodawcy, o których mowa w opisie stanu faktycznego, pochodzące z wypłaconego Wnioskodawcy odszkodowania, które zostało uznane przez organ w wydanej na rzecz Wnioskodawcy w jego indywidualnej sprawie interpretacji indywidualnej, jako przychody nie zaliczane do przychodów strefowych, stanowią koszty uzyskania rozliczane na zasadach ogólnych, a zatem także jako koszty nie związane z działalnością strefową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop).

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1670 ze zm., dalej: „ustawa o SSE”).

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Stosownie do art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W myśl art. 17 ust. 4 updop, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Z ww. art. 17 ust. 1 pkt 34 updop wynika, że aby dany dochód korzystał ze zwolnienia z opodatkowania musi być uzyskany z działalności:

• prowadzonej na terenie SSE,
• prowadzonej na podstawie zezwolenia o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

Biorąc powyższe pod uwagę, dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy uwzględnić, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

W związku z powyższym, przedsiębiorca zobowiązany jest do ustalenia tego, jaka część dochodu nie wynika z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W przypadku, gdy podatnicy uzyskują jednocześnie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu i przychody, z których dochód jest wolny od podatku, zobowiązani są do prowadzenia ewidencji przychodów i kosztów, tak aby możliwe było prawidłowe ustalenie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym i dochodu wolnego od podatku.

Jak już wcześniej wskazano, wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Ze zwolnienia nie korzystają również dochody związane z działalnością na terenie strefy bowiem ustawodawca w przepisie ustanawiającym zwolnienie świadomie użył określenia „dochody z działalności” a nie sformułowania „dochody związane z działalnością”. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również dochody z takiej działalności nie będą podlegały zwolnieniu.

Warto podkreślić również, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko dochody uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w zezwoleniu.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, wskazać należy, że koszty uszkodzonych zapasów które zostały poniesione w związku ze wydarzeniem opisanym we wniosku tj. eksplozją i pożarem, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów działalności zwolnionej, bowiem wykazują związek z działalnością prowadzona na terenie SSE.

Natomiast, pozostałe koszty takie jak:

1. zewnętrzne koszty zamówień/koszty outsourcingu oraz naliczone koszty dodatkowe - na które składają się wydatki:
2. koszty zakupu materiału do produkcji w postaci materiałów oraz zakupu usługi na materiale przez nas powierzonym, który stanowił w dalszym procesie materiał do produkcji również w postaci materiałów;
3. koszty transportu oraz naliczone koszty dodatkowe - na które składają się wydatki:
4. stanowiące koszty transportów specjalnych z wyrobami gotowymi dla naszych klientów oraz pozostałych transportów materiału powierzonego, materiałów do produkcji od dostawców;
5. koszty podróży, kosztów pozostawania personelu do dyspozycji Wnioskodawcy oraz narosłe koszty dodatkowe - na które składają się wydatki:
6. koszty hoteli dla pracowników oraz koszt ich przewozu;
7. koszty innych tymczasowych usług pomocniczych oraz naliczone koszty dodatkowe (np. koszty administracyjne) - na które składają się wydatki:
8. rozliczone delegacje delegowanych pracowników;

nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów działalności strefowej, bowiem mają związek z przychodem osiąganym z produkcji alternatywnej zorganizowanej poza zakładem Wnioskodawcy.

Przy czym, podkreślić należy, że dla takiej kwalifikacji bez znaczenia pozostaje fakt sfinansowania tych wydatków środkami pochodzącymi z odszkodowania.

W ich przypadku nie zostanie spełniony warunek zgodnie z którym zwolnieniu podlega jedynie dochód z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W świetle powyższych przepisów, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy wydatki, opisane w stanie faktycznym, poniesione w związku z powstałą szkodą, poniesione ze środków wypłaconych przez ubezpieczyciela (odszkodowania) stanowią koszty uzyskania przychodów niekorzystających ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, w części dotyczącej:

• uszkodzonych zapasów jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.