Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.464.2021.1.JSZ
z 23 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lutego 2021 r. (data wpływu 23 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji jako podatnik VAT-UE, obowiązku składania informacji podsumowujących oraz uwzględnienia w limicie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT wartości usług opodatkowanych na podstawie art. 28e ustawy o VAT poza terytorium kraju – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

23 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji jako podatnik VAT-UE, obowiązku składania informacji podsumowujących oraz uwzględnienia w limicie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT wartości usług opodatkowanych na podstawie art. 28e ustawy o VAT poza terytorium kraju.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą, który korzysta ze zwolnienia od podatku uregulowanego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Świadczy usługi montersko-spawalnicze związane z nieruchomościami. Usługi świadczy zarówno w kraju, jak i za granicą. W Polsce swoje usługi wykonuje na rzecz firm polskich, za granicą wykonuje je dla firm z Wielkiej Brytanii i z Niemiec, które rozliczają podatek VAT w tych państwach. Usługi, które wykonuje mają bezpośredni związek z nieruchomościami. Dotyczą one wznoszenia budynku na terenie budowy oraz prac budowlanych i rozbiórkowych dotyczących budynku lub jego części, budowy stałych struktur na terenie budowy, jak również prac budowlanych i rozbiórkowych dotyczących stałych struktur, takich jak systemy rurociągów gazowych, wodnych, kanalizacyjnych i podobnych; utrzymanie, remont i naprawę stałych struktur, takich jak systemy rurociągów gazowych, wodnych, kanalizacyjnych i podobnych: instalację lub montaż maszyn lub sprzętu, które po zainstalowaniu lub zamontowaniu są uznane za nieruchomość; utrzymanie i naprawę oraz kontrolę maszyn lub sprzętu, jeżeli są uznane za nieruchomość. Usługi wykonuje za pomocą powierzonego mu sprzętu i ponosi odpowiedzialność za wykonane prace. Usługi te mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 31a ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

W związku z tym, że sposób rozliczenia usług związanych z nieruchomościami podlega specjalnemu ustaleniu miejsca świadczenia, dla zapewnienia jednolitego opodatkowania takich transakcji przez państwa członkowskie UE ustawodawca wprowadził definicję pojęcia nieruchomości. Zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. zmieniającym rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do miejsca świadczenia usług za "nieruchomość" uznaje się:

1. każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;
2. każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;
3. każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, takie jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;
4. każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.
   
   

Analizując powyższe przepisy Wnioskodawca uznał, że jego usługi może zakwalifikować do usług świadczonych na nieruchomościach.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami należy szczególną uwagę zwrócić na jeden z powyższych wyjątków. Według art. 28e ustawy o VAT miejscem świadczenia usług na nieruchomościach jest miejsce położenia tej nieruchomości. Oznacza to, że podatek VAT rozliczany jest w miejscu położenia nieruchomości, czyli w kraju w którym znajduje się nieruchomość, bez względu na miejsce siedziby usługobiorcy.

Art. 28e ustawy o VAT mówi, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości. Co więcej, w przypadku usług związanych z nieruchomościami nie ma znaczenia status przedsiębiorcy. Szczególny sposób ustalania miejsca świadczenia usług, a tym samym miejsca rozliczania podatku VAT ma zastosowanie zarówno w przypadku czynnych podatników VAT, jak i przedsiębiorców korzystających ze zwolnienia w VAT.

Wnioskodawca wnioskuje, że świadczenie usług związanych z nieruchomościami położonymi poza terytorium Polski nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce oraz nie wlicza się do limitu sprzedaży uprawniającej do zwolnienia z VAT. Oznacza to, że bez względu na status VAT przedsiębiorcy transakcja zawsze będzie rozliczana na terytorium kraju, w którym położona jest nieruchomość. W przypadku Wnioskodawcy wie, że musiałby zarejestrować się do VAT w Niemczech lub Wielkiej Brytanii, gdyby świadczył swoje usługi na rzecz osób prywatnych lub wynajmował podwykonawców do powierzonych mi prac.

Czy zatem Wnioskodawca dobrze rozlicza swoją działalność w Polsce? Czy ma obowiązek zarejestrowania się jako podatnik VAT-UE? W chwili obecnej jest zarejestrowany choć uważa, że zgodnie z art. 97 ust. 3 ustawy o VAT konieczność taka powstaje jedynie w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b ustawy VAT. Czy Wnioskodawca ma obowiązek składania informacji podsumowującej? Uważa, że nie ma takiego obowiązku, ponieważ jak wynika z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, zobowiązani są do tego podatnicy, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy VAT.

Przez ”nievatowca" rozumie się podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, który korzysta ze zwolnienia od podatku uregulowanego w art. 113 ust.1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku VAT sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których jej wartość nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT pod pojęciem sprzedaży rozumie się natomiast odpłatną dostawę towarów i usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Analiza powyższego przepisu prowadzi do wniosku, że zwolnienie podmiotowe obejmuje wyłącznie usługi, których miejscem opodatkowania jest terytorium Polski. W konsekwencji zwolnienie nie ma zastosowania do usług, których miejsce opodatkowania znajduje się w innym kraju. Oznacza to, że skoro zwolnienie podmiotowe nie obejmuje usług opodatkowanych w innych krajach UE, to ich wartości nie wlicza się do limitu zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca wnioskuje, że wartość usług wykonywanych na nieruchomościach położonych w innych krajach nie jest wliczana do limitu zwolnienia od podatku określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. W chwili obecnej jego usługi świadczone na terytorium Polski nie przekroczyły limitu 200 000 zł, w związku z tym nie rejestrował się jako czynny podatnik VAT. Wartość jego usług świadczonych na nieruchomościach znajdujących się na terytorium Niemiec i Wielkiej Brytanii przekroczyła wartość 200 000 zł. Wnioskodawca dodał jeszcze, że jako nievatowiec świadczący usługi na nieruchomościach w UE wystawia faktury ze stawką NP oraz adnotacją „reverse Charge/odwrotne obciążenie”, na fakturze wskazuje adres położenia nieruchomości, na której świadczy swoje usługi oraz prowadzi ewidencję wykonanych usług. Wnioskodawca uważa, że w związku z powyżej wskazanymi przepisami nie ma obowiązku zgłaszać się jako czynny podatnik VAT. Czy jego stanowisko jest w tej sprawie słuszne?

Od 2021 r. Wielka Brytania stała się dla UE krajem trzecim, więc zdaje sobie sprawę, że usługi świadczone na rzecz firm z tego kraju nie będą w ogóle podlegały opodatkowaniu VAT w Polsce, nie będą wykazywane w deklaracjach podsumowujących VAT-UE. Czy nadal należy stosować od 2021 r. do usług świadczonych na nieruchomościach w Wielkiej Brytanii art. 28e ustawy o VAT? Czy nadal podawać w treści faktury adnotację reverse charge? Czy przychód ze świadczenia usług na nieruchomościach w Wielkiej Brytanii wliczać do limitu zwolnienia od podatku określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT od roku 2021?

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca miał obowiązek zarejestrować się jako podatnik VAT-UE w związku ze świadczonymi przez niego usługami na nieruchomościach i składać informacje podsumowujące?

Czy wartość usług wykonywanych na nieruchomościach w innych krajach jest wliczana do limitu zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie miał obowiązku rejestrowania się jako podatnik VAT-UE, ponieważ zgodnie z art. 97 ust. 3 ustawy o VAT konieczność taka powstaje jedynie w przypadku usług, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy o VAT. Nie ma w związku z tym obowiązku składania informacji podsumowujących, jak wynika z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Taką informację muszą składać podatnicy wykonujący usługi, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy o VAT.

Wnioskodawca uważa, że wartości usług świadczonych na nieruchomościach położonych w innych krajach nie wlicza się do limitu zwolnienia od podatku określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż mając na uwadze okoliczności sprawy oraz zakres zadanych pytań tut. Organ uznał, iż wniosek dotyczy stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Natomiast, według art. 28e ustawy – miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – pojęcie „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia 282/2011 – do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

1. każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;
2. każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;
3. każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;
4. każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.
   
   

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011 – usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

1. gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;
2. gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.
   
   

Jednocześnie w art. 31a ust. 2 rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, które należy uznać za związane z nieruchomościami, czyli usług objętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE.

Co więcej w art. 31a ust. 3 rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, których nie należy traktować jako usług związanych z nieruchomościami, czyli usług nieobjętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą, który korzysta ze zwolnienia od podatku uregulowanego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Świadczy usługi montersko-spawalnicze związane z nieruchomościami. Usługi świadczy zarówno w kraju, jak i za granicą. W Polsce swoje usługi wykonuje na rzecz firm polskich, za granicą wykonuje je dla firm z Wielkiej Brytanii i z Niemiec, które rozliczają podatek VAT w tych państwach. Usługi, które wykonuje mają bezpośredni związek z nieruchomościami. Usługi wykonuje za pomocą powierzonego mu sprzętu i ponosi odpowiedzialność za wykonane prace. Usługi te mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 31a ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Mając zatem na uwadze cytowane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca – świadczone usługi montersko-spawalnicze są związane z nieruchomościami oraz mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 31a ust. 1 rozporządzenia nr 282/2011, to miejscem świadczenia i opodatkowania tych usług – zgodnie z art. 28e ustawy – jest terytorium państwa, w którym jest miejsce położenia nieruchomości tj. w przypadku świadczenia usług na nieruchomościach znajdujących się na terytorium Niemiec i Wielkiej Brytanii odpowiednio terytorium Niemiec lub Wielkiej Brytanii.

Odnosząc się do kwestii obowiązku rejestracji jako podatnik VAT-UE oraz obowiązku składania informacji podsumowujących w związku ze świadczonymi przez Wnioskodawcę usługami na nieruchomościach należy wskazać, że stosownie do art. 97 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Co więcej zgodnie z art. 97 ust. 3 pkt 2 ustawy przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy świadczą usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Natomiast zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca – zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Wobec powyższego informację podsumowującą składają podatnicy zarejestrowani VAT-UE, którzy dokonują wewnątrzwspólnotowych dostaw i nabyć towarów oraz świadczą usługi, do których stosuje się art. 28b w przypadkach określonych ww. przepisem.

Z ww. przepisu wynika natomiast, iż obowiązku składania informacji podsumowujących nie mają podatnicy świadczący usługi związane z nieruchomościami, do których ma zastosowanie art. 28e ustawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca świadczy usługi montersko-spawalnicze związane z nieruchomościami, a więc mieszczące się w katalogu usług, o których mowa w art. 28e ustawy. Tym samym skoro – w okolicznościach niniejszej sprawy – Wnioskodawca nie świadczy usług, do których stosuje się art. 28b ustawy na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, to nie miał i nie ma obowiązku zarejestrować się jako podatnik VAT-UE i składać informacji podsumowujących w związku ze świadczonymi usługami na nieruchomościach znajdujących się na terytorium innych krajów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Z kolei odnosząc się do kwestii wliczana do limitu zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy wartości usług wykonywanych na nieruchomościach w innych krajach należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art.. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych

– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Mając na uwadze art. 2 pkt 22 ustawy stwierdzić należy, że odpłatne świadczenie usług, których miejsce świadczenia (opodatkowania) znajduje się poza terytorium kraju nie stanowi sprzedaży w rozumieniu ustawy. Tym samym przy ustalaniu prawa do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy nie uwzględnia się świadczenia usług, których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca do wartości limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, nie powinien wliczać kwot z tytułu wykonania usług, które stosownie do art. 28e ustawy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Zatem wartość usług wykonywanych przez Wnioskodawcę na nieruchomościach znajdujących się na terytorium innych krajów, do których zastosowanie znajdzie art. 28e ustawy, nie jest wliczana do limitu zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, w szczególności zapytania i wątpliwości Wnioskodawcy wskazane w poz. 61 wniosku ORD-IN, które nie zostały objęte pytaniami przedstawionymi w poz. 62 wniosku ORD-IN, jak również Wnioskodawca nie przedstawił stanowiska w tym zakresie, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.