Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.499.2021.1.KF
z 19 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 maja 2021 r. (data wpływu 12 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą ekwiwalentu pieniężnego na umundurowanie strażnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą ekwiwalentu pieniężnego na umundurowanie strażnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z planowaną zmianą regulaminu mundurowego jednostki, Komendant Straży Miejskiej przygotował zarządzenie, w którym ustalił szczegółowe zasady użytkowania umundurowania, prawo do bezpłatnego zaopatrzenia w elementy umundurowania oraz zasady i wysokość ekwiwalentu na umundurowanie.

Zarządzenie zostało opracowane na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie umundurowania, legitymacji, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych strażników gminnych (miejskich) z dnia 28 lipca 1998 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 713 z późn. zm.). Strażnik miejski podczas wykonywania czynności służbowych jest obowiązany nosić umundurowanie, legitymację służbową, znak identyfikacyjny oraz emblemat gminny (art. 21 pkt 1 ustawy o strażach gminnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1795 z późn. zm.)).

Do tej pory wydane przedmioty, składniki i elementy umundurowania oraz przedmioty wyposażenia podlegały ewidencji w indywidualnych kartach pobranego wyposażenia. Nowo zatrudnionemu strażnikowi umundurowanie będzie wydane bezpłatnie. Strażnikowi zatrudnionemu na czas nieokreślony lub określony dłuższy niż 12 miesięcy będzie wypłacać się równoważnik pieniężny na zakup przedmiotów umundurowania stosownie do okresów używalności. Równoważnik ten ustala się na podstawie średniej cen od 3 najtańszych dostawców umundurowania, dzieląc przez okres używalności danego elementu umundurowania. Wysokość ekwiwalentu będzie podlegać corocznej waloryzacji obliczając średnią cen od 3 różnych dostawców. Do okresu używalności nie wlicza się trwającej łącznie ponad 30 dni kalendarzowych w roku bezpłatnych urlopów i innych okresów niewykonywania pracy. Zarządzenie Komendanta nie przewiduje okazania przez strażników dowodu zakupu za poszczególne sorty mundurowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ekwiwalent pieniężny na umundurowanie strażnika, którego okres eksploatacji przekroczył normy, wypłacany zgodnie z zarządzeniem Komendanta stanowić będzie przychód pracownika, od którego pracodawca ma obowiązek obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też będzie podlegać zwolnieniu w myśl art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ekwiwalent pieniężny na umundurowanie strażnika, którego okres eksploatacji przekroczył określone normy będzie wypłacany zgodnie z zarządzeniem Komendanta w myśl Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie umundurowania, legitymacji, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych strażników gminnych (miejskich) z dnia 28 lipca 1998 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 713 z późn. zm.) stanowić będzie przychód strażnika, który na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie podlegał zwolnieniu od podatku, ponieważ z treści przepisu wynika, że wolna od podatku dochodowego jest wartość ubioru służbowego lub ekwiwalentu za ten ubiór, w sytuacji gdy pracownik jest obowiązany do używania tego ubioru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy ustawodawca określił katalog źródeł przychodów, wśród których w pkt 1 wymienił: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Natomiast na podmiotach dokonujących świadczeń ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jednakże nie wszystkie świadczenia jakie pracownicy otrzymują od swojego pracodawcy w związku z łączącym ich stosunkiem pracy podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania.

I tak, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość ubioru służbowego (umundurowania), jeżeli jego używanie należy do obowiązków pracownika, lub ekwiwalentu pieniężnego za ten ubiór.

Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia ubioru służbowego ani też pojęcia umundurowania, jednakże ustawa wyraźnie wskazuje na obowiązek używania ubioru służbowego jako przesłankę do zastosowania powyższego zwolnienia.

Zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. z 2016 r. poz. 38), mundurem jest ubiór lub jego części służące oznaczeniu przynależności do określonej jednostki organizacyjnej lub wykonywania określonych funkcji albo służby.

Oprócz powyższej ustawy obowiązek noszenia munduru wprowadzają poszczególne ustawy – pragmatyki służbowe; dotyczy to m.in. funkcjonariuszy Policji, Służby Celnej, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej. Do noszenia mundurów obowiązani są również żołnierze Wojska Polskiego.

Ponadto, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1795 ze zm.), strażnik podczas wykonywania czynności służbowych jest obowiązany nosić umundurowanie, legitymację służbową, znak identyfikacyjny oraz emblemat gminny. Jednocześnie wzór umundurowania, legitymacji, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych strażników gminnych (miejskich), a także warunki i sposób ich noszenia zostały uregulowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1998 r. (Dz. U. Nr 112 poz. 713 ze zm.).

Zatem należy uznać, że umundurowanie strażnika miejskiego stanowi ubiór służbowy (umundurowanie), o którym mowa w cytowanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie zwolnieniu z opodatkowania podlega wartość tego ubioru służbowego (umundurowania) lub ekwiwalent pieniężny za ten ubiór.

Mając na uwadze powyższe, ekwiwalent pieniężny na umundurowanie strażnika, którego okres eksploatacji przekroczył normy, wypłacany zgodnie z zarządzeniem Komendanta stanowić będzie przychód pracownika, który będzie podlegać zwolnieniu w myśl art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.