2021.07.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-2.4012.319.2021.1.MGO

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.319.2021.1.MGO
z 21 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 kwietnia 2021 r. (data wpływu 30 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT odpłatnej dostawy nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

30 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT odpłatnej dostawy nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Przedsiębiorstwo X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej:. „Wnioskodawca” lub „Podatnik”) jest spółką prawa handlowego, której głównym przedmiotem działalności są roboty związane z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych (PKD 42.21.Z ).

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”).

Wnioskodawca nabył w dniu 14 września 2010 roku nieruchomość o powierzchni 0,6220 ha położoną, w (…), zabudowaną budynkiem magazynowym, parterowym, murowanym o powierzchni użytkowej xxx m² i kubaturze xxx m³, wybudowanym w xxx roku, ujętym w xxx oraz budynkiem warsztatowym murowanym o kubaturze xxx m³ i powierzchni użytkowej xxx m², wybudowanym w xxx roku wraz ze znajdującym się na przedmiotowej nieruchomości xxx oraz częściowym ogrodzeniem. Budynek magazynowy, parterowy wybudowany w xxx roku, był wykorzystywany (…).

Przedmiotową nieruchomość, nabyto na podstawie aktu notarialnego z dnia xxx przez osoby fizyczne - wspólników spółki osobowej, którzy następnie wnieśli ją jako aport do Spółki na mocy tego samego aktu notarialnego. Spółka nabyła nieruchomość w celu poszerzenia swojej działalności o usługi z branży gastronomicznej.

Wartość nabycia xxx zł w tym cena gruntu: xxxxzł, cena budynków - xxxzł bez podatku VAT, jako zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Zakupioną nieruchomość - budynek magazynowy, ujęto w księgach rachunkowych jako środek trwały w budowie, ponieważ nie spełniała on warunku kompletności oraz zdatności do użytkowania, i nie mógł zostać zakwalifikowany jako środek trwały w rozumieniu art. 16a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej:. ustawa o CIT”) oraz 22a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”).

W ewidencji księgowej wartość nabycia dla budynku magazynowego parterowego przyjęto w wysokości xxx zł. Budynek warsztatowy nadawał się jedynie do rozbiórki, pominięto jego wartość w ewidencji księgowej, wartość rynkowa zerowa. Rozbiórka budynku warsztatowego nastąpiła bezpośrednio po nabyciu nieruchomości przez Wnioskodawcę. Obecnie nieruchomość jest zabudowana wyłącznie budynkiem magazynowym.

Budynek magazynowy jest budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Zakup nieruchomości został sfinansowany kredytem bankowym.

Stan budynku magazynowego po nabyciu nie pozwalał na jego użytkowanie dla celów działalności Wnioskodawcy. Przed rozpoczęciem użytkowania (które jednak nie nastąpiło) niezbędne było poniesienie nakładów budowlanych, które ujęto na koncie 080 - środki trwałe w budowie. Okoliczności ponoszenia nadkładów budowlanych zostały opisane poniżej.

W okresie od xxxx do xxxx, na podstawie umowy najmu, wynajęto nieruchomość innej spółce z o.o. (dalej: „Najemca”), która we własnym imieniu uzyskała pozwolenie na prowadzenie robót polegających na przebudowie i nadbudowie budynku magazynowego wraz ze zmianą sposobu użytkowania na budynek o funkcji gastronomicznej z wewnętrzną instalacją gazową. Najemca, z powodu braku zewnętrznych źródeł finansowania, w 2013 roku zrezygnował z dalszego najmu nieruchomości. Poczynione przez Najemcę nakłady, zostały od niego nabyte przez Wnioskodawcę lipcu 2013 roku na podstawie faktury VAT, odliczono VAT naliczony. Wartość tych prac, ujęto również na koncie 080 - środki trwałe w budowie.

Stan techniczny tego budynku wymagał pilnych prac budowlanych zabezpieczających budynek przed zniszczeniem. Wykonano kolejne prace w tym m.in. podniesiono budynek, wymieniono więźbę dachową i dach, wykonano czyszczenie i konserwację zabytkowej elewacji budynku.

Wydatki poczynione po nabyciu nieruchomości, przekroczyły 30% ceny nabycia budynku magazynowego. Saldo konta środki trwałe w budowie wynosi: xxxx zł i zawiera m.in:

cena zakupu budynku magazynowego ujęta w ewidencji księgowej xxxx zł;
koszty aktu notarialnego i opłaty skarbowe, podatek PCC, operat szacunkowy oraz koszty wyceny nieruchomości - xxxx0 zł;
prowizje i odsetki od kredytu związanego z nabyciem nieruchomości - xxxx zł;
wartość nabytych nakładów poczynionych przez Najemcę xxxx zł (VAT odliczono);
inne pilne prace remontowe - konieczne do wykonania, projekty, koszty pozwoleń poniesione przez właściciela: xxxx zł (odliczono VAT).

Budynek nie ma wstawionych okien, drzwi, nie wykonano żadnych instalacji wewnętrznych nie zmieniono sposobu użytkowania budynku na funkcję gastronomiczną. W takim stanie technicznym budynek nie spełnia warunków do wydania pozwolenia na użytkowanie i nie może być uznany za środek trwały Wnioskodawcy, ponieważ nadal nie spełnia wymogu kompletności oraz zdatności do użytkowania określonych w art. 16a ustawy o CIT oraz 22a ustawy o PIT.

Z uwagi na brak środków na zakończenie budowy i rozbudowy budynku oraz ogólnie zaistniałą sytuację w kraju i na świecie związaną z ogłoszoną pandemią COVID-19, Wnioskodawca podjął decyzję o przeznaczeniu nieruchomości na sprzedaż.

Kupującym będzie osoba fizyczna, najprawdopodobniej będzie to wspólnik spółki komandytowej - komandytariusz.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy odpłatna dostawa opisanej nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towaru i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy dostawa budynku magazynowego wraz z gruntem będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U.2020.106 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”).

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli i ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej - bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Podkreślić w tym miejscu należy, ustawie o VAT brak jest definicji pojęcia „ulepszenia”. Ustawa o VAT odwołuje się w tym zakresie do przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz. U. z 2020 r poz. 1426, z późn. zm., dalej: „ustawa o PIT”) oraz art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o CIT), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15(1,3-11), powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł (do 31 grudnia 2017 r. - 3 500 zł). Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł (do 31 grudnia 2017 r. - 3 500 zł) i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomości jak np. budynki lub lokale, które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy VAT, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Wnioskodawca jest spółką komandytową prowadzącą działalność gospodarczą oraz czynnym podatnikiem podatku VAT. W 2010 roku Wnioskodawca nabył w drodze wkładu niepieniężnego wniesionego przez wspólników Wnioskodawcy prawo własności nieruchomości zabudowanej budynkiem magazynowym oraz budynkiem warsztatowym. Budynek warsztatowy z uwagi na zły stan techniczny został rozebrany bezpośrednio po nabyciu nieruchomości przez Wnioskodawcę. Obecnie nieruchomość jest zabudowana wyłącznie budynkiem magazynowym.

Budynek magazynowy przed jego nabyciem przez wspólników Wnioskodawcy oraz samego Wnioskodawcę był wykorzystywany przez (…) jako składnica broni i części. Natomiast od 1956 roku budynek magazynowy był wykorzystywany przez (…) .

Z informacji będących w posiadaniu Wnioskodawcy wynika zatem, że do pierwszego zasiedlenia budynku magazynowego doszło na długo przed nabyciem ww. budynku przez Wnioskodawcę poprzez rozpoczęcie użytkowania budynku na własne potrzeby przez i (…) lub przez (…).

Budynek magazynowy został zakwalifikowany przez Wnioskodawcę jako środek trwały w budowie. Wnioskodawca ponosił na budynek magazynowy nakłady budowlane (osobiście lub nabywając je od Najemcy), których celem było przystosowanie ww. budynku do prowadzenia działalności gastronomicznej. Ze względu na sytuację gospodarczą Wnioskodawca wstrzymał prace budowlane związane z przystosowaniem budynku magazynowego do celów działalności gastronomicznej. Na chwilę obecną budynek magazynowy nie ma wstawionych okien, drzwi, nie wykonano żadnych instalacji wewnętrznych. Nie doszło również do zmiany sposobu użytkowania budynku na funkcję gastronomiczną. Ze względu na stan techniczny budynek nie spełnia warunków do wydania pozwolenia na użytkowanie. W konsekwencji budynek magazynowy nie spełnia warunku kompletności i zdatności do użytkowania i nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę, że budynek magazynowy nie stanowi środka trwałego, nakłady ponoszone przez Spółkę na ww. budynek nie będą stanowić ulepszenia w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o PIT oraz art. 16g ust. 13 ustawy o CIT. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Zatem, ponoszone przez Wnioskodawczynię wydatki na ulepszenie budynku magazynowego nie będą miały wpływu na kwestię pierwszego zasiedlenia przedmiotowego budynku, ponieważ nie może on ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w tym m. in.

interpretacji indywidualnej z dnia 26 marca 2021 roku, nr 0113-KDIPT1-3.4012.42.2021.1.AG, w której organ wskazał:, Tym samym skoro nie mamy do czynienia ze środkiem trwałym, nakłady ponoszone przez Zainteresowaną na przedmiotowych lokalach nie będą stanowić ulepszenia w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Zatem, ponoszone przez Wnioskodawczynię wydatki na ulepszenie lokali nie będą miały wpływu na kwestię pierwszego zasiedlenia przedmiotowych lokali, gdyż sprzedawane lokale stanowią towar handlowy, co oznacza, że nie mogą one ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.”
interpretacji indywidualnej z dnia 4 lutego 2020 roku, nr 0114-KDIP4-3.4012.30.2019.2.KM w uzasadnieniu, której wskazano: „Zatem nieruchomości (np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.”
interpretacji indywidualnej z dnia 21 października 2019 r., nr 0115-KDIT1-1.4012.547.2019.1.KM w której wskazano: „Tym samym nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującą istotną zmianę cech użytkowych. Zatem nieruchomość, która nie będzie stanowić u podatnika środka trwałego, nie może ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.”
interpretacji indywidualnej z dnia 28 lipca 2017 r., nr 0112-KDIL2-3.4012.167.2017.2.AŻ, w której organ wskazał. „Tym samym skoro nieruchomość nie będzie środkiem trwałym, to wówczas nakłady ponoszone przez Zainteresowanego na mieszkanie nie będą stanowiły ulepszenia w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.”

Na szczególną uwagę zasługuje przywołana powyżej interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 4 lutego 2020 roku, nr 0114-KDIP4-3.4012.30.2019.2.KM, w której organ rozstrzygał kwestę zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust 1 pkt 10 ustawy o VAT w związku z poniesieniem nakładów modernizacyjnych przekraczających 30% pierwotnej wartość lokalu. W stanie faktycznym wniosku podatnik nabył lokal mieszkalny od dewelopera. Bezpośrednio po przyjęciu lokalu do używania, ale jeszcze przed wprowadzeniem lokalu do ewidencji środków trwałych podatnik przeprowadził jego modernizację, której wartość przekroczyła 30% pierwotnej ceny lokalu. Ze względu na okoliczność, iż modernizacja miała miejsce jeszcze przed wprowadzeniem lokalu do ewidencji środków trwałych, nie stanowiła ona ulepszenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. W konsekwencji modernizacja lokalu nie miała wpływu na ustalenie momentu jego pierwszego zasiedlenia, a okres dwóch lat od pierwszego zasiedlenia, którego upływ warunkuje zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, rozpoczął bieg w momencie zakupu lokalu od dewelopera i przyjęcia lokalu do użytkowania, czyli przed poniesieniem nakładów na jego modernizację.

W tym miejscu warto również zauważyć, że przedstawiona powyżej wykładnia pojęcia „pierwszego zasiedlenia” pozostaje zgodna ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”), który w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r., C-308/16 podkreślił, że pojęcie „ulepszenia” zawarte w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, stanowiące transpozycję pojęcia „przebudowy” zawartego w art. 12 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. (dalej: „Dyrektywa VAT”), powinno być rozumiane jako istotne zmiany przeprowadzone w celu zmiany sposobu wykorzystania budynku lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia. Opisane wyżej zmiany związane z przebudową, zdaniem TSUE, powinny prowadzić do możliwości przyrównania starego budynku do nowego lub przystosowania budynku do innych celów niż te, do których był wykorzystywany przed przebudową.

Okoliczności, na które wskazuje TSUE nie wystąpiły w analizowanym stanie faktycznym. Nakłady poniesione przez Wnioskodawcę nie doprowadziły bowiem zarówno do możliwość przyrównania budynku magazynowego do nowego budynku, jak również do przystosowania go do innych celów. Na skutek poniesionych przez Wnioskodawcę nakładów budynek magazynowy nadal nie nadaje się do użytku. Budynek nie posiada okien, drzwi, ani instalacji wewnętrznych, co uniemożliwia przyrównanie go do budynku nowego. Aktualny stan budynku nie pozwala również na wykorzystanie go do innych celów, niż te do których był wykorzystywany przez poprzednich właścicieli. W szczególności nie jest możliwe przeznaczenie budynku do prowadzenia działalności gastronomicznej, którą Wnioskodawca planował rozpocząć w budynku zgodnie z założeniami poczynionym na etapie jego nabycia.

Analizując zatem okoliczności sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do sprzedaży budynku magazynowego Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Powyższe wynika z faktu, że w odniesieniu do przedmiotowego budynku nastąpiło już pierwsze zasiedlenie, zaś od momentu jego wystąpienia do momentu nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę upłynął okres dłuższy niż 2 lata. W konsekwencji uznać należy, że dostawa budynku magazynowego, nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy VAT, w związku z czym, zostaną spełnione przesłanki warunkujące możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że skoro dostawa budynku magazynowego nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT i od pierwszego zasiedlenia ww. budynku do dnia transakcji upłynął/upłynie okres dłuższy niż 2 lata a ponadto budynek magazynowy nie stanowi środka trwałego, spełnione są przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zwanym dalej „podatkiem” podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nabył w dniu xxx roku nieruchomość o powierzchni xxx ha położoną, w (…), zabudowaną budynkiem magazynowym, parterowym, murowanym o powierzchni użytkowej xxx m² i kubaturze xxx m³, wybudowanym w xxx roku (…).

Wartość nabycia xxx zł w tym cena gruntu: xxx zł, cena budynków - xxx zł bez podatku VAT, jako zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Zakupioną nieruchomość - budynek magazynowy, ujęto w księgach rachunkowych jako środek trwały w budowie, ponieważ nie spełniała ona warunku kompletności oraz zdatności do użytkowania.

W ewidencji księgowej wartość nabycia dla budynku magazynowego parterowego przyjęto w wysokości 81 882,68 zł. Obecnie nieruchomość jest zabudowana wyłącznie budynkiem magazynowym.

Budynek magazynowy jest budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Stan budynku magazynowego po nabyciu nie pozwalał na jego użytkowanie dla celów działalności Wnioskodawcy. Przed rozpoczęciem użytkowania (które jednak nie nastąpiło) niezbędne było poniesienie nakładów budowlanych, które ujęto na koncie 080 - środki trwałe w budowie. Okoliczności ponoszenia nadkładów budowlanych zostały opisane poniżej. W okresie od czerwca 2011 do grudnia 2012, na podstawie umowy najmu, wynajęto nieruchomość innej spółce z o.o., która we własnym imieniu uzyskała pozwolenie na prowadzenie robót polegających na przebudowie i nadbudowie budynku magazynowego wraz ze zmianą sposobu użytkowania na budynek o funkcji gastronomicznej z wewnętrzną instalacją gazową. Najemca, z powodu braku zewnętrznych źródeł finansowania, w 2013 roku zrezygnował z dalszego najmu nieruchomości. Poczynione przez Najemcę nakłady, zostały od niego nabyte przez Wnioskodawcę lipcu 2013 roku na podstawie faktury VAT, odliczono VAT naliczony. Wartość tych prac, ujęto również na koncie 080 - środki trwałe w budowie.

Stan techniczny tego budynku wymagał pilnych prac budowlanych zabezpieczających budynek przed zniszczeniem. Wykonano kolejne prace w tym m in.: podniesiono budynek, wymieniono więźbę dachową i dach, wykonano czyszczenie i konserwację zabytkowej elewacji budynku

Wydatki poczynione po nabyciu nieruchomości, przekroczyły 30% ceny nabycia budynku magazynowego. Saldo konta środki trwałe w budowie wynosi: xxxx zł i zawiera m.in:

cena zakupu budynku magazynowego ujęta w ewidencji księgowej xxxx zł;
koszty aktu notarialnego i opłaty skarbowe, podatek PCC, operat szacunkowy oraz koszty wyceny nieruchomości - xxxx zł;
prowizje i odsetki od kredytu związanego z nabyciem nieruchomości - xxxx zł;
wartość nabytych nakładów poczynionych przez Najemcę xxxx zł (VAT odliczono);
inne pilne prace remontowe - konieczne do wykonania, projekty, koszty pozwoleń poniesione przez właściciela: 14 543,72 zł (odliczono VAT).

Przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy jest zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy budynku magazynowego wraz z gruntem na postawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu będą korzystały ze zwolnienia od podatku.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W celu ustalenia, czy w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, zastosowanie znajduje zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy rozstrzygnąć, czy względem posadowionego na gruncie budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W tym miejscu należy jednak w pierwszej kolejności zwrócić uwagę na przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze zm.), które zawierają definicję środków trwałych oraz środków trwałych w budowie.

Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości przez środki trwałe rozumie się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności:

nieruchomości - w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,
ulepszenia w obcych środkach trwałych,
inwentarz żywy.

Środki trwałe oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu zalicza się do aktywów trwałych jednej ze stron umowy, zgodnie z warunkami określonymi w ust. 4.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości przez środki trwałe w budowie rozumie się zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Na uwagę zasługuje także pojęcie ulepszenia. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji ulepszenia i odwołuje się w tym zakresie do przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Natomiast w myśl art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powyższe przepisy wskazują, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomości, które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

W omawianej sprawie Wnioskodawca wskazał, że budynek magazynowy jest budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Stan budynku magazynowego po nabyciu nie pozwalał na jego użytkowanie dla celów działalności Wnioskodawcy. Spółka nabyła budynek w celu poszerzenia swojej działalności o usługi z branży gastronomicznej. Przed rozpoczęciem użytkowania niezbędne było poniesienie nakładów budowlanych, które ujęto na koncie 080 - środki trwałe w budowie.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że budynek magazynowy w momencie zaklasyfikowania jako środki trwałe w budowie był już istniejącym środkiem trwałym. Wymagał jednak poniesienia nakładów w celu jego użytkowania w działalności. Zatem wymagał ulepszenia. Tym samym nie można stwierdzić, że budynek magazynowy nie jest środkiem trwałym i nie może ulec ulepszeniu. Okoliczności sprawy wskazują, że nie został on nabyty celem dalszej odsprzedaży (nie stanowił towaru handlowego).

Wnioskodawca wskazał również, że w okresie od czerwca 2011 do grudnia 2012, na podstawie umowy najmu, wynajęto nieruchomość innej spółce z o.o., która we własnym imieniu uzyskała pozwolenie na prowadzenie robót polegających na przebudowie i nadbudowie budynku magazynowego wraz ze zmianą sposobu użytkowania na budynek o funkcji gastronomicznej z wewnętrzną instalacją gazową. Poczynione przez Najemcę nakłady, zostały od niego nabyte przez Wnioskodawcę w lipcu 2013 roku na podstawie faktury VAT, odliczono VAT naliczony. Wartość tych prac, ujęto również na koncie 080 - środki trwałe w budowie.

Należy podkreślić, że na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Należy zatem stwierdzić, że najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że budynek był używany przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej, bowiem był przedmiotem najmu. Budynek ten został również przez Wnioskodawcę ulepszony, gdyż Wnioskodawca nabył poczynione przez najemcę nakłady.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że stan techniczny tego budynku wymagał pilnych prac budowlanych zabezpieczających budynek przed zniszczeniem. Wykonano kolejne prace w tym m.in. podniesiono budynek, wymieniono więźbę dachową i dach, wykonano czyszczenie i konserwację zabytkowej elewacji budynku. Wydatki poczynione po nabyciu nieruchomości, przekroczyły 30% ceny nabycia budynku magazynowego. Saldo konta środki trwałe w budowie wynosi: 715 053,34 zł i zawiera m.in:

cena zakupu budynku magazynowego ujęta w ewidencji księgowej xxx zł;
koszty aktu notarialnego i opłaty skarbowe, podatek PCC, operat szacunkowy oraz koszty wyceny nieruchomości - xxx zł;
prowizje i odsetki od kredytu związanego z nabyciem nieruchomości - xxxzł;
wartość nabytych nakładów poczynionych przez Najemcę xxx zł (VAT odliczono);
inne pilne prace remontowe - konieczne do wykonania, projekty, koszty pozwoleń poniesione przez właściciela: xxx zł (odliczono VAT).

W konsekwencji środek trwały - budynek magazynowy został ulepszony, gdyż nastąpił wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych i ulepszenia przekroczyły 30% ceny nabycia budynku magazynowego.

Analizując zatem informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia, należy wskazać, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż budynku magazynowego nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ z uwagi na treść przepisu art. 2 pkt 14 ustawy, sprzedaż dokonana będzie przed pierwszym zasiedleniem. Wnioskodawca bowiem poniósł nakłady na ulepszenie budynku o wartości – jak wynika z treści wniosku – przekraczającej 30% jego wartości początkowej i budynek nie został przekazany do używania.

Należy jednak mieć na uwadze, że zgodnie z powołanym art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwolnieniem objęta jest również dostawa budynku, budowli lub ich części, która nie jest objęta zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w stosunku do których nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawcy w związku z nabyciem budynku nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast w związku z poniesieniem wydatków na ulepszenie budynku, Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak bowiem wynika z opisu sprawy Spółka nabyła nieruchomość w celu poszerzenia swojej działalności o usługi z branży gastronomicznej i odliczyła podatek naliczony.

Zatem z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że dostawa budynku magazynowego nie będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Dostawa budynku magazynowego nie będzie także objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT bowiem Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z poniesieniem wydatków na ulepszenie tego budynku.

W konsekwencji zwolnieniem od podatku nie będzie objęta także dostawa gruntu, na którym budynek magazynowy jest posadowiony.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnośnie natomiast powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Powołane interpretacje indywidualne nie mogą mieć wpływu na ocenę prawną rozpatrzonej sprawy. Ponadto przedmiotem tych interpretacji były nieruchomości stanowiące towary handlowe, a przedmiotem działalności wnioskodawców było kupno i sprzedaż nieruchomości. Również we wskazanej przez Wnioskodawcę interpretacji 0114-KDIP4-3.4012.30.2019.2.KM, Spółka – rozpoczęła działalność polegającą na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, a modernizacja lokalu – w przeciwieństwie do sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku – była prowadzona przed wprowadzeniem lokalu do ewidencji środków trwałych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin